Καλησπερα στην ομορφη παρεα σας.
Έχοντας αφησει το σωμα μου στην μοιρα του τα τελευταια χρονια , ασχολουμενος μονο με τα προβληματα της δουλειας και κανοντας ολες τις διατροφικες καταχρησεις αλόγιστα , καταφερα να παρω καμια 25αρια κιλά και να παθω και ενα εμφραγμα. Αυτο το ταρακούνιμα , με εκανε να αναθεωρήσω , εστω και καπως αργά καποια πραγματα για την καθημερηνότιτα μου. Εκοψα τσιγαρο , ποτά και κρέας , και εδωσα εμφαση σε αγαπημενες δραστηριοτιτες που εως πριν λιγο ειχα εγκαταλειψει ( πχ αθλιτική αλιεια ) Καπου εκει μπηκε και στην ζωη μου , μετα απο 30 χρονια αποχής , και το ποδηλατο. Το ερωτευτικα αμεσως και τωρα ειμαι στην φαση της αναζητησης..
Αραγε ξεκινώντας στα 45 μου , θα μπορεσω να καταφερω καποια στιγμή να κανω μεγαλες αποστασεις; Θα μπορέσω καποτε να ακολουθήσω μια παρεα σε μια ποδηλατική εκδρομή;Ή ειμαι πολυ μεγαλος πλέον για αυτα...
Προς το παρόν εχω μολις 10 μερες που ποδηλατώ , και κανω λιγα χλμ καθε μερα , σιγλα-σιγά αποφευγωντας τις ανηφορες. Καθε μερα βλεπω μια μικρη βελτιωση , αλλα να απομακρυνθώ πολυ απο την βαση μου μου φαινεται ακομα απιαστο ονειρο. 3-4 χλμ και ξανα πισω...
Αραγε θα τα καταφερω; Τι λεει η δική σας εμπειρια;
Στην Φωτο ειναι το ποδηλατο μου , που το ανακατασκευασα μονος ( τωρα εχω στα σκαρια και 2ο)
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
(Κι ας αργησε!)
Τιποτε δεν ειναι ανεφικτο, αρκει να μην το παρακανεις, και να ακολουθεις πιστα τις συμβουλες και τις οδηγιες του γιατρου σου.
Μην ξεχνας οτι εισαι ακομη στο ξεκινημα, κι οτι ολα γινονται με ηπιο τροπο κι οχι αποτομα.
Αν συνεχισεις με μετρο, και παντα μεσα "στις προδιαγραφες", θα δεις σε λιγο καιρο σημαντικη βελτιωση απο καθε αποψη.
Απλα χρειαζεται υπομονη κι επιμονη. Και παντα συμφωνα με τις συμβουλες του γιατρου.
Παρεμπιπτοντως, πολυ ομορφο το Puch.
Καλωσόρισες! 25 παραπανίσια κιλά δεν είναι σε καμία περίπτωση απαγορευτικά για ποδήλατο. Ακόμη και εγώ που είμαι κοντός γύρω στο 1,70 μ. τόσα περίπου έχω και βγάζω τακτικά 35-40 km και καμιά 60αριά όταν έχω μεγάλα κέφια (αν και μου παίρνει κανα τρίωρο).
Η ηλικία σου δεν είναι απαγορευτικός παράγοντας. Το άθλημα κατακλύζεται από μεσήλικες σε όλη την Ελλάδα και βγάζουν μέχρι και brevets!
Ξεκίνα χαλαρά και σταθερά. Εστίασε στη συχνότητα και τη διάρκεια της άσκησης, όχι στην ταχύτητα και τα χιλιόμετρα. Ένα καρδιοσυχνόμετρο θα σε βοηθούσε πιστεύω να βλέπεις πόσο ζορίζεις την καρδιά σου, αλλά και να παρακολουθείς τη βελτίωσή της με την πάροδο του χρόνου. Σε κάθε περίπτωση άκου το σώμα σου και αν δε νιώθεις καλά χαλάρωσε την προσπάθεια.
Και πάλι καλωσόρισες και καλά χιλιόμετρα!
