Είναι κάποιες λέξεις
που τις λέμε ποιητικές-
όπως ''ματιά'', ''λάμψη'', ''χαμόγελο''.
Δεν είναι λέξεις των ποιητών,
είναι που φέρουν τόση ουσία.
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Λέξεις
που θες να καταληξεις?
Η ουσία βρίσκεται στις λεπτομέρειες.
Δεν θέλω να καταλήξω σε κάτι παραπάνω από αυτό που λέω.Οι λέξεις αυτές περιέχουν την ουσία τους, που είναι η ΟΜΟΡΦΙΑ.
Η ομορφιά βρίσκεται, καμιά φορά, σε λεπτομέρειες, αλλά η ίδια η ομορφιά δεν είναι λεπτομέρεια.
Όλα αυτά είναι μικρές σκέψεις που τις μοιράζομαι απλά με αγνώστους, όπως ρίχνει κάποιος ένα σφραγισμένο μπουκάλι στη θάλασσα.
Ευχαριστώ για κάθε σχόλιο.
Οι λέξεις είναι μόνο το κέλυφος. Μπορεί να είναι κενό, αλλά μπορεί να μέσα του να βρεις μαργαριτάρια. Ανάλογα τη φροντίδα που τους δίνεις.
η αλήθεια των λέξεων ... δίνει ουσία και σημασία στις λέξεις.. αν μπορέσει ο ποιητής αλλά και ο οποιοσδήποτε... να την από-μετα-δώσει, σαυτά που φτιάχνει και κρατήσει την υποκειμενική προσωπική του αλήθεια απέξω.. τότε μιλάμε για έργα τέχνης.. αληθινά.
οι λέξεις είναι και σαν τα χρώματα. Αν τα πάρω εγώ θα φτάξω μια μουτζούρα αλλά ο καλλιτέχνης θα φτιάξει έναν πίνακα.
Πώς μπορεί ο ποιητής/καλλιτέχνης να κρατήσει την προσωπική, υποκειμενική του αλήθεια απέξω, αφού την κουβαλάει και για κάποιους είναι η κινητήρια δύναμη της τέχνης τους;
Σκέφτομαι τώρα τον Καβάφη, τι θα είχε γράψει αν δεν τον κινούσε η προσωπική του αλήθεια;
Μερικοί βέβαια, έχουν ένα ''προσωπικό σύμπαν'' κάπως απροσπέλαστο.
Εδώ ίσως μπορεί να μας εξηγήσει ο Ainastros.
βάζοντας το εγώ του σε δεύτερη μοίρα..για να ειπωθεί κάτι αληθινό..ακόμη και αν είναι έξω απ' αυτόν..
υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κρίνεις ένα έργο.. όχι απαραίτητα καλλιτεχνικό.. ένας τρόπος είναι να κρίνεις τις προθέσεις και τα κίνητρα του δημιουργού..καθώς και τη σχεση που έχει με την γύρω γύρω πραγματικότητα..όχι μόνο με τη δική του..εντέλει το πόσο μόχθησε για να το φτιάξει..τι θυσίασε..τι του κόστισε... για μένα η περίπτωση του καβάφη που αναφέρεις έχει αξία γιατί αυτό που έφτιαξε είναι κάτι που δεν μπορούν να φτιάξουν εύκολα οι πολλοί..
σίγουρα η τέχνη αβαντάρει την υποκειμενικότητα.. γιαυτό και πολύς και διαφορετικός κόσμος ασχολείται με την τέχνη ...η αλήθεια είναι όμως πως οι οι πραγματικοί καλλιτέχνες με αξία είναι λίγοι..και πολύ λιγότεροι όσοι έχουν να πουν κάτι που να είναι αληθινό...χωρίς προσωπικές ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες..
Οτι διαβασα δεν εχει κανενα ποδητατικο ενδιαφερον και αναρωτιεμαι ποιος ειναι ο λογος υπαρξης τους σε ενα ποδηλατικο σαιτ?
Παρακαλω τους διαχειρηστες να δημιουργησουν ενοτητα "ποιηση"για τους ανησυχους!
Η ενότητα που γράφει η bookluv λέγεται "λογοτεχνία " και ανήκει στο "blog της Bookluv" . Δεν υπάρχει κάποια ασυνέπεια όσον αφορά τη δημοσίευση .
lyhadj, ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.
Η επιλογή ''λογοτεχνία'' υπήρχε ήδη στα πιθανά είδη blog δημοσιεύσεων, όπως υπήρχε και ''πολιτική'' και ''αντιπληροφόρηση'' που δεν έχουν κατ ανάγκην σχέση με το ποδήλατο.
