Markovski δύσκολα πράγματα.
Δεν είναι ότι δεν αντιμετωπίζονται.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να πας στο 2ο ή 3ο σκυλάκο και να του πεισ οτι ο προηγούμενος του έβρισε τη μάνα και να τους βάλεις να τσακωθούν, να βγουν οι τσοπάνηδες, να δημιουργηθεί ένταση μεταξύ ανθρώπων και ζωντανών να σκάσουν και τα γίδια και να έρθουν και 3 διμοιρίες ειδικά εκπαιδευμένες στην διάσπαση προβάτων και εσύ θα την κάνεις με το μοντέλο κόρη του ενός τσοπάνη που θα δει πρησμένους τους τετρακέφαλους και θα σε ερωτευτεί. Ο ιππότης με το mtb.
Και πέρα από την παραπάνω υπαρκτή, βάση πιθανοτήτων, περίπτωση ας ασχοληθούμε λίγο με τα σκυλάκια και όχι με το να σου βρούμε νύφη και μάλιστα μοντέλο.
Αν και δεν έχω εμπειρίες πολλές με τσοπανόσκυλα, όσες φορές έχω πετύχει στα βουνά (χωρίς ποδήλατο) κάθονται και με κοιτάνε από απόσταση. Δηλαδή δεν έρχονται αν είμαι μακριά (πχ τα 100μέτρα)
Να ξεκινήσει να κάνει επίθεση επειδή περνάς εκτός περιοχής του αλλά κοντά μου φαίνεται κάπως. Βεβαια, αν αρχίσει να γαυγίζει ο ένας ...σύντομα θα ακουστούν και οι υπόλοιποι...είναι και περίεργοι...ε μπορεί να κατηφορίσουν.
Εγώ θα πήγαινα ... την πρώτη φορά ξεκινώντας περπατητός για κάποια μέτρα να δώ αν τους κινώ το ενδιαφέρον και μετα καβαλητός με μικρή ταχύτητα χωρίς να τα κοιτάω. Νομίζω μετά από λίγο καιρό συχνής επαφής θα σε μάθουν και οπτικά και μυριστικά.
Λιχουδιές (δεν είναι ανάγκη να αγοράσεις) από το χτεσινό φαΐ σου ας πούμε θα κάνουν δουλειά...και το βασικότερο ΔΕΝ φοβάσαι και δεν αγχώνεσαι (αν γίνεται αυτό...η αδρεναλίνη έχει μυρωδιά)
ΠΣ. Ανέβασε καμια photo εδώ από τα μέρη που μας λες. Ακούγονται όμορφα
Κοιτα φιλε μου επειδη υπηρετησα στο Λιτοχωρο και καναμε ασκησεις με τα Leopard και περνουσαμε μπροστα απο κατι μαντρια θα σου ελεγα να μην το ρισκαρεις και πολυ γιατι εχω δει τσοπανοσκυλο να καθεται και να γρυλιζει μπροστα απο αρμα και να μην φευγει...κοινως δεν κώλωσε μπροστα σε 42 τονους ατσαλι σε ποδηλατο θα κολλησει?
Τώρα κατάλαβα γιατί μπροστά στα 18 κιλά του δικού μου ατσαλιού δεν κολώνουν με τίποτα!
Κάποιος είπε κάτι παραπάνω για λύκους. Με το συμπάθειο, αυτός δεν έχει χαμπάρι από ζώα. Θυμάσαι πότε φαγώθηκε άνθρωπος ζωντανός από λύκους τελευταία φορά; ... Από σκυλιά όμως;
Για όποιον δεν το κατάλαβε, το τσομπανόσκυλο δεν είναι καν ζώο, είναι εκπαιδευμένος φονιάς - και ο μόνος τρόπος να τον αντιμετωπίσεις είναι να γίνεις και εσύ τέτοιος... Εσύ για τον Όλυμπο, πρόσεχε. Δεν λέω μην πας, λέω πρόσεχε! Μού έτυχε στον Όλυμπο να με στριμώξουν οχτώ κοπάδι, και δεν ξέρω πώς γλίτωσα, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι εκεί φάνηκε το κτήνος που κρύβουμε όλοι μέσα μας - βρες το και συ και καλή δύναμη!
Σχηματικά αναφέρθηκα στους λύκους οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία στην Ελλάδα και όχι μόνο. Εν πάσει περιπτώσει...
Markovski τα ελληνικά ποιμενικά είναι πολύ πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο όταν εκπαιδεύονται να φυλούν περιουσίες. Στη Σέτα Ευβοίας είχα γλιτώσει από ένα (μόνο ένα...) όταν παράτησα ποδήλατα και όλα και ανέβηκα σε μια μάντρα, αλλιώς δε θα τα λέγαμε τώρα. Δεν αντιμετωπίζονται όση εμπειρία έχεις με ζώα σκυλιά ή μηι. Ίσα ίσα μάλιστα όση περισσότερη εμπειρία έχεις, καταλαβαίνεις πως είναι ένα άλλο είδος που θέλει πολλή προσοχή και σεβασμό στη διαφορετικότητά του.
Ίσα ίσα μάλιστα όση περισσότερη εμπειρία έχεις, καταλαβαίνεις πως είναι ένα άλλο είδος που θέλει πολλή προσοχή και σεβασμό στη διαφορετικότητά του.
http://www.arcturos.gr/gr/wildlife/A5.asp
"...Ο ελληνικός ποιμενικός διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση και ακοή που σε συνδυασμό με τη ρωμαλέα του διάπλαση και τον χαρακτήρα του, το καθιστά ιδανικό σκύλο φύλαξης. Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου παρατηρείται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση στον τσομπάνη. Η προστατευτική συμπεριφορά του ελληνικού ποιμενικού σκύλου είναι ενστικτώδης, ωστόσο για το σκοπό αυτό πρέπει να εκπαιδεύεται από τον κτηνοτρόφο,..."
