Πολύ πρωί, σκοτεινά ακόμα, στη στάση του λεωφορείου. Οι άνθρωποι σπρώχνουν τη μέρα να ξεκινήσει. Ένας ανεβάζει τα ρολά στο ζαχαροπλαστείο, το ''Κοσμικόν΄΄. Ανάβει τα φώτα να έρθει η ζεστασιά, η παρουσία η ανθρώπινη, η ζωή να πάρει μπρος.
Στη στάση μπροστά στο μετρό είμαστε δυο, στεκόμαστε λίγο μακριά ο ένας από τον άλλον. Ένας αφρικανός με ενδυμασία γραφείου, χαρτοφύλακα και παλτό. Ακουμπάω κάτω την τσάντα του σχολείου. Κουβαλάω τη δική μου συννεφιά. Με κοιτάζει πλάγια, στο μισοσκόταδο το ασπράδι των ματιών του γυαλίζει, ίσως να βλέπει και τα δικά μου δάκρυα. Το βλέμμα του με ακουμπάει γλυκά, δεν έχει σκληράδα.
Στο χειμωνιάτικο ουρανό ένα λεπτό φεγγάρι τελειώνει τη βάρδια του. Αυτές τις μέρες κόψαμε πολλά τέτοια φεγγάρια κι αστέρια σε χαρτόνι.
Ένα ανάποδο φεγγάρι διαβάζει τη σκέψη μου.
Όλη μας την αγάπη την καταπίνει μια μαύρη τρύπα;
Το κείμενό σου είναι πολύ ωραίο, το απόλαυσα.
Δεν πιστεύω μια μαύρη τρύπα να καταπιεί την αγάπη μας, τι άλλο μας έμεινε τότε;
Με πολλήν αγάπη
"Το φεγγάρι ανάσκελα, καπετάνιος στην κουβέρτα. Το φεγγάρι όρθιο καπετάνιος στην κουκέτα"...
Καλές γιορτές φίλη μας...ευτυχισμένη να είσαι πρέπει και σου αξίζει...
...ήταν σε ύπτια θέση,
άρα ο καπετάνιος στη θέση του, στην κουβέρτα, στο τιμόνι της ζωής.
Ενα ευχαριστώ και ευχές στις δυο φίλες- γυναίκες- συνοδοιπόρους,
ευχές για ζεστασιά ανθρώπινη, αγάπη και επικοινωνία.
της καθημερινότητας, μιά συμπυκνωμένη αλήθεια, δοσμένη σε ελάχιστες γραμμές.
Ψιλογράφω και εγώ(κάποια στιγμή θα με υποστεί και το φόρουμ!)..
και αναρωτιέμαι πότε μας έρχεται η έμπνευση, ποιά ώρα της ημέρας δηλαδή?
Την ώρα του πιό πηχτού σκοταδιού; πρίν ξημερώσει; (το πιάσατε το υπονοούμενο έτσιι?!)
Δύο με δυόμιση που ίσως είναι η θερμότερη ώρα για το ανθρώπινο σώμα;!
Απο το σημερινό σκοτάδι δύσκολα θα βγούμε, και πάντως πολλοί λαχταράνε να έρθουν οι γιορτές για να περάσουν γρήγορα. Η μελαγχολία είναι παντού, και πώς θα μπορούσε
να είναι αλλιώς, αφού η μαύρη τρύπα είναι η οικονομία και όλοι όσοι τη φέρανε σε αυτή τη θέση.
Έχουν ευθύνη όλοι.
Για το μικρόκοσμό μας την ευθύνη την έχουμε εμείς οι ίδιοι, και προσδοκούμε ένα ευτυχισμένο 2015.
(Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε τη Γη μας ολόκληρη στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε μία «μαύρη τρύπα», με την έννοια της ρουφήχτρας -υπερσυμπυκνωμένης ύλης, όχι τη κλασσική τρύπα!)
Πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B7_%CF%84%CF%81...
https://www.youtube.com/watch?v=6zfNnD_eEbE
Υπάρχει πάντα ελπίδα, συν Αθηνά και χείρα κίνει,
Άιντε να περάσει ο χρόνος! Καλές γιορτές σε όλους, όρθιοι, με υγεία, περισσότερα φράγκα, αγάπη, και ό,τι καλύτερο!