Πάλη

Το παλιό αρχοντικό επαρχιακό σπίτι, ανάμεσα στα δυο τεράστια πεύκα, είναι δίπατο, φιλόξενο, φωτεινό, ευρύχωρο και λιτό. Η τραπεζαρία, είναι ντυμένη ένα παραδοσιακό λευκό κεντητό τραπεζομάντιλο και στο κέντρο της ένα γυάλινο βάζο, γυμνό.

Στον τοίχο πάνω από το ψηλό μπουφέ, δίπλα στη ξύλινη σκάλα, δεσπόζουν δύο φωτογραφίες στα κάδρα τους. Είναι παλιές ασπρόμαυρες, δουλεμένες στο χέρι με το κάρβουνο από κάποιους τεχνίτες της εποχής. Στην πρώτη ένα ζευγάρι σε μπούστο, ο άντρας φορά σκούρο κοστούμι και γραβάτα και η γυναίκα σκούρο φόρεμα με δαντέλα στη λαιμόκοψη και τα μανίκια και τσεμπέρι στα μαλλιά, παππούδες ή προπάπποι κάποιων. Στην άλλη, ένας στρατιώτης στο μέτωπο, καθισμένος σε μια καρέκλα, με στολή, πηλίκιο και εξαρτήσεις, το όπλο παρά πόδα και πίσω του για φόντο μια κουβέρτα σκούρα να κρέμεται. Η κορμοστασιά και το βλοσηρό παρουσιαστικό του δείχνουν παρρησία, μα το βλέμμα του αντανακλά την ταλαιπωρία και τη φρίκη του πολέμου.

Η σκάλα οδηγεί πάνω στην μεγάλη κρεβατοκάμαρα. Το κρεβάτι είναι ψηλό σιδερένιο με σούστα και τρίζει σε κάθε του κούνημα. Το μεσαίο φύλλο της τετράφυλλης σκαλιστής ξύλινης ντουλάπας είναι μισάνοικτο κι ο καθρέπτης άθελά του μαρτυράει το σκοτεινό και άδειο εσωτερικό της.
Το φώς εισβάλει με μεγαλοπρέπεια από το παράθυρο με την πλατιά εσοχή του πέτρινου τοίχου και η μπαλκονόπορτα βγάζει σε ένα υπέροχο μπαλκόνι. Τα κάγκελά του ανταμώνουν τα κλαδιά της κληματαριάς και από κάτω προβάλει ο απέραντος πολύχρωμος κάμπος. Τα δέντρα, τα πουλιά, εκείνα εκεί τα αγριολούλουδα ανάμεσα στα μεγάλα λιθάρια με τα σαρκώδη πράσινα φύλλα, τα ολάνοικτα μωβ άνθη τους και τους πορτοκαλόχρυσους στήμονες από μέσα, να προκαλούν το βλέμμα σου με την ομορφιά τους, η μικρή γουστέρα, που κρύβεται αδέξια στη φωλιά της, όλα, ζουν ήρεμα κάτω από το λαμπερό φως του χειμωνιάτικου πρωινού.

Στο κομψό κομοδίνο με το λευκό καρέ πετσετάκι, είναι ακουμπισμένο ένα βιβλίο Ιστορίας.
Είναι πολυκαιρισμένο και οι σελίδες του έχουν το χρώμα και τη μυρωδιά του παλιού.
Έχουν μια γοητεία αυτές οι σελίδες, σε σαγηνεύουν, σε μαγνητίζουν.
Είναι η ιστορία σου, το παρελθόν σου, οι προγονοί σου.
Το πιάνεις στα χέρια σου, ξεφυλλίζεις τις σελίδες του, ξεφυλλίζεις τον εαυτό σου.
Όλα τα δημιουργήματά σου υπάρχουν σε αυτές τις σελίδες, όλη σου η ύπαρξη και η δράση.
Η επιβίωση, οι ανακαλύψεις, οι εφευρέσεις, η εξέλιξη των κοινωνιών, των θρησκειών.
Η πορεία του πολιτισμού, οι πόλεμοι. Οι πόλεμοι των πολιτισμών, των εθνών, των θρησκειών, των τάξεων, οι πόλεμοι των οπαδών, των φυλών των φύλων και των φίλων, οι πόλεμοι των ζευγαριών, των αδελφών, των καλών και των κακών, των βορείων και των νοτίων.
Πόλεμος της Ανεξαρτησίας ή Αμερικανική επανάσταση, επανάσταση των μπολσεβίκων ή Ρώσικη επανάσταση, Γαλλική επανάσταση, κοκ.
Εξέλιξη, πολιτισμός, πόλεμος, επανάσταση.

