Το τελευταίο παραμύθι.

Άνοιξε προσεκτικά ένα-ένα τα ντουλαπάκια της ψυχής της. Όλα τα φιλιά που είχε δώσει, τον τελευταίο ένα χρόνο ήταν εκεί, φυλαγμένα με τάξη. Κανένα δεν είχε χαθεί. Το είχε φροντίσει έτσι να είναι. Βαστούσε ένα απ’ αυτά τα βαθύ μπλε, μελαγχολικά σακουλάκια από βελούδο. Έλυσε το κορδόνι του κι άρχισε με τρεμάμενα χέρια να σηκώνει τα φιλιά του τελευταίου χρόνου και να τα εναποθέτει μέσα στο σακουλάκι. Αυτά τα φιλιά τα είχε δώσει με τη μέγιστη λαχτάρα στο Κενό. Κενό κυριολεκτικά. Λεπτεπίλεπτα φιλιά, γεμάτα αγάπη μακρυνή. Λαχτάρα της απύθμενης απόστασης. Τα είχε σε περίοπτη θέση βαλμένα, πρόχειρα κι ετοιμοπαράδοτα σε πρώτη ζήτηση. Μα το Κενό τι να ζητήσει; Ποτέ δεν ζήτησε. Τα έστελνε, αυτά εξοστρακίζονταν στο Κενό και γυρνούσαν πίσω εξαιρετικά σμπαραλιασμένα απ’ την κρούση πάνω στο Κενό. Έκλεισε το σακουλάκι μ’ επιμέλεια. Βγήκε στον δρόμο. Ανέβηκε στο ποδήλατό της και με πόδια βαριά άρχισε να δουλεύει τα πετάλια του όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Στη θάλασσα! Κανένα χασομέρι. Στη θάλασσα! Σ’ αυτή που όλα τα καθαρίζει και τα καταπίνει, όλα τα σαρώνει. Μα, με τη γλύκα της, μα, με τη στριφνάδα της...Έφτασε στην ακτή. Αδρή χαλικωτή ακτή. Πέταξε τα παπούτσια της, ύστερα τα ρούχα της, ξέπλεξε τα μαλλιά της...έβρεξε τα πόδια της...γονάτισε κι ύστερα έγειρε στο πλάϊ. Κοίταξε το μισόγιομο φεγγάρι κι αναφώνησε, -Μοίρα Σελήνη, δόσμου αυτό που εγκατέλειψα ένα χρόνο πίσω. Λυγμικά λόγια, υψώνοντας το σακουλάκι με τα φιλιά προς τη Σελήνη, το έλυσε, το άνοιξε, ξεχύθηκαν τα φιλιά σαν ψυχές μικρές, άψυχων, άδολων βρεφών. Κι η Σελήνη έστρεψε το βλέμμα της και της πέταξε με περιφρόνηση μια ριξιά ασήμι...Έπεσε στα γυμνά της πόδια το ασήμι...και τότε, αυτά τα πόδια τα γυμνά και τα βρεγμένα λάμψανε εκθαμβωτικά κι αστραπιαία κι όταν αυτή η λάμψη εξαντλήθηκε, στη θέση των ποδιών ασήμιζε μια ουρά ψαριού. Τα στήθη της σπαρτάρισαν από θλίψη κι όσο να το καλοσκεφτεί, χωρίς κανέναν αποχαιρετισμό, σύρθηκε ως τον αφρό των κυμάτων και βυθίστηκε κάτωθέ τους, αφήνοντας άναυδη ως και την ίδια τη Σελήνη, τη μετανιωμένη Σελήνη για την άδικη περιφρόνησή που είχε δείξει.