Πεταλοφαγωμάρα 7 (Τουρ ντε Σπλατς version)

Πολλά πολλά νεύρα ρε φίλε… Αυτό το χόρουμ πάει από το κακό στο χειρότερο ρε φίλε, σαν την χώρα πάει γι' αυτό το λένε έτσι. Τ' ανοίγω το πρωί που ξυπνάω και με πιάνουν τα διαόλια μου ρε, ρε σαν τον Μαραθόνα της Αργεντινής μετά την τεσσάρα από τους Γερμανούς νιώθω, να σκάσω σου λέω… Γι' αυτό είπα κι εγώ να ποστάρω το κατιτίς μου, να βοηθήσω την κατάστασις, να εξαμβλωθεί δηλαδής… Κι επειδής πρέπει να πιάσω ένα ποδηλατικό θέμα, τι καλύτερο ρε φίλε από το Τούρ ντε Φράντζ' . Έβαλα που λες τα συνδρομητικά μου, στήθηκα μπροστά στην τιβί, κι είπα να δω κι εγώ τι γίνεται εκεί δα, γιατί όλοι μιλάν για αυτό το Φραντζ' δηλαδής… Πρόλογος Λοιπόν, η πρώτη μέρα ήταν βαρετή ρε φίλε, τους έβαζαν όλους να τρέχουν ένας- ένας σε μια απόσταση 9 χλμ. Ρε μπάμιες, ρε γιαλαντζί ποδηλάτες, αυτά τα χλμ ρε τα κάνω εγώ στην είσοδος της πολυκατοικίας μου πάνω στο σταντ, για προθέρμανση ρε, πριν βγω στον δρόμο… Άσε που δεν καταλαβαίνω γιατί το λένε Φράντζ' ρε φίλε, αφού το έκαναν στο Γκρότερσντασμ.. Προκτερντζαρμ… στην Ολλανδία ρε φίλε! Αλλά κόσμος που καθόταν και τους έβλεπε, τι να σου λέω, μιλιούνια, και να τους φωνάζει, να τους δίνει κουράγιο, σου λέει ο άλλος, 9 χλμ είναι αυτά, πως να αντέξει ο καημένος ο ποδηλάτης… Πρώτος βγήκε ο Καντσελάρα, όχι ρε φίλε, δεν είναι αδελφή, Ελβετός είναι. Εμένα αυτός δεν μου γεμίζει το μάτι, και πέρσι το ίδιο ετάπ είχε κερδίσει, αλλά σου λέει η πρώτη του νίκη όταν ήταν αμούστακο ακόμα, ήταν στον γύρο της Ρόδου, ε, έτσι εξηγείται λέω εγώ, θα τον είχε πάρει κανένας ταρίφας στο κυνήγι και θα έκανε το Ρόδος - Πεταλούδες με ταχύτητα αεροπλάνου κι από τότε του έμεινε ο φόβος, κοιτάει πίσω μην και τον κυνηγάει κανείς… Τέταρτος βγήκε ένας παπούς καουμπόης από το Τέξας που έχει νικήσει το Τουρ 7 φορές και τον καρκίνο μία… Αλλά αυτός έχει όνομα αστροναύτη ρε φίλε, σαν πείραμα της ΝΑΣΑς είναι… Έκτος βγήκε ο Μανταντόρ (σ.σ. Κονταδόρ) ένας Ισπανός που είχε κερδίσει τον γύρο πέρσι. Αυτός με τον Τεξανό ήταν λέει κάποτε στην ίδια ομάδα αλλά χώρισαν τα τσαρδιά τους όταν τους βρήκαν να κυνηγάν ο ένας τον άλλο με κάτι αλυσοπρίονα στο ξενοδοχείο που ξεκουράζονταν. Τότε ο Τεξανός έκανε την δική του ομάδα και είπε στον Ισπανό "δεν σε παίζω άλλο". Ο Μανταντόρ δεν θα έβγαινε έκτος ρε φίλε, αλλά το πάτησε λίγο, γιατί όπως είπε ο ίδιος είχε το Ισπανία - Παραγουάη το βράδυ και τον έβαλαν να τρέχει τελευταίος, τον πίεζε ο χρόνος δηλαδής. Τι σου είναι η μπάλα ρε φίλε, τον νιώθω, κι εγώ για να μην χάσω τους αγώνες της αδερφής χώρας Γκάνα, έτσι έτρεχα στους δρόμους. Ο καουμπόης δήλωσε μετά τον αγώνα πως οι φωνές του πλήθους ήταν τόσο δυνατές που δεν άκουγε τον προπονητή του από την ψείρα που έχει στο αυτί. Και που να το κάνουν στην Νότιος Αφρική ρε φίλε, να σε περιμένουν με τις βουρβουρζέλες και να νομίζεις πως σε κυνηγάν 40 μελίσσια ενωμένα… ΕΤΑΠ 1 Αυτή η Ολλανδία είναι παράξενο μέρος ρε φίλε. Όλο φράγματα και ανεμοστρόμυλους, αυτά τα ψηλά που γυρνάν με τον αγέρα και παράγουν ρεύμα έχει, πολύ ενναλακτικοί μου φαίνονται οι τύποι. Κι όχι μόνο αυτό ρε φίλε, αλλά στο πλάι του δρόμου, 60 χλμ από το Προκτερνταμν πως το λένε το γ******ο, είχε ποδηλατόδρομο κι έβλεπες έναν μπαμπά με το παιδί του πάνω στο ποδήλατο να πηγαίνουν παράλληλα με το πεταλόν… Πεταλόν (σ.σ. πελοτόν) είναι το μπούγιο των ποδηλατών για όσους δεν ξέρουν…. Κι έβλεπες ρε φίλε πιο κάτω ένα πιτσιρίκι να τρέχει πάνω στην κούρσα του δίπλα στον Μανταντόρ κι έλεγες "τι πρωτότυπα έχει αυτό το σκασμένο, εδώ εμείς δείχνουμε την Τζούλια 25 ώρες την ημέρα…" Κάποια στιγμή ένας κοπρίτης, φτυστός ο Τσίχλας στο Σύνταγμα που θα 'λεγε κι ο φαντασμαμούρης, μπήκε μέσα στο πεταλόν και τους τσάκισε, σαν μπόουλινγκ ήταν. Ο κοπρίτης το καταχάρηκε, κουνούσε την ουρά του, σου λέει "τι ωραία που θέλουν να παίξουν αυτοί οι πολύχρωμοι δίτροχοι"… Σε έναν ποδηλάτη από την πτώση στράβωσε το σχαράκι στο παπούτσι και ενώ ποδηλατούσε το έβγαλε, το πέταξε στο αυτοκίνητο της ομάδας του, το έφτιαξαν, του το ξαναέδωσαν και το ξαναέβαλε, πάλι εν κινήσει… Εγώ στην αρχή νόμιζα πως ο ποδηλάτης είδε το αυτοκίνητο και έψαχνε κάτι να του πετάξει, σου λέει "που πάει ο τρόμπας, δεν βλέπει τόσα ποδήλατα μαζεμένα…" και σηκώθηκα όρθιος, φώναζα "μπράβο τσολιά μου, ρίχτου να μάθει" κτλ, αλλά μου τα εξήγησε ο παραφωνητής και τα κατάλαβα όλα. Κι είπε ακόμα πως οι αθλητές όλα τα κάνουν εν κινήσει, ακόμα και το φαί και το κατούρημα. Όχι ρε φίλε, δεν είπε ακριβώς κατούρημα, "τις ανάγκες του" είπε, αλλά τι ανάγκες να έχει κανείς μετά από 200 χλμ πάνω στην σέλα, για σεξ; Και καλά για το φαΐ σου λέω εγώ, στο κατούρημα όμως ρε φίλε, από τον δεύτερο και μετά τι κάνουν δηλαδή; Μπερδεύτηκα ρε φίλε, να έχεις τον καημό σου, να ανεβαίνεις στα άγρια βουνά, να σου σπάει τα νεύρα ο μπροστά σου που δεν λέει να σκάσει για να τον περάσεις και να σε κατουράει κι από πάνω… Για την ιστορία, κάποιος Πετάκι βγήκε πρώτος αλλά πάλι ο Καντσελάρα φόρεσε το κίτρινο jesrsey, τι να πεις ρε φίλε, τέτοιο τραύμα του έχει μείνει από τον ταρίφα εκείνο στην Ρόδο, που πάει πιο γρήγορα κι από πύραυλο ρε φίλε… ΕΤΑΠ 2 Τουρ ντε σπλάτς Από τις Βρυξέλλες ξεκινούσε σου λέει το πεταλόν και θα πήγαινε στο Σπα. Τελικά αυτοί οι ποδηλάτες τα περνάνε φίνα, μια με τα μασάζ τους, μια με τα σπα, ούτε αυτή η Χίλτρον δεν περνά έτσι την ημέρα της. Αμ δε! Βροχή και κακό ρε φίλε, γλίστραγε ο δρόμος, αυτοί δεν ήταν ποδηλάτες ήταν μπαλαρίνες ρε φίλε! Κατεβαίνανε στα δάση μέσα με μπλοζόν, οι μισοί έγιναν χαλκομανίες στους κορμούς των δέντρων. Να δεις ζάντα που κοστίζει όσο 40 χρόνια σύνταξης με τα νέα μέτρα να γίνεται φυσαρμόνικα στην ρίζα κάποιας καστανιάς, να πλαντάξεις… Το πεταλόν κόπηκε στα τρία, όσοι επέζησαν δηλαδής και μετά ξαναενώθηκαν σιγά σιγά. Το παράξενο ήταν πως το πεταλόν δεν έτρεχε! Πηγαίναν σαν να πηγαίναν βόλτα! Αλλά τι όμορφα μέρη ρε φίλε, τόσο πυκνά ήταν τα δέντρα που έμοιαζε να νυχτώνει, δεν περνούσε το φως, γι αυτό τρέχουν τόσο γρήγορα αυτοί οι ποδηλάτες σου λέω, έχουν μπόλικο οξυγόνο να κάψουν, ας τους βάλουν στην Βουλιαγμένης να σου πω εγώ, μετά από πέντε πεταλιές θα χρειάζονται μάσκα… Να μην στα πολυλογώ ρε φίλε, όλο το πεταλόν πήγαινε στράτα στρατούλα, αφού έλεγες πως δεν καβαλάν κούρσες αλλά γυναικεία σίτυ με καλαθάκια, τέτοια κατάντια. Αυτό το έκαναν