Το παρακάτω κείμενο στηρίζεται σε προσωπικές εμπειρίες και απόψεις ενώ οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις είναι σχεδόν τελείως συμπτωματική. Εάν κάποιος αισθάνεται να θίγεται από το πλούσιο λεξιλόγιο μπορεί να αφήσει ένα δημόσιο σχόλιο ώστε να αντικαταστήσω πιθανές μη πρέπουσες ή μη ηθικά ορθές ή μη αρκετά κατανοητές λέξεις.
Παλιά τα ‘χα με μια πολύ ωραία γκόμενα, με σούπερ κώλο, αεικίνητη στο σεξ. Ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο. Αγοράσαμε κι οι δυό ΒΜΧ από το τζαμπο, το «κάναμε» στις τουαλέτες μα δε θυμάμαι τ' όνομά της.
Στον ενάμιση χρόνο γνώρισα τη Λένα από το Β5 του 3ου που, εκτός από σούπερ κώλο και αεικίνητη στο σεξ, όπως η προηγούμενη, είχε επιπλέον και σούπερ βυζάκια. «Βρισκόμασταν» στο άλσος, λίγο μετά το πιστάκι με τα άλματα, εκεί που μαθα να φτιάχνω «γεμιστάκια» με τα παιδιά.
Ξεκίνησα παράλληλη σχέση που λένε, δεν μπορούσα να χωρίσω με την πρώτη γιατί είχαμε συνηθιστεί, είχαμε αναπτύξει και μια οικειότητα. Σχεδόν την ψιλοαγαπούσα. Σε μερικούς μήνες άρχισα να νοιώθω παρόμοια πράγματα για την καινούργια και είπα στην πρώτη να χωρίσουμε. Άλλωστε το ΒΜΧ το χε πάρει ο μικρός της αδερφός.
Στον ένα χρόνο γνώρισα μια άλλη που είχε ότι και η δεύτερη, συν ένα σπίτι στο Κάπρι γιατί ο πατέρας της ήταν από κει. Χάρισα το ΒΜΧ κι άρχισα να μαθαίνω κάτι λίγα ιταλικά: «Colnago».
Καλοκαίρι στο Κάπρι γνώρισα την Anna από τη Βαρκελώνη. Η πρώτη ισπανική λέξη που έμαθα ήταν το «eyacular». Ευκαιρία να δω και γκαουντί, σκέφτηκα. Πηγαινοερχόμουν επί ενάμιση χρόνο Ισπανία-Ελλάδα. Χέστηκα για ποδήλατο.
Στη Βαρκελώνη γνώρισα έναν αμερικάνο, τον Robert. «Do you want to come to New York with me?», με ρώτησε. «Yes, I do», απάντησα. Συνάντησα την Anna και της είπα «hasta la vista mi amor». Άρχισε να κλαίει με λυγμούς.
Έμεινα τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη. Μου χάρισε ένα φιξάκι λαχανί και ροζ μ’ ένα ταψί που κανε τα γόνατά μου να πονάνε. Βαρέθηκα: «I have to leave now, I am terribly sorry» και τον φίλησα τρυφερά.
Πήγα στη Νέα Ορλεάνη που το ‘χα όνειρο από παιδί. Γνώρισα μια χορεύτρια απ’ την Κούβα. Μιλούσε όσο τον είχε στο στόμα της. Είχε άντρα και παιδί. Της άφησα ένα σγουίν φαντομ κρουηζερ που ‘χα βρει πεταμένο στην αυλή της γκόμενας του άντρα της. Το ‘χα βάψει κοκκινο και μπλε. Δε Αμερικαν ντρημ.
Έφυγα για Ευρώπη. Άμστερνταμ, παντού μαστουρωμένοι Αμερικάνοι κι Έλληνες, οι πιο καταπιεσμένοι λαοί. Χιλιάδες ποδήλατα γύρω μου, μεγάλη μαλακία αυτό αν δεν το ζήσεις. Έκλεψα ένα μονοτάχυτο ντατς για λίγες ώρες. Δεν άντεξα και το πέταξα στον άμστελ. Την «έκανα» την επόμενη κιόλας μέρα.
Βρέθηκα στο Μπράιτον, κάτω από το σύννεφο, με φιλοξένησε μια τύπισσα που χα γνωρίσει σε τσατ, ήταν τόσο άσχημη που νο ραιζ ηβεν γουιδ παηπ: «See you around».
