Σπινθηριστής ή σπινθηριστήρας με φυτίλιΠαλιό και πολύ καλό απο τον Τεμπέλη*.Άν είχαμε μιά συλλογή απο μπουζί της εποχής του, μπορεί να μήν έχω ξεκινήσει να κάνω, αλλα θα τα άρπαζα σα τρελλός! Κανείς δέ ξέρει πώς και πόσο μπορεί να εξελιχθεί μιά συλλογή απο αντικείμενα, είτε αυτά είναι τα "ταπεινά" καπάκια, φελοί, μπουκάλια, ετικέτες απο ποτά, τσιγάρα και λοιπά συναφή.Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο η συλλογή αποκτά αξία, και για ένα πρόσθετο ακόμα λόγο: κανείς δέ θα έχει(τουλάχιστον απο όσο ξέρουμε!)στη κατοχή του συλλογή απο μπουζί!
Αυτό και απο μόνο του είναι collective item! όσο σπανιότερο, τόσο ψηλότερη αξία(μας δίνεις ιδέες!).
Ποιός φυλάει σπινθηριστές ή σπινθηριστήρες; σίγουρα ένας μηχανικός αυτοκινήτων έχει παλιά μπουζί, ίσως ψιλο-χρησιμοποιημένα απο ή γιά το ιστορικό του παλιό αμάξι.Σίγουρα κάτι θα φύλαξε απο τα ανταλλακτικά του.Άν βρεί άλλον ένα πορωμένο συλλέκτη γνωστό φίλο, στη ζωή ή το διαδίκτυο, αμέσως-αμέσως μιλάμε για λάτρες μπουζί, λάτρες παλιών τιμονιών, λεβιέδων ταχυτήτων και πάει κορδόνι!
Δηλαδή ο κάθε ένας άνθρωπος δέ ξέρεις πώς θα του τη "βαρέσει"!
Μιά συλλογή μπουζί κατ΄ αρχήν βολεύει γιατι άν υποθέσουμε οτι θέλεις να τη τοποθετήσεις στο αυτοκίνητο, ξέρεις οτι είναι όλα τα ίδια, και έχουν τον αριθμό των κυλίνδρων! έχει (πρίν τα βάλεις μέσα για χρήση!)την αξία της πρίν καί μετά(το service!).
Τα ίδια γίνονται και με το Σκαραβαίο.Έχουν παραχθεί εκατομμύρια κομάτια, και πρίν απο χρόνια σταμάτησε η παραγωγή του στη Βραζιλία(τελευταίο εργοστάσιο άν θυμάμαι καλά).Το ταπεινό αυτό αυτοκινητάκι, όσο περνάνε τα χρόνια(εμείς δέ θα το προλάβουμε!), όσο τις λιώνουνε τις "σακαράκες" αυτές, τόσο θα ανεβαίνει η αξία του, χωρίς να το γνωρίζουν όλοι.
Άγνωσται αι βουλαί του ανθρώπου! οι συλλογές μπορεί αύριο να απαρτίζονται απο "ταπεινά" ή ταπεινά αντικείμενα που όλοι οι άλλοι τα πετάμε, ένας όμως τα μάζευε λές και η ίδια η ζωή του ήταν εξαρτημένη απο αυτά! Οι μανιώδεις συλλέκτες είναι πολλές φορές ψυχαναγκαστικοί και αυτοκαταστροφικοί! Άλλες γουστάρουν συλλογή δερμάτινο παπούτσι! γκούτσι και μυαλό κουκούτσι! λιγότερο ταπεινό είναι το παπούτσι;! άμα βρείς όμως το παπούτσι της Μέριλυν Μονρόε(ένα απο τη συλλογή της!)ξέρεις πόσο κάνει;;;
Kαι τα παπούτσια παρήχθησαν επίσης για να λιώσουν! καί τα μπουζιά!!!
Παρακαλώ να βρεθεί η ακίδα του μπουζιού του αυτοκινήτου του Ρούσβελτ, με το οποίο πήγε στη διάσκεψη της Γιάλτας!(συμμετείχε και αυτός ή δέ θυμάμαι καλά;!
)
ανάρπαστο θα είναι, αλλα πού είναι;
*Tεμπέλη λένε και το πάνω απο τα δύο ροδάκια του πίσω ντεραγιέ!
*1 η συλλογή των νιόλο αμέσως-αμέσως εξυπηρετεί γιατι όποιος τυχερός την είχε τότε, ξήλωνε όλα τα άλλα και ξέχναγε τί φορούσε πάνω του το ποδήλατό του!
χα χα χα!!! άνετα! ήθελα να γράψω κάτι άλλο και βγήκε ο "σπινθηριστής με φυτίλι"! δηλαδή άγνωσται αι βουλαί του ανθρώπου! γιατί όχι και συλλογή με τα "ταπεινά " μπουζί! μας δίνεις ιδέες! Συλλογές υπάρχουν με κάθε τί που φαντάζεται ο καθείς! μπουκάλια, ταμπέλες ποτών στα μπουκάλια, παπούτσια, ρούχα, πούρα, ό,τι φανταστείς! Άν είχες π.χ. σε συλλογή ή όχι, τα μπουζί που φόραγε το αυτοκίνητο του Ρούσβελτ,την ώρα που πήγαινε στη διάσκεψη της Γιάλτας θα σε χάλαγε;! καθόλου, όσο πιό σπάνιο το θέμα της συλλογής τόσο το καλύτερο.Π.χ. τα παπούτσια της Μέριλυν,ταπεινά ή όχι, είναι ανάρπαστα, ενώ δέν αποκλείεται να είναι συνδεμένα κάποια απο αυτά με κάποια ταινία, ταξίδι και λοιπά...Δέν υπάρχουν ανάξια λόγου αντικείμενα προς συλλογή.Ακόμα και άν είναι ανταλλακτικά ή αναλώσιμα.
