Τα σπασες και μπράβο! Δυστυχώς τώρα είδα το θέμα αλλιώς θα σου κατσικωνόμουν για παρέα :Ρ . Επιφυλάσσομαι και εγώ για την ίδια διαδρομή, σκέφτομαι μήπως την κάνω το σ/κ..
Να το πάρεις κανονικά να αιματωθούν οι μύες.
Απλά να δουλέψεις ελαφρυά πατήματα και πιο
αργό ρυθμό για να επανέλθουν ομαλά.
αυτό που ο απλός κόσμος λέει: recovery..... ή στροφάρισμα αποκατάστασης...
Η κλασσική απάντηση που δίνουν οι brevet-αδες στο ερώτημα "έκανα πχ 200 χλμ και την επόμενη μέρα πωνάω, τι να κάνω?" ΚΑΝΕ ΑΛΛΑ 100χλμ (αλλα ΧΑΛΑΡΑ)
..
..
..
..
και πολλές πολλές ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ
να και η συνταγή του γιατρού..... http://www.stretching.name/index.php?filt=cycling
Αν αναφέρεστε στη δική μου ευχαριστώ Αν και η πρώτη των παιδιών ήταν φανταστική. Όποιος θέλει ΣΚ κανονίζουμε μια χαλαρή προπονησούλα για Σουνιάκι ξανά.
Ξαναπήγα σήμερα Σούνιο με λίγο διαφορετικές συνθήκες. Καταρχάς άκουσα τους συμφορουμίτες και άφησα τη τσάντα πλάτης. Έχω μια τσάντα της Topeak πλέον για το τιμόνι που χώρεσε όλα τα απαραίτητα.
Βοήθησε να μην έχω βάρος στη πλάτη ήταν σημαντικό.
Δε θέλω να κουράσω, σας παραθέτω και τη διαδρομή που ήταν επίσης διαφορετική. Γύρισα από Λαύριο-Κερατέα-Παιανία και νομίζω ήταν πολύ καλύτερα απο την επιστροφή απο παραλία. Είχε μια συνεχή ανηφόρα όλη η διαδρομή αλλά πολύ στρωτή που βγαίνει σχετικά εύκολα.
Ο συνολικός χρόνος ήταν 5 ώρες και 55 λεπτά, τεράστια αλλαγή με τη πρώτη απόπειρα (4:17 μόνο η επιστροφή )καθώς σήμερα πήγαινε και έλα μοιράστηκαν σχεδόν το χρόνο (περίπου 2:55 λεπτά). Νομίζω ο συνδυασμός σταθερός ρυθμός, υψομετρικά στην επιστροφή και το βάρος στη πλάτη πρέπει να έκαναν τη διαφορά. Να είστε καλά!
Δοκίμασε κανείς να πάει σήμερα Σούνιο; 7 μποφόρ είχαμε διαβάσει και μάλλον ήταν αλήθεια. Φτάσαμε Λαύριο και μέτά πήραμε λεωφορείο. Δεν είχε νόημα, κατεβαίναμε σε κατηφόρα και έπρεπε να κάνουμε πετάλι από τον αέρα. Συνάντησε κανείς τίποτα παρόμοιο;
Ο αέρας είναι άστα να πάνε με το ποδήλατο...
Σας πήρε ο οδηγός με τα ποδήλατα μέσα στο
λεωφορείο; Γενικά θα έχει δυνατά βορειαδάκια
αυτές τις μέρες.
Δέχτηκε να τα βάλει κάτω στο χώρο των αποσκευών. Γενικά δε μου είχε ξανατύχει και ήθελα να ξέρω πως τη παλεύετε σε τέτοιες περιπτώσεις. Εμείς σε κάποια φάση είπαμε ότι δεν έχει νόημα, κάναμε πετάλι στις κατηφόρες είχαμε μια αίσθηση ότι παντού μας τραβάει κάποιος πίσω και αφήσαμε τα τελευταία 60χλμ..