Παιδιά αν και θεωρώ τον εαυτό μου έμπειρο στη διαχείρηση σκυλιών και ζώων γενικότερα, πρέπει να ομολογήσω ότι τα σκυλιά και ιδίως τα τσομπανόσκυλα σε ομάδες των 10-20 που συναντάμε συχνά σε Ελληνικούς χωματόδρομους είναι πραγματικά πολύ ενοχλητικά.
Γράψανε πολλοί ότι είναι λύση να σταματάς για λίγο και να περπατάς δίπλα στο ποδήλατο. Εντάξει, αυτό πιάνει, κι επίσης γράψανε ότι δεν πρέπει να φοβάσαι το σκύλο και να το δείχνεις... κι αυτό πιάνει. Ακόμα καλύτερα βέβαια αν δοκιμάσεις να σταματήσεις κατέβεις και τον κυνηγήσεις εσύ αυτό τους τρελαίνει. Όντως φοβούνται πολύ ακόμα κι όταν είναι σε ομάδες των 10 και άνω...
Παρ' όλα αυτά προσωπικά μ' ενοχλεί όταν πάνω στην "τρέλα" που έχεις πολλές φορές όταν περνάς από μια ωραία διαδρομή ή ακόμα κι όταν κατεβαίνεις από μια πλαγιά στο χώμα με ωραίες στροφές να πρέπει να σταματήσεις για να "διαχειριστείς" μια αγέλη από σκυλιά. Το βρίσκω απίστευτο σπάσιμο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ρίξει καντήλια σε τσομπάνηδες και άλλους τύπους που δεν κάνουν τίποτε όταν βλέπουν τα κοπρόσκυλά τους να σε κυνηγάνε κι εσύ να δίνεις μάχη...
Τέλος πάντων, ένας φίλος μου είπε για ένα κόλπο που κάνανε μικροί στο χωριό:
Παίρνανε μια ντίζα την τυλίγανε στο χέρι και τιην κάνανε σαν ένα μικρό μαστίγιο 1-2 μέτρα μήκος.
Αν χτυπήσεις ένα σκύλο μ' αυτή τρελαίνεται γιατί δεν καταλαβαίνει από που του ήρθε.
Δεν τη βλέπει κι ακούει μόνο ένα σφύριγμα κι ένα τσούξιμο. Αν το κάνεις δε μια - δυο φορές σίγουρα θα σε θυμάται και δεν θα σε ξαναπλησιάσει.
Αν το κάνεις στον αρχηγό της αγγέλης, που δεν είναι δύσκολο να τον βρείς γιατί είναι ο πιο νταής, έχεις όλη την αγγέλη. Κανείς δεν θα τολμήσει να σε ξαναπλησιάσει.. και το κυριότερο, δεν χρειάζεται καν να σταματήσεις, απλώς κόβεις λίγο φόρα για μια - δυο το πολύ φορές.
Είμαι αυτή τη στιγμή σε φάση δοκιμής και για να λύσω το πρόβλημα της μεταφοράς αλλά και της άμεση προσβαση στη ντίζα, την τύλιξα στην άκρη της τρόμπας που έτσι κι αλλιώς κουβαλάω μαζί μου.
Θα τη δοκιμάσω το συντομότερο και θα σας γράψω για τ' αποτελέσματα.
Μια άλλη καλή λύση επίσης (για πολύ αγανακτισμένους τύπους) από τον έμπειρο φίλο μου, είναι τα δυναμιτάκια που πουλάνε το Πάσχα και τις απόκριες, αν τα ρίξεις σε σκύλους παθαίνουν τρελό πανικό. Ακόμα κι αν υποτίθεται ότι προστατεύουν το χώρο τους και τα σχετικά, θα πάθει τέτοια πλάκα που θα σε θυμάται για πάντα και θα κάνει τα πάντα για να σε αποφύγει!
Αμφιβάλλω αν τα τέρατα αυτά θα αισθανθούν "τσούξιμο" ή οτιδήποτε..διευκρίνισε πρώτα αν ο φίλος σου εννοούσε τα απλά τσοπανόσκυλα (τύπου γκέκας) ή τους γνήσιους ποιμενικούς, πριν αρχίσεις να κουνάς τα χέρια σου πέρα δώθε πάνω από τα κεφάλια τους και τα θυμώσεις περισσότερο....
Στο πέρασμα των Βαρδουσίων (Μουσουνιώτικα λειβάδια) που είμαστε πριν λίγο καιρό, υπάρχουν 3 στάνες πάνω στο δρόμο με αντίστοιχα 15, 20 και 12 τερααααστιους και πολύ αγριεμένους ποιμενικούς. Οι τσοπάνηδες μας συνόδεψαν στα περάσματα (ένας μάλιστα μας είπε και για το βιντεάκι με τον ποδηλάτη που του επιτέθηκαν τα τσοπανόσκυλα στον Ολυμπο) και μας συμβούλεψαν τι να κάνουμε εκτός από τον σταυρό μας σε περίπτωση που δεν υπάρχει τσοπάνης: Κατεβαίνουμε απο το ποδήλατο και πάμε σιγά σιγά και σταθερά να φύγουμε από τη περιοχή τους. Αυτό κάνουμε πάντα εδώ και χρόνια άλλωστε και με μεγάλη επιτυχία.