Όταν άρχισα να μπαίνω σ αυτό το σάιτ, ανακάλυψα, μεταξύ άλλων, τα κείμενα του μέλους ofios, που είναι αξιόλογα, κατά τη γνώμη μου.Σκέφτηκα να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους κάποιες σκέψεις ή συναισθήματα, που έχουν διατυπωθεί σε λίγες γραμμές.
Συμφωνώ, είναι σάιτ με ποδηλατικά θέματα, αλλά ο άνθρωπος στη ζωή του κάνει χιλιάδες πράγματα.Κάποιοι από σας είναι φωτογράφοι, μηχανικοί, άλλοι ζωγραφίζουν ή κάνουν κινηματογράφο.Ως ποδηλάτες, φέρουν πάντα και την υπόλοιπη προσωπικότητά τους.
Θ ήθελα και άλλα μέλη του φόρουμ να πουν τη γνώμη τους.
Νομίζω,κάπου εκεί / όπου λέει ο Ainastros.
Δύσκολα κόλπα.
Η περίπτωση Καβάφη είναι χωρίς άκρη.Ιδιαίτερη αρίθμηση,καβαφική ειρωνεία-αλήθεια-μοναχικά πάθη(αυνανισμό/αλκοολισμό)-ηδονικό οραματισμό / ποίηση από το μέλλον,το μόνο σίγουρο.
Τρελές μελέτες χωρίς αποδείξεις για τίποτα αλλά ανάλυση για όλα.
(Ο Τσίρκας για την φαντασία του απραγματοποίητου και ο Κατράρο για το αληθές των μη αποδείξεων / άκρη δεν υπάρχει).
Ο Παλαμάς την εποχή για φάπες και ο ερχομός του ατόφιου.
Δύσκολα κόλπα / άκρη δεν θα βγει.
Γι'αυτό έχει μια αλήθεια η κουβέντα του Ainastros.
Σημ.Αυτός ο αλητάμπουρας πετάει μια κουβέντα και μετά γελάει για το παρακάτω.Μεγάλος αλητάμπουρας.
μερικά πράγματα πρεπει να ειπωθούν..
o καβάφης αγορίνα ήταν όντως πολύ ιδιαίτερη περίπτωση..είχε και αυτός τις άτυχες στιγμές του καθώς και τα πολύ προσωπικά του..και στην αρχή είχε επηρεαστεί και αυτός από την ρομαντική εποχή του..που ακόμη και αυτά δηλαδή δεν ήταν του πεταματού.. κράταγε και σε αυτά μια σοβαρότητα και μια απόσταση...δεν τον πέρνανε δηλαδή οι μύξες και τα σάλια.... αλλά αυτό που τον ωρίμασε ήταν η ενασχόληση του με καθολικές αληθειες, από την έρευνά του και την επαφή του με άλλους χώρους όπως η ιστορία, η αρχαιότητα και η φιλοσοφία..
μάλιστα από ένα σημείο και μετά αποστασιοποιείται-βγαίνει εξω απ'τα κείμενά του.. (γιατί θέλει και αυτός τη δυναμική συμμετοχή των αναγνωστών του) ..μέγιστος οικοδόμος και δεινός αλητάμπουρας..
επιτρέπετε και μια πιο απλοϊκή άποψη ενός όχι τόσο διαβασμένου;
Εγώ πιστεύω ότι η αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει ή άν υπάρχει δεν είναι δυνατόν να την αντιληφθώ εγώ ο άνθρωπος, γιατί μεταξύ αυτής της αλήθειας και αυτού που αντιλαμβάνομαι ως αλήθεια παρεμβάλλονται παραμορφωτικά οι αισθήσεις μου. Οτιδήποτε λαμβάνω μετατρέπεται πρώτα σε ρεύμα (μετακινήσεις ιόντων) στο νευρικό μου σύστημα και μετά με κάποιον τρόπο φτάνοντας στον εγκέφαλο μου μεταφράζεται, αποκωδικοποιείται με το προσωπικό μου κλειδί, το οποίο είναι διαμορφωμένο από τα προσωπικά βιώματα και την προσωπική μου ψυχοσύνθεση, σε αυτό που είναι για μένα η αλήθεια.
Έτσι όταν ο καλλιτέχνης δημιουργεί ένα έργο, τότε το έργο του υπάρχει από μόνο του και δεν τον χρειάζεται πια. Το τι ήθελε να πει ο καλλιτέχνης και πια ήταν η δική του αλήθεια δεν μπορώ ούτε να το ξέρω αλλά θα ήταν και σπατάλη χρόνου να προσπαθήσω να το βρώ. Το έργο μιλάει από μόνο του και οι ερμηνείες του είναι τόσες όσες και οι άνθρωποι οι οποίοι ασχολούνται μαζί του. Μετά από πολλά χρόνια ο καλλιτέχνης φεύγει, το πολύ πολύ να μείνει ένα αχνό βιογραφικό, αλλά το έργο του μένει.
