Σκοτεινές οι μέρες, ανατολή ηλίου δίχως την Ηώ, η ομίχλη δυσκολεύει το φώς να μας ξυπνά, για ποιόν λόγο σηκωθήκαμε;
Με ημίκλειστα μάτεια μπαίνω στην κουζίνα, κάνω τον καφέ μου, τον πίνω στο μπαλκόνι με το τσιγάρο, μπαίνω, αφυπνίζω τον σύζυγο φιλούσα το προσωπό του, προετοιμάζω το πρωϊνό του, τον αγκαλιάζω με φιλάκι για αντίο σου, τα λέμε το βραδάκι.
Μα όταν ανάψω τον υπολογιστή μου το σύντροφο και βλέπω ότι μου γράψατε απαντήσεις, η καρδιά ζεσταίνει και σας σκέφτομαι. Ελπίζω να δείτε καλύτερες μέρες, να σας πάρουνε σοβαρά οι κκ. πολιτικοί κι όλοι αυτοί που αποφασίζουνε για το μέλλον της αγαπημένης μου Ελλάδας.
Κατά τις τέσσερεις το απόγευμα ανάβω τα φώτα για να δώ που πατώ. Υπάρχουν λιγοστά φύλλα στα δέντρα, ομώς ένα πουλί ακούγαμε το πρωΐ.
Τι θα γίνει; Με τένωση περιμένω να τα μάθω.