Για χρόνια στη Λαϊκή πήγαινα με ένα παλιό μπακπακ και αφού φόρτωνα την πραμάτεια, καβάλαγα το ποδήλατο και γύρναγα σπίτι. Τελευταια, λέω δε δοκιμάζω να δέσω ένα καφάσι στο ρακατάμπλα (πλατφόρμα πάνω στη σχάρα) που παίρνω στα ταξίδια και με έχει καταβολέψει; Ε, ούτε που κατάλαβα πώς έφτασα σπίτι με 25 κιλά στη σχάρα!
Άλλη φάση το καφάσι! Kάτι ξέρουν οι παππούδες που τα χρησιμοποιούν!
Γεια χαρά,
χτες το βράδυ όταν πέρασα το καλτνερίμι, άκουσα κάτι να πέσει. Με δυσκολίες επέστρεψα το τρίκυκλό μου και βρήκα κάτι τέτοιο, πως είναι στα ελληνικά:
χωρίς το παξιμάδι, βεβαίως. Το μάζεψα, κι αφήξοντας σπίτι παρατήρησα ότι είχα χάσει τον άξονα της μπροστινής ρώδας! Τι θα μπορούσε να έγινε, δεν το σκεφτόμουν.
ο ορισμός λέει σε ότι αφορά τις παράλληλες ευθείες οι α και β δεν έχουν κοινό σημείο λέγονται παράλληλες ευθείες. Σε όλη τη διαδρομή τους δηλαδή έχουν μεταξύ τούς απόσταση αλλά πάντα την ίδια, αλλά επίσης δεν έχουν και ποτέ κάποιο κοινό σημείο.
Γεια χαρά,
για σχεδόν ένα μήνα νόμιζα ότι ήθελε λάδι το ρουλεμάν της αριστερής ρόδας από πίσω. Δεν είχα ιδέα πως να την ανοίξω, ντρεπόμουν επιπλέον για το να αφήσω να υποφέρει το συντροφάκι μου το Buck. Από την άλλη, είχα περιμένει το μάστωρα να κοιτάξει τέτοια πράγματα όταν κάνει την τεχνική επιθεώρηση, η οποία κοστίζει αρκετά.
Λοιπόν, χτυπά το κουδούνι, ήρθε ο μάστωρας και του έδειξα το πρόβλημα. «Μάλλον είναι η φρένα,» είπε. «Τα κλειστά ρουλεμάν αντέχουν αιώνια. Δεν είδα να ζημειωθεί κανένα.»
Τον ερώτησα μήπως να του δώσω τίποτε; «Ένα πακέτο τσιγάρα φτάνει.»