σου λέει γιατί συνεννοήθηκαν να περάσουν ταυτόχρονα την γραμμή του τερματισμού, για να διαμαρτυρηθούν για την επικινδυνότητα του δρόμου. Σου λέει "αθλητές είμαστε, όχι θέαμα μονάχα κι άμα δεν μας προσέχεις εσύ διοργανωτή, δεν θα έχεις τερματισμούς με σπριντ" αφού ουσιαστικά ο τερματισμός είναι σαν το γκολ στο ποδόσφαιρο ρε φίλε, η συνουσία του αθλήματος που λένε… Αλλά ακόμη κι αν αυτοί πηγαίναν σαν SUV σε ώρα αιχμής στην Ακαδημίας, πολλά χιλιόμετρα μπροστά τους ένας Γάλλος τερμάτιζε, ο Σαβανέλ και τον έβλεπες με τι καμάρι χαμογελούσε καθώς περνούσε την γραμμή και χαιρόσουν κι εσύ μαζί του κι έλεγες πως πιο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν υπάρχει κι έλεγες ακόμα "τι ωραίο πράγμα η αγωνιστική ποδηλασία"… ΕΤΑΠ 3 Σήμερα το Φραντζ' θα πήγαινε στην Γαλλία ρε Φίλε κι ανησυχούσα μήπως έβλεπα λάθος αγώνα. Πάλι πέσανε σήμερα, αιτία ήταν ένα αυλάκι στον δρόμο. Η ρόδα του ενός μπλέχτηκε, έπεσε και πήρε μαζί του καμιά δεκαριά πολύχρωμους ακόμα. Ευρώπη σου λέει μετά, ρε φίλε, τι Ευρώπες κι αηδίες, να πας στην Φραντζή, εκεί να δεις αυλάκια… Αφού το σκέφτομαι ρε φίλε, να προπονηθώ στο Τουρ ντε Φραντζή κι άμα την σκαπουλάρω να πάω κι εγώ σ' αυτό το Φραντζ'… Γιατί εμείς ρε, όχι μόνο αυλάκια έχουμε, αλλά και φυσικά σαμαράκια, μεταλλικές σχάρες, ταρίφες, ναι ρε φίλε, φυσικό εμπόδιο είναι και αυτοί και με βαθμό δυσκολίας, κινούμενο… Άκουσα και κάτι άλλο ρε φίλε και ταράχτηκα. Όταν λέει μετά τον πόλεμο τρέξανε για πρώτη φορά το Παρίσι - Ρουμπινέ (σ.σ. Roubaix) ο δρόμος ήταν γεμάτος από κρατητήρες λόγω των μπομπαρδισμών κι έτσι ένας δημοσιογράφος ονόμασε τον αγώνα "του διαόλου"… Είναι όπως το λέει το τραγούδι δηλαδής, αυτός είναι ένας γύρος του Πέτρου, του Γιόχαν, του Φραντζ' που στην φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκζ'… Τι ηλίθιοι που είναι οι άνθρωποι ρε φίλε, φτιάχνουν μπόμπες αντί για ποδήλατα… Εμείς πάντως που έχουμε τις σχάρες μας, τα γυαλιά, τα κομμάτια που έχει φύγει η άσφλατρος και τα λοιπά, κρατητήρες δεν έχουμε ρε φίλε, αλλά προσπαθούμε, τους κατασκευάζουμε μόνοι μας… Αλλά δεν μου θύμισε μόνο αυτό την πατρίδα σου λέω, κάποια χιλιόμετρα οι πολύχρωμοι τα έκαναν στο λιθόστρωτο σου λέει, στον πεζόδρομο σα να λέμε ρε φίλε. Κι έλεγε ο παραφωνητής "κοιτάχτε τις δονήσεις" και φώναζα εγώ "που να κατέβεις πατημένος την Διονυσίου Αρεοπαγκίτου να δεις!" γιατί πως να το κάνουμε ρε όμορφε, όταν πας βόλτα στην Ακρόπολις με κούρσα είναι σα να οδηγείς κομπρεσέρ με ρόδες… Μετά άκουσα για κάποιον ποδηλάτη ονόματις Σταμπλίνσκι που την δεκαετία του '60 δούλευε στα ορυχεία του Άρενμπεργκ και πρότεινε να περάσει ο αγώνας Παρίσι - Ρουμπινέ από το δάσος πάνω από τα ορυχεία. Μάλιστα κάποια στιγμή είπε πως είναι ο μόνος ποδηλάτης που έχει κάνει το Άρενμπεργκ κι από πάνω κι από κάτω… ΓΙα φαντάσου ρε φίλε, να τρέχουν με τα ποδήλατα εκείνα, άνθρωποι που για να επιβιώσουν δούλευαν σαν ανθρακωρύχοι, για φαντάσου τι περνάγανε αυτοί οι άνθρωποι… Λίγο πριν το τέλος τους έσκαζαν οι σαμπρέλες, βουτούσαν μέσα στους θάμνους, κάποιοι ήταν καλυμμένοι από χώμα… Το κίτρινο τζέρσευ το έχασε ο χτεσινός, αφού χρειάστηκε να αλλάξει τρία ποδήλατα, όλο λάστιχο πάθαινε, να δεις που κάποιος τον μάτιαξε επειδής κέρδισε χτες και σιγά μην έχουν αυτοί οι Γάλλοι ξεματιάστρα σαν την θειά μου την Παγώνα… Τελικά αυτό τουρ ντε Φράντζ είναι πολύ ενδιαφέρον, κέρδισε ένας από την ομάδα Τσερβέλο, στην αρχή νόμιζα πως είναι Κερκυραϊκή ομάδα "θα μου φύγει το τσερβέλο" που λένε, αλλά όχι ρε φίλε, ιταλική είναι. Και περιμένω πως και πως τον αυριανό αγώνα! ΕΤΑΠ 4 Σήμερα ρε φίλε ούτε βροχές ούτε πεζόδρομους είχε, μια ομορφιά ήταν, λες, πάει, δεν θα σκοτωθεί κανείς σήμερα… Ναι ρε φίλε, μέχρι στιγμής 9 πολύχρωμοι έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα, τον ένα σου λέει τον ψάχνουν ακόμα πάνω στις καστανιές και μέσα στους θάμνους και το ραδιόφωνο σου λέει κάνει κάτι εκκλησίες στους κατοίκους να κοιτάξουν στις καμινάδες τους… Έλεγε που λες ο παραφωνητής τι ωραία που διατυμπανίζεται το όνομα της Γαλλίας στον κόσμο με αυτό το Φραντζ' και πως θα μπορούσαμε λέει και εμείς να κάνουμε το ίδιο στην Ελλάδα, να δείξουμε λέει τα αξιοθέρετρα τα αρχαία και τα λοιπά… Ρε παραφωνητή, βαλτός είσαι ρε, να βάλουμε τους πολύχρωμους στις εθνικές οδοί, να τους κυνηγάνε οι κάγκουρες για σπορ; "Πόσους πόντους πιάνει αυτός με τα κίτρινα;" "Σιγά μην πάρεις τους πόντους εσύ, απλά τον ακούμπησες με την εξάτμισις, εγώ τον πέτυχα, δεν είδες που τον πέταξα 5 χωριά πιο κάτω…" Θα ανακαλύψουμε ένα καινούργιο σπορ ρε φίλε, θα βρέχει πολύχρωμους στις πλατείες των χωριών, σαν τους Ρωμαίους όταν συναντάν τον Ομπελίξ θα είναι… Είδα και κάποια στιγμή που κάποιοι εδίνανε στους ποδηλάτες κάτι πάνινα τσαντάκια με νερά και μπανάνες… Εμείς ρε φίλε θα τους δίναμε τίποτις δυναμωτικό, κανα τσιπουράκι, κανά γύρο ρε φίλε να λιγδώσει το αντεράκι τους που ο πιο παχύς από δαύτους είναι σαν τον Ψάλτη μετά από απεργία πείνας… Θα τους κυνηγούσαν οι γιαγιάδες από πίσω να τους δώσουν φρέσκο αυγουλάκι σου λέω, μπροστά ο Μανταντόρ να χτυπιέται στα πετάλια κι από πίσω η θειά να του φωνάζει με τη μαγκούρα υψωμένη… Άκουσα και για τις καρδιακές συχνότατες λέει, συχνότατες το εννοώ ρε μπάμια, ξέρω τι λέω, πόσο συχνά χτυπά η καρδιά τους ρε φίλε, 120 χτύπους το λεπτό σου λέει σήμερα που πάνε χαλαρά και όμορφα… Εγώ ρε φίλε, την τελευταία φορά που χτύπησε τόσο δυνατά η καρδιά μου ήταν όταν γνώρισα τη Γαρουφαλιά σου λέω… Όχι ρε φίλε, δεν ήταν ωραία η Γαρουφαλιά, αφηρημένη ήταν, πετάχτηκε μπροστά μου κι έτσι όπως έκοψα το τιμόνι πήγα να φιληθώ με ένα λεωφορείο στο αντίστοιχο ρεύμα… Ακόμα την θυμάμαι αυτή την Γαρουφαλιά, δεν ξεχνιέται σου λέω, είδα τον Χάρο με τα μάτια μου… Κάθε επαγγελματίας πολύχρωμος ρε φίλε, παίρνει τουλάχιστον δυόμιση χιλιάρικα τον μήνα κι υπάρχει και ένας οργανισμός που ελέγχει ότι τα λεφτά τα δίνουν οι ομάδες, πως είναι η επιθεώρηση ανεργίας εδώ δα, που δεν επιθεωρεί ποτέ της τίποτις; Ε, έτσι ακριβώς, αλλά το απλύτως αντίθετο, αυτή δουλεύει… Για φαντάσου όμως ρε φίλε να είχαμε καμιά κρατική ομάς εμείς… Τι δυόμιση χιλιάρικα ρε φίλε, με δουλεύεις; Όπως στον στρατό θα ταν, που σου λέγανε όταν σου 'διναν τα 8 ευρώ ότι παίρνεις 600… Κι όταν τους ρώταγες αν τα μετρήσανε καλά καλά γιατί σαν κάτι να λείπει, βέβαια μπορεί