Ειδικότερα στη περίπτωση με το βαλιτσάκι, ο ίδιος ο ποιητής, μάστορας του είδους και απίστευτος μύθος, πρόβλεψε κάπως το μέλλον της Νιόλο!
Η γνώση του ποιός είσαι σου δίνει ακόμα περισσσότερη δύναμη για τομέλλον.Ο γιός του Νιόλο, είχε μπεί στους αγώνες...Είχε "φάει" το πατέρα του να φτιάξουν ντεραγιέ.Του έλεγε ο παππούς οτι δέ γίνεται, αυτός εκεί, το χαβά του! Ήταν τέτοιο το πάθος καιη επιμονή του μικρού που σήμερα χαλβαδιάζουμε τα επικά τους αριστουργήματα με το ίδιο πάθος που έκανε ο γιός.Μα άν δέν έχεις αυτοπεποίθηση πώς θα καταξιωθείς στους άλλους;
Στην αρχή...υπήρχαν δύο γρανάζια πίσω.Με τη πεταλούδα αντί για το σημερινό μπλοκάζ, κέρδιζαν χρόνο και (οπως είναι τα φίξ)τούμπαραν τη ρόδα και άλλαζαν γρανάζι.Άν θυμάμαι καλά, πρώτα παρουσίασαν ντεραγιέ για το δίσκο, το μπροστά δισκοβραχίονα με άλλα λόγια.Με ένα ραβδάκι κάπως γίνονταν οι αλλαγές! Φαντάσου κόπος και κίνδυνος...Μετά μπήκε ένα ροδάκι χωρίς δόντια απο κάτω, και προς το τέλος σκέφτηκαν και ανέπτυξαν τη πολλαπλέτα, βλέπε..κουκουνάρα!
Μεγάλο πάθος λέμε! Τα σκουπίδια σου ίσως είναι ο παράδεισός μου, τα δικά μου ίσως να είναι ο δικός σου.Έχει ένα ωραίο άβαταρ ο κικιτσόλ, που κάτι λέει για ..τη σύζυγο που ανακαλύπτει ποδήλατα!(σχετικά με την αξία τους!)
Φαντάσου να βρείς καμια γιαγιά να πετάει "σαβούρα" τέτοια βαλιτσάκια!
Το λόγο έχει ο Πρύτανις kktsol, διαισθάνομαι πως έχει πάρα πολλά να μας πεί για την ιστορία του ντέ!(μα ..πού είναι?! σε κανα σεμινάριο πάλι θα δίνει ρεσιτάλ!)
Ασπασμούς σε όλους, Ντεραγιάρης
πωωω μωρ΄ αδερφάκι μου μας τρέλανες πάλι!! και μάλιστα ανεβοκατεβάζει και με πίσω πεταλιά! για τα φανάρια πολύ χρήσιμο!; χααα ha hi( ιαπωνικά γέλια!)Τα σέβη μου, ευχαριστώ! θα ψάξω, μου δίνεις υλικό.
Υ.Γ.:βλέπουμε τον ιστορικό μηχανολογίας Shi μαν νό να επεξεργάζεται με χαρά το αντικείμενο του πόθου! χο χο χο ! όταν οι λατίνοι κένταγαν εσείς φτιάχνατε σπαθιά κα του ρά ι! σά μου ρά ίίί! ιχααα
Θελω να πω δηλαδή πως ανάμεσα στους γίγαντες υπήρχε αλληλοθαυμασμός και εκτίμηση και αντιγραφή ίσως και προσπάθεια για το καλύτερο(καμπι vs shimano)
"ΠΕραστικά" είναι ευχή σε αρρώστους.Άν διαβάσει κάποιος μάστορης το τίτλο θα νομίζει οτι είναι τα έξοδα, τα εργατικά που λέμε στη πιάτσα!(π.χ. σου λέει ο μάστουρης, τριακόκια τα υλικά και 900 τα περαστικά! και αναρωτιέσαι ποιός είναι πιό άρρωστος! αυτός που δίνει τη τιμή;! ή αυτός που δέχεται την ευχή?!.Εννοούνε περαστικά ώς την εργασία να περάσουνε καλώδια, μοτέρια, ξερω γω οικοδομικές εργασίες και λοιπά).
Πιστεύω πως άν ζητούσαμε σε κάποιο μάστορα να μας περάσει τη παραπάνω σειρά...δέ θα μας ζήταγε περαστικά! θα ήταν τιμή του, χαρά του να το κάνει! άλλωστε πόσες φορές θα περάσει ή έχει περάσει στη ζωή του τέτοια σειράρααα;;!
