Από τις πρωϊνές ειδήσεις: στην ΔΟΥ Περιστερίου και μόνο, σε μία μέρα και μόνο, κατατέθηκαν λόγω αδυναμίας συντήρησης και χρήσης εβδομήντα πινακίδες συτοκινήτων.
Θα γεμίσουν οι δρόμοι αδρανείς λαμαρίνες, όπως γεμίσαμε κι άδεια μαγαζιά!
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
"συντήρηση και χρήση" είναι τα σέρβις και η βενζίνη ...
Λυπάμαι αλλά κάνεις λάθος επί της κυριολεξίας. Είναι σαν το ρεύμα. Δεν πληρώνεις το χαράτσι, δεν έχεις ρεύμα ή τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο, δεν είχες, μέχρι που παρενέβη η δικαιοσύνη και τώρα πάνε να τα κουκουλώσουν.
Αν ξέκοβαν τη χρήση απ’ τη φορολογία κλπ, τότε θα μίλαγες μόνο για βενζίνες και σέρβις. Τώρα είναι υποχρεωτικά όλα. Όπως είπε κι ο άνεργος που του πήραν συνέντευξη την ώρα που συμπλήρωνε τη φόρμα αδρανοποίησης, συντήρηση και χρήση περιλαμβάνουν πια όλα. Δηλαδή φορολογία, τέλη ασφάλισης, βενζίνες, συνεργεία και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει.
Απλά γιατί δεν έχουν, ούτε ένα ευρώ για να διαθέσουν οι άνθρωποι. Η φράση είναι κατά γράμμα του ανθρώπου και την υιοθετώ κατά γράμμα γιατί είναι κυριοκεκτική. Χρησιμοποιώ αυτοκίνητο σήμερα σημαίνει όλα αυτά.
Αν έστω κι ένα δεν μπορεί ο χρήστης να καλύψει, απλά σταματάει τη χρήση.
Αλλά εγώ θέλω να πάω παραπέρα. Στο πώς η πόλη καταντάει ένα νεκροταφείο παλιάς ζωής, όπου η νέα σαν να είναι κρυμμένη στο υπέδαφος, ακόμα δεν δείχνει τα σημάδια της στην επιφάνεια.
Ίσως μια δράση νέα θα ήταν να παρέμβει κανείς στα νεκρωμένα πράγματα και να τους δώσει μια άλλη διάσταση.
Μπορεί να μην είναι τόσο άσχημο το αποτέλεσμα.
Δεν θα είναι απαραίτητα παρατημένα αυτοκίνητα σκουπίδια.
Μπορεί απλά να είναι μόνιμα σταθμευμένα όχι σκουπίδια που οι ιδιοκτήτες να τα διατηρούν σε καλή κατάσταση με την ελπίδα να μπορέσουν να τα ξαναχρησιμοποιήσουν.
Το θετικό θα είναι η μικρότερη χρηση καυσίμων με ότι συνεπάγεται αυτό.
Σε ότι αφορά τα εγκαταλελειμμένα η κατάσταση μάλλον είναι καλύτερη απ' ότι παλιότερα γιατί τα μαζεύουν για ανακύκλωση.
Δεν υπάρχει τίποτα θετικό. Το ότι δεν μπορεί να κάνει ο κόσμος τη δουλειά του δεν μπορεί να είναι θετικό. Πότε επιτέλους θα μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους; Και πριν την "κρίση", τότε που ο κόσμος μπορούσε να κάνει τη δουλειά του, υπήρχε ένα θετικό (το ότι έκανε τη δουλειά του) και ένα ισχυρό αρνητικό: το ότι κάνοντας τη δουλειά του διέλυε την πόλη του περισσότερο από ότι σήμερα. Φτάσαμε λοιπόν σήμερα να έχουμε διαλυμένες πόλεις. Γιατί αυτό που υπήρχε και υπάρχει πάνω από όλα, πάνω ακόμα κι από τις κρίσεις, είναι η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Πότε θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους; Κρυφτούλι πίσω από το δάχτυλό μας, και βύθισμα μέσα στην απλή κάλυψη της τρέχουσας ανάγκης υποθηκεύοντας έτσι το μέλλον. Ύπνος βαθύς.