και με υγεία το ποδήλατό σου! Καλά κάνεις που αρχίζεις σιγά-σιγά, για να συνηθίσει το σώμα σου. Θα δεις προχωρά καθημερινά
Σας εύχομαι δροσιά και κάθε καλό
45 ειναι μια πολυ καλη ηλικια να αρχισεις....
..κανε υπομονετικα καποιο διαστημα σταθερα βηματα και θα εκπλαγεις με το ποσο γρηγορα θα ερθει η βελτιωση στην φυσικη κατασταση και πως θα φυγουν τα πρωτα περιτα κιλα...καλη αρχη και με υπομονη θα ανταμειφθεις...ξεκινησα στα 50 μου με 110 κιλα...δυο χρονια μετα ειμαι 87, αφου εφτασα και 82 ,αλλα μετα εκοψα και το τσιγαρο και ξανανεβηκα λιγο...οι αποστασεις που κανω πλεον ειναι μεχρι και μπρεβετ 600 χιλιομετρων, ταξιδια φορτωμενος με βαλιτσες, και περιπου 500 χλμ. την εβδομαδα σε περιπου 5 εξοδους...ενα ειναι σιγουρο..δεν θα το μετανοιωσεις...να ξερεις πως ξεκινας μια καινουργια ζωη....κυριολεκτικα...
edit...ξεχασα να σου πω, πως στα 45 μου αισθανομουν εξαιρετικα γερασμενος σε αντιθεση με τα 52 μου οπου αισθανομαι εξαιρετικα νεος σε σημειο που να παραξενευομαι οταν ολοι μου μιλουν στον πλυθηντικο σεβομενοι τα ασπρα μου γενια....
Μια χαρά είναι τα 45 για να ξεκινήσεις κι όλα είναι όπως στα λένε τα παιδιά. Εγώ θα σου πρότεινα να βρεις ένα παρεάκι κοντά στη περιοχή σου για να βγαίνετε μαζί γιατί είναι σημαντικό να λες καμιά κουβέντα με κάποιον και τότε θα δεις πόσο εύκολα θα αυξάνονται τα χιλιόμετρα. Διάβασε και κανα θεμα για το πως να κάθεσαι καλά και να ρυθμίσεις σωστά το ποδήλατό σου κι άσε το σώμα σου σιγά σιγά να βρει το ρυθμό του. Μην πιέζεσαι και του χρόνου θα διαβάζεις αυτό το ποστ και θα χαμογελάς.
σας ευχαριστώ ολους για τις αμεσες και εμψυχωτικές απαντήσεις σας . Θα το παλεψω , με υπομονή και αισιοδοξία , και ελπιζω να τα καταφερω. Προς το παρόν βλέπω εφιάλτες με ανηφόρες ...χαχαχαχα
Το ποδηλατο μου , δεν ειναι ακριβως στα μετρα μου , ειναι για πιο ψηλό αναβατη , αλλα ετοιμάζω τωρα ενα peugeot που μου ειναι ακριβως και μου ειναι πολυ πιο ξεκουραστο. Μου αρεσουν τα vintage γενικώς , αν και πληρωφορηθηκα , απο καταστημα της γειτονιάς μου , οτι τα νεας τεχνολογίας ποδηλατα , δεν εχουν καμία σχεση και οτι αν οδηγησω καποιο θα εκπλαγω. Προς το παρόν θα αρκεστώ σε αυτα που εχω και στο μελλον βλέπουμε ( δρομου πάντα μιας και ειμαι φανατικός ...)
μενω αφωνος με αυτα που εχεις πετυχει. Μπραβο σου. Ελπιζω να καταφέρω εστω καποια απο αυτα που καταφερες εσυ. Μου εδωσες πολυ κουραγιο !
στην κοινόυητα μας joncr.
Το παν στη ζωή είναι η θέληση την οποία απο οτι φαίνεται την έχεις.
Κατάφερες και έκοψες το τσιγάρο δεν είναι και λίγο..!
Αρα τα πρώτα σου και βασικά βήματα προς ενα πιο υγειινό τρόπο ζωής τάχεις κάνει.
Το περιττά κιλά χάνονται κι΄αυτά με άσκηση και αλλαγή της διατρφής που ήδη έχεις ξεκινήσει.
Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι πρέπει να πέσουμε στον γκρεμό για να συνειδητοπιήσουμε το βάθος του...
Σιγά-σιγά και με την προπόνηση το σώμα μας προσαρμόζεται και ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες και τις αποστάσεις.
Οπότε μην ανησυχείς γι΄αυτό, όλα θα γίνουν και οταν με το καλό θα βλέπεις συν τω χρόνω την βελτίωση σου δεν θα το πιστεύεις!
Ο ηλικιωμένος πατέρας ενός φίλου, μου έλεγε οτι η ζωή ξεκινάει μετά τα πενήντα.
Ο ίδιος ήταν πεζοπόρος-ορειβάτης που φιλοσοφούσε την ζωή, έγραφε ποίηση και χαιρόταν τις στιγμές και την ομορφιά παρά το προχωρημένο τς ηλικίας του.
Οπως βλέπεις λοιπόν, εσυ είσαι ακόμα νέος.
"Μεταβάλλον αναπαύεται"
"Εδιζησάμην εμεωυτόν"
Ηράκλειτος
Ώστε βγάζεις 4 χλμ. κάθε μέρα. Πώς είσαι όταν επιστρέφεις; Νιώθεις άνετα, ή είσαι κουρασμένος;
Παίρνω το χειρότερο σενάριο: είσαι κουρασμένος.
Με τέτοιες αποστάσεις, σε έναν μήνα, όποιος και να είσαι, μα όποιος, θα μπορείς, όταν επιστρέφεις, να νιώθεις άψογα.
Βάλε λοιπόν στόχο: 4 χλμ. κάθε μέρα, για τον επόμενο μήνα. Μη μου πεις ότι είναι ανέφικτο. 28 τη βδομάδα ο πιο αγύμναστος τα κάνει.
Πάει αυτό. Περνάει ο μήνας, και άνετα κάνεις 28 κάθε βδομάδα.
Αρχίζει ο 2ος μήνας. Βάλε στόχο τώρα, ένα χλμ. παραπάνω κάθε 2η μέρα.
Κάθε 2η για να ξεκουράζεσαι από το έξτρα χιλιόμετρο της προηγούμενης!
Μη μου πεις ότι δεν μπορείς να κάνεις 1χλμ παραπάνω. Μη τρελαθούμε.
Στο τέλος του 2ου μήνα, θα μπορείς να κάνεις 20 χλμ. τη μέρα.
Όμως το σημαντικό δεν είναι το τι κάνεις πια, αλλά το ότι στο τέλος κάθε εξόδου θα είσαι ξεκούραστος.
Το σώμα έχει μνήμη. Δεν είναι μηχανή, είναι σαν κεφάλαιο σε τράπεζα, που κάθε ανακεφαλαίωση συμπεριλαμβάνει τους τόκους.
Η κάθε μέρα ακολουθεί την επόμενη, και λες ότι έκανα τόσα χιλιόμετρα σε τόσο χρόνο, π.χ. 20 χλμ σε μια βδομάδα.
Κοίτα πίσω στην ιστορία, και δες πώς έφτασες εκεί που ήσουν: "άφησα το σώμα μου στη μοίρα του" λες, τι πάει να πει αυτό το πράγμα;
Φιλοσόφησέ το λίγο, και θα καταλάβεις και το τι έκανες και το τι μπορείς να κάνεις, λαμβάνοντας υπόψιν αυτή τη λογιστική.
Γι΄ αυτό λέμε ότι το σημαντικό δεν είναι μόνο το τι κάνεις με το σώμα, αλλά και πώς το κάνεις: τι σού μένει, πώς νιώθεις.
Μετά τον 2ο μήνα λοιπόν, εγώ να πάρω πάλι το χειρότερο σενάριο: νιώθεις μια υποψία κούρασης (που αποκλείεται!).
Ωραία, μην αυξήσεις τα χιλιόμετρα. Κράτα τα ίδια.
Περνάει κι ο 3ος μήνας έτσι, πάμε στον 4ο.
Τώρα βάλε πάλι 1χλμ. παραπάνω κάθε 2η μέρα.