Eλέχθη επίσης περι πούλ μούρ και σία, φρού φρού και αρώματα, σοκολάτες σαμπανιόλα και πούρα...Εδώ η κότα έκανε το αυγό! το πούλ μουρ το απέκτησε ο νιόλος μόνος του.Άν δέν άξιζε αυτός να προβάλει με όμορφο και ελκυστικό τρόπο, προμοτάρει τη δουλειά του ...ποιός το άξιζε; ποιός θα επιβεβαίωνε την αξία του, άν όχι ο ίδιος ο κατασκευαστής;; Είναι νομίζω μιά αυτοεκτίμηση περισσότερο παρά μάρκετινγ.Και οι ίδιοι ίσως οι ιταλοί της εταιρείας ξερογλύφονται(λιγότερο απο εμένα!)κοιτάζοντας τα ποιοτικά τους φρούτα! σε τί τελάρο να τα τοποθετήσουνε; σε λινάτσα;;!Του αξίζει να αυτοδιαφημιστεί με επετειακά, όχι μόνο απο τους άλλους αλλα και ως παρουσίαση της δουλειάς του.Δείτε το σάν έναν τεχνίτη που πάει με φόρμα στη δουλειά του, καθαρός, στο χώρο του το καθαρό, όχι σαν τους αρκουδιαραίους τους δικούς μας...
Κάθε εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της, δικαιούται να σερβίρει και να βάζει και λίγο φαντεζίστικη νότα στα ποιοτικά της προϊόντα.Μιλάμε για σοβαρές εταιρείες.Τα φουσκώνει όσο τη "παίρνει".Σε κάθε ιταλικό εργοστάσιο βασιλεύει απο όσα ξέρω η τάξη, η φαντασία, το πάθος για το αντικείμενο, γι΄ αυτό μας ρίχνουν στα αυτιά, και εμείς αγοράζουμε.
Ποιό σοβαρό προϊόν παρουσιάζουμε;! σε τί περιτύλιγμα;;; αφού είμαστε γιουφταραίοι, χωρίς να έχω τίποτα με τη φυλή.Ούτε έμποροι δέν είμαστε εδώ στην Ελλάδα! πάς στο ποδηλατά, και μπορεί να σου πάρει κανα σχαρόφτερο, να σου αλλάξει κανα περιφερειακό με άλλο! κλεφταράδες και ανίκανοι είμαστε, πλήν εξαιρέσεων που επαληθεύουν το κανόνα.
Οι εδώ γράφοντες έχουν ψαχτεί πολύ περισσότερο ίσως απο κάθε "επαγγελματία" επειδή είναι ερασιτέχνες, εραστές της τέχνης.Το αγαπούν αυτό που κάνουνε, και ζημιώνονται απο το πάθος τους αρκετές φορές!
Ο γκρήκ μάστορ, εντωμεταξύ ποτέ δέ σκουπίζει! το έχετε παρατηρήσει;;! αφήνει το βοηθό ή τον ιδιοκτήτη να σκουπίσει και να κάνει τη ταπεινή δουλειά! γιατι είναι αυτός, ο μάστερ, ο ντιζάστερ! αυτός που ξέρει! Περαστικάάά μου!
Eλέχθη επίσης περι πούλ μούρ και σία, φρού φρού και αρώματα, σοκολάτες σαμπανιόλα και πούρα...Εδώ η κότα έκανε το αυγό! το πούλ μουρ το απέκτησε ο νιόλος μόνος του.Άν δέν άξιζε αυτός να προβάλει με όμορφο και ελκυστικό τρόπο, προμοτάρει τη δουλειά του ...ποιός το άξιζε; ποιός θα επιβεβαίωνε την αξία του, άν όχι ο ίδιος ο κατασκευαστής;; Είναι νομίζω μιά αυτοεκτίμηση περισσότερο παρά μάρκετινγ.Και οι ίδιοι ίσως οι ιταλοί της εταιρείας ξερογλύφονται(λιγότερο απο εμένα!)κοιτάζοντας τα ποιοτικά τους φρούτα! σε τί τελάρο να τα τοποθετήσουνε; σε λινάτσα;;!Του αξίζει να αυτοδιαφημιστεί με επετειακά, όχι μόνο απο τους άλλους αλλα και ως παρουσίαση της δουλειάς του.Δείτε το σάν έναν τεχνίτη που πάει με φόρμα στη δουλειά του, καθαρός, στο χώρο του το καθαρό, όχι σαν τους αρκουδιαραίους τους δικούς μας...
Κάθε εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της, δικαιούται να σερβίρει και να βάζει και λίγο φαντεζίστικη νότα στα ποιοτικά της προϊόντα.Μιλάμε για σοβαρές εταιρείες.Τα φουσκώνει όσο τη "παίρνει".Σε κάθε ιταλικό εργοστάσιο βασιλεύει απο όσα ξέρω η τάξη, η φαντασία, το πάθος για το αντικείμενο, γι΄ αυτό μας ρίχνουν στα αυτιά, και εμείς αγοράζουμε.
[...]Περαστικάάά μου!
Αν από όλα αυτά που έγραψα, εσύ κατάλαβες ότι μιλούσα για το κουτί, την συσκευασία κτλ και όχι για την διαχρονικά εσκεμμένη και τεχνητή υπερτίμηση του περιεχόμενου.. οκ... ότι πεις.
Περαστικά και σε όλους όσοι θα συμμετάσχουν σε πλειοδοτικό για να αγοράσουν μία ξεπερασμένης τεχνολογίας σειρά ταχυτήτων, με ωραία συσκευασία, με "όνομα", γιατί το τμήμα μάρκετινγκ την αναγόρευσε σε επετειακή.
Ο Tullio Campangolo δεν κοίταγε να φτιάξει "όνομα" .
