Το ιστολόγιο του/της ofios

Τα ποδήλατα της εκδίκησης

Ποτέ δεν σταμάτησα να σκέφτομαι την πατρίδα μου και κάθε στιγμή αυτής της εκστρατείας πίστευα ακράδαντα πως ήταν για το καλό της όλες οι θυσίες που κάναμε. Ο Φύρερ ήταν για εμάς ο ηγέτης, αλλά, πέρα απ΄αυτόν η Μεγάλη Γερμανία ήταν ο στόχος που έπρεπε να επιτευχθεί.
Στο ενδιάμεσο της πορείας αυτής οι απώλειες τόσο σε έμψυχο, όσο και σε άψχυο υλικό ήταν απολύτως δικαιολογημένες.

Της "ξενητειάς"...

Είχε πέντε ώρες, ακούς; πέντε ώρες που έξυνε τον σκελετό! Με μανία, απόλυτη συγκέντρωση, ούτε αν έβρεχε ή αν είχε λιοπύρι τον ένοιαζε ούτε τίποτα. Είχε στηθεί κάτω από το στέγαστρο του κήπου που βάζανε τα ξύλα για την μασίνα και γυαλοχαρτάριζε.

Για πές...

Ο Καναπές έχει κάνει γούβα. Τα μαξιλάρια έχουν αρχίσει και «σπάνε». Το ποντίκι και το πληκτρολόγιο γυαλίζουν στα σημεία επαφής με τα δάχτυλα. Τριγύρω χαρτιά πεταμένα, υποχρεώσεις εκπληρωμένες και σε εκκρεμότητα αλληλεπικαλύπτονται σ’ έναν σωρό ανάμικτων συναισθημάτων.
Το κρύο έξω από το τζάμι είναι για να φέρνει την εικόνα εκείνων χωρίς ρεύμα. Ο βαθύς αναστεναγμός δεν αφορά αυτωνών τον πόνο, μα εκτονώνει τον φόβο μή φτάσουμε και ‘μεις ως εκεί.

Categories: 

Dead end street

As he cornered the narrow street, he decided it was time to go through the vast wall of his personal sadness. Bewildered he saw the light flickering among the few distant trees and took a thought about how soon this would be over and how he would be forgotten from all friends and foes. Two or three raindrops fall upon his bald head. Rain was always present but he kept avoiding it by walking in and out the pillars of the covered sidewalks.

contact