Σήμερα το πρωί. Σε μια γειτονιά της πόλης. Έξω από ένα εγκαταλειμένο σπίτι. Τα μόνα καινούργια πάνω του, η σέλλα και το μπροστινό λάστιχο. Κανείς γύρω. Ο ιδιοκτήτης άφαντος. Αφημένο σε έναν τοίχο. Ξεκλείδωτο. Σιωπηλό. Εύγλωττο.
Υπέροχη φωτογραφία! Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σ αυτή τη γειτονιά, μεταξύ άλλων επειδή αφήνουν ξεκλείδωτα ποδήλατα για να πεταχτούν κάπου κοντά, όπως παλιά στα σπίτια άφηναν τις πόρτες ανοιχτές.Στο νησί μου αφήνουν ακόμα ανοιχτά μ εκείνη την κουρτίνα να ανεμίζει ξεθωριασμένη από τον ανελέητο ήλιο των Κυκλάδων.
Όλα τα σιωπηλά είναι τα πιο εύγλωττα.
Αυτήν ακριβώς εννοώ.
Όταν θέλουμε να σχολιάσουμε ένα ποστ που είναι λίγο πιο πριν από το τελαυταίο, πώς γίνεται;Βάζουμε για τίτλο σε ποιόν αναφερόμαστε;Τα τεχνικά του φόρουμ δεν τα κατέχω όλα ακόμη.
Γυριζοντας απο Ναυπλιο προς Κιατο, κι εχοντας ανεβει τις στροφες για Δερβενακια, δικαιουται κανεις μια σταση στον παλιο σταθμο, κι ας μην περναει πια το τραινο.
Και μιας και το αλλο "τραινο" ειναι φορτωμενο,, δεν υπαρχει κανενας λογος, να μην ακουει κανεις και το Mississipi Fred McDowell, να παιζει το "Freight Train Blues"...
Καρφωμένη με τον “ανθρακωρύχο” πίσω απ’ την εξής πομπή, στην Μαρίνα πίσω απ’ το βενζινάδικο του Μυγιάκη.
Γερανός έχει μόλις σηκώσει (τόσο απλά όσο δεν φαντάζεστε) ένα ευμέγεθες ιστιοφόρο μαύρου χρώματος. Δηλαδή ο “ανθρακωρύχος" μύγα από κάτω του. Άστε με εμένα!
Κινείται ο γερανός ο άτιμος γρήγορα. Εγώ η σκλαβωμένη στο θέαμά του το κυνηγάω απεγνωσμένα και κάνω να βγάλω το κινητό, να φωτογραφίσω τι θαρείτε; Την καρίνα του σκάφους και τα ίσαλά του που στάζουν θάλασσα από πάνω μας, γεμάτα απ’ τα ζούδια του βυθού, που κρέμονται. Κάτι σαν τα γένια του πειρατή στους "Πειρατές της Καραϊβικής" κινιόντουσαν. Σαλεύανε. Όσο να βγει το κινητό απ’ το σακίδιο, χάνεται ο γερανός με το θεόρατο σκάφος στο περιφραγμένο καρνάγιο.
Καμμιά ντροπή εγώ, τρέχω με το ποδήλατο στο καρνάγιο το περιφραγμένο. Ωπ, φύλακας στην είσοδο. Η τρελή τώρα: παρακαλώ πολύ μόλις μπήκε ένα σκάφος και θα ήθελα να το φωτογραφίσω, γιατί με ξετρέλανε! Ο στωϊκός φύλακας: αν μπήτε κυρία μου μέσα θα σκάσουν τα λάστιχά σας απ’ τις πρόκες και τις πινέζες που κυκλοφοράνε βυθισμένες στο χώμα και τις πέτρες. Τρόμος εγώ περί πρόκας και πινέζας στα λάστιχα, το ομολογώ. Θα έπρεπε να φορτώσω σε ταξί. Δεν είχα εργαλεία να παρέμβω. Εξ άλλου εγώ για το Χίλτον ήμουνα, να πάρω τις απαντήσεις στις εξετάσεις μου. Ο Άλιμος οφείλεται στο παρορμητικό του χαρακτήρα μου.