Έφτιαξε την πρώτη του πατέντα, τα quick release, όταν σε κάποιο αγώνα δεν μπορούσε να απελευθερώσει τον τροχό του για να αλλάξει λάστιχο. Η ανάγκη τον έκανε να φτιάξει κάτι χρήσιμο. Και όσο ζούσε με αυτήν την λογική λειτουργούσε. Έφτιαχνε εξαρτήματα που ήταν χρήσιμα και είχαν στόχο να κάνουν την ζωή του κάθε ποδηλάτη εύκολη. Και τα έφτιαχνε λειτουργικά άψογα για να χρησιμοποιούνται.
Δεν έφτιαχνε πράγματα με ταμπέλα "επετειακόν ψωνίστε" για να τα χτυπάνε σε πλειοδοτικούς.
τά χω μπερδέψει λίγο με τα ιταλιάνικα! πφφ, βάλε μιά τάξη, αφού γνωρίζεις πολλά περισσότερα!
Tρέντε η ώρα, και αύριο πρέπει να μεταφράσω το άρθρο!
buonanotte!
Τι ακριβώς προσπαθείτε να αναλύσετε?
Μιλάμε για "συλλεκτικό" αντικείμενο.
Με ή χωρίς εισαγωγικά, βάλτε ή βγάλτε ότι θέλετε.
Ο τύπος πουλάει κάτι που θεωρεί πως είναι συλλεκτικό και απευθύνεται σε συλλέκτες ή τέλος πάντων σε παχιές τσέπες.
Τι ακριβώς προσπαθείτε να αναλύσετε?
Κάντε μια βόλτα από συλλέκτες: γραμματοσήμων, τηλεκαρτών (παλαιότερα), δίσκων βινυλίου, παλιών φωτογραφικών μηχανών κλπ κλπ κλπ.
Και ξεκολλάτε......
... άιντε, έχει καλό καιρό ακόμα, κάντε πετάλι....
το να λέμε "ξεφτίλα" για μιά τέτοια εταιρεία, είναι σα να λέμε σε ένα ώριμο άλογο κούρσας να συνεχίζει να σπριντάρει επ΄ άπειρον στη ζωή του!
Σα να λές π.χ. σε ένα φυσικό πρόσωπο: άντε ρε...Σιπολίνι! έφτασες 47, και έχασες το παλιό σου στροφάρισμα, παλιο...ξυπολίνι! που είχα επενδύσει πάνω σου τα πάντα όλα, παλιο αστραχάν!
Στη περίπτωσή μας, ενός πολυεθνικού νομικού προσώπου-κολοσσού, δέν αναλογεί ούτε του πρέπει προσφώνηση της ξεφτίλας.Οι μέτοχοι της εταιρείας ίσως να εξέφραζαν μιά τέτοια άποψη, οι αλογομούρηδες ίσως, όχι οι αδιόρθωτοι ποδηλάτρες όπως είμαστε εδώ! Στη τεχνολογική πρόοδο και την εξέλιξη τα άλματα δέ γίνονται συνεχώς.Ο ρυθμός δέ θα είναι πάντα "συρτάκι", ούτε γεωμετρικά θα προοδεύει.Θα έρθουν και τα πέτρινα χρόνια για τις εταιρείες, οι κάμψεις, οι υφέσεις και ο έντονος ανταγωνισμός απο παντού..
Είναι φύσει αδύνατο να είσαι παντού και πάντα πρωτοπόρος.Το μοτέρ της ποδηλατικής τεχνολογικής εξέλιξης δέν είναι ηλεκτρικό ή γραμμικό.Ο ποδηλατικός χρόνος διεστάλη όταν "έσκασε μύτη" το ντεραγιέ.Μιά χρονιά ισοδυναμούσε με πολλά χρόνια, ήταν σα να ανεβοκατεβάζεις τρείς-τρείς ταχύτητες στη κούρσα!
Ένα ημερολογιακό έτος τότε, ήταν του 1990 3Χ365 π.χ.! Ενώ δέ πρέπει να παραλείψουμε και την έμφυτη ανάγκη των εταιρειών να βασίσουν το κυκλικό "βιολογικό" τους χρόνο σε έτη.Ποδηλατικές εταιρείες είναι, λένε μοντέλα 2012, του 2013, του 1985...Γιορτάζουμε εκατοντάχρονα γύρου Γαλλίας, όλα επέτειοι είναι, συνεπώς δέν είναι υπερβολικό το ..."αυτογιορτάσι" του Νιόλο! άραγε πότε να βγήκε το πρώτο επετειακό σέτ;!
Στο γίγα Νιόλο, πάτησαν και πατάνε κι΄ άλλες μάρκες.Ακόμα και το τζι τη με τα φτερά, αντίγραφο είναι! Δανείζεται τα φτερά που πρώτος ο νιόλος έβαλε σήμα στη μάρκα του!
«Αν όντως κοίταξα πιό μπροστά από την εποχή μου, αυτό συνέβη επειδή στεκόμουν σε πλάτες γιγάντων» είχε πει ο Νεύτωνας. και ο Νιόλος τέτοιος είναι! http://www.youtube.com/watch?v=M8raEZaR4Kk
αφιερωμένο στο Ρόκα!