να είναι και η ιδέα σου, σου λέγανε πως τα υπόλοιπα στα κρατάνε για την εξαιρετική κουζίνα, τα ρούχα της υψηλής ραφτικής και τους πολυτελείς ξενώνες με τα φινετσάτα σπα… Δεν ήταν στρατόπεδα αυτά ρε φίλε, σατό ήταν και δε μας το λέγανε… Άσε δηλαδής που έτσι και είχαμε κρατική ομάς, οι μόνοι πολύχρωμοι θα ήταν κάτι μπαρμπάδες, σόι του υπουργού, που το μονο ποδηλατικό που θα είχαν θα ήταν το στήριγμα για το ποδήλατο στο ντάτσουν, πάνω στο οποίο θα έβαζαν το παπάκι… Άντε και καμιά κάρμπον θήκη για το φραππέ στο παράθυρο σου λέω εγώ... Αλλά θα είχαμε την επόμενη ημέρα δυόμιση εκατομύρια ποδηλάτες μέσω ΑΣΕΠ ρε φίλε, θα σκαζαν από την ζήλια τους οι Ολλανδίες… Κι έπειτας, οι διάσημοι πολύχρωμοι σου λέει, παίρνουν κάτι εκατομμύρια. Εμείς επαγγελματίες πολύχρωμους θα είχαμε μόνο στη Βουλή ρε φίλε, γιατί όποιος βγάζει τα πολλά τα φράγκα όταν οι άλλοι πεινούν, εκεί πάει… Ποδηλατοδρόμιο θα την κάναμε… Τέλειωσε ο αγώνας, ακόμα πρώτος ο Καντσελάρα ρε φίλε, αλλά σε λίγο αρχίζουν τα βουνά και ο τύπος εκεί δεν το 'χει… ΕΤΑΠ 5 Σήμερα ρε φίλε λόγω ανεργίας το Φράντζ' δεν είχε ελληνική μετάδοσις. Ανεργίας ρε φίλε, τι απεργίας μου τσαμπουνάς, οι άνθρωποι δεν πάνε στην δουλειά τους, γιατί θέλουν λέει να πληρώνονται όταν δουλεύουν, γιατί με τα καινούργια μέτρα θα δουλεύεις από χόμπι, έτσι, για να γουστάρεις και δεν θα παίρνεις μία. Τόσο χόμπι ρε φίλε που το κράτος θα σου επιτρέπει να εξασκίζεσαι σε αυτό μέχρι τα 90, πιο πριν σύνταξη δεν θα σου δίνει, για να μην βαριέσαι δηλαδής και μαραζώνεις… Κάποια στιγμή είδα και ένα πανό που έγραφε Βαλβέρδε, τι σου είναι αυτοί οι γαύροι ρε φίλε… Ο αγώνας χωρίς τον Έλληνα παραφωνητή ήταν λίγο βαρετός, κάποια στιγμή νόμιζα πως μιλάνε δυο κομπιούτορες κι ανταλλάσσουν νούμερα, να σου δώσω ένα 4.72 να μου δώσεις 7.12 και τα τοιαύτα, ναι ρε φίλε, τον συμπαθώ τον τύπο τον δικό μας και οι άλλοι είναι ξενέρωτοι… Αλλά το πιο όμορφο μέρος του αγώνα ήταν ο τερματισμός ρε φίλε, η κορύφωση που λένε… Εκεί να δεις πως ο συμπολύχρωμος του νικητή, ο Κάβεντις κέρδισε, να δεις που λες πως τον κράτησε στον αγώνα… Ήταν που λες ο συμπολύχρωμος κι από πίσω ο Κάβεντις. Ο συμπολύχρωμος του έπαιρνε τον αέρα, όχι ρε φίλε, δεν του την έλεγε, στεκόταν μπροστά του και έπαιρνε την αντίστασις του αέρα και του κράταγε και τον χώρο για να μην αγχώνεται μην και μπει κανείς μπροστά του και τον κλείσει… Κάποια στιγμή προσπάθησε να μπει ένας άλλος πολύχρωμος, άλλης ομάδας, ε ρε ξύλο που έπεσε! Αγκωνιές ρε φίλε, όχι αστεία! Πως είναι στο κόρνερ δηλαδής που προσπαθούν να πάρουν θέσεις οι παίκται; Ε, έτσι ακριβώς αλλά αυτό με ταχύτητα 60 χλμ… Κι αφού του κράτησε την θέση κι ο Κάβεντις συγκεντρώθηκε μονάχα στον ρυθμό του, λίγα μέτρα πριν το τέλος ο Κάβεντις τον προσπέρασε, έκανε ένα σπριντ από τα λίγα ρε φίλε και τερμάτισε πρώτος… Να σου πω, εγώ αυτούς από τα Λονδίνα και τα λοιπά δεν τους πολυχωνεύω, αλλά έβλεπα τον Κάβεντις που είναι Άγγλος, πως έκλαιγε σαν μικρό παιδί, φανταζόμουν ρε φίλε την ένταση και την ικανοποίησις για τον τερματισμό κι έβλεπα στην συγκίνησίς του έναν Άγγλο από την Μεσόγειο… Και μου άρεσε ρε φίλε, μου άρεσε που δεν κέρδισε ο Κάβεντις επειδή τα ξεράδια του είναι δυνατά μονάχα, αλλά και επειδή έχει συμπολύχρωμους που σκοτώνονται για να μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτά τα ξεράδια… Κι αν δεις κι εσύ κανέναν αγώνα του Φραντζ' θα δεις πως είναι πολύ περισσότερο ομαδικό σπόρτς απ' όσο νομίζεις… Τι τα ρωτάς ρε φίλε, ο Καντσελάρα φοράει τα κίτρινα ακόμα κι ο καουμπόης δεν είναι στην πρώτη ντουζίνα των πολύχρωμων, αλλά με πολύχρωμους σαν κι αυτόν, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα την δώσει ρε φίλε... Αρχή είναι ακόμα, το ζέσταμα που λένε... ΕΤΑΠ 6 Θυμάσαι που σου έλεγα για τον Μανταδόρ που τσακωνότανε με τον καουμπόης πέρυσι που ήτανε στην ίδια ομάδα; Ναι ρε φίλε, ξεκατινιαζόσαντο σου λέω, σα να βάλεις δυο κόκορες στο ίδιο κοτέτσι… Ε, είδε κι απόειδε ο καουμπόης, πως υπάρχει κι άλλος που λέει συνεχώς "ΕΜΕΝΑ με το ΕΓΩ κεφαλαίο", και πήρε τους καλύτερους πολύχρωμους από την ομάδα κι έφτιαξε μια ολόδικιά του, να μπορούν να τον λατρεύουν ελεύθερα χωρίς αντιπολίτευσις, και την ονομάτισε "Ράδιοσακ' ", δηλαδής σακί με ράδια… Ναι ρε φίλε, γύφτικο μου ακούγεται κι εμένα αλλά τι να κάνεις, περί ορέξεως γλαρόπιτα… Ο Μανταδόρ από την άλλη, έμεινε στην ίδια ομάδα, Άστανα τηνε λένε, από το "Άστανα Πανσταδιάλα", αλλά δεν χωρούσε όλο και κράτησε μόνο το όνομα κι όχι το επώνυμο… Πήρε λοιπόν ο Μανταδόρ σήμερα μισή ντουζίνα ρολόγια και μια αγκαλιά γαρούφαλα, φόρεσε τα καλά του, όχι ρε τρόμπα, τα ρολόγια ήταν από τα καλά, τι σαν αυτά των Πακιστανών μου λες… Φόρεσε λοιπόν τα καλά του και πήγε βίζιτα στην Ράδιοσακ'. Το 'μαθε ο καουμπόης πως περιμένουν μουσαφιρέους και έγινε καπνός, ούτε να τονε δει σου λέει δεν γουστάριζε. Πήγε τα ρολόγια ο Μανταδόρ στους παλιούς του συμπολύχρωμους, και καθώς τον κερνούσαν υποβρύχιο, εκείνος τους έλεγε πόσο καλά είχαν περάσει πέρσι, υπήρξε και μια βρώμα ρε φίλε πως είχε γράψει από κάτω απ' τα ρολόγια "Σε ένδειξη ευγνομωσύνης για τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε μαζί" αλλά δεν επαγληθεύτηκε… Όχι ρε φίλε, τι καψούρης μου λες, εξεπίτηδες το έκανε, τους έδωσε τα ρολόγια σαν να τους λέει "για να βλέπετε πόση ώρα είστε πίσω μου" και για να τους θυμίσει πως πέρυσι τα είχαν πάει καλύτερα με αυτόν στο τιμόνι… Ο καουμπόης τώρα, βρέθηκε σε δύσκολη κατάστασις, σου λέει "να τον βρίσω δεν μπορώ, θα με πάρουν με τις πέτρες" και δήλωσε πως "ο Μανταδόρ είναι ο καλύτερος ποδηλάτης που έχω γνωρίσει"… Ε, ναι ρε φίλε, μετά τον ίδιο, αφού δεν γίνεται να γνωρίσεις τον εαυτό σου, στην ουσία είπε οτι αυτός είναι καλύτερος από τον Μανταδόρ αλλά το είπε παπλωματικά για να μην το καταλάβουμε… Άτιμη παλωματία ρε φίλε, τον ρίχνεις τον άλλο αλλά το κάνεις στα μαλακά και όλοι λένε "τι γαμάτος που είναι τούτος δα, καλόκαρδος κι αγαπησιάρης… " Τώρα βέβαια, μπορεί ο καουμπόης να βλέπει ότι χάνει και να θέλει να φουσκώσει τον νικητή, ναι ρε φίλε, τι να πει δηλαδής, πως χάνει από έναν άσχετο; Πάμπλικ ρελεγγέτιονς λέγονται αυτά ρε φίλε, είναι δηλαδής όταν χαμογελάς σε κάποιον που θέλεις να του ανοίξεις την κούτρα στα δυό με ρόπαλο, και σφίγγεσαι να μην το κάνεις για χάρη της δουλειάς… Μέχρι και αγκαλίτσες μπορεί να