Ξεκιναμε λοιπόν με νέο τίτλο αυτό το φόρουμ με το ποίημα της Μάτσης Χατζηλαζάρου για ’κείνον.
Ας καταθέτει λοιπόν, όποιος νιώθει την ανάγκη το τάμα του στον έρωτα με κάθε τρόπο που θέλει και μπορεί...σε τούτο εδώ το Θυσιαστήριο.
Το’κλεψα απ’ τη φίλη μου τη Ρ. που μας το’στειλε πρωΐ-πρωΐ...δεν άντεξα να μην το μοιραστώ...τόση ομορφιά...έτσι... για όσους έχουν γράψει ερωτικούς πόνους εδω μέσα...και είναι αρκετοί!
ΙΔΟΥ Η ΔΑΣΚΑΛΑ!!! Απολαύστε την!!!
Για ’κείνον με την αντρίκια φωνηματιά...
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Να πω συγνώμη Υψηλοτάτη για την απερισκεψία μου. Μερικές φορές παρά είμαι κι εγώ. Μου φεύγει ο έλεγχος απ’ τη χαρά μου για σένα...
Και τώρα η σε βάθος ανάλυση περί σελήνης...Μιλάμε φυσικά για τον πλανήτη που καθορίζει τον ψυχισμό μας απέναντι στο ταίρι μας...Η σελήνη στον Κριό απέχει άπειρα από την σελήνη στον Ζυγό της Υψηλοτάτης.
Η σελήνη της Wicca ενέχει ένα στοιχείο τυχοδιωκτισμού στις διαθέσεις αυτού που την έχει εκεί. Η συνεχής αναζήτηση εμπειριών δεν επιτρέπει στέριωμα σε μια σχέση ή τουλάχιστον όχι εύκολα...Μιλάμε για επέκταση σε πλάτος. Στον αντίποδα η σελήνη στον Ζυγό ανταποκρίνεται σε άτομα που δεν χωράνε αλλιώς στον έρωτα παρά μόνο μέσα από σταθερούς δεσμούς, με ένα άτομο. Δεν φοβάμαι να πω ότι τα άτομα με σελήνη στο Ζυγό ολοκληρώνονται σε σχέσεις που μπορεί να ορίζονται και μέσα απ’ το γάμο ακόμη...είναι άτομα που οι σχέσεις τους δομούνται σε βάθος παρά σε πλάτος.
Άρα έτσι δικαιολογείται όλη η κουβέντα σας η μιά να μιλάει για γρήγορα κι ό,τι να’ναι κι η άλλη να κάθεται να κοιτάζει το άπειρο μέχρι...
Αυτά περί σελήνης.
Αποσύρομαι στις μελέτες μου. Καλή συνέχεια σ’ αυτό το νόστιμο νήμα. Αν καταφέρετε να με κεντρίσετε ξανά, θα ξαναγράψω ίσως.
Καλά κι ασφαλή, γεμάτα ωραίες εμπειρίες ταξίδια σ’ όλους μας!
Και για να μη φύγω χωρίς ν’ αφήσω ένα ωραίο δώρο για τη φίλη μου την Βασίλισσα των Βελανιδιών, να κάτι που είμαι σίγουρη πως θα της αρέσει. Κάτι ξεχωριστό με τους Άντζελα Γκεοργκίου και Ρομπέρτο Αλάνια. Είναι η άρια Mia Gelosa απ’ την Tosca του Πουτσίνι. Φοβερό εύρημα να ερωτοτροπούν οι πρωταγωνιστές/τραγουδιστές, ενώ ακούγεται η φωνή τους background ή να μιλάνε μεταξύ τους...Νομίζω θ’ αρέσει και σε σας αγαπημένη Βαγγελίτσα μας (φίλοι ορκίζομαι έτσι τη φωνάζουν οι παιδικές της φίλες)...
Το ξέρω.. δεν υπάρχει σωτηρία.. Είμαι και Τοξότης με ωροσκόπο Τοξότη με τον Ερμή στον Τοξότη, τον Κρόνο και την Σελήνη στον Κριό και Άρη Δία και Ουρανό στον Ζυγό.. Δεν υπάρχει σωτηρία λέμεεεεεε....Αν βάλουμε και την Δήμητρα που την έχω και αυτήν στον Τοξότη και το Μεσουράνημα στον Ζυγό έχω εξαπλέτα στα ζώδια της φωτιάς με τετραπλό πάνω στον Ζυγό ( ζώδιο του αέρα).