Διδάσκαλε τσετσερόνε! να ανοίξω ένα νήμα για χρωμόλη; τί λές; μήπως έχει ξανά μανά δημοσιευτεί τίπουτις;! λέω π.χ.: "Χρωμόλια & λουμίνια" να το βαφτίσουμε το νέο έπος! Πετρo-λιάρης είσαι και φαίνεσαι
Σπινθηριστής ή σπινθηριστήρας με φυτίλιΠαλιό και πολύ καλό απο τον Τεμπέλη*.Άν είχαμε μιά συλλογή απο μπουζί της εποχής του, μπορεί να μήν έχω ξεκινήσει να κάνω, αλλα θα τα άρπαζα σα τρελλός! Κανείς δέ ξέρει πώς και πόσο μπορεί να εξελιχθεί μιά συλλογή απο αντικείμενα, είτε αυτά είναι τα "ταπεινά" καπάκια, φελοί, μπουκάλια, ετικέτες απο ποτά, τσιγάρα και λοιπά συναφή.Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο η συλλογή αποκτά αξία, και για ένα πρόσθετο ακόμα λόγο: κανείς δέ θα έχει(τουλάχιστον απο όσο ξέρουμε!)στη κατοχή του συλλογή απο μπουζί!
Αυτό και απο μόνο του είναι collective item! όσο σπανιότερο, τόσο ψηλότερη αξία(μας δίνεις ιδέες!).
Ποιός φυλάει σπινθηριστές ή σπινθηριστήρες; σίγουρα ένας μηχανικός αυτοκινήτων έχει παλιά μπουζί, ίσως ψιλο-χρησιμοποιημένα απο ή γιά το ιστορικό του παλιό αμάξι.Σίγουρα κάτι θα φύλαξε απο τα ανταλλακτικά του.Άν βρεί άλλον ένα πορωμένο συλλέκτη γνωστό φίλο, στη ζωή ή το διαδίκτυο, αμέσως-αμέσως μιλάμε για λάτρες μπουζί, λάτρες παλιών τιμονιών, λεβιέδων ταχυτήτων και πάει κορδόνι!
Δηλαδή ο κάθε ένας άνθρωπος δέ ξέρεις πώς θα του τη "βαρέσει"!
Μιά συλλογή μπουζί κατ΄ αρχήν βολεύει γιατι άν υποθέσουμε οτι θέλεις να τη τοποθετήσεις στο αυτοκίνητο, ξέρεις οτι είναι όλα τα ίδια, και έχουν τον αριθμό των κυλίνδρων! έχει (πρίν τα βάλεις μέσα για χρήση!)την αξία της πρίν καί μετά(το service!).
Τα ίδια γίνονται και με το Σκαραβαίο.Έχουν παραχθεί εκατομμύρια κομάτια, και πρίν απο χρόνια σταμάτησε η παραγωγή του στη Βραζιλία(τελευταίο εργοστάσιο άν θυμάμαι καλά).Το ταπεινό αυτό αυτοκινητάκι, όσο περνάνε τα χρόνια(εμείς δέ θα το προλάβουμε!), όσο τις λιώνουνε τις "σακαράκες" αυτές, τόσο θα ανεβαίνει η αξία του, χωρίς να το γνωρίζουν όλοι.
Άγνωσται αι βουλαί του ανθρώπου! οι συλλογές μπορεί αύριο να απαρτίζονται απο "ταπεινά" ή ταπεινά αντικείμενα που όλοι οι άλλοι τα πετάμε, ένας όμως τα μάζευε λές και η ίδια η ζωή του ήταν εξαρτημένη απο αυτά! Οι μανιώδεις συλλέκτες είναι πολλές φορές ψυχαναγκαστικοί και αυτοκαταστροφικοί! Άλλες γουστάρουν συλλογή δερμάτινο παπούτσι! γκούτσι και μυαλό κουκούτσι! λιγότερο ταπεινό είναι το παπούτσι;! άμα βρείς όμως το παπούτσι της Μέριλυν Μονρόε(ένα απο τη συλλογή της!)ξέρεις πόσο κάνει;;;
Kαι τα παπούτσια παρήχθησαν επίσης για να λιώσουν! καί τα μπουζιά!!!
Παρακαλώ να βρεθεί η ακίδα του μπουζιού του αυτοκινήτου του Ρούσβελτ, με το οποίο πήγε στη διάσκεψη της Γιάλτας!(συμμετείχε και αυτός ή δέ θυμάμαι καλά;!
)
ανάρπαστο θα είναι, αλλα πού είναι;
*Tεμπέλη λένε και το πάνω απο τα δύο ροδάκια του πίσω ντεραγιέ!
*1 η συλλογή των νιόλο αμέσως-αμέσως εξυπηρετεί γιατι όποιος τυχερός την είχε τότε, ξήλωνε όλα τα άλλα και ξέχναγε τί φορούσε πάνω του το ποδήλατό του!
Εχει και 36άρια κέντρα!!! Μοιραστούμε μεταφορικά???