Ενα παιδί που είχε πάει μπροστά μόνο του, δεν ήξερε και δεν κατέβηκε απο το ποδήλατο νομίζοντας οτι θα ξεφύγει τρέχοντας από τα σκυλιά, ο δε τσοπάνης (απο μακριά) έδινε εντολες στα σκυλιά του - όμως αυτά δεν άκουγαν τίποτα... καπου στα νεροφαγώματα του δρόμου γλίστρησε ο φίλος και έπεσε, είδε τον Χάρο να έρχεται... αλλά ως εκ θαύματος μόλις έπεσε κάτω,τα σκυλιά έπαψαν να λυσσάνε και του γύρισαν τη πλάτη αδιάφορα. Οσοι ξέρουν από σκυλιά γνωρίζουν αυτή τη συμπεριφορά.
Μπαι δε γουει, για όσους τριγυρνάνε σε Β. Ελλάδα και Θεσσαλία, έχει αρχίσει επιδημία λύσσας ξανά στις περιοχές αυτές, οπότε προσοχή.
πράγματι, άν δούνε τον "οχτρό" χαμηλότερα απο το κεφάλι τους ηρεμούνε κάπως! χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρο, όλα όσα έχουν εδώ γραφτεί δέν υποκαθιστούν τη πραγματικότητα και δέ καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις.
Όπως ακριβώς οι άνθρωποι τρελλαίνονται, έτσι και τα σκυλιά, δέν αποκλείεται να τους τη βαράει πού και πού!
Να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι...Οι βασικές λέξεις-γαβγίσματα είναι δύο:
το "φύγε", άγριο γάβγισμα, εδώ είναι ο χώρος μου...
και το "έλαααα", (πού ήσουν τόσο καιρό, αγαπημένο μου αφεντικούλι και λοιπά!).Ανάμεσα σε αυτό το βασικό "καμβά" υπάρχουν και άλλα εκφραστικά στοιχεία-επιρροές πανσελήνου, αντίληψη σεισμού, καταιγίδων και λοιπά...
Ας μή ξεχνάμε οτι πρόκειται για το πιό πιστό μας φίλο...Αναφέρθηκε ώς πάγιο πρόβλημα, δηλαδή σταθερό(πάγος εδώ το σταθερό στοιχείο), δεδομένο, σίγουρο "θέμα".
Οι πάγοι λιώνουν όταν αρχίσει η επικοινωνία και η κατανόηση! Για τα αγριόσκυλα, οκ, δέ μπορεί να είμαστε σίγουροι για τίποτα...
Ειδικότερα όταν οι γυναίκες έχουν την έμμηνη ρύση τους, νομίζω οτι υπάρχει άλλος ένας παράγοντας.
Υπερφυσικά μιλώντας τώρα...τα σκυλιά αντιλαμβάνονται αυτόν που τα αγαπάει και αυτόν που τα πετροβολάει(μόνο!).Όσοι έχουν με καταλαβαίνουν, γύριζε ο πατέρας μου απο τη δουλειά με το αυτοκίνητο βράδυ, και απο δέκα χιλιόμετρα άρχισε να γαβγίζει....
Φιλικά, χαδιάρης.
τέλος, να επισημάνω οπως η Ρόγιαλ, οτι όσα κάνουμε εγγράφονται στη μνήμη όλων των κατοπινών γενιών του πιό πιστού μας φίλου.
Το "παλίμψηστον" της μνήμης τους είναι και εδώ παρόν, ενώ δέ μπορούμε να γνωρίζουμε άν "κρατάνε" τη τελευταία "εγγραφή" ή τη πιό "δυνατή".
Πάντα όμως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή(βλέπε και κάτι πίτ μπουλ φονιάδες, ή ντόπερμαν που πάνε δυό δυό για να βλέπει το ένα το άλλο και να παίρνουνε δύναμη! νά άλλος ένας λόγος που πρέπει να οδηγάμε κούρσα!)
Προσωπικά τα φοβάμαι πολύ τα σκυλιά. Δεν τα μισώ, δεν θέλω να τους κάνω κακό, απλά ρε παιδί μου δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Μία φορά που μου την «έπεσε» μία αγέλη από δαύτα (φαντάσου, ήμουν πεζός) δεν ξέρω πως μου ήρθε και είπα στον αρχηγό: «τι σου έκανα και μου γαβγίζεις, σε πείραξα;» και λες και μιλούσα σε άνθρωπο, γύρισε, έκανε νόημα στην παλιοπαρέα του και με άφησαν να φύγω!
Σε άλλο νήμα έγραψα την εμπειρία μου με τα αλητόσκυλα της Ιεράς Οδού. Μόλις έπεσα κάτω με άφησαν τελείως ήσυχο.
Πάντως, υπάρχουν και πολύ χειρότερα. Σε περιόδους μαζοχισμού (όλοι περνάμε τέτοιους) μπορεί να δω καμία από τις απίστευτες μπούρδες που μεταδίδει το αλαφουζοκάναλο (είπαμε, σε περιόδους μαζοχισμού, μη βαράτε). Σε μία τέτοια, είχα δει το παρακάτω:
A mountain lion was shot and killed after it attacked two bicyclists in an Orange County park, critically injuring one woman in what authorities said was the 13th such incident in California since 1890.
Πραγματικά είχα «φρικάρει» με τη σκέψη και μόνο πως θα μπορούσε να μου επιτεθεί ένα ολόκληρο πούμα εκεί που κατεβαίνω αμέριμνος την πλαγιά του βουνού. Το συγκεκριμένο βουνό δε, είναι τόπος που προτιμούν αρκετοί ποδηλάτες (στην Αμερική πάντα).
Αντιμετωπισιμα:
συνηθως γαβγιζουν. Σταματας, κατεβαινεις, του τραβας 2 σκαμπιλια/κλωτσιες και φευγεις. Προυποθεση οτι δεν κωλονεις, δηλ. δεν εκλυεις βουτυρικο οξυ που κανει το κοπροσκυλο πιο επιθετικο. Αν κωλονεις δεν δουλευει το παραπανω σεναριο, κανε πεταλι/σπριντ και φυγε.
