ΜΚΟ και εθελοντισμός

Οι διάφοροι υποστηρικτές του μοντέλου του εθελοντισμού, των ΜΚΟ και της ΚΤΠ, αντιδρούν στις κριτικές που γίνονται στο μοντέλο τους θέτοντας το εξής ψευτοδίλλημα: προτιμάμε ένα κόσμο χωρίς βελτιώσεις και χωρίς ρυθμίσεις που θα γίνεται περισσότερο φτωχός ή ένα κόσμο στον οποίο μπορεί να υπάρχει η φτώχεια αλλά μέσα από την ΚΤΠ, τους θεσμούς και τις ρυθμίσεις θα ανακουφίζεται μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της γης;

Το παραπάνω ερώτημα το χαρακτηρίσαμε ψευτοδίλημμα, γιατί πρώτο η όποια βελτίωση έχει εντελώς προσωρινό χαρακτήρα, δεύτερο οι επιμέρους κατακτήσεις μπορούν να προέλθουν μόνο αν είσαι προσανατολισμένος σε μια στρατηγική σύγκρουσης και τρίτο το πραγματικό δίλημμα είναι αν η μιζέρια θα διαιωνίζεται ή αν θα εξαλειφθεί. Μπορεί άραγε ο καπιταλισμός να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο; Σε ποια βάση στηρίζεται αυτή η δήθεν ιστορική δυνατότητα;

Η μόνη ρεαλιστική λύση και από την άποψη της ιστορικής νομοτέλειας και από την άποψη της ουσιαστικής επίλυσης των προβλημάτων είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
(...από τον επίλογο του κειμένου)

ΜΚΟ: το «κοινωνικό» προσωπείο του καπιταλισμού

Αυτή η ξύλινη αριστερίστικη "μαλακία" δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ! Προφανώς και τα προβλήματα δεν τα λύνει ο εθελοντισμός ή οι διάφορες οργανώσεις, ΜΚΟ κλπ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να υπάρχουν όταν γύρω σου όλα γκρεμίζονται. Δηλαδή, αφού δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον πόλεμο σε Συρία/Ιρακ κι αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική αυτού του κράτους, ας διαλύσουμε τις ΜΚΟ και τις οργανώσεις δια της βίας κι ας αφήσουμε τους ανθρώπους να πνίγονται, κατηγορώντας ακόμα κι αυτούς που μεταφέρουν με τ αυτοκίνητό τους κάποιο κακομοίρη πρόσφυγα από τη μια άκρη της Μυτιλήνης μέχρι την άλλη, αντί να τον αφήσουμε να περπατά στο πουθενά καμιά 20αριά χιλιόμετρα.

Διαβάζοντας δε περισσότερο βλέπεις πως στην ομπρέλα της ΚτΠ μπαίνουν οι οργανώσεις αλληλέγγυας οικονομίας, συνεταιρισμοί, ταμεία αλληλοβοήθειας κλπ, περιλαμβάνει ακόμα και τους "Φίλους του Ποδηλάτου", αυτό εδώ το φόρουμ, οργανώσεις κατά της ομοφοβίας, αντιφασιστικές οργανώσεις, πιθανόν να μπαίνουν και τα συνδικάτα κι όλοι οι κοινωνικοί φορείς!

Ωραία, αυτό το παραμύθι κρατάει χρόνια και αποτελεί την καραμέλα των απανταχού wannabe "πνευματικών" της αριστεράς που πιστεύουν πως το κράτος είναι κάτι σαν μια ομάδα ποδοσφαίρου που χάνει τους αγώνες ένα πίσω από τον άλλο και όλα θα φτιάξουν μόλις αναλάβουν τα ηνία και απολύσουν τον προπονητή.

Η μόνη ρεαλιστική λύση και από την άποψη της ιστορικής νομοτέλειας και από την άποψη της ουσιαστικής επίλυσης των προβλημάτων είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
(...από τον επίλογο του κειμένου)

Αυτό το οποίο αποκρύπτει ο συντάκτης είναι πως δεν μας προτείνει τι να κάνουμε ΤΩΡΑ με όλες αυτές τις οργανώσεις πίσω από την ταμπέλα της ΚτΠ. Να τις διαλύσουμε ΤΩΡΑ και μετά να λάβουμε μέρος στην επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος ή να περιμένουμε πρώτα να νικήσουμε, να αλλάξουμε τις δομές, την νοοτροπία και τον ρου της ιστορίας και να τις διαλύσουμε ΜΕΤΑ?

