Η ιδέα του μέλους Shaft
Σκέφτηκα ότι μπορεί κανείς να κολλήσει (σιδερώνοντας) αντανακλαστική ταινία στο εσωτερικό του παντζακίου (!!!) έτσι ώστε όταν το γυρίζεις ρεβέρ να είναι ανακλαστικό και όταν κατεβαίνεις (πχ σε πελάτη, για δουλειά κλπ) να στρώνεις το παντελόνι κανονικά και να μην φαίνεται τίποτα....
Aλλά κι η ακόλουθη (όχι τόσο στυλάτη)
Κατά βάθος ξέρετε ότι θα ήταν καλό να γίνετε αιμοδότης-τρια αλλά ποτέ δεν έχετε κάνει κάτι γι αυτό...
Μην το αναβάλλετε άλλο.
Στείλτε ένα μήνυμα στο airpeace79[at]yahoo[τελεια]com και ενταχθείτε στην ομάδα εθελοντικής αιμοδοσίας των Ποδηλατ-ισσ-ών.
υπεύθυνος: Θανάσης Παγωνίδης
Το κράνος του Σταμάτη
Το ποδήλατο του Σταμάτη
"Είναι κάπου 20 μήνες τώρα, που πηγαινοέρχομαι στη δουλειά μου με ποδήλατο. Επειδή θεωρώ ότι οι δρόμοι που χρησιμοποιώ (Λεωφ. Λαυρίου, Λεωφ. Μαρκοπούλου και Κορωπίου-Μαρκοπούλου) είναι αρκετά επικίνδυνοι, πρώτα αγόρασα κράνος -όταν το πρωτοέπιασα στα χέρια μου δεν μου γέμισε το μάτι- και μετά ξεκίνησα να πηγαίνω στη δουλειά μου με το ποδήλατο.
Στην δική μου περίπτωση, η Λεωφ. Λαυρίου, στο σημείο που έγινε το ατύχημα, γίνεται από δύο λωρίδες, μία. Παρ'όλα αυτά υπάρχει χώρος για δύο στριμωγμένα αυτοκίνητα. Εγώ βρισκόμουν στο δεξί κομμάτι του δρόμου και κοιτόντας από το καθρεφτάκι μου δεν είδα κάτι επικίνδυνο. Μέχρι που κάποια στιγμή ακούω ένα φρενάρισμα και με την άκρη του ματιού, μέσα από το καθρέφτη, βλέπω ακριβώς πίσω μου το αυτοκίνητο. Μετά βρέθηκα στον αέρα, προσγειώθηκα στο καπώ -ναι του το τσαλάκωσα- κτύπησα το κεφάλι στο παρπρίζ που έσπασε και πετάχτηκα μπροστά στο δρόμο.
Πέρα από τις ζημιές του ποδηλάτου, εγώ την γλύτωσα με λίγους πόνους στο αριστερό μπράτσο και του ώμους. Την επόμενη ημέρα πάντως, αισθανόμουν σε όλο μου το σώμα το τράνταγμα από το χτύπημα. Πάντως τώρα είμαι ήδη πολύ καλύτερα και περιμένω με ανυπομονησία να δω τι θα γίνει με το ποδήλατο. Και δεν φτάνει ότι έχασα την εκδρομή στην Ακροκόρινθο (ελπίζω να περάσατε καλά όσοι πήγατε), αναγκάζομαι τέτοιες ωραίες μέρες να χρησιμοποιώ αυτοκίνητο. Μεγάλη δοκιμασία!!