Μεσημεράκι εχθές στη δουλειά, το χρέπι μου (ο "Αρχιμήδης"), όπως πάντα, δεμένο στη κολώνα με το χαβαλέ σπιράλ στα 10 μέτρα από το γραφείο μου. Ένας ανάπηρος κοντοστέκεται στη πατερίτσα του, δίπλα στον Αρχιμήδη, να πάρει μια ανάσα. Κάτι του πέφτει από τα χέρια. Ώπα, να τον βοηθήσω τον άνθρωπο ή θα τα καταφέρει; Το ζώο της αδιαφορίας βρυχάται μέσα μου: άστον, μπορεί και μόνος του. Και τα καταφέρνει. Τρία δευτερόλεπτα μετά, στην επόμενη ματιά μου, έχει αναχωρήσει μαζί με το ποδήλατο!
Με κάτι από παρκούρ (πήδος πάνω απ'το γραφείο και δύο καρέκλες) ξεκινάω τη τρεχάλα στη Θεμιστοκλέους, τον βλέπω στα 30 μέτρα με τη πατερίτσα περασμένη στην πλάτη αλά καραμπίνα, κάνω το λάθος να φωνάξω "πιάστε τον!", πεταλάρει πιο γρήγορα. Περνά τη Σόλωνος, έχει και τη κατηφόρα υπέρ του γαμώτο... Το μυαλό μου έχει σαλέψει, η αδρεναλίνη στο κόκκινο, τα πόδια στη πλάτη αλλά το στόμα σφραγισμένο πια, η μόνη μου ελπίδα. Περνώ βολίδα τη Σόλωνος, μειώνω την απόσταση, μειώνω την απόσταση! Έχει σιγουρευτεί ότι όποιος και να τον κυνηγούσε έχει κλατάρει, μόνο μη γυρίζει πίσω να κοιτάξει, μη γυρίσεις, μη γυρίσεις...
Τον έχω μπροστά μου στα 10 μέτρα, είμαι stealth, είμαι stealth, λίγο ακόμα. Ψιλοκόβει ταχύτητα για να βγει Ακαδημίας... Μία κλωτσιά στη πισινή ρόδα του Αρχιμήδη τον στέλνει απότομα με τα μούτρα στην άσφαλτο!!! Και τώρα, τα δέκατα του δευτερολέπτου που το μυαλό βροντάει ΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΘΡΗΝΗΣΑΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!!!... Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 30, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά... Δεν έκανα τίποτε. Πέταξα τη πατερίτσα, μάζεψα το χρεπάκι μου, το καβάλησα και γύρισα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στη δουλειά μη τυχόν έλλειπε και το απροστάτευτο ταμείο, έτσι, ωσάν κερασάκι στη πικρή αυτή τούρτα της ημέρας...
με αγχωσες ρε συ!
Τυχερός ήσουν γρηγοπόδαρε!
Μα καλά κλεβουν οι Έλληνες?
Αλλο και τουτο...αλλα να μου πεις ήταν πρέζακας...
Μέρα μεσημέρι και πήγαν να πάρουν του παιδιού το ποδήλατο. έχουν ξεφύγει κανονικά τα άτομα. Ωραίο το κόλπο με την πατερίτσα αλλά δε του έκατσε έπεσε σε... αθλητή. Μπράβο που πήρες τον Αρχιμήδη σου πίσω! Πιστεύω να αποθαρύνθηκαν λιγάκι τα καμάρια μας.
προσπάθησα να κρατηθώ... δυσκολεύτηκα... δε γίνεται όμως!
Που ζεις ρε παληκάρι; Τι ήταν αυτό που ξεστόμισες; Σκέφτηκες καθόλου ή απλώς έγραψες το πρώτο πράμα που σου ρθε στο στόμα;
Συγνώμη για το off topic, αλλά μερικά πράγματα πλέον μου γυρίζουν τα μυαλά ανάποδα...
Συγχαρητήρια, τόσο για το γεγονός ότι πήρες πίσω το ποδήλατο, όσο και για την ταινία που είδαμε με το ποστ που έγραψες.
Υ.Γ. Κλέβουν οι Έλληνες ??
τρελαίνεσαι μαν. Ειρωνικό σχόλιο ήταν...
καλά κάνουν και γυρίζουν τα μυαλά σου ...σημαίνει ότι είναι στη θέση τους. peace!
γι'αυτό συγκρατήθηκα και δεν άρχισα να χώνω περεταίρω... είχα μια επιφύλαξη για το ειρωνικό ύφος που ίσως να μην κατάλαβα στο γραπτό λόγο... χωρίς παρεξήγηση μαν
O Krisperla Αρχιμιδη
και το junkie ενα αρχ**ι
Ευγε!