Το να προτείνει κανείς λύσεις σημαίνει ότι παιρνει και το ρισκο της αποτυχίας. Αντίθετα η κριτική στις πραξεις των άλλων δεν εχει ρίσκο. Γιατί αν αποτυχουν θα πανυγηριζεις ενω αν πετυχουν κανεις δεν θα θυμαται την κριτική.
Ουσιαστικα, κρατη αμιγους καπιταλισμού/κομμουνισμού συμπιπτουν στο οτι θελουν τους πολιτες πελατες με πληρωμη ή όχι. Οχι συνδημιουργούς ή συνδιαμορφωτές.

Δεν νομίζω να μην είναι κανείς (εκτός των φασιστών) υπέρ του να σωθεί η ζωή των προσφύγων που θαλασσοπνίγονται και η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο.
Αυτό που προτρέχει είναι να σωθούν οι ανθρώπινες ζωές και να βοηθηθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που είναι τα θύματα της λεηλασίας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Δηλαδή να μην γίνει καμία αναφορά ή κριτική στην χρηματοδότηση και την πολιτική θέση των ΜΚΟ, που προέρχεται από αυτούς που δημιουργούν τους πολέμους και τις κρίσεις;
Η κριτική πάντοτε βοηθάει και αλοίμονο αν δεχόμαστε τα πράγματα μόνο κάτω από μία διάσταση.

Φυσικά και δεν πρέπει να περιμένουμε να γίνει η επανάσταση για να δράσουμε, αλλά όταν δρούμε να γίνεται επαναστατικά.

Ξυπολητε εσυ έριξες στη κουβεντα ένα άρθρο. Το διάβασες? Συμφωνείς με αυτά που λέει? Το τσουβάλιασμα όλων ανεξαιρέτως των οργανώσεων/δράσεων κάτω απο μια ταμπέλα που λέγεται Κοινωνία των Πολιτών την οποία ο συντάκτης βλέπει από μια αριστερή ματιά απαξιώνοντας τη και τοποθετώντας τη σαν το μαξιλάρι του καπιταλισμού, εσένα σε καλύπτει?

Η μόνη ΜΗ ρεαλιστική λύση είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι κάτι έξω και ξένο από εμάς που θα κάνουμε μια εκστρατεία και θα το "ρίξουμε", αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι που το στηρίζουμε και συμμετέχουμε. Για να φτάσουμε στην ανατροπή του θα πρέπει να έχουμε αλλάξει πρώτα εμείς σαν κοινωνικοί άνθρωποι αλλιώς θα φτιάξουμε έναν κόσμο ίδιο κι απαράλλαχτο με τον παλιό που θα έχει ένα "επαναστατικό" όνομα.

Όταν έρχεται λοιπόν ο γκεη και διαδηλώνει για το μπουλινγκ που δέχεται, όταν το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ δυό ανθρώπων είναι τόσο δύσκολο να γίνει αποδεκτό από μια κοινωνία, όταν το ποδήλατο και το περπάτημα είναι ριψοκίνδυνη υπόθεση σ αυτο το κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε, όταν υπάρχουν άστεγοι, τότε λοιπόν έρχεσαι "εσύ" (μη το παίρνεις προσωπικά, δεν εννοώ εσένα) και μου λες πως όλα αυτά αυτόματα θα λυθούν μολις αλλάξει το σύστημα κι απο καπιταλισμο πάμε στο χι-ψι-ζεντ-ισμό κι αντί να ασχολούμαστε με τα προηγούμενα χρειάζεται να "επαναστατήσουμε".

Μάλιστα, σαν πονηρός ο εργατοπατέρας "αριστερούλης" (γιατί αριστερός δεν είναι, μάλλον προς τον φανφαρονισμό κλίνει), προωθεί την μη συμμετοχή σε τέτοιες δράσεις ώστε έμμεσα να σπρώξει την κοινωνία στην εξέγερση. Δηλαδή λέει ο αριστερόσοφος κήρυκας πως πρέπει να χάσουμε όλα τα δικαιώματα, πρέπει να πονέσουμε και να ματωσουμε πιο πολύ, πρέπει (όπως λέγαν οι παλιοί) να ρθει μια χούντα ώστε τότε να εξεγερθούμε και να συμβεί η επανάσταση. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που τέτοιοι τύποι δεν γουστάρουν τις εναλλακτικές ομάδες/φορείς που δραστηριοποιούνται σε κοινωνικές διεκδικήσεις.

Ξεχνάνε όμως πως ήδη έχουμε περάσει μια χούντα κατά την οποία -γκες γουάτ- επανάσταση δεν έγινε. Η εξέγερση του πολυτεχνείου ήταν αυτό, μια εξέγερση σε περιορισμένο/ελεγχόμενο χώρο, όπως τόσες άλλες που λειτουργούν σαν την βαλβίδα της χύτρας αυτού του συστήματος, πολλά χρόνια τώρα.