Μη αντιμετωπισιμα, φονιαδες:
Δεν γαβγιζουν, δεν καταλαβαινεις τιποτα, πεθαινεις ακαριαια. Συνηθως εκει που πεταλαρεις αμεριμνα, σου ερχεται απο τα πλαγια με ιλλιγιωδη ταχυτητα, σε ριχνει κατω με το ποδηλατο και σε τρωει. Ειχα καποτε τετοιον σκυλο/φυλακα (40+ κιλα) και εφαγε κατα λαθος 3 ποδηλατες με ακριβως αυτο τον τροπο.
Τωρα που θα πεσεις, θεμα τυχης. Αν πεσεις σε φονια, λαθος του αφεντικου του που δεν τον εχει δεμενο και ανεξελεκτο, εσυ παντως θα φαγωθεις.
Και για να είμαστε λίγο πιο πεζοί...εεεε....on-topic,
προσωπικά αν δεν είναι απειλή δεν δείχνω ενδιαφέρον.
Άν είναι απειλή (έρχεται σφαίρα καταπάνω μου), σταματάω και ορμάω φωνάζοντας (έχω βέβαια και κάποιο χ όγκο και φωνή...σήμα καμπάνα). Συνήθως μεταβολάρουν και φεύγουν.
Τη μία φορά που φέρθηκα βίαια, το μετάνοιωσα (μέχρι να ξαναδω ότι ο κόπρος είναι όρθιος) αλλά μετά ησύχασα (πλέον μόνο μου γαβγίζουν αυτός και η παρέα του).
Εάν πάντως το σκυλί που αφήνει λυτό τα βράδυα ένας συνεργειάς στο Σταυρό μου ορμήξει ΚΑΙ σήμερα και καταφέρει να φτάσει στο πόδι μου, δε θα τον γλιτώσει τον κλώτσο.
(Συγγνώμη κιόλας, αλλά να σου ορμάει σκυλί στην κατηφόρα της Μεσογείων προς Λαυρίου, δεν είναι ότι καλύτερο, ειδικά αν είσαι ανυποψίαστος).
Να και μερικά (ακολουθούν και καμιά 10αριά άλλα) από τα ποιμενικά των Βαρδουσίων που θα έφευγαν με ένα "σκαμπίλι/κλωτσιά" ή με το τσούξιμο μιας ντίζας-μαστίγιο...
( η φωτογραφία δεν είναι δική μου, αλλά τα σκυλιά είναι τα ίδια..)
Αυτά ακούνε μόνο τον αφέντη τους (λόγω ράτσας και λόγω εκπαίδευσης)και ηρεμούν μόνο όταν συμπεριφερθείς όπως πρέπει. (και αν έχεις και λίγη τύχη!)
Θα πω την λυση που εφαρμοζω τα τελευταια χρονια ,και εχει κανει
και τους πιο δυνατους φονιαδες να κλαινε ακομα.
Εκτος παντα απο αυτους που ερχωνται αγαβγιστοι(δυστυχως υπαρχουν και τετοιοι).
Εχω στην θεση της παγουροθηκης ενα μπουκαλακι με βενζινη η πετρελαιο(το ιδιο κανει με την βενζινη ελαφρως πιο ακαριαια) και με το που πλησιασει ο αλεγρο την τρωει στα μουτρα.
Στο μπουκαλακι κανετε μια τρυπα απο μεσα προς τα εξω με ενα μυτερο μαχαιρι,περιστρεφοντας το μεχρι να γινει περιπου 2 με 3 χιλιοστα.
Τονιζω απο μεσα προς τα εξω,για να εχετε απολυτη κατευθυντικοτητα.
Μολις γινει αυτο....ορεξη να χεις να γελας!!!
Βεβαια κατι φιλοζωοι του κωλου θα εναντιωθουν,αλλα δεν με ενδιαφερει καθολου.
Αν καποιοι ειναι μπασταρδοι ειναι αυτοι που φροντιζουν να υπαρχουν εξω,και οχι εγω που θελω τα ποδαρακια μου.
Με αυτον τον τροπο εχω κανει αγελες απο κωλοσκυλα να τρεχουν εντρομα!!!!
Καλά, υπάρχει και καλύτερος τρόπος, πάρε ένα όπλο και ξάπλωνέ τα κάτω. Οι φιλόζωοι δεν είναι του κώλου όταν δε θέλουν να ακούν παπαριές σαν αυτές, τι βενζίνη και πετρέλαια ρε κακομοίρη... τι είναι αυτά; Βγάλε τους τα μάτια καλύτερα... Είσαι ταλέντο ε;!
απλά πρόσεξε μη σε δαγκώσει κανένας φιλόζωος με τις βλακείες που λες και μπορεί να την πάθεις χειρότερα!!
Δεν το είχα δει, χθες το είδα τυχαία και με πιάσαν τα ζουμιά. Τελικά, οι ποδηλάτες είστε και καλά παιδιά (που και που...). Είχα, κάποτε, τον γλυκό μου Ρόκυ, μικρό το βρήκα, μικρό το έχασα. Από τότε είπα -ποτέ ξανά.
Markovski δύσκολα πράγματα.
Δεν είναι ότι δεν αντιμετωπίζονται.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να πας στο 2ο ή 3ο σκυλάκο και να του πεισ οτι ο προηγούμενος του έβρισε τη μάνα και να τους βάλεις να τσακωθούν, να βγουν οι τσοπάνηδες, να δημιουργηθεί ένταση μεταξύ ανθρώπων και ζωντανών να σκάσουν και τα γίδια και να έρθουν και 3 διμοιρίες ειδικά εκπαιδευμένες στην διάσπαση προβάτων και εσύ θα την κάνεις με το μοντέλο κόρη του ενός τσοπάνη που θα δει πρησμένους τους τετρακέφαλους και θα σε ερωτευτεί. Ο ιππότης με το mtb.
