Πολύ πολύ πολύ ωραίος τρελός!!! Σκέτη έμπνευση και ελπίδα ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν και οι δικοί μου fellow crazy riders-hikers. Το μόνο που μένει είναι να αναγνωριστούμε και απλά να φύγουμε! Να είσαι ευλογημένος.
Απρίλιος να τανε?? Brevet Πύργου, ο καιρός έλεγε για συννεφιές και ελάχιστο ψιλόβροχο, αλλά όταν ξυπνήσαμε το πρωί έριχνε κανονικά. Κανείς μας δεν είχε φέρει λασπωτήρες.
Η λύση: μεγάλο μπουκάλι νερού, κομμένο κατά μήκος σχεδόν στη μέση (λίγο παράκεντρα, ώστε να έχουμε μεγάλη επιφάνεια κάλυψης του ελαστικού).
Κόβουμε και το στόμιο, σχηματίζουμε δύο γλώσσες κόβωντας/αφαιρώντας και ένα "μεσαίο" τμήμα στην μια άκρη του φτερού. Οι γλώσσες πάνε εκατέρωθεν του παλουκόσελου (σαν εγκοπή) Στερεώνουμε πρόχειρα με μονωτική, σελοτέιπ, οτιδήποτε κολλητικό που θα αντέξει ένα βροχερό 10ωρο, τόσο γύρω από το παλουκόσελο, αλλά και δημιουργώντας αντιρήδες με κομμάτια ταινείας που κρέμονται από τις ράγες τις σέλας ή το τσαντάκι σέλας.....
Θα ψάξω να βρω φωτο, θυμάμαι ότι τουλάχιστον είχε κρατήσει καθαρή την πλάτη μου από λασπώνερα και ότι το σελοτειπ που είχα χρησιμοποιείσει (μπόλικο) είχε κρατήσει μια χαρά και είχε αποσπάσει θετικά σχόλια (και μπόλικα πειράγματα...).
Βέβαια η δική σου κατασκευή είναι "μόνιμη" και προστατεύει καλύτερα.
Πολύ πολύ πολύ ωραίος τρελός!!! Σκέτη έμπνευση και ελπίδα ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν και οι δικοί μου fellow crazy riders-hikers. Το μόνο που μένει είναι να αναγνωριστούμε και απλά να φύγουμε! Να είσαι ευλογημένος.
Καλό ταξίδι...
Ζωαρίστρια, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Και 'γω μη νομίζεις, δυσκολεύτηκα (και δυσκολεύομαι) πολύ να βρω άτομα να έρθουν μαζί μου. Όταν είχα προτείνει για πρώτη φορά να πάμε με ποδήλατα και να κοιμηθούμε χωρίς σκηνές στην κορυφή της παλιοβούνας, γελάγανε. Τώρα είναι κάπως καλύτερα, λίγο με την κρίση, λίγο ότι άρεσε σε κάποιους. Αλλά και πάλι, αυτους τους πόθους τους διαφημίζω παντού και με κάθε ευκαιρία για να βρίσκω στρατεύσιμους!
Η εμπειρία μου δείχνει πάντως, πως για να ξεκουνηθεί ο άλλος απο το ζεστό κρεβάτι του ή τη ζεστή καφετέρεια είναι τόσο μα τόσο δύσκολη υπόθεση! Ακόμα και τους πιο μάχιμους, πρέπει να τους σπρώξεις. Άσε που κάποιοι νομίζουν ότι όλη μου η ζωή είναι διακοπές. Όχι βέβαια! Απλά, όταν όλλοι τα Σάββατα επιλέγουν να πάνε για καφέ εγώ επιλέγω να πάω σε κανά βουνό.
Τελοσπάντων, η καλογερική είναι δύσκολη, αλλά έχει πολλά ωραία!
Απρίλιος να τανε?? Brevet Πύργου, ο καιρός έλεγε για συννεφιές και ελάχιστο ψιλόβροχο, αλλά όταν ξυπνήσαμε το πρωί έριχνε κανονικά. Κανείς μας δεν είχε φέρει λασπωτήρες.
Η λύση: μεγάλο μπουκάλι νερού, κομμένο κατά μήκος σχεδόν στη μέση (λίγο παράκεντρα, ώστε να έχουμε μεγάλη επιφάνεια κάλυψης του ελαστικού).
Κόβουμε και το στόμιο, σχηματίζουμε δύο γλώσσες κόβωντας/αφαιρώντας και ένα "μεσαίο" τμήμα στην μια άκρη του φτερού. Οι γλώσσες πάνε εκατέρωθεν του παλουκόσελου (σαν εγκοπή) Στερεώνουμε πρόχειρα με μονωτική, σελοτέιπ, οτιδήποτε κολλητικό που θα αντέξει ένα βροχερό 10ωρο, τόσο γύρω από το παλουκόσελο, αλλά και δημιουργώντας αντιρήδες με κομμάτια ταινείας που κρέμονται από τις ράγες τις σέλας ή το τσαντάκι σέλας.....
Θα ψάξω να βρω φωτο, θυμάμαι ότι τουλάχιστον είχε κρατήσει καθαρή την πλάτη μου από λασπώνερα και ότι το σελοτειπ που είχα χρησιμοποιείσει (μπόλικο) είχε κρατήσει μια χαρά και είχε αποσπάσει θετικά σχόλια (και μπόλικα πειράγματα...).
Βέβαια η δική σου κατασκευή είναι "μόνιμη" και προστατεύει καλύτερα.
