Βύρωνας - Μαρμάρι - Βύρωνας (τα κοκκαλά μου πονάνε...)

Η αρχική ιδέα ήταν του Γιάννη, του παιδιού
που έκανε το γύρο Πελλοπονήσου. Ο Γιάννης
δεν μπόρεσε να έρθει τελικά οπότε μείναμε
δυο άτομα. Εγώ με το κουρσάκι και ο φίλος
με ένα Ideal Travellon του 2008.

---
Το πλάνο ήταν να βρεθούμε ΗΣΑΠ Κηφισιάς,
να ποδηλατίσουμε στον παράδρομο της Ε.Ο
μέχρι Μαλακάσα, να κατέβουμε Ωρωπο (36χλμ),
να περάσουμε Ερέτρια με καράβι, να συνεχίσουμε
μέχρι Μαρμάρι (94λμ), να περάσουμε Ραφήνα με
καράβι, να πάρουμε τη Μαραθώνος για Μεσογείων
και μετά σπίτια μας (30χλμ για εμένα).

Σύνολο: 160χλμ συν κάτι ψηλά Βύρωνα - ΗΣΑΠ Ομόνοια
---

Πλύσιμο, λάδωμα, καθάρισμα στεφανιών, αέρας στα
λάστιχα, λεντάκι πίσω, δέσιμο του φακού στο τιμόνι.
Από πράγματα πήρα ένα μικρούλι τσαντάκι πλάτης το
οποίο είναι για ασκό νερού. Έβαλα τρόμπα, σαμπρέλες,
μπαλώματα, εξωλκείς, αλεν, γαλλικό, λεφτά, κλειδιά,
ανακλαστικό γιλέκο, μπαταρίες, σταφίδες. Με το νερό
είχα θέμα καθώς η μια από τις δυο παγουροθήκες δεν
έπεφτε στις τρύπες του σκελετού οπότε μείναμε με μια.
(και 41 να είχα δεν είχε σημασία...). Ο φίλος είχε
περισσότερα καθώς είχε δέσει σχάρα και τα έβαλε εκεί.
Βέβαια μαζί με τα παγωμένα νερά έβαλε και τα γυαλιά
τα οποία πάγωσαν με αποτέλεσμα να ξεφλουδίσει όλη
η επίστρωση από τον πλαστικό φακό και να αχρηστευθούν...

Λέγαμε για 6 στην Κηφισιά αλλά στον ΗΣΑΠ έκαναν έργα
Πειραιάς - Ομόνοια οπότε είπαμε να βρεθούμε Ομόνοια και
να το πάρουμε από εκεί. Τελικά πήραμε των 6:30, Κηφισιά
στις 7:10 και η πτώση θερμοκρασίας πολύ ευχάριστη αλλαγή :)

Μέχρι και Μαλακάσα πήγαμε όμορφα και ωραία, καλος δρόμος,
δροσιά, είχε ανέβα κατέβα αλλά οκ. Προς Ωρωπό είναι η χαρά
του γκαζοφονιά, τρελή κατηφόρα με στροφιλίκια και τέρμα λιμάνι.
Ο Ωρωπός τα ίδια χάλια οπότε πατήσαμε γκάζι και προλάβαμε των
9:40 για Ερέτρια.

Ερέτρια κάναμε μια παράμψη προς τα αριστερά όπου αράξαμε κανά
40λεπτο στο σπίτι του φίλου. Κουλουράκια, πλύσιμο, ανεφοδιασμός
νερών και ατάκες του στυλ "που θα πάτε τώρα", "να πάτε με το αμάξι",
"να μείνετε εδώ", "να σας πάμε εμείς με το αμάξι".
Κλασσικοί γονείς :)
---

Γύρω στις 11:00 ξεκινήσαμε για Μαρμάρι. Μέχρι Αλιβλέρι δρόμος ειναι
κυριλέ. Δεν αντιμετωπίσαμε θέμα καθώς όλοι μας πρόσεχαν και
μας έδιναν χώρο. Στο Αλιβέρι γινόταν της πουτάνας από παρκαρι-
σμένα και ντόπιους που ήθελαν να παρκάρουν μέσα στα μαγαζιά για
να πάρω ένα γάλα και μισό κιλό ψωμί. Εκεί έγινε και το μοναδικό
σκηνικό του παραλίγο ατυχήματος.

