ήρθα πριν μισή ώρα...βρόντηξα με τακτ τις σακούλες στο πάτωμα της κουζίνας ενώ ο Άραγκορν γκρέμιζε το σπίτι απ' τη χαρά του που με είδε...
ψώνια στο Φλοίσβο!!!
ένα μικρό πανηγυράκι με καλούδια πλάι στο καρνάγιο...δεν μπόρεσα να φωτογραφίσω, έχει γεμίσει το κινητό και δεν έχει χώρο...θέλει φωτογραφική μηχανή, γιατί το καρνάγιο βρίσκεται σε οργασμό...προχτές μετέφεραν με γερανό ένα ιστιοφόρο...λατρεύω αυτή τη διαδικασία, έχω φωτογραφίσει παλιότερα κάτι τέτοιο με μεγαλύτερο πλεούμενο στην μαρίνα του Αλίμου...
αμέσως έφτιαξα μια σαλατίτσα και είχα μαγειρέψει ένα συνοθύλευμα με γίγαντες, καρότο, κρεμύδι, σεληνόριζα και γλυκοπατάτα και δυο σούπερ-καυτερίτσες-πιπερίτσες κι αντζούγιες σαν ντεσού στη γλύκα του συνοθυλεύματος και ομολογώ πως τα έφαγα μετά ικανής ευχαριστήσεως υπό τους ήχους της Ανοίξεως του κ. Βιβάλντι...
μιλ μερσί μεσιέ Διδότε! καλήν απόλαυση εύχομαι! ξέρετε άραγε ότι ο Διδότος ήτο λαμπρός Γάλλος τυπογράφος (Didot);;; (τι ρωτάω κι εγώ;;;) η οδός ΔΙδότου στα Εξάρχεια χάριν αυτού ονοματίστηκε...
εν πάσει περιπτώσει ζέστη λοιπόν σήμερα και ζουζούνια μπαίνανε στη μύτη μου συνέχεια...
ήδη εν θερμώ ευρισκόμαστε, δεν θα πω πόσο εν θερμώ και πόσο εν υγρώ, γιατί αυτή τη στιγμή ο ήλιος είναι καταπάνω στο μπαλκονάκι μου και ο υγροθερμογράφος που έχω εκεί θα δείξει παραπλανητικό αποτέλεσμα ... ούτε θα σας πω τα μαντάτα του μετεό ... όχι!
αλλά σας χαρίζω αυτά τα δυο ανοιγμένα τριαντάφυλλα απ΄το μπαλκονάκι μου και μην παρεξηγείτε τη χαρά μου, αφού οι καημένες οι τριανταφυλλίτσες μου σε μια σταλιά γλαστρούλες, σ' έναν απ' τους πολλούς πρώτους ορόφους,πάνω σε μια απ' τις κεντρικές αρτηρίες του Κέντρου της Αθήνας, με τα συνεπακόλουθα αυτής της σχέσης με την έντονη κυκλοφορία, παράγουν Άνοιξη και χαρά για όλους μας, εντός κι εκτός σπιτιού...σημειωτέον και οι οκτώ γλαστρούλες είναι μυρωδάτες τριανταφυλλιές κι όχι απλά διακοσμητικές ...
το κοιτούσα το νέο νυχάκι της σελήνης με τις μυτούλες του να σηκώνονται μέσα στην θολή ασπράδα της ατμόσφαιρας, η κοιλιά της βαριά κάτω ... πάνω απ' την Αγίου Μελετίου προς Αχαρνών πάντα...κάπως θλιμμένο ήταν όπως τραγούδι της αγάπης και του χαμού
με τον Άραγκορν ερωτευμένο με μια πίτμπουλ πιτσιρίκα, κατηφορίζαμε την Αριστοτέλους... μυρωδιές "εφουμέρναμ' ένα βράδυ αργιλέ, σπαχάνη, μαύρη..." ειδικά αυτή την τελευταία με ήχους που δεν έχω ξανακούσει και δεν αποπειρώμαι να σας περιγράψω πολύ δε περισσότερο να βρω και να σας δείξω...δεν είμαι καλή μ' αυτά...
ήσυχος δρόμος, τα μπακάλικα των Πακιστανών ανοιχτά, αγόρασα μια κασάβα και ψάχνω να βρω πώς να τη φτιάξω, πρώτη φορά δοκιμάζω αυτή την παράξενη ρίζα...
η έρευνά μου μου είπε πως μόνο εδώ δεν την ξέραμε...ρώτησα τον μαγαζάτορα μου είπε "αφρικάνικη πατάτα", εγώ όμως την βλέπω στα μενού πολλών εθνικοτήτων...κάτι έμαθα... που εμείς οι πάνω απ' την Πατησίων δεν θα μαθαίναμε...ώσπου ήρθα κι έμεινα κάτω απ' την Πατησίων...
Πατησίων αυτό το ποτάμι που χωρίζει στα δυό μια περιοχή... εμείς του Αγίου Παντελεήμονα και οι άλλοι...
η μέρα ήταν ζεστή προς καλοκαιρινή, με ένα νοτιαδάκι που θόλωνε την Ακρόπολη, εγώ από 'κει κρίνω αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή ή όχι, ο ορίζοντάς μου είναι η Ακρόπολη
στο κομοδίνο μου έχω ένα βαζάκι ρετσέλι τριαντάφυλλο και πριν κοιμηθώ τρώω μια κουταλίτσα αχαμνή, έτσι γιατί αν με φιλήσει το όνειρο να γευτεί πως διάβηκα έναν ροδώνα χωρίς να τσιγκουνευτώ να αισθανθώ τις χάρες του ...
διάβασα κάπου εδώ πως ο Έρωτας πάει στο Ποδηλατοδρόμιο...μα ποιος Έρωτας; εγώ ντρέπομαι και που το διαβάζω...αν ο Έρωτας είναι αυτό...εγώ ντρέπομαι...όχι από σεμνοτυφία...ντρέπομαι το θεό, τι θα σκεφτεί, μη και μας αρνηθεί ολωσδιόλου σ' αυτή τη γωνιά της Γης, που τον εναποθέτουμε στα ράφια με τα διεγερτικά εμπορεύσιμα των ανέραστων...μερκαντίλι κι ο Έρωτας;
Πώς αλλιώς να περιγράψει κάποιος την τάση να κυριαρχήσει η σκόνη, η γύρη το ο,τιδήποτε τέλος πάντων κάνει αδιαφανή τον αέρα που αναπνέουμε και ορισμένοι από μας αναγκαζόμαστε χωρίς να είμαστε κρυωμένοι να συμπεριφερόμαστε ως κρυωμένοι... η κατάληξη -ισμος νομίζω είναι ό,τι πρέπει για την περίσταση κι έτσι λεξιέπλασα τον Σκονισμό!
κι επειδή ο αήρ είναι βορέας λανθάνων, η σκόνη ουδόλως εκ της Σαχάρας προέρχεται, αλλά ό,τι αιωρείται είναι σκόνη εκ των ενόντων...
κι επειδή σήμερα εγώ και η Πέρλα πλανιόμασταν με τη φίλη μας την Ε. στη γειτονιά, θέλω να πω πως ήταν υπέροχες οι ανθισμένες ακακίες, αλλά και οι κάτοικοι που ρέμβαζαν στις πλατείες στις καφετέριές τους κι όπως περάσαμε απ' τη Λευκωσίας, εκεί στο 41 καταθλίβηκα για το υπέροχο Αττενέ, που έχουμε δει ένα σωρό ωραίες ταινίες τα καλοκαίρια στο ύπαιθρό του, δίπλα και η εκκλησούλα του Αγίου Ανδρέα, ιστορικής σημασίας μνημείο, του 16ου αιώνα, έχω ζήσει έναν υπαίθριο γάμο εκεί...ήταν πανέμορφα...όλα πανέμορφα και συνεχίζουν να είναι...
ΑΝΑΘΕΜΑ και τρισανάθεμα που έφυγε ο κόσμος των Πατησίων και τραβήχτηκε βόρεια κι έχτισε εκεί τον νεοπλουτισμό του, κακόγουστο και καταστροφικό από κάθε άποψη...
o tempora, o mores!
αχ ναι, μυρίζει καλοκαιράκι! ας είναι καλοκαιράκι κι όχι καμινάκι!
και το φετινό μου Μάη, νέρινο, με δάφνη, νυχτολούλουδο, φασκόμηλο, μέντα, λεβάντα, τριαντάφυλλα, ορτανσίες, γαριφαλάκια κινέζικα ... και ναι όλα απ' το μπαξεδάκι μου, μόνο το νυχτολούλουδο κλεψιμέϊκο (πρέπει πάντα ο Μάης μας να'χει και κάτι κλεμμένο πάνω του!)
και για να μην αγνοούμε τις συνθήκες του καιρού ιδού τι κατέγραφε ο μετεωρολογικός σταθμός του μπαλκονιού μου την ώρα της φωτογράφισης...λίγο πριν δηλαδή:
και η αλήθεια είναι πως άπαξ ξεκινήσει μια βδομάδα την κατρακύλα της δεν την προλαβαίνεις...
στο Κέντρο της Αθήνας τώρα: 22 Κελσίου και 55% υγρασία...βοριάς ήσυχος...ήσυχος μέχρις παρεξηγήσεως...μάλιστα απόψε θα βιώσουμε την απόλυτη άπνοια! το βράδυ δηλαδή ...
αν δεν έχετε αλλάξει τα ρουχικά σας, κάντε το...έρχεται καλή ζέστη...νομίζω με το καλό...να ζεσταθούν τα νερά να ξεκινήσουμε το ποθούμενο!
καλημέρα σε όλους...
α, τα φυτά μου εγκυμονούν κι επιφυλάσσομαι ... κλαδέματα γίνανε για το μαγιάτικο στεφάνι ... πάμε για το επόμενο κύμα άνθισης ...
να'μαστε πάλι εδώ σήμερα
έχετε κατά νου τα ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός; ε, κάτι τέτοιο θα παιχτεί σήμερα στον καιρό της Αθήνας...Βοριάς vs Νοτιάς, μόνο που εδώ το ματς θα είναι σικέ και θα παραχωρήσει ο ένας στον άλλον τη νίκη απλά και σπορτίβικα...σας καλοί σπόρτσμεν...
επίσης έχετε κατά νου πως όταν χαράζει ενωρίς και εσείς δεν θέτε να βιώσετε αυτό το ξύπνημα της μέρας, αλλά ένα κάπως αργότερο, ε, κατεβάστε τα ρολά των παραθύρων σας...συσκότιση! δημιουργία τεχνητού σκότους! ένα ακόμα προνόμιο της ωραίας αυτής χώρας και να γιατί οι βόρειοι μας ζηλεύουν...απλά αυτοί δεν έχουν παντζούρια και ρολά ... αχ Ελλάδα μου όμορφη με τις τόσες χάρες σου ...
σε μομάν α μον πτι μπαλκονάκι κι ενώ βρίσκεται υπό πλήρη ηλιοφάνεια το θερμόμετρο δείχνει 38 Κελσίου και 45% δείχνει το υγρασιόμετρο...
επίσης η φετινή Ανθοκομική της Κηφισιάς φτωχάτη ακόλουθος των κρίσιμων καιρών πλην με ενδιαφέροντα φυτά κάθε είδους...η χαρά πάντα περισσή σε τέτοιες περιπτώσεις ... μάτια και μύτη σε απόλυτη ευφορία ... εγώ πρόχειρα και γρήγορα πήρα τα βοτάνια μου ... πλατύφυλλο βασιλικό, μέντα, μελισσόχορτο και τσάι του βουνού ...
ενώ σας γράφω οι φωτιές σηκώνονται ολόρθες διακαείς
κι οι πανσέδες προσεύχονται με τα κεφάλια γυρισμένα στο ήλιο όλο εκστασιασμό!
τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το ροχαλητό του άυπνου Άραγκορν πλάι μου αυτή τη στιγμή...
γιαουρτλού ουρανός, ως χαμηλά η ασπράδα...ήλιος σκονισμένος
αυτοί λένε δυτικοί-βοριοδυτικοί οι άνεμοι...διατηρώ επιφυλάξεις...σαν σκόνη τρελή μου μοιάζει άρα νοτιάς ... το μετά δεν το ξέρω... το τώρα περιγράφω...
έγκυρες πληροφορίες απ' την ωτοστράντα στην Ιταλία βγαίνοντας απ' το βαπόρι Πάτρα-Πρίντιζι...ορατότητα χαμηλή και βροχόπτωση γερή...ένα είδος χειμώνα...στρέητ φρομ δε χόρση'ς μάουθ...(εντάξει βαριέμαι την αλλαγή γραμματοσειράς)
23 Κελσίου και 58% υγρασία απ' τον προσωπικό μου μετεωρολογικό σταθμό!
με σταγόνες στα μάτια είμαι και σιροπάκι βήχα
και Άραγκορν πάρε την γιγάντια πατούσα σου απ' το λάπτοπ, γιατί θα με κάνεις να γράψω Σουαχίλι........................
Τι ωραίες φωτογραφίες είναι αυτές ρε συ;
Τέλειες.
Τι ωραία λουλούδια!
Και πόσο βγάζουν αυτή την τόσο ιδιαίτερη αίσθηση που έχει η Αθήνα στο κέντρο της.
Το αρτιφισιέλ, τα κάγκελα, η αχνή διαίσθηση της πόλης ανάμεσά τους, οι απέναντι, το μαγαζί, ο δρόμος.
...
όσον αφορά τις φιλοφρονήσεις που μου κάνεις πιο πάνω, n’y a pas de quoi madame Le Chêne Pédonculé!
...
Στην συνονόματη οδό έχουμε και έναν τυπογράφο ακόμα (παλιότερα είχαμε περισσότερους) και μέχρι πρότινος μερικούς βιβλιοδέτες. Προσφάτως αποκτήσαμε και έναν οργανοποιό!
Και για να τιμήσουμε τις ευγενείς τέχνες της χαρακτικής και της τυπογραφίας αλλά και την ευγενή γραμματοσειρά του συνονόματου φιλέλληνα, ας θυμηθούμε και τους καρπούς των κόπων και του δικού σας ψευδονύμου:
Αλλά και προσγειωνόμενοι, ας αναλογιστούμε ότι είναι πολύ πιθανόν να βρισκόμαστε και οι δύο πάνω σε κάποιο ωραιότατο παρκέ από το ευγενές σας ξύλο ή από κάποιο αδελφάκι του:
...
χαχα ελπίζω να μη σε προσγείωσα πολύ απότομα στο ...παρκέ, αλλά είναι κι αυτό ένα πολύ ωραίο Αθηναίικο χαρακτηριστικό που μας γεμίζει αγάπη για το κέντρο της πόλης μας, έτσι όπως μας δώθηκε. (Και αξία επίσης).
Δεν ήθελα να πω ότι τη μισή μου ζωή την έχω περάσει στη Διδότου ως εργαζόμενη σε εκδοτικό οίκο...αλλά το λέω...
τον λατρεύω αυτό το δρόμο και τα μαγέρικα των Εξαρχείων τότε που τρώγαμε και φιλοσοφούσαμε όλοι οι φίλοι μετ' ευτελείας ανάμεσα στις 1.30μμ και τις 5.30μμ τα καλοκαίρια ειδικά που ήταν το κενό του τότε ωραρίου καταστημάτων...
και ναι το σπίτι μου έχει ελάχιστο πάτωμα που δεν είναι ξύλο δρυός και μάλιστα ψαροκόκκαλο! δεκαετία του '50 προς '60...
επίσης να πω ότι παρά τον κορεσμό στο μπαλκονάκι μου (δεν μπορώ να γυρίσω, μετά κόπου ποτίζω), δυο μέρες εγκόου αγόρασα και μια ροζ μικρή τριανταφυλλίτσα που κάνει για γλυκό, αυτές με τα κοντά κι αναρίθμητα πέταλα, που βγάζουν λουλούδια σε μπουκέτα κι όχι μεμονωμένα...
έχω τη χαρά αυτή τη στιγμή να παρατηρώ την αλλαγή του αέρα στην κίνηση των φυλλωμάτων της ακακίας εμπρός στο σπίτι μου
δεν μπορώ να μεταφέρω την ομορφιά,
αλλά να μια μουσική που ταιριάζει τέλεια στο θρόισμα αυτό που μοιάζει σχεδόν μυστηριακό, σαν να μην το κινεί ο άνεμος, αλλά η ίδια η ψυχή του δέντρου...
είπα να μη μιλήσω, αλλά φίλοι αγαπημένοι είναι πράμα αυτός ο καιρός τώρα;;; και δεν με νοιάζει η δρόσος όσο ότι αυτό το ασπροκαφέ κάνει κάτι σαν "κλαίει η μάνα μου στο μνήμα"
[επιτρέψτε μου να σχολιάσω εντελώς μουσικολογικά τα εκθαμβωτικά στο αυτί μου πρίμα και σεκόντα που εναλλάσσονται με τέρτσα μαστόρικα... με δυο εκθαμβωτικά αντιφατικές φωνές...μια λαϊκού ήθους και μια λυρικότατου... τη λάτρεψα αυτή την εκτέλεση!!! τώρα πώς θαμπώνεται το αυτί; κι όμως φίλοι θαμπώνεται!!!!...ερε γλέντια! όπως θα έλεγε ο φίλος μας ο Καμπούρης]
και μια σύντομη ενημέρωση εκ του εξωτερικού...
στην Ιταλία έσιαξε ο καιρός κι έγινε ξανά ανοιξιάτικος
στην δε Σουηδία ο Σουηδός φίλος φωτογραφήθηκε στην πρώτη ποδηλατική του βόλτα της χρονιάς (όπως το διαβάζετε!) με εξάρτηση που αρμόζει σε εξερεύνηση στον Βόρειο ή άντε στην καλύτερη στον Νότιο Πόλο και το κράνος του στο στήθος σαν σταυροφόρος που απεικονίζεται πριν φορέσει την περικεφαλαία του, ανέβει στο άτι του και επιτεθεί στους Αγαρηνούς!!!
ναι στριμμένε καιρέ! ό,τι και να κάνεις εγώ είχα ένα λαμπρό γελαστό πρωινό και δεν θα χάσω τη διάθεσή μου με τίποτα...
α, έπλυνα και τα ποδήλατά μου και τα έκανα σένια κι έλεγα να ξαμολυθώ στις άδειες αρτηρίες της πόλης - όταν οι άλλοι θα μέσα-γυρο-γυρνούσαν (ποδηλατικός γύρος της Αθήνας), εγώ θα εξω-γυρο-πήγαινα...
αλλά κρατήθηκα...(σικ Παναγιωτοπούλου!)
αναβλητική η μετεωρολόγος σας!!!
[σκύβει και ρωτά τον υπναρά Άραγκορν: Άραγκορν ξέχασα μήπως κάτι; απαντά ο Άραγκορν: όχι μαμά απ' όσο ξέρω...]
η Κωστάνζα κρυώνει, η Σουηδοί φίλοι μόλις έστειλαν φωτογραφίες που κάθονται στο τζάκι τους το ενεργειακό με τις χοντρές κάλτσες του χειμώνα και παραπονιούνται κι εμείς στη δροσούλα μιας παρατεταμένης Άνοιξης με ένα τσιμπημένο ακαθόριστης φοράς αεράκι συνεχώς, γύρη και σκόνη εναλλάξ μας έχουν κάνει τους αλλεργικούς να μην το πω ...
και ας μην πω για την Μαίρη που πνίγηκε μεσ' στο ίδιο της το πνευμόνι (εντάξει δεν έχει νόημα η περιγραφή μου, άκου πνίγηκε στο ίδιο της το πνευμόνι! αλλά αυτό μου'ρθε σαν έκφραση της παράξενης...και μακράν εμού το μελό, αλλά, ναι, ένα κορίτσι χαρισματικό μας λείπει και δεν έχουμε και πολλά...)
τα νέα πυκνώνουν αυτό τον καιρό κάπως δύσκολα και στενόχωρα κύρια για πρόσωπα αλλά και για την κάθε έκφανση της κοινωνικής μας ζωής...δεν θα μπω σε καμιά λεπτομέρεια, δεν πολυγουστάρω να κάνω νιανιά ό,τι συμβαίνει με μια πολιτικάντικη διάθεση που απεχθάνομαι...
εξ άλλου εδώ με τους ανέμους παλεύουμε ή μάλλον παλεύω κι εσείς με ανέχεστε...
καλό μας κουράγιο αγαπημένοι...
και μην κοιτάτε τι λέω...με λανθάνον ύφος νουάρ...
υπάρχει ένα φωτεινό σημείο που είναι αυτή η Κυριακή...
αυτό το ταπεινό φυτό που δέχεται όλες τις κακουχίες που η αστική ζωή του επιβάλλει και Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ!!! ομορφαίνει σχεδόν αόρατο κάθε ταχύ κι απρόσεκτο ή βεβαρημένο απ΄ την συνήθεια πέρασμά μας απ' την κουρασμένη φύση του αστικού τοπίου...
πικρή δάφνη ... τι να σκέφτηκε άραγε όποιος της χάρισε αυτή την ονομασία ... δεν το ψάχνω, αφήνω τη φαντασία μου να οργιάζει σε σχέση μ' αυτό το φυτό, εννοώ την ομορφιά των λουλουδιών του και τα σύμβολα και μηνύματα που φέρνει κάθε φορά που η ανθοφορία του είναι σχεδόν μεθυστική κι εκθαμβωτική ...
χτες, σαν καλή τεμπέλα, σταμάτησα εκεί στην Καλλιθέα, καθώς έφευγα απ' το Φλοίσβο, φορτωμένη όσο δεν λέγεται για το Κέντρο
για χάρη των ανθισμένων πικροδαφνών ...
αν η ασχήμια νομίζετε πως ξεχειλίζει παντού, μην αμελήσετε να σταθείτε και να αποδώσετε τιμές στην ομορφιά, σε όποια μορφή και όποια ποιότητα κι όποια ποσότητα κι αν τη συναντήσετε ...
"...αν η ασχήμια νομίζετε πως ξεχειλίζει παντού, μην αμελήσετε να σταθείτε και να αποδώσετε τιμές στην ομορφιά, σε όποια μορφή και όποια ποιότητα κι όποια ποσότητα κι αν τη συναντήσετε ...
κι αυτό είναι το μήνυμα της σημερινής μέρας ..."
.
Κι οχι μονο της σημερινης, αλλα καθε μερας θα συμπληρωνα.
Το απεδωσες τοσο καλα, Royal, τοσο καλα...
Ξανα καλημερα, σε ολους!!!
γιατί τέτοιο θε να είναι! όποιος με δει με μάσκα αύριο μην παραξενευτεί...
πάντως η θερμοκρασία στο Κέντρο είναι 23 Κελσίου αυτή τη στιγμή ενώ η υγρασία στα 69%...
ο ουρανός ανοιχτότατο ξανθό και η πλάση ανθεί και λουλουδίζει ...
ένα ζευγάρι περιστέρια κυνηγιούνται στα φυλλώματα της ακακίας εμπρός μου αυτή τη στιγμή και τα νέα απ' το κηπάριό μου είναι αρκετά, αλλά θα σταθώ σε ένα και μόνο φυτό σήμερα που είναι το αγιόκλημα...