Μα τι λέω; Δράση να κουκουλώσουμε κι ανατρέψουμε μια όψη νεκρότητας της πόλης; Τους ανθρώπους που νεκρώνονται τι θα κάνουμε. Ο άνθρωπος ήταν άνεργος, σχετικά νέος κι αν κρίνω απ’ τα χέρια του την ώρα που συμπλήρωνε τη φόρμα, εργατικά χέρια.
Μου ήρθε τώρα στο νου η σκηνή με τα μοντέρνα διαμερίσματα στο Playtime του Jacque Tati θα ήταν μια λύση για τα άδεια μαγαζιά. Να γίνουν κατοικίες.
Και ποιος θα νοικιάσει αυτές τις κατοικίες, εδώ είναι ανοίκιαστες αυτές που υπάρχουν ήδη...
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι που λέγαν οι παλιοί. Αν δεν αλλάξει το σημερινό σύστημα δεν έχει κανένα νόημα αυτό με τις κατοικίες
Σαρκαστική είμαι όπως και η σκηνή στην ταινία.
Παιδιά ίσως να μην κατάλαβα καλά το θέμα ή να μην εξέφρασα σωστά αυτό που ήθελα να πω.
Δεν αναφέρομαι στον μεροκαματιάρη και στον άνεργο που θα αναγκαστεί να καταθέσει τις πινακίδες του μοναδικού μέσου μεταφοράς που έχει και χρειάζεται πραγματικά.
Μιλάω για τις περιπτώσεις που δεν βγάζουν τα κανάλια.
Μιλάω γι αυτούς που καταθέτουν κατά 100άδες πινακίδες θηρίων 2000 εώς και 6000 κυβικών που κάποτε αγόρασαν γιατί απλά μπορούσαν και χρησιμοποιούσαν για με τον πιο χαζό και ανούσιο τρόπο.
Μιλάω για άχρηστα ενεργοβόρα θυρία που αποσείρονται πια γιατί δεν αξίζει πια να πληρώνουν τα υπέρογκα τέλη τους για να πηγαίνουν για καφέ.
Εκεί εγώ βλέπω μια θετική πλευρά.
Αυτά μακάρι να σαπίσουν στα γκαράζ. Κι άμα πάει και κανένας αρουραίος να τους τραγανίσει τα καλώδια ακόμα καλύτερα (έχει συμβεί σε αγροτική περιοχή, αρουραίοι να φάνε τα καλώδια ενός Land Rover).
Eχετε το νου σας μονο στο δρομο, γιατι κυκλοφορουν πολλα ανασφαλιστα.
Τωρα οσον αφορα τα τελη κυκλοφοριας και τις πινακιδες, ειναι αλλη μια αποδειξη οτι ο στοχος δεν ειναι να μαζεψουν λεφτα. Αδυνατω να πιστεψω οτι ειναι τοσο καθυστερημενοι.
Δεν υπάρχει ηλιθιότητα. Εγώ αναρωτιέμαι τι θα επακολουθήσει μετά απ’ αυτή τη νέκρωση μια και σαν απλός άνθρωπος δεν έχω πληροφορίες απ’ τα μέσα. Πιστεύω ότι είμαστε εν μέσω ενός πειράματος κι αναρωτιέμαι για το αποτέλεσμά του.
Θέλει προσπάθεια βέβαια να δεις αυτό το γεγονός απομονωμένα από την κρίση και τις άλλες συνέπειές της.
Τόσα χρόνια (7 για την ακρίβεια ;-) μιλάμε για δραστικό περιορισμό του ΙΧ και τώρα συμβαίνει! Δυστυχώς όχι μετά από πολιτική απόφαση αλλά από ανάγκη αλλά συμβαίνει. Μήπως και μια από τις κριτικές που του ασκούμε δεν έχει να κάνει με την οικονομική του διάσταση; Το αυτοκίνητο παίρνει τη θέση που πραγματικά του αξίζει: τώρα παρκαρισμένο και αδρανές στο δρόμο και σύντομα στην ανακύκλωση. Την ίδια πορεία ελπίζω να ακολουθήσει και στις συνειδήσεις μας αλλά θέλει δουλειά ακόμη...