Στο τέλος του 4ου μήνα (για να μην επαναλαμβάνομαι) θα μπορείς να κάνεις 35 χλμ. κάθε μέρα, χωρίς να μένει κούραση για την επόμενη μέρα, κάθε μέρα, νιώθοντας άνετα.
Επειδή στο μεταξύ οι μηχανισμοί προσαρμογής του σώματος έχουν ενεργοποιηθεί, η ανταπόκριση στο έξτρα φορτίο γίνεται θετικά, γι΄ αυτό προστίθεται πλέον και αυτό το "νιώθοντας άνετα". Δηλαδή από δω και πέρα σιγά σιγά, δεν κάνεις έξτρα χιλιόμετρα σαν αγγαρεία, αλλά τα γουστάρεις, δηλ. το σώμα τα ζητάει, τα θέλει, κάνεις κέφι ρε παιδί μου πώς το λένε, τη βρίσκεις. Όσο αγύμναστος και να ήσουνα, το σώμα σου αρχίζει να ηδονίζεται με την άσκηση. Θέλεις κάθε μέρα να πάρεις τη δόση σου, να βγεις και να τη βρεις κανονικά, νόμιμα, χωρίς κόστη, χωρίς προβλήματα με το νόμο, και με θετικές μόνο συνέπειες, και για σένα, και για την οικογένειά σου, και για τους φίλους σου, και για όλο σου το σόι. Για να το διορθώσουμε, δεν "νιώθεις άνετα", αλλά "τη βρίσκεις κανονικά".
Ε τώρα, αφού τη βρίσκεις τόσο πολύ, δεν θα είναι δύσκολο και κάθε μέρα ακόμα να προσθέτεις 1 χλμ.
Τι είναι ένα χιλιόμετρο ρε αδερφέ; Από δω μέχρι εκεί πιο κάτω είναι, μέχρι να το σκεφτείς το έκανες.
Αυτό πάει να πει, ότι κάθε μήνα προσθέτεις 30 χλμ. στην ημερήσια απόσταση.
Εγώ παίρνω πάλι κακό σενάριο, τα κάνω 20.
Στους επόμενους 6 μήνες, κλείνεις χρόνο, και στο τέλος αυτού του χρόνου κάνεις 35 + (6 Χ 20) χλμ. κάθε μέρα.
Δεν ξέρω πόσο καλός είσαι στην αριθμητική, αλλά επειδή δεν είμαι σκληρός προπονητής που θέλει να σε ταλαιπωρήσει, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να σκέφτεσαι με αριθμούς. Θα ήταν μεγάλο λάθος, γιατί το σώμα είναι πονηρό και ξέρει περισσότερα από αυτά που ξέρει αυτός που το έχει. Τι πάει να πει αυτό; Το θέμα είναι η προσαρμογή: πόσο καλά τα υποσυστήματα του σώματος υποστηρίζουν αυτό που κάνεις. Το σημαντικότερο υποσύστημα είναι το καρδιαγγειακό. Εσύ νομίζεις ότι ποδηλατείς με το μυικό σύστημα των ποδιών, αλλά το πονηρό σώμα από πίσω φτιάχνει ολόκληρα σενάρια και κινητοποιεί ένα σωρό μηχανισμούς για να μπορέσουν οι μύες να τροφοδοτούνται και η καρδιά να μπορέσει να ανταποκριθεί στην έξτρα δουλειά. Αυτοί όμως οι μηχανισμοί θέλουν το χρόνο τους για να δυναμώσουν. Εάν δεν τους δώσεις χρόνο, το σώμα θα κάνει εκπτώσεις, θα ενεργοποιεί καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, και εσύ θα νιώθεις πτώμα και δεν θα ξέρεις τι σού φταίει.
Ηθικό δίδαγμα: οι αριθμοί δεν πρέπει να σε ενδιαφέρουν, να σε ενδιαφέρουν οι ρυθμοί. Οι ρυθμοί και ο χρόνος. Αν αυτό το σεβαστείς, σε πολύ σύντομο χρόνο, πολύ λιγότερο από όσο νομίζεις, θα μπορείς να κάνεις πράγματα που δεν είχες φανταστεί. Θα σου είναι εύκολο γιατί στην ποδηλασία δρόμου εστιάζεις στην άσκηση πιο εύκολα.
