18ος Ποδηλατικός Γύρος Αθήνας

108 σχόλια / 0 νέα/ο
Τελευταία δημοσίευση
PC997
Απών/απούσα

αληθεια γιατι δεν το πουλας και με τα λεφτα να παρεις κατι στην επαρχεια που τοσο σου αρεσει,αλλα πες μου πρωτα και τι δουλεια θα κανεις πηγαινοντας εκει,καλος ο καθαρος αερας και η "ποιοτητα" ζωης αλλα δεν τρωγονται,ειδικα ο πρωτος....

εγω προσωπικα δεν την αλλαζω την Αθηνα με καμια αλλη πολη της Ελλαδος και δεν μενω σε καποιο προνομιουχο προαστιο ειμαι απο την αλλη μερια του ''ποταμιου"

fotonio
Απών/απούσα

Η αλήθεια είναι οτι μου αρέσει που οι άνθρωποι επικοινωνούμε και εκφράζουμε σε ένα υγιέστατο διάλογο τις απόψεις μας.
Δεν διαφωνώ σε τίποτα με τα γραφόμενα σου.
Ανέκαθεν είμουν υπέρμαχος της διαλλεκτικής. Για εμένα τα θέματα λύνωνται με θέση - αντίθεση - σύνθεση. Δεν κατηγόρησα όμως ποτέ και το συναίσθημα που είναι η κινητήρια δύναμη για να μετατραπεί ο λόγος σε πράξη.
Η πολυτέλεια είναι μια ανάγκη που θα έπρεπε να δημιουργείται όταν καλύπτονται οι βασικές ανάγκες και δεν ενωώ σαν πολυτέλεια το συναίσθημα. Σε κρίσιμες όμως καταστάσεις εχθρός του πόνου είναι η λογική. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Ούτε παπούτσια δεν αγοράζεις χρησιμοποιώντας τη λογική. Η σχέση ποιότητας - τιμής απλά και μόνο δεν αρκεί. Το σχέδιο και ο τύπος του παπουτσιού κατά κανόνα θα μας οδηγήσουν σε μια αγορά που δεν είναι η πλέον συμφέρουσα.
Είμαι επαγγελματίας φωτογράφος και ερασιτέχνης με την ένοια του εραστή της τέχνης ταυτόχρονα. Με ενδιαφέρει η αισθητική και αν το budget το επιτρέπει μπορείς να κάνεις καταπληκτικά πράγματα. Στη δική μας τη περίπτωση είμαστε no budget story. Όταν με το τίποτα πρέπει να πορευτείς το μόνο εργαλείο είναι η λογική.