κάνουν αυτοί οι δυο στο τέλος σου λέω, να το δεις… Και σήμερα υπήρχε μια πτώση ρε φίλε, καμιά τριανταριά χιλιόμετρα από το τέλος. Αλλά δεν κατάλαβα αν το όνομα του πολύχρωμου που τασκίστηκε είναι Μπούμ, ή αν έκανε έτσι όταν έπεσε… Ο αγκώνας σήμερα, αγκώνας ρε φίλε, τι αγώνας μου τσαμπουνάς, μετά τον χτεσινό τερματισμό αγκώνας είναι σου λέω, δες το ξύλο που έπεσε να με νιώσεις… Ο αγκώνας σήμερα το λοιπόν είχε όλο ανηφοροκατηφόρες, κι είναι αυτά τα πράματα ρε αδερφούλη πιο κουραστικά κι από το να έχεις μόνο ανηφόρα… Για μας δηλαδή, τους κενούς θνητούς, γιατί αυτοί εκεί δα οι πολύχρωμοι δεν τους είδα να ιδρώνουν και πολύ, πιάναν και την κουβεντούλα, σαν κρίτικαλ ματς δηλαδής… Κρίτικαλ δεν ήταν ρε φίλε γιατί δεν άρχισαν ακόμα να ανεβαίνουν τα κοτρόνια των Πυρηναίων, αλλά ματς ήταν και ωραίο. Μπροστά ήταν οι κλασσικοί κακομοίρηδες που σε όλο τον αγώνα τρέχουν, τρέχουν και στο τέλος έρχεται το πεταλόν και τους παίρνει την μπουκιά από το στόμα. Πρώτοι σου λέει σε όλο τον αγκώνα, αλλά όσο πλησιάζει στο τέλος, τόσο βλέπεις την διαφορά που μειώνεται… 20 δευτερόλεπτα, 10, το πεταλόν έρχεται αφανισμένο, ναι σου λέω από το πουθενά έρχεται να τους καταπιεί, κι εγώ τους φωνάζω "δώσ' του πασά μου, 15 χλμ είναι, μπορείς!" λες και θα τους δώσω κουράγιο… Στο λέω ρε φίλε, εγώ αυτούς πολύ τους συμπαθώ, αλήθεια, γιατί τρώνε όλο το ζόρι και στο τέλος δεν έχουν δυνάμεις κι έρχεται το τσούρμο και απλά χάνονται μέσα του και γι αυτούς κανείς δεν ξαναμιλά. Αδικία ρε φίλε κι εμείς εδώ δα ξέρουμε τι θα πει αδικία… Έτσι έγινε και σήμερα σου λέω, 10 χλμ πριν το τέλος, χάθηκαν μέσα στο πεταλόν κι άρχισε πια το ξύλο για να πάρουν θέσεις. Τέτοιο σπρίντ κάνανε οι πολύχρωμοι που σου λέει η μηχανή που έχει την κάμερα για να τραβάει τα λαοπλάνα, λαοπλάνα ρε φίλε, ξέρω τι λέω, τα πλάνα που δείχνουν στον λαό… Η μηχανή που λες, δυσκολευόταν να τους ακολουθήσει… Είχε και κάτι στροφές πριν το τέλος, δεν ήταν πυκνοί οι ποδηλάτες, γινόταν μάχη, πεταλάριζαν λες και δεν υπήρχε αύριο, να τοι που μπαίνουν στην τελική ευθεία, μα να τους δεις πως τρέχουνε ρε φίλε και τελικώς πρώτος βγήκε ο Κάβεντις… Σαν τους Γερμανούς είναι αυτός ρε φίλε, νικάει πάντα στο 90… Αλλά μπράβο του σου λέω, αν τον δεις πως τρέχει στον τερματισμό, νομίζεις πως θα σκίσει στα δυο την άσφαλτρος... Ωραία ήταν σήμερα, αύριο θα τους στύψουν τους πολύχρωμους, 6 ανηφορίτσες με ψηλότερη στα 1200 μέτρα υψόμετρο, αρχίζουν τα κοτρόνια που λέγαμε, αρχίζουν τα όμορφα σου λέω, άντε και καλή μας διασκέδασις… ΖΝΤΑΠ 7 Ναι ρε φίλε, ζντάπ, έτσι έκανε η μπουνιά καθώς προσγειωνόταν στο κράνος του πολύχρωμου από έναν άλλο πολύχρωμο, μετά τον αγώνα εψές… Του 'φυγαν και κράνος και όλα δηλαδής, μπήκαν στην μέση να τους χωρίσουν, αυτοί πήγαν να πιαστούν τζέρσι με τζέρσι που λένε, μόνο το ΜΑΤ δεν είδα ρε φίλε να μπαίνουν μέσα να τους ραντίσουν με χημικά, για να τους ξεκολήσουν... Στα λέω αυτά σήμερα, γιατί ψες δεν τα πήρα χαμπάρι, αλλά το απόγευμα βούηξε ο κόσμος, σαν γήπεδο της Νότιος Αφρικής βουβουζελόπληκτο έκανε… Πήρε θέση η ομοβροντία, ποιά ομοσπονδία ρε φίλε, ομοβροντία, ξέρω γω τι σου λέω, αφού την μπουμπούνισε και στους δύο το ίδιο. Δηλαδής, και καλά ο ρόκυ ο ποδηλάτης που επιτέθηκε, αλλά ο άλλος ο κακομοίρης και χρωστά και τον έδειραν από πάνω… Σαν συνταξιούχος μετά από πορεία στο Σύνταγμα σου λέει… Όχι ρε φίλε, δεν μάθαμε γιατί τσακωθήκανε, αλλά σου λέει Ισπανός ο ένας, Πορτογάλος ο άλλος, μπορεί να πιάσανε καμιά ψιλοκουβεντούλα για τους Ρονάλντους και τους Βίγιες. Πάντως, μετά το χαράτσι της ομοβροντίας βγήκαν και ζητάγανε δημόσια συγνώμη ο ένας από τον άλλο. Τέτοιες αγάπες ούτε ο καουμπόης με τον Μανταδόρ, σαπουνόπερα μας το έκαναν το ματς… Στα του αγώνα τώρα, ο Χαβαλές (σ.σ. Σαβανέλ) κέρδισε και το καταχάρηκα ρε φίλε, πολύ τον συμπαθώ δαύτον, είναι ο ίδιος που είχε κερδίσει την ημέρα που οι πολύχρωμοι έκαναν μπλοζόν στα δάση και αποφάσισαν να τερματίσουν με τα γυναικεία σίτυ με τα καλαθάκια για διαμαρτυρία. Τότε ρε φίλε είχα χαρεί γιατί σου λέει, δεύτερη νίκη στο Φράντζ' και θα φορούσε για πρώτη φορά στην ιστορία του την κίτρινη φανέλα, πως να μην χαρείς μετά… Και τότε στα τελευταία μέτρα όλο χαμογελούσε και κοιτούσε πίσω, να δει, μπορεί να είναι και όνειρο σου λέει, αλλά δεν ήταν όνειρο ρε φίλε, ήταν πρώτος στ' αλήθεια και χαιρόταν σαν πιτσιρίκι…. Σήμερις, πάλι πρώτος βγήκε και πάλι χαμογελούσε, τόσο πολύ που αναρωτιόσουν ρε φίλε αν πράγματις χαμογελάει ή αν πάει τόσο γλήγορα που ο αέρας του τραβά τα μάγουλα προς τα πίσω… Αλλά να στα πω από την αρχή να τα πιάσεις όλα. Καμιά τριανταριά χιλιόμετρα πριν το τέρμα ήταν δεύτερος αυτός και πρώτος ένας συμπολύχρωμός του με αυτή την φανέλα της ανεμοβλογιάς που δίνουν σε όσους κοπανιούνται στα κοτρόνια των ανηφόρων και περνάν πρώτοι τις κορφές. Αλλά ο ανεμοβλογιάς δεν άντεχε, του έκανε μετά από λίγο νόημα να περάσει μπροστά. Και ξεκίνησε την επίθεσή του ο Χαβαλές, με πολύ χαβαλέ όμως, σηκώθηκε πάνω στα πετάλια κι άρχισε να ποδηλατεί με αυτόν τον τρόπο που έχουν οι πολύχρωμοι, που μοιάζει σα να χορεύουν στο κενό. Από πίσω τον κυνηγούσε το γκντούπ με τα φαβορί κι έλεγα "να δεις που θα τον πιάσουν". Αμ δε! Τα χιλιόμετρα για το τέλος λιγοστεύαν και η διαφορά μεγάλωνε. Άρχισα να ανατριχιάζω ρε φίλε, λέω, λες; Κι ο κόσμος του φώναζε ρε φίλε, του έδινε κουράγιο κι αυτός όλο χαμογελούσε, λες και πήγαινε βόλτα ήταν. Κάποια στιγμή πέρασε και το αυτοκίνητο της ομάδας του και τον ραντίζαν με νερό, να αντέξει την ζέστη… Αλλά πως να μην χαμογελάει ρε φίλε, κάποια στιγμή είδα μια γαλλίδα νοικοκυρά ντυμένη στα ροζ, με τα μπικουτιά της και όλα της, σαν μασκότ ήταν, να χοροπηδάει και να χτυπάει παλαμάκια στην άκρη του δρόμου, άντε να κρατηθείς σοβαρός εσύ… Να μου το θυμηθείς, ο κόσμος του έδινε κουράγιο κι άντεξε, φυσική ντόπα το λένε αυτό, να βλέπεις να χοροπηδάνε, να χειροκροτάν και να φωνάζουν, βγάζεις πούπουλα στα ξεράδια σου δηλαδής… Η διαφορά μεγάλωνε, δέκα χιλιόμετρα, 5, πάντα πρώτος και δεν σταματούσε να χαμογελά, αυτός χαιρόταν με την νίκη του κι εσύ με την χαρά του… Κι έλεγε ο παραφωνητής για όλον αυτό το κόσμο που κάθεται και περιμένει και χειροκροτά τους πολύχρωμους, πως οι περισσότεροι από αυτούς έχουν μεγαλώσει ακούγοντας ιστορίες από τους παππούδες τους για τα πρώτα ακόμα χρόνια του Φράντζ' κι έχουν