Γιατί δεν ακολουθήθηκε από μια βελτίωση των ΜΜΜ, αλλά από μια υποβάθμισή τους (πχ τα βραδυνά πήγαν από 40΄σε 1ώρα) το επακόλουθο είναι ότι δυστυχώς όποιος έχει λεφτά μετακινείται πολύ καλύτερα από πριν (λιγότερη κίνηση, περισσότερες θέσεις πάρκινγκ), όποιος δεν έχει μετακινείται (κατά κανόνα, με μόνη εξαίρεση τους ποδηλάτες) πολύ χειρότερα.
Σε φάσεις μετάβασης είναι δύσκολο να πει κανείς με ακρίβεια τι είναι καλό και τι κακό. Μπορούμε να το δούμε δεοντολογικά, ότι κάθε τι που εξυπηρετεί τον άνθρωπο στην βιωτική καθημερινότητά του είναι πρώτου βαθμού αναγκαιότητα κι όταν αυτό βάλεται είναι κακό. Επειδή όμως είμαστε όντα προσαρμοστικά, αυτό σημαίνει, ότι θα βρεθεί κάποιος τρόπος η μετακίνηση να βοηθηθεί. Κι αν το ποδήλατο είναι το ωφελημένο, έχει καλά (που είναι γνώμη όχι μόνο δική μου, αλλά και της πραγματικότητας). Πάλι όμως όλα σχετικά είναι.
Όταν έπεσε ο Σάχης της Περσίας κι ανέβηκε ο Χομεϊνί του Ιράν, εμείς οι απ’ έξω και οι εδώ είμασταν χαρούμενοι (εγώ πάλι καθόλου). Σε οκτώ μέρες μόνο ο Χομεϊνί έδειξε τα δόντια του. Όμως εμείς που είχαμε καεί απ’ τη βασιλεία το βλέπαμε ως καλό.
Οι εξεγέρσεις οι τωρινές ειδικά στη Βόρεια Αφρική επίσης εγκυμονούν πράγματα που δεν είμαστε σε θέση να συλλάβουμε. Κάθε εξέγερση δεν είναι ντε φάκτο καλή, αν οδηγεί σε κάτι που κάνει τους λαούς να συνεχίζουν να υποφέρουν.
Κι εμείς βλέπουμε στην μικρή μας κοινωνία όλα αυτά τα φαινόμενα, που μας έχουν κάνει επίκεντρο ενός πράγματος, που την έκτασή του ακόμα δεν μπορούμε να συλλάβουμε. Ξέρουμε πως είναι πάντως για κακό. Μόνο αυτό. Κανείς μας πιστεύω δεν μπορεί να σχεδιάσει το ό,τιδήποτε αυτή τη στιγμή.
Κι αυτοί που αναλαμβάνουν να κουμαντάρουν το σκάφος, μόλις έρχονται σ’ επαφή με “το άλλο” απ’ αυτό που ήξεραν, παθαίνουν μια μετάλλαξη εξαναγκαστική, απλά γιατί αυτή είναι η μορφή της σύγχρονης εξουσίας στην Ελλάδα. Εξαναγκαστική στους ρόλους που παίζει κι αυτός που δυναστεύει κι αυτός που δυναστεύεται. Η διαφορά είναι ότι όσοι αποδέχονται το ρόλο του εξουσιαστή αυτή τη στιγμή γνωρίζουν κι αποδέχονται το ρόλο του δυνάστη και τιμωρού.
Η ανατροπή πρέπει να είναι δομική, αλλά όχι μόνο. Πρέπει να είναι βαθιά ανθρωπιστική, για να μπορέσει να εδρεωθεί, ειδικά τώρα που ο κόσμος δεν ωθείται στις εκλογικές επιλογές του, από βαθιές αλλαγές στον συνειδησιακό του οπλισμό, ούτε γνωρίζει όμως πώς να ενεργοποιήσει άλλους μηχανισμούς. Ωθείται με μια βία που δεν έχει το χρόνο να αξιολογήσει.