Η λογική λοιπόν κατα τη δική μου σκοπιά και μόνο λέει: Σώσε ότι σώζεται. Σε μια βάρκα που μπάζει νερά πρώτα κοιτάς να κλείσεις την τρύπα. Αν η τρύπα δεν κλείνει, κολυμπάς για να σωθείς. Τι στιγμή λοιπόν που πάει ο κάθε ένας απο εμάς ψηφίζει ανθρώπους με κριτήρια προσωπικά στην καλύτερη περίπτωση ή χωρίς κριτήρια στην χειρότερη. Δεν έχει δικαίωμα μετά να κλαίγεται η τρύπα δεν θα κλείσει και η βάρκα θα βουλιάξει. Ο Λαός το λέει: Σκάσε και κολύμπα.
Όλοι αυτοι οι πολιτικάντιδες- ανδρείκελα που κυβερνούν αυτό τον τόπο. Και οι υπόλοιποι που δεν τον κυβερνούν αλλά περιμένουν τη σειρά τους για να τον κυβερνήσουν ,απο όλα τα κόμματα, δεν έχουν καμία σχέση με εμένα και με εσένα που εκπροσωπούν τελικά. Μας βλέπουν και σαν μαλάκες μπορώ να σου πώ.
Το είδα το έργο στον τόπο μου το καλοκαίρι. Διοργανώθηκε μια συναυλία διαμαρτηρίας με σκοπό να εμποδίσει καινούργια επέκταση της πετρόλα. Απο τους 27000 κατοίκους μόνο 300 πήγαμε να φυλάξουμε θερμοπύλες. Γνωρίζει κανείς απο εσάς οτι γίνεται επέκταση στη πετρόλα; Γνωρίζει κανείς τι σημαίνει για την Αθήνα η ανάπτυξη μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύως 824 MW στη Χαλυβουργική; Έχει αναλογιστεί κανένας τις επιπτώσεις απο τους ρήπους σε ένα περιβάλλον που δεν αντέχει άλλο; Η έχετε την εντύπωση οτι δεν θα φτάσουν στο κέντρο οι ρήποι; marlene θα μου μιλάς λοιπόν μετά για καθαρό αέρα; Δηλαδή το πρόβλημά μας τελικά είναι αν είμαστε στριμωγμένοι ή όχι; Με αυτά τα κρίτήρια ψηφίζουμε ή με το αν θα γίνει το ρουσφέτι μας;
Πρέπει να μπούνε τα φουγάρα στην Ακρόπολη για να το καταλάβουμε; Η Ακρόπολη δεν είναι μέρος του λόγου. Εδω μπήκαν δίπλα απο τον δεύτερο σπουδαιότερο θρησκευτικό χώρο της αρχαίας Ελλάδας. Στο χώρο που γίνονταν τα ελευσίνια μυστήρια.
Αν οι προσδοκίες μας παραμένουν στο ευτυχώς εγώ πρόλαβα και δεν γίνουν στο τι θα αφήσω στα παιδιά μου, δεν υπάρχει ελπίδα. Η ψήφος δίνεται κατά συνείδηση, όχι κατά του προσωπικού συμφέροντος. Το πραγματικό μας συμφέρον είναι το συλλογικό μας συμφέρον. Το δικό σου και το δικό μου μαζί. Όλων μας. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο περισσότερα θα σώσουμε.
Για αποφυγή παρεξηγήσεων δηλώνω οτι δεν υπάρχει πολιτικός χώρος που να με αντιπροσωπεύει ή να ανοίκω. Δεν θα ήθελα να εμπλακούμε σε ονομαστική πολιτική κουβέντα και να αλλάξει το θέμα μας.

Α ρε KGB σε ξαναευχαριστώ που υπάρχεις!

Nefeli (χωρίς επαλήθευση)

Εμείς φτιάχνουμε την ζωή μας άλλωστε! Εμεις και ο θετικός ή αρν ητικός τρόπος που βλέπουμε τις καταστάσεις! Φτάνει να μην παρασυρόμαστε από τα ρεύματα και να βλέπουμε τι πραγματικά έχει σημασία! Χρόνια ολόκληρα με βρίζανε που έβαλα την τηλεορασή μου στο ντουλάπι και βρήκα άλλες ασχολίες που με εκφράζουν περισσότερο (αγιογραφία, ποδηλασία, κολύμβηση, διάβασμα) Απορώ πως βλέπουνε την ζωή τους τώρα όλοι αυτοί που με βρίζανε, κλεισμένοι μπροστά σε χαζοκούτια με μια κοιλάρα που την μαζεύουν από το πάτωμα! Γεια σου ρε @fotonio! Σε παραδέχομαι!

fantasmamore
Απών/απούσα

Τελικά δεν είμαι μόνος!!!

Nefeli (χωρίς επαλήθευση)

Ναι δεν είσαι μόνος σου και γι αυτό μην κλαίς!
Η ζωή είναι ωραία!! Να 'χεις να το λες!
Μην σε κοροϊδεψουν με ψευτιές,
Γιατί....
το παιχνίδι το 'χασαν
και το ξέρουν αυτοί!

Royaloak
Απών/απούσα

Αν παρομοιάσουμε τη ζωή μας στην όλο και πιό αυξανόμενη πληθυσμιακά κι επεκτεινόμενη εδαφικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος πόλη, σαν την πορεία σ'ενα στενό και κακοτράχαλο μονοπάτι πάνω από γκρεμό, θα σπρώχναμε τους διπλανούς μας στον γκρεμό, για να το διαβούμε χαλαροί κι ωραίοι; Οι συνθήκες δεν δικαιώνουν εχθρικές στάσεις σε όσους υποχρεώνονται να στιβαχτούν, όπου στιβάζονται. Ούτε η έννοια 'εγώ ήρθα πρώτος εδώ ή ήμουν πάντα εδώ' δικαιώνει το σπρώξιμο των άλλων στο γκρεμό. Ας κρατήσουμε τα χέρια μας σφιχτά, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, όπου και όπως μπορούμε, προσπαθώντας να αλλάξουμε τα αίτια αυτής της δυσχερούς πορείας. Αν καταφέρουμε ν'αλλάξει κάτι, τότε σίγουρα ο καθένας μας θα διαλέξει το δρόμο του, χωρίς κανέναν εξαναγκασμό. Εγώ στο μεταξύ δεν θα σπρώξω κανέναν για να κάνω πασαρέλα το στενό μονοπάτι και φυσικά δεν θα επιτρέψω και σε κανέναν να σπρώξει εμένα ή τον διπλανό μου...
Τα χέρια σφιχτά παιδιά...

