Φως! Λάμψη! Λευκό! Σκέψου άσπρα βουνά χιονισμένα. Σκέψου κάτι άσπρα τοπία από τις φωτογραφίες. Μόνο που αυτή η λάμψη είναι ζεστή και επαναφέρει την ισορροπία.
Μετά όλα ήσυχα. Πέφτουμε αργά. Είσαι σωματίδιο. Είμαι σωματίδιο. Εγώ είμαι εσύ και εσύ είσαι εγώ. Δεν έχει σημασία. Ανοίγω το παράθυρο και μπαίνει φως στο σκοτεινό δωμάτιο. Θυμάσαι πως φαίνεται η σκόνη πάνω στις ακτίνες; Πέφτουμε αργά. Δεν υπάρχει προσανατολισμός. Υπάρχει πτώση και υπάρχει ύλη. Το τοπίο σκοτεινιάζει. Βραδιάζει. Βγαίνει ο ήλιος. Σε γρήγορη κίνηση. Κλείσε τα μάτια σου και σε ένα δευτερόλεπτο θα έχεις μία ρυτίδα. Σε δύο θα είσαι παππούς και σε τρία θα κλείσω εγώ τα μάτια μου. Η λύση είναι να μην κλείνεις τα μάτια σου.
Η πτώση συνεχίζεται. Η έκρηξη διώχνει τα παιδιά της μακριά. Να αναπτυχθούν και να κάνουν δικά τους παιδιά και δικές τους εκρήξεις. Μία από αυτές σου μιλάει και η ίδια σου επιτρέπει να σκέφτεσαι. Σκέψου το δέντρο. Χαοτικές διακλαδώσεις. Απομακρύνομαι από την φλόγα. Ηρεμεί. Προσπαθώ να πιάσω την τελευταία ακτίνα του ήλιου πριν να βασιλέψει. Ποτέ δεν γίνεται να το καταφέρεις αυτό αλλά πάντα προσπαθείς.
Η κίνηση ποτέ δεν θα σταματήσει αλλά πάντα υπάρχει η πιθανότητα. Είμαστε πολλά. Συνεχίζουμε το ταξίδι μας. Πολλαπλασιαζόμαστε και πολεμάμε. Γεννάμε και σκοτώνουμε. Αρκεί να μην κλείσεις τα μάτια σου. Αρκεί να μας σκέφτεσαι. Αρκεί να μην φυσήξει ελάχιστα παραπάνω και κοπεί το νήμα.
Σου έχει τύχει να κλείνεις τα μάτια σου και όταν τα ανοίγεις να βλέπεις κηλίδες; Σαν να βλέπεις στο μικροσκόπιο τον πολλαπλασιασμό. Κάτι κινείται. Κάτι είναι ζωντανό και συνεχίζει. Μπορώ να σου επαναφέρω και άλλες εικόνες αλλά τις έχεις ήδη μέσα σου. Ψάξε και θα με βρεις. Εγώ είμαι μέρος σου. Σκέψου με και με πιάνεις. Είναι απίστευτο πως αυτή η συσκευή δουλεύει ακριβώς όπως θα έπρεπε. Δουλεύει καλύτερα από ότι θα περίμενε κανείς διαβάζοντας το βιβλίο οδηγιών. Είναι παράξενο. Τώρα πια όλα είναι παράξενα αν δεν κλείσεις τα μάτια σου.