Στα 20 μέτρα είναι φούρνος στα δεξιά του κεντρικού, κάθετο στενό
πριν το φούρνο, κόκκινο αμάξι με αλάρμ μπροστά από φούρνο και μαύρο
αμάξι στο αντίθετο ρεύμα με φλας αριστερό. "Οκ, κλασσικός οδηγός, ας
κόψω να δω τι θα κάνει", 20 μέτρα, 15, 10, 8, 3, "οκ με έχει δει, οπότε
περνάω και στρίβει μετά αυτός". Στο 1 μέτρο από το μαύρο αμάξι ο άλλος
οδηγός του κόκκινου βάζει μπρος και ξεκινά και τότε τα κομμάτια του παζλ
μπαίνουν σωστά.... Ο μαύρος ποτέ δεν ήθελε να στρίψει στο στενό αλλά το
φλας ήταν για να δείξει ότι θέλει να παρκάρει στη θέση του κόκκινου μπροστά
από το φούρνο....

Έχω περάσει μισό αμάξι και ο τυπός απλά πατά γκάζι και έρχεται για εμβολισμό
να με στείλει για καρβελάκι χωριάτικο. Κόβω αμέσως δεξιά αλλά ο κόκκινος
αποφασίζει να σταματήσει γιατί έτσι, κόβω κολλητα αριστερά, διπλώνω ανάποδα
το τιμόνι, κλειδώνω το μπροστά, πετάω κώλο για να μην με μαζέψει ο μαύρος,
βγαίνω από τις δέστρες και σταματώ μερικά κλικ πριν τον κόκκινο. Ο μαύρος
δεν πήρε πρέφα τι έγινε οπότε ούτε να τον βρίσω δεν είχε νόημα γιατί θα
έπρεπε να του εξηγήσω.

Από το Αλιβέρι και μετά η λέξη που περιγράφει την κατάσταση είναι "ΑΕΡΑΣ".
Δυνατός κόντρα αέρας συνέχεια μέχρι το Μαρμάρι. Όπου δεν ήταν κόντρα
μας έριχνε σφαλιάρες και μας πήγαινε βόλτα. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει
πάρα πολύ η ταχύτητα, η κούραση ανέβηκε και το χρονοδιάγραμμα πήγε στο
διάoλο :P Μέχρι και τη διασταύρωση για Νεα Στύρα ο δρόμος ειναι σε καλή
κατάσταση. Μετά τη διασταύρωση έχει μια ανηφόρα με κάτι ανεμογεννήτριες
(θόρυβος) και αρχίζει η κατηφόρα για τα Στύρα.

Είναι το χειρότερο οδόστρωμα που έχω δει στη ζωή μου. Μιλάμε για διαλυμένο
τσιμέντο σε όλο το πλάτος του δρόμου, λακούβρες, ξυσμένο, ραγισμένο,
διαφορετικά ύψη και γενικά όλα τα σκατά μαζεμένα σε ένα δρόμο. Φάγαμε
τρελό ξύλο, εγώ σε χέρια, αγκώνες και ο φίλος στη μέση. Δυστυχώς αυτό
το χάλι συνεχίζει για καμιά 15άρα χλμ (περνάς τα Στύρα). Δεν είναι
δρόμος για κούρσα, δεν είναι δρόμος για κάτι άλλο πέραν χοντρού
ελαστικού και πολύ καλή ανάρτηση. Στο πρακτικό μέρος είναι μια
κατηφόρα παγίδα καθώς ούτε να κερδίσεις χρόνο μπορείς και βγαίνεις
ακόμα πιο διαλυμένος από ότι πριν.