Γυρίζω πίσω σαν βρεγμένη γάτα. Δεν είναι ζωή αυτή, μερικά πράγματα θέλουν να’χεις τη μηχανή παραμάσχαλα σε ετοιμότητα. Το clue όμως που με θανάτωσε κυριολεκτικά ήταν η ονομασία του σκάφους στην πρύμνη, που ούτε αυτό δεν πρόλαβα να συνδυάσω με τον “ανθρακωρύχο" σε σύνθεση. Το όνομα αυτού ήταν: MODUS VIVENTI!!!
Ιδού να πάρει η ευχή, χίλια λόγια για μια δυνατή στιγμή και για μια φωτογραφία της ή και δύο, που δεν κατάφερα να βγάλω.
Η τρίτη παράγραφος όπου περιγράφεις τι είδες ήταν τόσο δυνατή, είδα μπροστά μου την καρίνα με τα κολλημένα όστρακα να στάζει θαλασσινό νερό.
Νιώθω ΄την ανάγκη σου να μοιραστείς μαζί μας αυτή την ομορφιά, να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή.Μαζί μου το μοιράστηκες ήδη.
Έχεις δοκιμάσει να γράψεις, για σένα, για τους άλλους, για το κέφι σου...
Η τρίτη παράγραφος όπου περιγράφεις τι είδες ήταν τόσο δυνατή, είδα μπροστά μου την καρίνα με τα κολλημένα όστρακα να στάζει θαλασσινό νερό.
Νιώθω ΄την ανάγκη σου να μοιραστείς μαζί μας αυτή την ομορφιά, να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή.Μαζί μου το μοιράστηκες ήδη.
Έχεις δοκιμάσει να γράψεις, για σένα, για τους άλλους, για το κέφι σου...
Ένας ταξιδιώτης απ΄τα παλιά.....
. Uploaded with ImageShack.us
.
.
και επειδή νομίζω πως μόνο μία με την B.S.A δεν είναι αρκετή... ακόμα μία πίσω από τα κομμένα στάχυα..... Uploaded with ImageShack.us
Αχ, παγουροθήκη, φραπεδοθήκη....
Εγκατέλειψα την ιδέα, κατέληξα ότι χαλάει όλο το στυλ του ποδηλάτου.
Τούτο εδώ όμως...τουλάχιστον όσο είναι ακόμα κρύο, γιατί όχι;
Μήπως ο gpiter έχει να προτείνει κάτι σε κλασική φραπεδοπατέντα;
Α, Παύλο, με προκαλείς να μπώ στην περιπέτεια της μεταφοράς και της ανηφόρας, για να φέρω τέτοια στιγμιότυπα να μοιραστώ μαζί σας μετά τις διακοπές.Έχω ήδη κατά νου κάποια σημεία για φωτογράφηση.
Και αφού με αποτρέπετε από ενοικίαση ποδηλάτου [δεν υπάρχει]και η ενοικίαση παπιού [βλασφημία] αδύνατη λόγω έλλειψης διπλώματος, θα τα πούμε εδώ μετά τις διακοπές...
Για αυτό επιμένω ότι η τρέλα δεν πάει στα βουνά.
Κάτι τέτοιο θα είχε κάνει και ο άτυχος ΒΜΧάς στο Κροκύλι....
Ρύθμιση σε ανύποπτο χρόνο σε Sepia και πέρυσι στην πανέμορφη Ερεσσό τραβήχτηκε αυτή η φωτό εν αγνοία των πρωταγωνιστών
Ωραια φωτο αλλα κ το peugeot ta σπαει
Σήμερα το πρωί. Σε μια γειτονιά της πόλης. Έξω από ένα εγκαταλειμένο σπίτι. Τα μόνα καινούργια πάνω του, η σέλλα και το μπροστινό λάστιχο. Κανείς γύρω. Ο ιδιοκτήτης άφαντος. Αφημένο σε έναν τοίχο. Ξεκλείδωτο. Σιωπηλό. Εύγλωττο.
23 Ιουνιου 2012.
