... όντως η ανάγνωση δεν αποτελεί ειδική ικανότητα.
Ωστόσο, η αίσθηση και η κατανόηση του χιούμορ, καθώς και η δυνατότητα κρίση, όντως απαιτούν λίγο περισσότερες ικανότητες.
Η ερώτηση σαφής:
Τι τρόπους (τεχνικά μέσα, και τακτικές) έχετε υπόψη σας, που μπορούν να μας βοηθήσουν τους ποδηλάτες στη μάχη... με τα σκυλιά.
...
Τα σκυλιά είναι το μόνο υπαρκτό πρόβλημα όταν βγαίνεις με ποδήλατο στη φύση. Από άγρια ζώα ποτέ δεν κινδύνεψα, από σκυλιά όμως ναι. Δυο φορές έτυχε να τα αντιμετωπίσω σώμα με σώμα, αλλά ασφαλής δε μπορώ να νιώσω. Έχω μια σφυρίχτρα υψίσυχνη, και βοηθάει, αλλά δε μπορώ να πω ότι ξέρω να χειριστώ ένα σκύλο (ή περισσότερους).
...
lyhadj wrote:
..."κι όμως" Νο 2: Κάπου στο Γράμο μια καλή κουβέντα πιάνει τόπο...
...
Μοιάζει δύο από τους πιο πολυταξιδεμένους του φόρουμ, να έχουν δυο τελείως διαφορετικές ματιές στο θέμα.
Φίλη lyhadj νομίζω πως θα βοήθαγε πολύ αν μας μίλαγες λίγο παραπάνω για το πως ημέρωσαν τα σκυλιά και τα περάσατε και τα βγάλατε και φωτογραφίες κιόλας και σας μυρίσανε και το χέρι.
Συγγνωμη... Το σκυλι εχει στο περιλαιμιο του ΚΑΡΦΙΑ??? Σιδερακια, η οτι σκ..α τελος παντων ειναι αυτο??? Τοσο κριμα!! Πως να γινει ηρεμο αυτο το σκυλι, (σκεπτομενη και όσα υπολοιπα αυτο συνεπαγεται)?? Και ειναι καλος ο καημενος απ οτι φαινεται!!... :(
Συγγνωμη... Το σκυλι εχει στο περιλαιμιο του ΚΑΡΦΙΑ??? Σιδερακια, η οτι σκ..α τελος παντων ειναι αυτο??? Τοσο κριμα!! Πως να γινει ηρεμο αυτο το σκυλι, (σκεπτομενη και όσα υπολοιπα αυτο συνεπαγεται)?? Και ειναι καλος ο καημενος απ οτι φαινεται!!... :(
....................απο τα παιδιά των σαλονιών.
Εαν μπορώ να σκεφθώ έναν λόγο που του έχουν αυτό το πολεμικό περιλαίμιο είναι η προστασία του λαιμού του σκυλιού απο επιθέσεις άλλων παιδιών της εκεί γειτονιάς(λύκοι,τσακάλια κλπ).Τώρα για την άδικη μοίρα του (αν είναι άδικη κιόλας)δεν το ξέρει κανείς.
Μοιάζει δύο από τους πιο πολυταξιδεμένους του φόρουμ, να έχουν δυο τελείως διαφορετικές ματιές στο θέμα.
Φίλη lyhadj νομίζω πως θα βοήθαγε πολύ αν μας μίλαγες λίγο παραπάνω για το πως ημέρωσαν τα σκυλιά και τα περάσατε και τα βγάλατε και φωτογραφίες κιόλας και σας μυρίσανε και το χέρι.
...θα έλεγα οτι δεν έχουμε τόσο διαφορετικές απόψεις - για αυτό άλλωστε και το αξιοπερίεργο των φωτογραφιών...
Σίγουρα το μόνο ζώο που είναι επικίνδυνο στο βουνό είναι ο σκύλος, είτε επειδή ως τσοπανόσκυλο η δουλειά του είναι να φυλάει την περιοχή του και το κοπάδι του, είτε επειδή δεν φοβάται τον άνθρωπο όπως πχ οι λύκοι και οι αρκούδες.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία (όπως και η άλλη πιο πάνω) είναι τραβηγμένη εκ του ασφαλούς, μια και ο βοσκός λίγο πιο πέρα έχει ήδη καθησυχάσει τα θηρία αυτά και μπορείς πλέον να τα πλησιάσεις χωρίς πρόβλημα - Φυσικά δεν γίνεται αυτό σε όλες τις περιπτώσεις αλλά στις περιοχές αυτές (Δ.Μακεδονία -Γραμος) τα σκυλιά ήταν γενικά πολύ πιο καθωσπρέπει απο τους συγγενείς τους στην Στερεά Ελλάδα (η πιο πάνω φωτ είναι στην Οίτη).
Εκτός απο την εντολή του τσοπάνη, χρειάζεται όμως και απο΄τον περαστικό πολλή ψυχραιμία και ενίοτε γλυκόλογα ή ακόμα καλύτερα αγριοφωνάρα για να μη σε φάνε...
Οι τσοπάνηδες πάντως όταν τους ρωτάς τι να κάνεις αν έρθουν τα σκυλιά και ο βοσκός είναι άφαντος, σου απαντούν συνήθως: "τον σταυρό σου"....
Οσο για το περιλαίμιο,είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο μια και τα σκυλιά αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουν λύκους και ως γνωστόν η τρωτή τους περιοχή είναι ο λαιμός τους.
Εφόσον ήταν ο βοσκός παρών κατα τη διάρκεια της διέλευσης τότε όλα αλλάζουν. Παραξενεύτηκα απλώς γιατί κατάλαβα ότι θα μπορούσαν να τραβηχτούν τέτοιες φωτογραφίες χωρίς την παρουσία του, μόνο με το μείγμα ψυχραιμίας, γλυκόλογων και ενίοτε αγριοφωνάρας.
Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν βλέπετε τα πράγματα διαφορετικά με τον i.alli.ellada.
