αγαπητό φόρουμ καλησπέρα
ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη αν τα παρακάτω έχουν απαντηθεί σε κάποιο προηγούμενο ποστ.
θα προσπαθήσω να περιγράψω το πρόβλημα όσο πιο καλά μπορώ μπας και καταλάβετε τι γίνεται και μου δώσετε κάποια κατεύθυνση. τα πράγματα λοιπόν έχουν ως εξής:
καταρχήν πήγα σε ποδηλατάδικο Σάββατο μεσημέρι και αγόρασα ένα σετ καινούριες σαμπρέλες(KENDA 28 ιντσες-χωρίς άλλο χαρακτηριστικό)για το ποδήλατο, τις οποίες και μου πέρασαν στο μαγαζί στους τροχούς και στα λάστιχα που είχα κουβαλήσει με το αυτοκίνητο.
την επόμενη μέρα (Κυριακή) παρατήρησα πως ο πίσω τροχός είχε χάσει αέρα, ενώ αντίθετα ο μπροστινός τροχός είχε περίπου τόσο αέρα όσο και την προηγούμενη που τα είχαν φουσκώσει στο ποδηλατάδικο. Άρχισα να ψιλιάζομαι διάφορα, παρόλα αυτά δεν είχα χρόνο να ποδηλατίσω και να δοκιμάσω τα λάστιχα με τις καινούριες σαμπρέλες. έτσι τα άφησα και ασχολήθηκα ξανά την Παρασκευή όπου το πίσω λάστιχο ήταν πλέον εντελώς ξεφούσκωτο. αμέσως σκέφτηκα "ε τον κερατά, με κορόιδεψε, μου έβαλε τρύπια σαμπρέλα" και πιάνω αμέσως να αλλάξω σαμπρέλα. με μεγάλη μου έκπληξη-αφού έβγαλα τη σαμπρέλα, τη φούσκωσα και την έβαλα σε λεκάνη με νερό-ανακάλυψα πως η σαμπρέλα ήταν μια χαρά και δεν έχανε καθόλου. την ξαναβάζω λοιπόν και αρχίζω να φουσκώνω το λάστιχο. μόλις εγκατέστησα τον τροχό στο ποδήλατο-και αφού το είχα γυρίσει ανάποδα-
είδα πως η καμπυλότητα του ελαστικού/τροχού δεν ήταν ίδια σε όλη την περιφέρεια του ελαστικού, αλλά σε ένα σημείο κοντά στη βαλβίδα έκανε κάτι σα βαθούλωμα κατά την περιστροφή του. αυτό έχει σα συνέπεια όταν ποδηλατώ, να νοιώθω σε κάθε περιστροφή του τροχού πως πέφτω σε λακούβα και αναπηδάω!
έχεις κανείς καμιά ιδέα τι μπορεί να είναι αυτό?
έκανα κάτι λάθος κατά την τοποθέτηση της σαμπρέλας στο λάστιχο? (από όσο είδα πάντως το λάστιχο πατάει καλά περιφερειακά του στεφανιού)
είναι πρόβλημα ζάντας/ακτίνων?
τι μπορώ να κάνω για να το φτιάξω?
κάθε βοήθεια/υπόδειξη είναι καλοδεχούμενη
ευχαριστώ εκ των προτέρων
ΥΓ. αν παίζει κάποιο ρόλο, η βαλβίδα είναι αυτοκινήτου
μαλλον δεν εχεις βαλει σωστα το λαστιχο.
Κάποια ελαστικά κάθονται ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ σωστά, στα χειλάκια τους, μια χαρά, χωρίς πρόβλημα, χωρίς καν να ασχοληθείς με το αν έκατσαν σωστά.
Είναι και κάτι άλλα, άστα να πάνε.... φουσκώνεις, τραβάς, ξεφουσκώνεις, τα στρώνεις από εδώ, τα ξανα τραβάς από κει, βρίζεις, σιχτιρίζεις... και φτου και από την αρχή.