Στην πυράααααααα.... όλα.
Τα διάβασα όλα και μένω στανική. Τα σκέφτηκα τα ξανασκέφτηκα και πέρα απ’ το χιούμορ που είναι η επιτυχία στην άμβλυνση των δυσλειτουργιών και δυσφοριών το ρεζουμέ είναι ότι υπάρχει εξήγηση τελικά. Προφανώς για όλα. Όντως με τη Wicca όπως και τη στραβή ρόδα μοιάζει να είμαστε άνθρωποι της φωτιάς, όμως με σαφείς παραλλαγές. Και για να γίνω σαφής...σας παραπέμπω στον τρόπο που λειτουργούν οι φίλες πιο πάνω και στον τρόπο που λειτουργώ εγώ, που και οι δυο τους με κολλάνε και στον τοίχο εξ αιτίας του. Κυρίες και Κύριοι έχετε μπροστά σας σ’ αυτή τη συζήτηση δυό Κριούς κι έναν Τοξότη. Μιλάμε για συνδυασμό που σκοτώνει.
Αυτό όμως που είναι κοινό μας με τη Wicca είναι ότι είναι πολύ αργά για να αλλάξουμε και να υιοθετήσουμε μάλιστα και χούγια που δεν μας πάνε. Άντε βάλε τη Wicca στο ρόλο μου. Θα πεθάνει. Άντε βάλε εμένα στο δικό της ρόλο. Όχι ένα μπουκάλι ρακή, αλλά κι εγώ δεν ξέρω πόσα για να βγω σε πλήρη παθητικότητα και να υποκύψω σέ ξένους τρόπους. Και μετά ποιός έχει ήσυχο ύπνο με το σώμα και το μυαλό του όρθια; Κανείς νομίζω...Θα βρεί τα ταίρια της η Wicca, είναι βέβαιο. Έχει ολόκληρη ζωή μπροστά της.
Για το είδος μου είναι πιο δύσκολα. Μεγάλωσα κι όλας. Πόσους πειραματισμούς να κάνω; Μετά μη νομίζει κανείς, χορτασμένη είμαι. Δεν είμαι πεινασμένη για να μπορώ να γευτώ ας πούμε ξυλοκέρατα αντί ένα ωραίο ψαράκι ψημένο με το θυμαράκι του και τ’ αλατάκι του...Τέσσερις βαθιές και σε μάκρος χρόνου σχέσεις εκ των οποίων ένας γάμος και δυό, άντε τρεις εξαιρετικά βαθιές αλλά ανεκπλήρωτες δεν είναι λίγο. Τεράστιος κόπος και γνώση και εμπειρία να αλλάζεις μαζί με έναν σύντροφο σε βάθος χρόνου...αμφίπλευρα. Δεν αντέχεται εύκολα κι απόδειξη ένα διαζύγιο μετά από τριαντατρία χρόνια...γι’ αυτό κι ο άλλος μεσ’ τα πόδια σου, αλλά κι εσύ μέσα στα δικά του, ενώ και οι δυο πια έχουν προσωπική ζωή και η προσωπική ζωή, τουλάχιστον του ενός, ξέροντας ότι σχέσεις αυτού του τύπου αδύνατον να κοπούν μαχαίρι, τι να κάνει η κακομοίρα το αποδέχεται με στωϊκότητα...Παράδοξα, πλην όχι Προκρούστια πράγματα.