Αν πάρουμε για παράδειγμα τα ποιηματάκια-στιχάκια της BookLuv, από τη στηγμή που τα δημοσίευσε στο forum αυτά πλέον υπάρχουν μόνα τους, ανεξάρτητα από εκείνην και δρουν και αλληλεπιδρούν με τον εκάστοτε αναγνώστη ανεξέλεγκτα, και ανεξάρτητα από αυτό που ένοιωθε εκείνη όταν τα έγραφε. Ούτε ο αναγνώστης μπορεί να ξέρει τι ήθελε να πει η BookLuv αλλά ούτε και εκείνη μπορεί να ξέρει τι καταλαβαίνει ο καθένας. Τα έργα τέχνης τα δημιουργείς και σαν παιδιά που ενηλικιώνονται και τα αφήνεις ελεύθερα να πάρουν το δικό τους δρόμο.
Αγαπητέ diopan καλημέρα.
Είναι και αυτό μια αλήθεια.
Ίσως κάποια πράγματα ήταν από πριν έτοιμα και δόθηκαν απλόχερα από τον δημιουργό / αργότερα ο κάθε ένας έχει και την δική του αλήθεια γι'αυτό που διαβάζει-γίνεται δικό του.
Σημ. "Διαβασμένος" είναι αυτός που έχει κάτι να πει / όλα τα άλλα είναι για να είναι.Αν δεις,όλα τα παραπάνω(πχ του Vale)αν κάνεις 1,2 λεπτά αναζήτηση θα έρθουν μπροστά σου.
Ainastros:Ρε συ κούκλε,(και)το τσιγάρο και η ντροπή τον διέλυσαν αλλά σε αυτά χρωστάμε το απόλυτο των λέξεων (του).
Είναι η κρίση από ανίδεους Αντιοχείς.
δεν το γνωριζα, συγνωμη!
@Diopan
την υποκειμενική σου αλήθεια μπορείς να τη βρίσκεις με ότι θες.. ηλεκτρικές γεννήτριες, ανεμογεννήτριες, κλειδαριές, δεήσεις, ψυχαναλύσεις, ψυχοτρόπα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς..
την αντικειμενική αλήθεια όμως την προσεγγίζεις μόνο με τη Λογική.. θέλει μόχθο, τα κατάλληλα εργαλεία και αυτοί που την κατέχουν είναι πολύ λίγοι..
@Vale
δεν ήταν και Θεός..
μέχρι και ο ίδιος είχε αποκηρύξει τα ποιήματα των πρώτων 15χρόνων...θα είχε τους λόγους του..
Αγαπητέ Ainastros πουθενά δεν έγραψα για ανεμογεννήτριες, ούτε για ψυχοτρόπες ουσίες. Είπα απλά ότι μεταξύ της πραγματικότητας και αυτού που αντιλαμβανόμαστε μεσολαβούν οι αισθήσεις μας , π.χ. όραση, αφή κτλ. και μεταφέρουν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο όπου επεξεργάζονται. Ποτέ δεν έχεις δηλαδή «άμεση» επαφή με την πραγματικότητα.
Δύο παραδείγματα ανθρώπων που «ξέρω» και προσέγγισαν την αλήθεια με την λογική, ο ένας οδηγήθηκε στη σχετικότητα και ο άλλος στην απροσδιοριστία, Αϊνστάιν και Χάιζενμπεργκ αντίστοιχα.
απόσπασμα από wikipedia για το φως και το ερώτημα αν το φως είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ή ακτινοβολία σωματιδίων:
Έτσι μέσα απ΄ αυτόν τον υπέροχο δρόμο της έρευνας πραγματοποιείται η σύνθεση της θεωρίας του Νεύτωνα και της κυματικής του Χόυχενς, αφού το φωτόνιο του Πλανκ είναι κάτι και από τα δύο δηλαδή "σωμάτιο και κύμα".
και όλα αυτά για «χειροπιαστά» προβλήματα που μετριούνται με όργανα και λογαριάζονται με μαθηματικά (τι πιο λογικό από τα μαθηματικά).
Αν μπούμε σε άλλα πεδία π.χ. πολιτική, ψυχολογία, κοινωνιολογία και γενικά πιο αφηρημένες έννοιες τότε δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχει μια και μοναδική αντικειμενική αλήθεια.
εγώ δεν ξέρω πάντως κανέναν να την κατέχει.
και γω προσπαθώ να σου πω ...πως την υποκειμενική σου αλήθεια την ανακαλύπτεις με ότι και όπως θες ... γιαυτό και είναι υποκειμενική.. σα να έχεις βαλει σε ένα μπλεντερ τις αισθήσεις σου, τις απόψεις τις εμπειρίες σου, τις αναμνήσεις σου, την μόρφωση σου..τους εγωισμούς σου.. και να τα χτυπάς..μην φας όμως..είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεγελιέσαι ότι ανακάλυψες και συ κάτι αληθινό ..