την αγάπη για την αγωνιστική ποδηλασία στα εντόσθια τους. Όμορφες εικόνες ρε φίλε σου λέω, πολύ όμορφες, σαν τα καταπράσινα βουνά του Φραντζ' και τα γραφιστικά χωριουδάκια του, γραφιστικά ρε φίλε, ξέρω τι σου λέω, κάθε εικόνα ήταν σαν μια αφίσα διαφημηστικιά, που όταν την βλέπεις, λες "τέτοια μέρη δεν υπάρχουν στην πραγματικότις"… Πάει που λες το πρώτο σοβαρό βουνό, το σκαρφάλωσαν οι πολύχρωμοι, ο Χαβαλές με τον Ανεμοβλογιά αγκαλιάστηκαν και χοροπηδούσαν κι όλοι ήταν χαρούμενοι, εκτός από τον ρόκυ και τον δαρμένο που γυρνούσαν ανάποδα τις θήκες του τζέρσι μπας και βρουν κανά ψιλό για να πληρώσουν την ομοβροντία… Κίτρινη φανέλα για τον Χαβαλέ, έκτος ο Μανταδόρ κι ο καουμπόης πλησίασε στην πρώτη ντουζίνα... ΕΤΑΠ 8 Σήμερις είχαμε πάλι βουνά ρε φίλε και για να σου πω την αλήθεια, δεν το πρόλαβα, παρά μόνο στα τελειώματα. Ο καουμπόης απ' ότι έμαθα τσακίστηκε δυο φορές και άλλη μία παραλίγο να πέσει όταν οι πισινοί του και οι μπροστινοί του φάγανε τα μούτρα τους. Αλλά τι να κάνεις ρε φίλε, είναι σου λέει ο άλλος το 13ο Φραντζ' της καριέρας του, γκαντέμικο δηλαδής… Παραδόθηκε ο καουμπόης, πάει, τον χάσαμε, πέρασε στην ιστορία δηλαδής. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί τώρα να μας τσαμπουνά πως είναι το στερνό του Φραντζ' και σε καμιά δεκαριά χρόνια να ξαναρχίσει να τρέχει, δεν μπορεί σου λέει αυτός χωρίς να καβαλά μια σέλα. Κι είναι κρίμας, να τονε βλέπεις έτσι, ματωμένο, με γάζες, με σκισμένο το τζέρσι, αλλά λες "προσπάθησε μέχρι τέλους" και το χαίρεσαι... Εντύπωσις μου έκανε πως όταν 15 χιλιόπτερα από το τέλος, χιλιόπτερα ρε φίλε, ξέρω τι λέω, αφού τούτοι δω οι πολύχρωμοι τα σκαρφαλώνουν λες και έχουν πτερά στα ποδάρια, κάτι σαν τον Ερμή της Πραξιτέλους δηλαδής… 15 χιλιόπτερα πριν το τέλος το λοιπόν, περάσανε λέει από ένα χωριό του οποίου όλα τα ξενοδοχεία είναι φτιαγμένα από οικολογικά υλικά και οι άνθρωποι εκεί σου λέει σέβονται και αγαπούν την φύσις. Έχουν και ένα φρεστιβάλ με ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Εμείς το φρεστιβάλ μόνο θα μπορούσαμε να είχαμε, αλλά όχι φαντασίας ρε φίλε, αλλά τσουρεαλισμού. Όχι ρε όμορφε, τι σουρεαλισμού μου τσαμπουνάς, τσουρεαλισμού σου λέω, όταν βλέπεις κάτιτίς ρεαλιστικά και μετά λες "τσου, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό…", καινούργια μομφή τέχνης δηλαδής, μέηντ ιν Γκριτς… Σκαρφάλωναν που λες τα κοτρόνια σαν να ήταν κατηφόρα οι πολύχρωμοι και η Αστάνα Πανσταδιάλα έδινε τον ρυθμό. Ποιον χορό ρε όμορφε τους είδες με τα κολάν και τους πέρασες για μπαλαρίνες, τον ρυθμό στην εξόντωσις, αυτοί που είναι μπροστά, αποφασίζουν για το πως θα κινηθεί όλο το πεταλόν. Αν έχουν ορέξεις δηλαδής, αυτούς στο τέλος είναι να τους κλαίν οι ρέγκες… Κάποια στιγμή ένας πολύχρωμος που ακολουθούσε τον πρώτο, έσκασε και δεν μπορούσε άλλο. Ποδηλατώντας τότες, έδωσε το χέρι του στον πρώτο και έμεινε πίσω. Παραδέχτηκε δηλαδής πως δεν μπορεί να ακολουθήσει και έδωσε συγχαρητήρια στον αντίπαλός του. Ωραία εικόνα ρε φίλε, πολύ ωραία εικόνα… Τι σου είναι τελικά αυτά τα σπορτς, βλέπεις και την βρωμιά και την προσπάθεια και την χαρά του νικητή και τον σεβρασμό του αδύνατου ή του γκαντέμη… Αλλά τα σπορτς είναι καθρέπτης της κενωνίας μας, βρίσκεις δηλαδής, κάθε λογής φυντάνι… 5 χιλιόπτερα μείνανε, 4 τώρα, σκαρφάλωναν αυτοί στα κοτρόνια καταπνοημένοι, ναι σου λέω, καταπνοημένοι, δεν τους είχε μείνει πνοή δηλαδής. Κάπου εκεί δα είδα και έναν σούπερμαν, όχι τον οριτζινάλ ρε αδελφούλη, ένας κοπανημένος με κάταγμα στον εγκέφαλο έβαλε μια πρόχειρη στολή, πέταξε στους ώμους του και μια μπέρτα που έχει για καλό και για κακό στο σαλόνι του - μια μπέρτα χρειάζεται να πεις - και ξαμολήθηκε να τρέχει δίπλα από τους πολύχρωμους. Τι με ρωτάς γιατί ρε φίλε, αλίμονο κι αν ήξερα… Και λίγο πιο κάτω ήταν ένας με τεράστια ροζ παρούκα σε στύλ βαλντεράμα και έτρεχε δίπλα τους, ναι ρε φίλε, βαλντεράμα, έχεις δει την διαφήμισης που λέει "έχετε υπέρογκα μαλλιά;" Όχι σου λέω, δεν είναι σαντάμ της γλώσσας μου, κάποιος μεγάλος εγκέφαλος σε μια διαφημιστικιά το έβγαλε σαν σλόγκαν "τα υπέρογκα μαλλιά σας", ναι ρε φίλε, ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να το σκεφτώ αυτό, φαντάσου δηλαδής να βλέπεις την τσούπρα στον δρόμο και να της τσαμπουνάς με στυλ "Τι υπέρογκες τρίχες που 'χεις" Ρε θα φας τακούνι στο κεφάλι μέχρι να πεις κυκλάμινο… Αλλά ξεφύγαμε ρε φίλε, τι έλεγα, α!, ναι, ένας με 5 στρέμματα μαλλί της γριάς στην κούτρα, έτρεχε δίπλα από τους πολύχρωμους, να δεις που είναι φίλος του σούπερμαν και μετά τον αγώνα θα πάνε να τα πιούνε και θα συζητάνε τις εντυπώσεις τους… Ο αγώνας όμως ήταν καταπρηκτικός, ναι ρε φίλε, οι μισοί ήταν σαν πρησμένοι, είχαν τουμπανιάσει από την προσπάθεια σου λέω, σαν παντζάρια βιολογικού καθαρισμού είχαν γίνει από τις ανηφοριές… Αλλά η ομορφιά ήτανε στο τέρμα ρε φίλε, τι να σου λέω… Εκεί έγινε της Τζούλιας, μια επιτεθόταν ο ένας, μια ο άλλος, όρθιοι πάνω στα πετράλια, επίθεσις στην επίθεσις, τρεχάτε ξεραδάκια μου, κι άλλη επίθεσις, κι άλλη, τα τελευταία μέτρα έχουν κατιτίς το δραματικό, βλέπεις το τέρμα τώρα, λίγα μέτρα, ξεφύγαν δυο πολύχρωμοι, σπριντ του σπριντ πάνε δαύτοι, αγωνία ρε φίλε, τα δίνουν όλα οι πολύχρωμοι, θυμίζει πόλεμος, και τελικώς… … κέρδισε ο Σρεκ (Schleck)! Όχι ο χοντρός πράσινος που έχει φίλο το γαιδούρι ρε φίλε, ο Σρεκ της γνωστής οικογενείας. Ναι σου λέω, τρέχει στο Φραντζ αυτός, ο αδερφός του, ο μπατσανάκης του, το έχουν δει οικογενειακά το θέμα… Τρέχανε δηλαδής γιατί ο αδερφός του εγκατέγλειψε στο 3ο ετάπ. Ο Μανταδόρ δεν τα κατάφερε να επιτεθεί, ο καουμπόης έμεινε κανένα τρίωρο πίσω και σιγά σιγά τον ξεγράφουμε… Στο είπα εγώ πως οι καλύτεροι αγώνες γίνονται στα κοτρόνια, ανατριχιάστικα πάλι στο τέλος, ναι ρε φίλε, τρίχες υπέρογκες ολ όβερ που λέει και ο εγκέφαλος της διαφημιστικιάς… Αύριο δεν έχει Φραντζ' θα τους αφήσουν να μουλιάσουν σε τίποτις μπανιέρες και να φαν κανα κοψίδι μπας και συνέλθουν και θα συνεχίσουν την Τρίτη πάλι. Αλλά εγώ δεν θα σε αφήσω μονομάχο, χωρίς παρέα δηλαδής, θα σου εξηγήσω για τα τζέρσι και τους κανονιοβολισμούς του Φραντζ', για να μάθεις δυο πραγματάκια να το παρακολουθείς με άνεσις… Ημέρα ξάπλας και μάσας νούμερο 1. Σήμερις δεν είχε Φραντζ', στα εξήγησα αυτά, γι αυτό και θα σε καταποντίσω σε κάποιες λεπτομέρειες, για