Εντάξει, τώρα είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Αυτό το "τον σταυρό σου" πάντως, που σας απαντάνε οι βοσκοί, είναι πραγματικά τρομακτικό και αποτρεπτικό θα έλεγα για μια εξόρμηση. Εσείς πως τις τολμάτε αυτές τις "συναντήσεις"; Έχετε συννενοηθεί κάπως από πριν; Ρωτάτε ας πούμε στο καφενείο ποιά και πόσα κοπάδια είναι επάνω και αν τα φυλάει και ποιός ή ανεβαίνετε κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει;
Λϊγο πολύ ξέρεις τις περιοχές που ανεβάζουν οι κτηνοτρόφοι τα κοπάδια τους το καλοκαίρι, που δυστυχώς είναι και τα πιο όμορφα μέρη για εκδρομή.
Οταν προχωράς στα βουνά βλεπεις τα κοπάδια απο μακρια, ή ακούς τα σκυλιά που σε έχουν μυρίσει από πιο πριν και γαυγίζουν - συνήθως είσαι προετοιμασμένος όταν πλησιάζεις, ψάχνεις την κουκιδίτσα στην πλαγιά που θα πρέπει να είναι ο βοσκός.. αν τα δεις αγριεμένα αγριεύεις και εσύ και τους φωνάζεις... Εννοείται οτι κατεβαίνεις από το ποδήλατο, δεν πανικοβάλεσαι και δεν κάνεις απότομες κινήσεις. (ειπαμε, κάνεις το σταυρό σου όσο πιο αργά μπορείς!). Δεν έχει συμβεί να μην έρθει καθόλου το αφεντικό - έχει συμβεί όμως να μην τον υπακούνε καθόλου... (έτυχε σε φίλο, που όμως μόλις γλίστρησε και έπεσε, τα σκυλιά έχασαν το ενδιαφέρον τους και έφυγαν).
Η απάντησή σου φωτίζει το θέμα με νηφάλιο αλλά και εξαιρετικά ρεαλιστικό και προσγειωμένο τρόπο. Αισθάνομαι ότι είναι πολύ χρήσιμη. Ίσως δε το πιο χρήσιμο τμήμα της να είναι αυτό το τελευταίο που λες: "έτυχε σε φίλο, που όμως μόλις γλίστρησε και έπεσε, τα σκυλιά έχασαν το ενδιαφέρον τους και έφυγαν".
Να προσθέσω λιγάκι στην πρακτική σοφία της lyhadj?
Οι επικίνδυνες περιπτώσεις είναι οι λιγότερες, και αυτό το ξεκαθάρισα από την αρχή. Παρόλα αυτά δεν παίζεις με τις πιθανότητες της επιβίωσής σου! Ο σκύλος της φωτο της l. έχει λαιμαριά με καρφιά, κι αυτό συνηθίζεται σε μέρη όπου υπάρχουν λύκοι, ή ακόμα και ανταγωνισμός στα κοπάδια δηλ. αν κατά λάθος το κοπάδι πέσει σε περιοχή άλλου κοπαδιού και τα σκυλιά αγριέψουν μεταξύ τους, καμιά φορά συμβαίνει κι αυτό αν και σπάνια, γιατί οι τσοπάνηδες φροντίζουν να μη συμβεί. Από κει και πέρα περίπτωση με περίπτωση διαφέρει, μπορεί και σκύλαρος με λαιμαριά να είναι ήρεμος όπως μπορεί και σκύλος που δεν σού γεμίζει το μάτι να σου τη φέρει ύπουλα.
Μια φορά φίλοι στο Γράμμο με τζιπ, περνάνε από κοπάδι και τα θηρία τους κοιτάνε απαθή, αλλά ενώ απομακρύνονται στα ξαφνικά κάποιο κάτι δεν του άρεσε και ορμάει και ο οδηγός ίσα που πρόλαβε να ανεβάσει το τζάμι, μιλάμε ήταν ένα τέρας που με το πόδι του έσπασε τον καθρέφτη και καταγρατσούνισε όλη την πόρτα του τζιπ. Δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τα ζώα, πρέπει να φυλάγεσαι, και να έχεις *καβάτζα* για καλό και για κακό δηλαδή τα όπλα σου, γιατί δεν ξέρεις τι θα κάνει ποτέ ένα ζώο. Με αυτή τη λογική έγινε το αρχικό ερώτημα, ότι ότι θέλουμε να κάνουμε κακό, να προστατευτούμε θέλουμε.
Και κάτι ακόμα, το να δίνεις το άνω μέρος της παλάμης να το μυρίσει εκτιμάται όπως λένε σαν κίνηση φιλική από τα σκυλιά, επίσης και από τα άλογα.
Όπως θα σας βεβαιώσει και η φίλη Wicca, φοβάμαι τα σκυλιά!
Πείτε με χαζό, πείτε με ό,τι θέλετε, τι να κάνουμε δηλαδή που τα φοβάμαι;
Μήπως είμαι ο μόνος; Όχι βέβαια, πολλοί άνθρωποι τα φοβούνται.
Όπως έγραψα και παραπάνω, η εμπειρία μου από αδέσποτα σκυλιά είναι μόνο μέσα στην πόλη. Δεν έχει σημασία που δεν ήταν τσοπανόσκυλα, ήταν μεγάλα, ήταν κοπάδι, είχαν αρχηγό, ήταν νύχτα, ήταν σκοτάδι, άρα αυτό που πέρασα ήταν επικίνδυνο.
Όταν έπεσα έχασαν το ενδιαφέρον τους. Το ίδιο συνέβει και σε μένα. Ωραία, τι να κάνω, να πέφτω επίτηδες αν ξαναδώ άγρια σκυλιά; Εδώ δεν κρατάω την ψυχραιμία μου όταν είναι το αφεντικό τους κοντά, θα την κρατήσω όταν είναι ελεύθερα;
Εν κατακλείδι: τα φοβάμαι μεν, δεν τα μισώ δε. Όχι, δεν θέλω να τους κάνω κανένα κακό, αλλά θέλω ακέραιο τον εαυτό μου και αγαπώ τη φύση που να πάρει. Εκεί στην Οίτη πάω κάθε χρόνο και όλο λέω να μπω στα άγνωστα μονοπάτια αλλά φοβάμαι μη γίνει το κακό.