Και πέρα από την παραπάνω υπαρκτή, βάση πιθανοτήτων, περίπτωση ας ασχοληθούμε λίγο με τα σκυλάκια και όχι με το να σου βρούμε νύφη και μάλιστα μοντέλο.
Αν και δεν έχω εμπειρίες πολλές με τσοπανόσκυλα, όσες φορές έχω πετύχει στα βουνά (χωρίς ποδήλατο) κάθονται και με κοιτάνε από απόσταση. Δηλαδή δεν έρχονται αν είμαι μακριά (πχ τα 100μέτρα)
Να ξεκινήσει να κάνει επίθεση επειδή περνάς εκτός περιοχής του αλλά κοντά μου φαίνεται κάπως. Βεβαια, αν αρχίσει να γαυγίζει ο ένας ...σύντομα θα ακουστούν και οι υπόλοιποι...είναι και περίεργοι...ε μπορεί να κατηφορίσουν.
Εγώ θα πήγαινα ... την πρώτη φορά ξεκινώντας περπατητός για κάποια μέτρα να δώ αν τους κινώ το ενδιαφέρον και μετα καβαλητός με μικρή ταχύτητα χωρίς να τα κοιτάω. Νομίζω μετά από λίγο καιρό συχνής επαφής θα σε μάθουν και οπτικά και μυριστικά.
Λιχουδιές (δεν είναι ανάγκη να αγοράσεις) από το χτεσινό φαΐ σου ας πούμε θα κάνουν δουλειά...και το βασικότερο ΔΕΝ φοβάσαι και δεν αγχώνεσαι (αν γίνεται αυτό...η αδρεναλίνη έχει μυρωδιά)
ΠΣ. Ανέβασε καμια photo εδώ από τα μέρη που μας λες. Ακούγονται όμορφα
Markovski μου φαίνεται πως ψάχνεις τρόπους να κάνεις ρεκόρ χρόνου στο μονοπάτι που αναφέρεσαι....
Τα σκυλια δεν ειναι προβλημα.
Εμεις ειμαστε το προβλημα.
Εξαρταται βεβαια απο ποιοα πλευρα το βλεπεις
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ το βιντεάκι....και κοίτα χαρά ο σκυλος!
ΔΕΣ ΕΔΩ
Την Κυριακή ψηφίζω Ghandee για το καλό του γούστο και για την στάση του γενικότερα!!!
http://www.olimpos.gov.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=129&... είναι η πρώτη διαδρομή που αναφέρει (Α.)
Στειλε pm με το υπουργειο που επιθυμεις
και μια λιστα με 50 ονοματα που θες να διορισω.
Τα αλλα αστα πανω μου
Χάλια μαύρα!
Τώρα κατάλαβα γιατί μπροστά στα 18 κιλά του δικού μου ατσαλιού δεν κολώνουν με τίποτα!
Κάποιος είπε κάτι παραπάνω για λύκους. Με το συμπάθειο, αυτός δεν έχει χαμπάρι από ζώα. Θυμάσαι πότε φαγώθηκε άνθρωπος ζωντανός από λύκους τελευταία φορά; ... Από σκυλιά όμως;
Για όποιον δεν το κατάλαβε, το τσομπανόσκυλο δεν είναι καν ζώο, είναι εκπαιδευμένος φονιάς - και ο μόνος τρόπος να τον αντιμετωπίσεις είναι να γίνεις και εσύ τέτοιος... Εσύ για τον Όλυμπο, πρόσεχε. Δεν λέω μην πας, λέω πρόσεχε! Μού έτυχε στον Όλυμπο να με στριμώξουν οχτώ κοπάδι, και δεν ξέρω πώς γλίτωσα, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι εκεί φάνηκε το κτήνος που κρύβουμε όλοι μέσα μας - βρες το και συ και καλή δύναμη!
Σχηματικά αναφέρθηκα στους λύκους οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία στην Ελλάδα και όχι μόνο. Εν πάσει περιπτώσει...
Markovski τα ελληνικά ποιμενικά είναι πολύ πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο όταν εκπαιδεύονται να φυλούν περιουσίες. Στη Σέτα Ευβοίας είχα γλιτώσει από ένα (μόνο ένα...) όταν παράτησα ποδήλατα και όλα και ανέβηκα σε μια μάντρα, αλλιώς δε θα τα λέγαμε τώρα. Δεν αντιμετωπίζονται όση εμπειρία έχεις με ζώα σκυλιά ή μηι. Ίσα ίσα μάλιστα όση περισσότερη εμπειρία έχεις, καταλαβαίνεις πως είναι ένα άλλο είδος που θέλει πολλή προσοχή και σεβασμό στη διαφορετικότητά του.
γιατι ρε φίλε?
http://www.arcturos.gr/gr/wildlife/A5.asp
"...Ο ελληνικός ποιμενικός διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση και ακοή που σε συνδυασμό με τη ρωμαλέα του διάπλαση και τον χαρακτήρα του, το καθιστά ιδανικό σκύλο φύλαξης. Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου παρατηρείται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση στον τσομπάνη. Η προστατευτική συμπεριφορά του ελληνικού ποιμενικού σκύλου είναι ενστικτώδης, ωστόσο για το σκοπό αυτό πρέπει να εκπαιδεύεται από τον κτηνοτρόφο,..."
Με πρόλαβε η lyhadj!
Τελικά η σφυρίχτρα είναι λύση ρε παιδιά?