Απ’ αυτή την άποψη ο λαός στην Ελλάδα είναι ένας αίλουρος, που δρα άμεσα, για να αρπάξει την τροφή του. Η τροφή του του φεύγει συνέχεια. Είναι περίοδος λειψυδρίας και η τροφή είναι και σπάνια και κινείται και πιο γρήγορα απ’ τον ίδιο κι αυτός ο αίλουρος προσπαθεί να επιταχύνει τις αντιδράσεις του, αλλά κουράζεται απ’ τις συνεχείς αποτυχίες. Μιλάμε για τεράστια κούραση, η οποία επιτείνεται απ΄την καταπόνηση, όχι μόνο της προσπάθειας, αλλά κι απ’ την έλλειψη πηγών δύναμης.
Φοβάμαι ότι η παράταση αυτής της προσπάθειας αποδυναμώνει όλο και περισσότερο αυτόν τον αίλουρο λαό κι αυτή η συνείδηση σ’ αυτές τις φάσεις που το σώμα τρώει τον εαυτό του για να επιβιώσει, κάνει απίστευτες επιλογές. Τα βλέπουμε ήδη τ’ αποτελέσματα.
είναι προφανές που οδηγείται κάθε λαός απο τέτοια πίεση
-τώρα και στο παρελθόν γυρεύει την ασφάλεια της συντήρησης,
γι'αυτό γεμίσαμε χρυσαύγουλα.
Δεν ξέρω αν είναι υπερβολή, αλλά στην Αίγυπτο ψηφίστηκε
σύνταγμα ισλαμικού τύπου.
Τι να μαζέψει κανείς, πώς να το μαζέψει; Με ποιό σύνταγμα; Αυτές οι κοινωνίες κι όχι μόνο αυτές έχουν τεράστιο πρόβλημα θρησκευτικού φανατισμού. Μιλάμε για εκτροπή κι απ’ αυτόν τον καθαρό λόγο του Μωάμεθ ή του Χριστού ή του ενός ή του άλλου φωτισμένου ανθρώπου, που ίσως προσπάθησε να πει κάτι που θα ωφελούσε τις συγκυρίες που υπήρχαν, όταν ζούσε.
Όπως και γενικά τα όποια ιδεολογήματα, χειραγωγούνται πολύ εύκολα, κατά βούληση, για να εξυπηρετούν ζητήματα εξουσίας. Η βία και μόνο, που έχει ασκηθεί κι ασκείται για τέτοια θέματα δεν μπορεί να ξεπλυθεί για εκατομύρια χρόνια. Είναι δυνατόν να υφίστανται ζητήματα θρησκευτικών πολέμων εν έτι 2013; Πολέμων
απληστίας επίσης; Κι όμως σαν είδος δεν έχουμε εξελιχθεί στο παραμικρό σ’ αυτό το θέμα. Απ’ τον καιρό που περπατούσαμε στα τέσσερα κι έσπαγε ο ένας το κεφάλι του άλλου για ένα κομάτι κρέας ως σήμερα το πράγμα είναι το ίδιο. Το ίδιο και με τις λατρείες κάθε είδους. Είμαστε τραγικά πρωτόγονοι και το χειρότερο είναι ότι αυτό για μερικούς είναι απόλυτα φυσιολογικό και διεκδικήσιμο σαν δικαίωμα. Αυτοί όλοι που φτιάχνανε κώδικες θρησκευτικούς, συντάγματα ή ό,τι άλλο ξεκίνησαν όλα αυτά γιατί με κάποιο τρόπο έπρεπε να ζούμε μεταξύ μας.
Και σήμερα το ίδιο ισχύει. Χρειάζεται να βρεθεί ο νέος τρόπος συνύπαρξης. Έχουν παλιώσει όλα τόσο τραγικά. Κι εμείς αντί να ψάχνουμε το καινούργιο, απλά ανασύρουμε όλο και πιο παλιά.
Σόρυ για την αμπελοφιλοσοφία.
ΑΥτο που θα μεινει στην συνειδηση μας ειναι το ιδιο με πριν 40 χρονια, οποιοε θα εχει λεφτα θα εχει και αυτοκινητο. Η σωστη συνειδηση ειναι να εχεις αυτοκινητο και να το χρησιμοποιεις εκει που πρεπει.
Λοιπόν... εγώ δεν βλέπω κάτι το κακό στο ότι αγόρασαν αυτό που μπορούσαν να αγοράσουν. Εγώ εντοπίζω το πρόβλημα στο ότι αγόρασαν αυτά που αγόρασαν ενώ μπορούσαν να αγοράσουν καλύτερα πράγματα για την πόλη τους και για την ζωή τους εν γένη, αλλά δεν είχαν την παιδεία να το κάνουν.
Δεν νιώθω καμία αίσθηση εκδίκησης για όλους αυτούς που κάποια στιγμή είχαν και τώρα δεν έχουν λεφτά. Κάποιοι δούλεψαν για να τα βγάλουν αυτά τα χρήματα, το θέμα είναι τι παραστάσεις είχαν σε σχέση με το τι θα έκαναν αυτά τα χρήματα..
Και εκεί νομίζω ότι πάσχει όλη η υπόθεση. Από όποια σκοπιά και αν την δούμε.
Συμφωνώ.
Ούτε εγώ αισθάνομαι καμία αίσθηση εκδίκησης.
Απλά βρίσκω ηλίθια την υπερκατανάλωση χωρίς λόγο.
Βρίσκω πολύ χαζό που κάποιοι χρεώθηκαν με υπέρογκες δόσεις για να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο που στη συνέχεια δεν μπορούσαν να συντηρήσουν.
Υπήρχαν άνθρωποι με οικογένειες που δεν είχαν δικό τους σπιτι και επέλεγαν να χρεώσουν την οικογένεια τους με δάνεια για να πάρουν ένα αυτοκίνητο νομίζοντας ότι έτσι ανεβάζουν το status τους.
Στην περίοδο τον παχιών αγελάδων αγόραζε κόσμος αυτοκίνητα που υπερκαλύπτει τις πραγματικές του ανάγκεςκαι απλά μπορούσε να τα αγοράσει επειδή τα δάνεια (αυτό εννοώ περισσότερο στο "μπορούσαν") ήταν εύκολα και επειδή τον έσπρωχναν σε τέτοιου τύπου υπερκαταναλωτισμό.
Σε αυτή την ηλίθια υπερκατανάλωση και κατασπατάλησης πόρων αναφέρομαι και εγώ.
Μιλάμε για λαίλαπα. Κάθε νέο κορίτσι, κάθε κυρία (συγνώμη φύλο μου, αλλάάάά...) κυκλοφορεί όπου να’ναι με δαύτα και δεν είναι σε θέση να πλασαριστεί και στο δρόμο, σαν δυό που συναντιώνται σε στενό πεζοδρόμιο κι ο ένας ρίχνει τον άλλον κάτω για να περάσει πρώτος. Τέλειωσε το λύκειο το παιδί; Πάρε παιδί μου ένα τζηπάκι να παίζεις...
Προσωπικά δεν έχω αυτοκίνητο, αλλά δεν είμαι ενάντια στη χρήση του, όταν αυτή είναι χρειαζούμενη. Ενάντια είμαι στο κατάντημα να θες να πας κάπου και να μην μπορείς παρα μόνο αν πάρεις ένα αυτοκίνητο. Ενάντια είμαι σε ένα σύστημα που θέλει να μαζεύονται όλοι σε μερικά τετράγωνα γύρω απ’ το Κέντρο της χώρας. Να μην μπορούν να ζήσουν αλλού. Να σκαρφαλώνουν ακόμα και στα βουνά για να τα κάνουν προάστια του Κέντρου κι αυτό να λέγεται οικιστική ανάπτυξη. Και φυσικά πώς να μετακινηθεί αυτός ο κόσμος του “πληρώνω φόρο κι εχω δικαίωμα να πηγαίνω παντού με τ’ αυτοκίνητο”;
σημαίνει περιορισμός καταρχήν στη χρήση αλλά και στην ιδιοκτησία του! Και αυτό γιατί "είναι βρώμικο από την κούνια στον τάφο".
