Με μια διεθνιστική διάθεση απέναντι στη μουσική του κόσμου μας ξεκινώ αυτό το νήμα δίπλα στα άλλα πετυχημένα μουσικά νήματα. Απ’ την πλευρά μου θα καταθέτω ό,τι πιο αισθαντικό πέφτει στην αντίληψή μου από μουσικές που βρίσκονται ριζωμένες στα βάθη των αιώνων. Μια αναφορά και στα όργανα και την χροιά που έχουν θα γίνεται όποτε αυτό χρειάζεται ή όποτε κάτι σημαντικό μπορεί να λεχθεί γι’ αυτά...
Ξεκινώ με μουσική απ’ την κεντρική Ασία. Την περιοχή που λογαριάζεται σαν Κουρδιστάν...Κουρδική μουσική λοιπόν με ταμπουρά και λύρα κεμεντζέ...
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Συνεχιζω με ισπανοαραβικη μουσικη, μιας και εφτασε ο καιρος να αφησω αυτα τα χωματα.
https://www.youtube.com/watch?v=0y1TsbH-9No
Ήχοι Baul...
Στίχοι του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ...
Ο άνθρωπος της καρδιάς μου κατοικεί εντός μου.
Όπου κι αν κοιτάξω είναι αυτός.
Σε κάθε ορατό, στις αναλαμπές του φωτός
ποτέ δεν τον χάνω
εδώ, εκεί και παντού
Όπου κι αν γυρίσω
είναι πάντα εκεί.
...κότο και σακουχάτσι...
...σακουχάτσι και σάμισεν...
夢ぢには
あしもやすめず
かよへども
うつつにひとめ
見しごとはあらず
στα μονοπάτια των ονείρων μου
με πόδια που δεν ξεκουράζονται
πορεύομαι συχνά σε σένα
στον πραγματικό κόσμο
δεν μπορώ να σε δώ
ούτε με μια φευγαλέα ματιά...
[ποίημα Νο 658 από ανθολογία Ιαπωνικής ποίησης του 12ου αιώνα]
...Όκνα Τσάχαν Ζάμ...
...η δύναμη της ψυχής...
Από την ποιητική συλλογή του L. Olziitogs, Εξάσκηση στη μοναξιά.
Κοιτώ ένα βουνό και ξέρω πως είμαι ένα βουνό
παρατηρώ το πούσι και αντιλαμβάνομαι πως είμαι σύννεφο
Μετά την βροχόπτωση αισθάνομαι ότι είμαι γρασίδι
Αμέσως μόλις το τιτίβισμα των σπουργιτιών ξεκινά,
Θυμούμαι πως είμαι πρωΐ.
Δεν είμαι απλά άνθρωπος.
Όταν ένα αστέρι αναβοσβύνει, ξέρω πως είμαι σκοτάδι
Αμέσως μόλις τα κορίτσια βγάζουν τα χοντρά χειμερινά τους ρούχα,
θυμάμαι πως είμαι Άνοιξη
όταν οσμίζομαι μόνο λαχτάρα από κάθε πλάσμα του σύμπαντος
η πανήρεμη καρδιά μου κατανοεί πως είναι ψάρι.
Δεν είμαι απλά άνθρωπος.
Κάτω από έναν πολύχρωμο ουρανό,
το τεράστιο κενό.
Από σήμερα και μετά εγώ, μόνο...
ας πάμε στον Τάραντα στην μοναδική αποικία της αρχαίας Σπάρτης στην Μεγάλη Ελλάδα
...
Ας κανω το αδιανοητο:
Ας απαντησω στον φιλο Γιαπωνεζο που εγραψε το ποιημα Νο 658 τον 12ο αιωνα.
Ποιος εγω, ενας του 21ου αιωνα.
Που δεν ειμαι καν ποιητης.
Κι ομως ποτε δεν ειναι αργα.
...
στα μονοπάτια των ονείρων μου
με πόδια που δεν ξεκουράζονται
φευγω
μακρυα απο σενα
γιατι
στον πραγματικό κόσμο
δεν μπορώ να σε δώ
ούτε με μια φευγαλέα ματιά...
Όταν ο χρόνος δεν αρκεί να σβήσει έναν πολιτισμό... Όταν η συνείδηση καταγωγής διατηρείται αναλλοίωτη στο πέρασμα δυόμιση χιλιάδων χρόνων.
Kalinifta Ελληνάρες.
Νομίζω ο Γιαπωνέζος στριφογυρίζει χαρούμενος στο κιβούρι του που το ποίημά του, εννιά αιώνες μετά, κατάφερε να κάνει κάποιον που δεν είναι ποιητής, αληθινό ποιητή. Γιατί τι είναι η ποίηση φίλες και φίλοι παρά η απόλυτα συμπυκνωμένη έκφραση του εσωτερικού μας κόσμου σε μια δεδομένη στιγμή. Χαρούμενη κι εγώ που διάλεξα αυτό το ποίημα/έμπνευση. Ελπίζω και η μουσική να μας κρατάει γαλήνιους και νηφάλιους. Πράγμα απαραίτητο στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε.
...
..απ’ την Κρήτη...Ταμπαχανιώτικα που λατρεύω...(γειά στους Κρήτες που έχουμε παρέα! είσαστε ωραίοι ποιητές!)
Χρόνια Πολλά σ’ όσους γιορτάζουν και δεν γιορτάζουν άλλο τόσο! Να χαίρεστε τα ποδήλατά σας παντού και πάντα...καλά ταξίδια!
Υπέροχη η φωνή του Ψαρολάμπη, άγρια, βαθιά, οι χαμηλές του νότες αβυσσαλέες...και η προσθήκη του ινδικού τάμπλα...όμορφο πέρασμα στις διαφορετικές φωνητικές χροιές κι εκτάσεις...
ΚΡΑΤΑΤΕ ΚΑΛΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ!!!
Ας γίνει η χρονιά που θα μπορούμε να διακρίνουμε πού οι ιστορίες των λαών και οι πολιτισμοί εφάπτονται, ζυμώνονται και γεννιώνται σε γάμους ευλογημένους ... ας καούν στο μίσος τους όσοι το διασπείρουν, ας γίνουν παραναλώματα όσοι κάνουν το μίσος και τα παιχνίδια εξουσίας τους βία και καταστροφή ...
Οι Βέρβεροι ή και Μπερμπερίνοι όπως πιθανά τους ξέρουμε είναι λαός που ξαπλώνεται απ' την Αίγυπτο ως τον Ατλαντικό, ακούμε εδώ παραδοσιακή μουσική εξαιρετικού ρυθμού Μαροκάνων Μπερμπερίνων κι ας μου επιτραπεί να παρεκτραπώ παραθέτοντας μουσική απ' την ταινία του Μπερτολούτσι "Ο Ουρανός της Καταφυγής" για να προσεγγίσω στοιχειωδώς τον πρωτότυπο τίτλο της ταινίας του, "Sheltering Sky", γιατί βρίσκω το "Τσάι στη Σαχάρα" κάπως τουριστικό τίτλο, κατ' ευθείαν στο ήθος αυτών των ήχων απ' τον μάγο των soundrack Ριουίσι Σακαμότο ...
καλημέρα βροχερή!