χεχεχε, αυτές οι μόντες πάνω στην τρέλα είναι οι καλύτερες! Ο λασπωτήρας σου πρέπει να είχε πολύ πλάκα πάνω στο κουρσάκι! Αυτά είναι τα ωραία! Θυμάμαι και γω που μου 'χε πει ένας παλιος ποδηλατής ότι αν είσαι σε βουνό και σου σκάσει τολάστιχο και δενέχει μπάλωμα, γεμισέ το με χόρτα. Οπότε σε κάποιο βουνό μου έσκασε το λάστιχο, είχα ξεχάσει μπαλώματα και έμεινα δύο ώρες πίσω από κάτι θάμνους να προσπαθώ να παραγεμίσω το λάστιχο με ραδίκια. Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις!
Μέτα την επίσκεψη στο blog σου έχω να πω:
Είσαι πολύ τρελός.
Πολύ πολύ πολύ ωραίος τρελός!!! Σκέτη έμπνευση και ελπίδα ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν και οι δικοί μου fellow crazy riders-hikers. Το μόνο που μένει είναι να αναγνωριστούμε και απλά να φύγουμε! Να είσαι ευλογημένος.
Καλό ταξίδι...
Σωστός ο Pandoheas... χαχαχα
Απρίλιος να τανε?? Brevet Πύργου, ο καιρός έλεγε για συννεφιές και ελάχιστο ψιλόβροχο, αλλά όταν ξυπνήσαμε το πρωί έριχνε κανονικά. Κανείς μας δεν είχε φέρει λασπωτήρες.
Η λύση: μεγάλο μπουκάλι νερού, κομμένο κατά μήκος σχεδόν στη μέση (λίγο παράκεντρα, ώστε να έχουμε μεγάλη επιφάνεια κάλυψης του ελαστικού).
Κόβουμε και το στόμιο, σχηματίζουμε δύο γλώσσες κόβωντας/αφαιρώντας και ένα "μεσαίο" τμήμα στην μια άκρη του φτερού. Οι γλώσσες πάνε εκατέρωθεν του παλουκόσελου (σαν εγκοπή) Στερεώνουμε πρόχειρα με μονωτική, σελοτέιπ, οτιδήποτε κολλητικό που θα αντέξει ένα βροχερό 10ωρο, τόσο γύρω από το παλουκόσελο, αλλά και δημιουργώντας αντιρήδες με κομμάτια ταινείας που κρέμονται από τις ράγες τις σέλας ή το τσαντάκι σέλας.....
Θα ψάξω να βρω φωτο, θυμάμαι ότι τουλάχιστον είχε κρατήσει καθαρή την πλάτη μου από λασπώνερα και ότι το σελοτειπ που είχα χρησιμοποιείσει (μπόλικο) είχε κρατήσει μια χαρά και είχε αποσπάσει θετικά σχόλια (και μπόλικα πειράγματα...).
Βέβαια η δική σου κατασκευή είναι "μόνιμη" και προστατεύει καλύτερα.
Ζωαρίστρια, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Και 'γω μη νομίζεις, δυσκολεύτηκα (και δυσκολεύομαι) πολύ να βρω άτομα να έρθουν μαζί μου. Όταν είχα προτείνει για πρώτη φορά να πάμε με ποδήλατα και να κοιμηθούμε χωρίς σκηνές στην κορυφή της παλιοβούνας, γελάγανε. Τώρα είναι κάπως καλύτερα, λίγο με την κρίση, λίγο ότι άρεσε σε κάποιους. Αλλά και πάλι, αυτους τους πόθους τους διαφημίζω παντού και με κάθε ευκαιρία για να βρίσκω στρατεύσιμους!
Η εμπειρία μου δείχνει πάντως, πως για να ξεκουνηθεί ο άλλος απο το ζεστό κρεβάτι του ή τη ζεστή καφετέρεια είναι τόσο μα τόσο δύσκολη υπόθεση! Ακόμα και τους πιο μάχιμους, πρέπει να τους σπρώξεις. Άσε που κάποιοι νομίζουν ότι όλη μου η ζωή είναι διακοπές. Όχι βέβαια! Απλά, όταν όλλοι τα Σάββατα επιλέγουν να πάνε για καφέ εγώ επιλέγω να πάω σε κανά βουνό.
Τελοσπάντων, η καλογερική είναι δύσκολη, αλλά έχει πολλά ωραία!
χεχεχε, αυτές οι μόντες πάνω στην τρέλα είναι οι καλύτερες! Ο λασπωτήρας σου πρέπει να είχε πολύ πλάκα πάνω στο κουρσάκι! Αυτά είναι τα ωραία! Θυμάμαι και γω που μου 'χε πει ένας παλιος ποδηλατής ότι αν είσαι σε βουνό και σου σκάσει τολάστιχο και δενέχει μπάλωμα, γεμισέ το με χόρτα. Οπότε σε κάποιο βουνό μου έσκασε το λάστιχο, είχα ξεχάσει μπαλώματα και έμεινα δύο ώρες πίσω από κάτι θάμνους να προσπαθώ να παραγεμίσω το λάστιχο με ραδίκια. Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις!
Σσσσσσς... θα πάρουν πρέφα οι εταιρείες και θα βγάλουν λάστιχα με ραδίκια.
Γιατί ρε να χαραμίσεις ραδίκια; Χάθηκε η αγριάδα;
Τρόπος του λέγειν!