Σε έναν ιδανικό κόσμο όπου το περιβάλλον, η υγεία, η ποιότητα ζωής κλπ θα είχαν τον πρώτο λόγο στις πολιτικές αποφάσεις, το αυτοκίνητο θα ήταν η έσχατη λύση για την -αστική κυρίως- μετακίνηση. Και δε θα χρειαζόταν απαραίτητα να έχεις ιδιόκτητο ΙΧ αλλά ενοικιαζόμενο. Ας μην πέφτουμε στη λούμπα της κυρίαρχης ιδεολογίας που συνδέει το δικαίωμα στη μετακίνηση με την κατοχή ενός ΙΧ. Μέχρι πριν 3 χρόνια οι αντιπρόσωποι αυτοκινήτων έβλεπαν μια άκρως προσοδοφόρα αγορά να μεγαλώνει και άρα επερχόμενα κέρδη. Αυτή η αγορά δε θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί χωρίς:
- το ΙΧ να γίνει πραγματικά απαραίτητο, οπότε και ο σταδιακός μαρασμός των ΜΜΜ απο τη μια και τα τερατώδη οδικά έργα -πεδίον δόξης λαμπρό για εργολάβους και πολιτικούς- από την άλλη
- το ΙΧ να γίνει μαγκιά, σύμβολο κοινωνικού στάτους, προέκταση του ανδρισμού για τους άντρες, σύμβολο και μέσο ανεξαρτησίας για τις γυναίκες, οπότε και ο ισοπεδωτικός μηχανισμός του μάρκετινγκ
- τα δάνεια φυσικά
Με αυτές τις συνθήκες προφανώς και δε μπορεί κανείς ούτε και θέλει πιστεύω, να μιλάει για εκδικητικότητα. Για δικαίωση αρχών και επιλογών όμως όσων δεν τσιμπήσαμε; Ούτε προσωπικά μπορώ να λυπηθώ για τα αυτοκίνητα που γίνονται... ακίνητα! Όχι όταν βλέπω κόσμο να στερείται τα πραγματικά απαραίτητα για την επιβίωσή του.
Τα όσα τραγικά ζούμε αυτό τον καιρό έχουν και μια αισιόδοξη όψη. Στο βαθμό που μας ενδιαφέρει και μας αναλογεί μπορούμε -ως ποδηλατικό/περιβαλλοντικό κίνημα εννοώ- να τη μετουσιώσουμε σε κάτι πραγματικά θετικό. Να αρχίσουμε να ξεστραβωνόμαστε καταρχήν.
Για την υπερκατανάλωση δεν είμαι σίγουρος. Εννοώ ότι αφού το σύστημα θέλει να παράγονται όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά και επομένως και να καταναλώνονται, έχει νόημα αυτή η λέξη;
για το αυτοκίνητο πχ θα ήταν ίσως μια καλή ιδέα. Να θυμηθούμε πόσο καταστροφικό είναι για το περιβάλλον, την υγεία, την αισθητική, τις ζωές μας, την οικονομία. Ακόμη και με καθαρά οικονομικούς όρους να μιλούσαμε, πάλι καταδικασμένο θα ήταν...
Δεν υπάρχει υπερκατανάλωση.
Υπάρχει απλά κατανάλωση. Αυτό που καταναλώνω εγώ είναι υπερκατανάλωση για κάποιον σε μία χώρα του τρίτου κόσμου, ( το νερό ας πούμε που εγώ ρίχνω στην τουαλέτα μου, όταν κάποιος άλλος δεν έχει να πιει), και είτε μας αρέσει είτε όχι, είμαστε όλοι καταναλωτές γιατί ζούμε στην κοινωνία που ζούμε με το σύστημα που αυτή η κοινωνία λειτουργεί.
