Σκυλιά: το πάγιο πρόβλημα

322 σχόλια / 0 νέα/ο
Τελευταία δημοσίευση
ath.nasi
Εικόνα ath.nasi
Απών/απούσα

Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες πανέξυπνα και αξιολάτρευτα ημίαιμα σκυλιά στο δρόμο, και μέχρι την τελική τους εξόντωση και σε φρικαλέα κλουβιά «φιλοζωικών οργανώσεων», από τα οποία μπορείς να υιοθετήσεις κάποιο και να τού σώσεις τη ζωή. Η εμμονή με τις ράτσες είναι εντελώς λανθασμένη και εκτός πραγματικότητας· εξυπηρετεί άλλες «ανάγκες» και δεν έχει καμία σχέση με φιλοζωία.

Royal Oak
Εικόνα Royal Oak
Απών/απούσα

ath.nasi wrote:
Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες πανέξυπνα και αξιολάτρευτα ημίαιμα σκυλιά στο δρόμο, και μέχρι την τελική τους εξόντωση και σε φρικαλέα κλουβιά «φιλοζωικών οργανώσεων», από τα οποία μπορείς να υιοθετήσεις κάποιο και να τού σώσεις τη ζωή. Η εμμονή με τις ράτσες είναι εντελώς λανθασμένη και εκτός πραγματικότητας· εξυπηρετεί άλλες «ανάγκες» και δεν έχει καμία σχέση με φιλοζωία.

(gkk ροχαλίζει το δικό σου;) Η δικιά μου είναι απίστευτη. Έχει ένα κεφάλι ενδεχομένως ένα ή δυό εκατοστά μικρότερο απ’ το δικό μου. Χτες ο άντρας μου μου τηλεφώνησε ότι η χοντροπατούσα της προσπάθησε να σκοτώσει μια μύγα στο φούρνο που είναι εντοιχισμένος άρα ψηλά και ενεργοποίησε τα ρολόγια του.

Πεταμένη φοβική σετερίνα από κυνηγούς (έτσι μου είπαν στο καταφύγιο αδέσποτων από όπου την πήρα). Τώρα πια (δυό χρόνια και κάτι μήνες μαζί) μου μιλάει γαυγίζοντας, όταν θέλει κάτι. Τι ρωτώ τι θέλει και με οδηγεί σ’ αυτό που θέλει (άνοιγμα πόρτας για το μπαλκόνι, χάδι, φαγητό ή απλά δόσ’ μου λίγη σημασία βρε άκαρδη αδιάφορη μάνα). Το ζόρι είναι τα μπουμπουνητά, η καταιγίδα, οι εξατμίσεις απ’ τα μηχανάκια κι ό,τι άλλο αντίστοιχο. Εκεί τρέμει σαν το φύλλο στον αέρα. Την παίρνω αγκαλιά και είναι τρομερό πώς σιγά σιγά και τρίβοντάς την κοιλίτσα της που στην αρχή είναι πέτρα απ’ το στρές, μαλακώνει. Φιλοδοξώ να της διώξω το φόβο με ενδοοικιακή ψυχολογική υποστήριξη, η οποία είναι αμοιβαία εδώ που τα λέμε και σας εξομολογούμε, μεταξύ μας, μη βγει παραέξω και χάσω το ίματζ μου, φτηνά, χωρίς επισκέψεις σε “ψ" και τα τοιαύτα μοντέρνα, τη βγάζω κι εγώ καθαρή.

Τα μάτια της όταν είναι σε εγρήγορση είναι σαν ελαφίνας. Όταν χαλαρώνει χύνονται και φαίνεται το μέσα του βλεφάρου. Κοιμάται με μισάνοιχτα μάτια και ροχαλίζει σαν στοιχειό. Είναι μια χοντροκ..α όλο αγάπη, μια κλέφτρα της κουζίνας (έχει φάει ένα ταψί κολοκυθόπιττα αφήνοντας τέσσερα κομάτια μόνο), τρώει και καμμιά ράχη δεμένου βιβλίου όποτε χρειαστεί. Θα φάει και μένα η λιχούδο.

Αυτά από μια ακόμα σκυλομάνα μετά πεποιθήσεως και βεβαιότητος...Μ’ έχει πετάξει κάτω στο δρόμο κανα δυό φορές κι όταν στεγνώνω τα μαλλιά μου με το πιστολάκι ορμάει κατά πάνω μου γιατί με το ίδιο πιστολάκι στεγνώνω και τα δικά της μαλλιά...
Φτάνει κυρά μου το σεντονάκι για το βρωμόσκυλό σου!!!
Καλά ντε σταματάω!!!

Α και για να μην είμαι εντελώς εκτός θέματος φηφίζω αδέσποτα, ράτσες και μη, δεν έχει σημασία. Εμείς οι πεταμένοι της γης, να ενωθούμε με τα πεταμένα της γης, οι αδέσποτοι εμείς με τ’ αδέσποτα δηλαδή. Α και μην τολμήσετε να τα κτυπήσετε ποτέ για να σας “ακούνε”. Αφήστε αυτές τις πρακτικές για κάτι μάτσο μα....ς. Ακούστε εσείς αυτά. Κάθε σκυλί μου είχε δικά του χούγια και θυμάμαι ακόμα και τα πρώτα μου σκυλιά τι κάναμε παρέα. Ζω μισόν αιώνα και θα ήταν δώρο να πεθάνω στον ύπνο μου με αδέσποτα σκυλιά να κοιμούνται δίπλα μου, μακριά κι εγώ απ’ τις ανθρώπινες αγέλες...

mrroni
Εικόνα mrroni
Απών/απούσα

Αν και δεν διάβασα όλες τις απαντήσεις στο θέμα, η μόνη απλή συμβούλη είναι απλά κατεβαίνουμε απο το ποδήλατο συνεχίζουμε με χαλαρό ρυθμό και κοιτάμε μπροστά, όσο και αν γαβγίζουν όσο μεγάλη αγέλη και αν είναι ΔΕΝ είναι επικίνδυνα. Και ο τίτλος του τόπικ πολύ άστοχος!!!

