Η ιστορία του πράσινου ποδήλατου
Ένα κοριτσάκι, μια φορά, ήθελε να βάψει το ποδήλατο του. Το πράσινο χρώμα της άρεσε πολύ, γι’ αυτό αγόρασε πράσινη μπογιά και το έβαψε καταπράσινο.
«Τέτοιο χορτοπράσινο ποδήλατο δεν είδα ποτέ μου», της είπε ο αδερφός της. «Να το κάνεις κόκκινο, τότε θα είναι ωραίο».
Το κόκκινο άρεσε και στο κοριτσάκι, για αυτό το άλλαξε το χρώμα.
«Κόκκινα ποδήλατα έχει όλος ο κόσμος. Γιατί δεν το βάφεις μπλε;», της είπε η φιλενάδα της.
Το σκέφτηκε λιγάκι και άλλαξε το χρώμα, και το έκανε μπλε.
«Μπλε; είναι πολύ σκούρο για ποδήλατο», της είπε ένα παιδί. «Κίτρινο να το βάψεις. Το κίτρινο είναι πολύ χαρούμενο χρώμα».
«Δίκιο έχει», σκέφτηκε το κοριτσάκι. «Το κίτρινο χρώμα είναι πιο χαρούμενο». Και το έβαψε κίτρινο.
«Τι αηδία χρώμα που διάλεξες», της είπε μια γειτόνισσα. «Γιατί δεν το βάφεις θαλασσί;».
Το έβαψε λοιπόν και θαλασσί! Μα δεν είχε προλάβει καλά καλά να το τελειώσει, όταν ήρθε ξανά ο αδερφός της.
«Μα δεν σου είπα να το κάνεις κόκκινο;», της είπε. «Αυτό το χρώμα είναι τελείως άσχετο για ένα ποδήλατο. Κόκκινο πρέπει να το βάψεις. Κόκκινο!».
Το κοριτσάκι δεν απάντησε τίποτα. Πήρε μονάχα την πράσινη μπογιά και έβαψε το ποδήλατο καταπράσινο – έτσι όπως το ήθελε από την αρχή – χωρίς να νοιάζεται καθόλου, μα καθόλου, για το τι θα έλεγαν οι άλλοι
Ούρσουλα Βέλφελ, Εικοσιοχτώ Αστείες Ιστορίες, 1961
μετάφραση: Ηώ Αμανάκη
http://www.ianos.gr/eikosiokto-asteies-istories.html
:p