....................ΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΘΡΗΝΗΣΑΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!!!... Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά... η φάτσα του μου φάνηκε γνώριμη. Φοράει γυαλιά μυωπίας με μαύρο κλασσικό σκελετό. Αδύνατος, σχεδόν καχεκτικός με εμφανή τα σημάδια της ταλαιπωρίας χαραγμένα πάνω στο πρόσωπό του. Φοράει ένα παντελόνι πενταβρώμικο και σκισμένα παπούτσια. Με κοιτάει που κρατάω την πατερίτσα έτοιμη να του τη φέρω στο κεφάλι. Ενστικτωδώς σηκώνει το χέρι και φωνάζει:
"Μην το κάνεις, ούτως ή άλλως το ποδήλατο δεν το ήθελες πραγματικά. Εγώ θα μπορούσα να το πουλήσω και να βγάλω κανένα εικοσάρικο. Εσύ θα το είχες να σαπίζει μέρα με τη μέρα και το μόνο που θα έκανες θα ήταν να το καβαλήσεις και να πας καμία βόλτα, έτσι χωρίς νόημα. Αν θέλεις μπορώ θα σου δώσω το 14% από την πώληση".
Άλλα λέει η θεία μου άλλα ακούν τα αυτιά μου σκέπτομαι. Δεν μπορεί να ακούω κάτι τέτοιο. Μα πως μπορεί να ξεστομίζει τέτοιες παπαριές αυτός εδώ ο άνθρωπος; Είμαι από πάνω του έτοιμος να τον λιώσω και έχει το θράσος να λέει τέτοιες βλακείες;
Του βάζω την πατερίτσα στο λαιμό και την πιέζω, ενώ φέρνω το πρόσωπό μου πιο κοντά και τον κοιτάω στα μάτια. Τώρα θα πεθάνεις του λέω και ετοιμάζομαι να πιέσω πιο πολύ την πατερίτσα στο λαιμό του, όταν με σταματάει το γεγονός ότι αναγνωρίζω το πρόσωπό του. Ο άνθρωπος που έχω βάλει κάτω δεν είναι άλλος από τον τότε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης που μας έφερε τους Γερμανούς. Οι εικόνες περνούν από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία. Ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί, ρίχνει την κυβέρνηση και οδηγεί στη δικαιοσύνη τους υπαίτιους της τραγωδίας. Μερικοί δεν γλυτώνουν από την οργή του κόσμου και τους λιντσάρουν. Οι περισσότεροι όμως οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Η απόφαση σκληρή: Δήμευση της περιουσίας τους και για το υπόλοιπο της ζωής του θα εργάζονται για 550 ευρώ. Όσα ακριβώς και ο κατώτατος μισθός. Ποινή εξοντωτική για όλους αυτούς που είχαν μάθει να να ξοδεύουν 550 ευρώ για πουρμπουάρ στο πάρκινγκ της Βουλής. Οι περισσότεροι δεν άντεξαν τη ζωή αυτή και το έριξαν στα ναρκωτικά, άλλοι αυτοκτόνησαν ενώ κάποιοι άλλοι πούλαγαν το κορμί τους για μερικά ευρώ τις νύχτες στην Βασ. Σοφίας.
Συνέρχομαι από τις σκέψεις επειδή δεν μπορώ να αναπνεύσω. Αντιλαμβάνομαι ότι το κάθαρμα από κάτω έχει αρχίσει να κλάνει ασύστολα με αποτέλεσμα να κοντεύω να πνιγώ από τη μπόχα. Τέτοια ασφυξία είχα να πάθω από το 2011, τότε με τα επεισόδια που έριχναν τα δακρυγόνα σαν τα φιστίκια.
Σηκώνομαι επάνω και στηρίζομαι στην πατερίτσα για να ανασάνω. Βλέπω τον πρώην αντιπρόεδρο να φεύγει ανασαίνοντας βαθειά και περπατώντας με χάρη. Τον αφήνω να φύγει. Πετάω την πατερίτσα και ετοιμάζομαι να γυρίσω στο μαγαζί. Ώρα είναι να δω και τον Παπανδρέου να ξαφρίζει το ταμείο σκέφτομαι καθώς μαζεύω το ποδήλατο από το δρόμο. Έχουν αποθρασυνθεί εντελώς τελικά όλοι αυτοί που κάποτε ήταν από μεγάλο τζά(ν)κι.