Μπέκυ και Πράγα, ντυμένη στα μαύρα, μέσα στην εκκλησία της Παναγίας του Τιν κατέβασε τα βρακιά της και τον τούρλωσε. «Κολάστηκα» 45 ολόκληρα λεπτά. Μετά πήγαμε για καφέ στο Louvre. Έφυγε αφού δώσαμε ραντεβού για το βράδυ. Πήγα. Δεν ήταν εκεί.
Μια βδομάδα την έψαχνα σε όλη την πόλη. Τέλειωναν τα λεφτά μου κι έπιασα δουλειά πηγαίνοντας μπομπίνες στους κινηματογράφους μ’ ένα παλιό σκουριασμένο έσκα ελπίζοντας πως κάπου στο δρόμο θα την πετύχαινα. Έμεινα στην Πράγα δυο χρόνια ψάχνοντας μάταια. Δεν είδα καμία ταινία αλλά έκανα γάμπες τούμπανο.
Φες, ερωτεύτηκα ένα πανέμορφο κορίτσι 16 χρονών, δεν ήξερε καθόλου ισορροπία κι οι γονείς της θέλανε να την παντρευτώ. Με κοιτούσε συνέχεια στα μάτια. Η μαμά της κοιτούσε τις γάμπες μου. Θα μου δίνανε ένα μαγαζί με ασημικά και δυο καμήλες αλλά έφυγα χωρίς ν’ αφήσω ίχνη.
Πλόβδιβ, γιουθ χοστελ, ποδήλατα και ατέλειωτες ώρες στην παλιά πόλη, σκέψεις, βασανιστικές σκέψεις για όλα, αναπάντητα γιατί, εκεί που σταματούν τα όνειρα, από πού φεύγουμε, που πάμε, ξεφεύγουμε από τον εαυτό μας και λοιπά γελοία ερωτηματικά.
Σαμοθράκη, Λάρισα, Αθήνα, Πάτρα.
Άκρη δε βρήκα.
.....είσαι πολύ δυνατός παίχτης.
.... πολύ δυνατός λέμε....
Συγνωμη κυριε Γιουγκερμαν, τι σημαινει "eyacular"?
σου εύχομαι
Η φορμαλιστική αντίληψη της ετυμολογίας στοχεύει να παρουσιάσει αυτή τη λέξη ως ισπανική, όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η λέξη αυτή είναι δάνειο από τα λατινικά, και κατά τον τρόπο αυτό η λέξη απομακρύνθηκε από την αρχική της σημασία.
Δηλαδη κρυβεται μεσα της και ελληνικη γευση.
Ειναι δηλαδη αυτο που (θελω να) φανταζομαι;
κοίτα ghandee επειδή γράφω εξυπνάδες δεν σημαίνει ότι ξέρω πάντα τι λέω
στο γοογλε κοίταξα να δω τι σημαίνει
Μου τα γκρεμισες ολα.
You f***ed-up my day
λοιπόν κάνοντας κλικ στο bike porn αριστερά ψήθηκα γιατί σκέφτηκα πως θα δούμε τίποτε ωραία ατσαλάκια με ωραίους σφικτούς απαυτούς και ψηλές κάλτσες... αλλά ρε φίλε τελικά έγραψες και έγραψες
Πάω πίσω στην τελευταία παράγραφο του κειμένου, όπου-κατα τη γνώμη μου-βρίσκεται η ουσία....και λοιπά γελοία ερωτηματικά...Αυτά είναι που σε κάνουν να θέλεις να τα μοιραστείς μαζί μας, στο βαθμό που οι περιπλανήσεις του κειμένου συμπίπτουν με πραγματικές εμπειρίες.
Για όλα αυτά τα σουρρεαλιστικά εσύ [ίσως]ψάχνεις ένα κρυμμένο νόημα που τα ενώνει...κάτι άπιαστο κυνηγάς λίγο στα τυφλά.
Γνωρίζω ανθρώπους που στην αναζήτηση της εμπειρίας μοιάζουν να ''τεντώνουν'' την ύπαρξή τους στα όρια και, αν είναι πολύ νέοι, μοιάζουν σαν χαμένοι.