Roul
Εικόνα Roul
Απών/απούσα

Wheelofortune wrote:
ath.nasi wrote:
Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες πανέξυπνα και αξιολάτρευτα ημίαιμα σκυλιά στο δρόμο, και μέχρι την τελική τους εξόντωση και σε φρικαλέα κλουβιά «φιλοζωικών οργανώσεων», από τα οποία μπορείς να υιοθετήσεις κάποιο και να τού σώσεις τη ζωή. Η εμμονή με τις ράτσες είναι εντελώς λανθασμένη και εκτός πραγματικότητας· εξυπηρετεί άλλες «ανάγκες» και δεν έχει καμία σχέση με φιλοζωία.

(gkk ροχαλίζει το δικό σου;) Το ζόρι είναι τα μπουμπουνητά, η καταιγίδα, οι εξατμίσεις απ’ τα μηχανάκια κι ό,τι άλλο αντίστοιχο. Εκεί τρέμει σαν το φύλλο στον αέρα. Την παίρνω αγκαλιά και είναι τρομερό πώς σιγά σιγά και τρίβοντάς την κοιλίτσα της που στην αρχή είναι πέτρα απ’ το στρές, μαλακώνει. Φιλοδοξώ να της διώξω το φόβο με ενδοοικιακή ψυχολογική υποστήριξη, η οποία είναι αμοιβαία εδώ που τα λέμε και σας εξομολογούμε, μεταξύ μας, μη βγει παραέξω και χάσω το ίματζ μου, φτηνά, χωρίς επισκέψεις σε “ψ" και τα τοιαύτα μοντέρνα, τη βγάζω κι εγώ καθαρή.

Να σου προτείνω να μην την παίρνεις αγκαλιά όταν φοβάται γιατί θα έχεις αντίθετα αποτελέσματα.
Το καλύτερο είναι όταν ξεκινάει το άγχος να της τραβάς την προσοχή είτε με παιχνίδι είτε με τα δάκτυλα σου είτε ότι νομίζεις εκτός απο χαϊδολογήματα και αγάπες. Ε
Γενικά, ακόμα και όταν εχουν χτυπήσει (ελαφρα) δεν παμε με φόρα πάνω να δουμε τι έπαθε και γλυκολογα κτλ...μονο κακο κανει στο ζωο αφου δεν μαθαίνουν πως να διαχειρίζονται φόβο, πόνο. Μπορείς σιγά να περνάς από πάνω της ενω διακριτικά ελέγχεις αν είναι σοβαρό ή όχι...οτι κάνουν οι αρχηγοί στις αγέλες.
Και εγω ειμαι υπερ των αδέσποτων (2 μέχρι τώρα...η μία βγήκε κοντέσα/πριγκιπέσα αφρικανή χορεύτρια και ο αλλοw Hannibal Lecter ή καλύτερα Cannibal)

gkk
Απών/απούσα

Και το κάνει επίτηδες. Έχει και το πρόβλημα ότι δεν μπορώ να δω ντοκιμαντέρ με ζώα. Ζούγκλα το δωμάτιο γίνεται. Στο μεταξύ δεν ξεμπερδεύεις με δύο γουβ. Πιάνει τραγούδι κανένα εικοσάλεπτο.
Δεν υπάρχει εμμονή σε ράτσες. Όμως έχοντας πολλά σκυλιά και γω ανα περιόδους στη ζωή μου, παρατηρείς διαφορές μεγάλες. Το ημίαιμο πρέπει να είναι πετυχημένο. Συνήθως φαίνονται και από το συνδυασμό του τριχώματος. Μακριά από εξαδάχτυλα. Το σκυλί το κοιτάς πάντα στα πίσω πόδια. Μού τυχε και εξαδάκτυλο, τα οποία επειδή είναι τρελά, είναι αξιαγάπητα. Αθεράπευτα όμως.
Όταν έχεις σκύλο, τα αδέσποτα δεν γαυγίζουν για να επιτεθούν αλλά γιατί μυρίζουν το σκύλο σε σένα, και γι αυτό πλησιάζουν.
Η χαρακτηριστική κίνηση με την πέτρα (σκύβω να πάρω πέτρα), οι αργές κινήσεις ότι περνάω είτε γαυγίζετε είτε όχι, το ξξξξξξ, συνήθως τα διώχνει.
Πάντως κάθε σκύλος και μια ξεχωριστή ιστορία. Και αυτό είναι και το εντυπωσιακό με αυτά τα ζώα. Characters.

Royal Oak
Εικόνα Royal Oak
Απών/απούσα

Σ’ ευχαριστώ για τη συμβουλή θα την δοκιμάσω. Πάντως αν έχεις δει κάτι παιδάκια παραπονιάρικα που σέρνουν τη φούστα της μαμάς τους, Αυτό κάνει η Μάϊντα. Κολάει πάνω στη γάμπα μου με την πλάτη. Γι’ αυτό κι ενστικτωδώς την κρατάω αγκαλιά (ξυπνάει το μαμακίστικό μου το θαμμένο).

magmike
Απών/απούσα

Μου αρέσει πολύ η σύμπνοια των απόψεων:D

Gefer
Εικόνα Gefer
Απών/απούσα

Εγώ πάντως σκεφτομαι να πάρω κάτι κροκέτες για έναν μπαγάσα που με κυνηγάει γαυγίζοντας τις τελευταίες μέρες. Δε δείχνει να είναι έτοιμος για δάγκωμα αλλά αν είναι να φάει κάτι ας φάει κροκέτες. Τα αγαπώ τα άτιμα πάρα πολύ αλλά για κατοικιδια προτιμώ τις γάτες.

Ωραίες οι περιγραφές των παιδιών παραπάνω.