ούτε μία καρφίτσα στο μάτι, ούτε να παίξεις μουσική με μερικούς τένοντες, ούτε να κόψεις με πλαστικό μαχαίρι ένα, ΜΟΝΟ ΕΝΑ, νεύρο...οποιοδήποτε...κάτι βρε αδερφέ.
Καλα τον Ofio, το καταλαβαινω να θελεις να διαβασεις εναλλακτικο τελος απο τα χερακια (εεεε,.. το πληκτρολογιο) του, αλλα αυτον τον tkant, τι τον θελεις;
Σωνει και καλα θες να διαβασεις για σκοινι και σαπουνι σε καμμια πλατεια;
Ο αθρωπος, εχει εφεση σ'αυτα!
Υ.Γ.: Κοιτα μη διορθωσεις το "αθρωπος", γιατι σ'εφαγα...
Παρόλο που γέλασα πάρα πολύ με το κάθε πιθανό /εναλλακτικό τέλος... έχω να πω πως ανθρώπους σε κατάσταση ναρκωτικών απλά είναι για λύπηση και μόνο η κατάστασή τους. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε ένα άνθρωπο που πάσχει (ουσιαστικά) από μία τόσο "ανίατη" ασθένια όπως είναι τα ναρκωτικά.
Παρόλο που γέλασα πάρα πολύ με το κάθε πιθανό /εναλλακτικό τέλος... έχω να πω πως ανθρώπους σε κατάσταση ναρκωτικών απλά είναι για λύπηση και μόνο η κατάστασή τους. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε ένα άνθρωπο που πάσχει (ουσιαστικά) από μία τόσο "ανίατη" ασθένια όπως είναι τα ναρκωτικά.
Το συγκεκριμένο σχόλιο μου πήγαινε στην ιστορία του tkant και όχι στο αρχικό πόστ.
Αν και καταλαβαίνω το τρόπο που το γράφεις θα σχολιάσω ότι οι τοξικομανείς δεν είναι ουτε για λύπηση ούτε έχουν ανίατη ασθένια, ούτε σκουπίδια. . . και όσο συνεχίζουμε να τους βλέπουμε έτσι θα παραμένουν στο περιθώριο.
Παρόλο που γέλασα πάρα πολύ με το κάθε πιθανό /εναλλακτικό τέλος... έχω να πω πως ανθρώπους σε κατάσταση ναρκωτικών απλά είναι για λύπηση και μόνο η κατάστασή τους. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε ένα άνθρωπο που πάσχει (ουσιαστικά) από μία τόσο "ανίατη" ασθένια όπως είναι τα ναρκωτικά.
Η αληθεια ειναι οτι υπαρχει ενα πνευμε αριστοφανισμου στο ολο thread, αλλα μεχρι εκει.
Κανεις απο οσους εγραψαν δε νομιζω να βλεπει σαν αστειο αυτο το θεμα
Επειδή δεν θέλω να γίνει κανενός είδους παραξήγηση, εννοείται πως πέρα από το αστείο καταλαβαίνω πως κανείς δεν το θεώρησε πραγματικά αστείο. όσο για τους τοξικομανείς , όχι δεν θεωρώ καθόλου σκουπίδια αυτό το σύνολο ανθρώπων. Ασθένεια θα συνεχίσει να είναι όσο συνεχίζονται αυτοί οι θάνατοι από ουσίες, και όσο αδιαφορούν για αυτούς τους ανθρώπους και φυσικά αν δεν δέχονται και οι ίδιοι την βοήθεια.
Το ιατροδικαστικο πορισμα αναφερει οτι τα τραυματα που εφερε ο ημεδαπος τοξικομανης οφειλονται σε πεσιμο και οχι σε χεσιμο, οπως αρχικα ειχε υποτεθει
Αυτό είναι που λένε : "μας εξάπτεις τη φαντασία.."