Δεβ εχει σημασια η ηλικια.
Εκτος αν εισαι τυρι...
Καλη αρχη!
Εγώ ξεκίνησα στα 48, με πολύ μικρές αποστάσεις.
Κάνω ακόμα μικρές αποστάσεις, αλλά είμαι ευτυχισμένη πάνω στο ποδήλατό μου,
γιατί δεν ζητάω από τον εαυτό μου κάτι άλλο.
Δεν μετράω τις επιδόσεις μου σε σύγκριση με τους άλλους, το μέτρο μου
είναι να νιώθω χαρά κάνοντας κάτι.
Μπράβο για το γενναίο ξεκίνημα!
Σκουπιδοτροφές και τσιγάρο σίγουρα δεν χρειαζόμαστε, από εκεί και μετά ο καθένας έχει τις δικές του προτεραιότητες, και θα κρατήσει κάποιες μικρές χαρές, που γλυκαίνουν τη ζωή.
Μη μασάς καθόλου.
Ξεκίνησα στα 41 ήμουν 95 κιλά και παρόλο που δε κάπνιζα δε μπορούσα να ανέβω σκάλες χωρίς να λαχανιάσω. Τώρα στα 45 είμαι 87 κιλά (όπως καταλαβαίνεις φαί δεν έκοψα) αλλά νιώθω δέκα χρόνια νεότερος. Φυσικά οι σκάλες τώρα δε με φοβίζουν, ούτε οι εξετάσεις αίματος.
Το μεγαλύτερο κέρδος το έχουν γράψει τα παιδιά παραπάνω.
Γίνεσαι πάλι πιτσιρικάς, χαίρεσαι τη ζωή, τον οργανισμό σου που τα βγάζει πέρα, τρως χωρίς ενοχές.
Κάνω 20 χιλιόμετρα τη μέρα για να πάω και να γυρίσω στη δουλειά μου καθημερινά.
Αν μπορείς να πηγαίνεις στη δουλειά με ποδήλατο, τότε θα βάλεις το ποδήλατο στην καθημερινότητά σου και θα το εντάξεις στα προβλήματα της δουλειάς, επομένως θα είναι πιο εύκολο να κρατήσεις τη συνήθεια, χωρίς να χρειάζεται να αφιερώνεις χρόνο ειδικά για το ποδήλατο, ούτε να ανησυχείς για τις επιδόσεις σου.
Με μέση ταχύτητα στην πόλη 15 χλμ/ώρα, μια απόσταση 7,5 χλμ θα σου παίρνει 30 λεπτά.
Αν μπορείς να κάνεις μέρος της απόστασης με τρένο (μετρό, προαστιακό) τότε θα μπορείς να πας πιο μακριά, ή να ξεκινήσεις πιο εύκολα μέχρι να μάθεις να κάνεις μεγαλύτερες αποστάσεις με ποδήλατο.
δε μπορει σε αυτη την ηλίκια να μην εχεις εμπειρίες οτι αν θες κατι, το βάζεις στόχο και στο τελος το πετυχαίνεις.
Θα έρθουν μέρες που θα κρεμάσεις και θα απογοητευτείς...να θυμάσαι οτι την επόμενη ημέρα βγαίνεις και ειναι σαν να πέρασε η κούραση και η απογοήτευση και δεν ακούμπησαν καν.
keep going john
Ολα τα σχολια σας ειναι πολυ χρησιμα και ενθαριντικά και σας ευχαριστω γιαυτο ξανα. Εχω υπομονη και επιμονή , και θα συνεχισω αυτο που αρχισα , μιας και το μονο που θα μου προσφερει θα ειναι καλό.
Οπως ειπατε μερικοι , σε ενα χρονο θα σκεφτομαι αυτες τις μερες που ξεκινησα και θα μου φαινεται αστειο. Οποτε καταγραφω , και θα επανελθω του χρονου σε αυτο το ποστ:
Ξεκινησα τελος Ιουλιου του 2015 το ποδηλατο , 117 κιλα , και εκανα 4 χλμ την μερα τα οποια ηταν και το οριο να μην πιεστώ πολυ.