Αν διαβάσεις την αλλη εξόρμηση που έχω γράψει στην
Εύβοια τότε θα δεις το μυστικό. Βασικά βάζεις το
κεφάλι κάτω και απλά κάνεις πετάλι :P
Σε καλύτερο ποδηλατικό επίπεδο και όταν έχεις βγει με
την ίδια παρέα πολλές φορές, θα κάνατε μια ωραία ομάδα
όπου ο μπροστά θα κάλυπτε τον πίσω και κάθε τόσο θα
εναλλασόσασταν.
Το "δεν έχει νόημα" δεν παίζει σε τέτοιες εξορμήσεις.
Αν δεν έβρισκες λεωφορείο τι θα έκανες, θα περίμενες
να γυρίσει ο άνεμος; :P Κάθεσαι λίγο και μετά πάλι
πετάλι, με 10χλμ, με 7χλμ με όσο.
Εμείς στη διαδρομή αυτή που λες είχαμε και κόντρα άερα
και κρύο και 4 ώρες βορχή...Τα λεγόμενα ψυχικά αποθέματα
που έχουμε αναφέρει ;)
Την πρώτη φορά που επιχείρησα να ανηφορίσω την Βάρης-Κορωπίου από την Βάρη στο Κορωπί ένα φονικός τυφώνας γύρω στα 12 Μποφόρ με είχε κόντρα για καμιά 15αριά χιλιόμετρα ανηφόρας. Όταν έφτασα στο Κορωπί, ήμουνα σαν να είχα κάνει Αθήνα Θεσσαλονίκη. Την άραξα σε ένα καφενείο, παίζει να κανα και τσιγραράκι τράκα :) -τότε ήμουν στα κοψίματα ακόμη- γέμισα δυνάμεις και σιγά σιγά έφτασα παιανία γλυκά νερά και στο τέλος στον σταυρό, από τον οποίο ξεκινάει η περίφημη γλυκιά κατηφόρα της Μεσογείων, που λέει και ο Eaglos.
Βέβαια μπορεί να μείνεις και από δυνάμεις και πραγματικά να μην μπορείς να συνεχίσεις. Εγώ τότε ήμουν τελείως απροπόνητος, αλλά μάλλον βρέθηκα σε καλή μέρα. Βοήθησε και το τσιγαράκι. :)
...σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση είναι μία.
Κρύβομαι από τον αέρα όσο καλύτερα μπορώ.
Αυτό σημαίνει:
- αν είμαστε τουλάχιστον 2 ποδηλάτες, αναλαμβάνει (κυκλική εναλλαγή) ο καθένας να μπει μπροστά για πχ 10 λεπτά και να κάτσει ο άλλος πίσω / κρυμμένος απο τον αέρα για τα 10 αυτά λεπτά. Και τούμπαλιν....
ΔΕΝ είναι ανάγκη να κάνεις τρελό κολλητήρι, απλά να κάτσεις από πίσω, όσο κοντίτερα μπορείς στη ρόδα του μπροστινού σου. Προφανώς τα χέρια είναι στα φρένα ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ δεξιά - αριστερά.
- αν είσαι μόνος σου, σκύψε, μάζεψε πόδια και χέρια κοντά στο σώμα σου, μαζέψου όσο μπορείς, μάζεψε σφικτά τα ρούχα που φοράς να μην ανεμίζουν σαν αερόστατο.... κάνε πετάλι σταθερά και καλή δύναμη....
... ο brevetομάνας RockaRolla.