Roul
Εικόνα Roul
Απών/απούσα

gkk wrote:
Μακριά από εξαδάχτυλα. Το σκυλί το κοιτάς πάντα στα πίσω πόδια. Μού τυχε και εξαδάκτυλο, τα οποία επειδή είναι τρελά, είναι αξιαγάπητα.


o κανίβαλος είναι εξαδάκτυλος...λες γιαυτό ειναι κανίβαλος???
Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα πίσω πόδια...ήταν ουτε 15 ημερων.

Wheelofortune wrote:
Αυτό κάνει η Μάϊντα. Κολάει πάνω στη γάμπα μου με την πλάτη. Γι’ αυτό κι ενστικτωδώς την κρατάω αγκαλιά (ξυπνάει το μαμακίστικό μου το θαμμένο).

Νιώθει ασφάλεια. Νομίζω που ακουμπάει στη γάμπα σου αρκεί για το κορίτσι σου...μην τα κακομαθαίνουμε Εμείς το βλέπουμε οικογένεια αυτά αγέλη οπότε δείχνουμε ποιος ειναι ο αρχηγός και είναι ευτυχισμένα.

Gefer wrote:
Εγώ πάντως σκεφτομαι να πάρω κάτι κροκέτες για έναν μπαγάσα που με κυνηγάει γαυγίζοντας τις τελευταίες μέρες. Δε δείχνει να είναι έτοιμος για δάγκωμα αλλά αν είναι να φάει κάτι ας φάει κροκέτες. Τα αγαπώ τα άτιμα πάρα πολύ αλλά για κατοικιδια προτιμώ τις γάτες.

Ωραίες οι περιγραφές των παιδιών παραπάνω.

Το έχω κάνει και εγώ αυτό.
Κατέβηκα, έκατσα βαθύ κάθισμα, εβγαλα γυαλιά και καπέλο και περίμενα να με πλησιάσουν 2 χοντρούλικα κορίτσια. Γλυκόλογα, χαϊδολογήματα και δωράκια και γίναμε ''φιλενάδες''. Τελικά, οι θηλυκές ειναι ίδιες παντού στο ζωικό βασίλειο

gkk
Απών/απούσα

Τα σκυλιά καταρχήν εμφανίζονται σε ράτσες. Επειδή όμως η ζωή των περισσότερων είναι αδέσποτη (χωρίς δεσπότη) αρχίζουν οι τυχαίες διασταυρώσεις των διαφόρων ειδών ράτσας, με αποτέλεσμα σιγά σιγά να χάνονται τα χαρακτηριστικά της κάθε ράτσας και να αναμιγνύονται. Π.χ. βλέπεις ημίαιμα που μοιάζουν με κάποια ράτσα, είναι όμως πολύ κοντύτερα και μικρόσωμα από τη ράτσα αυτή καθ εαυτή. Βλέπεις ακόμη σκυλιά που έχουν χαρακτηριστικά από δύο ή και περισσότερες ράτσες. Π.χ. χαρακτηριστικά τριχώματος, μορφολογίας κεφαλιού, σώματος. Οι αλλεπάλληλες τυχαίες διασταυρώσεις μπορεί να συνδυάσουν κατάλληλα ράτσες, και το σκυλί να είναι ημίαιμο και μοναδικό, μπορεί όμως, που είναι και το συνηθέστερο, να μην είναι πετυχημένη επιλογή. Τα εξαδάχτυλα είναι ακριβώς αυτό. Συνήθως είναι περισσότερο δύσοσμα από τα άλλα σκυλιά (μπλοκάρισμα και έκκριση ορμονών), αφοδεύουν και κάνουν εμετό στο χώρο που κοιμούνται και όταν δεν είναι δεμένα, προκειμένου να σε προκαλέσουν, δεν σταματούν να κάνουν τις ζημιές ενός κουταβιού και όταν ακόμη ενηλικιωθούν (2 ετών). Τα μάτια τους έχουν ιδιαίτερα έντονο βλέμμα, μονίμως ανήσυχο, δείγμα τρικυμίας εν κρανίω. Όταν βάλεις ένα εξαδάχτυλο 2 ετών με ένα κουτάβι ράτσας, τότε το κουτάβι θα χαζέψει και αυτό (θεωρώντας το εξαδάχτυλο ως μαμά του) και δεν θα βγάλει νύχι (μισοδάχτυλο), θα γίνει δηλαδή καθυστερημένο. Τα εξαδάχτυλα όταν μεγαλώσουν, γαβγίζουν τελείως αντίθετα από ένα κανονικό σκυλί. Είναι μεγάλο πρόβλημα και συνήθως οι άνθρωποι δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Τώρα πια, ο άνθρωπος με τη βοήθεια της επιστήμης, συνδυάζει τις ράτσες και βγάζει τεχνητά, πολύ πετυχημένα ημίαιμα.

Gefer
Εικόνα Gefer
Απών/απούσα

Roul wrote:

Το έχω κάνει και εγώ αυτό.
Κατέβηκα, έκατσα βαθύ κάθισμα, εβγαλα γυαλιά και καπέλο και περίμενα να με πλησιάσουν 2 χοντρούλικα κορίτσια. Γλυκόλογα, χαϊδολογήματα και δωράκια και γίναμε ''φιλενάδες''. Τελικά, οι θηλυκές ειναι ίδιες παντού στο ζωικό βασίλειο

χαχαχαχαχα σωστότατος!!!