... κοινώς, ξαναβγάλτο και ξαναβάλτο. Φούσκωσε λίγο, δες αν πατάει σωστά στα χειλάκια (*). Αν ΝΑΙ, προχώρα και φούσκωσε τέρμα. Αν ΟΧΙ τράβα με όλα τα δάκτυλα από εκεί που βυθίζεται μέσα στο στεφάνι, ώστε να βγει και να κάτσει στα χείλη....
(*) το έλαστικό έχει κάτι χειλάκια, μια μικρή διαγράμμιση που εξέχει, σαν μια παχιά γραμμή. Αυτή πρέπει νά κάτσει ακριβώς εξωτερικά από την ακμή του στεφανιού. Δηλαδή το στεφάνι πρέπει να "φρεναρει" πάνω στα χείλη αυτά.
Τότε έχεις σωστή τοποθέτηση.
Κάποιοι έχω δει να ψεκάζουν με ελάχιστο σαπουνόνερο τα χείλη του ελαστικού, για να μην κολλάνε, να γλιστράνε καθώς φουσκώνεις και να κάτσουν τελικά στο σωστό μέρος....
Δοκίμασε επίσης όταν φουσκώσεις το λάστιχο να μη πατάει στο έδαφος, εξηγούμαι:
Γενικά όταν φουσκώνεις λάστιχο που είναι πίτα δεν πρέπει να πατάει στο έδαφος επειδή παίρνει , σε εκείνο το σημείο, το σχήμα του εδάφους και μένει στραβό...
Και να δεις που οταν με το καλο τοποθετησεις και ξαναφουσκωσεις τη σαμπρελλα που εχανε αερα, -παλι με το καλο- θα ανακαλυψεις οτι σε 2-3 μερες γινεται παλι πιττα.
Υπαρχουν μερικα μικρα "μυστικα", οταν τσεκαρεις μια σαμπρελλα για στεγανοτητα.
Πρωτα-πρωτα, -ακουγεται λιγο μπαναλ, αλλα δεν ειναι-ελεγχουμε τη βαλβιδα. Την αφηνουμε καμποση ωρα μεσα στο νερο, και προσεχουμε αν σχηματιζεται σιγα-σιγα φουσκαλα στο στομιο της. Πολυ συχνα, μια ασφιχτη "ασφαλεια" βαλβιδας, ευθυνεται για τη διαρροη.
Δευτερον, φουσκωνουμε αρκετα τη σαμπραλλα πριν τη βουτηξουμε στο νερο. Οταν λεμε αρκετα, δεν εννοουμε ενα κλικ πριν εκραγει, αλλα τοσο ωστε να διασταλει αρκετα και σε διατομη αλλα και σε διαμετρο. Μονο ετσι ανοιγουν οι οποιοι ποροι και μικροτρυπες μπορει να υπαρχουν στη σαμπρελλα, και γινονται εμφανεις.
Επισης, δεν ειμαστε βιαστικοι. Αφηνουμε καθε τμημα της σαμπρελλας που ελεγχουμε στη λεκανη με το νερο, για καμποση ωρα μεσα στο νερο, και παραλληλα "τεντωνουμε" τη σαμπρελλα,, παρατηρωντας πολυ προσεκτικα, αν βγαινουν φυσαλλιδες απο καποιο σημειο, η αρχιζουν να σχηματιζονται φυσαλλιδες σε καποιο σημειο της επιφανειας της "υποβρυχιας" σαμπρελλας, ακομη και οταν αυτες δεν ανεβαινουν στην επιφανεια.Στα σημεια αυτα, -οπου δηλαδη εμφανιζονται φυσαλιδες, ακομη και πολυ αργα- ειναι σημεια που εχουν τρυπα.
Καλο ειναι να γνωριζουμε επισης, οτι απωλεια αερα χωρις τρυπα, δεν νοειται. Κι οταν λεμε απωλεια, δεν εννοουμε τη φυσιολογικη πτωση πιεσης που παρατηρειται σε ολες τις σαμπρελλες, μετα ομως απο αρκετες ημερες (και η οποια οφειλεται στην απωλεια αερα μεσα απο τους αορατους με γυμνο ματι πορους του λαστιχου της σαμπρελλας).