Ευχαριστώ, πολύτιμο το κόλπο και χρειάζεται και μόνο δύο. :)
Βέβαια εγώ τότε ήμουν με ένα μτβ που του είχα βάλει μια μλκία λαιμό με μεταβαλλόμενη κλίση γιατί νόμιζα ότι έπρεπε να σηκωθώ τελείως όρθιος, και σαν τον αγέρωχο καβαλάρη καμάρωνα μέσα στο πέλαγος (ανηφορική Βάρης-Κορωπίου) με τους καρχαρίες (ΙΧ), με δυο μέτρα ύψος κάνοντας το πανί, αλλά για προς τα πίσω. :)) Οπότε τι αγκώνες και πόδια να πρωτομάζευα... Μέχρι και τον ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας μπορούσα να κάνω εκεί πάνω που ήμουνα. :)
Εκείνη τη μέρα, και μετά από πόνους σε κ@λο (δεν πειράζει) και κυρίως μέση (πειράζει) αποφάσισα να δοκιμάσω πιο σκυφτή στάση. Και τα χιλιόμετρα σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται με ελάχιστους έως καθόλου πόνους. Φαντάζομαι το ξέρεις καλύτερα από εμένα, αν δεν κάνεις χιλιόμετρα δεν μαθαίνεις, οτι και αν διαβάσεις και όσο και αν σε βοηθήσει κάποιος. :)
ΟΛΟΙ έτσι ξεκινήσαμε.
Η σέλα χαμηλά, το τιμόνι ψηλά, καμαρωτοί - καμαρωτοί, μεγάλο δίσκο με το "καλημέρα", Αααααργές - Μεγάαααλες πεταλιές .... και τα γόνατα έκαναν διπλοβάρδειες......
Σιγά - σιγά, διαβάζοντας, και με "δοκιμή και σφάλμα", αρχίσαμε να σηκώνουμε τη σέλα στο σωστό ύψος, να μαζευόμαστε / σκύβουμε λιγάκι, να πεταλάρουμε σε γρήγορους ρυθμούς με "μαλακές" σχέσεις κλπ κλπ.
Για δύο πράγματα χαίρομαι ιδιαίτερα όταν κυκλοφορώ πλέον στην Αθήνα.
1ον βλέπω πολλά - πολλά ποδήλατα. Καθημερινά.
2ον βλέπω σέλες σε σωστό ύψος. Τις περισσότερες φορές.
...σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση είναι μία.
Κρύβομαι από τον αέρα όσο καλύτερα μπορώ.
Αυτό σημαίνει:
- αν είμαστε τουλάχιστον 2 ποδηλάτες, αναλαμβάνει (κυκλική εναλλαγή) ο καθένας να μπει μπροστά για πχ 10 λεπτά και να κάτσει ο άλλος πίσω / κρυμμένος απο τον αέρα για τα 10 αυτά λεπτά. Και τούμπαλιν....
ΔΕΝ είναι ανάγκη να κάνεις τρελό κολλητήρι, απλά να κάτσεις από πίσω, όσο κοντίτερα μπορείς στη ρόδα του μπροστινού σου. Προφανώς τα χέρια είναι στα φρένα ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ δεξιά - αριστερά.
- αν είσαι μόνος σου, σκύψε, μάζεψε πόδια και χέρια κοντά στο σώμα σου, μαζέψου όσο μπορείς, μάζεψε σφικτά τα ρούχα που φοράς να μην ανεμίζουν σαν αερόστατο.... κάνε πετάλι σταθερά και καλή δύναμη....
Αχχχ εσύ καλά τα λες αλλά για μένα δεν φτουρίσανε κάτι τέτοια κόλπα την Κυριακή στην παραλιακή.. Ήταν πολύ φθηνά για το εφταράκι που είχε και εγώ πολύ light για να δουλέψει οτιδήποτε..
Την επόμενη φορά όμως... τσιμεντόλιθοι στην σχάρα.. !!