Λέτε ένα ποδήλατο σαν το παρακάτω να βοηθούσε αν είχε και αναρτήσεις; (πλάκα κάνω εεεεεε, το διευκρινίζω για όσους τυχόν δεν το πιάσουν):
Για να σοβαρευτούμε, λύση ασφαλής δεν φαίνεται να υπάρχει. Όπως είπε και ο βοσκός, κάνεις τον σταυρό σου και προχωράς.
Δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τα ζώα, πρέπει να φυλάγεσαι, και να έχεις *καβάτζα* για καλό και για κακό δηλαδή τα όπλα σου, γιατί δεν ξέρεις τι θα κάνει ποτέ ένα ζώο.
..έτσι ακριβώς... Τα σκυλιά που μου έχουν επιτεθεί ως τώρα ήταν σκύλοι "εμπιστοσύνης" σε περιβάλλον αστικό - ακόμα και με παρουσία του αφεντικού τους....
@automation καλά κάνεις και τα φοβάσαι - ακριβώς για αυτό συζητάμε για το πως να τα αντιμετωπίσει κανείς... Και αν γνωρίζεις το πως, ο φόβος κάπως μετριάζεται... Πάντως για καλό και για κακό μην ανεβαίνεις πχ στην Οιτη που λες οτι σου αρέσει σε καιρό που "ξεκαλοκαιριάζουν" τα κοπάδια, ούτε σε περιοχές που υπάρχει περίπτωση να τα συναντήσεις.
Πάντως για καλό και για κακό μην ανεβαίνεις πχ στην Οιτη που λες οτι σου αρέσει σε καιρό που "ξεκαλοκαιριάζουν" τα κοπάδια, ούτε σε περιοχές που υπάρχει περίπτωση να τα συναντήσεις.
Δεν θα συμφωνήσω με αυτή την προτροπή. Δεν διαπραγματεύομαι το νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά μου της ελεύθερης μετακίνησης να μου το περιορίσει ούτε τετράποδο ούτε δίποδο.
Η σωστή προσέγγιση θεωρώ ότι είναι το ξεπέρασμα του φόβου, και η άμυνα όταν χρειαστεί. Έτσι μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους.
Η προτροπή αφορά τον @automation που δηλώνει οτι φοβάται πολύ - άλλωστε γράφω οτι όσο μαθαίνει τρόπους αντιμετώπισης ο φόβος μετριάζεται. Αλλά για καλό και για κακό μια και για την ώρα υπερισχύει ο φόβος και εν τέλει ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, τα "κατοχυρωμένα δικαιώματα" ας μπουν σε δεύτερη μοίρα (που δεν πολυκαταλαβαίνω τι εννοείς με αυτά, εφόσον τα επικίνδυνα σκυλιά δεν ειναι μόνο αυτά που φυλάνε τα κοπάδια αλλά και διάφορα αυτονομημένα αγριόσκυλα του βουνού και αδέσποτα της πόλης...)
Πάντως απο τα Μουσουνιώτικα Λιβάδια των Βαρδουσίων όπου έχω δει το έργο αρκετές φορές, διστάζω* να ξαναπεράσω και ας αισθανθώ οτι μου καταπατάει ο ισχυρότερος τα δικαιώματά μου! 10-15 και 20 τσοπανόσκυλα ανά στάνη (που αν κατάλαβα καλά από ο,τι μας είπαν δεν επιτρέπονται τόσα πολλά) όσο νάναι σε ανησυχούν...
Καταλαβαίνω απολύτως τι λες. Ο φόβος είναι ένα περίεργο πράγμα. Δεν φοβάμαι να κατέβω την Κηφισιάς με το ποδήλατο, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που φοβούνται να το κάνουν.
Αν τους πάρεις μαζί και πας με κάθε μέσο προφύλαξης, τότε μπορεί να ξεπεράσουν τον φόβο τους.
Δεν σκοπεύω να πάω σε άγνωστα μονοπάτια στην Οίτη, πολύ περισσότερο μόνος μου. Με παρέα έμπειρη θα το έκανα (πάντοτε κάνοντας πρώτα τον σταυρό μου). Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω «γητευτής των σκύλων», αλλά κάτι καλλίτερο από το τώρα μπορώ και όλα είναι πρωτίστως θέμα συνεργασίας.
Αυτό δεν ισχύει και για τα πάντα σχεδόν;
χωρίς να γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες για το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γίνεται.... νομίζω ότι όντως περί ευθανασίας πρόκειται.
... εκτός αν τους κόβουν το λαιμό πίσω από καμιά κουρτίνα, ή αν τα ρίχνουν στη φωτιά "για μεζέ"....
Εφόσον μιλάμε για "ανώδυνο" - "πολιτισμένο" θάνατο, μάλλον μιλάμε για ευθανασία και όχι για θανάτωση.
[εδω ταιριάζουν 101% τα ομοιωματικά. Καταλαβαίνετε πως το εννοώ, μην πιαστούμε σε παιχνίδι λέξεων...]
(σύμφωνοι, για να ακριβολογήσουμε, κάποιοι παλιοί μόλις ένας σκύλος
προσβαλόταν απο καλα αζάρ http://www.petsonly.gr/article.asp?catid=37175&subid=2&pubid=130140224 έσπευδαν σε ευθανασία του ζώου γιατι είχαν δεδομένο το θάνατό του, απο άγνοια δηλαδή σε άλλες εποχές.
Για ευθανασία μιλάμε όταν δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ζήσει.
Θανάτωση είναι η δολοφονία θα λέγαμε)
Όχι δεν είναι. Δολοφονία είναι η θανάτωση που έχει δόλο. Όταν η λεϊσμανίαση αποδεδειγμένα προσβάλει και ανθρώπους, και πεθαίνουν κάμποσοι κάθε χρόνο από αυτή, δεν μπορείς να κατηγορήσεις αμέσως αυτόν που σκοτώνει έναν σκύλο με λεϊσμανίαση.
Όχι δεν είναι. Δολοφονία είναι η θανάτωση που έχει δόλο. Όταν η λεϊσμανίαση αποδεδειγμένα προσβάλει και ανθρώπους, και πεθαίνουν κάμποσοι κάθε χρόνο από αυτή, δεν μπορείς να κατηγορήσεις αμέσως αυτόν που σκοτώνει έναν σκύλο με λεϊσμανίαση.