Roul
Εικόνα Roul
Απών/απούσα

gkk wrote:
Τα σκυλιά καταρχήν εμφανίζονται σε ράτσες. Επειδή όμως η ζωή των περισσότερων είναι αδέσποτη (χωρίς δεσπότη) αρχίζουν οι τυχαίες διασταυρώσεις των διαφόρων ειδών ράτσας, με αποτέλεσμα σιγά σιγά να χάνονται τα χαρακτηριστικά της κάθε ράτσας και να αναμιγνύονται. Π.χ. βλέπεις ημίαιμα που μοιάζουν με κάποια ράτσα, είναι όμως πολύ κοντύτερα και μικρόσωμα από τη ράτσα αυτή καθ εαυτή. Βλέπεις ακόμη σκυλιά που έχουν χαρακτηριστικά από δύο ή και περισσότερες ράτσες. Π.χ. χαρακτηριστικά τριχώματος, μορφολογίας κεφαλιού, σώματος. Οι αλλεπάλληλες τυχαίες διασταυρώσεις μπορεί να συνδυάσουν κατάλληλα ράτσες, και το σκυλί να είναι ημίαιμο και μοναδικό, μπορεί όμως, που είναι και το συνηθέστερο, να μην είναι πετυχημένη επιλογή. Τα εξαδάχτυλα είναι ακριβώς αυτό. Συνήθως είναι περισσότερο δύσοσμα από τα άλλα σκυλιά (μπλοκάρισμα και έκκριση ορμονών), αφοδεύουν και κάνουν εμετό στο χώρο που κοιμούνται και όταν δεν είναι δεμένα, προκειμένου να σε προκαλέσουν, δεν σταματούν να κάνουν τις ζημιές ενός κουταβιού και όταν ακόμη ενηλικιωθούν (2 ετών). Τα μάτια τους έχουν ιδιαίτερα έντονο βλέμμα, μονίμως ανήσυχο, δείγμα τρικυμίας εν κρανίω. Όταν βάλεις ένα εξαδάχτυλο 2 ετών με ένα κουτάβι ράτσας, τότε το κουτάβι θα χαζέψει και αυτό (θεωρώντας το εξαδάχτυλο ως μαμά του) και δεν θα βγάλει νύχι (μισοδάχτυλο), θα γίνει δηλαδή καθυστερημένο. Τα εξαδάχτυλα όταν μεγαλώσουν, γαβγίζουν τελείως αντίθετα από ένα κανονικό σκυλί. Είναι μεγάλο πρόβλημα και συνήθως οι άνθρωποι δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Τώρα πια, ο άνθρωπος με τη βοήθεια της επιστήμης, συνδυάζει τις ράτσες και βγάζει τεχνητά, πολύ πετυχημένα ημίαιμα.

Καλά έχω σοκαριστεί ε!
Λες και φλιτζάνι, χαρτιά, κληρονομικό χάρισμα?
Σε παρα πολλα εισαι μέσα.
Ποιο κουτάβι? Εδω το θηλυκό που ειναι 2ετων και την έχει χαλάσει.

Το μισοδάκτυλο απ οτι ξέω δεν το βγάζουν ολα τα σκυλια.
Εκει με εχασες.

ath.nasi
Εικόνα ath.nasi
Απών/απούσα

oι φυσικές σκυλίσιες ράτσες είναι πραγματικά ελάχιστες· οι συντριπτικά περισσότερες, αποτελούν ανθρώπινο δημιούργημα και είναι μια ιστορία εκατό-διακοσίων χρόνων. Το ζητούμενο στη δημιουργία αυτών των φυλών ήταν κυρίως αισθητικό. Τα όσα γράφεις για τα παρακατιανά «δύσοσμα» εξαδάκτυλα ή γενικώς «αποτυχημένα» μπάσταρδα που αφοδεύουν με διαφορετικό τρόπο από τα «γνήσια», ανήκουν στη σφαίρα τής φαντασίας και προέρχονται από μυθεύματα πολύ παλαιότερων αποχών. Και γενικώς αυτή η λογική μού θυμίζει άλλες εφιαλτικές αντιλήψεις, όπως κάποιου άλλου που μίλαγε για το «μέθυσο και παρανοϊκό Ανατολικό Μπλοκ»…
Πάντα φιλικά και ελπίζοντας πως δεν θα με παρεξηγήσεις…

Noela
Απών/απούσα

gkk wrote:
Τα σκυλιά καταρχήν εμφανίζονται σε ράτσες. Επειδή όμως η ζωή των περισσότερων είναι αδέσποτη (χωρίς δεσπότη) αρχίζουν οι τυχαίες διασταυρώσεις των διαφόρων ειδών ράτσας, με αποτέλεσμα σιγά σιγά να χάνονται τα χαρακτηριστικά της κάθε ράτσας και να αναμιγνύονται. Π.χ. βλέπεις ημίαιμα που μοιάζουν με κάποια ράτσα, είναι όμως πολύ κοντύτερα και μικρόσωμα από τη ράτσα αυτή καθ εαυτή. Βλέπεις ακόμη σκυλιά που έχουν χαρακτηριστικά από δύο ή και περισσότερες ράτσες. Π.χ. χαρακτηριστικά τριχώματος, μορφολογίας κεφαλιού, σώματος. Οι αλλεπάλληλες τυχαίες διασταυρώσεις μπορεί να συνδυάσουν κατάλληλα ράτσες, και το σκυλί να είναι ημίαιμο και μοναδικό, μπορεί όμως, που είναι και το συνηθέστερο, να μην είναι πετυχημένη επιλογή. Τα εξαδάχτυλα είναι ακριβώς αυτό. Συνήθως είναι περισσότερο δύσοσμα από τα άλλα σκυλιά (μπλοκάρισμα και έκκριση ορμονών), αφοδεύουν και κάνουν εμετό στο χώρο που κοιμούνται και όταν δεν είναι δεμένα, προκειμένου να σε προκαλέσουν, δεν σταματούν να κάνουν τις ζημιές ενός κουταβιού και όταν ακόμη ενηλικιωθούν (2 ετών). Τα μάτια τους έχουν ιδιαίτερα έντονο βλέμμα, μονίμως ανήσυχο, δείγμα τρικυμίας εν κρανίω. Όταν βάλεις ένα εξαδάχτυλο 2 ετών με ένα κουτάβι ράτσας, τότε το κουτάβι θα χαζέψει και αυτό (θεωρώντας το εξαδάχτυλο ως μαμά του) και δεν θα βγάλει νύχι (μισοδάχτυλο), θα γίνει δηλαδή καθυστερημένο. Τα εξαδάχτυλα όταν μεγαλώσουν, γαβγίζουν τελείως αντίθετα από ένα κανονικό σκυλί. Είναι μεγάλο πρόβλημα και συνήθως οι άνθρωποι δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Τώρα πια, ο άνθρωπος με τη βοήθεια της επιστήμης, συνδυάζει τις ράτσες και βγάζει τεχνητά, πολύ πετυχημένα ημίαιμα.