....................ΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΘΡΗΝΗΣΑΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!!!... Σηκώνω τη πατερίτσα απ'το δρόμο για να τη σπάσω πάνω του. Τον παρατηρώ: έλληνας, τα μούτρα του στα αίματα από τη πτώση, ένα φοβισμένο τζάνκι του κερατά... η φάτσα του μου φάνηκε γνώριμη. Φοράει γυαλιά μυωπίας με μαύρο κλασσικό σκελετό. Αδύνατος, σχεδόν καχεκτικός με εμφανή τα σημάδια της ταλαιπωρίας χαραγμένα πάνω στο πρόσωπό του. Φοράει ένα παντελόνι πενταβρώμικο και σκισμένα παπούτσια. Με κοιτάει που κρατάω την πατερίτσα έτοιμη να του τη φέρω στο κεφάλι. Ενστικτωδώς σηκώνει το χέρι και φωνάζει:
"Μην το κάνεις, ούτως ή άλλως το ποδήλατο δεν το ήθελες πραγματικά. Εγώ θα μπορούσα να το πουλήσω και να βγάλω κανένα εικοσάρικο. Εσύ θα το είχες να σαπίζει μέρα με τη μέρα και το μόνο που θα έκανες θα ήταν να το καβαλήσεις και να πας καμία βόλτα, έτσι χωρίς νόημα. Αν θέλεις μπορώ θα σου δώσω το 14% από την πώληση".
Άλλα λέει η θεία μου άλλα ακούν τα αυτιά μου σκέπτομαι. Δεν μπορεί να ακούω κάτι τέτοιο. Μα πως μπορεί να ξεστομίζει τέτοιες παπαριές αυτός εδώ ο άνθρωπος; Είμαι από πάνω του έτοιμος να τον λιώσω και έχει το θράσος να λέει τέτοιες βλακείες;
Του βάζω την πατερίτσα στο λαιμό και την πιέζω, ενώ φέρνω το πρόσωπό μου πιο κοντά και τον κοιτάω στα μάτια. Τώρα θα πεθάνεις του λέω και ετοιμάζομαι να πιέσω πιο πολύ την πατερίτσα στο λαιμό του, όταν με σταματάει το γεγονός ότι αναγνωρίζω το πρόσωπό του. Ο άνθρωπος που έχω βάλει κάτω δεν είναι άλλος από τον τότε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης που μας έφερε τους Γερμανούς. Οι εικόνες περνούν από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία. Ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί, ρίχνει την κυβέρνηση και οδηγεί στη δικαιοσύνη τους υπαίτιους της τραγωδίας. Μερικοί δεν γλυτώνουν από την οργή του κόσμου και τους λιντσάρουν. Οι περισσότεροι όμως οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Η απόφαση σκληρή: Δήμευση της περιουσίας τους και για το υπόλοιπο της ζωής του θα εργάζονται για 550 ευρώ. Όσα ακριβώς και ο κατώτατος μισθός. Ποινή εξοντωτική για όλους αυτούς που είχαν μάθει να να ξοδεύουν 550 ευρώ για πουρμπουάρ στο πάρκινγκ της Βουλής. Οι περισσότεροι δεν άντεξαν τη ζωή αυτή και το έριξαν στα ναρκωτικά, άλλοι αυτοκτόνησαν ενώ κάποιοι άλλοι πούλαγαν το κορμί τους για μερικά ευρώ τις νύχτες στην Βασ. Σοφίας.
Συνέρχομαι από τις σκέψεις επειδή δεν μπορώ να αναπνεύσω. Αντιλαμβάνομαι ότι το κάθαρμα από κάτω έχει αρχίσει να κλάνει ασύστολα με αποτέλεσμα να κοντεύω να πνιγώ από τη μπόχα. Τέτοια ασφυξία είχα να πάθω από το 2011, τότε με τα επεισόδια που έριχναν τα δακρυγόνα σαν τα φιστίκια.