χα χα χα!!! άνετα! ήθελα να γράψω κάτι άλλο και βγήκε ο "σπινθηριστής με φυτίλι"! δηλαδή άγνωσται αι βουλαί του ανθρώπου! γιατί όχι και συλλογή με τα "ταπεινά " μπουζί! μας δίνεις ιδέες! Συλλογές υπάρχουν με κάθε τί που φαντάζεται ο καθείς! μπουκάλια, ταμπέλες ποτών στα μπουκάλια, παπούτσια, ρούχα, πούρα, ό,τι φανταστείς! Άν είχες π.χ. σε συλλογή ή όχι, τα μπουζί που φόραγε το αυτοκίνητο του Ρούσβελτ,την ώρα που πήγαινε στη διάσκεψη της Γιάλτας θα σε χάλαγε;! καθόλου, όσο πιό σπάνιο το θέμα της συλλογής τόσο το καλύτερο.Π.χ. τα παπούτσια της Μέριλυν,ταπεινά ή όχι, είναι ανάρπαστα, ενώ δέν αποκλείεται να είναι συνδεμένα κάποια απο αυτά με κάποια ταινία, ταξίδι και λοιπά...Δέν υπάρχουν ανάξια λόγου αντικείμενα προς συλλογή.Ακόμα και άν είναι ανταλλακτικά ή αναλώσιμα.
Ειδικότερα στη περίπτωση με το βαλιτσάκι, ο ίδιος ο ποιητής, μάστορας του είδους και απίστευτος μύθος, πρόβλεψε κάπως το μέλλον της Νιόλο!
Η γνώση του ποιός είσαι σου δίνει ακόμα περισσσότερη δύναμη για τομέλλον.Ο γιός του Νιόλο, είχε μπεί στους αγώνες...Είχε "φάει" το πατέρα του να φτιάξουν ντεραγιέ.Του έλεγε ο παππούς οτι δέ γίνεται, αυτός εκεί, το χαβά του! Ήταν τέτοιο το πάθος καιη επιμονή του μικρού που σήμερα χαλβαδιάζουμε τα επικά τους αριστουργήματα με το ίδιο πάθος που έκανε ο γιός.Μα άν δέν έχεις αυτοπεποίθηση πώς θα καταξιωθείς στους άλλους;
Στην αρχή...υπήρχαν δύο γρανάζια πίσω.Με τη πεταλούδα αντί για το σημερινό μπλοκάζ, κέρδιζαν χρόνο και (οπως είναι τα φίξ)τούμπαραν τη ρόδα και άλλαζαν γρανάζι.Άν θυμάμαι καλά, πρώτα παρουσίασαν ντεραγιέ για το δίσκο, το μπροστά δισκοβραχίονα με άλλα λόγια.Με ένα ραβδάκι κάπως γίνονταν οι αλλαγές! Φαντάσου κόπος και κίνδυνος...Μετά μπήκε ένα ροδάκι χωρίς δόντια απο κάτω, και προς το τέλος σκέφτηκαν και ανέπτυξαν τη πολλαπλέτα, βλέπε..κουκουνάρα!
Μεγάλο πάθος λέμε! Τα σκουπίδια σου ίσως είναι ο παράδεισός μου, τα δικά μου ίσως να είναι ο δικός σου.Έχει ένα ωραίο άβαταρ ο κικιτσόλ, που κάτι λέει για ..τη σύζυγο που ανακαλύπτει ποδήλατα!(σχετικά με την αξία τους!)
Φαντάσου να βρείς καμια γιαγιά να πετάει "σαβούρα" τέτοια βαλιτσάκια!
Το λόγο έχει ο Πρύτανις kktsol, διαισθάνομαι πως έχει πάρα πολλά να μας πεί για την ιστορία του ντέ!(μα ..πού είναι?! σε κανα σεμινάριο πάλι θα δίνει ρεσιτάλ!)
Ασπασμούς σε όλους, Ντεραγιάρης
Άντε κι ένα τελευταίο από μένα για πολλή μελέτη κι ακόμα περισσότερο χάζι...
https://www.google.gr/search?q=campagnolo+cambio+corsa&hl=el&source=lnms...
....και για να μην ψάχνετε δείτε εδώ.
http://www.youtube.com/watch?v=AIZhSNdO_Zo
το ένα ανοιγoκλείνει το ψαλίδι σαν QR και το άλλο λεβιέ αλλάζει σχέσεις!
πωωω μωρ΄ αδερφάκι μου μας τρέλανες πάλι!! και μάλιστα ανεβοκατεβάζει και με πίσω πεταλιά! για τα φανάρια πολύ χρήσιμο!; χααα ha hi( ιαπωνικά γέλια!)Τα σέβη μου, ευχαριστώ! θα ψάξω, μου δίνεις υλικό.
Υ.Γ.:βλέπουμε τον ιστορικό μηχανολογίας Shi μαν νό να επεξεργάζεται με χαρά το αντικείμενο του πόθου! χο χο χο ! όταν οι λατίνοι κένταγαν εσείς φτιάχνατε σπαθιά κα του ρά ι! σά μου ρά ίίί! ιχααα
Θελω να πω δηλαδή πως ανάμεσα στους γίγαντες υπήρχε αλληλοθαυμασμός και εκτίμηση και αντιγραφή ίσως και προσπάθεια για το καλύτερο(καμπι vs shimano)
Αυτό θέλω!!!
"ΠΕραστικά" είναι ευχή σε αρρώστους.Άν διαβάσει κάποιος μάστορης το τίτλο θα νομίζει οτι είναι τα έξοδα, τα εργατικά που λέμε στη πιάτσα!(π.χ. σου λέει ο μάστουρης, τριακόκια τα υλικά και 900 τα περαστικά! και αναρωτιέσαι ποιός είναι πιό άρρωστος! αυτός που δίνει τη τιμή;! ή αυτός που δέχεται την ευχή?!.Εννοούνε περαστικά ώς την εργασία να περάσουνε καλώδια, μοτέρια, ξερω γω οικοδομικές εργασίες και λοιπά).