Τα κρούσματα λεϊσμανίασης σε ανθρώπους είναι απειροελάχιστα και αφορούν κυρίως βρέφη ή πολύ μικρά παιδιά που δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η φλεβοτόμος σκνίπα που μεταδίδει τη νόσο στους σκύλους δεν τσιμπά τούς ανθρώπους. Στην πολύ σπάνια περίπτωση που μια μολυσμένη σκνίπα μολύνει έναν άνθρωπο, αυτή η σκνίπα δεν έχει μολυνθεί από σκύλο. Άλλες σκνίπες τσιμπούν τούς ανθρώπους και άλλες τούς σκύλους. Στις μεσογειακές χώρες η λεϊσμανίαση στους σκύλους είναι μάστιγα, υπολογίζεται πως τουλάχιστον το 1/3 των σκυλιών στην Ελλάδα νοσεί ή είναι φορέας. Πριν τριάντα χρόνια μπορεί να έκαναν ευθανασία στα σκυλιά που νοσούσαν, αλλά σήμερα αυτό είναι ηθικά απαράδεκτό! Υπάρχουν πια τα κατάλληλα φάρμακα, και αν η νόσος αντιμετωπιστεί πριν προλάβει να βλάψει τα νεφρά ή άλλα ζωτικά όργανα τού σκύλου, αυτός ανακάμπτει πλήρως. Τα σκυλιά με λεϊσμανίαση δεν είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο!
Αν μπορούσα να μιλήσω με την ιδιότητα τού εκπαιδευτή σκύλων, θα έλεγα πως οι αγριάδες και οι φωνές σε έναν επιθετικό σκύλο το μόνο που καταφέρνουν είναι να τον εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί ένας σκύλος να έχει επιθετική συμπεριφορά, αλλά υπάρχει ένας γενικός μπούσουλας που θα μπορούσαμε πολύ χονδρικά να εφαρμόσουμε:
Γενικώς αποφεύγουμε να περνάμε από περιοχές που ξέρουμε πως υπάρχουν σκύλοι.
Όταν αντιληφθούμε έναν σκύλο από μακριά σταματάμε, τού δίνουμε την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας (ο σκύλος φοβάται περισσότερο από εμάς!), δεν εισβάλουμε στον χώρο του επιθετικά και περιμένουμε να δούμε πώς θα αντιδράσει.
Αν αρχίσει να μάς πλησιάζει, κατεβαίνουμε από το ποδήλατο και το βάζουμε μπροστά, έτσι ώστε να παρεμβάλλεται ανάμεσά μας.
Διατηρούμε την ψυχραιμία μας καθ’ όλη τη διάρκεια.
Δεν κάνουμε απότομες κινήσεις, αν είναι δυνατόν δεν κινούμαστε καθόλου, εκτός κι αν είναι απολύτως απαραίτητο.
Δεν κοιτάμε ποτέ και σε καμία χρονική στιγμή τον σκύλο απευθείας! Στρέφουμε το κεφάλι μας προς μια άλλη κατεύθυνση και τον παρακολουθούμε με την περιφερειακή μας όραση, δεν στρέφουμε ούτε τα μάτια μας (με γυρισμένο κεφάλι) προς το μέρος του.
Δεν τού μιλάμε. Αν χρειαστεί να μιλήσουμε ποδηλάτες μεταξύ μας το κάνουμε πολύ χαμηλόφωνα.
Δεν σκύβουμε ποτέ από πάνω του.
Αρχίζουμε να χασμουριόμαστε!
Πιθανώς μετά από ώρα να καταλάβει πως δεν αποτελούμε απειλή γι’αυτόν και να φύγει. Αν γίνει πιο επιθετικός αρχίζουμε να οπισθοχωρούμε με πολύ αργά βήματα και με το ποδήλατο πάντα να παρεμβάλλεται ανάμεσά μας.
Αν η κατάσταση ξεφύγει τελείως και τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει λειτουργήσει, κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να διαφυλάξουμε τη σωματική μας ακεραιότητα, έχοντας πάντα υπ’όψη πως θέλουμε να αποφύγουμε κάποιο δάγκωμα χωρίς να προξενήσουμε βλάβη στον σκύλο, που κάνει κάτι απόλυτα φυσιολογικό γι’αυτόν. Στα μάτια τού σκύλου εμείς είμαστε οι εισβολείς, εμείς απειλούμε αυτόν, την ομάδα του, το κοπάδι του.
Πολύ σωστά. Μόνο για τις "αγριάδες" που λες οτι εξαγριώνουν, θα διαφωνήσω εν μέρει : μια δυνατή "αυταρχική" φωνή του στυλ "φύγε", "μακρυά" κλπ λειτουργεί σε πολλά τσοπανόσκυλα που έχουν μάθει με φωνές του άγριου αφεντικού να υπακούν. Εννοείται όμως οτι προσέχεις να μην τα εξαγριώσεις!
Τα σκυλιά με λεϊσμανίαση δεν είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο!
Πριν δυο χρόνια φιλικό πρόσωπο, ενήλικας, πέθανε από λεϊσμανίαση. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ο σκύλος του είχε, παρά το ότι ο σκύλος φαινόταν υγιής και ήταν εμβολιασμένος κανονικότατα. Υπάρχουν τύποι λεϊσμανίασης, και μάλιστα κάποιες φυλές της ανατολής κυρίως έχουν φυσικά αντισώματα, ενώ άλλες φυλές όχι και έτσι έχουν αυξημένη πιθανότητα βλάβης της υγείας. Ποτέ δεν ξέρεις ένας φορέας εάν και πώς θα νοσήσει, και αυτό ισχύει δυστυχώς για όλα σχεδόν τα μικρόβια σε λανθάνουσα κατάσταση.
Η υγεία συμπεριλαμβάνεται στα πράγματα με τα οποία δεν παίζεις, αν βέβαια έχεις τις απαραίτητες γνώσεις και κάποιες αντιλήψεις και απόψεις που σε ένα βαθμό δικαιολογημένα είναι και προσωπικές. Αυτή η διατύπωση έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι δεν ισχύει, παρότι θεωρητικά ακούγεται ωραίο. Έτσι κι αλλιώς, τα βρέφη για παράδειγμα, ή οι άνθρωποι που για διάφορους λόγους έχουν πεσμένο ανοσοποιητικό, τι χρωστάνε να τη φάνε από τη σκνίπα που θα κάνει βόλτα από το σκύλο του γείτονα; Υπάρχουν ένα σωρό ζωοανθρωπονόσοι από τις οποίες κάθε χρόνο πεθαίνουν άνθρωποι.