να ξέρεις για τι μιλάμε δηλαδής και να μπορείς να το παρακολουθείς με μια κάποια άνεσις και να μην σου φαίνονται ποδηλατικώς κινέζικα τα του Φράντζ'… Τα τζέρσι. Τα καναρινιά. Αυτά είναι τα τιμημένα, δηλαδής το χρώμα που όλοι ονειρεύονται να φορέσουν. Το παίρνει αυτός που κάνει τον λιγότερο χρόνο συνολικώς. Δηλαδής, μπορεί στο ένα ετάπ να βγει δεύτερος, στο άλλο τρίτος, στο άλλο δεύτερος ξανάμανα, στο άλλο πρώτος… Αν ο συνολικός του χρόνος είναι λιγότερος από των άλλων πολύχρωμων, φοράει τα καναρινιά και όλοι λένε πως εξηγείται του αγώνα. Αν το φοράει στο τέλος του Φραντζ', στην γενική κατάστασις όπως λέγεται, λέμε πως είναι ο νικητής. Το μαρουλί τζέρσι. Αυτό το κερδίζει αυτός που έχει τους περισσότερους πόντους, ο πρώτος σκόρερ δηλαδής. Να σου εξηγήσω για τους πόντους τώρα, να καταλάβεις τι είναι αυτοί. Σε κάποια σημεία του αγώνα την έχουν στήσει κάτω από μια ομπρέλα θαλάσσης κάτι τύποι σαν διαιτητές και κάνουν πικνικ με τις σαγιονάρες και τον φραππέ τους, άρχοντες δηλαδής. Περνάει ένας πολύχρωμος μπροστά τους -βζούούούν- κι αυτοί του βάζουν κάποιους πόντους, σαμματις να ήτανε τάλεντ σόουζ δηλαδής. Στον δεύτερο θα βάλουν λιγότερους και ουγκ το κάθ' εξής. Στην επόμενη ομπρέλα είναι κάτι άλλοι τύποι και βαθμολογούν ξανά τον πρώτο, τον δεύτερο και τα λοιπά. Το ίδιο κάνουν και στον τερματισμό. Στο τέλος μαζεύουν τα μπακαλόχαρτα από τις ομπρέλες, κάνουν την σούμα και την επόμενη ημέρα, όποιος συγκέντρωσε τους περισσότερους πόντους, φορά το μαρουλί τζέρσι για να ξεχωρίζει από το κοπάδι. Το άσπρο τζέρσι. Αυτό το φοράνε τα τσικό, μόνο που στην περίπτωσις του Φραντζ', τα τσικό είναι από 25 χρονών και κάτω. Αν κάποιος στην γενική κατάστασις είναι 15ος, αλλά παρόλα αυτά οι υπόλοιποι 14 από πάνω του είναι πάνω από 25, τότε του δίνουν το λευκό τζέρσι. Κάτι σαν την καναρινιά φανέλα δηλαδής αλλά για τους μικρούς. Το τζέρσι της ανεμοβλογιάς. Αυτό το λένε πόρκα ντοτ, πως λέμε δηλαδής άπιστη ντοτ κόμ… Είναι μια λευκή φανέλα με κόκκινες βούρλες, σαν στολή κλόουν. Κι όμως ρε φίλε, μπορεί να σου φαίνεται εσένα φλούφλικια, αλλά πρέπει να χύσεις αίμα για να την πάρεις. Έχει την λογική των πόντων κι αυτή, μόνο που είναι για τους ανηφορίστας, όχι ρε φίλε, τι βράσκικη οργάνωση μου τσαμπουνάς, αυτούς που κοπανιούνται στα κοτρόνια και περνούν πρώτοι τις κορφές των βουνών λένε έτσι. Κανονιοβολισμοί του Φραντζ' Το Φράντζ' έχει κάποιους κανονιoβολισμούς που έτσι και δεν τους σεβαστείς στην μπουμπουνάνε χωρίς δεύτερη σκέψη. Παραδείγαμος χάριν πρέπει να φοράς σου λέει πάντα το κράνος σου. Έτσι και σε πιάσουν ασκεπή έστω και για λιγουλάκι, σου χώνουν καμπάνα, όπως σου κάνανε και στα στρατά. Σου επιτρέπουνε να βγάλεις το κράνος μονάχα αν είσαι 5 χιλιόμετρα από την κορφή του βουνού, αν δηλαδής έχεις φάει ήδη όλο το αγγούρι. Έχει και πινακίδα οδικιά που σου λέει πως "απ' εδώ και χάμου μπορείς να κυκλοφορείς δίχως κράνος". Όλοι οι πολύχρωμοι μιας ομάδας πρέπει να φοράνε τα ίδια τζέρσι. Δεν ημπορείς δηλαδής εσύ να φοράς ένα κόκκινο που να λέει απάνου "Σούλα σ' αγαπώ" γιατί έχεις επιτέτοιο το βράδυ. Αν κάποιος είναι σούπερ πολύχρωμος ή κατέβηκε στους αγώνες με παπάκι και έχει κερδίσει και την καναρινιά και την πράσινη και την φανέλα της ανεμοβλογιάς, λέμε τώρα, πρέπει να φορέσει την πιο σημαντικιά κι όχι όποια του καπνίσει. Αυτός που έχει κερδίσει το παγκόσμιο, ο Βίγιας της ποδηλασίας δηλαδής, φορά μια λευκιά φανέλα με το ουράνιο τόξο πάνω από την μπάκα. Το ίδιο μπορεί να κάνει κι αυτός που είναι πρωταθλητής στην χώρα του, αν έχει δηλαδής κερδίζει τον γύρο της Μοζαμβίκης επιτρέπεται να φορά τα χρώματα της Μοζαμβίκιας, ανάθεμα κι αν ξέρω ποια είναι… Όλη την χρονιά πριν το Φράντζ', κάποιοι διοργανωτές τριγυρνάν στα ετάπ για να υπολογίσουν πόση ώρα θα κάνει το πεταλόν για να φτάσει εκεί. Έτσι μπορούν να πουν στους χωρικούς απ΄'όπου περνά το πεταλόν πότε περίπου θα περάσουν οι πολύχρωμοι για να βγάλουν καρεκλίτσες και μπύρες να δουν τον αγώνα αλλά και στα κανάλια για να υπολογίσουν το πρόγραμμά τους και να μην χάσουμε την κάθε Πετρούλα της τιβίς. Αν συμβεί κανένας σεισμός - λοιμός - καταποντισμός ή κανένα σοβαρό ατύχημα, οι διοργανωταί μπορούν να αλλάξουν κάποια διαδρομή, να σταματήσουν για λίγο τον αγώνα, να ακυρώσουν τα αποτελέσματα ενός ετάπ ή να ξαναξεκινήσουν έναν αγώνα από κάποιο σημείο της διαδρομής του… Το δεξί μπακ χαφ μιας ομάδας του Φράντζ΄ 'Ντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά οι ομάδες αποτελιώνονται από πολύχρωμους που έχουν διάφορους ρόλους, όπως στο ποδόσφαιρο δηλαδής. Για να τα πάει καλά μια ομάς, πρέπει να συνεργάζονται όλοι οι πολύχρωμοί της. Οι θέσεις στις οποίες παίζουν οι πολύχρωμοι είναι οι εξής: Οι σπρίντερς, οι τρεχάτοι δηλαδής, αυτοί που πάνε μαλλιοκούβαρα για λίγα χιλιόμετρα κι έχουν την μεγαλύτερη επιτάχυνσις. Οι ανηφορίστες, αυτοί που κοπανιούνται στα κοτρόνια των Άλπεων και είναι καλοί στο να ανεβαίνουν με ταχύτητα τις ανηφοριές. Οι υπηρέτες, όχι ρε φίλε, τι ρωσίδες νοικοκυρές μου τσαμπουνάς, οι υπηρέτες μπορεί να τρέχουν γύρω από το αστέρι της ομάδας για να του κρατούν χώρο να μην τον κλείσουν οι αντίπαλοι, να του κόβουν τον αέρα για να είναι πιο φρέσκος όταν πλησιάσουν στον τερματισμό κτλ. Κατά διαστήματα φεύγουν από το πεταλόν, πάνε πίσω στο αμάξι της ομάδας και παίρνουν το καφεδάκι, το νερό και το λουκουμάκι κι έπειτα σκοτώνονται να ξαναπιάσουν το πεταλόν για να εφοδιάσουν τους υπόλοιπους συμπολύχρωμούς τους. Ο ρόλος τους δηλαδής μπορεί να σου φαίνεται τιποτένιος, αλλά είναι όπως ο τερματοφύσουλας στο ποδόσφαιρο που σπάνια παίρνει την δόξις του επιθετικού, αλλά αν δεν παίξει καλά αυτός, η ομάς δεν μπορεί να καταφέρει τίποτις. Ανάλογα με τις φυσικές ικανότητες κάθε πολύχρωμου μπορεί να αναλάβει κι άλλους ρόλους. Κάποιες ομάδες δηλαδής που είναι σαν την αγαπημένη μου ομάς, την Θύελλα Βελουχίου που ξέρεις εκ των προκτέρων πως δεν θα καταφέρει τίποτις, στέλνουν τους πολύχρωμους σε ένα σπριντ καμικάζι, για να είναι μπροστά για λίγες ώρες, ώστε να τους δείχνει η τιβίς και να πληρώνει ο χορηγός. Τώρα περισσότερα δεν ξέρω να σου πω, μην γράψω και καμιά βλακεία δηλαδής και με κακοχαρακτηρίσεις και μετά δεν μου μιλάς. Αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να γράψω μια εγκυκλοπαίδεια του Φράντζ΄ και να σου κάνω ανάλυσις