Πιστεύω πως άν ζητούσαμε σε κάποιο μάστορα να μας περάσει τη παραπάνω σειρά...δέ θα μας ζήταγε περαστικά! θα ήταν τιμή του, χαρά του να το κάνει! άλλωστε πόσες φορές θα περάσει ή έχει περάσει στη ζωή του τέτοια σειράρααα;;!
Eλέχθη επίσης περι πούλ μούρ και σία, φρού φρού και αρώματα, σοκολάτες σαμπανιόλα και πούρα...Εδώ η κότα έκανε το αυγό! το πούλ μουρ το απέκτησε ο νιόλος μόνος του.Άν δέν άξιζε αυτός να προβάλει με όμορφο και ελκυστικό τρόπο, προμοτάρει τη δουλειά του ...ποιός το άξιζε; ποιός θα επιβεβαίωνε την αξία του, άν όχι ο ίδιος ο κατασκευαστής;; Είναι νομίζω μιά αυτοεκτίμηση περισσότερο παρά μάρκετινγ.Και οι ίδιοι ίσως οι ιταλοί της εταιρείας ξερογλύφονται(λιγότερο απο εμένα!)κοιτάζοντας τα ποιοτικά τους φρούτα! σε τί τελάρο να τα τοποθετήσουνε; σε λινάτσα;;!Του αξίζει να αυτοδιαφημιστεί με επετειακά, όχι μόνο απο τους άλλους αλλα και ως παρουσίαση της δουλειάς του.Δείτε το σάν έναν τεχνίτη που πάει με φόρμα στη δουλειά του, καθαρός, στο χώρο του το καθαρό, όχι σαν τους αρκουδιαραίους τους δικούς μας...
Κάθε εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της, δικαιούται να σερβίρει και να βάζει και λίγο φαντεζίστικη νότα στα ποιοτικά της προϊόντα.Μιλάμε για σοβαρές εταιρείες.Τα φουσκώνει όσο τη "παίρνει".Σε κάθε ιταλικό εργοστάσιο βασιλεύει απο όσα ξέρω η τάξη, η φαντασία, το πάθος για το αντικείμενο, γι΄ αυτό μας ρίχνουν στα αυτιά, και εμείς αγοράζουμε.
Ποιό σοβαρό προϊόν παρουσιάζουμε;! σε τί περιτύλιγμα;;; αφού είμαστε γιουφταραίοι, χωρίς να έχω τίποτα με τη φυλή.Ούτε έμποροι δέν είμαστε εδώ στην Ελλάδα! πάς στο ποδηλατά, και μπορεί να σου πάρει κανα σχαρόφτερο, να σου αλλάξει κανα περιφερειακό με άλλο! κλεφταράδες και ανίκανοι είμαστε, πλήν εξαιρέσεων που επαληθεύουν το κανόνα.
Οι εδώ γράφοντες έχουν ψαχτεί πολύ περισσότερο ίσως απο κάθε "επαγγελματία" επειδή είναι ερασιτέχνες, εραστές της τέχνης.Το αγαπούν αυτό που κάνουνε, και ζημιώνονται απο το πάθος τους αρκετές φορές!
Ο γκρήκ μάστορ, εντωμεταξύ ποτέ δέ σκουπίζει! το έχετε παρατηρήσει;;! αφήνει το βοηθό ή τον ιδιοκτήτη να σκουπίσει και να κάνει τη ταπεινή δουλειά! γιατι είναι αυτός, ο μάστερ, ο ντιζάστερ! αυτός που ξέρει!
Περαστικάάά μου!
Αν από όλα αυτά που έγραψα, εσύ κατάλαβες ότι μιλούσα για το κουτί, την συσκευασία κτλ και όχι για την διαχρονικά εσκεμμένη και τεχνητή υπερτίμηση του περιεχόμενου.. οκ... ότι πεις.
Περαστικά και σε όλους όσοι θα συμμετάσχουν σε πλειοδοτικό για να αγοράσουν μία ξεπερασμένης τεχνολογίας σειρά ταχυτήτων, με ωραία συσκευασία, με "όνομα", γιατί το τμήμα μάρκετινγκ την αναγόρευσε σε επετειακή.
Ο Tullio Campangolo δεν κοίταγε να φτιάξει "όνομα" .
Έφτιαξε την πρώτη του πατέντα, τα quick release, όταν σε κάποιο αγώνα δεν μπορούσε να απελευθερώσει τον τροχό του για να αλλάξει λάστιχο. Η ανάγκη τον έκανε να φτιάξει κάτι χρήσιμο. Και όσο ζούσε με αυτήν την λογική λειτουργούσε. Έφτιαχνε εξαρτήματα που ήταν χρήσιμα και είχαν στόχο να κάνουν την ζωή του κάθε ποδηλάτη εύκολη. Και τα έφτιαχνε λειτουργικά άψογα για να χρησιμοποιούνται.
Δεν έφτιαχνε πράγματα με ταμπέλα "επετειακόν ψωνίστε" για να τα χτυπάνε σε πλειοδοτικούς.
Τι ξεφτίλα...
https://www.abovecategorycycling.com/archives/507
νυστάζω!
Φοβερό άρθρο.. συγχέει την ποδηλασία με το μάρκετινγκ.
Κοιμήσου.. ( ήσυχος ).