Aύριο, ένεκα ενός day-off στη δουλειά (δε με χάλασε) θα πάω τη τελευταία προπονησούλα πριν το Brevet. Θα έχω και τη κάρτα μαζί να προσομοιώσω όσο γίνεται τη διαδρομή. Θα κάνω περίπου 160χλμ αλλά θα ανέβω από Λαυρίου για Μεσογείων και δε θα κόψω για Σχοινιά. Είναι κανείς διαθέσιμος για παρέα;
Και να είχα κανονίσει τελικά με τον φίλο Nidas τζάμπα θα περίμενε. Με χτύπησε ένας γέρος με το αμάξι ξεκινώντας το πρωί από το σπίτι μου. Κατέβαινα τον κεντρικό και αποφασίζει ΧΩΡΙΣ φλας να προσπεράσει το σταματημένο λεωφορείο μπροστά του που φόρτωνε κόσμο. Με το χέρι μου του έσπασα καθρέφτη του καθώς βγήκε προς τα αριστερά να προσπεράσει, το φτερό του αμαξιού με ακουμπάει στο μηρό, πλαγιάζω το ποδήλατο αριστερά και βγάζω δεξί πόδι να στηριχτώ. Την έκανε ο δικός σου με ελαφρά μάλιστα...
Απολογισμός ένα άχρηστος πίσω τροχός. Τόσο στραβός που κατεβαίνοντας σιγά σιγά να πάω σε ένα μάστορα στο κέντρο να το δεί μου σκάει και η σαμπρέλα. Ευτυχώς έχω πάντα εφεδρικές και τρομπίτσα, την άλλαξα επιτόπου, και ακτινολόγησα πρόχειρα με ένα ακτινολόγο που έχω στο τσαντάκι μέχρι να φτάσω στο μαγαζί που πάω και να πλέξω νέους τροχούς. Κράτησα τα κέντρα μου είναι τα RX-100 της Shimano, τα νέα στεφάνια είναι γερμανικά Taurus δίπατα, και inox καινούριες ακτίνες. Πήγε 1 μέχρι να ξεμπερδέψουμε, ξενέρωσα που έχασα τη μέρα και γύρισα σπίτι...
Ηθικόν δίδαγμα: μπορεί να μην έπαθα τίποτα σοβαρό αλλά ΚΡΑΝΟΣ και πάλι ΚΡΑΝΟΣ. Μια εφεδρική σαμπρέλα και μια τρομπίτσα βοηθάνε, μη τα τσιγκουνεύεστε θα σας χρειαστούν εκεί που δε θα το περιμένετε...
PS: το σημερό το εκλαμβάνω σαν σημάδι για το Brevet. Δε το χάνω με τίποτα!
Τα σπασες και μπράβο! Δυστυχώς τώρα είδα το θέμα αλλιώς θα σου κατσικωνόμουν για παρέα :Ρ . Επιφυλάσσομαι και εγώ για την ίδια διαδρομή, σκέφτομαι μήπως την κάνω το σ/κ..
αυτό που ο απλός κόσμος λέει: recovery..... ή στροφάρισμα αποκατάστασης...
Η κλασσική απάντηση που δίνουν οι brevet-αδες στο ερώτημα "έκανα πχ 200 χλμ και την επόμενη μέρα πωνάω, τι να κάνω?" ΚΑΝΕ ΑΛΛΑ 100χλμ (αλλα ΧΑΛΑΡΑ)
..
..
..
..
και πολλές πολλές ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ
να και η συνταγή του γιατρού.....
http://www.stretching.name/index.php?filt=cycling
Και γαμω τις πειγραφες!!!
Αν αναφέρεστε στη δική μου ευχαριστώ
Αν και η πρώτη των παιδιών ήταν φανταστική. Όποιος θέλει ΣΚ κανονίζουμε μια χαλαρή προπονησούλα για Σουνιάκι ξανά.
Ξαναπήγα σήμερα Σούνιο με λίγο διαφορετικές συνθήκες. Καταρχάς άκουσα τους συμφορουμίτες και άφησα τη τσάντα πλάτης. Έχω μια τσάντα της Topeak πλέον για το τιμόνι που χώρεσε όλα τα απαραίτητα.
Βοήθησε να μην έχω βάρος στη πλάτη ήταν σημαντικό.