Παιδιά αν και θεωρώ τον εαυτό μου έμπειρο στη διαχείρηση σκυλιών και ζώων γενικότερα, πρέπει να ομολογήσω ότι τα σκυλιά και ιδίως τα τσομπανόσκυλα σε ομάδες των 10-20 που συναντάμε συχνά σε Ελληνικούς χωματόδρομους είναι πραγματικά πολύ ενοχλητικά.
Γράψανε πολλοί ότι είναι λύση να σταματάς για λίγο και να περπατάς δίπλα στο ποδήλατο. Εντάξει, αυτό πιάνει, κι επίσης γράψανε ότι δεν πρέπει να φοβάσαι το σκύλο και να το δείχνεις... κι αυτό πιάνει. Ακόμα καλύτερα βέβαια αν δοκιμάσεις να σταματήσεις κατέβεις και τον κυνηγήσεις εσύ αυτό τους τρελαίνει. Όντως φοβούνται πολύ ακόμα κι όταν είναι σε ομάδες των 10 και άνω...
Παρ' όλα αυτά προσωπικά μ' ενοχλεί όταν πάνω στην "τρέλα" που έχεις πολλές φορές όταν περνάς από μια ωραία διαδρομή ή ακόμα κι όταν κατεβαίνεις από μια πλαγιά στο χώμα με ωραίες στροφές να πρέπει να σταματήσεις για να "διαχειριστείς" μια αγέλη από σκυλιά. Το βρίσκω απίστευτο σπάσιμο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ρίξει καντήλια σε τσομπάνηδες και άλλους τύπους που δεν κάνουν τίποτε όταν βλέπουν τα κοπρόσκυλά τους να σε κυνηγάνε κι εσύ να δίνεις μάχη...
Τέλος πάντων, ένας φίλος μου είπε για ένα κόλπο που κάνανε μικροί στο χωριό:
Παίρνανε μια ντίζα την τυλίγανε στο χέρι και τιην κάνανε σαν ένα μικρό μαστίγιο 1-2 μέτρα μήκος.
Αν χτυπήσεις ένα σκύλο μ' αυτή τρελαίνεται γιατί δεν καταλαβαίνει από που του ήρθε.
Δεν τη βλέπει κι ακούει μόνο ένα σφύριγμα κι ένα τσούξιμο. Αν το κάνεις δε μια - δυο φορές σίγουρα θα σε θυμάται και δεν θα σε ξαναπλησιάσει.
Αν το κάνεις στον αρχηγό της αγγέλης, που δεν είναι δύσκολο να τον βρείς γιατί είναι ο πιο νταής, έχεις όλη την αγγέλη. Κανείς δεν θα τολμήσει να σε ξαναπλησιάσει.. και το κυριότερο, δεν χρειάζεται καν να σταματήσεις, απλώς κόβεις λίγο φόρα για μια - δυο το πολύ φορές.
Είμαι αυτή τη στιγμή σε φάση δοκιμής και για να λύσω το πρόβλημα της μεταφοράς αλλά και της άμεση προσβαση στη ντίζα, την τύλιξα στην άκρη της τρόμπας που έτσι κι αλλιώς κουβαλάω μαζί μου.
Θα τη δοκιμάσω το συντομότερο και θα σας γράψω για τ' αποτελέσματα.
Μια άλλη καλή λύση επίσης (για πολύ αγανακτισμένους τύπους) από τον έμπειρο φίλο μου, είναι τα δυναμιτάκια που πουλάνε το Πάσχα και τις απόκριες, αν τα ρίξεις σε σκύλους παθαίνουν τρελό πανικό. Ακόμα κι αν υποτίθεται ότι προστατεύουν το χώρο τους και τα σχετικά, θα πάθει τέτοια πλάκα που θα σε θυμάται για πάντα και θα κάνει τα πάντα για να σε αποφύγει!
http://www.youtube.com/watch?v=-bTpp8PQSog
Αμφιβάλλω αν τα τέρατα αυτά θα αισθανθούν "τσούξιμο" ή οτιδήποτε..διευκρίνισε πρώτα αν ο φίλος σου εννοούσε τα απλά τσοπανόσκυλα (τύπου γκέκας) ή τους γνήσιους ποιμενικούς, πριν αρχίσεις να κουνάς τα χέρια σου πέρα δώθε πάνω από τα κεφάλια τους και τα θυμώσεις περισσότερο....
Στο πέρασμα των Βαρδουσίων (Μουσουνιώτικα λειβάδια) που είμαστε πριν λίγο καιρό, υπάρχουν 3 στάνες πάνω στο δρόμο με αντίστοιχα 15, 20 και 12 τερααααστιους και πολύ αγριεμένους ποιμενικούς. Οι τσοπάνηδες μας συνόδεψαν στα περάσματα (ένας μάλιστα μας είπε και για το βιντεάκι με τον ποδηλάτη που του επιτέθηκαν τα τσοπανόσκυλα στον Ολυμπο) και μας συμβούλεψαν τι να κάνουμε εκτός από τον σταυρό μας σε περίπτωση που δεν υπάρχει τσοπάνης: Κατεβαίνουμε απο το ποδήλατο και πάμε σιγά σιγά και σταθερά να φύγουμε από τη περιοχή τους. Αυτό κάνουμε πάντα εδώ και χρόνια άλλωστε και με μεγάλη επιτυχία.