... όντως η ανάγνωση δεν αποτελεί ειδική ικανότητα.
Ωστόσο, η αίσθηση και η κατανόηση του χιούμορ, καθώς και η δυνατότητα κρίση, όντως απαιτούν λίγο περισσότερες ικανότητες.
Κάπου στο Γράμο μια καλή κουβέντα πιάνει τόπο...
...
...
Μοιάζει δύο από τους πιο πολυταξιδεμένους του φόρουμ, να έχουν δυο τελείως διαφορετικές ματιές στο θέμα.
Φίλη lyhadj νομίζω πως θα βοήθαγε πολύ αν μας μίλαγες λίγο παραπάνω για το πως ημέρωσαν τα σκυλιά και τα περάσατε και τα βγάλατε και φωτογραφίες κιόλας και σας μυρίσανε και το χέρι.
Συγγνωμη... Το σκυλι εχει στο περιλαιμιο του ΚΑΡΦΙΑ??? Σιδερακια, η οτι σκ..α τελος παντων ειναι αυτο???
Τοσο κριμα!! Πως να γινει ηρεμο αυτο το σκυλι, (σκεπτομενη και όσα υπολοιπα αυτο συνεπαγεται)?? Και ειναι καλος ο καημενος απ οτι φαινεται!!... :(
....................απο τα παιδιά των σαλονιών.
Εαν μπορώ να σκεφθώ έναν λόγο που του έχουν αυτό το πολεμικό περιλαίμιο είναι η προστασία του λαιμού του σκυλιού απο επιθέσεις άλλων παιδιών της εκεί γειτονιάς(λύκοι,τσακάλια κλπ).Τώρα για την άδικη μοίρα του (αν είναι άδικη κιόλας)δεν το ξέρει κανείς.
...θα έλεγα οτι δεν έχουμε τόσο διαφορετικές απόψεις - για αυτό άλλωστε και το αξιοπερίεργο των φωτογραφιών...
Σίγουρα το μόνο ζώο που είναι επικίνδυνο στο βουνό είναι ο σκύλος, είτε επειδή ως τσοπανόσκυλο η δουλειά του είναι να φυλάει την περιοχή του και το κοπάδι του, είτε επειδή δεν φοβάται τον άνθρωπο όπως πχ οι λύκοι και οι αρκούδες.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία (όπως και η άλλη πιο πάνω) είναι τραβηγμένη εκ του ασφαλούς, μια και ο βοσκός λίγο πιο πέρα έχει ήδη καθησυχάσει τα θηρία αυτά και μπορείς πλέον να τα πλησιάσεις χωρίς πρόβλημα - Φυσικά δεν γίνεται αυτό σε όλες τις περιπτώσεις αλλά στις περιοχές αυτές (Δ.Μακεδονία -Γραμος) τα σκυλιά ήταν γενικά πολύ πιο καθωσπρέπει απο τους συγγενείς τους στην Στερεά Ελλάδα (η πιο πάνω φωτ είναι στην Οίτη).
Εκτός απο την εντολή του τσοπάνη, χρειάζεται όμως και απο΄τον περαστικό πολλή ψυχραιμία και ενίοτε γλυκόλογα ή ακόμα καλύτερα αγριοφωνάρα για να μη σε φάνε...
Οι τσοπάνηδες πάντως όταν τους ρωτάς τι να κάνεις αν έρθουν τα σκυλιά και ο βοσκός είναι άφαντος, σου απαντούν συνήθως: "τον σταυρό σου"....
Οσο για το περιλαίμιο,είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο μια και τα σκυλιά αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουν λύκους και ως γνωστόν η τρωτή τους περιοχή είναι ο λαιμός τους.
Εφόσον ήταν ο βοσκός παρών κατα τη διάρκεια της διέλευσης τότε όλα αλλάζουν. Παραξενεύτηκα απλώς γιατί κατάλαβα ότι θα μπορούσαν να τραβηχτούν τέτοιες φωτογραφίες χωρίς την παρουσία του, μόνο με το μείγμα ψυχραιμίας, γλυκόλογων και ενίοτε αγριοφωνάρας.
Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν βλέπετε τα πράγματα διαφορετικά με τον i.alli.ellada.
Ομολογώ οτι τις είχα δημοσιεύσει κυρίως ως αντίλογο στα σχόλια που υποστήριζαν την εξόντωση των σκυλιών αυτών με όπλα, φόλες κλπ..
Εντάξει, τώρα είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Αυτό το "τον σταυρό σου" πάντως, που σας απαντάνε οι βοσκοί, είναι πραγματικά τρομακτικό και αποτρεπτικό θα έλεγα για μια εξόρμηση. Εσείς πως τις τολμάτε αυτές τις "συναντήσεις"; Έχετε συννενοηθεί κάπως από πριν; Ρωτάτε ας πούμε στο καφενείο ποιά και πόσα κοπάδια είναι επάνω και αν τα φυλάει και ποιός ή ανεβαίνετε κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει;
Λϊγο πολύ ξέρεις τις περιοχές που ανεβάζουν οι κτηνοτρόφοι τα κοπάδια τους το καλοκαίρι, που δυστυχώς είναι και τα πιο όμορφα μέρη για εκδρομή.
Οταν προχωράς στα βουνά βλεπεις τα κοπάδια απο μακρια, ή ακούς τα σκυλιά που σε έχουν μυρίσει από πιο πριν και γαυγίζουν - συνήθως είσαι προετοιμασμένος όταν πλησιάζεις, ψάχνεις την κουκιδίτσα στην πλαγιά που θα πρέπει να είναι ο βοσκός.. αν τα δεις αγριεμένα αγριεύεις και εσύ και τους φωνάζεις... Εννοείται οτι κατεβαίνεις από το ποδήλατο, δεν πανικοβάλεσαι και δεν κάνεις απότομες κινήσεις. (ειπαμε, κάνεις το σταυρό σου όσο πιο αργά μπορείς!). Δεν έχει συμβεί να μην έρθει καθόλου το αφεντικό - έχει συμβεί όμως να μην τον υπακούνε καθόλου... (έτυχε σε φίλο, που όμως μόλις γλίστρησε και έπεσε, τα σκυλιά έχασαν το ενδιαφέρον τους και έφυγαν).