το αγιόκλημα ή αιγόκλημα αφού περιέπλεξε χωρίς τη βοήθειά μου τα κλαράκια του που μακραίνουν και μακραίνουν στην περγκολίτσα, ΑΝΘΗΣΕ!
αυτά τα άνθη τα βυζαίναμε μικρά και δεν ξέρω γιατί δεν το κάνουμε και μεγάλοι κι όσο κι αν δεν δέχεται κάποιος τη δύναμη των φυτών στην βιοχημική ισορροπία της φύσης εγώ δεν θα παραλείψω να σας πω πως το αγιόκλημα με τους ανθούς του είναι ένα εξαιρετικά ιαματικό φυτό...αντιφλεγμονώδες, αντιβακτηριδιακό, αντιβιοτικό, αντιμικροβιακό...
τα άνθη του περισυλλέγονται νωρίς το πρωί και αποξηραίνονται και φυσικά χρησιμοποιούνται ως αφεψήματα...
όμως ας γίνουμε παιδιά πάλι κι ας βυζάξουμε το νέκταρ τους όπου τα βρούμε και μόνο για την ευχαρίστηση!
το μήνυμα της μέρας λοιπόν είναι να αγκαλιάσουμε χωρίς φόβο ό,τι στηρίζει την ύπαρξή μας και τον σκοπό της και να πάρουμε και να δώσουμε νέκταρ και γλύκα όσο δεν παίρνει ...
εν εγκλεισμώ λόγω σκόνης
βρήκα αυτούς τους μικρούς θησαυρούς και τους χαίρομαι μαζί σας...
και οι δυό περιστρέφονται γύρω απ' τον Χιλιάνο ποιητή Πάμπλο Νερούδα
με τη σκόνη σε επίπεδα τρομακτικά...η ορατότητα της Πεντέλης και του Υμηττού, αλλά και προς τη θάλασσα και τον Πειραιά ήταν πραγματικά δραματική τ' απόγευμα...
όμως τώρα στη φωλιά μου πίσω ξανακούω τα τραγούδια της Δανάης σε στίχους του Νερούδα και καταπιάστηκα να μάθω κάτι γι' αυτή τη χαρισματική γυναίκα και ένιωσα ντροπή για την άγνοιά μου που ήταν ευτυχής και πλήρης να την γνωρίζει ως το κοριτσάκι που τραγουδούσε στον Αττίκ ...
Η Δανάη Στρατηγοπούλου εκτός από καλή μουσικός ήταν καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο κι εγώ ζηλεύω όσο δεν λέγεται τη δεινότητά της στην χρήση της Χιλιάνικης γλώσσας, τον τρόπο που τραγουδάει, όλα τα ζηλεύω ...
παραθέτω το σχετικό λήμμα της Βικιπαίδεια έτσι για να καταλάβουμε μερικά περισσότερα γι' αυτό το σιωπηλό χαρισματικό πλάσμα
στο Δημοτικό που τέλειωσα επί Γεωργίου Παπανδρέου κι εννοώ τον Γέρο της Δημοκρατίας τον λεγόμενο, με Υπουργό Παιδείας Λουκή Ακρίτα, δημόσιο σχολείο, το 1ο Δημοτικό Καλλιθέας, ήμουνα σπασικλάκι πρώτης...
κι ευθύνεται η μαμά που η μόνη ασχολία της τότε περιορίστηκε στο να με μάθει την αλφαβήτα ταίζοντάς με μουρουνέλαιο και το γάλα μου με κανέλα (τρελό μπλιάχ, να γιατί ήμουνα καχεκτική) πριν καν πάω στην πρώτη τάξη, νήπιο δεν πηγαίναμε εμείς τότε...υπολογίστε το 1958, καραεμφυλιακή γενιά, μέσα στην καταστροφή και την φτώχια ακόμα, αλλά πορευόμασταν...
σημειωτέον στην πρώτη η δασκάλα μου ήταν και δασκάλα της μαμάς και η ζέση της μαμάς να μην πάω αδαής του αλφαβήτου είχε να κάνει μ' αυτό...ντρεπόταν να στείλει το παιδί της να μην ξέρει την αλφαβήτα αλλά και τη βασική αρίθμηση ... τι θα'λεγε η δασκάλα της γι' αυτήν ως μάνα;;;
και μετά όταν πήγα στην πρώτη η νουθεσία απ' όλους ήταν να μην βωμολοχώ και με μισήσει η δασκάλα που ήταν και δασκάλα της μαμάς, γιατί βωμολοχούσα ασυστόλως και γελούσαν οι φίλοι του θείου, ενώ οι φίλες της θείας λέγανε πώς θα πάει το παιδί σχολείο; θα γίνουμε ρεζίλι (όλοι μαζί θα γίνονταν ρεζίλι κι όχι μόνο η μαμά μου)
το παιδί πήγε σχολείο κι έγινε σπασικλάκι...
ως την έκτη...και απ' την τετάρτη ακόμα ήταν
1. απουσιολόγος, 2. υπεύθυνη των διδακτικών υλικών, όπως χάρτες, διαβήτες, χάρακες, τρίγωνα και άλλα περίεργα εργαλεία για τη διδασκαλία των πρώτων γνώσεων των μαθηματικών, της γεωγραφίας κλπ κλπ κλπ, 3. χτυπούσε το κουδούνι στα διαλείμματα, και ωωωωω 4. ήταν και βιβλιοθηκάριος...
επίσης αν κάποιο παιδάκι έσπαγε κανα πόδι ή ήταν άρρωστο εγώ και η κολλητή μου που ήταν παντελώς άσχετη και τραγικά ανεπίδεκτη στη χρήση της γλώσσας, κάναμε μάθημα στον άρρωστο μαθητή επιμελώς μετά το σχολείο...
μην ξεχνάτε όλοι οι συμμαθητές ήταν όχι μόνο γειτονόπουλα, αλλά και μέλη της ίδιας συμμορίας των παιχνιδιών δρόμου που κάναμε ως τρελοί, μαζεμένοι έξω απ' το σπίτι μου συμπτωματικά ...
κι αφού είπα όλα αυτά ... θέλω να καταλήξω πως κανένα παιδικό απωθημένο δεν θα με κάνει να περάσω στο απουσιολόγιό μου ή και να δημοσιεύσω τώρα εδώ, ποιοι και πόσοι λείπανε χτες...στην Ποδηλατοπορεία...
τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό όπως τότε ήταν τα πρώτα μαθήματα της ζωής μας...
κι ούτε θα μεταφέρω τα χτεσινά μαθήματα που σαν καλή μαθήτρια εγώ πήρα χτες στους άλλους που απουσίαζαν...
σιγή ιχθύος το λένε...
ποιώ την νήσσαν ίσως; κοινώς κάνω την πάπια;;;
καλημέρα σας! προσωπικά στενοχωρέθηκα πάντως και θα ένιωθα μια μοναξιά άνευ προηγουμένου χωρίς τους φίλους που γνώρισα και ήξερα και ήταν εκεί, πείθοντάς με πως κι αυτοί θα φύγουν τελευταίοι όπως κι εγώ, αφήνοντας το σπίτι καθαρό και συγυρισμένο για τους επόμενους...
κι ευγνωμονώ τον κ. Τάσο και τους δασκάλους και τους γονείς που με δέχτηκαν ξανά μαζί με τα παιδιά του υπέροχου Νέου Κόσμου κι ένιωσα χωρίς να ταυτοποιώ την αίσθηση, ακριβώς όπως νιώθω με το σκύλο μου, την αξία της αθωότητας και της αγνότητας στον αυθορμητισμό της συμμετοχής...απλά αυτό!!! και ζητώ συγνώμη που δεν μετείχα στην επιστροφή, ο ήλιος με έκανε κάπως ...
άλλά ναι, γέρασα και μάλλον παραμένω παιδί...ίσως και να πεθάνω παιδί...μάλλον επιμένω σ' αυτό, κινδυνεύοντας να μου καταλογιστεί παλιμπαιδισμός, αλλά πάλι πώς κανείς να πάλιν παιδίσει, αν δεν έχει γίνει "μεγάλος" ποτέ;
και γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου κάθε σκοπιμότητα και ό,τι άλλο σχετικό...
είπα να μην μιλήσω, αλλά δεν μπορώ να το κρατήσω...
η Documenta καλά κρατεί ... κι αν νομίζετε πως δεν είναι στο διάβα σας είστε γελασμένοι ... μη μου πει κάποιος πως δεν πέρασε απ' την Ομόνοια τελευταία ... μα πού ζεις, θα του πω ...
έπειτα αφίχθη το σκήνωμα και οι πρώτοι έσονται έσχατοι, καθότι η Αγία ήτο και Αυτοκράτειρα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ... με τη σημειολογία γοητεύομαι εν γένει ... εδώ την έχω ακόμα ανοιχτή ... ανολοκλήρωτη ...
μου τριβελίζει το μυαλό πως για μιάν Ελένη έγινε κοτζάμ Τρωικός Πόλεμος κι αν δεν ήταν ο συμπατριώτης μου ο Πανούργος, με το Δούρειό του Ίππο, θα ήταν ακόμα έξω απ' τα τείχη της Τροίας οι Ελληνάρες, να πολιορκούν, να τσακώνονται ποιός αρχηγεύει και ποιος πηδάει τις Χρησιίδες πρώτος ...
ω άβυσσος! αναρωτιέμαι αν αγάπησε ποτέ κανείς τίποτα, αν ερωτεύτηκε κανείς με την ευρεία αλλά βαθιά έννοια ή αν από πάντα όλα τα κινούσε ένα χαζό αλλά σκληρό γ@μhμeno τσαμπουκαλίκι!
(συγνώμη για τη γλαφυρότητα φταίει η διάθεσή μου σήμερα)
επίσης από σπόντα καθότι δεν έχω τηλεόραση είδα το σκηνικό στη βουλή όπου βουλευτής ρίχνει κάτι καλές σε άλλο βουλευτή που τόλμησε να φράξει τη θέα του την ώρα που τοποθετείτο περνώντας έμπροσθέν του ... (πώς τολμάς, πάρε τούτη, πάρε και κείνη!!!)
ο προεδρεύων ματαίως φώναζε ...φρουρά! φρουρά! βγάλτε τον έξω (αυτόν που μίλαγε και έριξε τις καλές στον άλλον που τον σκίασε με το πέρασμά του) ... φρουρά! φρουρά! φώναζε και ξαναφώναζε και κανείς μας δεν είδε κάποια φρουρά ... μα υπάρχει φρουρά ή λόγω κρίσης τη ρούφηξε η δίνη της;;; καημένη φρουρά!!!
κάπως έτσι "ξύπνησα" σήμερα και αναρωτήθηκα, πού βρίσκομαι;;; σε ποια διάσταση χώρου και χρόνου έχω διακτινιστεί;;;
απάντηση δεν έχω πέρα απ' το ότι ο καιρός ψύχρανε και κάνει μια ψιλοϋποτροπή προς τα οπίσω παρά προς το καλοκαίρι ... και δεν ξέρω εσείς αλλά εγώ επί μένω στα σανδαλάκια μου ...
αυτή τη στιγμή κι αυτό είναι απόλυτα ρεαλιστικό στο Κέντρο χαιρόμαστε μια συννεφιά που προσωπικά γουστάρω μια και ρέει λίγο βορειοευρωπαϊκό αίμα μέσα στις φλέβες μου ... κοινώς το θέλω το κρυάκι μου το πολύ ήλιο με θαμπώνει το βαμπίρ ...