αντικειμενικά αληθινό είναι ότιδήποτε έχει κάποια υπόσταση στον κόσμο μας και δεν έχει αμφισβητηθεί-διαψευστεί μέχρι στιγμής...
έτσι προχωρά και η επιστήμη...
ένα παραδειγμα αντικειμενικής αλήθειας.. είναι ο θάνατος.. οι διάφορες θεωρίες και υποθέσεις..
ελπίζουν ότι κάποια στιγμή και με λίγη τύχη θαποκτήσουν και αυτές την καταστατική θεση της αλήθειας..
ούτε η πολιτική ούτε η ψυχολογία ούτε οι κοινωνιολογία είναι επιστήμες και ας διδάσκονται στα πανεπιστήμια..και ας χρησιμοποιούν θετικές μεθόδους..η δε πολιτική είναι καθαρή απάτη..σα τις θρησκείες ένα πράγμα..μασκαρεμένος πόλεμος..
τώρα συ αν καίγεσαι να βρεις κάτι αντικειμενικά αληθινό πέρα από τον θάνατό σου... ξεκίνα να ψάχνεις σε άλλους χώρους ..γω προτείνω την πηγή..που είναι η φιλοσοφία...επειδή βάζει σε λειτουργία τη λογική σου ... καθώς και την εξερεύνηση της φύσης όχι σα τουρίστας αλλά σαν ερευνητής - μελετητής... μπορείς πάντα βέβαια ν'ασχοληθείς και με πραγματικές επιστήμες όπως τα μαθηματικά ή την ιατρική...με ότιδηποτε όμως προκειται ν'ασχοληθείς ή ασχολείσαι...μην το το κάνεις από ανάγκη..όχι μόνο αλήθειες δεν θα βρεις αλλά θα πέσει να σε πλακώσει...
το ότι δεν γνωρίζεις κανεναν να την κατέχει πρεπει να σε προβληματίσει..νομίζω ήρθε ο καιρός ν'αναζητήσεις αλλού παρέες και συναναστροφές...
εγώ πάλι πιστεύω ότι τίποτα δεν έχει υπόσταση από μόνο του, αλλά την αποκτά όταν π.χ. εγώ, εσύ, το άτομο τέλος πάντων αποφασίζει να του δώσει υπόσταση παρατηρώντας το και αλληλεπιδρώντας μαζί του. Ακόμα και ο Θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν πεθάνει κάποιος.
Και για να αποκτήσει το θέμα και ποδηλατικό ενδιαφέρον: Το ποδήλατο δεν είναι τίποτα χωρίς τον αναβάτη του.
ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρνά και να πεθαίνει και χωρίς εμάς και την παρατήρηση μας ή την προσωπική ματιά μας... δεν γινεται να δώσουμε υπόσταση σε κάτι που μας διαφεύγει και δεν μπορούμε να σκεφτούμε..άσχετα αν προσπαθούμε με χίλιους τρόπους να τον καταλάβουμε και να τον ελέγξουμε .. πάντα θα βρίσκεται έξω από μας και θα έχει τη δική του υπόσταση... και αυτό είναι μια αντικειμενική αλήθεια..
το ποδήλατό δεν είναι τίποτα χωρίς τον τύπο που το επινόησε και το έκανε πραγματικότητα...
και ασφαλώς δεν περιμένει τον αναβάτη του για να νοιώσει ποδηλατο.. όσο και αν εμείς δενόμαστε μαζί του και τοχουμε σαν ταίρι μας.. ή σαν παιδί μας..η αντικειμενική αλήθεια είναι πως το ποδηλατο μας έχει γραμμένους..
τώρα γιατί μπορούμε και το καβαλάμε..έχει να κάνει με την αίσθηση της ισορροπίας που έχουμε ως όντα αυτού του πλανήτη...χωρίς αυτή ακόμα θα μπουσουλούσαμε..οπότε μπορούμε δικαιωματικά να λέμε πως οι ποδηλατες αποτελούν πραγματικά "εξελιγμένο είδος".. ουδεμία σχέση με τις παπαριές του δαρβίνου.. ανάπτυξη των ανθρώπινων αισθήσεων περισσότερο.. και που αυτό θέλει την πρακτική του και τον τρόπο του... δεν αποκτιέται κληρονομικά και αβίαστα...
@ainastros
διάβαζα αυτό http://www.ramnousia.com/2012/09/swkraths-programmatismos-yposyneidhtoy....
και θυμήθηκα τη συζήτηση που είχαμε περί αλήθειας.