Κατα τη διαρκεια της δευτερης Συναντησης των Κλασικων, βραδυνη βολτα απο το Ναυπλιο στους Μυλους.
Υπέροχη φωτογραφία! Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σ αυτή τη γειτονιά, μεταξύ άλλων επειδή αφήνουν ξεκλείδωτα ποδήλατα για να πεταχτούν κάπου κοντά, όπως παλιά στα σπίτια άφηναν τις πόρτες ανοιχτές.Στο νησί μου αφήνουν ακόμα ανοιχτά μ εκείνη την κουρτίνα να ανεμίζει ξεθωριασμένη από τον ανελέητο ήλιο των Κυκλάδων.
Όλα τα σιωπηλά είναι τα πιο εύγλωττα.
Αυτή έχει κάτι στα χρώματά της, μια ατμόσφαιρα μοναδική.Είναι η αγαπημένη μου.Εννοώ τη φωτογραφία του Columbus από το Ξυλόκαστρο.
;;
αυτήν εννοείς;;
Ξυλοκαστρο, 6/2010
Αυτήν ακριβώς εννοώ.
Όταν θέλουμε να σχολιάσουμε ένα ποστ που είναι λίγο πιο πριν από το τελαυταίο, πώς γίνεται;Βάζουμε για τίτλο σε ποιόν αναφερόμαστε;Τα τεχνικά του φόρουμ δεν τα κατέχω όλα ακόμη.
Θα βρεις απάντηση σε πμ (για να μην συζητάμε εις βάρος της θεματικής του thread)
30-6-2012
Σαββατο πρωι στο 4ο γυμνασιο Αγ. Παρασκευης.
@gahtha
Οπα ρε συμπολιτη!!!!
Πως τα πετας ετσι να πουμε!!!
Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο
Γυριζοντας απο Ναυπλιο προς Κιατο, κι εχοντας ανεβει τις στροφες για Δερβενακια, δικαιουται κανεις μια σταση στον παλιο σταθμο, κι ας μην περναει πια το τραινο.
Και μιας και το αλλο "τραινο" ειναι φορτωμενο,, δεν υπαρχει κανενας λογος, να μην ακουει κανεις και το Mississipi Fred McDowell, να παιζει το "Freight Train Blues"...
Κάποιος ξέχασε(?!) τα καινούργια του γιαλιά στο ποδήλατό μου! Πληροφορίες εκτός...
Για να το πούμε με όρους facebook, η φωτογραφία...αρέσει στην BookLuv.
Για να δούμε όμως αν θα παρουσιαστεί ο ιδιοκτήτης των γυαλιών.
Ραφήνα με ολίγον τι HDR (διαφορετικές μέρες) :
Καρφωμένη με τον “ανθρακωρύχο” πίσω απ’ την εξής πομπή, στην Μαρίνα πίσω απ’ το βενζινάδικο του Μυγιάκη.
Γερανός έχει μόλις σηκώσει (τόσο απλά όσο δεν φαντάζεστε) ένα ευμέγεθες ιστιοφόρο μαύρου χρώματος. Δηλαδή ο “ανθρακωρύχος" μύγα από κάτω του. Άστε με εμένα!
Κινείται ο γερανός ο άτιμος γρήγορα. Εγώ η σκλαβωμένη στο θέαμά του το κυνηγάω απεγνωσμένα και κάνω να βγάλω το κινητό, να φωτογραφίσω τι θαρείτε; Την καρίνα του σκάφους και τα ίσαλά του που στάζουν θάλασσα από πάνω μας, γεμάτα απ’ τα ζούδια του βυθού, που κρέμονται. Κάτι σαν τα γένια του πειρατή στους "Πειρατές της Καραϊβικής" κινιόντουσαν. Σαλεύανε. Όσο να βγει το κινητό απ’ το σακίδιο, χάνεται ο γερανός με το θεόρατο σκάφος στο περιφραγμένο καρνάγιο.