I like my bike
Απών/απούσα

Να βάλω και εγώ το «λιθαράκι» μου? Δικαίωμα στην Αθήνα έχουν όλοι όσοι ζουν εδώ, Έλληνες, ξένοι, φτωχοί, πλούσιοι, αμόρφωτοι, μορφωμένοι, «βλάχοι», «βέροι» (Βέρος Αθηναίος = Αρβανίτης). Η Αθήνα μεταλλάσσεται και δεν θα είναι ποτέ αυτό που ήταν γιατί καθημερινά αλλάζει. Η Αθήνα στις 16 Οκτωβρίου δεν θα είναι ίδια με την Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου. Όπως και να έχει είναι μια ζωντανή πόλη όπου αναπτύσσονται δυναμικές, δημιουργείται πολιτισμός και κάθε περίοδος και κάθε άνθρωπος που πέρασε από αυτόν τον τόπο συμβάλει στην διαμόρφωση και εξέλιξη αυτής της πόλης. Υπήρχαν περίοδοι κλειδιά στην διαμόρφωση της Αθήνας, γεγονότα που την επηρέασαν που πολλές φορές δεν διαδραματίστηκαν καν εδώ, ο ορισμός της Αθήνας ως πρωτεύουσα του νέου Ελληνικού κράτους, η άφιξη των προσφύγων το 22, Η αστυφιλία που ξεκίνησε αμέσως μετά τον πόλεμο, η ιδέα της αντιπαροχή από κάποιον πολιτικό που γεννήθηκε σε άλλο κράτος υπό έναν σουλτάνο που λεγόταν Αμπντούλ Χαμίντ, η έλευση των οικονομικών μεταναστών το 80 και το 90. Όλοι όσοι πέρασαν από εδώ είναι μέρος της Αθήνας και όλοι οι ζώντες έχουν δικαίωμα σε μια ανθρώπινη Αθήνα με πράσινο, ελεύθερα πεζοδρόμια, ποιότητα ζωής, ελεύθερους χώρους, χώρους στάθμευσης, ασφάλεια για τα παιδιά τους, καθαρό αέρα, υποδομές. Όσοι δεν τα θέλουν ή δεν τα διεκδικούν αυτά είναι γιατί δεν το γνωρίζουν ότι τα δικαιούνται ή γιατί δεν ξέρουν καλύτερα ή γιατί είναι ανθρωπάκια και έχουν βολευτεί κάπως και φοβούνται. Αλλά οι μόνοι που χάνουμε με το να ζούμε σε μια πόλη που μας στερεί πράγματα είμαστε εμείς οι ίδιοι, οπότε από εμάς εξαρτάται να διεκδικήσουμε και να αλλάξουμε την ζωή μας.

τώρα για τον KGB ένα troll είναι και δεν θα έπρεπε να τον πάρει κανείς σοβαρά, αλλά εάν θέλει, με μεγάλη ευχαρίστηση να δώσουμε ένα ραντεβού μαζί του σε κάνα CMR ή σε καμία ποδηλατοπορεία να το συζητήσουμε από κοντά.

vang
Απών/απούσα

Γράφει η φίλη marlene,
"Εμένα ποιος με ρώτησε, που σαν κάτοικος αυτής της πόλης έχασα τον δικό μου τρόπο ζωής, την δική μου παράδοση, τους δρόμους που μπορούσα να τους περπατήσω, τον ουρανό και την Ακρόπολη που μπορούσα να δω, ( όταν δεν ήταν όλη η πόλη πενταόροφα κτίρια), το δικαίωμα μου να αναπνέω καθαρό αέρα, το δικαίωμα μου να κινούμαι άνετα, το δικαίωμα μου να ζω σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον.;;;"