...που πήγα φαντάρος, στα 31 μου ήμουν 91 κιλά. Για έναν άνθρωπο του 1.71 είναι πολλά. 9 μήνες αργότερα ήμουν 79. Στάθηκαν τυχερός γιατί ή δουλειά που βρήκα με αναγκάζει να ειμαι πολλή ώρα κάθε μέρα στο ποδήλατο, σήμερα ας πούμε έκανα 25 χιλιόμετρα. Πρόσφατα έφτιαξα το κουρσακι μου το οποίο είχα παρατημενο για δύο χρόνια. Κάθε πρωί γύρω στις 7 το βγάζω για μια γρήγορη βόλτα γύρω στα 15 χιλιόμετρα. Ξεσκαω, αδειαζω το κεφάλι μου, γυριζω σπίτι, κάνω το μπανακι μου και πάω στη δουλειά μου. Εντάξει εγώ είμαι 33 και είχα πιο πολύ επαφή με την άσκηση από σένα αλλά ή ουσία παραμένει ή ίδια. Αν κάτι σε φτιάχνει τότε το μόνο εύκολο είναι να κάνεις και να το κάνεις όλο και περισσότερο, όλο και καλύτερα. Και θα σου δώσει τα πολλαπλάσια πίσω. Ή ζωή δεν τελειώνει ούτε στα 30, ούτε στα 40, ούτε στα 50, ούτε στα 80. Δώσε χρόνο στο σώμα σου και θα νιωσεις άλλος άνθρωπος. Το ποδήλατο είναι από τα λίγα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που μας κάνει τόσο καλό ζητώντας τόσα λίγα.
Ride on...
Καλα οχι και λιγα. Ενα μηχανακι ειναι πιο φθηνο...
μην ακούς τι σου λένε οι παραπάνω είναι όλοι άσχετοι. Είσαι πια πολύ μεγάλος για να αρχίσεις το ποδήλατο. Δεν έχει νόημα. Τα ποδήλατα είναι για τα παιδιά. Παράτα τα όσο είναι ακόμη νωρίς. Μην μπλέξεις με σαχλαμάρες, δεν είναι αυτά για την ηλικία μας. Ας σοβαρευτούμε λίγο. Όσο για το ποδήλατό σου που έβαλες στη φωτογραφία, αυτό το πουχ πως το λένε, σκέτο χάλι.
Στο αγοράζω 50 €
Εμ αυτο λεω και εγω. Αλλα πολλα δινεις βρε diopan, ειναι οντως τοσο χαλια που το περνω στα 40€ οσο προλαβαινει γιατι θα πεσει και αλλο αργοτερα και δεν θα συμφερει να το πουλησει
χεχεχεχε
Πάντως joncr καλό ξεκίνημα και καλές βόλτες. Να το ευχαριστηθείς. Όλα τα άλλα τα είπαν οι απο πάνω. δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Το ποδηλατάκι σου πολύ ωραίο.
http://www.puch-bike.at/bikes/lifestyle/edelweiss_h
puch
http://s794.photobucket.com/user/msubikes/library/Puch%20Clubman%2012%20...
http://bikeboard.at/Board/showthread.php?168150-Puch-Superleicht-vorher-...
superleicht, clubman,
http://www.thedirtbum.com/2011/09/project-bike-puch-cavette-ii/
πουχ καβέτ,
http://www.sheldonbrown.com/vrbn-a-f.html#austro-daimler
πουχ στάγιερ, νταίμλερ, μερσεντές, αλληλοσυνεργασίες και μεγάλη ιστορία
σε μοτοσυκλέτες, στρατιωτικά οχήματα, ρουλεμάν, όπλα και λοιπά, πουχ παντού
Ωραίο και το κρέμ που ξανα έστησες! απο τη στάχτη του ξαναγεννήθηκε!
