Ένα μπουκάλι κρασί
που περίμενε εικοσιπέντε χρόνια.
Το χέρι μου μέσα στο δικό σου.
Συνάντηση.
[30/12/2013]
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Συνάντηση.
Ένα μπουκάλι κρασί
που περίμενε εικοσιπέντε χρόνια.
Το χέρι μου μέσα στο δικό σου.
Συνάντηση.
[30/12/2013]
το βλέπω μπροστά μου και παραμένω εν σιωπῆ
Καλόπιοτο Ελένη!
Είναι μια πολύ προσωπική αφήγηση φαντάζομαι.. εις υγείαν.
...που επιθυμούσα να μοιραστώ,
και όχι η προσωπική ιστορία.
Αν δεις και την ημερομηνία που γράφτηκε,
είναι παλιό.
Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια.
Σ΄ευχαριστούμε που το μοιράστικες μαζί μας. Ετσι κι΄ αλλιώς η ιστορία, ή οι ιστορίες, γράφονται απο το σύνολο των αισθήσεων και των στιγμών μας..
Ιστορία [με κεφαλαίο]
μήπως δεν είναι ένα σύνολο προσωπικών ιστοριών,
που φτιάχνουν μια μεγάλη τοιχογραφία της εποχής;
Γιατί είναι γνωστή η ιστορία κάποιων και άλλων δεν είναι
είναι αποτέλεσμα του ρόλου που ο καθένας έπαιξε,
αλλά και τυχαίων συγκυριών,
που κάποιους, αν και σπουδαίους, τους αφήνουν
για πάντα στη σκιά και στην αφάνεια.
Για αυτό διαφωνώ με τον ανόητο όρο ''επώνυμοι''
και αρνούμαι να δώσω το χρόνο μου για να μάθω τι κάνουν στη ζωή τους αυτοί.
Όλες οι προσωπικές ιστορίες έχουν ενδιαφέρον,
οι ανά τον κόσμο παραμυθάδες
από εκεί μαζεύουν το υλικό τους.
καλή μου Ελένη,
πλουτίζεις τις καρδιές μας! Μας δίνεις κάτι που μας κινεί να συνεχίζουμε οπότε είμαστε.
Σ´ευχαριστώ πάρα πολύ