Χαχαχαχα, έλιωσα.
Έχεις κι άλλα τέτοια; Είσαι να γράφεις τρομακτικά μυθιστορήματα για παιδιά, πριν τον ύπνο.

Noela
Απών/απούσα

Επί του θέματος... Αν το σκυλί είναι επίμονο και πιστεύεις ότι δε θα σταματήσει στο γαύγισμα, κατεβαίνεις από το ποδήλατο, το βάζεις ανάμεσα και περνάς αμέριμνος σφυρίζοντας αδιάφορα. Εναλλακτικά, εγώ βάζω άγρια φωνή και πηγαίνω καταπάνω του. Μου ξυπνάει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τι να κάνω; Δεν είναι η αντίδραση που περιμένουν καθώς γαυγίζουν γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα απομακρυνθείς και κάνουν πίσω ξαφνιασμένα, συχνότατα με την ουρά στα σκέλια. Δοκιμασμένο πολλάκις.

Pavlos K.
Εικόνα Pavlos K.
Απών/απούσα

Κι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς εξαδάκτυλος ήταν, αλλά δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ότι βρωμοκοπούσε ή ότι ξέρναγε τα σεντόνια του....

Τι είναι αυτά ρε παιδιά;;; Τι "αστειότητες" είναι αυτές;;; Τι δύσοσμα και δεν ξέρω εγώ τι... Ειλικρινά πέφτω από τα σύννεφα...

(Για την ιστορία, και το γράφω μόνο και μόνο γιατί έχω πολύπλέυρη εμπειρία, είχα ένα γερμανικό ποιμενικό από εκτροφείο με χαρτούρες προγόνους κτλ κτλ, πραγματικά άρτια μορφολογικά σκυλίτσα. Λόξα του πατέρα μου!)

Το τελευταίο καιρό όμως έχουμε μια νέα σύντροφο που ξέρει να φτιάχνει και ποδήλατα και είναι και γυναίκα!! Έχουν κρυφά χαρίσματα σου λέω, και μόνο μεροκάμματο ένα χάδι, μια βόλτα και ύπνο παρέα! Για του λόγου το αληθές....

Royal Oak
Εικόνα Royal Oak
Απών/απούσα

Βρε αδέρφια το κάναμε το νήμα του i.alli.ellatha κάπως αλλιώτικο ή μου φαίνεται; Κι εν τω μεταξύ ο άνθρωπος έχει να κάνει με τσοπανόσκυλα (τρόμος αν τους παραβιάσεις το χώρο). Κι εμείς λέμε τον έρωτά μας για τα αδεσποτά μας της πόλης να πάρει. Μήπως να του ζητήσουμε γονατιστοί ΣΥΓΝΩΜΗ; Εγώ πάντως κάνω την αυτοκριτική μου και ζητάω. Τα σέβη μου στον μεγάλο ταξιδευτή.

Alejandro
Εικόνα Alejandro
Απών/απούσα

Καλά τα σκυλιά ρε παιδιά, αλλά με τους δεινόσαυρους τι θα κάνουμε?
δεινο

I.alli.Ellatha εκτιμώ πολύ την προσπάθειά σου στα ταξίδια αλλά δεν έχω να πω κάτι για το θέμα. Διαβάζω απλά! Καλή συνέχεια

ghandee
Εικόνα ghandee
Απών/απούσα

@ Wheelofortune
Παντα ετσι γινεται με ολα τα threads/posts
Αφου το ξερεις κι εσυ οτι ειναι νομος.
Δε νομιζω να υπαρχει προβλημα,
αλλωστε εγω εμαθα πολυ για σκυλια
και τι να κανω οταν/αμα μου επιτεθουν

@Alejandro
Για σενα τι να πω ρε αγορι μου.
Οτι και να πει κανεις ειναι λιγο.
Μου χρωστας:
εναν ελληνικο διπλο
ενα πληκτρολογιο
ενα ποντικι (μισο)
και μια επισκεψη σε ΟΡΛ
(γιατι μου βγηκε και απ τη μυτη ο καφες)

Επισης, την επομενη φορα ριξε μια ειδοποιηση

Roul
Εικόνα Roul
Απών/απούσα

Alejandro wrote:
Καλά τα σκυλιά ρε παιδιά, αλλά με τους δεινόσαυρους τι θα κάνουμε?
δεινο

I.alli.Ellatha εκτιμώ πολύ την προσπάθειά σου στα ταξίδια αλλά δεν έχω να πω κάτι για το θέμα. Διαβάζω απλά! Καλή συνέχεια


gkk
Απών/απούσα

Στο βίο μου έχω μέχρι στιγμής διαβιώσει με έξι σκυλιά. Το πρώτο, η Λάμπρα ήταν ημίαιμο, το πάτησε αυτοκίνητο, και το κράτησα παρ' ότι παράλυτο στο πίσω πόδι και την ουρά. Το άλλο ήταν ένα μικρό κανίς, η Λάιλα, ανήκε στη μητέρα μου. Το άλλο ήταν η Νάρκη, ένα ιδιαίτερα πετυχημένο ημίαιμο, γκριφόν με λύκο. Μετά πήρα τη Τζέμα, ελληνικό ποιμενικό, το πιο όμορφο σκυλί της ζωής μου, που δυστυχώς μου το έκανε μισοδάχτυλο (καθυστερημένο) το γεγονός ότι ταυτόχρονα μου έδωσαν και τη Δανάη, μεγαλύτερη του, ημίαιμο εξαδάχτυλο. Δεν τραβάω κανένα ζόρι με τις ράτσες. Όλα τα σκυλιά μου αρέσουν. Τα έπαθα και μιλάω. Τώρα έχω το Μπούμπη, ελληνικό ποιμενικό, και φιλοδοξώ να αγοράσω και τη Νάρκη, το ταίρι του.
Τα σκυλιά στα πίσω πόδια έχουν πέντε νύχια. Το πέμπτο κρέμεται σαν κοτσάκι. Είναι το δείγμα της φυσιολογικής ανάπτυξης του σκύλου το κοτσάκι αυτό. Αν είναι δύο στο ίδιο πόδι (εξαδάχτυλο), το DNA του σκύλου μπλόκαρε από αλλεπάλληλες τυχαίες διασταυρώσεις. Αν έχει βγει νύχι αλλά όχι το κοτσάκι το σκυλί καθίσταται καθυστερημένο, το ξέρει και το ίδιο και το δείχνει γλείφοντας το σημείο εκείνο και λιγώνει.