Για τους ανεκπλήρωτους έρωτες κι αγάπες, θα πω πως πρόκειται για τρομακτικό πράγμα, γιατί άλλο η επικέντρωση σε έναν άνθρωπο με όλες τις εκφάνσεις που μπορεί αυτή η σχέση να έχει κι άλλο να βιώνεις όλη την ένταση ενός έρωτα και μιας αγάπης από δίπλα από απόσταση. Μιλάμε για σαράκι. Σε μια απ’ τις περιπτώσεις ο άλλος, όπως κι εγώ, ήταν πολύ και βαριά παντρεμένος με δυο υπέροχα μικρά παιδιά. Εκεί εγώ όχι απλά παίρνω δρόμο και φεύγω, αλλά δεν διστάζω να βγάλω την καρδιά μου, να την ακουμπήσω στον πάγκο του χασάπη και να την κόψω κομματάκια, προκειμένου να διαλύσω τη ζωή τόσων ανθρώπων κι αυτή ήταν η αιτία του ανεκπλήρωτου...που όμως εμπεριείχε λόγω κοινής εργασιακής ζωής γύρω στα δυόμιση χρόνια συνύπαρξης απ’ το πρωΐ ως το βράδυ. Μιλάμε κόλαση. Ειδικά όταν γύρναγες το βράδυ σπίτι κι έπεφτες στο κρεβάτι σου ολομόναχη μέσα στα ρίγη. Ρίγη και πόνο σωματικό απ’ την στέρηση.
Όταν χωρίσαμε και δεν βλεπόμασταν, ούτε καν τηλεφωνιόμασταν, χρόνια μετά, όταν εξαφανίστηκα απ’ τη ζωή του, γιατί μέναμε και σε διαφορετικές χώρες πια, σε μια δύσκολη φάση του, με πήρε η θαυμάσια γυναίκα του και πολύ διακριτικά με παρακάλεσε να του μιλήσω, μια κι ήξερε ότι θα του έκανα μεγάλο καλό. Και φυσικά το έκανα και πέτυχε, γιατί έβγαινε από μιαν ασθένεια που του κόστισε την απώλεια της εργασίας του που ήταν έργο ζωής σε εθνικό επίπεδο της χώρας του. Όχι αστεία. Μετά πολλά χρόνια βέβαια χώρισαν οι δυό τους. Δεν ήμουν εγώ ο καταλύτης. Δεν ξέρω ποιός ήταν ο καταλύτης. Ίσως να είχα το μικρό μερίδιό μου. Πυρετός συνεχόμενος πάντως. Τεράστια δοκιμασία για το νευρικό σύστημα. Λυπάμαι που πέθανε άσχημα κι από κατάχρηση. Λυπάμαι που δεν ήμουν να τον βοηθήσω...Να ακόμα και τώρα νιώθω βαθιά αγάπη και τρυφερότητα για κείνον...
Όμως έξω απ’ τα νερά μου, τους όρους μου, τους κανόνες μου, τα όριά μου, δεν θα με άντεχε κανείς. Είμαι τραγικά γκρινιάρα, άμα κάτι δεν μ’ αρέσει. Και δεν το καταλαβαίνουν οι γύρω μου τόσο, όσο το στομάχι μου το ίδιο. Ως εκ τούτου, έχουν φύγει όλα εν ριπή οφθαλμού και χωρίς καμμία αιδώ. Με δίκαιο κι ωραίο τρόπο...Τι θέλει κάποια ώριμη που έχει ζήσει αρκετά; Ησυχία κι αρμονία. Όχι ακινησία. Αυτό για τους πεθαμένους. Όμως γνώση κι επίγνωση των επιλογών και υπεράσπισή τους ως το τέλος. Δύσκολο; Αμ έτσι είναι τα βαθιά πράγματα. Δύσκολα κι επίπονα. Όταν όμως άποτύχεις ξέρεις ότι δεν το άφησες στην τύχη του. Το πάλεψες. Δεν έκατσε.
Το άλλο το αγωνιώδες του τώρα που το σίδερο είναι στη βράση του να κολλήσουμε ντε και καλά, τ’ αφήνω για τους άλλους...Ποιός βιάζεται και γιατί άραγε;
Προς τι η βία; Κι έπειτα διανοείται κανείς τι αξία θα είχε να βιάζει κάποιος καταστάσεις; Αυτό που θα αποκτούσε, αν η φράση δεν ακούγεται κάπως κτητική, θα ήταν άνευ ουσίας και σημασίας. Έχω τεράστια απώθηση, στην παθητικότητα αλλά άλλη τόση στην άμετρη ενεργητικότητα.