αυτή τη στιγμή διαβάζω στον μετεωρολογικό εξοπλισμό μου 22 και κάτι ψιλά Κελσίου τη θερμοκρασία και 57 προς 58% την υγρασία ... ως και στο μηχάνημα επικρατεί μια κατάσταση Πυθίας "ήξεις, αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις" ... αυτό το πήγαιν' έλα ... αυτό το ερωτηματικό να φύγω εμπρός ή να κάτσω στ' αυγά μου; να ζεστάνω ή να κρυώσω; μιλάμε για κόλαση διλημάτων αγαπημένοι ...
προτείνω λουκουμάκια μαστίχας για παρηγοριά απ' τον χοντρό αποπροσανατολισμό, αν φυσικά τον νιώσατε σήμερα το πρωί όπως εγώ ας πούμε ...
Ωραίο το κρύο σήμερα.
Μ' αρέσει κι εμένα.
Το έργο της Ομόνοιας δεν είναι μέρος της Documenta14.
Είναι ένα έργο του οποίου την ανάθεση και την παραγωγή έχει η Στέγη.
Βέβαια δένει απόλυτα με το κλίμα της Documenta.
καλή σου μέρα, σ' ευχαριστώ για τη διόρθωση, δεν το' ψαξα λόγω απώθησης, παραπληροφορήθηκα κι εγώ, αλλά έτσι κι αλλιώς ... ω, ας μην γκρινιάζω ... στο παλιό συντριβάνι και την κυκλική κίνηση είμαι ακόμα η παλιομοδίτισσα!
καθώς κοιτώ την εικόνα του δορυφορικού google της Ομόνοιας αυτή τη στιγμή, αυτό που έχουν κάνει είναι να φαίνεται ο χώρος της Πλατείας σαν ένα στεγανό, ένα ακόμα κτίριο ... και η διέλευση των οχημάτων καθόλου Πλατείας ροή δεν δείχνει ... δεν ξέρω απ' αυτά, αλλά αυτός ήταν ο στόχος;;; θα το σκεφτώ ... τροφή για σκέψη!
Tο σκέπασμά της με ύφασμα καμουφλάζ επιδιώκει να ανάγει στο καταφύγιο, την απόκρυψη και την αλλαγή ταυτότητας.
Tο έργο αυτό πυροδοτεί σκέψεις πράγματι.
Το σκίαστρο-κάλλυμα-σκέπαστρο-πανί καμουφλάζ, θα είναι εκεί μέχρι τις 21 Μαΐου.
...
Στην αεροφωτογραφία του Gregor Schneider μ' αρέσουν τα δεντράκια που έχει ζωγραφίσει (τυπώσει) πάνω στο πανί, το σπιτάκι και το ρυάκι(;) ή μονοπάτι.
Επίσης έχουν ενδιαφέρον οι ουρές των κίρτινων ταξί.
Και το πόσο μαύροι είναι οι δρόμοι.
Προφανώς επεξεργασμένες φωτογραφίες.
...
Η εικόνα στο Google θα είναι έτσι ενώ η πρόσληψή της από τους κατοίκους της πόλης είναι αυτή:
γι' αυτό πάνε δυο-δυο οι Χιώτες...ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και σώζεται το πράγμα ... μ' αρέσει πώς το παρουσιάζεις, γιατί εγώ έτρεχα και δεν έκανα σπουδαία πράγματα να μάθω περισσότερα, άσε που τόσο βιαστικά που κοίταξα την από πάνω εικόνα που δεν πρόσεξα τα τυπωμένα πάνω στο ύφασμα δέντρα και ρυάκι ...
να σας πω πως άνοιξα τη συσκώτισή μου σήμερα το πρωί και τα είδα όλα χιονισμένα, δεν θα το πω, αλλά ότι βρέχει θα το πω μετά βεβαιότητος κι ότι τα ρυάκια της βροχής στα ρείθρα του δρόμου έχουν μιαν αφρίζουσα χροιά λόγω της γύρης και της σκόνης γενικότερα επίσης θα το πω ... κι επιτρέψτε μου να παραθέσω μαζί με το επίσης αδιάσειστο γεγονός ότι η θερμοκρασία είναι καβαλημένα (μα τι κουβέντα είναι αυτή μαντάμ!) 18 προς 19 Κελσίου και η υγρασία (κρατηθείτε φίλοι!) στο αξιοσέβαστο 83%...
να παραθέσω λέγω το παιδικό άσμα που απ' τον καιρό που ξέρω τον εαυτό μου κι ως τώρα ανελλιπώς διδάσκεται στα νήπια (ας κάνω τη Θεία Λένα σήμερα! κι έχω κι ένα σκασμένο ν' αλλάξω στην κόρη μου τη Ροζαλίτσα)
αχ λοιπόν ...
βρέχει! μέρα για μαγείρεμα και χορό
.
.
επίσης αν σας αρέσει δοκιμάστε ένα ρόφημα με λουίζα, ένα φυλλαράκι μέντα, μερικά ανθάκια αγιοκλήματος, φλουδάκια μοσχολέμονου και μελάκι ακακίας απ' την Κρήτη ...
που μου μαραζώσατε επειδή το γύρισε ο καιρός...σκεφτείτε πως γίνεται ένα γερό γενικό πότισμα και πως όλα θα αναζωογονηθούν και νεράκι θα μαζευτεί για τη ζέστη που έρχεται και πόσα ωραία κάνει το νεράκι...
νεράκι είναι μωρέ!
μην προσμένετε κάτι περισσότερο από 19 Κελσίου σήμερα, προσοχή στα κρυώματα, τα ιδρώματα και τα κρύα ρεύματα μετά ...
και για να ακριβολογήσω αυτή τη στιγμή στο Κέντρο πάντα της Αθήνας έχουμε εκτός της συνεχόμενης βροχούλας κι ένα βοριαδάκι σεμνό, αλλά δραστικό...
έχουμε 16 βαθμούληδες Κελσίου και 90% μεγαλοπρεπέστατη υγρασία ...
πάμε χειμωνιάτικά πάλι ... δεν πιστεύω να τα κρύψατε;
απ' τον ήλιο θα μεταβούμε στη βροχή απόψε και ο άνεμος κάνει συνέχεια σκάντζα βοριάς-νοτιάς ...
κοιτώ τα δελτία, αλλά παίρνω σημάδια κι απ' την όποια φύση του αστικού χώρου που διαβιώ ... ας πούμε όταν στη βροχή ακούς πουλιά να κελαηδούν αυτά ξέρουν πως σύντομα θα καλωσυνέψει (έγινε αυτό στη γειτονιά μου)
σήμερα η μαρτυρία μου έρχεται απ' τα φυτά μου...έχω σε μια ζαρντινιερούλα δυό ρίζες κυκλάμινα και άλλες δυο πανσέδες φυτεμένα κάποια στιγμή τον Οκτώβριο ...
τα δυό φυτά φέτος μοιάζει να μοιράστηκαν τους χρόνους άνθησής τους...το χειμώνα τα κυκλάμινα...την άνοιξη οι πανσέδες ...
τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο όπου οι πανσέδες αρχίζουν να σήπονται και περίμενα να δω ως σήμερα την εξέλιξη ...
σήμερα ανασήκωσα τα φυλλώματά τους που σκέπαζαν ερμητικά τα κυκλάμινα τόσο καιρό για να δω πώς θα αντιμετωπίσω την κατάσταση ... αν θα τα ξεριζώσω ή θα τα κλαδέψω σύρριζα ως ν' αποφασίσει η φύση τους την πορεία τους ...
και ω! του θαύματος που όμως έχει λογική εξήγηση ...
τα κυκλάμινα είναι ανθισμένα ... έχουν αναπτύξει μπουμπουκάκια!
λέω λοιπόν εγώ το συμπέρασμά μου, πως τα κυκλάμινα κατ' εξοχήν φυτά του ψυχρού και υγρού καιρού, προστατευμένα απ' τη σκιά των φουντωμένων πανσέδων σε συνδυασμό με τον ψυχρό πρόσφατα καιρό ... θεώρησαν πως είναι εποχή για ανθοφορία!!! να υποθέσω πως το σύστημα αυτοσυντήρησής τους με ειδοποιεί πως αυτός ο υγρός και ψυχρός καιρός θα έχει διάρκεια; κάτι σαν φθινοπωρινή συνθήκη;
εδώ τη βλέπουμε μια χλωμάδα στο ουράνιο στερέωμα ήδη, μ' έναν ηλιάκο που κάνει όπως κι ό,τι μπορεί! ας του το αναγνωρίσουμε...
η θερμοκρασία δεν θα ξεπεράσει τους 24 Κελσίου...
αυτή τη στιγμή στον μικρό μετεωρολογικό μου σταθμό διαβάζω 22 Κελσίου και 71% ...
και με μια βαθιά διάθεση να σκέφτομαι την ματαιότητα και πώς μέσα της ό,τι αξίζει είναι όσα νιώθουμε και πράττουμε και μας κάνουν βαθιά ανθρώπους με σακούλια εμπειριών, κυκλάμινα κι εμείς που συναισθανόμαστε πότε είναι καλά για να κάνουμε αυτό ή το άλλο ... καιρός για άνθιση λέει το δικό μου σύστημα αυτοσυντήρησης ... καιρός για χαμόγελο ...
χέζουμε τα 4α και τα 5α μνημόνια, επίσης χέζουμε τα πολλά λεφτά κι εκτιμούμε όσα μας χρειάζονται που πρέπει να τα διαχειριζόμαστε με έγνοια και φειδώ για λόγους αξιοπρέπειας...καλό κουράγιο στους νέους κι αυτούς που έχουν δρόμο πολύ ακόμα, σ' ένα κόσμο εν πολέμω με θύματα πραγματικά...
σ' όσους φαίνομαι χαζοχαρούμενη δεν είμαι...φοβισμένη είμαι και γαντζώνομαι ή φτιάχνω ομορφιές για να γαντζώνομαι...
μια απώλεια ενός εκ των δύο σουηδών φίλων μου με κάνει εντελώς σκεφτική, επιπέδου η ζωή είναι μικρή κι εμείς μέσα της κάτι μεγάλο και πολύτιμο για να το κάνουμε ένα σκουπίδι...καθ' ένας από μας είναι ένας μικρός θεός...εκείνος έφτιαχνε εικόνες και παιδικά παραμύθια...ο Τορ, σκανδιναυός θεός όπως ο Διας...κουμαντάριζε κεραυνούς, θύελες, ουράνια! λάτρευε τις βελανιδιές και τις προστάτευε...με τον Τορ είχαμε κοινό τα βιβλία και την αγάπη της βελανιδιάς...παρεμπιπτόντως και το ποδήλατο...ποδηλατούσε μέχρι την τελευταία του στιγμή ο τυχερός!
βαθιά συγκινημένη και χαρούμενη που μεγαλώνω ανάμεσα σε χαρισματικούς ανθρώπους ...
ήρθα πριν μισή ώρα...βρόντηξα με τακτ τις σακούλες στο πάτωμα της κουζίνας ενώ ο Άραγκορν γκρέμιζε το σπίτι απ' τη χαρά του που με είδε...
ψώνια στο Φλοίσβο!!!
ένα μικρό πανηγυράκι με καλούδια πλάι στο καρνάγιο...δεν μπόρεσα να φωτογραφίσω, έχει γεμίσει το κινητό και δεν έχει χώρο...θέλει φωτογραφική μηχανή, γιατί το καρνάγιο βρίσκεται σε οργασμό...προχτές μετέφεραν με γερανό ένα ιστιοφόρο...λατρεύω αυτή τη διαδικασία, έχω φωτογραφίσει παλιότερα κάτι τέτοιο με μεγαλύτερο πλεούμενο στην μαρίνα του Αλίμου...
