Πως γνωρησα την Ειρηνη...
Ωχ, μια μέρα ερχόμουν από την δουλειά μου, είμαι μονωτής. Εκείνη την μέρα είχα δουλειά στην Βούλα, ερχόμουν σιγά-σιγά με το ποδήλατο μου προς (Σεπόλια μένω) το σπιτάκι μου. Ε λοιπόν φτάνω στην Συγγρού Φιξ, και βλέπω στην δεξιά πλευρά του δρόμου μια Ποδηλάτησα σταματημένη να ξεκουραστεί μάλλον. Εγώ πολύ δεν σκέφτηκα, μείωσα ταχύτητα και περίμενα να με φτάσει. Κάποια στιγμή ακούω «Γεία σου» , «γεία σου» και εγώ. Αρχίσαμε να μιλήσουμε για την ποδηλατοπορεία του 20/10/2007. Κάποια άλλη στιγμή γνωριστήκαμε ονομαστικά, η κοπέλα Ειρήνη, εγώ Ανδρέα. Σχεδόν όλο το δρόμο άκουγα την γλυκιά φωνή της και έβλεπα τον δρόμο μονό κοιτώντας στα μάτια της. !προσοχή μην το επαναλαμβάνετε είναι επικίνδυνη μανούβρα!
Ειρήνη είχε την πορεία της προς Μεταξουργείο, εκεί κάνει κάποια μαθήματα. Είχαμε κουβέντα για διάφορα θέματα και πριν να ξεχωριστούν οι δρόμοι μας κανονίσαμε να βρεθούμε την 20 Οκτώβριου, δηλαδή την μέρα ποδηλατοπορειας. Εκεί την βρήκα πριν πάλι ξεχωριστούν οι δρόμοι μας. Έτσι περίπου γνώρισα εγώ την Ειρήνη, μια κοπέλα που έχει COOL STYLE OF LIFE.
P.S. Το ποδήλατο δεν είναι μόνο μέσω μεταφοράς, είναι και εργαλείο εισαγωγής στους κοινωνικούς θεσμούς, σου ανοίγει νέες πόρτες στην επικοινωνία με τους συνανθρώπους, σου δίνει μια διάσταση ελευθερίας και σου φέρνει κάθε φορά που κυκλοφορείς μ’αυτην καλή διάθεση και νέες εμπειρίες... Ανδρέα Σαβιτσκι, ποδηλάτης