http://peter-diem.at/bundeswappen.htm
http://www.logodesignlove.com/bmw-logo-evolution
υπάρχει ένας μύθος, που λέει οτι η bmw εμπνεύστηκε το έμβλημά της, απο την έλικα αεροπλάνου, όταν το έβλεπαν απο μπροστά, σχημάτιζε τέσσερα διαχωρισμένα επίπεδα, κάπως σα το wagon wheel effect
https://en.wikipedia.org/wiki/Wagon-wheel_effect
Η puch είναι προγενέστερη απο τη μπε εμ βέ, τα εμβλήματά τους σχεδόν ίδια, μάλλον απο τη Styria (της μπε εμ βέ μπλέ, της Αυστριακής puch πράσινο )
https://en.wikipedia.org/wiki/Styria
πολιτεία της Αυστρίας, το πράσινο άσπρο χρώμα, που έγινε θυρεός της πουχ
http://www.company7.com/bosendorfer/ADbicycle.html
Μυστήρια η μοίρα των αυστριακών ποδηλάτων, παρόμοια με τη ΚΤΜ?
(στη Γερμανία, οι αγοραπωλησίες κουρσών και λοιπών σπάνε ταμεία)
Τελικά πως προφέρεται αυτή η μάρκα?!
πούχ΄αμε μείνει?! ά ναί! πάντα υπάρχει χρόνος για νέα ξεκινήματα!
και εσύ σα το Φοίνικα, θα ξανα γεννηθείς!
( βάλε καμια κοντινή φωτο να δούμε το πουχ αλα κρέμ! και το επόμενό σου)
μια 46άρα εδώ.... ξεκίνησα φέτος τον Απρίλη μετά από πολλά χρόνια να πηγαίνω στο γραφείο με το ποδήλατο (το οποίο περίμενε χρόνια τσίλικο να το τιμήσω). Δεν θα αναφερθώ στα κιλά που έχασα μέχρι σήμερα (ήμουν 56 κιλά με ύψος 1,58) θα σου πω όμως ότι με 17 χιλιόμετρα καθημερινά (μια διαδρομή από το σπίτι έως το γραφείο) και ταχύτητα 18-42 (ανάλογα τον δρόμο), έφυγε όλη η μπάκα της κοιλιάς, τα πόδια μου είναι πέτρα (φαίνονται επιτέλους οι μύες !), έσφιξαν και συνεχίζουν να σφίγγουν τα οπίσθια, η κυτταρίτιδα δεν είναι πλέον ορατή, η αντοχή μου κάθε μέρα και μεγαλώνει, το πρόσωπο και το δέρμα μου λάμπει από υγεία, είναι πλέον ευδιάθετη, πιο αισιόδοξη και δεν με πτοεί τίποτα πλέον κλπ κλπ
Βεβαίως, έχω αλλάξει διατροφή(δεν κάνω διαίτα)έκοψα τηγανιτά, πατατάκια, χοιρινό κλπ, μείωσα στο ελάχιστο αλάτι και ζάχαρη (η οποία πλέον είναι μόνο καστανή ζαχαροκάλαμου).
Στόχος μου είναι να συνεχίσω να αθλούμαι και τον χειμώνα, να επαναφέρω το κορμί μου στο επίπεδο προ 10ετίας τουλάχιστον και από άποψη ενδυνάμωσης να καταφέρω να επιστρέφω και στο σπίτι ποδηλατώντας, δηλαδή αλλα 17 χιλ (το δύσκολο κομμάτι προς το παρόν για μένα είναι η ανηφόρα της Αλιμου)και βεβαίως να ποδηλατώ πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις.
Όπως καταλαβαίνεις, είσαι σε πολύ καλό δρόμο ! Σε λίγο καιρό θα είσαι ένας "ανανεωμένος" άνθρωπος !!
ελεύθερη ή παντρεμένη;
.
Εγώ θα το έθετα διαφορετικά: υπάρχουν γυναίκες σε αυτήν την ηλικία που κάνουν τα όσα περιγράφει η φίλη;
Μου θυμίζει το X-Files και το "truth is out there".
Μη με περάσετε σε καμία περίπτωση για σεξιστή, απλά τα περισσότερα «αρνητικά» σχόλια για την ενασχόλησή μου με το ποδήλατο στα 46 (σε λίγο 47) χρόνια μου τα ακούω κυρίως από γυναίκες.