Ενα παιδί που είχε πάει μπροστά μόνο του, δεν ήξερε και δεν κατέβηκε απο το ποδήλατο νομίζοντας οτι θα ξεφύγει τρέχοντας από τα σκυλιά, ο δε τσοπάνης (απο μακριά) έδινε εντολες στα σκυλιά του - όμως αυτά δεν άκουγαν τίποτα... καπου στα νεροφαγώματα του δρόμου γλίστρησε ο φίλος και έπεσε, είδε τον Χάρο να έρχεται... αλλά ως εκ θαύματος μόλις έπεσε κάτω,τα σκυλιά έπαψαν να λυσσάνε και του γύρισαν τη πλάτη αδιάφορα. Οσοι ξέρουν από σκυλιά γνωρίζουν αυτή τη συμπεριφορά.
Μπαι δε γουει, για όσους τριγυρνάνε σε Β. Ελλάδα και Θεσσαλία, έχει αρχίσει επιδημία λύσσας ξανά στις περιοχές αυτές, οπότε προσοχή.
πράγματι, άν δούνε τον "οχτρό" χαμηλότερα απο το κεφάλι τους ηρεμούνε κάπως! χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρο, όλα όσα έχουν εδώ γραφτεί δέν υποκαθιστούν τη πραγματικότητα και δέ καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις.
Όπως ακριβώς οι άνθρωποι τρελλαίνονται, έτσι και τα σκυλιά, δέν αποκλείεται να τους τη βαράει πού και πού!
Να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι...Οι βασικές λέξεις-γαβγίσματα είναι δύο:
το "φύγε", άγριο γάβγισμα, εδώ είναι ο χώρος μου...
και το "έλαααα", (πού ήσουν τόσο καιρό, αγαπημένο μου αφεντικούλι και λοιπά!).Ανάμεσα σε αυτό το βασικό "καμβά" υπάρχουν και άλλα εκφραστικά στοιχεία-επιρροές πανσελήνου, αντίληψη σεισμού, καταιγίδων και λοιπά...
Ας μή ξεχνάμε οτι πρόκειται για το πιό πιστό μας φίλο...Αναφέρθηκε ώς πάγιο πρόβλημα, δηλαδή σταθερό(πάγος εδώ το σταθερό στοιχείο), δεδομένο, σίγουρο "θέμα".
Οι πάγοι λιώνουν όταν αρχίσει η επικοινωνία και η κατανόηση! Για τα αγριόσκυλα, οκ, δέ μπορεί να είμαστε σίγουροι για τίποτα...
Ειδικότερα όταν οι γυναίκες έχουν την έμμηνη ρύση τους, νομίζω οτι υπάρχει άλλος ένας παράγοντας.
Υπερφυσικά μιλώντας τώρα...τα σκυλιά αντιλαμβάνονται αυτόν που τα αγαπάει και αυτόν που τα πετροβολάει(μόνο!).Όσοι έχουν με καταλαβαίνουν, γύριζε ο πατέρας μου απο τη δουλειά με το αυτοκίνητο βράδυ, και απο δέκα χιλιόμετρα άρχισε να γαβγίζει....
Φιλικά, χαδιάρης.
τέλος, να επισημάνω οπως η Ρόγιαλ, οτι όσα κάνουμε εγγράφονται στη μνήμη όλων των κατοπινών γενιών του πιό πιστού μας φίλου.
Το "παλίμψηστον" της μνήμης τους είναι και εδώ παρόν, ενώ δέ μπορούμε να γνωρίζουμε άν "κρατάνε" τη τελευταία "εγγραφή" ή τη πιό "δυνατή".
Πάντα όμως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή(βλέπε και κάτι πίτ μπουλ φονιάδες, ή ντόπερμαν που πάνε δυό δυό για να βλέπει το ένα το άλλο και να παίρνουνε δύναμη! νά άλλος ένας λόγος που πρέπει να οδηγάμε κούρσα!)
Προσωπικά τα φοβάμαι πολύ τα σκυλιά. Δεν τα μισώ, δεν θέλω να τους κάνω κακό, απλά ρε παιδί μου δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Μία φορά που μου την «έπεσε» μία αγέλη από δαύτα (φαντάσου, ήμουν πεζός) δεν ξέρω πως μου ήρθε και είπα στον αρχηγό: «τι σου έκανα και μου γαβγίζεις, σε πείραξα;» και λες και μιλούσα σε άνθρωπο, γύρισε, έκανε νόημα στην παλιοπαρέα του και με άφησαν να φύγω!
Σε άλλο νήμα έγραψα την εμπειρία μου με τα αλητόσκυλα της Ιεράς Οδού. Μόλις έπεσα κάτω με άφησαν τελείως ήσυχο.
Πάντως, υπάρχουν και πολύ χειρότερα. Σε περιόδους μαζοχισμού (όλοι περνάμε τέτοιους) μπορεί να δω καμία από τις απίστευτες μπούρδες που μεταδίδει το αλαφουζοκάναλο (είπαμε, σε περιόδους μαζοχισμού, μη βαράτε). Σε μία τέτοια, είχα δει το παρακάτω:
Πηγή.
Πραγματικά είχα «φρικάρει» με τη σκέψη και μόνο πως θα μπορούσε να μου επιτεθεί ένα ολόκληρο πούμα εκεί που κατεβαίνω αμέριμνος την πλαγιά του βουνού. Το συγκεκριμένο βουνό δε, είναι τόπος που προτιμούν αρκετοί ποδηλάτες (στην Αμερική πάντα).
Οπότε...πάλι καλά να λέμε
Υπαρχουν 2 ειδων κοπροσκυλα:
Αντιμετωπισιμα:
συνηθως γαβγιζουν. Σταματας, κατεβαινεις, του τραβας 2 σκαμπιλια/κλωτσιες και φευγεις. Προυποθεση οτι δεν κωλονεις, δηλ. δεν εκλυεις βουτυρικο οξυ που κανει το κοπροσκυλο πιο επιθετικο. Αν κωλονεις δεν δουλευει το παραπανω σεναριο, κανε πεταλι/σπριντ και φυγε.