Δηλώνει κανείς παρών. Αυτό μπορώ να το κάνω τώρα πια. Δεν έχω κάτι να χάσω. Όσο πιο διακριτικά γίνεται. Έμμεσα κατά προτίμηση. Στα όριά μου είμαι έτσι κι αλλιώς. Παλιά δεν έκανα καν αυτό. Σώπαινα. Αν ο άλλος έχει τις κεραίες του ανοιχτές κι ευαίσθητες κι αυτό το έμμεσο γίνεται αντιληπτό κι έχει κάποια αξία για τον/την άλλο/άλλη, τέλεια.
Αν όχι, πάλι τέλεια, μόνο μοναχικά...Κι αυτό ζωή είναι...όχι ιδιαίτερα ωραία, αλλά ζωή είναι...κι όποιος αγαπά στη ζωή κάθε τι ζωντανό και μόνος να’ναι όμορφα θα ζει...και το άδειο κρεβάτι κι αυτό έχει την άνεσή του βρε αδερφέ...
Το καλύτερο ταίρι για έναν Τοξότη, είναι ένας άλλος Τοξότης.
Βρήκα και ένα ωραίο για την Σελήνη στον Κριό που λέει τα πράγματα όπως είναι.
Πηγή ( και μην πιάσω κανέναν αδιάβαστο να γράφει μπούρδες γιατί την έβαψε )..
Κι αφού κάναμε νιανιά του τι σημαίνει ο χάρτης των χαρακτηριστικών που ορίζεται απ’ την ημερομηνία και την ώρα γέννησης σε συνάρτηση με την συμπαντική κατάσταση τη δεδομένη στιγμή, στον δεδομένο τόπο...ας πούμε στα σοβαρά πως όσα λέγονται στην επιστολή προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου, που είναι στην ουσία ένας ύμνος στην αγάπη, είναι φοβερό εργαλείο για κάθε περίσταση...και για τους άθεους κι ένθεους, δεν εξετάζω, αποπειρώμαι να μεταφέρω στη γλώσσα που μιλάμε τώρα με πολύ σεβασμό στο πυκνό ουσίας πρωτότυπο κείμενο:
Τι κι αν είμαι ικανός, να μιλώ όλες τις γλώσσες που μιλούν οι άνθρωποι,
αλλά κι εκείνες των αγγέλων,
αν δεν έχω αγάπη θα ακούγομαι
σαν το θόρυβο που κάνει ένα χάλκινο δοχείο
σαν τον αλλαλαγμό ενός κυμβάλου.
Κι αν είμαι προικισμένος προφήτης
κι αν γνωρίζω κάθε μυστήριο
κι έχω κάθε γνώση,
αλλά και πίστη που μπορεί βουνά να κινήσει
αλλά δεν έχω αγάπη,
είμαι ένα τίποτα!
Κι αν δώσω στους φτωχούς όλα όσα έχω
και πέσω ακόμα και στην πυρά να καώ
δίχως να έχω αγάπη
δεν έχω κανένα όφελος.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, γλυκιά,
η αγάπη δεν μισεί και δεν περηφανεύεται,
δεν παραφέρεται και τίποτα άσχημο δεν κάνει,
δεν ζητά για κείνην τίποτα,
δεν θυμώνει,
και δεν κακιώνει
δεν χαιρεκακεί
αλλά χαίρεται μαζί μ’ αυτούς που είναι αληθινοί.
Πάντα η αγάπη συναινεί
πάντα πιστεύει
πάντα ελπίζει
πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε ξεπέφτει
κι οι προφητείες να καταργηθούν
ακόμα κι αν η λαλιά των ανθρώπων εκλείψει
κι η γνώση εκλείψει κι αυτή!
Ό,τι απομένει είναι η πίστη, η ελπίδα η αγάπη.
Απ’ τις τρεις τους όμως
υπερνικά η αγάπη! *
.
.
.
.
.
* Το φινάλε της ταινίας “Μπλε” του Κριστώφ Κισλόφσκι όπου ακούγεται μελοποιημένος ο Ύμνος στην Αγάπη του Αποστόλου Παύλου απ’ τον Ζβίγκνιεφ Πράϊσνερ.