Να τα πως έρχονται συνήθως όταν δεν υπάρχει βοσκός και ελέγχουν μια περιοχή απο ψηλά
Η απάντησή σου φωτίζει το θέμα με νηφάλιο αλλά και εξαιρετικά ρεαλιστικό και προσγειωμένο τρόπο. Αισθάνομαι ότι είναι πολύ χρήσιμη. Ίσως δε το πιο χρήσιμο τμήμα της να είναι αυτό το τελευταίο που λες: "έτυχε σε φίλο, που όμως μόλις γλίστρησε και έπεσε, τα σκυλιά έχασαν το ενδιαφέρον τους και έφυγαν".
Να προσθέσω λιγάκι στην πρακτική σοφία της lyhadj?
Οι επικίνδυνες περιπτώσεις είναι οι λιγότερες, και αυτό το ξεκαθάρισα από την αρχή. Παρόλα αυτά δεν παίζεις με τις πιθανότητες της επιβίωσής σου! Ο σκύλος της φωτο της l. έχει λαιμαριά με καρφιά, κι αυτό συνηθίζεται σε μέρη όπου υπάρχουν λύκοι, ή ακόμα και ανταγωνισμός στα κοπάδια δηλ. αν κατά λάθος το κοπάδι πέσει σε περιοχή άλλου κοπαδιού και τα σκυλιά αγριέψουν μεταξύ τους, καμιά φορά συμβαίνει κι αυτό αν και σπάνια, γιατί οι τσοπάνηδες φροντίζουν να μη συμβεί. Από κει και πέρα περίπτωση με περίπτωση διαφέρει, μπορεί και σκύλαρος με λαιμαριά να είναι ήρεμος όπως μπορεί και σκύλος που δεν σού γεμίζει το μάτι να σου τη φέρει ύπουλα.
Μια φορά φίλοι στο Γράμμο με τζιπ, περνάνε από κοπάδι και τα θηρία τους κοιτάνε απαθή, αλλά ενώ απομακρύνονται στα ξαφνικά κάποιο κάτι δεν του άρεσε και ορμάει και ο οδηγός ίσα που πρόλαβε να ανεβάσει το τζάμι, μιλάμε ήταν ένα τέρας που με το πόδι του έσπασε τον καθρέφτη και καταγρατσούνισε όλη την πόρτα του τζιπ. Δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τα ζώα, πρέπει να φυλάγεσαι, και να έχεις *καβάτζα* για καλό και για κακό δηλαδή τα όπλα σου, γιατί δεν ξέρεις τι θα κάνει ποτέ ένα ζώο. Με αυτή τη λογική έγινε το αρχικό ερώτημα, ότι ότι θέλουμε να κάνουμε κακό, να προστατευτούμε θέλουμε.
Και κάτι ακόμα, το να δίνεις το άνω μέρος της παλάμης να το μυρίσει εκτιμάται όπως λένε σαν κίνηση φιλική από τα σκυλιά, επίσης και από τα άλογα.
Όπως θα σας βεβαιώσει και η φίλη Wicca, φοβάμαι τα σκυλιά!
Πείτε με χαζό, πείτε με ό,τι θέλετε, τι να κάνουμε δηλαδή που τα φοβάμαι;
Μήπως είμαι ο μόνος; Όχι βέβαια, πολλοί άνθρωποι τα φοβούνται.
Όπως έγραψα και παραπάνω, η εμπειρία μου από αδέσποτα σκυλιά είναι μόνο μέσα στην πόλη. Δεν έχει σημασία που δεν ήταν τσοπανόσκυλα, ήταν μεγάλα, ήταν κοπάδι, είχαν αρχηγό, ήταν νύχτα, ήταν σκοτάδι, άρα αυτό που πέρασα ήταν επικίνδυνο.
Όταν έπεσα έχασαν το ενδιαφέρον τους. Το ίδιο συνέβει και σε μένα. Ωραία, τι να κάνω, να πέφτω επίτηδες αν ξαναδώ άγρια σκυλιά; Εδώ δεν κρατάω την ψυχραιμία μου όταν είναι το αφεντικό τους κοντά, θα την κρατήσω όταν είναι ελεύθερα;
Εν κατακλείδι: τα φοβάμαι μεν, δεν τα μισώ δε. Όχι, δεν θέλω να τους κάνω κανένα κακό, αλλά θέλω ακέραιο τον εαυτό μου και αγαπώ τη φύση που να πάρει. Εκεί στην Οίτη πάω κάθε χρόνο και όλο λέω να μπω στα άγνωστα μονοπάτια αλλά φοβάμαι μη γίνει το κακό.
Λέτε ένα ποδήλατο σαν το παρακάτω να βοηθούσε αν είχε και αναρτήσεις; (πλάκα κάνω εεεεεε, το διευκρινίζω για όσους τυχόν δεν το πιάσουν):
Για να σοβαρευτούμε, λύση ασφαλής δεν φαίνεται να υπάρχει. Όπως είπε και ο βοσκός, κάνεις τον σταυρό σου και προχωράς.
Άραγε υπάρχει εναλλακτική για το φύλαγμα των κοπαδιών;
τί θα γίνει με τα αγριόσκυλα τύπου κοκκινόβουλα και πιτμπούλεια
που ορμάνε στα μωρά?
https://zalmoxis.wordpress.com/2009/06/17/por-una-cabeza-%CF%84%CE%BF-%C...
Πόσο ευθύνεται ο (δεσποζόμενος)σκύλος όταν τον ταΐζει με ωμό κρέας ο ιδιοκτήτης του? Σκοτώνουν τα σκυλιά όταν δαγκώσουν(άνθρωπο)?
https://www.zoosos.gr/p-f-p-o-na-dothoun-gia-ekpaideusi-uiothesia-ta-8-r...
..έτσι ακριβώς... Τα σκυλιά που μου έχουν επιτεθεί ως τώρα ήταν σκύλοι "εμπιστοσύνης" σε περιβάλλον αστικό - ακόμα και με παρουσία του αφεντικού τους....