Δε θέλω να κουράσω, σας παραθέτω και τη διαδρομή που ήταν επίσης διαφορετική. Γύρισα από Λαύριο-Κερατέα-Παιανία και νομίζω ήταν πολύ καλύτερα απο την επιστροφή απο παραλία. Είχε μια συνεχή ανηφόρα όλη η διαδρομή αλλά πολύ στρωτή που βγαίνει σχετικά εύκολα.
)καθώς σήμερα πήγαινε και έλα μοιράστηκαν σχεδόν το χρόνο (περίπου 2:55 λεπτά). Νομίζω ο συνδυασμός σταθερός ρυθμός, υψομετρικά στην επιστροφή και το βάρος στη πλάτη πρέπει να έκαναν τη διαφορά. Να είστε καλά!
Ο συνολικός χρόνος ήταν 5 ώρες και 55 λεπτά, τεράστια αλλαγή με τη πρώτη απόπειρα (4:17 μόνο η επιστροφή
Πού πας με το κάρο ρεεεεεεεεε;
xaxaxaxaxaxa
Προπονήσου γιατί από βδομάδα θα σε πηγαίνω προφυλακτήρα με 40km/h μωτ, tour de france θα το κάνεις!
Καλά φτιάξε τη σέλα να μη σε κόβει και βλέπουμε
Δοκίμασε κανείς να πάει σήμερα Σούνιο; 7 μποφόρ είχαμε διαβάσει και μάλλον ήταν αλήθεια. Φτάσαμε Λαύριο και μέτά πήραμε λεωφορείο. Δεν είχε νόημα, κατεβαίναμε σε κατηφόρα και έπρεπε να κάνουμε πετάλι από τον αέρα. Συνάντησε κανείς τίποτα παρόμοιο;
Ο αέρας είναι άστα να πάνε με το ποδήλατο...
Σας πήρε ο οδηγός με τα ποδήλατα μέσα στο
λεωφορείο; Γενικά θα έχει δυνατά βορειαδάκια
αυτές τις μέρες.
Αν διαβάσεις την αλλη εξόρμηση που έχω γράψει στην
Εύβοια τότε θα δεις το μυστικό. Βασικά βάζεις το
κεφάλι κάτω και απλά κάνεις πετάλι :P
Σε καλύτερο ποδηλατικό επίπεδο και όταν έχεις βγει με
την ίδια παρέα πολλές φορές, θα κάνατε μια ωραία ομάδα
όπου ο μπροστά θα κάλυπτε τον πίσω και κάθε τόσο θα
εναλλασόσασταν.
Το "δεν έχει νόημα" δεν παίζει σε τέτοιες εξορμήσεις.
Αν δεν έβρισκες λεωφορείο τι θα έκανες, θα περίμενες
να γυρίσει ο άνεμος; :P Κάθεσαι λίγο και μετά πάλι
πετάλι, με 10χλμ, με 7χλμ με όσο.
Εμείς στη διαδρομή αυτή που λες είχαμε και κόντρα άερα
και κρύο και 4 ώρες βορχή...Τα λεγόμενα ψυχικά αποθέματα
που έχουμε αναφέρει ;)
Την πρώτη φορά που επιχείρησα να ανηφορίσω την Βάρης-Κορωπίου από την Βάρη στο Κορωπί ένα φονικός τυφώνας γύρω στα 12 Μποφόρ με είχε κόντρα για καμιά 15αριά χιλιόμετρα ανηφόρας. Όταν έφτασα στο Κορωπί, ήμουνα σαν να είχα κάνει Αθήνα Θεσσαλονίκη. Την άραξα σε ένα καφενείο, παίζει να κανα και τσιγραράκι τράκα :) -τότε ήμουν στα κοψίματα ακόμη- γέμισα δυνάμεις και σιγά σιγά έφτασα παιανία γλυκά νερά και στο τέλος στον σταυρό, από τον οποίο ξεκινάει η περίφημη γλυκιά κατηφόρα της Μεσογείων, που λέει και ο Eaglos.