Γεννήθηκα στήν Αθήνα, στήν Κυψέλη, πριν μισό αιώνα. Το ίδιο και οι γονείς μου... Ο δρόμος μπροστά στο πατρικό μου ήταν χωματόδρομος, βάζαμε δυό πέτρες για τέρμα και παίζαμε μπάλα. Κάπου κάπου κάναμε στή άκρη να περάσει κανα αυτοκίνητο (σπάνια). Σήμερα εκεί μπροστά στό πατρικό μου πού είναι ίδιο με τότε, δέν μπορω ούτε να σταματήσω για να κατέβη από το αυτοκίνητο την μάνα μου...χωρίς να εισπράξω κόρνες, φωνές και εκνευρισμό!

Εχει δίκο η marlene, καταστράφηκε μια όμορφη πόλη και οι κάτοικοί της ευρέθησαν όμηροι μέσα στά ίδια τους τα σπίτια...

Αλλά και αυτοί το αποφάσισαν...
Πρώτα πρώτα κανείς δέν αντέδρασε μή ψηφίζοντας δημοτικούς άρχοντες κομματικά, και απαιτώντας να έχει η δημοτική αρχή σαν πρώτη προτεραιότητα την ποιότητα ζωής.

Αλλά δέν έιναι μόνο οι εκλογές που ψηφίζει κανείς...Ψηφίζει κάθε μέρα με το τρόπο πού ξοδεύει το ευρώ του και διαχειρίζεται την περιουσία του...

Οι Αμπελοκηπιώτες έιχαν ήδη πουλήσει. τούς αμπελώνες τους και είχαν γίνει από αμπελουργοί εισοδηματίες...
Το ΄70 οι Κυψελιώτες δίναν τα σπίτια τους αντιπαροχή και χαιρόντουσαν πού εκτός από τις σύγχρονες ανέσεις τις νέας οικοδομής , έπαιρναν και κανα διαμερισματάκι για εισόδημα...( εισοδηματίες και αυτοί )
Και βέβαια στο διαμερισματάκι κατοικούσε κάποιος εσωτερικός μετανάστης πού ερχόταν στήν Αθήν να δουλέψει στήν οικοδομή, αφού αυτή ήταν η πιό συχνή δουλειά, και στα εργοστάσια πού παρήγαν οικοδομικά υλικά και εξοπλισμό για τα νέα σπίτια...
Κανείς δέν αμφισβητεί ότι η οικοδομική δραστηριότητα ήταν και σε μεγάλο βαθμό συνεχίζει να είναι η ατμομηχανή της Ελληνικής οικονομίας...
Και πάει λέγοντας....
Και ενώ τα προβλήματα στήν Αθήνα έχουν γίνει ορατά, γνωστά και παλιές γειτονιές υποβιβάζονται, την δεκαετία του 80 συμβαίνει μιά από τα ίδια στά Βριλήσσια....

Οι περιβολάρηδες γίνονται εισοδηματίες πουλώντας σε ασύληπτες τιμές τα περιβόλια τους.
Και σήμερα και τα Βριλλήσια έχουν πρόβλημα παρκαρίσματος, πεζοδρομίων, κλπ κλπ
Το 2000 καταστρέφεται ο Γέρακας και ζωή νάχουμε θα φτάσουμε και Μαλακάσα...

Η αναδιανομή του πλούτου πού γίνεται με την αύξηση της αξίας τών περιαστικών ακινήτων έχει επίδραση και σε όλη την κοινωνία της Αθήνας καθώς σιγά σιγά ο κόσμος προσπορίζεται το Αμερικάνικο πρότυπο επιτυχίας "είσαι ότι έχεις" και εγκαταλείπει τα παραδοσιακά πρότυπα κοινωνικής αναγνώρισης μέσω της γνώσης, της εργατικότητας της κοινωνικής προσφοράς κλπ...
Ο κτηματίας και νεόκοποσ εισοδηματίας έγινε "επώνυμος" παρασύροντας και την πολιτιστική ζωή τής Αθήνας στα χάλια πού βιώνουμε σήμερα....