Σύμφωνα με τα όσα είπε η φίλη, υπάρχουν και γυναίκες που ΔΕΝ θεωρούν ως μοναδικό τρόπο ζωής τον καφέ και το αραλίκι! Και πάλι ζητώ συγγνώμη από τις κυρίες του φόρουμ, απλά έχω ακούσει τόσες πολλές φορές το ότι είμαι «τρελός» που έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν τελικά η «μπάκα» είναι σέξυ!
Καλός όρισες. Βλέπω αυτό το νήμα και λέω να γράψω την μικρή ιστορία μου. Γράφεις: > Την Κυριακή που μας πέρασε 20/9 τερμάτισα στο πρώτο μου brevet Αττικής 200χλμ. Ξεκίνησα μόλις μέσα Μαΐου 2015 και κατάφερα να το βγάλω σε 13 ώρες. Είμαι 46, 1,91 και 120 κιλά και καπνιστής μέχρι μέσα Μαρτίου, δηλαδή επί 33 συναπτά έτη!!! Μην μασάς, μπορείς και εσύ. Ξεκίνα όμως με μέθοδο. Πήρα κούρσα στα μέτρα μου, έκανα bike-fitting, έκανα εργομετρικά για να δω που πρέπει να δουλεύει η κάρδια, χωρίς να ζορίζαμε και έκανα τρεις φορές την εβδομάδα ποδήλατο, συνολικά από 6 έως 9 ώρες την εβδομάδα. Έτσι χωρίς τραυματισμούς έφτασα εδώ που έφτασα. Τώρα; Τώρα ο επόμενος στόχος και ποιο δύσκολος: διατροφολόγος για να χάσω τουλάχιστον 20 κιλά και βέβαια προπόνηση για Σπαρτακιαδα το 2016!!!! Στο ενδιάμεσα και κάποια άλλα βολικά brevet. Καλά ποδηλατικά χλμ. Ωραίο το ποδήλατο σου.
Πολύ καλά τα έγραψες.
Κι εγώ ήμουν στο brevet, κατάφερα να το βγάλω όλο με το παλιό μου σιδερένιο ποδήλατο, δεν έχω πρόβλημα βάρους αλλά εξακολουθώ να είμαι καπνιστής.
Ποιος είπε πως εμείς που έχουμε γεννηθεί στα 196κάτι δεν μπορούμε να καταφέρουμε ότι και οι νεότεροι;
και με δυο παιδιά ...
Mr Automation,
κι όμως υπάρχουμε, κάποιες μάλιστα τις συναντώ κατά την διαδρομή μου.
Την Κυριακή των εκλογών, ξεκίνησα από Ελληνικό και έφτασα μέχρι Βαρκιζα ! Ομολογώ ότι τα "είδα όλα" στις ανηφόρες στα λιμανάκια, αλλά φίλε μου, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει εάν είσαι συγκεντρωμένος στον στόχο σου.. και εγώ εκτός από τον στόχο μου αγαπώ την ποδηλασία. Ωραίο και το αραλίκι, ωραίος και ο καφές, αλλά η ζωή είναι πολύ περισσότερα και λόγω επερχόμενης κρίσης μέσης ηλικίας, προσέχω για να έχω...
Αφού έβγαλα πήγαινε - έλα 35 χιλ με τέτοιες ανηφόρες, αύριο Σάββατο στοχεύω μέχρι την Σαρωνίδα. Εφόσον τα καταφέρω, τότε θα ξεκινησω και τα brevet...τα μικρα 200ράκια βεβαίως βεβαίως...
Άμα δείτε μια "τρελή" στις ανηφόρες της Βουλιαγμένης , Αγίας Μαρίνας, σηκώστε το χέρι σας (με κλειστά τα δακτυλάκια, ε...)
και εσύ άμα δεις στα ίδια μέρη, καμιά παρέα κουρσάδες MAMIL (Middle Aged Men In Lycra) με εύρος ηλικιών από 35 μέχρι 55, και φοράνε εμφανίσεις της BLE (Ble Cycling Club), μην απορρήσεις, βολτόνηση κάνουν για όλα τα επόμενα brevets....... (από 200 μέχρι PBP), ρίξε ένα "ΓΕΙΑ ΣΑΣ" και θα λάβεις πολλά χαμόγελα.