@automation καλά κάνεις και τα φοβάσαι - ακριβώς για αυτό συζητάμε για το πως να τα αντιμετωπίσει κανείς... Και αν γνωρίζεις το πως, ο φόβος κάπως μετριάζεται... Πάντως για καλό και για κακό μην ανεβαίνεις πχ στην Οιτη που λες οτι σου αρέσει σε καιρό που "ξεκαλοκαιριάζουν" τα κοπάδια, ούτε σε περιοχές που υπάρχει περίπτωση να τα συναντήσεις.
Δεν θα συμφωνήσω με αυτή την προτροπή. Δεν διαπραγματεύομαι το νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά μου της ελεύθερης μετακίνησης να μου το περιορίσει ούτε τετράποδο ούτε δίποδο.
Η σωστή προσέγγιση θεωρώ ότι είναι το ξεπέρασμα του φόβου, και η άμυνα όταν χρειαστεί. Έτσι μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους.
Η προτροπή αφορά τον @automation που δηλώνει οτι φοβάται πολύ - άλλωστε γράφω οτι όσο μαθαίνει τρόπους αντιμετώπισης ο φόβος μετριάζεται. Αλλά για καλό και για κακό μια και για την ώρα υπερισχύει ο φόβος και εν τέλει ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, τα "κατοχυρωμένα δικαιώματα" ας μπουν σε δεύτερη μοίρα (που δεν πολυκαταλαβαίνω τι εννοείς με αυτά, εφόσον τα επικίνδυνα σκυλιά δεν ειναι μόνο αυτά που φυλάνε τα κοπάδια αλλά και διάφορα αυτονομημένα αγριόσκυλα του βουνού και αδέσποτα της πόλης...)
Πάντως απο τα Μουσουνιώτικα Λιβάδια των Βαρδουσίων όπου έχω δει το έργο αρκετές φορές, διστάζω* να ξαναπεράσω και ας αισθανθώ οτι μου καταπατάει ο ισχυρότερος τα δικαιώματά μου! 10-15 και 20 τσοπανόσκυλα ανά στάνη (που αν κατάλαβα καλά από ο,τι μας είπαν δεν επιτρέπονται τόσα πολλά) όσο νάναι σε ανησυχούν...
*..έτσι λέω κάθε φορά...
Καταλαβαίνω απολύτως τι λες. Ο φόβος είναι ένα περίεργο πράγμα. Δεν φοβάμαι να κατέβω την Κηφισιάς με το ποδήλατο, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που φοβούνται να το κάνουν.
Αν τους πάρεις μαζί και πας με κάθε μέσο προφύλαξης, τότε μπορεί να ξεπεράσουν τον φόβο τους.
Δεν σκοπεύω να πάω σε άγνωστα μονοπάτια στην Οίτη, πολύ περισσότερο μόνος μου. Με παρέα έμπειρη θα το έκανα (πάντοτε κάνοντας πρώτα τον σταυρό μου). Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω «γητευτής των σκύλων», αλλά κάτι καλλίτερο από το τώρα μπορώ και όλα είναι πρωτίστως θέμα συνεργασίας.
Αυτό δεν ισχύει και για τα πάντα σχεδόν;
("ωχχχ, πρώτη φορά τρώει παιδιά το σκυλάκι μου"! Δόθηκε εύγλωττα ακόμα μιά διάσταση στο θέμα). Με τη θανάτωση(αν είναι αλήθεια)των ρότβάϊλερ, ανθρωποποιήθηκαν τα σκυλιά, και σκυλοποιήθηκαν οι άνθρωποι!
"Η εσχάτη των ποινών" κυκλοφόρησε, μή τη χάσετε. Τώρα καί για τετράποδα
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA...
https://www.google.gr/?gfe_rd=cr&ei=-TOaV9naEa2P8QewiIKoDA&gws_rd=ssl#q=...
Αντί για θανάτωση,(αν και δεν είναι αυτό το θέμα μας), γράφουν στην Εισαγγελέα ...ευθανασία! λάθος όρος κατ΄ αρχήν, αλλα τέλος πάντων
χωρίς να γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες για το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γίνεται.... νομίζω ότι όντως περί ευθανασίας πρόκειται.
... εκτός αν τους κόβουν το λαιμό πίσω από καμιά κουρτίνα, ή αν τα ρίχνουν στη φωτιά "για μεζέ"....
Εφόσον μιλάμε για "ανώδυνο" - "πολιτισμένο" θάνατο, μάλλον μιλάμε για ευθανασία και όχι για θανάτωση.
[εδω ταιριάζουν 101% τα ομοιωματικά. Καταλαβαίνετε πως το εννοώ, μην πιαστούμε σε παιχνίδι λέξεων...]
(σύμφωνοι, για να ακριβολογήσουμε, κάποιοι παλιοί μόλις ένας σκύλος
προσβαλόταν απο καλα αζάρ http://www.petsonly.gr/article.asp?catid=37175&subid=2&pubid=130140224 έσπευδαν σε ευθανασία του ζώου γιατι είχαν δεδομένο το θάνατό του, απο άγνοια δηλαδή σε άλλες εποχές.
Για ευθανασία μιλάμε όταν δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ζήσει.
Θανάτωση είναι η δολοφονία θα λέγαμε)
Όχι δεν είναι. Δολοφονία είναι η θανάτωση που έχει δόλο. Όταν η λεϊσμανίαση αποδεδειγμένα προσβάλει και ανθρώπους, και πεθαίνουν κάμποσοι κάθε χρόνο από αυτή, δεν μπορείς να κατηγορήσεις αμέσως αυτόν που σκοτώνει έναν σκύλο με λεϊσμανίαση.
έχεις δίκιο, λάθος λέξη διάλεξα. Εννοούσα "θανάτωση είναι το σκότωμα",
ευχαριστώ για τη προσοχή σου!