οι επιμέρους κατακτήσεις μπορούν να προέλθουν μόνο αν είσαι προσανατολισμένος σε μια στρατηγική σύγκρουσης

Δηλαδή άντε πες εσύ στους χιλιάδες πρόσφυγες μόλις φτάσουν στη Μυτιλήνη να πάρουν τα όπλα και μετα πήγαινε στους άστεγους και πες τους να πετανε μολότωφ στους μπάτσους και μετά πήγαινε στους πεινασμένους και πες τους να κάνουνε ντου στο βασιλόπουλο και στους ποδηλάτες να πλακώσουνε στο ξύλο τους ΙΧήδες κι έτσι όλα τα προβλήματα γιατί θα έχουμε "επιμέρους κατακτήσεις".

Και τι μένει ρε πλάνετ, ξέρεις? Κάτσε να σου πω, ο ΠΟΝΟΣ ρε συ μένει που βιώνουν κάποιοι συνάνθρωποί μας και που όταν εμείς οι δυτικοί συζητάμε για την επανάσταση αυτοί περπατάνε μερικούς μήνες και θαλασσοπνίγονται επειδή εμείς βλέπουμε τα αεροπλάνα απο μακριά να πετάνε προς τα εκεί.

Φυσικά κάποιες ΜΚΟ πλουτίζουν, κάποιες οργανώσεις είναι βιτρίνα αλλά στη τελική στα παλιά μας τα παπούτσια γιατί σε συνθήκες καπιταλισμού είναι δεδομένο πως θα υπάρχει εκμετάλευση των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, μεσα σ αυτο το σκαρτο πλαίσιο, υπάρχουν και κάποιοι που το παλεύουν, με ή χωρίς χρηματοδότηση, τι νόημα έχει να εξετάζεις το "πως" την ώρα που κάποιοι τους χρειαζονται. Καλύπτουν εν μέρει ενα κενό προσφέροντας εφήμερη ανακούφιση. Δεν χρειάζεται να αναπαράγουμε μια μικροαστική ηθική που αγιοποιεί ένα συγκρουσιακό μοντέλο παραπέμποντας αφηρημενα κάπου στο μέλλον για την αλλαγή του κόσμου, παραβλεποντας την αγωνία να πληρώσεις την εφορία, να βάλεις πετρέλαιο στην πολυκατοικία, να μη πετάς τα σκουπίδια σου στο δρόμο, να ανακυκλώνεις και τόσα άλλα πράγματα μπορούν να δώσουν μια ποιότητα στη ζωή σου.

Και να στο πω αλλιως: Γιατί ρε φίλε να περιμένεις τον έρωτα της ζωής σου που θα τον περάσεις απο χιλια τεστ ώστε τότε μονο να πηδήξεις (με τον κίνδυνο βεβαια να χωρισεις μετα απο δεκα χρόνια) και να μην τσιλιμπουρδίζεις που και που με νεαρες κορασίδες προσπαθώντας να χαρείς την ζωή που ζεις σήμερα?

Και επειδή ρε πλάνετ το "χάνεις" όταν βάζεις την μια σου σκέψη δίπλα στην άλλη και κάνεις λογικά άλματα (ξέρεις, ο αστυνόμος είναι μπουζούκι κλπ) άκου: το καπιταλιστικό σύστημα, ως "σύστημα" είναι κάτι που επηρεάζει το φαί που τρως, το ποδήλατο που κάνεις και τους ανθρωπους που συνδιαλέγεσαι κι επικοινωνείς, δηλαδή τα πάντα. Μην είσαι αφελής νομίζοντας που άμα σηκώσεις μια μαγκούρα θα το χτυπήσεις γιατί είναι έτσι φτιαγμένο που χτυπάς τον εαυτό σου.

Στο αρθρο που παρέθεσε ο ξυπόλητος, ο "αριστερούλης" χλευάζει ως αυταπάτη και αντιδραστική την προτροπή του "να καταναλώνεις λιγότερο":

Καλούν τον κόσμο σε εκούσια απλότητα δηλαδή σε περιορισμό της κατανάλωσης[46]. Εδώ υπάρχουν δύο σοβαρά λάθη: Από τη μία δεν είναι δυνατό να καλείς σε περιορισμό της κατανάλωσης λαϊκά στρώματα που στενάζουν κάτω από πολιτική λιτότητας και μάλιστα μακροχρόνιας και από την άλλη είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύεις πως η άρχουσα τάξη θα περιορίσει τις υπερβολικές σπατάλες της.