Βέβαια μπορεί να μείνεις και από δυνάμεις και πραγματικά να μην μπορείς να συνεχίσεις. Εγώ τότε ήμουν τελείως απροπόνητος, αλλά μάλλον βρέθηκα σε καλή μέρα. Βοήθησε και το τσιγαράκι. :)
...σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση είναι μία.
Κρύβομαι από τον αέρα όσο καλύτερα μπορώ.
Αυτό σημαίνει:
- αν είμαστε τουλάχιστον 2 ποδηλάτες, αναλαμβάνει (κυκλική εναλλαγή) ο καθένας να μπει μπροστά για πχ 10 λεπτά και να κάτσει ο άλλος πίσω / κρυμμένος απο τον αέρα για τα 10 αυτά λεπτά. Και τούμπαλιν....
ΔΕΝ είναι ανάγκη να κάνεις τρελό κολλητήρι, απλά να κάτσεις από πίσω, όσο κοντίτερα μπορείς στη ρόδα του μπροστινού σου. Προφανώς τα χέρια είναι στα φρένα ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ δεξιά - αριστερά.
- αν είσαι μόνος σου, σκύψε, μάζεψε πόδια και χέρια κοντά στο σώμα σου, μαζέψου όσο μπορείς, μάζεψε σφικτά τα ρούχα που φοράς να μην ανεμίζουν σαν αερόστατο.... κάνε πετάλι σταθερά και καλή δύναμη....
... ο brevetομάνας RockaRolla.
Ευχαριστώ, πολύτιμο το κόλπο και χρειάζεται και μόνο δύο. :)
Βέβαια εγώ τότε ήμουν με ένα μτβ που του είχα βάλει μια μλκία λαιμό με μεταβαλλόμενη κλίση γιατί νόμιζα ότι έπρεπε να σηκωθώ τελείως όρθιος, και σαν τον αγέρωχο καβαλάρη καμάρωνα μέσα στο πέλαγος (ανηφορική Βάρης-Κορωπίου) με τους καρχαρίες (ΙΧ), με δυο μέτρα ύψος κάνοντας το πανί, αλλά για προς τα πίσω. :)) Οπότε τι αγκώνες και πόδια να πρωτομάζευα... Μέχρι και τον ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας μπορούσα να κάνω εκεί πάνω που ήμουνα. :)
Εκείνη τη μέρα, και μετά από πόνους σε κ@λο (δεν πειράζει) και κυρίως μέση (πειράζει) αποφάσισα να δοκιμάσω πιο σκυφτή στάση. Και τα χιλιόμετρα σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται με ελάχιστους έως καθόλου πόνους. Φαντάζομαι το ξέρεις καλύτερα από εμένα, αν δεν κάνεις χιλιόμετρα δεν μαθαίνεις, οτι και αν διαβάσεις και όσο και αν σε βοηθήσει κάποιος. :)
ΟΛΟΙ έτσι ξεκινήσαμε.
Η σέλα χαμηλά, το τιμόνι ψηλά, καμαρωτοί - καμαρωτοί, μεγάλο δίσκο με το "καλημέρα", Αααααργές - Μεγάαααλες πεταλιές .... και τα γόνατα έκαναν διπλοβάρδειες......
Σιγά - σιγά, διαβάζοντας, και με "δοκιμή και σφάλμα", αρχίσαμε να σηκώνουμε τη σέλα στο σωστό ύψος, να μαζευόμαστε / σκύβουμε λιγάκι, να πεταλάρουμε σε γρήγορους ρυθμούς με "μαλακές" σχέσεις κλπ κλπ.
Για δύο πράγματα χαίρομαι ιδιαίτερα όταν κυκλοφορώ πλέον στην Αθήνα.
1ον βλέπω πολλά - πολλά ποδήλατα. Καθημερινά.