New High Score
ΥΓ:
Το ερωτημα του Raoul θα μπορουσε να διατυπωθει διαφορετικα: Χεζουν οι αρκουδες στο δασος;
χαχαχαχα!!! Ποιητή !
Ρούλ ρε μάν ΡΟΟΥΟΥΟΥΛ! ! !
Αλλά ρε συ έτσι νέτα-σκέτα?
Ούτε ένα μίνι-μπινελίκι?
Ούτε ένα σταυρό-κάτι?
Μετά από τόσο άγχος και τρέξιμο?
Πραγματικά αξιοθαύμαστη η ψυχραιμία σου!
ΥΓ: Δηλαδή τα τζάνκια είναι έλληνες?
Ρε, τη βαζεις τη μπαλα στο πλεχτο;;
Αν τη βαζεις δε μπα να σε λενε και ραουλο;;;
Τα γκολακια να βαζεις. Αυτο μετραει
Γκεγκε;
Ελληνες και μαλιστα απο τζα(ν)κια
Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες
.....αυτός είναι από μεγάλο τζά(ν)κι.
εγώ δεν ξέρω κάποιον Έλληνα τζάνκι και ξέρω πολλούς Έλληνες.Μου φαίνεται λογικό να μην υπάρχουν:D
Φίλε πάρε κάνα πέταλο τώρα εκτός και αν βρίσκεις το συγκεκριμένο άγχος δημιουργικό:p
... Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 30, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά... Δεν έκανα τίποτε. Πέταξα τη πατερίτσα, παράτησα και το ποδήλατο, και άρχισα να επιστρέφω με αργό βήμα πίσω στη δουλειά, στ' @ρχίδια μου και το ταμείο και το μαγαζί, να πάνε να γ@μηθούνε όλα σκέφτηκα...
...Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 30, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά...
Βάζω τα κλάματα.Του αφήνω το ποδήλατο,του δίνω ότι λεφτά έχω πάνω μου, πάω τρέχοντας στο μαγαζί και του φέρνω και ότι έχω στο ταμείο.Μετά με γοργό βήμα πάω και κλείνομαι σε μοναστήρι.Μα που πάει αυτός ο κόσμος σκέφτηκα...
TROLLING (γιατί με ξένο κώλο όλοι πούστηδες γίνονται)
χαχαχαχαχαχα
Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 30, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά...Τόν ρωτώ ΄΄είσαι καλά?΄΄ μου απαντά ΄΄όχι,θα ήμουν καλά αν τα κατάφερνα...΄΄ τον κοιτώ και αυθόρμητα του λέω΄΄μάγκα πάρτο το αξίζεις΄΄ και αυτός ξαφνικά σηκώθηκε,το παίρνει και χάνεται...
ηθικό δίδαγμα- σε περιπτώσεις κλοπής από τζάνκια η μόνη περίπτωση να γλιτώσεις ποδήλατο είναι να είναι fix...
Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 55, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά που όπως έμαθα αργότερα κατάντησε έτσι γιατί ήταν δημόσιος υπάλληλος και βγήκε σε εφεδρεία...Τόν ρωτώ "έχεις χαρτάκια?" μου απαντά "τι?..." τον κοιτώ και επαναλαμβάνω άγρια "έχεις χαρτάκια?" μου απαντά "στη δεξιά τσέπη", αυθόρμητα τα αρπάζω και στρίβω ένα τρίφυλλο, τον σηκώνω, αράζουμε κι οι δυό στην άκρη του πεζοδρομίου. Λίγα λεπτά αργότερα, στην νιρβάνα της απελπισμένης μας ζωής, με τον αρχιμήδη απέναντί μας να μας καρφώνει ειρωνικά, του λέω "μάγκα, αφού σε χαλάει, τι το πίνεις?" και αυτός ξαφνικά σηκώθηκε, το παίρνει γραμμή και χάνεται...
Έγινα δάγκας κατά 1 λέξη;...τζάνκι...τζάνκι;...πάμε...τζάνκι!
Μία παράκληση, χωρίς να σημαίνει ότι τα μέχρι τώρα δεν τα ευχαριστήθηκα.
Αλλά θα ήθελα εναλλακτικό τέλος από tkant και ofios.
Καλα τον Ofio, το καταλαβαινω να θελεις να διαβασεις εναλλακτικο τελος απο τα χερακια (εεεε,.. το πληκτρολογιο) του, αλλα αυτον τον tkant, τι τον θελεις;
Σωνει και καλα θες να διαβασεις για σκοινι και σαπουνι σε καμμια πλατεια;
Ο αθρωπος, εχει εφεση σ'αυτα!
Υ.Γ.: Κοιτα μη διορθωσεις το "αθρωπος", γιατι σ'εφαγα...