Σηκώνομαι επάνω και στηρίζομαι στην πατερίτσα για να ανασάνω. Βλέπω τον πρώην αντιπρόεδρο να φεύγει ανασαίνοντας βαθειά και περπατώντας με χάρη. Τον αφήνω να φύγει. Πετάω την πατερίτσα και ετοιμάζομαι να γυρίσω στο μαγαζί. Ώρα είναι να δω και τον Παπανδρέου να ξαφρίζει το ταμείο σκέφτομαι καθώς μαζεύω το ποδήλατο από το δρόμο. Έχουν αποθρασυνθεί εντελώς τελικά όλοι αυτοί που κάποτε ήταν από μεγάλο τζά(ν)κι.
ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ???
ΕΛΕΟΣ ! ! !
δεν είχε τα κότσια.Μάλλον μαζί μας κλάσανε...:D
.......να τον αποτελειώσω εκεί και να τελειώσει και το μαρτύριο της ποινή του;
Πάτε καλά;
ούτε μία καρφίτσα στο μάτι, ούτε να παίξεις μουσική με μερικούς τένοντες, ούτε να κόψεις με πλαστικό μαχαίρι ένα, ΜΟΝΟ ΕΝΑ, νεύρο...οποιοδήποτε...κάτι βρε αδερφέ.
Θα μπορουσες να του κοψεις τα χερια και να τον χαστουκιζες με τα ιδια του τα χερια.
Με το ενα δηλαδη, γιατι το αλλο θα του εχωνες στον κωλο
Πόσο δίκιο είχες.
@tkant
Ήμουν σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα διάβαζα.
Παρόλο που γέλασα πάρα πολύ με το κάθε πιθανό /εναλλακτικό τέλος...
έχω να πω πως ανθρώπους σε κατάσταση ναρκωτικών απλά είναι για λύπηση και μόνο η κατάστασή τους. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε ένα άνθρωπο που πάσχει (ουσιαστικά) από μία τόσο "ανίατη" ασθένια όπως είναι τα ναρκωτικά.
Το συγκεκριμένο σχόλιο μου πήγαινε στην ιστορία του tkant και όχι στο αρχικό πόστ.
Αν και καταλαβαίνω το τρόπο που το γράφεις θα σχολιάσω ότι οι τοξικομανείς δεν είναι ουτε για λύπηση ούτε έχουν ανίατη ασθένια, ούτε σκουπίδια. . . και όσο συνεχίζουμε να τους βλέπουμε έτσι θα παραμένουν στο περιθώριο.
Η αληθεια ειναι οτι υπαρχει ενα πνευμε αριστοφανισμου στο ολο thread, αλλα μεχρι εκει.
Κανεις απο οσους εγραψαν δε νομιζω να βλεπει σαν αστειο αυτο το θεμα
Επειδή δεν θέλω να γίνει κανενός είδους παραξήγηση, εννοείται πως πέρα από το αστείο καταλαβαίνω πως κανείς δεν το θεώρησε πραγματικά αστείο. όσο για τους τοξικομανείς , όχι δεν θεωρώ καθόλου σκουπίδια αυτό το σύνολο ανθρώπων. Ασθένεια θα συνεχίσει να είναι όσο συνεχίζονται αυτοί οι θάνατοι από ουσίες, και όσο αδιαφορούν για αυτούς τους ανθρώπους και φυσικά αν δεν δέχονται και οι ίδιοι την βοήθεια.
εχεις σκεφτη να γραψεις βιβλιο?
τα περιγραφεις λες και το βλεπεις σε βιντεο
...απόρησα που διακωμωδήσατε ένα συμβάν τέτοιου είδους, μετά από λίγο όμως θυμήθηκα την εκπομπή του λάκη και κατάλαβα...
Ρε σείς, να γίνουμε όλοι τζάνκια, φανταστείτε τι γέλιο θα βγαίνει από τα χάλια μας...
ενα ποδηλαυτο θα γυρναει σε ολη την αθηνα
απο χερι σε χερι