Είμαι η μάνα που αφήνει το καμμένο σπίτι της, βάζει στη μαντήλα της δυο ρούχα γι’ αυτή και το παιδί της, δίνει ό,τι έχει και δεν έχει και βρίσκεται πάνω σ’ ένα σαπιοκάραβο που διαπλέει το Αιγαίο, με φουρτούνα, για να σμίξει με τη ζωή.
Είμαι η μάνα που το παιδί της χάνεται στα κύμματα κι ουρλιάζω απελπισμένη και πέφτω κι εγώ ξωπίσω του και τα ρούχα μου μακριά, βαριά, σφίγγουν σα σκοτεινοί δαίδαλοι πάνω στο κορμί μου και με καταπίνει η άβυσσος...
Ι
Nero!
μελαμψέ μου!
λάμψε με τα κίτρινά σου μάτια μεσ’ τη νύχτα...
το κλάμα σου στις ερειπωμένης πόρτας τη χαραμάδα...
με ξένισε χτες βράδυ μεσ’ τη σκοτεινιά...
άυπνη με κράταγες φτωχέ μου γάτε...
μαύρε μου γάτε σαν την κόλαση...
όμορφο μαύρο της κόλασης
τόσο κλάμα που το ρούχο μου φόρεσα
και κατέβηκα να σε χαϊδέψω
και κάτσαμε κάμποσο στο βρώμικο κατώϊ
εκεί που επίμονα κοιτάς και δεν ξέρω τι έχει μέσα
γιατί μια αλυσίδα κρατάει τη ρημαγμένη πόρτα του κλειστή...
έφαγες και ήπιες μέσα απ’ την παλάμη μου
γλώσσα μικρή, διακριτική, σεμνή αν και πεινασμένη
Γλυκιά σελήνη,
σε προσκυνώ όπως πάντα,
καθώς απόψε πάλι διάσταλτη, σχεδόν εγγυμονούσα,
θα σταθείς στου ουρανού το άπειρο
κοντά στους ορκισμένους τρελούς σου.
Μάκρυνε, Καλή, την παρουσία της γλυκιάς σου λάμψης σήμερα,
κάντο για τους απέλπιδες τρελούς σου, Γλυκιά,
ν’ απλώσουν το χέρι ν’ αγγίξουν τις σκοτεινιές των όγκων σου,
να σου ψιθυρίσουν τα μυστικά τους τα ανείπωτα,
να λούσουν τα σεντόνια τους στη ζάχαρη των ορισμών σου...
Με μια διεθνιστική διάθεση απέναντι στη μουσική του κόσμου μας ξεκινώ αυτό το νήμα δίπλα στα άλλα πετυχημένα μουσικά νήματα. Απ’ την πλευρά μου θα καταθέτω ό,τι πιο αισθαντικό πέφτει στην αντίληψή μου από μουσικές που βρίσκονται ριζωμένες στα βάθη των αιώνων. Μια αναφορά και στα όργανα και την χροιά που έχουν θα γίνεται όποτε αυτό χρειάζεται ή όποτε κάτι σημαντικό μπορεί να λεχθεί γι’ αυτά...
Ξεκινώ με μουσική απ’ την κεντρική Ασία. Την περιοχή που λογαριάζεται σαν Κουρδιστάν...Κουρδική μουσική λοιπόν με ταμπουρά και λύρα κεμεντζέ...