η ιστορία ειπωμένη από τον παραπλήγα...(εκεί που πήγαινα ωραία τσάρκα με ένα σένιο ποδηλατάκι, τσουπ, από το πουθενά μάγκα μου, πολιτσμάνος ήτανε, κανας ριγμένος ήτανε, θα σε γελάσω, είχα και μια ψιλοντάγκλα...)
τα σπάτε σύντροχοι, έχω ρίξει τον γέλωτα της αρκούδας!
Βασισμένο στο δικό σου
Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 30, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά...Τόν ρωτώ ΄΄είσαι καλά?΄΄ μου απαντά
έχεις ένα κατοστάρικο??? (δραχμες να συνιθίζουμε και όλας)!!!
Ένας ανάπηρος κοντοστέκεται στη πατερίτσα του.
τον βλέπω στα 30 μέτρα με τη πατερίτσα περασμένη στην πλάτη αλά καραμπίνα.
Ποιός κλαίει τήν πατερίτσα πουστηριζε τόν ανάπηρο;
Ο αναπηρος βγαίνει γιά κυνήγι μέ τήν κλεμμενη πατερίτσα.
Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, γύρω στα 30, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά...δεν τον ρωτώ τίποτα.
Ενστικτωδώς το χέρι μου πάει στην κωλότσεπη, καιρό είχε να το κάνει αυτό.
Βγάζω το ακονισμένο μυτοτσίμπιδο που έχω πάντα στην αριστερή τσέπη.
Με λύσσα του πατάω το δεξί χέρι από τον καρπό και του το ακινητοποιώ ενώ σφαδάζει από τον πόνο.
Ξεκινάω από το νύχι του αντίχειρα. Με μία κίνηση το βγάζω και μία κραυγή συνοδεύει το σατανικό γέλιο μου.
Συνεχίζω και πολύ γρήγορα, όλα τα νύχια είναι στο δρόμο μαζί με μπόλικο αίμα.
ΦΤΟΥ, συνήθως έχω ένα μικρό μπουκαλάκι οινόπνευμα στην δεξιά κωλότσεπη για τέτοιες περιπτώσεις. Μαλακίες το άφησα δίπλα στο ταμείο σε περίπτωση που μου την έπεφταν…
Όχι ρε πούστη, τώρα θυμήθηκα ότι εκεί παραδίπλα έχω και την οδοντιατρική τανάλια για να του βγάλω τα υπόλοιπα δόντια. Τώρα τελευταία δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά …μάλλον φταίνε τα bubble bubble που τα έχω αυξήσει εξαιτίας αυτής της βρώμας της γκόμενας μου.
Ζαλάδα … μάλλον ορθοστατική πίεση από το απότομο σήκωμα.
Και εκεί που λες ότι όλα πάνε στραβά σήμερα, ένας δυνατός γδούπος με κάνει να γυρίσω το κεφάλι μου και να δώ μία γριούλα να έχει φάει την άσφαλτο και τα ψώνια της λαϊκής χυμένα κάτω.
Κατρακυλάει σίγα σιγά και σταματάει στο χέρι του, αλήθεια ακόμα να λιποθυμήσει αυτός ο Έλληνας?
Δεν γαμιέται και ένα λεμόνι μπορεί να κάνει πολύ καλή δουλειά και αφού έφτασε μέχρι εκεί μόνο του…μάλλον θέλημα Θεού. Το σφάζω και το στύβω στα ακροδάχτυλα του. Άφριζαν…
Γυρίζω πλάτη και πάω προς το ταμείο προσευχόμενος στον θεούλη να μου κλέβουν το ταμείο…στην έδρα μου παίζω καλύτερα.
Ουπς…πάτησα τη γιαγιά.
.
.
.
.
.
[Ρουλ, γράψε σενάριο για βιντεοπαιχνίδι βίας.....]
...
- Πως σε λενε; Εχεις καποιο ονομα;;;
- Junkie Kennedy Onacid με φωναζουν, μου λεει. Εσενα;
- Εμενα, του λεω, τωρα με λενε Κερκ Νταγλας και ειμαι καγκελαριος
Δωσαμε τα χερια και στα μυαλα μας αντιχουσαν τα λογια του σαμανου
rAoul
Παρε με τηλ ρε 'συ
Να παμε να σου ψωνισω για τα χρηστουγεννα
Να σου κανω το τραπεζι
Να σε παρω μια αγκαλια
Και σταματα να βλεπεις αυτα τα εργα ρε παιδι μου
Σε αγαπαμε ολοι. Ειμαστε φιλοι σου
ΥΓ: Τοσο πολη σε πειραξε που σε ειπα Raoul;