επιστημονικιά, αλλά να σε βοηθήσω να παρακολουθήσεις κάτι που εμένανε, εμένανε με το ΕΓΩ κεφαλαίο δηλαδής, μου γουστάρει κάργα. Άντε να ξεκινήσει το αυριανό το ματς γιατί σήμερα με έπιασε κατάπληξις, πολλή πολλή πλήξις και βαρεμάρα ρε φίλε, άντε να ξανανέβουν στα κοτρόνια οι πολύχρωμοι να μάθουμε και κανα πραγματάκι, να δούμε και κανένα τερματισμό με τα σπριντς του και τα όλα του, να ανατριχιαστούμε πάλι… ΕΤΑΠ 9 Ο Μανταδόρ έβλεπε ψες το βράδυ σου λέει στο βίδεο κάποια σημεία του ετάπ και ένιωσε μεγάλο θαυμασμό για τον καουμπόης, που παρά τα όσα του έτυχαν, που γκρεμοτσακίστηκε δηλαδής τρείς φορές, ανέβαινε τα κοτρόνια με τόση χάρη κι ανεσις... Να δεις που αυτοί οι δυο θα κάνουν αγκαλίτσες στο τέλος, στο λέω να μου το θυμηθείς, τόση αγάπη πια καταντάει αηδία, τους προτιμούσα όταν τρωγόντουσαν ρε φίλε, τώρα το ματς μας το έκαναν σαπουνόπερα... Μόνη μου παρηγοριά είναι που ο Μανταδόρ τώρα άρχισε να τρώγεται με τον Σρεκ... Ο Καντσελάρας, 110 χλμ από το τέλος είχε ένα πρόβλημα και προσπάθησε να βάλει την αλυσίδα με το χέρις... Σου θυμίζει τίποτις; Ναι ρε φίλε, ο πολύχρωμος είπαμε πως την πρώτη του νίκη την έκανε στην Ρόδος, είχε πρότυπα σου λέει από το Γκριτς, να τον δεις αύριο που θα βάλει και για πολιτικός... Την ώρα που το πεταλόν περνούσε τις βουνοκορφές των Άπλεων, μια ντουζίνα άλογα τρέχανε ελεύθερα στο πλάι τους, κι έλεγες "τι ωραία που είναι να βλέπεις μηχανές φτιαγμένες από σώματα να ξεσυνερίζονται το ένα το άλλο στην ελευθερία"... Είμαστε 50 χλμ από το τέρμα, όταν ένα αυτοτσούλητο μπήκε στην στροφή μπροστά από έναν πολύχρωμο και του έκοψε τον δρόμο... Κοκκίνησε από τα νεύρα του ο πολύχρωμος κι άρχισε να κοπανάει τα καπά του αυτοτσούλητου, μια χαρά που ένιωσα ρε φίλε, ένα κατιτίς, ρε όλοι οι ποδηλάτες είμαστε ίδιοι σου λέω, σηκώθηκα πάνω στην πολυθρόνα και φώναζα "μπράβο πασά μου, βγάλε και την τρόμπα, δωσ' του!" και τα τοιαύτα... Βάλανε δηλαδής τον κάθε ταρίφα, ε, ναι ρε φίλε, ταρίφας είναι ο τύπος, τι θα μπορούσε να είναι δηλαδής; Βάλανε το λοιπόν τον κάθε ταρίφα να οδηγεί ανάμεσα στα ποδήλατα και να κάνει ότι του γουσταρίζει... Σπριντ του σπρίντ, το γκρούπ του Μανταδόρ φτάνει τους πρωπορευόμενους, μαζί και ο Σρεκ, σπριντ του σπριντ, ορθιοι στα πετάλια, λίγα μέτρα μένουν, 250, οι πολυχρωμοι χορεύουν.... Και τελικά πρώτος ο Καζά, ο Σάλτσεζ μένει δεύτερος, ο Μανταδόρ έκτος και η καινούργια του αδυναμία, ο Σρεκ, τερμάτισε έβδομος. Ο Σρέκ φόρεσε τα καναρινιά, αλλά πίσω από τον σβέρκο του ασθμαίνει ο Μανταδόρ. Έχουμε ντέρμπις λέμε... Τι ωραίο αυτό το Φραντζ' ρε φίλε... ΕΤΑΠ 10 Πολλά πολλά νεύρα ρε φίλε, έτσι μου ήρθε να σπάσω το μόνιτρον, σοβαρά σου μιλάω! Ατελείωτα καταπράσινα οροπέδια, λίμνες με πρασινογάλαζα νερά, φράγματα πάνω από χαράδρες σε σχήμα τόξου, το όλο περιστοιχειωμένο από επιβλητικές βουνοκορφές… Τι σου είναι αυτοί οι Γάλλοι δηλαδής, ήθελα να ξερα, εκεί δα δεν έχουν δημόρχεις σαν τον Κακλαμαλάκη; Να τις πιάσει όλες αυτές τι πρασινάδες και να φτιάξει πάρκινγκ, να γουστάρουν οι πολίτες, να έχουν κάπου να παρκάρουν το εςγιουβις τους; Κι έβλεπες το πεταλόν να περνάει μέσα από αυτά τα μέρη και σε έπιανε η ψυχίς σου, γιατί έλεγες "εγώ γιατί να ζω μες στα σκατά δηλαδής;" Αυτοί εκεί δα, γιατί να σέβονται την φύσις; Οι κοντοχωριανοί γιατί να μην παραπονιούνται για την αλλοίωση του φυσικού κάλους από τις ανεμογεννήτριες, μόνο εμείς να έχουμε φυσικό κάλο δηλαδής; Άει σιχτήρ ρε γαλλάκια, ένας δημόρχεις σαν τον Κακλαμαλάκη σας χρειάζεται να γίνετε κι εσείς ανθρώποι, που δηλαδής όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα εσείς τσιμπούσατε μπανάνες από τις Άλπεις, όπου φύονται κι όλας… Στα του ετάπ τώρα, να σε πληροφορήσω, ναι ρε φίλε, μπας και ξεχαστώ δηλαδής, γιατί δεν πάει άλλο, αυτοί εκεί δα μας μοστράρονται πράσινοι - πράσινοι, λες και εμείς δεν έχουμε πράσινο να μοστράρουμε… Δεν έχουμε την Πάρνηθα δηλαδής; Δεν το έχεις δει εκείνο το δεντράκι εκεί στην πρώτη στροφή δεξά, τι; Τι μου τσαμπουνάς ρε φίλε πως αυτό είναι η γλάστρα της Κυρά Κούλας με τον βασιλικό, πράσινο δεν είναι και πάλι; Αλλά στο λέω ρε φίλε και να με θυμηθείς, αυτούς εκεί δα θα τους φάει η πλεονεξία, με τόσο πράσινο φαντάσου πόσο ζουζρούνια θα έχουν να τους τρώνε, ενώ εμείς τίποτις, μόνο κατσαρίδες πόλεως, ράτσα δικιά μας, κατοικίδια δηλαδής… Αλλά ξέφυγα ρε φίλε, να σου πω για το ετάπ, να ξεχαστώ γιατί δεν την μπορώ την τόση μόστρα. Στα 50 χλμ από το τέρμα, ένας από τους πολύχρωμους, πάτησε μπροστά φρένο, σήκωσε το ποδήλατο "σούζα" και ένας τεχνικός του άλλαξε τροχό, με την πίσω ρόδα ψηλά…. Τι να πεις ρε φίλε, φαντάσου πόσες ώρες ποδήλατο έχει κάνει ο τύπος για να καταφέρει κάτι τέτοιο… Σε λίγο θα τους δούμε να κάνουν και κολπάκια με bmx δηλαδής… Δέκα χιλιόμετρα πιο κάτω, ήταν ένας τύπος που έκανε έκθεσις ποδηλατικιάς ζωγραφικιάς τέχνης και είχε τους καραβανάδες του τους πολύχρωμους απλωμένους δίπλα από το πεταλόν… Ωραία πράγματα σου λέω, αυτό το παλιοπράσινο, η τέχνη και η ποδηλασία, να πάνε αγκαζέ… Το ετάπ ήταν βαρετό σήμερις, σκέτη σούπα σου λέω, πηγαίναν όλοι στράτα στρατούλα και είχαν αφήσει 6 πολύχρωμους να προσπαθούν για την νίκη. 15 χλμ από το τέρμα, οι 6 χωρίσαν τα τσαρδιά τους κι επιτεθήκαν ο ένας στον άλλο. Όχι ρε φίλε, επιταχύνανε εννοώ, δεν βγάλανε τίποτις τρόμπες να κυνηγιούνται γύρω γύρω…. Στο τέλος μείνανε δυό, οι άλλοι μείναν πίσω να πιουν καμιά γκαζόζα με το πεταλόν να πουν τα κουτσομπολιά τους, κέρδισε σε ένα σπριντ φορ τού στα τελευταία μέτρα ο Παολίνιο για πέντε τρίχες απόστασις, κυριολεκτικώς, δυο εκατοστά ακόμα και θα περνάγανε ταυτόχρονα… Αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα, ελπίζουμε δηλαδής, γιατί άμα συνεχίσουν έτσι, σκέφτομαι να στείλω την Ελενίτσα από απέναντι με τις βοηθητικές να τους κάνει παρέα… Γκντάπ και γκντούπ 12 Γκντάπ και γκντούπ σου λέω, έτσι μου είπανε πως έκανε το κεφάλι του πολύχρωμου καθώς ετάραζε στις κουτουλιές τον συμπολύχρωμό του μπροστά. Ψες έγιναν αυτά κι εγώ τα έχασα, ατυχία ρε φίλε, να βλέπεις την σούπα και να χάνεις το ματς… Αλλά θα ψάξω να βρω τα βίντεα και θα σου κάνω μετάδοσις κονσερβατική, να μάθεις τουλάχιστον τι έγινε, γιατί αυτά δεν χάνονται σου λέω... Ο κουτουλητής υποστήριξε πως ο άλλος λέει, πήγαινε πέρα δώθε και του είχε σπάσει τα νεύρα, του άστραψε το λοιπόν δυό τρείς κουτουλιές για