Η ώρα είναι 15:30 και έχουμε σταματήσει σε παρακμή "χωριό" όπου τρώμε
κακό φαγητό (πόσο δύσκολη είναι μια μπριζόλα). Μπροστά έχουμε 9χλμ
ανηφόρας η οποία μετά από τόσο ξύλο και αέρα φαντάζει βουνό. Το καράβι
των 17:30 είναι ανέκδοτο καθώς έχουμε άλλα 25χλμ για Μαρμάρι... Ξεκινάμε
γύρω στις 17:00 από την "ταβέρνα". Η ανηφόρα βγαίνει, τένοντες πονάνε,
ο κώλος έχει ανάψει, παλάμες, ώμοι, αγκώνες πονανε. Επιτέλους τελειώνει,
18:00 είμαστε στο ύψωμα και βλέπουμε το λιμάνι.

Άντε ρε πούστη, επιτέλους ευθεία και κατηφόρα, "Δε νομίζω Τάκη".
Κατεβαίνουμε με καμιά 60άρα για καμιά 5άρα χλμ και ξαφνικά αέρας...
Γαμώ τον αέρα :) Οπότε πάμε πάλι τα ίδια, αργά και κούνια μπέλα.
Με τα πολλά φτάνουμε στις παρυφές του χωριού και φυσικά ο δρόμος
μεταμορφώνεται στον κατεστραμένο σκατόδρομο, ένα σέξ πριν το οριστικό
αντίο του καραβιού...

Στο λιμάνι πανικός, ο έλληνας της τελευταίας στιγμής να μην βρίσκει
θέση για το αμάξι του. Οικογένειες να μαλώνουν μεταξύ τους, κόσμος σε
απόγνωση διότι θα έφευγαν αυτοί και το αμάξι θα έμενε πίσω. Κατάντια
γενικά.... Φεύγουμε 19:55 με 25 λεπτά καθυστέρηση, φτάνουμε Ραφήνα
9 και γρήγορα γρήγορα αφήνουμε πίσω τον πανικό της κόρνας των εγκλω-
βισμένων οδηγών και τραβάμε για Μαραθώνος.

Η Μαραθώνος πήγε καλά. Για κάποιο λόγο υπάρχει μια λωρίδα δίπλα στη
δεξιά η οποία είναι ιδανική για ποδήλατο και η οποία πάει σερί για
πολλά χλμ. Τα αυτοκίνητα τραινάκι, "καλά που πάνε αυτοί" αναρωτήθηκε
φωναχτά επιβάτης ταξί όταν μας είδε και μετά έμεινε να περιμένει στη
κίνηση.

Ο πόνος έχει περάσει σε άλλη διάσταση και πλέον δεν ενοχλει :)
Γύρω στις 22:10 φτάνουμε στην κορυφή της ανηφόρας στο σταυρό στο
Γέρακα και αράζουμε σε μια Shell για νερό. Από εκεί και μετά απλά
απολαύσαμε τον ατελείωτο κατήφορο μέχρι και την γέφυρα στην Κατεχάκη
όπου ο φίλος τράβηξε από κάτω για Φάληρο και εγώ έκοψα στην Κατεχάκη
για να βγω Κοκκινοπούλου, Υμηττού, Βύρωνα.

Διατάσεις, ζεστό μπάνιο, φαί, νερό, σκέψεις για 9άρι λαιμό και νάνι :)
Ευτυχώς δεν έχω κράμπες και δεν πονάει η μέση.

Ευχαριστούμε τη κυριούλα στο Βέλος όπου μας κέρασε νερά.
Επίσης την κυρία σε μια καντίνα πριν τους Ζάρακες όπου
πάλι μας κέρασε νερά και μιλήσαμε για τα προβλήματα της
περιοχής :)

Κατά τα άλλα η Εύβοια σαν μέρος εξακολουθεί να είναι με "Χ"
στο χάρτη μου, όπως και τα απέναντι μέρη (Ωρωπός, καπανδρίτια κλπ).

Η διαδρομή είναι η παρακάτω.
http://ridewithgps.com/routes/695040