Δυνατό κείμενο, κι ας με ενοχλούν εμένα κάποιες λέξεις.
Σκόρπιες οι δικές μου οι σκέψεις και συγγνώμη αν σας μπέρδεψα.
Για τη συνέχεια της ψυχανάλυσης/ερμηνείας, ίσως σε συνάντηση της παρέας δια ζώσης.
Όπως λέμε... σχεδόν ολομόναχος;
Αφού έψαξα τη λέξη στο διαδίκτυο, τώρα...ξύπνησε η αγγλική φιλολογία και διαπίστωσα ότι είναι η ίδια ακριβώς ρίζα με το αντίστοιχο αγγλικό ρήμα.
Ότι μαθαίνει κανείς καλό είναι.
Κι εγώ τρομοκρατήθηκα με τον τίτλο είναι η αλήθεια, αλλά δεν σοκαρίστηκα με το παραμικρό. Αυτό σαν αρχή. Το άλλο το λαμβάνω ως έχει κι έτσι πρέπει νομίζω. Καμμία διαφωνία σε κανένα επίπεδο. Πώς να διαφωνήσει κανείς με ένα λογοτεχνικό κείμενο; Αν κάποιος δεν είναι μοναχικός, δεν θέλει να γράφει. Κάνει άλλα πράγματα. Μοναχικός δεν είναι τρομαχτικό. Είναι κοπιαστικό. Αλλά και το κοπιαστικό δεν είναι κακό. Απόδειξη ένα τέτοιο κείμενο. Μια on the road ιστορία. Μ’ αρέσει που έχει πάντα μια γυναίκα κοντά. Αλλιώς πώς θα ρόλαρε. Και επί τω ελληνικότερο σαν να μου’ρχονται δυό άκριες στο νου. Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δεν πιάνει κι απ’ την άλλη όμως Πέτρα που κατρακυλά σπιτικό δεν κάνει...
...όταν εκείνος ο κρετίνος ο Πέρυ Κόμο τραγούδησε τη Γκλεντορα" και γι' αυτό αγαπητή μπουκλαβ σου συστήνω ανεπιφύλακτα "μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα".
Το πόσο "απόλυτη" σημασία κρύβεται στο "σχεδόν" που είπε κι ο άλλη.ελλάδα έχει τόση σημασία όσο το να βιώνεις τη ζωή ψάχνοντας τον εαυτό σου. Κι ακριβώς, όπως είπες, τότε αρχίζεις να τον ανακαλύπτεις, όταν τον "χάνεις". Άλλωστε, μάλλον κάπως έτσι ξεκινάνε όλες οι ροκ ιστορίες.
Ο τίτλος φυσικά είναι πιασάρικος για να προσελκύσει Παύλο Κ. Όσο για την ερμηνεία του eyacular η royal oak τα λέει όλα: "Take it as it is"
1. Κατάλληλο για όλους.
2. Μουσικό διάλειμμα(άνω των 15) Big Bad Wolf.
Ξέρω πως η ανταλλαγή τέτοιων links έχει χαρακτήρα παιγνιώδη, συνηθισμένο μεταξύ αγοριών κάθε ηλικίας, αλλά βρίσκει κανείς κάποια καλλιτεχνική αξία στο Big Bad Wolf;
Από αισθητική άποψη προσβάλλει τα μάτια μου, και δεν έχω πρόβλημα να χαρακτηριστώ συντηρητική.
Αγοριών αστεία, χαμογελάμε με συμπάθεια.
Ναι,ίσως είναι προσβολή αισθητικής.
Είχε αποδέκτη την πολύ ωραία γραφή του scrab / από τα δύσκολα πεδία γραφής.
Μπήκε όχι σαν αστείο αλλά ως βρόμικο.
Το σοκ σε γραφή με δεξιοτεχνία μπορεί να απογειώσει τα πάντα.
Απλώς ήταν σαν υποβολή παραπόνου / Πολύ ωραία πένα αλλά μικρή και για κάποιο λόγο δεν έδωσε ένταση στο σοκ(τουλάχιστον όσο θα περίμενα).
Σημ. Συγγνώμη εάν είναι αισθητική βρομιά(Big Bad Wolf) / είχε όμως υπέροχους στίχους...
