Το πουλί
μαζεύει κλαράκια και κλωστές,
για τη φωλιά.
Από τότε που έγινε ο κόσμος,
μαζεύει μικρές στιγμές
και υφαίνει τα όνειρά της,
η γυναίκα.
[Ιούλιος 2012]
Τα Κορίτσια που έφυγαν Δεν ξέρω από ποιο μυστήριο συνειρμικό μονοπάτι μου ήρθαν εκείνο το πρωί στο νου τα δυο κορίτσια. Κολυμπώντας σε αγαπημένη παραλία, το μάτι μου αγκάλιαζε πεύκα και ουρανό και σκέφτηκα, πόσο υπέροχο που είμαι ζωντανή. Θυμήθηκα τις δυο συναδέλφους, νεώτερες από μένα, που έφυγαν από τη ζωή τη χρονιά που πέρασε. Εργάστηκα αρκετά χρόνια στη διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Γνώρισα αρκετούς από τους συναδέλφους. Καθένας με την προσωπικότητά του και τις εμμονές του, μπαινόβγαιναν στο γραφείο για τις υποθέσεις τους, μεταθέσεις, αποσπάσεις, μισθολογικά…..
Λούζω τα μαλλιά μου
γονατίζοντας,
κάτω από τη βρύση.
Κάποιοι κοιτάζουνε.
Κλείνω τα μάτια
και μένω μόνη.
[Ιούλιος 1991]
Σημ. Ανήκει στην ίδια θεματική ενότητα με την ''Baby Sitter''.
Ρίχνω το καραβάκι μου στο νερό
και το αφήνω να πλεύσει.
Καλό ταξίδι στην άγονη γραμμή.
Η ζωή μου.
[Ιούλιος 2012].