Καμμιά ντροπή εγώ, τρέχω με το ποδήλατο στο καρνάγιο το περιφραγμένο. Ωπ, φύλακας στην είσοδο. Η τρελή τώρα: παρακαλώ πολύ μόλις μπήκε ένα σκάφος και θα ήθελα να το φωτογραφίσω, γιατί με ξετρέλανε! Ο στωϊκός φύλακας: αν μπήτε κυρία μου μέσα θα σκάσουν τα λάστιχά σας απ’ τις πρόκες και τις πινέζες που κυκλοφοράνε βυθισμένες στο χώμα και τις πέτρες. Τρόμος εγώ περί πρόκας και πινέζας στα λάστιχα, το ομολογώ. Θα έπρεπε να φορτώσω σε ταξί. Δεν είχα εργαλεία να παρέμβω. Εξ άλλου εγώ για το Χίλτον ήμουνα, να πάρω τις απαντήσεις στις εξετάσεις μου. Ο Άλιμος οφείλεται στο παρορμητικό του χαρακτήρα μου.
Γυρίζω πίσω σαν βρεγμένη γάτα. Δεν είναι ζωή αυτή, μερικά πράγματα θέλουν να’χεις τη μηχανή παραμάσχαλα σε ετοιμότητα. Το clue όμως που με θανάτωσε κυριολεκτικά ήταν η ονομασία του σκάφους στην πρύμνη, που ούτε αυτό δεν πρόλαβα να συνδυάσω με τον “ανθρακωρύχο" σε σύνθεση. Το όνομα αυτού ήταν: MODUS VIVENTI!!!
Ιδού να πάρει η ευχή, χίλια λόγια για μια δυνατή στιγμή και για μια φωτογραφία της ή και δύο, που δεν κατάφερα να βγάλω.
Η τρίτη παράγραφος όπου περιγράφεις τι είδες ήταν τόσο δυνατή, είδα μπροστά μου την καρίνα με τα κολλημένα όστρακα να στάζει θαλασσινό νερό.
Νιώθω ΄την ανάγκη σου να μοιραστείς μαζί μας αυτή την ομορφιά, να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή.Μαζί μου το μοιράστηκες ήδη.
Έχεις δοκιμάσει να γράψεις, για σένα, για τους άλλους, για το κέφι σου...
Ένας ταξιδιώτης απ΄τα παλιά.....
Uploaded with ImageShack.us
Uploaded with ImageShack.us
.
.
.
και επειδή νομίζω πως μόνο μία με την B.S.A δεν είναι αρκετή... ακόμα μία πίσω από τα κομμένα στάχυα.....
Αχ, παγουροθήκη, φραπεδοθήκη....
Εγκατέλειψα την ιδέα, κατέληξα ότι χαλάει όλο το στυλ του ποδηλάτου.
Τούτο εδώ όμως...τουλάχιστον όσο είναι ακόμα κρύο, γιατί όχι;
Μήπως ο gpiter έχει να προτείνει κάτι σε κλασική φραπεδοπατέντα;
μπα.... Ελένη, τα δικά μου ποδήλατα είναι του ελληνικού καφέ και του τσίπουρου
Στη Χώρα της Φολεγάνδρου
Στη Χώρα της Σικίνου
Α, Παύλο, με προκαλείς να μπώ στην περιπέτεια της μεταφοράς και της ανηφόρας, για να φέρω τέτοια στιγμιότυπα να μοιραστώ μαζί σας μετά τις διακοπές.Έχω ήδη κατά νου κάποια σημεία για φωτογράφηση.
Και αφού με αποτρέπετε από ενοικίαση ποδηλάτου [δεν υπάρχει]και η ενοικίαση παπιού [βλασφημία] αδύνατη λόγω έλλειψης διπλώματος, θα τα πούμε εδώ μετά τις διακοπές...
Σε προκαλώ λοιπόν, όχι μόνος μου, να μας ταξιδέψεις στη Σίφνο γιατί φέτος δε με βλέπω να τα καταφέρνω...
Να δεις που το ΕΣΚΑ θα γράψει τη δική του κυκλαδίτικη ιστορία, άλλωστε τι είναι μια ανηφόρα μπρος στην πρόκληση της τέχνης;