Ναι, το κείμενο είναι δημιουργικό. Σου αφήνει την επίγευση ενός φιλοσοφικού ερωτήματος: πότε που πως (κλπ.) πρέπει κανείς να χάνει και πότε όχι τον εαυτό του. Ιδίως επειδή εμπλέκεται η κορυφαία στιγμή απώλειας εαυτού, ο έρως. Από κει και πέρα βέβαια, μη τα παραλέμε κιόλας, ουδείς αθώος ναι, αλλά να προσγειωνόμαστε κιόλας για ανεφοδιασμό. (Κι όποιος δεν κατάλαβε δεν πειράζει, δε χάνει και τίποτα, έτσι κι αλλιώς ποιος έβγαλε άκρη.)
Κανείς δεν έβγαλε άκρη, αλλά σωστά τα λες, άλλη ελλάδα.
Τους ίδιους προβληματισμούς έχω κι εγώ, διαβάζοντας ένα τέτοιο κείμενο.
Ο έρωτας, κορυφαία στιγμή απώλειας και κορυφαίο ρίσκο.
Άλλοι ρισκάρουν να βγουν από πλαίσια και νόρμες σε μεγάλο βαθμό, άλλοι φοβούνται το γκρεμό και κινούνται σε γνωστά μονοπάτια, άλλοι δεν βγαίνουν καθόλου από το λιμάνι.
Καλό είναι αυτά τα βαθιά και δύσκολα να τα συζητάμε που και που.
δε θέλω να σου θίξω το πορνοσταριλίκι..αλλά δες πρώτα τι φτιάχνουν οι αυθεντικοί πορνοστάρ στη σερβία.. θα σε εμπνεύσει.. και δω κάποιοι μας τραβάνε τσόντα αλλά σε λίγο καιρό θα γίνει πραγματικό hardcore..
@Κούκλε:Εδώ τώρα πας αλλού / πήδηξες πολλές (σελίδες).
Το γραπτό είναι πολύ ωραίο και μάλιστα θα έλεγα και πολύ ευφυές.Το πρόβλημα είναι τι βλέπω,πως το βλέπω.Υπάρχουν κακές λέξεις ή ασυμβίβαστες με την ηθική αντίληψη;
-Θα έπρεπε να ντρέπονται για τις ανομίες,οι αλήτες...
Εάν έχω σφιχτούς κανόνες μέσα στο κουρκούτι τότε δεν βλέπω πέρα από τη μύτη μου.
Υπάρχει σύγχυση σε ομόρριζες λέξεις(με διαφορετικούς δρόμους) που καθορίζουν χρονικά και τοπικά το εγώ και το εμείς ως προς στο σύνολο.Ήθος,ηθική,χρηστά ήθη,ηθικολόγος,ηθικοκρατία και και και.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι κακές συναναστροφές επηρεάζουν αρνητικά το ήθος του...ηθικού / τις επικρατούσες ηθικές αξίες που ορίζουν τα πρότυπα συμπεριφοράς.Τρελό καράτε με λίγα λόγια.
Ο Πλάτωνας έκαψε λαό,μοίρασε αποτυχία απλόχερα.Ο μαθητής του έριξε τάπα / Η φωτιά καίει το ίδιο στην Αθήνα και την Περσία.
Διαφορετική αποστολή έχει η φυσική από την ηθική γλώσσα.
Στην μεν πρώτη,επιδιώκουν την περιγραφή της πραγματικότητας φυσικού κόσμου,στη δε δεύτερη περίπτωση / ηθικές λέξεις-εκφράσεις κλπ / δεν περιγράφουν τίποτε,απλώς νομοθετούν κριτήρια και κανόνες συμπεριφοράς κατά την δική τους επιλογή-πρόθεση-βούληση.
Η ελευθερία στην επιλογή για το τι είναι καλό πρέπει να αποτελεί βασική προϋπόθεση,προκειμένου να μιλήσω για το τι στο διάβολο είναι ηθικό.
Άρα,κατά την καταφρονεμένη μου πάντα γνώμη,πριν από σκληρή τσόντα υπάρχει δουλειά μέσα στο κουρκούτι μου.Τι ηδονιστής θα είμαι εάν δε δω πρώτα τον ηθικολόγο που έχω μέσα μου,μετά ας πω πως είμαι ασυμβίβαστος με την ηθική αντίληψη που με δέρνει άσχημα από καιρό.