Αλλάζει η καθημερινότητα μας;
Η ρουτίνα μας, στο πέρασμα των ημερών, των χρόνων, των αιώνων ;
Αλλάζει ή πάντα μένει ίδια, το ίδιο έργο, με ίδιους ρόλους και άλλους συντελεστές;
- Έμαθες που παίζεται, αγάπη μου;
- Όχι μωρό μου τώρα μπαίνω να ψάξω στο internet.
- Βρες κάπου εδώ κοντά αγάπη μου.
- Εντάξει μωρό μου, σ' αγαπώ.

Η νύχτα είχε πέσει ήδη, το κρύο άρχισε να γίνεται αισθητό κι η υγρασία να περονιάζει τα κόκκαλα.
Στο απόμερο καπηλειό ο γερο Ἀντικλῆς, με τον χιτώνα ανοιγμένο γύρω από τη ξυλόσομπα για να ζεσταθεί, που πριν πανηγύριζε την νίκη της ομάδας του στην επίσκυρο*, τώρα έβριζε τους πάντες και τα πάντα στην "εκκλησία των οκτώ'' και αγανακτισμένος αναφωνούσε δυνατά.
-Βρε δεν πάει άλλο... λέγομεν! Νύχτα θα φύγετε... Θα γίνει επανάσταση, ὄψεσθε.

- Θα γίνει επανάσταση λένε... Μωρέ λες;;; χαχα!
Γέλασε πνιχτά η κυρά Δημώ, η μερακλού του δήμου, που δε μάσαγε τα λόγια της και συνέχισε:
- Βρε δε πα να λένε; μήπως θα γίνει; ποιος θα την κάνει; εσύ απ’ το ταβερνείο;
Κι αν γίνει; τι νομίζεις; σάμπως θα αλλάξει κάτι; θα αλλάξεις εσύ;

Προσάρμοσε το ύφος της, σα να ’δε ξαφνικά κάποιον που λογάριαζε για σοβαρό.
Χαμήλωσε τη φωνή της, άλλαξε γωνιά στο βλέμμα, μαλάκωσε και μονολόγησε:
-Φαίνεται δεν αλλάζει τίποτα μέσα στο μυαλό του ανθρώπου.
Ιδέες θα συνεχίσουν να μάχονται ιδέες.
Θα καλύπτουν τη γύμνια τους επιδέξεια με ενδύματα υψηλών αξιών.
Θα στολίζονται λέξεις πανάκριβες.
Θα κρατούν ρομφαία.
Θα βεβηλώνουν, θα λεηλατούν, θα ιεροσυλούν.
Κάθε αντίπαλη ιδέα.
Άφρονες ιδέες.
Τέρπονται ψυχές σε βωμούς ματωμένων, μάταιων ιδανικών.
Προς τιμήν ποιών;
Νικητές και ηττημένοι.
Βία αίμα και μίσος, περίσσιο.
Βάφουν την Ιστορία.
Άνθρωποι κατά ανθρώπων.
Μαριονέτες στα χέρια αλλόκοτων ιδεών.
Χωρίς αιδώ, δίχως περίσκεψη, η ίδια ιστορία.
Ανώφελη βία.
Πάλη.
Πάλι.

*επίσκυρος: αρχαίο ελληνικό ομαδικό αγώνισμα με μπάλα.