Tzamilia
Απών/απούσα

Royaloak wrote:
σε περιπτώσεις εντελώς ακραίες, με δαγκώματα κλπ. είναι με ένα ξύλο (εμείς από τότε που άλλος σκύλος δάγκωσε το δικό μας κουβαλάμε πάντα ένα πλάστη για φύλλο πίτας!), να το χτυπήσεις μια και μόνη φορά στην περιοχή της κοιλιάς. Εκεί παραλύει, χωρίς να τραυματίζεται σε φοβερό βαθμό. Αν το χτυπήσεις οπουδήποτε αλλού δεν θα εγκαταλείψει ό,τι βαστάει με τα δόντια του. Το μόνο που θα κάνεις είναι να το χτυπάς συνέχεια χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά αυτό σε ακραίες καταστάσεις και πάντα, έτσι που να μην αφήνουμε το εχθρικό μας στίγμα, γιατί είπαμε η μνήμη τους είναι ανήμερη. Εκείνη την ώρα που θα του επιτίθεσαι σκέψου, ότι δεν είναι απλά μια συνάντηση προσωπική. Αφορά και τους επόμενους, που θα περάσουν από 'κει. Ο τσοπάνης είναι αδύνατον να σκεφτεί έτσι. Φαντάζομαι ότι θα του πετάει μερικά ξεροκόκκαλα κι όξω απ'την πόρτα. Άρα το ζώο σωστά λες το μόνο που ξέρει είναι να φυλάει το κοπάδι και να υπακούει τον τσοπάνη.

Θα σου πρότεινα να έχεις ένα μπαστούνι πεζοπορείας μαζί σου. Αυτά είναι πτυσόμενα κι εξαιρετικά ελαφρά. Και φίδι που λέει ο λόγος να συναντήσεις στην άκρη είναι μυτερό και θα κάνει τη δουλειά του. Παναγία μου, τι κάθομαι κι εγώ και σου λέω.

αυτο παντως το να το κοιτας και να είσσαι απολυτα ήρεμος, ειδκα οταν πεταγονται με αυτό το γαβγισμα που σου κοβει τα ήπατα δυσκολο μου φαινεται. Δοκιμασα μια μερα να κοψω δρομο για το σπιτι απο δουλεια μεσω... υμμητου. Ανεβηκα απο αγια παρασκευη για να βγω πισω στα γλυκα νερα. Όταν εφτασα στη γνωστη μονή, συανντησα δυο σκυλουσ τους οποιους αντιμετωπισα φιλικα περιφρονητικα κλπ, μικώντας και φευγοντας. Κι οταν πια επιασα την κατηφορα (πεζη ήμουν) και νομιζα πως γλυτωσα, εμφανιζεται στην ομιχλη ενας σκυλος να γαβγιζει μπροστα μεσα στη μεση του δρομου. Που να παω! Μου κοπηκαν τα ποδια. Και .. γυρισα πισω. Δεν ειχα καν το ποδηλατο να το βαλω μπροστα!. Ετσι αντι να κοψω δρομο εκανα ενα τριωρο περπατημα. Χαλαλι. Παντως εκοψα καθε ιδεα να κανω την πρωινη μου διαδρομη, περιπατο στον υμμητο!

ΔΕΝ ΞΕρω αυτότο να είσαι ήρεμος πως το κανεις. Και είναι όντως θρασυδυλα, γιατι όταν παιρναει αυτοκινητο τιποτα δεν κανει ο χεστης!

ΥΓ, αυτό που με βοηθησε να μεινω ψυχραιμη και να απομακρυνθω με τα σκυλια να μου γαβγιζουν σχεδον μεχρι να κατεβω το βουνο, ειναι να παρω τηλεφωνο μια ζωόφιλη φιλη και να τησ μιλαω για.. σαλτσα ντοματας και ντοματακια!

gkk
Απών/απούσα

Εδώ που βρίσκομαι πλέον, στην επαρχία, είναι εύκολο να έχω αρκετούς τετράποδους φίλους. Και έχω. Με επισκέπτονται και τα ταϊζω διάφορα ημίαιμα, λόγω του Μπούμπη, και εάν θελήσουν να μείνουν, θα γίνω δεσπότης τους. Πέραν τούτου, θέλω και να αγοράσω ένα ταίρι γι αυτόν. Είναι μεγαλόσωμοι σκύλοι και, επειδή είναι ερημιά, χρειάζεται το γάβγισμά τους. Τα σκυλιά τα έχω για παρέα και εκτιμώ τις αισθήσεις τους. Το να γαβγίζουν, είναι πολύ σημαντικό μερικές φορές για τη δική σου αντίληψη των πραγμάτων. Το πιο επικίνδυνο ζώο, δυστυχώς, είναι ο άνθρωπος.
Όταν ένα ημιαίμο μεγαλώσει με ράτσες, συνήθως συμπεριφέρεται και παίρνει τα χαρακτηριστικά τους. Ο Θεός ή η φύση θέλει να διασταυρώνονται τυχαία.