2ον βλέπω σέλες σε σωστό ύψος. Τις περισσότερες φορές.
Αχχχ εσύ καλά τα λες αλλά για μένα δεν φτουρίσανε κάτι τέτοια κόλπα την Κυριακή στην παραλιακή.. Ήταν πολύ φθηνά για το εφταράκι που είχε και εγώ πολύ light για να δουλέψει οτιδήποτε..
Την επόμενη φορά όμως... τσιμεντόλιθοι στην σχάρα.. !!
Aύριο, ένεκα ενός day-off στη δουλειά (δε με χάλασε) θα πάω τη τελευταία προπονησούλα πριν το Brevet. Θα έχω και τη κάρτα μαζί να προσομοιώσω όσο γίνεται τη διαδρομή. Θα κάνω περίπου 160χλμ αλλά θα ανέβω από Λαυρίου για Μεσογείων και δε θα κόψω για Σχοινιά. Είναι κανείς διαθέσιμος για παρέα;
Ουδείς;;; Τώρα που γυρνάει!! :P:P
exeis pm
ειμαι μεσα που θα βρεθουμε
ειμαι μεσα που θα βρεθουμε
Και να είχα κανονίσει τελικά με τον φίλο Nidas τζάμπα θα περίμενε. Με χτύπησε ένας γέρος με το αμάξι ξεκινώντας το πρωί από το σπίτι μου. Κατέβαινα τον κεντρικό και αποφασίζει ΧΩΡΙΣ φλας να προσπεράσει το σταματημένο λεωφορείο μπροστά του που φόρτωνε κόσμο. Με το χέρι μου του έσπασα καθρέφτη του καθώς βγήκε προς τα αριστερά να προσπεράσει, το φτερό του αμαξιού με ακουμπάει στο μηρό, πλαγιάζω το ποδήλατο αριστερά και βγάζω δεξί πόδι να στηριχτώ. Την έκανε ο δικός σου με ελαφρά μάλιστα...
Απολογισμός ένα άχρηστος πίσω τροχός. Τόσο στραβός που κατεβαίνοντας σιγά σιγά να πάω σε ένα μάστορα στο κέντρο να το δεί μου σκάει και η σαμπρέλα. Ευτυχώς έχω πάντα εφεδρικές και τρομπίτσα, την άλλαξα επιτόπου, και ακτινολόγησα πρόχειρα με ένα ακτινολόγο που έχω στο τσαντάκι μέχρι να φτάσω στο μαγαζί που πάω και να πλέξω νέους τροχούς. Κράτησα τα κέντρα μου είναι τα RX-100 της Shimano, τα νέα στεφάνια είναι γερμανικά Taurus δίπατα, και inox καινούριες ακτίνες. Πήγε 1 μέχρι να ξεμπερδέψουμε, ξενέρωσα που έχασα τη μέρα και γύρισα σπίτι...
Ηθικόν δίδαγμα: μπορεί να μην έπαθα τίποτα σοβαρό αλλά ΚΡΑΝΟΣ και πάλι ΚΡΑΝΟΣ. Μια εφεδρική σαμπρέλα και μια τρομπίτσα βοηθάνε, μη τα τσιγκουνεύεστε θα σας χρειαστούν εκεί που δε θα το περιμένετε...
PS: το σημερό το εκλαμβάνω σαν σημάδι για το Brevet. Δε το χάνω με τίποτα!
Πάλι καλά να λες, έυκολα σε μάζευε κάτω
από τις ρόδες και σε πήγαινε βόλτα χωρίς
να καταλάβεις τίποτα.
Προσέχουμε πολύ όταν ποδηλατούμε δίπλα σε
αυτοκίνητα διότι 1ον δεν ακουγόμαστε και
2ον παίζει να είμαστε στο τυφλό σημείο
του καθρέπτη.
Για το 1ο, αν είχες Campagnolo ελεύθερο δεν
θα είχες πρόβλημα :P