Το λαστιχο τωρα:
Οπως παρατηρησαν και οι προλαλησαντες, το "βαθουλωμα" στο λαστιχο, οφειλεται στο οτι το λαστιχο (τα χειλη του), δεν εχουν κατσει καλα στα χειλη της ζαντας.
Κι οπως επισης προαναφερθηκε, υπαρχουν λαστιχα που "καθονται" πανευκολα, κι αλλα που σου βγαζουν το λαδι μεχρι να κατσουν.
Ο σιγουρος τροπος για να κατσει σωστα στη ζαντα ενα "δυσκολο" λαστιχο, ειναι να αλειψουμε τα χειλη του λαστιχου με καποιο ειδικο υγρο λιπαντικο πριν το τοποθετησουμε στη ζαντα (βοηθωντας το ετσι να γλυστρησει πιο ευκολα στη θεση του), η να τα βρεξουμε (παλι τα χειλη του λαστιχου) με ενα πινελακι που πριν εχουμε βουτηξει σε ενα αραιο διαλυμμα υγρου πιατων και νερου.
Τοσο το ειδικο υγρο, οσο και το διαλυμμα υγρου πιατων, εξατμιζονται μετα απο λιγο (το διαλυμμα υγρου πιατων δεν εξατμιζεται και τοσο γρηγορα, αν δεν σκουπισουμε οσο εχει "ξεχειλισει" μετα την τοποθετηση), δεν αφηνουν καταλοιπα, δεν καταστρεφουν λαστιχα και σαμπρελλες, ενω δεν επηρεαζουν και τη λειτουργια των φρενων.
Γι'αυτη τη δουλεια χρησιμοποιουμε ειτε το ειδικο υγρο (το οποιο πωλειται ακριβως και μονο για αυτη τη δουλεια), ειτε διαλυμμα υγρου πιατων, και ποτε μα ποτε καποιο αλλο λιπαντικο (λαδι, γρασσο, βαλβολινη, WD 40, πετρελαιο, κλπ,κλπ).
Καλα μπαλωματα.
παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές.
Μήπως όμως φταίει η ζάντα? διαβάζοντας διάφορα ποστ εδώ μέσα σκέφτομαι μήπως έχω στον τροχό μου αυτό το αυγοειδές σχήμα που σημαίνει πως χρειάζεται ακτινολόγηση.
Το λάστιχο το έχω ήδη φουσκώσει και ξεφουσκώσει δύο φορές , προσπαθώντας ταυτόχρονα να ευθυγραμίζω το λάστιχο στη ζάντα και χωρίς να πατάει στο έδαφος(είχα γυρισει το ποδήλατο ανάποδα).
Το λαστιχο, ακολουθει τη ζαντα στις οποιες αποκλισεις της, απο τον απολυτο κυκλο.
Το λαστιχο, δεν ειναι ακαμπτο πραγμα. Παιρνει οτι σχημα εχει η ζαντα πανω στην οποια βρισκεται. Με την προϋποθεση βεβαια, οτι εφαρμοζει/καθεται σωστα στη ζαντα.
"Εκει εξω", κυκλοφορουν χιλιαδες ζαντες που ειναι "οχταρια" θεοστραβες, κι ομως το λαστιχο καθεται μια χαρα επανω τους (χωρις αυτο να σημαινει οτι το συνολο ζαντας-λαστιχου εχει περιφερεια τελειου κυκλου. Περιστρεφεται το ιδιο θεοστραβα το λαστιχο, αναλογα με τη στραβωμαρα της ζαντας πανω στην οποια βρισκεται).
Εν κατακλειδει:
Προσπαθησε να τοποθετησεις το λαστιχο με τους τροπους που προαναφερθηκαν.
διόρθωσα (σε ποδηλατάδικο με εργαλείο) το πως καθόταν το λάστιχο στη ζάντα και το πρόβλημα σταμάτησε να υφίσταται
ευχαριστώ τους φίλους που ασχολήθηκαν