αμέσως έφτιαξα μια σαλατίτσα και είχα μαγειρέψει ένα συνοθύλευμα με γίγαντες, καρότο, κρεμύδι, σεληνόριζα και γλυκοπατάτα και δυο σούπερ-καυτερίτσες-πιπερίτσες κι αντζούγιες σαν ντεσού στη γλύκα του συνοθυλεύματος και ομολογώ πως τα έφαγα μετά ικανής ευχαριστήσεως υπό τους ήχους της Ανοίξεως του κ. Βιβάλντι...
μιλ μερσί μεσιέ Διδότε! καλήν απόλαυση εύχομαι! ξέρετε άραγε ότι ο Διδότος ήτο λαμπρός Γάλλος τυπογράφος (Didot);;; (τι ρωτάω κι εγώ;;;) η οδός ΔΙδότου στα Εξάρχεια χάριν αυτού ονοματίστηκε...
εν πάσει περιπτώσει ζέστη λοιπόν σήμερα και ζουζούνια μπαίνανε στη μύτη μου συνέχεια...
ήδη εν θερμώ ευρισκόμαστε, δεν θα πω πόσο εν θερμώ και πόσο εν υγρώ, γιατί αυτή τη στιγμή ο ήλιος είναι καταπάνω στο μπαλκονάκι μου και ο υγροθερμογράφος που έχω εκεί θα δείξει παραπλανητικό αποτέλεσμα ... ούτε θα σας πω τα μαντάτα του μετεό ... όχι!
αλλά σας χαρίζω αυτά τα δυο ανοιγμένα τριαντάφυλλα απ΄το μπαλκονάκι μου και μην παρεξηγείτε τη χαρά μου, αφού οι καημένες οι τριανταφυλλίτσες μου σε μια σταλιά γλαστρούλες, σ' έναν απ' τους πολλούς πρώτους ορόφους,πάνω σε μια απ' τις κεντρικές αρτηρίες του Κέντρου της Αθήνας, με τα συνεπακόλουθα αυτής της σχέσης με την έντονη κυκλοφορία, παράγουν Άνοιξη και χαρά για όλους μας, εντός κι εκτός σπιτιού...σημειωτέον και οι οκτώ γλαστρούλες είναι μυρωδάτες τριανταφυλλιές κι όχι απλά διακοσμητικές ...
μακάρι να σας έστελνα και την ευωδιά τους
η scarlet
η rosy
το κοιτούσα το νέο νυχάκι της σελήνης με τις μυτούλες του να σηκώνονται μέσα στην θολή ασπράδα της ατμόσφαιρας, η κοιλιά της βαριά κάτω ... πάνω απ' την Αγίου Μελετίου προς Αχαρνών πάντα...κάπως θλιμμένο ήταν όπως τραγούδι της αγάπης και του χαμού
με τον Άραγκορν ερωτευμένο με μια πίτμπουλ πιτσιρίκα, κατηφορίζαμε την Αριστοτέλους... μυρωδιές "εφουμέρναμ' ένα βράδυ αργιλέ, σπαχάνη, μαύρη..." ειδικά αυτή την τελευταία με ήχους που δεν έχω ξανακούσει και δεν αποπειρώμαι να σας περιγράψω πολύ δε περισσότερο να βρω και να σας δείξω...δεν είμαι καλή μ' αυτά...
ήσυχος δρόμος, τα μπακάλικα των Πακιστανών ανοιχτά, αγόρασα μια κασάβα και ψάχνω να βρω πώς να τη φτιάξω, πρώτη φορά δοκιμάζω αυτή την παράξενη ρίζα...
η έρευνά μου μου είπε πως μόνο εδώ δεν την ξέραμε...ρώτησα τον μαγαζάτορα μου είπε "αφρικάνικη πατάτα", εγώ όμως την βλέπω στα μενού πολλών εθνικοτήτων...κάτι έμαθα... που εμείς οι πάνω απ' την Πατησίων δεν θα μαθαίναμε...ώσπου ήρθα κι έμεινα κάτω απ' την Πατησίων...
Πατησίων αυτό το ποτάμι που χωρίζει στα δυό μια περιοχή... εμείς του Αγίου Παντελεήμονα και οι άλλοι...
η μέρα ήταν ζεστή προς καλοκαιρινή, με ένα νοτιαδάκι που θόλωνε την Ακρόπολη, εγώ από 'κει κρίνω αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή ή όχι, ο ορίζοντάς μου είναι η Ακρόπολη
στο κομοδίνο μου έχω ένα βαζάκι ρετσέλι τριαντάφυλλο και πριν κοιμηθώ τρώω μια κουταλίτσα αχαμνή, έτσι γιατί αν με φιλήσει το όνειρο να γευτεί πως διάβηκα έναν ροδώνα χωρίς να τσιγκουνευτώ να αισθανθώ τις χάρες του ...
διάβασα κάπου εδώ πως ο Έρωτας πάει στο Ποδηλατοδρόμιο...μα ποιος Έρωτας; εγώ ντρέπομαι και που το διαβάζω...αν ο Έρωτας είναι αυτό...εγώ ντρέπομαι...όχι από σεμνοτυφία...ντρέπομαι το θεό, τι θα σκεφτεί, μη και μας αρνηθεί ολωσδιόλου σ' αυτή τη γωνιά της Γης, που τον εναποθέτουμε στα ράφια με τα διεγερτικά εμπορεύσιμα των ανέραστων...μερκαντίλι κι ο Έρωτας;
Πώς αλλιώς να περιγράψει κάποιος την τάση να κυριαρχήσει η σκόνη, η γύρη το ο,τιδήποτε τέλος πάντων κάνει αδιαφανή τον αέρα που αναπνέουμε και ορισμένοι από μας αναγκαζόμαστε χωρίς να είμαστε κρυωμένοι να συμπεριφερόμαστε ως κρυωμένοι... η κατάληξη -ισμος νομίζω είναι ό,τι πρέπει για την περίσταση κι έτσι λεξιέπλασα τον Σκονισμό!
κι επειδή ο αήρ είναι βορέας λανθάνων, η σκόνη ουδόλως εκ της Σαχάρας προέρχεται, αλλά ό,τι αιωρείται είναι σκόνη εκ των ενόντων...
κι επειδή σήμερα εγώ και η Πέρλα πλανιόμασταν με τη φίλη μας την Ε. στη γειτονιά, θέλω να πω πως ήταν υπέροχες οι ανθισμένες ακακίες, αλλά και οι κάτοικοι που ρέμβαζαν στις πλατείες στις καφετέριές τους κι όπως περάσαμε απ' τη Λευκωσίας, εκεί στο 41 καταθλίβηκα για το υπέροχο Αττενέ, που έχουμε δει ένα σωρό ωραίες ταινίες τα καλοκαίρια στο ύπαιθρό του, δίπλα και η εκκλησούλα του Αγίου Ανδρέα, ιστορικής σημασίας μνημείο, του 16ου αιώνα, έχω ζήσει έναν υπαίθριο γάμο εκεί...ήταν πανέμορφα...όλα πανέμορφα και συνεχίζουν να είναι...
ΑΝΑΘΕΜΑ και τρισανάθεμα που έφυγε ο κόσμος των Πατησίων και τραβήχτηκε βόρεια κι έχτισε εκεί τον νεοπλουτισμό του, κακόγουστο και καταστροφικό από κάθε άποψη...
o tempora, o mores!
αχ ναι, μυρίζει καλοκαιράκι! ας είναι καλοκαιράκι κι όχι καμινάκι!
καλό μήνα μ' ένα μικρασιάτικο αγαπημένο!
της τριανταφυλλιάς τα φύλλα θα τα κάνω φορεσιά...
και το φετινό μου Μάη, νέρινο, με δάφνη, νυχτολούλουδο, φασκόμηλο, μέντα, λεβάντα, τριαντάφυλλα, ορτανσίες, γαριφαλάκια κινέζικα ... και ναι όλα απ' το μπαξεδάκι μου, μόνο το νυχτολούλουδο κλεψιμέϊκο (πρέπει πάντα ο Μάης μας να'χει και κάτι κλεμμένο πάνω του!)
και για να μην αγνοούμε τις συνθήκες του καιρού ιδού τι κατέγραφε ο μετεωρολογικός σταθμός του μπαλκονιού μου την ώρα της φωτογράφισης...λίγο πριν δηλαδή:
πάντα υπό σκιάν...
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!!!
και η αλήθεια είναι πως άπαξ ξεκινήσει μια βδομάδα την κατρακύλα της δεν την προλαβαίνεις...
στο Κέντρο της Αθήνας τώρα: 22 Κελσίου και 55% υγρασία...βοριάς ήσυχος...ήσυχος μέχρις παρεξηγήσεως...μάλιστα απόψε θα βιώσουμε την απόλυτη άπνοια! το βράδυ δηλαδή ...
αν δεν έχετε αλλάξει τα ρουχικά σας, κάντε το...έρχεται καλή ζέστη...νομίζω με το καλό...να ζεσταθούν τα νερά να ξεκινήσουμε το ποθούμενο!
καλημέρα σε όλους...
α, τα φυτά μου εγκυμονούν κι επιφυλάσσομαι ... κλαδέματα γίνανε για το μαγιάτικο στεφάνι ... πάμε για το επόμενο κύμα άνθισης ...
να'μαστε πάλι εδώ σήμερα
έχετε κατά νου τα ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός; ε, κάτι τέτοιο θα παιχτεί σήμερα στον καιρό της Αθήνας...Βοριάς vs Νοτιάς, μόνο που εδώ το ματς θα είναι σικέ και θα παραχωρήσει ο ένας στον άλλον τη νίκη απλά και σπορτίβικα...σας καλοί σπόρτσμεν...
επίσης έχετε κατά νου πως όταν χαράζει ενωρίς και εσείς δεν θέτε να βιώσετε αυτό το ξύπνημα της μέρας, αλλά ένα κάπως αργότερο, ε, κατεβάστε τα ρολά των παραθύρων σας...συσκότιση! δημιουργία τεχνητού σκότους! ένα ακόμα προνόμιο της ωραίας αυτής χώρας και να γιατί οι βόρειοι μας ζηλεύουν...απλά αυτοί δεν έχουν παντζούρια και ρολά ... αχ Ελλάδα μου όμορφη με τις τόσες χάρες σου ...
σε μομάν α μον πτι μπαλκονάκι κι ενώ βρίσκεται υπό πλήρη ηλιοφάνεια το θερμόμετρο δείχνει 38 Κελσίου και 45% δείχνει το υγρασιόμετρο...
επίσης η φετινή Ανθοκομική της Κηφισιάς φτωχάτη ακόλουθος των κρίσιμων καιρών πλην με ενδιαφέροντα φυτά κάθε είδους...η χαρά πάντα περισσή σε τέτοιες περιπτώσεις ... μάτια και μύτη σε απόλυτη ευφορία ... εγώ πρόχειρα και γρήγορα πήρα τα βοτάνια μου ... πλατύφυλλο βασιλικό, μέντα, μελισσόχορτο και τσάι του βουνού ...
ενώ σας γράφω οι φωτιές σηκώνονται ολόρθες διακαείς
κι οι πανσέδες προσεύχονται με τα κεφάλια γυρισμένα στο ήλιο όλο εκστασιασμό!
τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το ροχαλητό του άυπνου Άραγκορν πλάι μου αυτή τη στιγμή...
αγαπημένοι Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΦΟΡΙΑ
γιαουρτλού ουρανός, ως χαμηλά η ασπράδα...ήλιος σκονισμένος
αυτοί λένε δυτικοί-βοριοδυτικοί οι άνεμοι...διατηρώ επιφυλάξεις...σαν σκόνη τρελή μου μοιάζει άρα νοτιάς ... το μετά δεν το ξέρω... το τώρα περιγράφω...