Θα μου πείτε ο καθένας το συμφέρον του κοιτά να μεγιστοποιήσει....
"Είναι πολλά τα λεφτά ¨Αρη..."

Ναι.... αλλά να μήν κλαιγόμαστε μετά...

xtravaganzagold
Εικόνα xtravaganzagold
Απών/απούσα

..και τεκμηριωμενες .

Με αφορμη την " αντοπαροχη για διαμερισμα" απεκτησε ο Νεοελληνας το δικαιωμα για βελτιωση των κατ' οίκον συνθηκων διαβιωσης , αλλα και την ευθυνη για την μεταλλαξη της μεχρι τοτε αρχιτεκτονικης παραδοσης , της ηπιας οικιστικής αναπτυξης , αλλα και της εκτασης των δημοσιων , κοινοχρηστων χωρων σε αυτο που ξερουμε σημερα..

I like my bike
Απών/απούσα

Φίλε vang κάποιες φορές ο κόσμος δεν έχει και επιλογή. Όταν το 72 ο παππούς μου έδωσε αντιπαροχή το σπίτι (στην κυψέλη και αυτό) είχε: την αγορά να πιέζει και όλα τα γύρω σπίτια και οικόπεδα να είναι ήδη χτισμένα και με τους μισούς να κοιτάνε μέσα στον κήπο τους και τους άλλους μισούς να γκρινιάζουν γιατί οι κότες που είχε η γιαγιά μου στην αυλή δεν ταίριαζαν με το αστικό τους όνειρο. Σήμερα, κάποιος που έχει μεγάλο κήπο θεωρείται πλούσιος, κάτι εντελώς λαϊκίστικο που κατά κάποιον τρόπο χρησιμοποιείται για να πιέσουν τον κόσμο να πουλήσει για να δουλέψει η «ατμομηχανή». Κανονικά όσοι έχουν μεγάλο κήπο θα έπρεπε να παίρνουν φτηνότερο νερό να πληρώνουν λιγότερα δημοτικά τέλη και να φορολογούνται λιγότερο. Ο μεγάλος κήπος είναι προς όφελος όλων. Αυτό θα αποτελούσε και κίνητρο για να παραμείνουν κάποια παλιά σπίτια και κάποια σπίτια με κήπο.
Θυμάμαι τι εντύπωση μου είχε κάνει όταν είχα δει πριν από κάποια χρόνια την διαμαρτυρία των κατοίκων της Χατζηγιάννη Μέξη που δεν ήθελαν να κατεδαφιστεί μια παλιά βίλα γιατί θα αλλοίωνε την γειτονιά τους, αν και όλοι τους κατοικούσαν σε διαμερίσματα που κάποτε μάλλον ήταν κάποια παλιά βίλα. Και πες οκ, η αγορά πιέζει, δεν μπορούν να τεθούν κάποια στάνταρ για να εξασφαλιστεί η μελλοντική ποιότητα ζωής? πρέπει όλα πάντα να δουλεύουν για τους εργολάβους? Για φανταστείτε τι παράδεισος θα ήταν η Αθήνα αν βάζαν συντελεστή κάλυψης 0.8. Αν δεν μπορούσε να χτιστεί κτίριο πάνω από 4 ορόφους. Αν δεν υπήρχαν οικοδομικά παραθυράκια, αν κάθε ιδιοκτήτης αυτοκινήτου έπρεπε να έχει εξασφαλισμένη θέση στάθμευσης, αν τα μικρά οικόπεδα δεν επιτρεπόταν να χτιστούν και τα απαλλοτρίωνε ο δήμος για να τα κάνει παρκάκια. Μοιάζει σαν να μην μάθαμε ποτέ από τα λάθη μας και κάποιοι εσκεμμένα διαιωνίζουν και μεγαλώνουν το πρόβλημα.

