...... ήρθε η πρώτη πτώση.
Σε κατηφορίτσα η μπροστά ρόδα ψευτοσφήνωσε σε "κόψιμο" στον δρόμο και το τιμόνι δίπλωσε με αποτέλεσμα να "μετρήσω" άσφαλτο με τον θώρακα.
Αποτέλεσμα : μικρό κάψιμο στο αριστερό χέρι, αντιαισθητικό χτύπημα στην δεξιά παλάμη :) , χτύπημα - κάψιμο μέσα από το τζιν πάνω από το δεξί γόνατο ...... ταρακουνήθηκε και ο ώμος μου και είμαι με τις αλοιφές τώρα.
Συνεχίζω ....... μετά την ανάρρωση όμως !!
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
τα έχει αυτά το πρόγραμμα φίλε μου!φόρα γάντια για να προστατεύεις τα χέρια σου και καλή ανάρωση>!
Περαστικα και ευχες για πολλες χιλιαδες χλμ ορθιος!
Περαστικα και σιδερενιος!!!!
Μη μασας.
Που εγινε το συμβαν
για να εχουμε κι εμεις το νου μας;
Επισης μπορεις να περιγραψεις
την εμπειρια σου εδω
copy paste το αποτελεσμα μετα απο emergency brakes εκτος toy oti δεν φορούσα τζιν...
περαστικα
Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω για όλους μας, να είμαστε γεροί και πάνω στα ποδήλατα !!!
Το συμβάν έγινε : Θεσσαλονίκη στον δρόμο από Πυλαία προς Χαριλάου (Πρ. Ηλία) αν δεν κάνω λάθος η οδός, μπροστά στην Ζ' εφορία ........ τελικά όλα στην εφορία τα παθαίνω
Και από μένα τις καλύτερες ευχές για ταχεία ανάρρωση. Είχα πέσει κι εγώ πριν από κανένα μήνα. κάποιος είχε καλύψει μια τρύπα σε μια στροφή με χαλίκι. Με το που πέρασα από πάνω ξάπλωσα. Ευτυχώς δεν είχα μεγάλη ταχύτητα και τη γλίτωσα χωρίς καθόλου τραυματισμό
Μάθε να "νιώθεις" το χώρο και το δρόμο. Οι περισσότεροι αναβάτες γενικά, δεν ξέρουν πώς να πέφτουν και φοβούνται αν πέσουν. Τη στιγμή που πέφτεις πρέπει να νιώθεις το χώρο και την επαφή με το δρόμο. Θέλει συγκέντρωση. Όχι φόβο. Όταν έχεις καλή αντίληψη του χώρου, ξέρεις πώς να προστατευτείς όταν πέσεις. Η σωστή κίνηση στο δρόμο και η σωστή παρατήρηση του οδοστρώματος, σε φέρνουν σε θέση αποφυγής επικίνδυνων σημείων (κλασικό παράδειγμα που πάει ο άλλος να ανέβει κράσπεδο λοξά) και εάν πέσεις πρέπει να μειώσεις τη δύναμη πρόσκρουσης και την τριβή στο σύρσιμο (με κύλιση). Όλα αυτά θέλουν πρώτα από όλα συγκέντρωση, να μην "αφήνεσαι" δηλαδή στη μοίρα.
και καλή ανάρρωση
Εγω δεν πρόλαβα να δω τίποτα...κ δεν εχω φόβο στο δρόμο.
Το μονο που προλαβα να καταλαβω ηταν οτι τα αμαξια ηταν σταματημένα και δεν υπηρχε φόβος να με περασουν απο πανω
Τελικά αυτοί που καβαλάνε ποδήλατο, χωρίζονται σε δυό κατηγορίες. Είναι:
Αυτοί που έχουν πέσει, και αυτοί που πρόκειται να πέσουν.
Περαστικα και σε μενα. Επεσα κι εγω σημερα. Λιγο γονατο και λιγο ωμο. Γεια μααααααααας.
Απαραίτητο εξάρτημα προστασίας, εκτός από το κράνος, είναι και τα γάντια. Γιατί; Διότι τα χέρια (οι παλάμες) είναι το πρώτο σημείο που (ενστικτωδώς) θα προβάλουμε σε μια πτώση. Επίσης δεν έχουν μεγάλο στρώμα μυών/λίπους, ενώ έχουν ένα πολύπλοκο σύστημα οστών. Αυτό καθιστά δύσκολη την επούλωσή τους. Γι αυτό φοράμε τα γάντια, που αν έχουν και τζελ κάνουν πιο άνετη τη βολτα μας. Ενώ σε μια πτώση, ας τα να ξεσκιστούν αυτά αντί για τα χέρια.
Ούτε εγώ πρόλαβα να καταλάβω τίποτα. Την μια στιγμή ήμουν πάνω και την άλλη ..... κάτω. Το αυτοκίνητο που ακολουθούσε σε μεγαλούτσικη απόσταση σταμάτησε υπερ-έγκαιρα και μάλιστα έχω την αίσθηση ότι ετοιμαζόταν να κατέβει να με "τσεκάρει" αν είμαι ok. Έφυγε με το που του έκανα νόημα !!!
Περαστικα στο φιλο(φιλη)που επεσε.
Δεν πειραζει το ποδηλατο ειναι ζωη.
Και αυτα που περνει σε σχεση με αυτα που δινει, ειναι το τιποτα μπροστα στα παντα!!!!
Γινε καλα και ορμα του!!!!!!!!!