έγκυρες πληροφορίες απ' την ωτοστράντα στην Ιταλία βγαίνοντας απ' το βαπόρι Πάτρα-Πρίντιζι...ορατότητα χαμηλή και βροχόπτωση γερή...ένα είδος χειμώνα...στρέητ φρομ δε χόρση'ς μάουθ...(εντάξει βαριέμαι την αλλαγή γραμματοσειράς)
23 Κελσίου και 58% υγρασία απ' τον προσωπικό μου μετεωρολογικό σταθμό!
με σταγόνες στα μάτια είμαι και σιροπάκι βήχα
και Άραγκορν πάρε την γιγάντια πατούσα σου απ' το λάπτοπ, γιατί θα με κάνεις να γράψω Σουαχίλι........................
Τι ωραίες φωτογραφίες είναι αυτές ρε συ;
ελπίζω να μη σε προσγείωσα πολύ απότομα στο ...παρκέ, αλλά είναι κι αυτό ένα πολύ ωραίο Αθηναίικο χαρακτηριστικό που μας γεμίζει αγάπη για το κέντρο της πόλης μας, έτσι όπως μας δώθηκε. (Και αξία επίσης).
Τέλειες.
Τι ωραία λουλούδια!
Και πόσο βγάζουν αυτή την τόσο ιδιαίτερη αίσθηση που έχει η Αθήνα στο κέντρο της.
Το αρτιφισιέλ, τα κάγκελα, η αχνή διαίσθηση της πόλης ανάμεσά τους, οι απέναντι, το μαγαζί, ο δρόμος.
...
όσον αφορά τις φιλοφρονήσεις που μου κάνεις πιο πάνω, n’y a pas de quoi madame Le Chêne Pédonculé!
...
Στην συνονόματη οδό έχουμε και έναν τυπογράφο ακόμα (παλιότερα είχαμε περισσότερους) και μέχρι πρότινος μερικούς βιβλιοδέτες. Προσφάτως αποκτήσαμε και έναν οργανοποιό!
Και για να τιμήσουμε τις ευγενείς τέχνες της χαρακτικής και της τυπογραφίας αλλά και την ευγενή γραμματοσειρά του συνονόματου φιλέλληνα, ας θυμηθούμε και τους καρπούς των κόπων και του δικού σας ψευδονύμου:
Αλλά και προσγειωνόμενοι, ας αναλογιστούμε ότι είναι πολύ πιθανόν να βρισκόμαστε και οι δύο πάνω σε κάποιο ωραιότατο παρκέ από το ευγενές σας ξύλο ή από κάποιο αδελφάκι του:
...
χαχα
Σ' ευχαριστώ πολύ για την ομορφιά!
Δεν ήθελα να πω ότι τη μισή μου ζωή την έχω περάσει στη Διδότου ως εργαζόμενη σε εκδοτικό οίκο...αλλά το λέω...
τον λατρεύω αυτό το δρόμο και τα μαγέρικα των Εξαρχείων τότε που τρώγαμε και φιλοσοφούσαμε όλοι οι φίλοι μετ' ευτελείας ανάμεσα στις 1.30μμ και τις 5.30μμ τα καλοκαίρια ειδικά που ήταν το κενό του τότε ωραρίου καταστημάτων...
και ναι το σπίτι μου έχει ελάχιστο πάτωμα που δεν είναι ξύλο δρυός και μάλιστα ψαροκόκκαλο! δεκαετία του '50 προς '60...
επίσης να πω ότι παρά τον κορεσμό στο μπαλκονάκι μου (δεν μπορώ να γυρίσω, μετά κόπου ποτίζω), δυο μέρες εγκόου αγόρασα και μια ροζ μικρή τριανταφυλλίτσα που κάνει για γλυκό, αυτές με τα κοντά κι αναρίθμητα πέταλα, που βγάζουν λουλούδια σε μπουκέτα κι όχι μεμονωμένα...
επιφυλάσσεται η τρελή!
έχω τη χαρά αυτή τη στιγμή να παρατηρώ την αλλαγή του αέρα στην κίνηση των φυλλωμάτων της ακακίας εμπρός στο σπίτι μου
δεν μπορώ να μεταφέρω την ομορφιά,
αλλά να μια μουσική που ταιριάζει τέλεια στο θρόισμα αυτό που μοιάζει σχεδόν μυστηριακό, σαν να μην το κινεί ο άνεμος, αλλά η ίδια η ψυχή του δέντρου...
Η νύχτα του Ανοιξιάτικου λουλουδένιου Φεγγαροποταμού
είπα να μη μιλήσω, αλλά φίλοι αγαπημένοι είναι πράμα αυτός ο καιρός τώρα;;; και δεν με νοιάζει η δρόσος όσο ότι αυτό το ασπροκαφέ κάνει κάτι σαν "κλαίει η μάνα μου στο μνήμα"
[επιτρέψτε μου να σχολιάσω εντελώς μουσικολογικά τα εκθαμβωτικά στο αυτί μου πρίμα και σεκόντα που εναλλάσσονται με τέρτσα μαστόρικα... με δυο εκθαμβωτικά αντιφατικές φωνές...μια λαϊκού ήθους και μια λυρικότατου... τη λάτρεψα αυτή την εκτέλεση!!! τώρα πώς θαμπώνεται το αυτί; κι όμως φίλοι θαμπώνεται!!!!
...ερε γλέντια! όπως θα έλεγε ο φίλος μας ο Καμπούρης]
και μια σύντομη ενημέρωση εκ του εξωτερικού...
στην Ιταλία έσιαξε ο καιρός κι έγινε ξανά ανοιξιάτικος
στην δε Σουηδία ο Σουηδός φίλος φωτογραφήθηκε στην πρώτη ποδηλατική του βόλτα της χρονιάς (όπως το διαβάζετε!) με εξάρτηση που αρμόζει σε εξερεύνηση στον Βόρειο ή άντε στην καλύτερη στον Νότιο Πόλο και το κράνος του στο στήθος σαν σταυροφόρος που απεικονίζεται πριν φορέσει την περικεφαλαία του, ανέβει στο άτι του και επιτεθεί στους Αγαρηνούς!!!
ναι στριμμένε καιρέ! ό,τι και να κάνεις εγώ είχα ένα λαμπρό γελαστό πρωινό και δεν θα χάσω τη διάθεσή μου με τίποτα...
α, έπλυνα και τα ποδήλατά μου και τα έκανα σένια κι έλεγα να ξαμολυθώ στις άδειες αρτηρίες της πόλης - όταν οι άλλοι θα μέσα-γυρο-γυρνούσαν (ποδηλατικός γύρος της Αθήνας), εγώ θα εξω-γυρο-πήγαινα...
αλλά κρατήθηκα...(σικ Παναγιωτοπούλου!)
αναβλητική η μετεωρολόγος σας!!!
[σκύβει και ρωτά τον υπναρά Άραγκορν: Άραγκορν ξέχασα μήπως κάτι; απαντά ο Άραγκορν: όχι μαμά απ' όσο ξέρω...]
η Κωστάνζα κρυώνει, η Σουηδοί φίλοι μόλις έστειλαν φωτογραφίες που κάθονται στο τζάκι τους το ενεργειακό με τις χοντρές κάλτσες του χειμώνα και παραπονιούνται κι εμείς στη δροσούλα μιας παρατεταμένης Άνοιξης με ένα τσιμπημένο ακαθόριστης φοράς αεράκι συνεχώς, γύρη και σκόνη εναλλάξ μας έχουν κάνει τους αλλεργικούς να μην το πω ...
και ας μην πω για την Μαίρη που πνίγηκε μεσ' στο ίδιο της το πνευμόνι (εντάξει δεν έχει νόημα η περιγραφή μου, άκου πνίγηκε στο ίδιο της το πνευμόνι! αλλά αυτό μου'ρθε σαν έκφραση της παράξενης...και μακράν εμού το μελό, αλλά, ναι, ένα κορίτσι χαρισματικό μας λείπει και δεν έχουμε και πολλά...)
τα νέα πυκνώνουν αυτό τον καιρό κάπως δύσκολα και στενόχωρα κύρια για πρόσωπα αλλά και για την κάθε έκφανση της κοινωνικής μας ζωής...δεν θα μπω σε καμιά λεπτομέρεια, δεν πολυγουστάρω να κάνω νιανιά ό,τι συμβαίνει με μια πολιτικάντικη διάθεση που απεχθάνομαι...
εξ άλλου εδώ με τους ανέμους παλεύουμε ή μάλλον παλεύω κι εσείς με ανέχεστε...
καλό μας κουράγιο αγαπημένοι...
και μην κοιτάτε τι λέω...με λανθάνον ύφος νουάρ...
υπάρχει ένα φωτεινό σημείο που είναι αυτή η Κυριακή...
να 'μαστε πολλοί και μαχητικοί!
αυτό το ταπεινό φυτό που δέχεται όλες τις κακουχίες που η αστική ζωή του επιβάλλει και Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ!!! ομορφαίνει σχεδόν αόρατο κάθε ταχύ κι απρόσεκτο ή βεβαρημένο απ΄ την συνήθεια πέρασμά μας απ' την κουρασμένη φύση του αστικού τοπίου...
πικρή δάφνη ... τι να σκέφτηκε άραγε όποιος της χάρισε αυτή την ονομασία ... δεν το ψάχνω, αφήνω τη φαντασία μου να οργιάζει σε σχέση μ' αυτό το φυτό, εννοώ την ομορφιά των λουλουδιών του και τα σύμβολα και μηνύματα που φέρνει κάθε φορά που η ανθοφορία του είναι σχεδόν μεθυστική κι εκθαμβωτική ...
χτες, σαν καλή τεμπέλα, σταμάτησα εκεί στην Καλλιθέα, καθώς έφευγα απ' το Φλοίσβο, φορτωμένη όσο δεν λέγεται για το Κέντρο
για χάρη των ανθισμένων πικροδαφνών ...
αν η ασχήμια νομίζετε πως ξεχειλίζει παντού, μην αμελήσετε να σταθείτε και να αποδώσετε τιμές στην ομορφιά, σε όποια μορφή και όποια ποιότητα κι όποια ποσότητα κι αν τη συναντήσετε ...
κι αυτό είναι το μήνυμα της σημερινής μέρας
"...αν η ασχήμια νομίζετε πως ξεχειλίζει παντού, μην αμελήσετε να σταθείτε και να αποδώσετε τιμές στην ομορφιά, σε όποια μορφή και όποια ποιότητα κι όποια ποσότητα κι αν τη συναντήσετε ...
κι αυτό είναι το μήνυμα της σημερινής μέρας ..."
.
Κι οχι μονο της σημερινης, αλλα καθε μερας θα συμπληρωνα.
Το απεδωσες τοσο καλα, Royal, τοσο καλα...
Ξανα καλημερα, σε ολους!!!
γιατί τέτοιο θε να είναι! όποιος με δει με μάσκα αύριο μην παραξενευτεί...
πάντως η θερμοκρασία στο Κέντρο είναι 23 Κελσίου αυτή τη στιγμή ενώ η υγρασία στα 69%...
ο ουρανός ανοιχτότατο ξανθό και η πλάση ανθεί και λουλουδίζει ...
ένα ζευγάρι περιστέρια κυνηγιούνται στα φυλλώματα της ακακίας εμπρός μου αυτή τη στιγμή και τα νέα απ' το κηπάριό μου είναι αρκετά, αλλά θα σταθώ σε ένα και μόνο φυτό σήμερα που είναι το αγιόκλημα...
το αγιόκλημα ή αιγόκλημα αφού περιέπλεξε χωρίς τη βοήθειά μου τα κλαράκια του που μακραίνουν και μακραίνουν στην περγκολίτσα, ΑΝΘΗΣΕ!