να μάθει να στέκεται σε μια χλωρίδα. Ναι ρε φίλε, χλωρίδα σου λέω, αφού πήγε να τον αφήσει σε τόπο χλωρεό… Όπως και να χει, ο κουτουλητής αποβλήθηκε από την ομοβροντία κι έτσι σήμερις το πρωί μάζεψε τα μπαγκάζια του, φίλησε την κυρά Κούλα στο μάγουλο, που του έκανε τα μασάτζ εκεί στα ξενοδοχεία, πήρε ένα ταξί και πήγε στα αρεοδρόμια γιατί η μάνα του του είχε φτιάξει σπανακόπιτα και πολύ την είχε πεθυμήσει… Λεώ επειδής τον συμπάθησα, να του στείλω φωτογραφίες από το δικό μου το κράνος, ναι ρε φίλε, αυτό με τα κέρατα, το κράνος των bikings, γιατί πως να το κάνουμε δηλαδής, οι επόμενες κουτουλιές του να είναι πιο θεαματικές και να του φωνάζουν οι άλλοι στο πεταλόν "ολέ ο ταύρος" και τα τοιαύτα… Ψες λοιπόν δεν σου έγραψα να σου εξηγήσω τα του Φράντζ' γιατί είχα πάει να κάνω ποδήλατο, να το θυμηθώ και λιγάκι δηλαδής που το έχω ξεχάσει. Ένα δράμα ρε φίλε, ρε, κατέβηκα στο πρεζοδρόμιο εκεί που πουλάν τα ναρκωτικά δηλαδής στο κέντρο της καταπράσινης, τι ποια καταπράσινης ρε φίλε, της Αθήνας εννοώ, κατέβηκα που λες από το ποδήλατο και αυτομουντζωνόμουν. Γιατί κατέβαινα αλά Φράντζ την Πειραιώς, κουβάρια δηλαδής, στα εύκολα που είναι κατηφόρα, και μετά έπρεπε να βάλω μικρό γρανάζι για να ανέβω γιατί ήταν σαν να καβαλάω τρακτέρ κι όχι ποδήλατο… Γιαλαντζί ποδηλάτες καταντήσαμε ρε φίλε, να μας κλαίν κι οι Ρέγιες της Ισπανίας δηλαδής… Τερματισμός σε αρεοδρόμιο σήμερις στο Φραντζ, εκεί από όπου έφυγε ο κουτουλητής για να πάει στην σπανακόπιτα, ένα γκντούπ που είναι μπροστά κοντεύει να σκάσει πριν την ανηφόρα κι όλα είναι - κατα πως τα λένε - ρευστά, σαν τον κουτουλημένο δηλαδής, πάνε μια από δω μιά από κει και δεν βγάζεις άκρη… Κι έχει αγωνία, δεν είναι σαν το περσινό που το είχε πάρει ο Μανταδόρ από το ζέσταμα… Σου έλεγα λοιπόν πως η κατάληξις του σημερινού ετάπ είναι σε ένα αρεοδρόμιο στα κοτρόνια μέσα κι έχει λέει μέση κλίσις 11 %. Κατακόκκινοι έχουν γίνει οι πολύχρωμοι, καπνούς βγάζουν απ τα αυτιά, να τους λυπάσαι δηλαδής. Επίθεσις στα 3 χλμ από το τέλος, φεύγει ο Μανταδόρ και πάει να βρεί τον Σρεκ, την αδυναμία του, για να πουν τα δικά τους, χαμός γίνεται, ο κόσμος κοντεύει να μπεί ανάμεσα στους ποδηλάτες, 2 χλμ μένουν, 1 τώρα, έχουν μπεί στο αεροδρόμιο γιατί εκεί είναι το τέρμα, σπρίντ του σπριντ, κέρδισε ο Ροντρίγκεζ, δεύτερος ο Μανταδόρ… Στα καναρινιά ο Σρεκ, αλλά μισό λεπτό πίσω ο Μανταδόρ που έδειξε σήμερις πως πράγματι είναι ο φαβορίτας του Φραντζ' άσε δηλαδής που ο Σρεκ έχασε τον συμπολύχρωμό του, γιατί ο κουτουλητής που αποβλήθηκε ήταν στην ομάς του Σρεκ. Τι γκαντεμιά αυτό το παλικάρι ρε φίλε, μια να χάνει τον αδερφό του, μια τον φίλο του, στο τέλος θα μείνει μόνος με τον προπονητή του και την κυρά Κούλα με τα μασάτζ… Το ντέρμπι γέρνει δηλαδής, στο λέω ρε φίλε, στα κοτρόνια των Πυρηναίων θα γίνει σφαγή… EΤΑΠ 13 Σαμποτάτζ! Έγραψα ψες την περιγραφίς του ετάπ και χάθηκε, στο λέω και να με θυμηθείς ρε φίλε, κάποιος ταρίφας με έχει βάλει στο μάτι και προσπαθεί να με φλομώσει, να μην μιλάω δηλαδής. Αλλά δεν θα τον βρώ ρε φίλε, θα τον βάλω να βυζάξει την εξάτμισίς του, να τον φλομώσω κι εγώ δηλαδής να είμαστε απάτσι που λένε... Είδα που λες σήμερις, μια ομάς θεατών που είχαν ανέβει στην ταράτσα μιας νταλίκας και είχαν κρεμάσει πανό και κουνούσαν σημαιάκια, ναι ρε φίλε, σαν χούλιγκανζ δηλαδής... Μόνο καπνογόνα που δεν ανάψανε! Αλλα δεν το καταλαβαίνω αυτό, περιμένουν ρε φίλε τρείς ώρες να δουν τους πολύχρωμους, τους βλέπουν για τρία δευτερόπτερα, γιατί ναι ρε φίλε, δευτερόπτερα, ξέρω τι σου λέω, αφού οι πολύχρωμοι τρέχουν στον χρόνο σαν να έχουν φτερά... Τους βλέπουν για μια στιγμή λοιπόν κι μετά χάνονται από μπροστά τους... Τι συγγενολόι άθλημα είναι αυτό δηλαδής, που βλέπεις τους αθλητές μονάχα για μια στιγμή; Αλλά από την άλλη, όλοι αυτοί οι χούλιγκανζ, τις υπόλοιπες ώρες κάνουν ποδήλατο, κάνουν πικνικ και τα περνάνε φίνα. Σε ποιό άλλο άθλημα οι θεατές κάνουν εκδρομή για να υποστηρίξουν τον πολύχρωμο της αρεσκείας τους; Σήμερις είχε και δροσά στο Φραντζ', πήραν και μια ανάσα οι πολύχρωμοι, γιατί τόσες ημέρες φτάνανε στο τέρμα και ήταν βραστοί. Κι έχουν σου λέει 5% λίπος μονάχα στο πετσί τους, και λάιτ και βραστοί δηλαδής, μια αηδία, σαν σούπα στρατοπέδου, η κοκοποίηση της μαγειρικιάς δηλαδής... 35 χλμ μείνανε, και το πεταλόν είναι μόλις ένα λεπτό πίσω από τους φουνταριστούς, τι ποιούς φουνταριστούς ρε φίλε, αυτούς που δραπετεύουν από το πεταλόν και τρέχουν μονάχοι μπροστά για ολόκληρο τον αγώνα, μέχρι που λίγα χιλιόμετρα πριν το τέρμα τους καταπίνει το ποτάμι των πολύχρωμων, στα χω πει αυτά... Περνάνε τα χιλιόμετρα, 20 μείνανε και το πεταλόν ορμάει μπροστά, είναι οι στιγμές πριν την επίθεσις, μυρίζει μπαρούτι δηλαδής και περιμένεις την έκρηξη... Περνάνε μια κατηφόρα και σκύβουν τόσο πολύ για να έχουν θέσις αεροπορικιά που η μύτη τους ξύνει το λάστιχο... Κάποια στιγμή πετάξανε όλοι τα παγούρια τους για να έχουν λιγότερο βάρος, και η τακτική δίνει και παίρνει, να έχουν τον χώρο τον σωστό, πέφτει ένας της Αστάνα Πανσταδιάλα, αδικία δηλαδής, 15 χιλιόμετρα πριν το τέλος μοναχά, αλλά ευτυχώς, χωρίς να πάρει και καμιά εικοσαριά πολύχρωμους ακόμα και δούμε μπόουλινγκ... 10 χλμ τώρα, το πεταλόν έφτασε τους φουνταριστούς και τους καταπίνει, ο ένας κλείνει τον άλλο, όρθιοι στα πετάλια, αλλαγές στους μπροστινούς, μια ο ένας περνάει μπροστά μια ο άλλος, ένας της BMC ο Μπάλας (Μπαλάν) τσουλάει εκενυριστικά γρήγορα και βγάζει την ψυχή σε όσους τον ακολουθούν... Φτάσαμε στην έκρηξις δηλαδής, ο Βινοκούροφ της Αστάνα περνάει μπροστά, κι αρχίζει μια τεράστια κατηφόρα... Απίστευτες ταχύτητες ρε φίλε, μπήκαμε σε ίσιωμα, όρθιοι στα πετάλια, 3 χλμ μονάχα μείνανε, τι ωραία που είναι στον τερματισμό δηλαδής, άλλο πράγμα... Ο Βινοκούροφ τρέχει σαν να οδηγεί μηχανή, η διαφορά όλο και αυξάνει κανείς δεν μπορεί να τον πιάσει δαύτον σου λέω και τελικά κερδίζει εύκολα την ώρα που στο πεταλόν γίνεται χαμός... Δεν ξέρω ρε φίλε τι σου μεταφέρω για το Φραντζ' κι αν με νιώθεις, αλλά αν δεν το βλέπεις κάνε μια προσπάθεια, ένα πείραμα σαν να λέμε, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου αφήσει στα εντόσθιά σου αυτό το άθλημα... Αύριο που δεν θα δουλεύω και θα έχω χρόνο, θα δω όλον τον αγώνα και θα σου κουτσομπολέψω περισσότερα... του μπί κοντίνιου που λένε και στα Φράντζ'...