Περνάει ένα πινέλο, κι όλα τα ασπρίζει με πηχτό, θολό ασβέστη.
Έτσι σκεπάστηκε το πορτραίτο της κοκκινομάλλας, στον τοίχο της Νέας Ιωνίας. Midori, την είχα ονομάσει, είχε μια μικρή υπογραφή του καλλιτέχνη κάτω από το πρόσωπο. Με τον καιρό, άλλα graffiti έγιναν από πάνω, σκέπασαν τα παλιά.
Καθώς περνάω το πρωί, ψάχνω τη γωνίτσα που έχει μείνει από το φόντο.
''Γεια σου, Midori. Πού πήγαν τα κόκκινα μαλλιά σου;''
-''Εκεί που χάθηκαν όλες οι παλιές στιγμές μας'', μου απαντά το σκεπασμένο πια χαμόγελό της.
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Οταν περισσέψει χρώμα απο τα τα όνειρα μας, οι παλιές οι στιγμές μας θα σμίξουνε με τις καινούργιες, και τα πορτραίτα στούς τοίχους θα ζωγραφίσουμε ξανά.
Θα γυρίσει ο τροχός, αυτός ο μικρός ο μέγας και θα έρθουν καλύτερες στιγμές.
http://www.fatcap.com/city/nea-ionia-1.html Πάνε για ανακύκλωση οι παλιές στιγμές; έρχονται πίσω καλύτερες; μήπως επαναλαμβάνονται;
Mιά ακτίνα ρε μαμώτο (ήλιου!) αρκεί να λάμψει, κι΄ όλα θα αλλάξουν! Ένας πολλαπλασιαστής ευτυχίας κάπου θα πάρει μπρός και θα εκκινήσουν μακρο και μικρο ευτυχίες.
Το παλίμψηστο του τοίχου, είναι πολύ πιθανό να φέρει νέα, ομορφότερα πορτραίτα..που και αυτά με τη σειρά τους θα σβήσουν για να καλυφθούν απο άλλα, έτσι όπως ο σκληρός χρόνος έχει ορίσει
Σε ευχαριστώ που - αντίθετα απο μένα! - "κλείνεις" την αλήθεια σε ελάχιστες γραμμές και περιγράφεις πολύ εύστοχα τα συναισθήματα όλων μας.
Φύλαξέ τα κάπου. Και ...πάρε back up!
Αυτή η συμπαγής “πάστρα” του ασβέστη...Απ’ τα πολύ ωραία σου!
για τα σχόλιά σας,
για μένα είναι λόγος που μπαίνω ακόμα σ αυτό το φόρουμ.
Είδα το λινκ με τα graffiti, τα δυο υπέροχα γυναικεία πορτραίτα, καθώς και η Midori, με το στραβό χαμόγελο και τα κόκκινα μαλλιά, βρίσκονταν όλα στη στάση απέναντι από την ''Αγία Όλγα'', νομίζω έχουν όλα σκεπαστεί.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες για το de ja vu.
Oσο για τις στιγμές...ο καθένας ίσως έχει ένα νοητό σκαλιστό κουτάκι, όπου...
με τον δικό σου τρυφερό τρόπο εκφράζεις το κεντρικό θέμα των χρόνων που περνάμε.
Να ζήσεις