Royal Oak
Εικόνα Royal Oak
Απών/απούσα

Tzamilia wrote:
Royaloak wrote:
σε περιπτώσεις εντελώς ακραίες, με δαγκώματα κλπ. είναι με ένα ξύλο (εμείς από τότε που άλλος σκύλος δάγκωσε το δικό μας κουβαλάμε πάντα ένα πλάστη για φύλλο πίτας!), να το χτυπήσεις μια και μόνη φορά στην περιοχή της κοιλιάς. Εκεί παραλύει, χωρίς να τραυματίζεται σε φοβερό βαθμό. Αν το χτυπήσεις οπουδήποτε αλλού δεν θα εγκαταλείψει ό,τι βαστάει με τα δόντια του. Το μόνο που θα κάνεις είναι να το χτυπάς συνέχεια χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά αυτό σε ακραίες καταστάσεις και πάντα, έτσι που να μην αφήνουμε το εχθρικό μας στίγμα, γιατί είπαμε η μνήμη τους είναι ανήμερη. Εκείνη την ώρα που θα του επιτίθεσαι σκέψου, ότι δεν είναι απλά μια συνάντηση προσωπική. Αφορά και τους επόμενους, που θα περάσουν από 'κει. Ο τσοπάνης είναι αδύνατον να σκεφτεί έτσι. Φαντάζομαι ότι θα του πετάει μερικά ξεροκόκκαλα κι όξω απ'την πόρτα. Άρα το ζώο σωστά λες το μόνο που ξέρει είναι να φυλάει το κοπάδι και να υπακούει τον τσοπάνη.

Θα σου πρότεινα να έχεις ένα μπαστούνι πεζοπορείας μαζί σου. Αυτά είναι πτυσόμενα κι εξαιρετικά ελαφρά. Και φίδι που λέει ο λόγος να συναντήσεις στην άκρη είναι μυτερό και θα κάνει τη δουλειά του. Παναγία μου, τι κάθομαι κι εγώ και σου λέω.

αυτο παντως το να το κοιτας και να είσσαι απολυτα ήρεμος, ειδκα οταν πεταγονται με αυτό το γαβγισμα που σου κοβει τα ήπατα δυσκολο μου φαινεται. Δοκιμασα μια μερα να κοψω δρομο για το σπιτι απο δουλεια μεσω... υμμητου. Ανεβηκα απο αγια παρασκευη για να βγω πισω στα γλυκα νερα. Όταν εφτασα στη γνωστη μονή, συανντησα δυο σκυλουσ τους οποιους αντιμετωπισα φιλικα περιφρονητικα κλπ, μικώντας και φευγοντας. Κι οταν πια επιασα την κατηφορα (πεζη ήμουν) και νομιζα πως γλυτωσα, εμφανιζεται στην ομιχλη ενας σκυλος να γαβγιζει μπροστα μεσα στη μεση του δρομου. Που να παω! Μου κοπηκαν τα ποδια. Και .. γυρισα πισω. Δεν ειχα καν το ποδηλατο να το βαλω μπροστα!. Ετσι αντι να κοψω δρομο εκανα ενα τριωρο περπατημα. Χαλαλι. Παντως εκοψα καθε ιδεα να κανω την πρωινη μου διαδρομη, περιπατο στον υμμητο!

ΔΕΝ ΞΕρω αυτότο να είσαι ήρεμος πως το κανεις. Και είναι όντως θρασυδυλα, γιατι όταν παιρναει αυτοκινητο τιποτα δεν κανει ο χεστης!

ΥΓ, αυτό που με βοηθησε να μεινω ψυχραιμη και να απομακρυνθω με τα σκυλια να μου γαβγιζουν σχεδον μεχρι να κατεβω το βουνο, ειναι να παρω τηλεφωνο μια ζωόφιλη φιλη και να τησ μιλαω για.. σαλτσα ντοματας και ντοματακια!

Πού το ξέθαψες: Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και για τα σκυλιά τ’ αδέρφια μου (μήπως ρέει ινδιάνικο αίμα στις ελληνικές φλέβες μου; βλέπε στον τέλευταίο των Μοϊκανών όπου οι ήρωες σκοτώνουν ένα ελάφι για να το φάνε κλπ και προσεύχοντε πάνω απ’ το σώμα του στο πνεύμα του που τό’χει εγκαταλείψει μόλις να τους συγχωρήσει τη βία που του άσκησαν, παίρνοντάς του την ίδια του τη ζωή, προσφωνώντας το “αδερφέ μου").

gkk πολύ ωραία τοποθέτηση μιας σαφούς χωρίς κανένα κενό σχέσης.

ghandee απλά επειδή εκτιμώ τον i.alli.ellatha ήθελα να τον ευχαριστήσω για την υπομονετική φιλοξενία που επιδεικνύει. Gentleman!!!

Προς admiinistrators, σεβαστοί μου, μήπως μπορείτε να επαναφέρετε το παλιό μου ψευδώνυμο, δηλαδή Royal Oak; Άντε μήπως έρθω στα ίσα μου, γιατί ως wheelofortune μια παλαβομάρα την αισθάνομαι όσο να’ναι. Ας γυρίσω στο στέρεο, διαχρονικό Mother Nature σύμβολο.