Το χάλασες το θέμα. Η επιστολή προς Κορινθίους είναι οut of context και υπόδειγμα πρώιμης χριστιανικής προπαγάνδας.
Ειπωμένα όλα αυτά από τον Παύλο, στην χρονική στιγμή που ειπώθησαν είναι απλά η αποθέωση της υποκρισίας.
Αν ζούσε ο Ιησούς Χριστός θα είχε κάνει μήνυση στον Παύλο για συκοφαντική δυσφήμηση..
Μην το βλέπεις σαν προπαγανδιστικό κείμενο. Είναι ό,τι πιο ποιητικό έχει γραφτεί για τη σημασία της αγάπης σε όλα. Είναι αυτό που πιστεύω. Χωρίς αυτήν όλα είναι άδεια. Το’χω πληρώσει ακριβά σαν επιλογή, γιατί οι άλλοι όταν σε βλέπουν μ’ αυτές τις αρχές σε θεωρούν εξαιρετικό αντικείμενο εκμετάλευσης. Εκεί θέλει εκπαίδευση ν’ αναγνωρίζει κανείς τι κρύβεται στις προθέσεις του καθενός που έρχεται σε επαφή...Εγώ γέρασα και δεν το’χω καταφέρει. Δεν με νοιάζει όμως η εκμετάλευσή μου. Με νοιάζει να μην έχω αγάπη στη ζωή μου όμως. Δύσκολο. Αλλά και χωρίς το άλλο δεν είναι ζωή. Να βράσω τους κυνισμούς μέσα από στεγνές θεωρήσεις επιπέδου ό,τι θες κάνε, ό,τι θες πάρε. Ξεγύμνωσε τους διπλανούς σου, για να ικανοποιήσεις τον εαυτούλη σου...Δεν είναι έτσι.
Ε όχι και ποίηση.. Επιστολή έγραφε και έλεγε και ασυναρτησίες συν τοις άλλοις. Άλλα τον ρωτάγανε και άλλα απαντούσε. Ότι να´ ναι ο τύπος.. είδε φως και μπήκε.
Από εκεί και πέρα έχουν γραφτεί μακράν καλύτεροι στίχοι για την αγάπη.
Και εγώ συμφωνώ για την αναγκαιότητα της αγάπης, και σε γενικές γραμμές αγαπάω πολύ, αλλά δεν δέχομαι και πατρονάρισμα από κανέναν για το ποια θα πρέπει να είναι η μορφή ή η εκδήλωση της αγάπης εν γένη. Ο καθένας αγαπάει με τον τρόπο του, όπως μπορεί και αν μπορεί.
Εκείνοι που δεν αγαπούν έχουν θέματα με τον εαυτό τους. Τους απασχολεί πάρα πολύ, για αυτό και δεν είναι και ποτέ ικανοποιημένοι με αυτά που έχουν, αλλά θέλουν πάντα κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουν.
Πρόσεχε τα αρπακτικά Royal.
Χρονια πολλα , χρονια καλα, χρονια ευτυχισμενα!
...
...αρχής γενομένης απ’ το 10.
10 λοιπόν.
Το δάσος της Κάπελης είναι ένα πυκνό δάσος από ευθύκορμες βελανιδιές. Βρίσκεται στην Φολόη του Νομού Ηλείας.
...9
Στα Κρούσια και στο Πάϊκο, τα υπέροχα δρύϊνα δάση κινδυνεύουν από την δημιουργία μεταλλείων...
...8
.
.
.
.και συνεχίζοντας την συνοδευτική προς την αντίστροφη μέτρηση αναφορά μου στο αγαπημένο μου δέντρο, θα ήθελα να πω για την πλατύφυλλη βελανιδιά, την Quercus fraenetto, πως είναι ένα υπέροχο είδος που όμως δυστυχώς τα δάση της έχουν υποστεί παράνομη ηλοτομία σε βαθμό ληστρικότητας...