Royaloak
Απών/απούσα

μένεις ακόμα στην Κυψέλη;
Εγώ μένω στην Κυψέλη. Όταν γνώρισα τον άντρα μου και αρχίσαμε τη ζωή μας εδώ, έλεγα Θεέ μου κάνε να μην πεθάνω εδώ. Τώρα νιώθω πως είναι μάλλον δώρο να ζω εδώ κι όχι σε κάποιο ευνοημένο no man's land προάστειο. Όχι για την ωραία φύση της Κυψέλης φυσικά. Αλλά γιατί έτσι νιώθουμε τον πραγματικό κοινωνικό σφιγμό της πόλης. Την πολυπολιτισμικότητά της, την ζωντανή αγορά της, τα θεατρά της και τα σινεμά της. Ίσως γιατί υποφέρουμε τα βασανά της μαζί με τους άλλους...
Κάθε που γκρεμίζεται ένα από τα ελάχιστα τελευταία σπίτια στην Κυψέλη λέω αυτό που λες κι εσύ. Πως έπρεπε το κράτος να τα απαλλοτριώνει και να τα κάνει παρκάκια να παίζουν τα έγκλειστα παιδιά της Κυψέλης.
Το πατρικό μου που ήταν στην Καλλιθέα έπαθε ακριβώς αυτό που λες. Περιστοιχιζόταν από πολυκατοικίες. Μάλιστα αυτές χτίστηκαν τη δεκαετία του εβδομήντα, ακουμπώντας τα ξύλα της οικοδόμησής τους, πάνω στην ταράτσα μας. Η οικογένειά μου μετά τους σεισμούς του '81 δυσκολεύτηκε, να επισκευάσει το προσβεβλημένο καινούργιο τμήμα του σπιτιού, που ήταν με τσιμεντόλιθους. Κι έτσι δόθηκε αντιπαροχή. Όταν ήρθε η μπουλντόζα το τσιμεντολίθινο κομάτι έπεσε σαν τραπουλόχαρτο. Το παλιό σπίτι που είχε χτιστεί από πέτρα με την επίβλεψη του προπάππου μου (αντριώτης μηχανικός στα βαπόρια και χτίστης σπιτιών, μια πολύ ιδιαίτερη ιδιότητα στην Άντρο, όπου η δόμηση με πέτρα είχε συγκεκριμένους κανόνες στατικότητας) δεν έπεφτε με τίποτα. Νομίζω ότι περισσότερο δεν έκλαψα παρά στους θανάτους που μας βρήκαν. Όταν ονειρεύομαι πως είμαι στο σπίτι μου δεν βλέπω κανένα από τα σπίτια που έζησα έκτοτε. Ονειρεύομαι το πατρικό μου που είχε χτίσει ο προπάππος μου το 1933. Ο δρόμος μας ένα μικρό αδιέξοδο είχε στην άκρη του το ρέμα της Κατσιποδούς. Το φράξανε, όπως και όλα τα άλλα. Επίσης είχε συστάδες με ακακίες, πασχαλιές και ψηλούς ευκάλυπτους. Τίποτα δεν υπάρχει πια. Το δημοτικό σχολείο μου ήταν ένα υπέροχο νεοκλασσικό Δαβάκη κι Ανδρομάχης. Δεν υπάρχει πιά. Το Γυμνάσιό μου ήταν στην Κρέμου. Το έχουν αλλάξει εντελώς. Στο καινούργιο κτίριο που μας πήγαν όταν γκρέμισαν τις φυλακές της Καλλιθέας, ένα καινούργιας αρχιτεκτονικής, επί χούντας, γίναμε όλες κακές μαθήτριες. Κάναμε σκασιαρχεία. Σιχαμερό κτίριο. Ήθελες να φεύγεις.
Κι η Καλλιθέα, τώρα, δεν έχει τίποτε πια από τα σπίτια της με τους κήπους, που τις νύχτες ερχόταν η αύρα της θάλασσας κι έδενε με τα γιασεμιά, ενώ αργά στον ύπνο μας ακούγαμε το τραίνο, που ερχότανε απ'το Ρουφ προς Πειραιά, να σφυρίζει...