Alejandro
Εικόνα Alejandro
Απών/απούσα

Ghandee wrote:
@ Wheelofortune
@Alejandro
Για σενα τι να πω ρε αγορι μου.
Οτι και να πει κανεις ειναι λιγο.
Μου χρωστας:
εναν ελληνικο διπλο
ενα πληκτρολογιο
ενα ποντικι (μισο)
και μια επισκεψη σε ΟΡΛ
(γιατι μου βγηκε και απ τη μυτη ο καφες)

Επισης, την επομενη φορα ριξε μια ειδοποιηση

Ghandee, τον καφέ στον κερνάω όποτε θες, και διπλό αμα θες(θα σπάσω τον κουμπαρά)
Τώρα για τα άλλα κάτι θα σου βρώ μεταχειρισμένο, αλλα ιατρικά έξοδα δεν καλύπτω, δεν ειμαι ασφαλιστικό ταμείο.(Το πμ το είδες το δικό μου?)
Εγώ με τα σκλιά έχω σχέση αγάπης και μίσους. Αν με συμπαθήσουν θα τα λατρέψω, αν μου γαυγίσουν θα τα αποφύγω ήρεμα(θα τους αρχίσω στις φωνές το πολύ), τώρα αν έρθουν σαν εξτρεμιστές τζιχάντ κλπ είναι ή εγώ πληγωμένος ή αυτά. Τα χάνω και ξυπνάνε άλλα ένστικτα μετά. Έχω μια απορία τι θα έκανε ένας έμπειρος εκπαιδευτής με το 1% των περιπτώσεων που μας απασχολεί. Μήπως να stfg αναλυτικότερα??

ghandee
Εικόνα ghandee
Απών/απούσα

Alejandro wrote:

(Το πμ το είδες το δικό μου?)
Εγώ με τα σκλιά έχω σχέση αγάπης και μίσους. Αν με συμπαθήσουν θα τα λατρέψω, αν μου γαυγίσουν θα τα αποφύγω ήρεμα(θα τους αρχίσω στις φωνές το πολύ), τώρα αν έρθουν σαν εξτρεμιστές τζιχάντ κλπ είναι ή εγώ πληγωμένος ή αυτά. Τα χάνω και ξυπνάνε άλλα ένστικτα μετά. Έχω μια απορία τι θα έκανε ένας έμπειρος εκπαιδευτής με το 1% των περιπτώσεων που μας απασχολεί. Μήπως να stfg αναλυτικότερα??

No pm

Τα σκλια παλι τι ειναι;
Μηπως εννοεις τα σκαλια;

Alejandro
Εικόνα Alejandro
Απών/απούσα

Σκαλιά!!
Σκyλιά αλα Λαρισσα(Πως λέμε Μπομπ Μάρλεϊ α λα Λαρίσα: http://www.youtube.com/watch?v=Dwohdxp9qZs

Το πμ στο ξαναστέλνω για εγκυκλοπαίδικούς λόγους πάλι, θα σου ξαναστείλω τα ΝΕΑ νέα μου.

i.alli.ellatha
Εικόνα i.alli.ellatha
Απών/απούσα

Quote:

δεινο

Τέτοιο πράμα ομολογώ δεν μούχει τύχει ακόμα.

Μού έτυχε όμως να μου ορμήσει πουλί! Με φτερά, όχι από τα άλλα...

Πάντως σε δημόσιο φόρουμ, δε με ενοχλεί να λέει ο καθένας ότι θέλει, όμως να ξέρετε ότι η έννοια του "ζώου" στους ζωόφιλους έχει άλλο περιεχόμενο. Κανένα πρόβλημα δεν έχω με τη ζωοφιλία, και σας εύχομαι να το απολαμβάνετε. Όμως, επειδή συμβαίνει να ξέρω από... πραγματικότερα ζώα, επειδή ζώ με αυτά και από αυτά, η πραγματική έννοια του ζώου δεν είναι φυσικά ανθρωπομορφική. Τα ζώα της πόλης έχουν διαφθαρεί από τον άνθρωπο, δυστυχώς - και αυτό απευθύνεται σε όσους μπορούν να το κατανοήσουν.

Automation
Εικόνα Automation
Απών/απούσα

Εγώ δεν είμαι «σκυλοπατέρας» αλλά πατέρας παιδιών που πάνε στο Δημοτικό Σχολείο.
Κάθε πρωί τα πηγαίνω ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ (το τονίζω) στο Σχολείο τους πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα που έφερε η κρίση: έκοψαν τον σχολικό τροχονόμο από το Δήμο για να κάνουν οικονομία και τώρα μεγάλο μέρος των γονέων φέρνει τα παιδιά του με το αυτοκίνητο στο Σχολείο, σταματάνε απέξω και τα βγάζουν ακριβώς στην πόρτα (μην κουραστούν καθόλου μικροί και μεγάλοι).
Για να μπω στο θέμα μας, στο δρόμο για το Σχολείο πρέπει να προσέχω εκτός από τα αυτοκίνητα και τα χιλιάδες περιττώματα σκύλων που είναι διάσπαρτα παντού. Κάθε βράδυ οι ιδιοκτήτες σκύλων πλημμυρίζουν την περιοχή συνοδεύοντας κάθε είδους σκυλιών που κάνουν την «ανάγκη» τους οπουδήποτε. Ελάχιστοι από αυτούς φροντίζουν για την αποκομιδή των περιττωμάτων.
Από τα παιδιά μου έχω λοιπόν το εξής ερώτημα: γιατί δεν πάμε κι εμείς με το αυτοκίνητο στο Σχολείο ώστε να αποφεύγουμε τα κακά των σκύλων;
Τι να απαντήσω τώρα εγώ σε αυτό το ερώτημα;

Σημείωση-Διευκρίνηση: Για να μη θεωρηθώ αντιζωόφιλος, θα πω ότι μεγάλωσα με σκύλο στο σπίτι, τον οποίο έχασα όταν έφτασε τα 13 της χρόνια. Είχα κλάψει πάρα πολύ τότε. Είμαι της άποψης πως αν έχεις κήπο, πάρε σκύλο. Αν έχεις διαμέρισμα τότε μην τον περιορίζεις τον κακομοίρη, πάρε καλύτερα χρυσόψαρο.

Podhlaths
Απών/απούσα

Μήπως μένουμε στην ίδια περιοχή;
Έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα.
Δυστυχώς σήμερα βλέπεις στους
δρόμους πιο πολλά σκυλιά από
παιδιά και αυτό είναι το τραγικό
της ιστορίας.
Συμφωνώ επίσης και με τον i.alli.ellatha.
Τις περισσότερες φορές οι σχέσεις με
τα σκυλιά έχουν υποκαταστήσει τις
σχέσεις με τους ανθρώπους.