Χο, χο, χο.

Ξημέρωσε, 31 Δεκεμβρίου σήμερα. Απόψε χιόνισε.
Βρε συ Black Rider, σού πάει.
Για πού λες απόψε;

Αυτόματης γραφής το ανάγνωσμα.
Για μένα γράφω, όχι για σένα.
Δεν είναι για σένα, δεν πρέπει να διαβάσεις.

Θα ψάξω στο σεντούκι, τη στολή του Santa Claus.
Βαρέθηκα τους λογικούς. Δεν τους μπορώ άλλο.

Χτες νύχτα γυρνούσαμε σπίτι. Τι θέλαν πάλι;
Ωραία χιονοθύελλα, ε;
Ο δρόμος λευκό χαλί, πίσω μας άφηνες δυο λεπτές γραμμούλες.
Εκείνοι που άφηναν χοντρές, εκείνοι φοβούνταν.
Σε έξη χιλιόμετρα εμείς πιο γρήγορα, αυτοί παναγίτσες, μη γρατσουνιστεί η λαμαρίνα.
Θυμάσαι το παράθυρο που κατέβηκε;
-Πού πάς; Να σε πάρω;
-Εγώ να σε πάρω.
-Πού πας ρε τρελάρα;

Δεν μπορώ άλλο τους λογικούς.
Κάτω η λογική, πάνω η τρέλα.
Τους κλέβουν την πραγματική ζωή, περιουσίες, πατρίδα, εκεί το ίδιο βιολί, στην εικονική.
Τη βρήκα τη στολή.
Ετοιμάσου. Ξαναπάμε για παιδιά.

Αυτόματη γραφή, επικίνδυνη γραφή.
Διάβασές τα και παθές τα.
Σου είπα, μη διαβάσεις.
Σου είπα, δεν μπορώ τους λογικούς.
Καληνύχτα.
Καλή Χρονιά!
Χο, χο, χο.