αυτά τα άνθη τα βυζαίναμε μικρά και δεν ξέρω γιατί δεν το κάνουμε και μεγάλοι κι όσο κι αν δεν δέχεται κάποιος τη δύναμη των φυτών στην βιοχημική ισορροπία της φύσης εγώ δεν θα παραλείψω να σας πω πως το αγιόκλημα με τους ανθούς του είναι ένα εξαιρετικά ιαματικό φυτό...αντιφλεγμονώδες, αντιβακτηριδιακό, αντιβιοτικό, αντιμικροβιακό...
τα άνθη του περισυλλέγονται νωρίς το πρωί και αποξηραίνονται και φυσικά χρησιμοποιούνται ως αφεψήματα...
όμως ας γίνουμε παιδιά πάλι κι ας βυζάξουμε το νέκταρ τους όπου τα βρούμε και μόνο για την ευχαρίστηση!
το μήνυμα της μέρας λοιπόν είναι να αγκαλιάσουμε χωρίς φόβο ό,τι στηρίζει την ύπαρξή μας και τον σκοπό της και να πάρουμε και να δώσουμε νέκταρ και γλύκα όσο δεν παίρνει ...
καλή μέρα σε όλους!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ωωωωωω...you're my honeysuckle rose
εν εγκλεισμώ λόγω σκόνης
βρήκα αυτούς τους μικρούς θησαυρούς και τους χαίρομαι μαζί σας...
και οι δυό περιστρέφονται γύρω απ' τον Χιλιάνο ποιητή Πάμπλο Νερούδα
Εδώ ο Che απαγγέλει το Farewell
κι εδώ η δική μας Δανάη Στρατηγοπούλου τον τραγουδά ...
με τη σκόνη σε επίπεδα τρομακτικά...η ορατότητα της Πεντέλης και του Υμηττού, αλλά και προς τη θάλασσα και τον Πειραιά ήταν πραγματικά δραματική τ' απόγευμα...
όμως τώρα στη φωλιά μου πίσω ξανακούω τα τραγούδια της Δανάης σε στίχους του Νερούδα και καταπιάστηκα να μάθω κάτι γι' αυτή τη χαρισματική γυναίκα και ένιωσα ντροπή για την άγνοιά μου που ήταν ευτυχής και πλήρης να την γνωρίζει ως το κοριτσάκι που τραγουδούσε στον Αττίκ ...
Η Δανάη Στρατηγοπούλου εκτός από καλή μουσικός ήταν καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο κι εγώ ζηλεύω όσο δεν λέγεται τη δεινότητά της στην χρήση της Χιλιάνικης γλώσσας, τον τρόπο που τραγουδάει, όλα τα ζηλεύω ...
παραθέτω το σχετικό λήμμα της Βικιπαίδεια έτσι για να καταλάβουμε μερικά περισσότερα γι' αυτό το σιωπηλό χαρισματικό πλάσμα
Δανάη Στρατηγοπούλου
έχω ένα παιδικό απωθημένο...
στο Δημοτικό που τέλειωσα επί Γεωργίου Παπανδρέου κι εννοώ τον Γέρο της Δημοκρατίας τον λεγόμενο, με Υπουργό Παιδείας Λουκή Ακρίτα, δημόσιο σχολείο, το 1ο Δημοτικό Καλλιθέας, ήμουνα σπασικλάκι πρώτης...
κι ευθύνεται η μαμά που η μόνη ασχολία της τότε περιορίστηκε στο να με μάθει την αλφαβήτα ταίζοντάς με μουρουνέλαιο και το γάλα μου με κανέλα (τρελό μπλιάχ, να γιατί ήμουνα καχεκτική) πριν καν πάω στην πρώτη τάξη, νήπιο δεν πηγαίναμε εμείς τότε...υπολογίστε το 1958, καραεμφυλιακή γενιά, μέσα στην καταστροφή και την φτώχια ακόμα, αλλά πορευόμασταν...
σημειωτέον στην πρώτη η δασκάλα μου ήταν και δασκάλα της μαμάς και η ζέση της μαμάς να μην πάω αδαής του αλφαβήτου είχε να κάνει μ' αυτό...ντρεπόταν να στείλει το παιδί της να μην ξέρει την αλφαβήτα αλλά και τη βασική αρίθμηση ... τι θα'λεγε η δασκάλα της γι' αυτήν ως μάνα;;;
και μετά όταν πήγα στην πρώτη η νουθεσία απ' όλους ήταν να μην βωμολοχώ και με μισήσει η δασκάλα που ήταν και δασκάλα της μαμάς, γιατί βωμολοχούσα ασυστόλως και γελούσαν οι φίλοι του θείου, ενώ οι φίλες της θείας λέγανε πώς θα πάει το παιδί σχολείο; θα γίνουμε ρεζίλι (όλοι μαζί θα γίνονταν ρεζίλι κι όχι μόνο η μαμά μου)
το παιδί πήγε σχολείο κι έγινε σπασικλάκι...
ως την έκτη...και απ' την τετάρτη ακόμα ήταν
1. απουσιολόγος, 2. υπεύθυνη των διδακτικών υλικών, όπως χάρτες, διαβήτες, χάρακες, τρίγωνα και άλλα περίεργα εργαλεία για τη διδασκαλία των πρώτων γνώσεων των μαθηματικών, της γεωγραφίας κλπ κλπ κλπ, 3. χτυπούσε το κουδούνι στα διαλείμματα, και ωωωωω 4. ήταν και βιβλιοθηκάριος...
επίσης αν κάποιο παιδάκι έσπαγε κανα πόδι ή ήταν άρρωστο εγώ και η κολλητή μου που ήταν παντελώς άσχετη και τραγικά ανεπίδεκτη στη χρήση της γλώσσας, κάναμε μάθημα στον άρρωστο μαθητή επιμελώς μετά το σχολείο...
μην ξεχνάτε όλοι οι συμμαθητές ήταν όχι μόνο γειτονόπουλα, αλλά και μέλη της ίδιας συμμορίας των παιχνιδιών δρόμου που κάναμε ως τρελοί, μαζεμένοι έξω απ' το σπίτι μου συμπτωματικά ...
κι αφού είπα όλα αυτά ... θέλω να καταλήξω πως κανένα παιδικό απωθημένο δεν θα με κάνει να περάσω στο απουσιολόγιό μου ή και να δημοσιεύσω τώρα εδώ, ποιοι και πόσοι λείπανε χτες...στην Ποδηλατοπορεία...
τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό όπως τότε ήταν τα πρώτα μαθήματα της ζωής μας...
κι ούτε θα μεταφέρω τα χτεσινά μαθήματα που σαν καλή μαθήτρια εγώ πήρα χτες στους άλλους που απουσίαζαν...
σιγή ιχθύος το λένε...
ποιώ την νήσσαν ίσως; κοινώς κάνω την πάπια;;;
καλημέρα σας! προσωπικά στενοχωρέθηκα πάντως και θα ένιωθα μια μοναξιά άνευ προηγουμένου χωρίς τους φίλους που γνώρισα και ήξερα και ήταν εκεί, πείθοντάς με πως κι αυτοί θα φύγουν τελευταίοι όπως κι εγώ, αφήνοντας το σπίτι καθαρό και συγυρισμένο για τους επόμενους...
κι ευγνωμονώ τον κ. Τάσο και τους δασκάλους και τους γονείς που με δέχτηκαν ξανά μαζί με τα παιδιά του υπέροχου Νέου Κόσμου κι ένιωσα χωρίς να ταυτοποιώ την αίσθηση, ακριβώς όπως νιώθω με το σκύλο μου, την αξία της αθωότητας και της αγνότητας στον αυθορμητισμό της συμμετοχής...απλά αυτό!!! και ζητώ συγνώμη που δεν μετείχα στην επιστροφή, ο ήλιος με έκανε κάπως ...
άλλά ναι, γέρασα και μάλλον παραμένω παιδί...ίσως και να πεθάνω παιδί...μάλλον επιμένω σ' αυτό, κινδυνεύοντας να μου καταλογιστεί παλιμπαιδισμός, αλλά πάλι πώς κανείς να πάλιν παιδίσει, αν δεν έχει γίνει "μεγάλος" ποτέ;
και γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου κάθε σκοπιμότητα και ό,τι άλλο σχετικό...
και θέλω να πω ότι ξέρω να υλοποιώ διαφωνώντας...
Υπογραφή αδέξια: εγώ, το σπασικλάκι δια βίου...
είπα να μην μιλήσω, αλλά δεν μπορώ να το κρατήσω...
η Documenta καλά κρατεί ... κι αν νομίζετε πως δεν είναι στο διάβα σας είστε γελασμένοι ... μη μου πει κάποιος πως δεν πέρασε απ' την Ομόνοια τελευταία ... μα πού ζεις, θα του πω ...
έπειτα αφίχθη το σκήνωμα και οι πρώτοι έσονται έσχατοι, καθότι η Αγία ήτο και Αυτοκράτειρα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ... με τη σημειολογία γοητεύομαι εν γένει ... εδώ την έχω ακόμα ανοιχτή ... ανολοκλήρωτη ...
μου τριβελίζει το μυαλό πως για μιάν Ελένη έγινε κοτζάμ Τρωικός Πόλεμος κι αν δεν ήταν ο συμπατριώτης μου ο Πανούργος, με το Δούρειό του Ίππο, θα ήταν ακόμα έξω απ' τα τείχη της Τροίας οι Ελληνάρες, να πολιορκούν, να τσακώνονται ποιός αρχηγεύει και ποιος πηδάει τις Χρησιίδες πρώτος ...
ω άβυσσος! αναρωτιέμαι αν αγάπησε ποτέ κανείς τίποτα, αν ερωτεύτηκε κανείς με την ευρεία αλλά βαθιά έννοια ή αν από πάντα όλα τα κινούσε ένα χαζό αλλά σκληρό γ@μhμeno τσαμπουκαλίκι!
(συγνώμη για τη γλαφυρότητα φταίει η διάθεσή μου σήμερα)
επίσης από σπόντα καθότι δεν έχω τηλεόραση είδα το σκηνικό στη βουλή όπου βουλευτής ρίχνει κάτι καλές σε άλλο βουλευτή που τόλμησε να φράξει τη θέα του την ώρα που τοποθετείτο περνώντας έμπροσθέν του ... (πώς τολμάς, πάρε τούτη, πάρε και κείνη!!!)
ο προεδρεύων ματαίως φώναζε ...φρουρά! φρουρά! βγάλτε τον έξω (αυτόν που μίλαγε και έριξε τις καλές στον άλλον που τον σκίασε με το πέρασμά του) ... φρουρά! φρουρά! φώναζε και ξαναφώναζε και κανείς μας δεν είδε κάποια φρουρά ... μα υπάρχει φρουρά ή λόγω κρίσης τη ρούφηξε η δίνη της;;; καημένη φρουρά!!!
κάπως έτσι "ξύπνησα" σήμερα και αναρωτήθηκα, πού βρίσκομαι;;; σε ποια διάσταση χώρου και χρόνου έχω διακτινιστεί;;;
απάντηση δεν έχω πέρα απ' το ότι ο καιρός ψύχρανε και κάνει μια ψιλοϋποτροπή προς τα οπίσω παρά προς το καλοκαίρι ... και δεν ξέρω εσείς αλλά εγώ επί μένω στα σανδαλάκια μου ...
αυτή τη στιγμή κι αυτό είναι απόλυτα ρεαλιστικό στο Κέντρο χαιρόμαστε μια συννεφιά που προσωπικά γουστάρω μια και ρέει λίγο βορειοευρωπαϊκό αίμα μέσα στις φλέβες μου ... κοινώς το θέλω το κρυάκι μου το πολύ ήλιο με θαμπώνει το βαμπίρ ...
αυτή τη στιγμή διαβάζω στον μετεωρολογικό εξοπλισμό μου 22 και κάτι ψιλά Κελσίου τη θερμοκρασία και 57 προς 58% την υγρασία ... ως και στο μηχάνημα επικρατεί μια κατάσταση Πυθίας "ήξεις, αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις" ... αυτό το πήγαιν' έλα ... αυτό το ερωτηματικό να φύγω εμπρός ή να κάτσω στ' αυγά μου; να ζεστάνω ή να κρυώσω; μιλάμε για κόλαση διλημάτων αγαπημένοι ...
προτείνω λουκουμάκια μαστίχας για παρηγοριά απ' τον χοντρό αποπροσανατολισμό, αν φυσικά τον νιώσατε σήμερα το πρωί όπως εγώ ας πούμε ...
ωωωω, καλημέρα και καλή καρδιά!!!
Ωραίο το κρύο σήμερα.
Μ' αρέσει κι εμένα.
Το έργο της Ομόνοιας δεν είναι μέρος της Documenta14.
Είναι ένα έργο του οποίου την ανάθεση και την παραγωγή έχει η Στέγη.
Βέβαια δένει απόλυτα με το κλίμα της Documenta.
καλή σου μέρα, σ' ευχαριστώ για τη διόρθωση, δεν το' ψαξα λόγω απώθησης, παραπληροφορήθηκα κι εγώ, αλλά έτσι κι αλλιώς ... ω, ας μην γκρινιάζω ... στο παλιό συντριβάνι και την κυκλική κίνηση είμαι ακόμα η παλιομοδίτισσα!
καθώς κοιτώ την εικόνα του δορυφορικού google της Ομόνοιας αυτή τη στιγμή, αυτό που έχουν κάνει είναι να φαίνεται ο χώρος της Πλατείας σαν ένα στεγανό, ένα ακόμα κτίριο ... και η διέλευση των οχημάτων καθόλου Πλατείας ροή δεν δείχνει ... δεν ξέρω απ' αυτά, αλλά αυτός ήταν ο στόχος;;; θα το σκεφτώ ... τροφή για σκέψη!
(αυτοκριτική!)
Tο σκέπασμά της με ύφασμα καμουφλάζ επιδιώκει να ανάγει στο καταφύγιο, την απόκρυψη και την αλλαγή ταυτότητας.
Tο έργο αυτό πυροδοτεί σκέψεις πράγματι.
Το σκίαστρο-κάλλυμα-σκέπαστρο-πανί καμουφλάζ, θα είναι εκεί μέχρι τις 21 Μαΐου.
...
Στην αεροφωτογραφία του Gregor Schneider μ' αρέσουν τα δεντράκια που έχει ζωγραφίσει (τυπώσει) πάνω στο πανί, το σπιτάκι και το ρυάκι(;) ή μονοπάτι.
Επίσης έχουν ενδιαφέρον οι ουρές των κίρτινων ταξί.
Και το πόσο μαύροι είναι οι δρόμοι.
Προφανώς επεξεργασμένες φωτογραφίες.
...
Η εικόνα στο Google θα είναι έτσι ενώ η πρόσληψή της από τους κατοίκους της πόλης είναι αυτή:
γι' αυτό πάνε δυο-δυο οι Χιώτες...ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και σώζεται το πράγμα ... μ' αρέσει πώς το παρουσιάζεις, γιατί εγώ έτρεχα και δεν έκανα σπουδαία πράγματα να μάθω περισσότερα, άσε που τόσο βιαστικά που κοίταξα την από πάνω εικόνα που δεν πρόσεξα τα τυπωμένα πάνω στο ύφασμα δέντρα και ρυάκι ...
να σας πω πως άνοιξα τη συσκώτισή μου σήμερα το πρωί και τα είδα όλα χιονισμένα, δεν θα το πω, αλλά ότι βρέχει θα το πω μετά βεβαιότητος κι ότι τα ρυάκια της βροχής στα ρείθρα του δρόμου έχουν μιαν αφρίζουσα χροιά λόγω της γύρης και της σκόνης γενικότερα επίσης θα το πω ... κι επιτρέψτε μου να παραθέσω μαζί με το επίσης αδιάσειστο γεγονός ότι η θερμοκρασία είναι καβαλημένα (μα τι κουβέντα είναι αυτή μαντάμ!) 18 προς 19 Κελσίου και η υγρασία (κρατηθείτε φίλοι!) στο αξιοσέβαστο 83%...
να παραθέσω λέγω το παιδικό άσμα που απ' τον καιρό που ξέρω τον εαυτό μου κι ως τώρα ανελλιπώς διδάσκεται στα νήπια (ας κάνω τη Θεία Λένα σήμερα! κι έχω κι ένα σκασμένο ν' αλλάξω στην κόρη μου τη Ροζαλίτσα)
αχ λοιπόν ...
βρέχει! μέρα για μαγείρεμα και χορό
.
.
επίσης αν σας αρέσει δοκιμάστε ένα ρόφημα με λουίζα, ένα φυλλαράκι μέντα, μερικά ανθάκια αγιοκλήματος, φλουδάκια μοσχολέμονου και μελάκι ακακίας απ' την Κρήτη ...
που μου μαραζώσατε επειδή το γύρισε ο καιρός...σκεφτείτε πως γίνεται ένα γερό γενικό πότισμα και πως όλα θα αναζωογονηθούν και νεράκι θα μαζευτεί για τη ζέστη που έρχεται και πόσα ωραία κάνει το νεράκι...
νεράκι είναι μωρέ!
μην προσμένετε κάτι περισσότερο από 19 Κελσίου σήμερα, προσοχή στα κρυώματα, τα ιδρώματα και τα κρύα ρεύματα μετά ...
και για να ακριβολογήσω αυτή τη στιγμή στο Κέντρο πάντα της Αθήνας έχουμε εκτός της συνεχόμενης βροχούλας κι ένα βοριαδάκι σεμνό, αλλά δραστικό...
έχουμε 16 βαθμούληδες Κελσίου και 90% μεγαλοπρεπέστατη υγρασία ...
πάμε χειμωνιάτικά πάλι ... δεν πιστεύω να τα κρύψατε;
κρύο-ζέστη-κρύο-ζέστη-κρύο-ζέστη...
μπέρδεμα ...
για ψώνια πάω αιμοδοσία αύριο (όχι καλέ, την άλλη Κυριακή! ζητείται μυαλό! απωλέσθη μυαλό!)...
χρόνια πολλά ...
γυρίζουμε απ' τον Ταύρο στα Διδυμάκια απόψε...μεταίχμιο...
ραγδαία ο χρόνος περνάει και στο πέρασμά του στανικούς μας πετυχαίνει ...
[IM LAUF DER ZEIT του Βιμ Βέντερς...αγόρια αλλά και κορίτσια δείτε την, μια ταινία δρόμου με πολλές νήξεις]
απ' τον ήλιο θα μεταβούμε στη βροχή απόψε και ο άνεμος κάνει συνέχεια σκάντζα βοριάς-νοτιάς ...
κοιτώ τα δελτία, αλλά παίρνω σημάδια κι απ' την όποια φύση του αστικού χώρου που διαβιώ ... ας πούμε όταν στη βροχή ακούς πουλιά να κελαηδούν αυτά ξέρουν πως σύντομα θα καλωσυνέψει (έγινε αυτό στη γειτονιά μου)
σήμερα η μαρτυρία μου έρχεται απ' τα φυτά μου...έχω σε μια ζαρντινιερούλα δυό ρίζες κυκλάμινα και άλλες δυο πανσέδες φυτεμένα κάποια στιγμή τον Οκτώβριο ...
τα δυό φυτά φέτος μοιάζει να μοιράστηκαν τους χρόνους άνθησής τους...το χειμώνα τα κυκλάμινα...την άνοιξη οι πανσέδες ...
τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο όπου οι πανσέδες αρχίζουν να σήπονται και περίμενα να δω ως σήμερα την εξέλιξη ...
σήμερα ανασήκωσα τα φυλλώματά τους που σκέπαζαν ερμητικά τα κυκλάμινα τόσο καιρό για να δω πώς θα αντιμετωπίσω την κατάσταση ... αν θα τα ξεριζώσω ή θα τα κλαδέψω σύρριζα ως ν' αποφασίσει η φύση τους την πορεία τους ...
και ω! του θαύματος που όμως έχει λογική εξήγηση ...
τα κυκλάμινα είναι ανθισμένα ... έχουν αναπτύξει μπουμπουκάκια!
λέω λοιπόν εγώ το συμπέρασμά μου, πως τα κυκλάμινα κατ' εξοχήν φυτά του ψυχρού και υγρού καιρού, προστατευμένα απ' τη σκιά των φουντωμένων πανσέδων σε συνδυασμό με τον ψυχρό πρόσφατα καιρό ... θεώρησαν πως είναι εποχή για ανθοφορία!!! να υποθέσω πως το σύστημα αυτοσυντήρησής τους με ειδοποιεί πως αυτός ο υγρός και ψυχρός καιρός θα έχει διάρκεια; κάτι σαν φθινοπωρινή συνθήκη;
θα δούμε!
για την ώρα συμβαίνει αυτό το υπέροχο!
.
πως θα βρέξει κατά το μεσημέρι;
εδώ τη βλέπουμε μια χλωμάδα στο ουράνιο στερέωμα ήδη, μ' έναν ηλιάκο που κάνει όπως κι ό,τι μπορεί! ας του το αναγνωρίσουμε...
η θερμοκρασία δεν θα ξεπεράσει τους 24 Κελσίου...
αυτή τη στιγμή στον μικρό μετεωρολογικό μου σταθμό διαβάζω 22 Κελσίου και 71% ...
και με μια βαθιά διάθεση να σκέφτομαι την ματαιότητα και πώς μέσα της ό,τι αξίζει είναι όσα νιώθουμε και πράττουμε και μας κάνουν βαθιά ανθρώπους με σακούλια εμπειριών, κυκλάμινα κι εμείς που συναισθανόμαστε πότε είναι καλά για να κάνουμε αυτό ή το άλλο ... καιρός για άνθιση λέει το δικό μου σύστημα αυτοσυντήρησης ... καιρός για χαμόγελο ...
χέζουμε τα 4α και τα 5α μνημόνια, επίσης χέζουμε τα πολλά λεφτά κι εκτιμούμε όσα μας χρειάζονται που πρέπει να τα διαχειριζόμαστε με έγνοια και φειδώ για λόγους αξιοπρέπειας...καλό κουράγιο στους νέους κι αυτούς που έχουν δρόμο πολύ ακόμα, σ' ένα κόσμο εν πολέμω με θύματα πραγματικά...
σ' όσους φαίνομαι χαζοχαρούμενη δεν είμαι...φοβισμένη είμαι και γαντζώνομαι ή φτιάχνω ομορφιές για να γαντζώνομαι...
μια απώλεια ενός εκ των δύο σουηδών φίλων μου με κάνει εντελώς σκεφτική, επιπέδου η ζωή είναι μικρή κι εμείς μέσα της κάτι μεγάλο και πολύτιμο για να το κάνουμε ένα σκουπίδι...καθ' ένας από μας είναι ένας μικρός θεός...εκείνος έφτιαχνε εικόνες και παιδικά παραμύθια...ο Τορ, σκανδιναυός θεός όπως ο Διας...κουμαντάριζε κεραυνούς, θύελες, ουράνια! λάτρευε τις βελανιδιές και τις προστάτευε...με τον Τορ είχαμε κοινό τα βιβλία και την αγάπη της βελανιδιάς...παρεμπιπτόντως και το ποδήλατο...ποδηλατούσε μέχρι την τελευταία του στιγμή ο τυχερός!
βαθιά συγκινημένη και χαρούμενη που μεγαλώνω ανάμεσα σε χαρισματικούς ανθρώπους ...