Φυσικά του είναι αδιανόητο να αντιληφθεί πως ο καπιταλισμός δεν στηρίζεται στην κατανάλωση της άρχουσας τάξης αλλά των λαικών στρωμάτων. Οτιδήποτε είναι μια κατανάλωση. Κι ακόμα και τωρα που παρέθεσα αυτές τις ιδέες, κατανάλωσα και κάποιος καπιταλιστής κέρδισε χρήματα.

Η μόνη αντίσταση που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του καπιταλισμού είναι η συνειδητοποίηση, η εκπαίδευση, ο περιορισμός της κατανάλωσης, η ανατροπή του "αμερικάνικου ονείρου", το κλείσιμο της τηλεόρασης και άλλα τέτοια ωραία πράγματα που είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να συμβούν γιατί, απο την αλλη, είναι πιο εύκολο να πετάξουμε βρισιές, πέτρες, μολότωφ, σφαίρες κι οτιδήποτε άλλο ο ίδιος ο καπιταλισμός μας πουλά και μας ωθεί να κάνουμε. Αυτό θα ήταν η "χειραφέτηση". Η οποία όμως παίρνει πολύυυυ χρόνο και πολλές γενιές.

Κι επειδή σαν καπιταλιστές είμαστε εγωκεντρικοί και ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπου ο χρόνος είναι χρήμα (βλέπε το μόνιμο παράπονο των ποδηλατών στους ποδηλατόδρομους "δεν μπορώ να πάω γρήγορα", η τέλεια αυτοκινητιστική προβολή), όπως θέλουμε γρήγορα το φαί μας -fast food, το ίδιο γρήγορα θέλουμε και την επανάστασή μας -βλέπε κατά καιρούς τις "εξεγέρσεις"- οι οποίες τα τελευταία χρόνια -κατα μια παράδοξη "σύμπτωση"- καταναλώνονται η μια πίσω από την άλλη!

Γιατί το κυριο γνωρισμα του καπιταλισμού είναι πως ακόμα κι απο την επανάσταση κέρδος θα βγάλει. Κι αντιστρέφοντας το ρητό που -κακώς- αποδίδεται στον Λένιν: οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν το σκοινί που θα μας κρεμάσουν.

Scrabler οχι δεν συμφωνώ σε όλα όσα λέει το κείμενο, και έχω τις ενστάσεις μου αλλά το παρρέθεσα γιατί θέτει κάποιους προβληματισμούς ως προς την αναπαραγωγή και την συντήρηση του καπιταλισμού. Το ότι η πλειοψηφία των ΜΚΟ είναι σαρξ εκ της σαρκός του καπιταλισμού (αν θέλεις με ανθρώπινο πρόσωπο) είναι δεδομένο, κατ΄αρχάς ως προς την χρηματοδότηση.

Ο καπιταλιστμός (θα πρόσθετα και ιμπεριαλισμός) είναι έξω από εμένα (εμάς), και μάλλιστα (μας) επιβάλλεται δια της οικονομικής (...και όχι μόνο) δύναμης του θέτοντας και τους "κανόνες" του παιχνιδιού. Στην διατύπωση που κάνεις "Για να φτάσουμε στην ανατροπή του θα πρέπει να έχουμε αλλάξει πρώτα εμείς σαν κοινωνικοί άνθρωποι αλλιώς θα φτιάξουμε έναν κόσμο ίδιο κι απαράλλαχτο με τον παλιό που θα έχει ένα "επαναστατικό" όνομα", θα συμφωνήσω. Ο Mahatma Gandhi έλεγε "Γίνε η αλλαγή που θέλεις να έρθει".

Μέσα σε όλα αυτά τα κοινωνικά παραδείγματα αλλά και για τις αδικίες που ανέφερες "εγώ" (..και όχι μόνον εγώ) προτείνω την δράση σαν αντίδραση. Φυσικά δεν υποστηρίζω "πως όλα αυτά αυτόματα θα λυθούν μολις αλλάξει το σύστημα", αλλά πιστεύω στην διαρκή και καθημερινή εξέλιξη και πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και οποιοδήποτε σύστημα αναπαράγει την εκμετάλλευση και την αδικία.

Σημ. Τα κείμενα με περιορίζουν κάπως ως προς τις αναλύσεις και τις διατυπώσεις των σκέψεων μου, αν ποτέ το φέρει και συναντηθούμε, θα χαιρόμουν πολύ να πιούμε ένα κρασί και να ανταλλάξουμε απόψεις.