τά χω μπερδέψει λίγο με τα ιταλιάνικα! πφφ, βάλε μιά τάξη, αφού γνωρίζεις πολλά περισσότερα!
Tρέντε η ώρα, και αύριο πρέπει να μεταφράσω το άρθρο!
buonanotte!
Τι ακριβώς προσπαθείτε να αναλύσετε?
Μιλάμε για "συλλεκτικό" αντικείμενο.
Με ή χωρίς εισαγωγικά, βάλτε ή βγάλτε ότι θέλετε.
Ο τύπος πουλάει κάτι που θεωρεί πως είναι συλλεκτικό και απευθύνεται σε συλλέκτες ή τέλος πάντων σε παχιές τσέπες.
Τι ακριβώς προσπαθείτε να αναλύσετε?
Κάντε μια βόλτα από συλλέκτες: γραμματοσήμων, τηλεκαρτών (παλαιότερα), δίσκων βινυλίου, παλιών φωτογραφικών μηχανών κλπ κλπ κλπ.
Και ξεκολλάτε......
... άιντε, έχει καλό καιρό ακόμα, κάντε πετάλι....
Έτσι ακριβώς είναι. Ένα συλλεκτικό αντικείμενο που τυγχάνει να είναι ανταλλακτικό ποδηλάτου.... Νομίζω πως έγινε σαφές πάντως πλέον.
End of story...
το να λέμε "ξεφτίλα" για μιά τέτοια εταιρεία, είναι σα να λέμε σε ένα ώριμο άλογο κούρσας να συνεχίζει να σπριντάρει επ΄ άπειρον στη ζωή του!
Σα να λές π.χ. σε ένα φυσικό πρόσωπο: άντε ρε...Σιπολίνι! έφτασες 47, και έχασες το παλιό σου στροφάρισμα, παλιο...ξυπολίνι! που είχα επενδύσει πάνω σου τα πάντα όλα, παλιο αστραχάν!
Στη περίπτωσή μας, ενός πολυεθνικού νομικού προσώπου-κολοσσού, δέν αναλογεί ούτε του πρέπει προσφώνηση της ξεφτίλας.Οι μέτοχοι της εταιρείας ίσως να εξέφραζαν μιά τέτοια άποψη, οι αλογομούρηδες ίσως, όχι οι αδιόρθωτοι ποδηλάτρες όπως είμαστε εδώ! Στη τεχνολογική πρόοδο και την εξέλιξη τα άλματα δέ γίνονται συνεχώς.Ο ρυθμός δέ θα είναι πάντα "συρτάκι", ούτε γεωμετρικά θα προοδεύει.Θα έρθουν και τα πέτρινα χρόνια για τις εταιρείες, οι κάμψεις, οι υφέσεις και ο έντονος ανταγωνισμός απο παντού..
Είναι φύσει αδύνατο να είσαι παντού και πάντα πρωτοπόρος.Το μοτέρ της ποδηλατικής τεχνολογικής εξέλιξης δέν είναι ηλεκτρικό ή γραμμικό.Ο ποδηλατικός χρόνος διεστάλη όταν "έσκασε μύτη" το ντεραγιέ.Μιά χρονιά ισοδυναμούσε με πολλά χρόνια, ήταν σα να ανεβοκατεβάζεις τρείς-τρείς ταχύτητες στη κούρσα!
Ένα ημερολογιακό έτος τότε, ήταν του 1990 3Χ365 π.χ.! Ενώ δέ πρέπει να παραλείψουμε και την έμφυτη ανάγκη των εταιρειών να βασίσουν το κυκλικό "βιολογικό" τους χρόνο σε έτη.Ποδηλατικές εταιρείες είναι, λένε μοντέλα 2012, του 2013, του 1985...Γιορτάζουμε εκατοντάχρονα γύρου Γαλλίας, όλα επέτειοι είναι, συνεπώς δέν είναι υπερβολικό το ..."αυτογιορτάσι" του Νιόλο! άραγε πότε να βγήκε το πρώτο επετειακό σέτ;!
Στο γίγα Νιόλο, πάτησαν και πατάνε κι΄ άλλες μάρκες.Ακόμα και το τζι τη με τα φτερά, αντίγραφο είναι! Δανείζεται τα φτερά που πρώτος ο νιόλος έβαλε σήμα στη μάρκα του!
«Αν όντως κοίταξα πιό μπροστά από την εποχή μου, αυτό συνέβη επειδή στεκόμουν σε πλάτες γιγάντων» είχε πει ο Νεύτωνας. και ο Νιόλος τέτοιος είναι!
http://www.youtube.com/watch?v=M8raEZaR4Kk
αφιερωμένο στο Ρόκα!
αρε τρε-λιάρη, πεταλιάρη.... (αλλά ουχί πετραι-λιάρη)
Διδάσκαλε τσετσερόνε! να ανοίξω ένα νήμα για χρωμόλη; τί λές; μήπως έχει ξανά μανά δημοσιευτεί τίπουτις;! λέω π.χ.: "Χρωμόλια & λουμίνια" να το βαφτίσουμε το νέο έπος! Πετρo-λιάρης είσαι και φαίνεσαι
troliaris
υ.γ.: όσο μιλάμε, η τιμή πέφτει! http://www.youtube.com/watch?v=xRVSClhl-OM
αλλα...η ποιότης μένει!
Campagnolo σημαίνει "αυτός που μένει στην εξοχή" (άργησα λίγο!)
Σα να λέμε ..."Εξοχόπουλος"!