...7
Στον Αλμυρό σε πεδινή έκταση (έτσι είναι ο Αλμυρός πεδινός) στον Νομό Μαγνησίας, βρίσκεται το αισθητικό δρυόδασος Κουρί. Εκπάγλου ομορφιάς, το 1980 ανακηρύχθηκε προστατευμένο, αισθητικό δασος, που σημαίνει πως όχι μόνο η ανθρώπινη παρέμβαση είναι ελεγχόμενη αυστηρά, αλλά υπάρχει η δυνατότητα οργανωμένης τουριστικής επισκεψιμότητας, που επιτρέπει την απόλαυση των αιωνόβιων δέντρων του.
...6
Το Δρυόδασος στο όρος Αράκυνθος της Αιτωλοακαρνανίας. Όλο το όρος ανήκει στις περιοχές Natura 2000, για την πανίδα και τη χλωρίδα του, αλλά κύρια το δρυόδασός του.
...5
Το δρυόδασος Ράντη, στην Ικαρία. Το είδος της δρυός εκεί είναι η Quercus Ilex. Τούτο το δάσος είναι απ’ τα αρχαιότερα του είδους του στην Ευρώπη. Πρόσφατα μόλις ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο φύσης. Πολύ σημαντικό για την επιστημονική κοινότητα και όλη την ανθρωπότητα, μια κι απ’ αυτό μπορεί να αντλήσει πληροφορίες για τις κλιματικές αλλαγές του παρελθόντος, αλλά και του μέλλοντος ακόμα. Σ’ αυτό το δάσος έχουν βρει ιδανικό σπίτι κουμαριές, αριές, γλυστροκουμαριές και ρείκια.
Έτσι είναι τα δρυοδάση. Αγαπούν να φιλοξενούν κι άλλα πλάσματα του είδους τους...κι όχι μόνο. Δρουν προστατευτικά στην διαιώνισή τους...
Σήμερα είμαστε στα μισά της αντίστροφης μέτρησης, λίγη μουσική θα μας γαληνέψει νομίζω...εκτός απ’ τις υπέροχες εικόνες των δρυοδασών...
...4
Πάλι από το Δρυόδασος Ράντη στην Ικαρία...
...3
Η Ιερή Βελανιδιά της Δωδώνης.
...2
Δρυόδασος της Μερόπης, στο Πωγώνι...
...πολλά πολλά μαζί και η Ελένη που έφυγε, για κάποιο ακαθόριστο λόγο μου ήρθε να ψιθυρίσω
αυτό
μέσ’ τη νύχτα, να μην μ’ ακούει κι ο διπλανός κι ανταριάζεται ο άνθρωπος, η διπλανή πέθανε κι αυτή, δεν έχω πια να της αλλάζω τις λάμπες ή να της ρυθμίζω το αιρκοντίσιον κάθε αλλαγή εποχής...χτυπούσε το κουδούνι και μια ξυπόλητη (τα πόδια θερμαίνονταν λόγω κυκλοφοριακού προβλήματος και ξυπόλυτη δροσιζόταν), Βαγγελίτσα μου! μου έλεγε με την πιο γλυκιά παραπονιάρα φωνή σαν δεκάχρονο κοριτσάκι κι ένα φιλάκι στο μάγουλο σαν πεταλουδίτσα που ακρακουμπάει ένα λουλούδι και μετά πετάει μακριά, μου ζητούσε ότι ποθούσε η καρδιά της και που ίσως ήδη ένας μάστορας είχε φτιάξει, αυτή ήθελε να της το ξαναφτιάξω εγώ. Μεγάλο χάδι. Εγώ αγόγγυστα ανεβοκατέβαινα σκάλες και δόστου ετούτο και δόστου εκείνο...
Πιο πριν κι αφού είχα πει στην κιθάρα το DIAMONDS AND RUST, τον διαχρονικό έρωτα της Joan Baez για τον Bob Dylan, όπως ακριβώς το θέλησε η Σόφη, μια απ’ τις δυο Πειραιώτισσες φιλενάδες μου, όπως μου το ζήτησε την Τρίτη, αργά το βράδυ, στους ΦτΠ...
με τη μανία μου να τα χαλάω όλα, έφτιαξα
αυτό.