fotonio
Απών/απούσα

Σε λίγο θα αγκαλιαστούμε να κλάψουμε.
Τρείς είναι οι βαθμίδες που καθορίζουν τη συνειδητότητα του ανθρώπου στον χρόνο. Παρελθόν - παρόν - μέλλον. Ζούμε στο παρόν κοιτάζοντας στο παρελθόν και δεν βλέπουμε το τώρα και το μετά.
Ο Νίτσε λέει στο Λυκόφος των ειδόλων πως οι ιστορικοί κοιτώντας πίσω κατάφεραν να φλέπουν τον κόσμο ανάποδα...
Η Ιστορία χρειάζεται.
Λαός που δεν ξέρει την ιστορία του θα την ξαναπεράσει έλεγε ο Τσόρτσιλ φαντάζομαι όχι άδικα. Μα δεν μπορείς να μπείς στο ίδιο ποτάμι δυο φορές κατα Ηράκλειτο.
Ζούμε ΤΩΡΑ πράγματα συμβαίνουν ΤΩΡΑ και κανείς δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ!
Το όνειρο θα γίνει πράξη με τα χρόνια αλλά δεν ξέρω αν θα σας κάνει τότε.Θα γεμίσει η Αθήνα ποδηλάτες. Ποδηλατικούς μετανάστες αυτοκινήτων που αφού τους τα πήραν οι τράπεζες κατέληξαν εκεί.
Ίσως φαντάζει επιστημονική φαντασία αλλά νομίζω οτι δεν είμαστε και μακριά.
Ο καπιταλισμός είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν οριμάσει έλεγε ο Μάρξ που ο ίδιος ανακάλυψε τον Κομμουνισμό. Ο κομμουνισμός, ένα πολίτευμα που όπου δοκιμάστικε απέτυχε. Ίσως και ο κόσμος να μην ήταν έτοιμος αλλά απέτυχε και όπου είχε μερικές επιτυχίες, γέρασε. Νομίζω οτι είμαστε στη βάση ανακάλυψης καινούργιου πολιτεύματος και είμαι πολύ περίεργος να δω πως θα μοιάζει... Δεν βλέπω όμως κανέναν ιδεολόγο πολιτικό πουθενά όμως και λυπάμαι.

Royaloak
Απών/απούσα

Ελπίζω στις μικρές κοινότητες, στο αίσθημα αυτοσυντήρησής τους και στο αίσθημα αλληλοσεβασμού ανάμεσά τους...

Ο,τιδήποτε άλλο μου προκαλεί ανησυχία και σκοντάφτει σε μιαν αμφισβήτηση που για λόγους συνειδησιακής επιβίωσης είναι πια έμφυτη...

Ελπίζω στην αξιοποίηση του σήμερα μόνο όπου αυτό προδιαγράφει ένα καλύτερο αύριο...

Ελπίζω στα ανοιχτά παράθυρα της σκέψης, που δεν κλείνουν παρά μόνο όταν έρχεται τυφώνας...

Δεν κλαίω για ό,τι έφυγε, απλά κρατάω τη γλυκόπικρές του αισθήσεις... Και γιατί όχι; Αγκαλιάζομαι με όσους κρατάνε αυτές τις αισθήσεις ζωντανές. Αυτό βοηθάει να αξιολογούμε το σήμερα και να σκεφτόμαστε για το αύριο...

Αγαπώ το ποδήλατό μου όσο και το λάπτοπ μου γιατί χωρίς αυτά τώρα δεν θα μιλάγαμε μέσα σ'αυτό το αποξενωτικό μοντέλο ζωής που έχει επικρατήσει...

Δεν θέλω τίποτε άλλο τώρα πια που μεγαλώνω παρά να δίνω και να παίρνω και τα παραμικρά ψήγματα ουσιαστικής χαράς, όπου αυτό είναι δυνατόν. Βαρύγδουπες κουβέντες για κινήματα, αντίσταση, που εξελίσσονται σε αυτοσκοπούς είναι για μένα φοβιστικά. Έχω μια σχεδόν νευρωτική αντίδραση σ' ότι βάζει την εξέλιξη της ζωής σε οποιαδήποτε κουτάκια. Όταν αρρώστησα ο γιατρός μου μ'αντιμετώπισε σαν ανήκουσα στο ποσοστό του 99% των στατιστικών ασθενών της αρρώστιας μου .. Εγώ ανήκα στο 1% κι έγινε το μέγα μπάχαλο. Εκείνος δεν έπαθε τίποτα, εγώ έχασα μερικά χρόνια απ'τη ζωή μου. Κάπως έτσι συνέβη, όταν προσπάθησα να ενσωματωθώ σε δομές κουτάκια. Έχασα χρόνο απ'τη ζωή μου.