Το θέμα είναι αν είμαστε καταναλωτές και στον εγκέφαλο, δηλαδή έχουμε πάψει να σκεφτόμαστε και πάμε έτσι στα τυφλά.. ή τουλάχιστον έχουμε ένα κριτήριο και επιλέγουμε τι θέλουμε να καταναλώσουμε και αν πραγματικά το έχουμε ανάγκη.
Για να διαμορφωθεί αυτό το κριτήριο χρειάζεται παιδεία, και η παιδεία δεν αποκτάται από την πληροφορία, αλλά από την πραγματική γνώση.
Πληροφορία είναι η διαφήμιση π.χ ενός αυτοκινήτου. Είναι ωραίο, είναι πολυτελές, έχει πολλά κυβικά, δερμάτινα καθίσματα κτλ κτλ κτλ..
Η γνώση είναι το τι συνέπειες έχει αυτό το αντικείμενο για εμένα, τους άλλους, την ζωή, την κοινωνία το περιβάλλον. Αυτό δεν θα στο πει η διαφήμιση που δίνει πληροφορία. Θα το μάθεις από αλλού και έτσι θα μπορείς να αποφασίσεις να η τιμή έχει σχέση με την αξία του συγκεκριμένου αντικειμένου.
Για αυτό λέω ότι το πρόβλημα είναι καθαρά θέμα παιδείας.
Εμείς όμως.. τι κάνουμε πάνω σε αυτό το θέμα;
Να πω κάτι άσχετο αλλά ίσως και λίγο σχετικό.
Σήμερα είδα κάτι που δεν είχα ξαναδεί.
Σε σχετικά μεγάλο κλειστό υπόγειο parking αυτοκινητών κοντά στο Hilton είχαν βάλει έξω μια μεγάλη πνακίδα που έγραφε...
"Parking ποδηλάτων - 15€/μήνα"
Υποθέτω ότι έχει πέσει η κίνηση τελευταία και ψάχνουν νέους πελάτες.
1000 like!
Πολλά ζητάνε ακόμα και αν είναι φυλασσόμενο. 10 και άμα θέλουν..
Το θέμα ειναι τα rover και οι bmw;
Οταν ενας πατέρας δεν θα έχει το αυτοκίνητο να πάει το παιδί του στο νοσοκομείο ή οταν ενας γιος τον ηλικιωμένο πατέρα του! Ποια λύση να τους προτείνουμε; Πάρε ποδήλατο, πάρε του γείτονα ή πάρε τα ΜΜΜ;
Αν ένας άνθρωπος δουλεύει(λιρα εκατο στις μέρες μας) 10 - 12 ωρες(δεν υπάρχει πια 8ωρο), να πάρει το ποδηλατο και να κάνει 30-40 km με την επιστροφή(οποιος ζει Αθηνα καταλαβαινει τα περι αποστασεων); Θα το αντέξει; Αν είναι μητέρα θα κάνει βόλτες με το ποδήλατο; Εχουν δικαίωμα και τα παιδιά να δουν την μητερα τους, εστω για μια ωρα;
Αντι να βάλουν ορισμένοι να λειτουργήσει το μυαλουδάκι τους...
Αν η συγκεκριμενη κατάσταση προέκυπτε ύστερα απο νουθέτηση και ευαισθητοποίηση της κοινωνιας τότε θα συζητάγαμε με άλλους όρους. Οτι ομως γίνεται με βία φέρνει και το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Πρέπει να έχεις οδηγήσει, να καταλαβαίνεις πως ένας οδηγος που διακατέχεται απο θυμό, πίεση, άγχος είναι πολύ πιο επικίνδυνος για σένα "ποδηλάτη".
Οσο για τα περι αισιοδοξίας, ναι υπάρχει και το success story.