Σημ. Γέμισαν βυζιά οι παραλίες ή εγώ έχω καιρό να...δω κόσμο;
Σημ.2 Ξέχασα την τελεία & παύλα.
αγορίνα την ταινία την έβαλα για να τη δείτε..και μετά συζητάμε αν θες για το ποιος πήδηξε τι...
και μπήκε εδώ επειδή το κοινό υποθέτω οτι είναι πρώτα απόλα σκεπτόμενο..και μετά ενήλικο.. αφορμή ήταν όντως το καλοφτιαγμένο κείμενο του scrabler... ίσως να μην συμμετείχα αν δεν έδινε ο ίδιος ηθική διάσταση στα όσα έγραψε λέγοντας "Κι ακριβώς, όπως είπες, τότε αρχίζεις να τον ανακαλύπτεις, όταν τον "χάνεις". Άλλωστε, μάλλον κάπως έτσι ξεκινάνε όλες οι ροκ ιστορίες. " Ε λοιπόν στην ταινία ο ήρωας "χάνει" παγματικά τον εαυτό του..και ανακαλύπτει..τι άλλο; το θάνατό του.. το θέμα είναι όμως τι ανακαλύπτουν οι θεατές της ταινίας...και όχι τόσο ο πρωταγωνιστής..
όταν μιλάς για ηθική όμως πέφτεις και συ στη λούμπα και της κοτσάρεις αρνητικό πρόσημο.. ουσιαστικά και συ ηθικολογείς ανάστροφα...Ηθική είναι κάτι που προυπήρχε και δεν έχει καμμία σχέση με τις κοινωνικές συμβάσεις, ηθικολογίες του χριστιανισμού και των κανόνων συμπεριφορας, που μας έχουνε σερβίρει στο σχολείο.. ήταν μια τέχνη του εαυτού περισσότερο... ένας τρόπος να βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο, γιαυτό και απαιτούσε καθημερινή πρακτική κανόνες καθώς και συναναστροφές με όμοιούς σου που την ασκούσαν και στη δική τους ζωή.. δεν σου την επέβαλλε κανείς όμως, ήταν δική σου καθαρά ελεύθερη απόφαση..ήταν και ένας τρόπος να έρθεις σε επαφή με τις αλήθειες του κόσμου μας.. γιαυτό και υπήρχαν τόσες φιλοσοφικές σχολές στην αρχαιότητα...οι σύγχρονες εποχές που ζούμε είναι εποχές χωρίς ηθική...τα εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών από φανερούς παγκόσμιους και κρυφούς πολέμους..το επιβεβαιώνουν
και ένα τιπ.. το "σκληρό" και το πικρό είναι συνήθως το πραγματικά αληθινό.. τα μελοστάλαχτα και τα γλυκερά ταιριάζουν μόνο στις υποκειμενικότητες..
Σημ. μενα ρωτάς; δεν έχω πατήσει το πόδι μου στη θάλασσα.
Ρε συ κρυφτούλι θα παίζουμε;Μπαίνει ο ένας βγαίνει ο άλλος;
Δεν διαφωνούμε πουθενά,ούτε στα σημεία στίξης.
Απ'όλα έχει ο μπαξές.
Απλώς πήγες σε άλλη σελίδα της ιστορίας από αυτή που λέω εγώ ρε αλήτη.
Όπως το λες είναι ακριβώς.
Όταν μιλώ για ηθική πέφτω πρώτος στη λούμπα.Υψώνω δάχτυλο γι'αυτό που νομίζω καλό.
Αλλά ρε συ το είπα(με προσέχεις ρε αλητάμπουρα;) / τι ηδονιστής θα είμαι εάν δε δω πρώτα τον ηθικολόγο που έχω μέσα μου,μετά ας πω πως είμαι ασυμβίβαστος με την ηθική αντίληψη που με δέρνει.
Σημ. Αφορμή να ψάξω την ταινία γιατί θα πω τι άκουσα και τι μου είπαν και θα πάει κουκουρούκου η γνώμη μου.
Σημ.2 Δεν είδες τίποτα; Ούτε λίγο;(παραλία+βυζάκια)/ Εγώ δεν μπόρεσα ακόμα,αλλά θα δω...και αυτό πολιτική πράξη θα είναι.