Μη αντιμετωπισιμα, φονιαδες:
Δεν γαβγιζουν, δεν καταλαβαινεις τιποτα, πεθαινεις ακαριαια. Συνηθως εκει που πεταλαρεις αμεριμνα, σου ερχεται απο τα πλαγια με ιλλιγιωδη ταχυτητα, σε ριχνει κατω με το ποδηλατο και σε τρωει. Ειχα καποτε τετοιον σκυλο/φυλακα (40+ κιλα) και εφαγε κατα λαθος 3 ποδηλατες με ακριβως αυτο τον τροπο.
Τωρα που θα πεσεις, θεμα τυχης. Αν πεσεις σε φονια, λαθος του αφεντικου του που δεν τον εχει δεμενο και ανεξελεκτο, εσυ παντως θα φαγωθεις.
Νομιζω οτι το προβλημα
πρεπει να "χτυπηθει"
στη βαση του
Επιτέλους!!!
Απο την αρχή του topic περίμενα πότε θα αντιμετωπίσουμε το θέμα στη σωστή του βάση!!
(Πάολα κανίς ??!!?? )*
Και για να είμαστε λίγο πιο πεζοί...εεεε....on-topic,
προσωπικά αν δεν είναι απειλή δεν δείχνω ενδιαφέρον.
Άν είναι απειλή (έρχεται σφαίρα καταπάνω μου), σταματάω και ορμάω φωνάζοντας (έχω βέβαια και κάποιο χ όγκο και φωνή...σήμα καμπάνα). Συνήθως μεταβολάρουν και φεύγουν.
Τη μία φορά που φέρθηκα βίαια, το μετάνοιωσα (μέχρι να ξαναδω ότι ο κόπρος είναι όρθιος) αλλά μετά ησύχασα (πλέον μόνο μου γαβγίζουν αυτός και η παρέα του).
Εάν πάντως το σκυλί που αφήνει λυτό τα βράδυα ένας συνεργειάς στο Σταυρό μου ορμήξει ΚΑΙ σήμερα και καταφέρει να φτάσει στο πόδι μου, δε θα τον γλιτώσει τον κλώτσο.
(Συγγνώμη κιόλας, αλλά να σου ορμάει σκυλί στην κατηφόρα της Μεσογείων προς Λαυρίου, δεν είναι ότι καλύτερο, ειδικά αν είσαι ανυποψίαστος).
* η ορθογραφία είναι μελετημένη!
Να και μερικά (ακολουθούν και καμιά 10αριά άλλα) από τα ποιμενικά των Βαρδουσίων που θα έφευγαν με ένα "σκαμπίλι/κλωτσιά" ή με το τσούξιμο μιας ντίζας-μαστίγιο...
( η φωτογραφία δεν είναι δική μου, αλλά τα σκυλιά είναι τα ίδια..)
Αυτά ακούνε μόνο τον αφέντη τους (λόγω ράτσας και λόγω εκπαίδευσης)και ηρεμούν μόνο όταν συμπεριφερθείς όπως πρέπει. (και αν έχεις και λίγη τύχη!)
Θα πω την λυση που εφαρμοζω τα τελευταια χρονια ,και εχει κανει
και τους πιο δυνατους φονιαδες να κλαινε ακομα.
Εκτος παντα απο αυτους που ερχωνται αγαβγιστοι(δυστυχως υπαρχουν και τετοιοι).
Εχω στην θεση της παγουροθηκης ενα μπουκαλακι με βενζινη η πετρελαιο(το ιδιο κανει με την βενζινη ελαφρως πιο ακαριαια) και με το που πλησιασει ο αλεγρο την τρωει στα μουτρα.
Στο μπουκαλακι κανετε μια τρυπα απο μεσα προς τα εξω με ενα μυτερο μαχαιρι,περιστρεφοντας το μεχρι να γινει περιπου 2 με 3 χιλιοστα.
Τονιζω απο μεσα προς τα εξω,για να εχετε απολυτη κατευθυντικοτητα.
Μολις γινει αυτο....ορεξη να χεις να γελας!!!
Βεβαια κατι φιλοζωοι του κωλου θα εναντιωθουν,αλλα δεν με ενδιαφερει καθολου.
Αν καποιοι ειναι μπασταρδοι ειναι αυτοι που φροντιζουν να υπαρχουν εξω,και οχι εγω που θελω τα ποδαρακια μου.
Με αυτον τον τροπο εχω κανει αγελες απο κωλοσκυλα να τρεχουν εντρομα!!!!
Ισα-ισα
Εμεις -οι φιλοζωοι του κωλου-
να βοηθησουμε θελουμε.
Εμβολια, κολαρο, ξερεις τωρα...
Καλά, υπάρχει και καλύτερος τρόπος, πάρε ένα όπλο και ξάπλωνέ τα κάτω. Οι φιλόζωοι δεν είναι του κώλου όταν δε θέλουν να ακούν παπαριές σαν αυτές, τι βενζίνη και πετρέλαια ρε κακομοίρη... τι είναι αυτά; Βγάλε τους τα μάτια καλύτερα... Είσαι ταλέντο ε;!
απλά πρόσεξε μη σε δαγκώσει κανένας φιλόζωος με τις βλακείες που λες και μπορεί να την πάθεις χειρότερα!!
Γεμίσαμε
εδω μέσα!
Δεν το είχα δει, χθες το είδα τυχαία και με πιάσαν τα ζουμιά. Τελικά, οι ποδηλάτες είστε και καλά παιδιά (που και που...). Είχα, κάποτε, τον γλυκό μου Ρόκυ, μικρό το βρήκα, μικρό το έχασα. Από τότε είπα -ποτέ ξανά.
Δικό σας