Τα ασθενοφόρα ποιο λόγο ύπαρξης έχουν;
Έχεις σκεφτεί πόσες παραπάνω ώρες δουλεύει κάποιος για να αγοράσει και να πληρώνει τα έξοδα ενός αυτοκινήτου;
Ας πάμε σε ένα μέτριο αυτοκίνητο έτσι:
Πες 9.000 ευρώ αγορά στα 1300 κυβικά
Δεν θέλει και 300 ευρώ τον χρόνο ασφάλιση;
Δεν θέλει και 150 ευρώ τον χρόνο τέλη κυκλοφορίας;
Δεν θέλει και τα σχετικά του σέρβις, θα βάλω συντηρητικά μία τιμή γιατί είναι καινούργιο το αυτοκίνητο. 200 ευρώ πες
Δεν θα πληρώσει βενζίνη;; ( κοντά δύο ευρώ το λίτρο ) Εδώ τον υπολογισμό θα τον κάνεις βάσει χρήσης του αυτοκινήτου. Εσύ υποθέτεις ότι κάποιος κάνει 40 χιλιόμετρα την μέρα. Κάνε το υπολογισμό σε βενζίνη λοιπόν.
Δεν θα πληρώσει και πάρκινγκ; ( δεν γίνεται να έχει παντού δωρεάν πάρκινγκ)
Δεν θα πληρώσει και φόρο για το αυτοκίνητο αφού αποτελεί τεκμήριο διαβίωσης πλέον;
Όσο περνάει ο καιρός αυξάνονται τα έξοδα γιατί παλιώνει το αυτοκίνητο και άρα βγάζει πιο πολλές βλάβες.. Για κάνε σούμα και πες μου πόσα χρήματα βγαίνουν στο περίπου, κάνε σούμα πόσα παίρνει κάποιος ως μισθό σε ετήσια βάση και πόσα λεφτά θα εξοικονομούσε ανά ώρα εργασίας αν δεν το έχει.
Αν είχε λιγότερα έξοδα τώρα, πόσες ώρες λιγότερες θα ήταν υποχρεωμένη να δουλεύει η μαμά των παιδιών, για να την βλέπουν και τα παιδάκια της;;;
Κάνε μου τους υπολογισμούς και πες μου λοιπόν..
Για να δούμε... :)
[...]
Αυτό το τελευταίο να το εκλάβω ως απειλή ή ως προειδοποίηση;
Το ασθενοφόρο κοπελιά δε θα έρθει να πάρει τον πατέρα μου που πρέπει να πάει για χημειοθεραπεία, ούτε θα τον γυρίσει. Ο γιός του(ή κάποιος συγγενής) θα τον πάει και θα τον γυρίσει. Τα ασθενοφόρα ισα ισα που καλύπτουν τα τροχαία, εμφράγματα...
Ευτυχώς ή δυστυχώς μαλλον δεν γνωρίζεις την σημερινη αγορα εργασίας. Εχω συγγενεις που δουλευουν 10 και 12 ωρες(οχι δεν ειμαι υπερβολικος, τοσες ειναι), δεν εχουν επιλογη να δουλέψουν λιγότερο, ουτε τις υπερωριες τις πληρώνονται. Απλά το αφεντικο τους λεει... αν θες, αν δε θες πήγαινε σπίτι σου. Αυτα...
Λες να παω να πέσω σαν οδηγος ΙΧ σε κανεναν ποδηλάτη για να τον εκδικηθώ για οτι π@πρι@ του έκατσε στο κεφάλι; χε χε
Αν παρατηρήσεις την κοινωνία μας, βράζει ολόκληρη. Θα το παρατηρήσεις στο πως οδηγούνε, στις εφοριες, ακομη και στο super market. Στο πως συμπεριφέρονται γενικότερα. Ξεσπάνε ο ενας στον άλλον. Η μια κοινωνικη ομάδα στρέφεται εναντίον της άλλης. Καλα είμασταν ως Ελληνες ανέκαθεν παρτάκιδες αλλα όχι και έτσι. Και μετά περιμένεις απο τους ποδηλάτες το κάτι παραπάνω... Αλλα μπα... Παρτάκιδες ολοι μας... Για ολα μας φταίνε οι άλλοι. Και στην συγκεκριμενη ιστορια το κακο,το τέρας, το ΙΧ.