Σημ.3 Που είσαι ρε αλήτη να σε σκίσω;
Κούκλε την κάνω,περιμένουν ζόρικες ώρες.
Προσοχή! Δεν έχω δει πιο αρρωστημένη ταινία από το Serbian Film. Για γερά στομάχια...
δε χαρίζω τίποτα..
δεν είναι κακό να μιλάς για την ηθική..τα προβλήματα και τα σκοτάδια εμφανίζονται όταν ηθικολογείς μιλώντας για την ηθική...
η ηθική είναι μια πολύ προσωπική πρακτική..να θες να δημιουργήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου...πως ο ποιητής φτιάχνει ποιήματα ή ο ζωγράφος πίνακες... ο καμβάς είναι η ίδια η ζωή και η τεχνοτροπία και τα χρώματα η πρακτική της ηθικής..μετατρέπεις την ύπαρξή σου σε αντικείμενο τέχνης..ηθικολογίες και ιδεολογίες δε χωράν.. άλλωστε με λόγια του αέρα... δεν χτίζεις κάτι ωραίο και αληθινό.. τώρα όσοι ακόμη πιστεύετε ότι έχετε κάτι μέσα σας που ναξίζει ν'ανακαλυφθεί ... καλή τύχη... και περαστικά..και το τελευταίο μην το πάρει κανείς προσωπικά..
Ακόμα με το κράνος στα χέρια είμαι και διαβάζω αυτά που διαβάζω.
Ρε συ τι με λες τώρα;
Λοιπόν.
Βουρ για παραλία κούκλε.
... άλλα εισέπραξα από το κείμενο του scrabler. Μπορεί ο τίτλος να λέει bike και porn, αλλά τόσο τα ποδήλατα όσο και το πορνό, που σίγουρα μόνο πορνό δεν ήταν αλλά τρυφερές ίσως και ανέμελες σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, ήταν μόνο η γαρνιτούρα σε μια ιστορία που περιγράφει και περιέχει ελευθερία. Αυτό που μου άρεσε ήταν ο αέρας ελευθερίας και ας είναι σε κάποιες φάσεις συνοδευόμενος από μελαγχολία. Ένας άνθρωπος ελεύθερος από κάθε είδους δεσμά που μπορεί και λέει : ...ξέρεις... φεύγω...γιατί έχω την ελευθερία να το κάνω. Έχω την ελευθερία να συνεχίσω την αναζήτησή μου.
τώρα για τα άλλα.. όλα μέσα στη ζωή είναι. Και τα πικρά και τα γλυκανάλατα, και οι αλήθειες και τα ψέματα. Άλλωστε πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος χωρίς να αρρωστήσει;
Όσο για το αν κανείς μπορεί να βρει τον εαυτό του. Πως μπορεί να γίνει αυτό όταν ο εαυτός σου συνεχώς αλλάζει και μεταβάλλεται ωριμάζει. Η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ παρά μόνον όταν αυτός ο εαυτός σταματήσει να κινείται.
Αυτά και άλλα βρήκα εγώ στο κείμενο αλλά και στα σχόλια.
ακόμα να δεις την ταινία;..για να δεις και για ποιο έργο μιλάμε..
μετά για την παραλία πετάς το κράνος αλλά και κει ποτέ δε ξέρεις...
Σημ. Γέμισαν βυζιά οι παραλίες ή εγώ έχω καιρό να...δω κόσμο;
Σήμερα ειδικά στην παραλία που πηγαίνω, σκέφτηκα αυτήν ακριβώς τη φράση. Κι επειδή ουκ εν τω πολλώ το ευ, σκέφτομαι να πάω σε παραλία μόνο με άντρες. Όντως βαρέθηκα να βλέπω τζιτζιά κάθε λογής, είτε εντελώς ηλιοκαμένα, μαύρα κι άραχλα κι αφυδατωμένα, είτε στοχεύοντα αυτή την κατάσταση. Ούτε όζον ενδιαφέρει, ούτε τίποτα. Μια βόλτα κοπέλες στου Συγγρού όπου οι δερματολόγοι τραβάνε τα μαλλιά τους με τα καρκινώματα δέρματος δεν θα έβλαπτε. Επίσης το άλλο. Διανοείται κανείς, ότι αν τολμήσει κάποιος να τ’ αγγίξει, θα πάθει εκδορές; Εντάξει υπερβάλω, γιατί μ’ αρέσει μερικές φορές, όταν βλέπω κάτι τραβηγμένο. Ερώτημα θέτω προς φιλοσοφική συζήτηση. Αυτό είναι ερωτισμός; Ή τι είναι τέλος πάντων; Εγώ λέω μάλλον άνθραξ ο θησαυρός. Επί προσβολή δημοσίας αισθητικής, αλλά και επικινδυνότητας στους επιθυμούντες να αγγίξουν εκτός απ’ το να βλέπουν. Κατ’ ευθείαν αυτόφορο...