Ας μη γελιόμαστε είναι το σύστημα κι εμείς είμαστε μέσα του, είτε πρόκειται για τον τάδε υπουργό, είτε πρόκειται για το δείνα πιο αντισυμβατικό άτομο που μπορεί να υπάρχει.
Έχω πάψει να έχω την ψευδαίσθηση πως αυτοί είναι αυτοί κι εμείς είμαστε κάπου στο αλώβητο. Αν ξεκινήσουμε απ'αυτή την παραδοχή τότε έχουμε ελπίδες να δούμε πώς η δράση μας θα βελτιώνει το σύστημα, σε ότι κι αν αυτό θέλει να εξελιχθεί. Για μένα η εξέλιξη είναι αργός, συνεχής αγώνας μέσα μας κι έξω μας. Ας έχουμε δε στον νου πως ακόμα κι αυτό που θεωρούμε ως μη σύστημα, σύστημα είναι κι αυτό. Οι μαθηματικοί τα ξέρουν αυτά καλύτερα.

fotonio
Απών/απούσα

Μου μοιάζεις με κοφτερή πέτρα που ο χρόνος τη μετέτρεψε σε βότσαλο. Εξαιρετικά όμορφη αλλά δεν κόβει!

Royaloak
Απών/απούσα

Μην υποτιμάς την ικανότητα των βότσαλων (με κάποιο μέγεθος φυσικά), να μπορούν να συνθλίβουν, όπου αυτό χρειαστεί. Συνδυασμός ομορφιάς και δύναμης ταυτόχρονα! Η φύση χρειάζεται όλα της τα εργαλεία. Εγώ έκοψα όσο μπόρεσα. Τώρα ίσως είναι η σειρά άλλων. Αλλά το κόψιμο δεν είναι και η μοναδική λύση. Ας πούμε μην υποτιμάς την αργή αλλά τετελεσμένη φθορά, που προκαλεί ακόμα και το απαλό κύμα στον κοφτερό βράχο... Το κύμα κάνει τη δουλειά του χωρίς να κόβει...

xtravaganzagold
Εικόνα xtravaganzagold
Απών/απούσα

..που εχουμε ψαγμενα ατομα με ωραιες σκεψεις και εκφραστικους διαλογους !
..κατι τετοια αποδεικνύουν και αναδεικνύουν την ποιοτητα του καθενος ..

..αυτο θα πρεπει να ειναι το μακροβιοτερο post , ever !
..και το πιο ποικιλο ! μεγαλη επιτυχια ο "ποδηλατικος γυρος" , λεμε... (!..)

fotonio
Απών/απούσα

Γλυκειά μου, Περισσότερο φιλοφρόνιση ήταν το reply μου.
Τα λατρεύω τα βότσαλα και τη δουλειά που κάνει απάνω τους το κύμα κυρίως για την άψογη αισθητική του απλού.
Το μόνο πρόβλημα είναι οτι για το θέμα που γράφουμε ο χρόνος είναι περιορισμένος και το θέμα εξαιρετικά σύνθετο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε για πάντα. Δεν μπορούμε να αφεθούμε στο κύμα των μαζανθρώπων. Το μόνο πιθανό να συμβεί είναι να αμβλύνουν τόσο τα αισθητήρια μας που στο τέλος να εξομειωθούμε με εκείνους.
Προς το παρόν μου είναι αδιανόητο απλά να παρατηρώ τα φουγάρα να μπαίνουν στην αυλή μου και το βιοτικό μου επίπεδο να μειώνεται μέρα με τη μέρα. Ίσως αν τα χρόνια περάσουν και εγώ με τη σειρά μου να παραιτηθώ και τη θέση μου να πάρουν καινούργια fotonia, νετρόνια και δεν ξέρω και εγώ ποιοί....
Απο τα γραφόμενα σου μπορώ να καταλάβω οτι είσαι άνθρωπος με ποιότητα. Σέβομαι αυτό που είσαι αλλά η γνώμη μου είναι διαφορετική. Ξεχωρίζεις γιατί καταλαβαίνω οτι είσαι μορφομένη και μορφομένος δεν είναι αυτός που διάβασε πολύ, αλλά εκείνος που πήρε την τελική του μορφή σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα. Δεν σε ξέρω καθόλου αλλά είσαι απο τους ανθρώπους που θέλω να συναναστρέφομαι κυρίως γιατί έχεις γνώμη και το θάρρος και την ποιότητα για να την εκφράσεις σωστά.