Τα κρούσματα λεϊσμανίασης σε ανθρώπους είναι απειροελάχιστα και αφορούν κυρίως βρέφη ή πολύ μικρά παιδιά που δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η φλεβοτόμος σκνίπα που μεταδίδει τη νόσο στους σκύλους δεν τσιμπά τούς ανθρώπους. Στην πολύ σπάνια περίπτωση που μια μολυσμένη σκνίπα μολύνει έναν άνθρωπο, αυτή η σκνίπα δεν έχει μολυνθεί από σκύλο. Άλλες σκνίπες τσιμπούν τούς ανθρώπους και άλλες τούς σκύλους. Στις μεσογειακές χώρες η λεϊσμανίαση στους σκύλους είναι μάστιγα, υπολογίζεται πως τουλάχιστον το 1/3 των σκυλιών στην Ελλάδα νοσεί ή είναι φορέας. Πριν τριάντα χρόνια μπορεί να έκαναν ευθανασία στα σκυλιά που νοσούσαν, αλλά σήμερα αυτό είναι ηθικά απαράδεκτό! Υπάρχουν πια τα κατάλληλα φάρμακα, και αν η νόσος αντιμετωπιστεί πριν προλάβει να βλάψει τα νεφρά ή άλλα ζωτικά όργανα τού σκύλου, αυτός ανακάμπτει πλήρως. Τα σκυλιά με λεϊσμανίαση δεν είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο!
Αν μπορούσα να μιλήσω με την ιδιότητα τού εκπαιδευτή σκύλων, θα έλεγα πως οι αγριάδες και οι φωνές σε έναν επιθετικό σκύλο το μόνο που καταφέρνουν είναι να τον εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί ένας σκύλος να έχει επιθετική συμπεριφορά, αλλά υπάρχει ένας γενικός μπούσουλας που θα μπορούσαμε πολύ χονδρικά να εφαρμόσουμε:
Γενικώς αποφεύγουμε να περνάμε από περιοχές που ξέρουμε πως υπάρχουν σκύλοι.
Όταν αντιληφθούμε έναν σκύλο από μακριά σταματάμε, τού δίνουμε την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας (ο σκύλος φοβάται περισσότερο από εμάς!), δεν εισβάλουμε στον χώρο του επιθετικά και περιμένουμε να δούμε πώς θα αντιδράσει.
Αν αρχίσει να μάς πλησιάζει, κατεβαίνουμε από το ποδήλατο και το βάζουμε μπροστά, έτσι ώστε να παρεμβάλλεται ανάμεσά μας.
Διατηρούμε την ψυχραιμία μας καθ’ όλη τη διάρκεια.
Δεν κάνουμε απότομες κινήσεις, αν είναι δυνατόν δεν κινούμαστε καθόλου, εκτός κι αν είναι απολύτως απαραίτητο.
Δεν κοιτάμε ποτέ και σε καμία χρονική στιγμή τον σκύλο απευθείας! Στρέφουμε το κεφάλι μας προς μια άλλη κατεύθυνση και τον παρακολουθούμε με την περιφερειακή μας όραση, δεν στρέφουμε ούτε τα μάτια μας (με γυρισμένο κεφάλι) προς το μέρος του.
Δεν τού μιλάμε. Αν χρειαστεί να μιλήσουμε ποδηλάτες μεταξύ μας το κάνουμε πολύ χαμηλόφωνα.
Δεν σκύβουμε ποτέ από πάνω του.
Αρχίζουμε να χασμουριόμαστε!
Πιθανώς μετά από ώρα να καταλάβει πως δεν αποτελούμε απειλή γι’αυτόν και να φύγει. Αν γίνει πιο επιθετικός αρχίζουμε να οπισθοχωρούμε με πολύ αργά βήματα και με το ποδήλατο πάντα να παρεμβάλλεται ανάμεσά μας.
Αν η κατάσταση ξεφύγει τελείως και τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει λειτουργήσει, κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να διαφυλάξουμε τη σωματική μας ακεραιότητα, έχοντας πάντα υπ’όψη πως θέλουμε να αποφύγουμε κάποιο δάγκωμα χωρίς να προξενήσουμε βλάβη στον σκύλο, που κάνει κάτι απόλυτα φυσιολογικό γι’αυτόν. Στα μάτια τού σκύλου εμείς είμαστε οι εισβολείς, εμείς απειλούμε αυτόν, την ομάδα του, το κοπάδι του.
Πολύ σωστά. Μόνο για τις "αγριάδες" που λες οτι εξαγριώνουν, θα διαφωνήσω εν μέρει : μια δυνατή "αυταρχική" φωνή του στυλ "φύγε", "μακρυά" κλπ λειτουργεί σε πολλά τσοπανόσκυλα που έχουν μάθει με φωνές του άγριου αφεντικού να υπακούν. Εννοείται όμως οτι προσέχεις να μην τα εξαγριώσεις!
Πριν δυο χρόνια φιλικό πρόσωπο, ενήλικας, πέθανε από λεϊσμανίαση. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ο σκύλος του είχε, παρά το ότι ο σκύλος φαινόταν υγιής και ήταν εμβολιασμένος κανονικότατα. Υπάρχουν τύποι λεϊσμανίασης, και μάλιστα κάποιες φυλές της ανατολής κυρίως έχουν φυσικά αντισώματα, ενώ άλλες φυλές όχι και έτσι έχουν αυξημένη πιθανότητα βλάβης της υγείας. Ποτέ δεν ξέρεις ένας φορέας εάν και πώς θα νοσήσει, και αυτό ισχύει δυστυχώς για όλα σχεδόν τα μικρόβια σε λανθάνουσα κατάσταση.
Η υγεία συμπεριλαμβάνεται στα πράγματα με τα οποία δεν παίζεις, αν βέβαια έχεις τις απαραίτητες γνώσεις και κάποιες αντιλήψεις και απόψεις που σε ένα βαθμό δικαιολογημένα είναι και προσωπικές. Αυτή η διατύπωση έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι δεν ισχύει, παρότι θεωρητικά ακούγεται ωραίο. Έτσι κι αλλιώς, τα βρέφη για παράδειγμα, ή οι άνθρωποι που για διάφορους λόγους έχουν πεσμένο ανοσοποιητικό, τι χρωστάνε να τη φάνε από τη σκνίπα που θα κάνει βόλτα από το σκύλο του γείτονα; Υπάρχουν ένα σωρό ζωοανθρωπονόσοι από τις οποίες κάθε χρόνο πεθαίνουν άνθρωποι.