Σήμερα έκανα ποδήλατο με 25χλμ/ώρα σε ένα ισιαδι χωρίς αυτοκίνητα και βλέπω δύο περιστέρια μπροστά μου...μόλις τα πλησιάζω αυτό πετάει και πέφτει πάνω στα μούτρα μου,απο τον πανικό μου κοκαλώνω το ποδήλατο και φεύγω με το σαγόνι μπροστά στην άσφαλτο. Τελικώς κυρίως σύρθηκα και τα μοναδικά χτυπήματα ήταν στο γόνατο και στη παλάμη...Έχει τύχει σε κανέναν κάτι παρόμοιο; 
μου φαίνεται πραγματικά απίστευτο.
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Κράνος και γάντια χρησιμοποιείς;
Δυστυχώς όχι άλλα μετά από αυτό το πήρα απόφαση να το αγοράσω
Υπάρχει εξοπλισμός/ρουχισμός που προστατεύει γόνατα, μοιρους... Είναι απαραίτητος για βουνό, αλλά για ποδηλασία δρόμου κ χαλαρές βολτίτσες είναι υπερβολή. Γαντάκι, κράνος όμως είναι must! Για το κράνος δεν χρειάζεται να πούμε κατι, εύκολα αντιληπτός ο ρόλος του. Για τα γάντια όμως υπάρχει μια παρανόηση. Πολλοί νομίζουν οτι χρησιμοποιούνται για να μη γλιστράνε τα χέρια λόγω ιδρώτα. Ενδεχομένως κάποιον που ιδρώνουν πολύ τα χέρια του να τον βοηθάνε κ σε αυτό, αν κ ένα ζευγάρι καλές λαβές λύνει το πρόβλημα. Η πραγματικά σωτήρια χρησιμότητα των γαντιών είναι ότι προτατεύουν τις παλάμες σε περίπτωση πτώσης. Στις περισσότερες πτώσεις προλαβαίνεις να βάλεις χέρια για να μη φας τα μούτρα σου κ την πληρώνουν οι παλάμες. Απλά θέλει ένα καλούτσικο γαντάκι, μην είναι σκέτο ύφασμα, να έχει κάποιο προστατευτικό στην εσωτερική πλευρά (παλάμη).
Και ο ιδρώτας είναι θέμα (ειδικά μετά από ανάβαση αν οι παλάμες είναι μούσκεμα η κατάβαση είναι αρκετά τρομακτική) και το τζελ βοηθάει στις πολιτικές ώρες βόλτες, και η προστασία είναι σημαντική (έχω φάει αστεία Τούμπα με ελάχιστη ταχύτητα και είχα πάρα πολυ πόνο από το τρίψιμο στις παλάμες επί μία εβδομάδα), ακόμα και το microfiber για το ιδρώτα είναι εξαιρετικά χρήσιμο.
Περιστέρι δεν έχω φάει αλλά μου εχει σκάσει νυχτερίδα σε κατασκοτεινο δρομο (κατηφόρα, έτρεχα και αρκετά σαν ηλίθιος) και ευτυχώς μου έσκασε στο στήθος γιατί αν την έτρωγα στην μούρη θα είχα σκοτωθεί.
Περιστέρι όχι, αλλά εχω φάει (μικρό) κλαδί δέντρου στο κεφάλι λόγω αέρα: νόμιζα πως θα περνούσα άνετα, αλλά ο αέρας είχε διαφορετική άποψη και κατέβασε το κλαδί πολύ χαμηλότερα από όσο περίμενα. Φορούσα κράνος και απλά άκουσα το γκάπ. Υποθέτω πως με 25 χιλιόμετρα την ώρα που πήγαινα θα είχα περισσότερα θέματα από το να ακουσω τον θόρυβο.
Ωραίο να σε σπρώχνει ο αέρας και να πηγαίνεις άνετα, αλλά σπρώχνει και άλλα πράγματα.
Οδός Σταδίου.
Μέρα μεσημέρι.
Καλώδια από πάνω διασχίζουν το δρόμο (συρματόσχοινα που κρατάνε τις ράγες του τρόλεϊ νομίζω).
Περιστέρια κάθονται στα καλώδια.
Εγώ περνάω με τη μηχανή.
Π Λ Α Τ Σ !!!
Ευτυχώς το τζάμι του κράνους ήταν κλειστό.
Έχασα όμως κάθε οπτική.
Δεν έβλεπα τίποτα.
Όλο το τζάμι χάλια.
Πως δεν στούκαρα δεν το ξέρω.
...
Τα περιστέρια μου μέσα ....