Κι εσείς μην τα κοιτάτε... Θάρρος τους δίνετε :P
Έχει δίκιο η φίλη, από αισθητική άποψη η γυμνόστηθη δεν βγάζει ερωτισμό, μια τἐτοια παραλία είναι σαν ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά, αλλά δεν έχεις όρεξη, γιατί είσαι χορτάτος.
Σωστός ο Doom NX.
Εγώ ήθελα να προσεγγίσω επιστημονικά το όλο θέμα.
Αρχικά μόνο θεωρία,κατόπιν ειδικής μελέτης θέτουμε οπτικό έλεγχο σε πολλά δείγματα και προχωράμε την έρευνα.
Τώρα,εάν έχουμε και χειροπιαστά αποτελέσματα ακόμα καλύτερα.
Εάν αυτό είναι ερωτισμός;
Ο ερωτισμός είναι δαιμόνιο,τρυπώνει παντού και δε ρωτά και πολλά.
Θα θυσιαστεί ο Vale για την ανθρωπότητα και για την κατάκτηση του Διαστήματος.
-Ένα μικρό βήμα για τον Vale,ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα.
Σημ. Γλυκιά Royal Oak έκανες ένα μικρό λάθος(εκφραστικό).
'...όπου οι δερματολόγοι τραβάνε τα
μαλλιάτους...'το σωστό: '...όπου οι δερματολόγοι τραβάνε τα βυζιά τους...'
Γαμάτα!
Εγώ μιλάμε θεόστραβη από “διακριτικότητα”. Έλα όμως που διαπερνάνε την διακριτικότητά μου θέλω δεν θέλω; Btw σήμερα το νερό ήταν κυριολεκτικά ερωτεύσιμο!
σε ποια περιοχή;
Επειδή πρέπει να γυρίζω πριν το μεσημέρι σπίτι δεν είναι προς τη Σαρωνίδα για να το οριοθετήσω λίγο. Ούτε στη Βούλα, ούτε στο Φλοίσβο, ούτε στον Άλιμο, όμως είναι. Ούτε στον Άγιο Κοσμά. In between. Είναι δημοτική παραλία, για να δώσω το στίγμα της ποιότητας, με ντους και αλαξιέρες ΔΩΡΕΑΝ. Ο νοτιάς λίγο έως καθόλου τη βρωμίζει και παρ’ ότι είναι ανοιχτή και μεγάλη, είναι και σχετικά απάγκια. Στη λίστα του ΠΑΚΟΕ ανήκει στις κατάληλες για κολύμπι. Δεν πήζει στα πλήθη. Έχει λελογισμένο κόσμο, κυρίως κατοίκους της περιοχής κι αν εξαιρέσεις ένα δύο οικογένειες με βαβούρα και κάτι στριγγλιάρικα από νάζι πιτσιρίκια, γενικά υπάρχει ένα κλίμα ήσυχο και τεμπέλικο. Δένεις και το ποδήλατο εξαιρετικά καλά και το έχεις και υπό το άγρυπνο βλέμμα σου. Ή εγώ έχω βολευτεί εκεί. Άπειρα ψαράκια κολυμπάνε μαζί σου κι αν τους ρίξεις μια μπουκιά ψωμάκι θα κάνουνε γλέντι. Μια τσουχτρίτσα είχε το θράσος να με τσιμπήσει στο γόνατο την περασμένη βδομάδα. Τίποτα τραγικό. Ώσπου να πάω σπίτι είχε ξεφουσκώσει το σημάδι. Πάει κι αυτή. Περαστική ήταν κι είπε να δει τι γίνεται. Έφυγε.
μερικές «ισπανικές» λέξεις ακόμα