Είναι κομματάκι ένρινο, αλλά ποιός λογαριάζει τις ηχογραφήσεις σε στούντιο. Άσε τις Joan να το κάνουν. Εγώ στο δωματιάκι μου χωρίς ηχητική υποστήριξη...Μια φορά ηχογράφησα σε στούντιο ένα νανούρισμα για μια ταινία του άντρα μου...”Το παιδί στην τέχνη” λεγόταν... “κοιμήσου και παρήγγειλα στην Πόλη τα προικιά σου...” μου τόλεγε η μαμά μου και μεγάλη που γίνηκα...και ο ηχολήπτης τάχασε. Μια κι έξω ήτανε... Κάπου τ’ άρεσε...δεν με υπολόγιζε πολύ φαίνεται...εξεπλάγη...
Δεν βαριέσαι το τραγούδι πάντα ήταν έρωτας και τους έρωτες δεν τους ξεπουλάς...τους χαίρεσαι με όσους αγαπάς...πάντα έτσι ήτανε...άπειρα κοινά τραπέζια με τραγούδι, άπειρα ξημερώματα σαν και τ’ αποψινό...
Απόψε με τον κότσυφα της γειτονιάς κι εγώ (ναί! σ’εναν απ’ τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας τραγουδάει κότσυφας γύρω στις πεντέμιση που κάνει να χαράξει...ο χρυσός μου!)
Αχ κι εκείνος ο δασοποντικός, που όλο χάνεται κι όλο έρχεται στην ρίζα μου, ξέφρενο βράδυ για τη δρυάδα σου...εκείνη η ριζούλα μου που εξέχει είναι η πιο γλυκιά, η πιο ζουμερή. Κάντην μια χαψιά με τα πριονωτά σου δοντάκια...να πάρεις δύναμη...
Αχ Λενάκι μου...την αγωνία σου σκέφτομαι όλη νύχτα απόψε κι όλη μέρα χτες και να μην ξέρω τίποτα...πώς ξενωνόμαστε...άθλια ξενωνόμαστε...
τόσα πράγματα να σκεφτεί κανείς για τόσα πράγματα να λαχταρήσει...τόσα να μοιραστεί...
...1
Δρυόδασος Μογγοστού, στην Κορινθία. Ακόμα ένα αρκετά παλαιό δάσος που ανήκει στα Αισθητικά Δάση του προγράμματος Natura.
...it was the closest thing to heaven...
.
.
.
.
.
...if you can paint darling, I can walk...miracles happen...
Και ξεκινάμε για 1η Ιούνη 2015 αν όλα πάνε καλά...Καλό ταξίδι να'χουμε!
Δεν πρέπει να λησμονούμε ούτε λεπτό, ότι...Πολύ! Εγώ πάρα πολύ! κι επειδή τα άνθη είναι πάντα εκείνα που επισφραγίζουν τα αισθήματα...διάλεξα το ωραιότερο της εποχής, που ο συμβολισμός του επίσης αρμόζει...
Για ιδέστε τον αμάραντο!
Σε τι βουνό φυτρώνει!
Φυτρώνει μες στα δύσβατα,
στις πέτρες στα λιθάρια.
Ποτέ του δε ποτίζεται
και δε κορφολογιέται.
Τον τρών’ τα λάφια και ψοφούν,
τ’αγρίμια κι ημερεύουν.
Αν κι ο δικός μας είναι της θάλασσας, πάντως το ίδιο ακμαίος και στα παράκτια ξεροτράχαλα, όπως και στα βουνίσια
.
...κι επειδή ακόμα κι ο αμάραντος κι αυτός εξαντλείται τελικά...
...ξεκινώντας το ήρεμο και ήσυχο (καλά μη λέμε και υπερβολές...) Φθινόπωρο, σήμερα είδα αυτές τις εικόνες δημοσιευμένες απ’ το Βοτανικό κήπο Πετρούπολης και μ’ άρεσαν πολύ και θεώρησα πως εδώ είναι μια καλή θέση για το θαυμάσιο μήνυμά τους...(έχουν άλλο γούστο εκεί στην Πετρούπολη...ετοιμάστε μια γωνιά και για μένα...με βλέπω ν’ ανηφορίζω προς τα 'κει...λίγο θέλω...)
...ο Αντρέας της είχε χτες τα γεννέθλιά του...να κάτι τι δικό του έτσι για να τον σκεφτόμαστε...
“ Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
Όταν τ΄ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ."