Το αδιάχαχαχαβραχό μου

Πσιδιά γειά χαρά,

Μόλις επέστρεψα κατάβραχα σπίτι· θυμάστε ότι σας έγραψα για το μεγαλείο αδιάβροχο; Την δοκιμασία σκληρότητας απέτυχε εντελώς· μια μπόρα στο Αμβούργο, όπου είχα μια δουλειά. Μια μπόρα σημαίνει ότι το υλικό αντιδρά καταρρηγμού, σύμφωνα;
Λοιπόν, εκ σέβυος για τα παιδάκια από το Μπαγκλαντές που δουλεύουνε σαν τα σκλαβάκια, τα κακόμοιρα, πάντ το μεταχείρισα με έσχατη προσοχή.
Ωραία, μετά δυο μέτρα βράχηκε το σκ#το... «Να στεγνώσεις αμέσως ή θα σε πετάξω στα σκουπίδια, φθινοπράματο!» του φώναξα. Δεν με άκουσε.

Κι όμως, αντί να αγριέψω με τα γουρουνόμουτρα που ξωδεύουνε τα λεφτά των παιδιών, αποφάσισα ν´ανάψω το χιούμορ. Η συγκεκριμένη εταιρία μου υποσχότανε ότι σε οπιοαδήποτε μέρα να το τους επιστρέψω χωρίς λόγια.

Θα καθήσω να τους γράψω ένα γράμμα, εκτυπωμένο με τον καινούριο μας μεγάλειο εκτυπωτή με την αίτηση να μου επιστρέψουνε τα λεφτά μου αμέσως.

Ζούμε σέναν κόσμο τρελό, συναντάς συμπολήτες τόσο βλαμμένους όσο καλύτερα να καταφάς την ορμή να γελάσεις άμεσα. Θέλουνε μόνον το καλύτερό σου· τα χρήματα. Όχι έτσι, παχούλες μου κυρίες και κύριοι!

Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση!