Αντάριασε ο ουρανός
παρεξηγήθηκε με τους θεούς
που πίσωθέ του κρύβονται
και τους έβαλε πόστο
να μην δακρύσει ποτέ ξανά
να στερφώσει τη γης
και να σκοτώσει τους θεούς
με των ανθρώπων τη μάνητα
οι θεοί γράψαν τον ουρανό
και τα τελεσίγραφά του στ’ αρχίδια τους
μάζεψαν την τσόχα και κίνησαν
να παίξουν ζάρια πίσω από άλλους ουρανούς…
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
αυτό το "τους έβαλε πόστο" πού το ξέθαψες σαν έκφραση..;
Δεν έχω ιδέα. Μάλλον το άκουγα από μικρός. Ξεθυμασμένη έκφραση ε?
Υπέροχο. Και αυτό και εσύ.
..."τους εβαλε ποστα"... το θυμαμαι εγω.
Κυκλοφορουσε και σε παραλλαγες, αναλογα με τα συμφραζομενα:
"Θα του βαλω ποστα", "μου εβαλε ποστα", κλπ.
Και δεν ειναι και τοσο παλιο η ξεχασμενο. Η φραση ακομα χρησιμοποιειται. Κεντρικη Ελλαδα.
Κατα τα αλλα, πολυ καλος ο Μορφεας.
ο θάνατος είναι όαση...οι αλήθειες των ανθρώπων .. ένας αντικατοπτρισμός .. .
...σαφώς και χρησιμοποιείται, απλά φαντάζομαι ότι ανάμεσα στους νεότερους είναι λίγο δύσκολο να την ακούσεις, για αυτό και έγραψα "ξεθυμασμένη" και όχι "ξεχασμένη".
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια όλους.
Μορφέα, πανέμορφο!
...''ξεθυμασμένη έκφραση'', πολύ εύστοχη.
Τη φράση που αναφέρετε την έχω ακούσει από φίλη που έμαθε τα ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα [κατάγεται από σλαβόφωνη χώρα, προφανώς από κάποιον Έλληνα την άκουσε και την αφομοίωσε]
Τι να σημαίνει όμως αρχικά αυτή η ''πόστα'' δεν έχω ιδέα.
Ρωμαλέο θα χαρακτήριζα το κείμενό σου ,Μορφέα,
αν και είμαι αντίθετη στη χρήση εκφράσεων που θα χαρακτηρίζονταν ως slang στη λογοτεχνία.
Αυτό για λόγους προσωπικής αισθητικής, όχι σεμνοτυφίας.
Κρατάω την ουσία, αυτό που θέλεις να μας πεις.
βάζω κάποιον πόστα=βάζω κάποιον στη θέση του, επί της ουσίας τον μαλώνω κάπως για να έρθει στα συγκαλά του.
@BookLuv
Αφού είσαι κούκλα & με μυαλό, γιατί γίνομαι εγώ ο πονηρός; Το ξέρεις και είναι στην άκρη του μυαλού σου.
Λαϊκή έκφραση και σοφία, για διατύπωση χαρακτηρισμού. “Τον-ου έβαλε πόστα”.
Σε μαλώνω, επιπλήττω, σε βάζω στη θέση σου (και πολλά ακόμη, “τον έκανε τελατίνι”, “του ‘ψαλε τον εξάψαλμο”, “του τα 'ψαλε”, “ο καθένας στο πόστο του” κλπ κλπ).
Για το ποίημα. Είναι μαχαίρι. Οι λέξεις ταιριάζουν σαν χαστούκι. Δεν υπάρχουν κακές λέξεις, δεν είναι αργκό, ούτε γλωσσικό περιθώριο . Η ιστορία με το πιπέρι, δεν είναι για τα ποιήματα.
Πολύ δυνατό σαν εικόνα, ο ουρανός και η ήττα. Περισσότερα θα πει ο δημιουργός / εγώ λέω αυτά που με άγγιξαν αλλά και αυτά που ήθελα να δω απ' το ποίημα. Υπέροχος.
...τους "Αδερφοφάδες" του Καζαντζάκη, αμέσως αφού είχα τελειώσει τα "Σταφύλια της ογρής" του Στάινμπεκ, αυτό σαν εισαγωγή για όσους έχουν διαβάσει τα βιβλία και μπορούν να καταλάβουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την ψυχολογία μου.
Λατρεύω τον Καζαντζάκη, και το βιβλίο του Στάινμπεκ είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω διαβάσει ποτέ μου. Είναι το μόνο βιβλίο που πλέον συστήνω, αν είναι να διαβάσετε ένα βιβλίο και μόνο στη ζωή σας, προτείνω αυτό.
Εισαγωγή τέλος.
Σε ένα ταξίδι πριν μερικές μέρες χάζευα τον ουρανό.
Δεν ξέρω τι συνειρμούς ακριβώς έκανα, αλλά σκέψη στην σκέψη βγήκε αυτό.
Ό,τι εκφράσεις χρησιμοποίησα, τις χρησιμοποίησα συνειδητά, χωρίς πρόθεση, όπως κάνουν πολλοί, να εντυπωσιάσω, ή να προκαλέσω.
Δέχομαι απόλυτα ότι σε κάποιον μπορεί να μην του κάνει κλικ αυτή η ωμότητα να το πω, είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Χαίρομαι που σας άγγιξα, και αυτό έχει σημασία.
υγ. για όσους δεν με ξέρουν πολύ καλά, μιας και με αρκετούς εδώ συνομιλούμε πιο συχνά, να πω πως δεν προσβάλλομαι από κανένα σχόλιο, ούτε έχω κανένα θέμα. Δέχομαι ο,τιδήποτε φτάνει να είναι καλοπροαίρετο και ευγενικό. Ούτε ψώνιο είμαι, και δεν θέλω να πιστεύω ότι βγάζω τέτοια εικόνα, ούτε κανένας περίεργος. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν καταλαβαίνω ότι αγγίζω κάποιους με αυτά που γράφω γιατί είναι ότι πιο σημαντικό έχω να δώσω προς τα έξω, από πολύ πολύ βαθιά μου.
Και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Και σας ευχαριστώ.
Φιλιά σε όλους.
...τους "Αδερφοφάδες" του Καζαντζάκη, αμέσως αφού είχα τελειώσει τα "Σταφύλια της ογρής" του Στάινμπεκ, αυτό σαν εισαγωγή για όσους έχουν διαβάσει τα βιβλία και μπορούν να καταλάβουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την ψυχολογία μου.
Λατρεύω τον Καζαντζάκη, και το βιβλίο του Στάινμπεκ είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω διαβάσει ποτέ μου. Είναι το μόνο βιβλίο που πλέον συστήνω, αν είναι να διαβάσετε ένα βιβλίο και μόνο στη ζωή σας, προτείνω αυτό.
Εισαγωγή τέλος.
Σε ένα ταξίδι πριν μερικές μέρες χάζευα τον ουρανό.
Δεν ξέρω τι συνειρμούς ακριβώς έκανα, αλλά σκέψη στην σκέψη βγήκε αυτό.
Ό,τι εκφράσεις χρησιμοποίησα, τις χρησιμοποίησα συνειδητά, χωρίς πρόθεση, όπως κάνουν πολλοί, να εντυπωσιάσω, ή να προκαλέσω.
Δέχομαι απόλυτα ότι σε κάποιον μπορεί να μην του κάνει κλικ αυτή η ωμότητα να το πω, είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Χαίρομαι που σας άγγιξα, και αυτό έχει σημασία.
υγ. για όσους δεν με ξέρουν πολύ καλά, μιας και με αρκετούς εδώ συνομιλούμε πιο συχνά, να πω πως δεν προσβάλλομαι από κανένα σχόλιο, ούτε έχω κανένα θέμα. Δέχομαι ο,τιδήποτε φτάνει να είναι καλοπροαίρετο και ευγενικό. Ούτε ψώνιο είμαι, και δεν θέλω να πιστεύω ότι βγάζω τέτοια εικόνα, ούτε κανένας περίεργος. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν καταλαβαίνω ότι αγγίζω κάποιους με αυτά που γράφω γιατί είναι ότι πιο σημαντικό έχω να δώσω προς τα έξω, από πολύ πολύ βαθιά μου.
Και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Και σας ευχαριστώ.
Φιλιά σε όλους.
...μαζί μας, Morfeas,
φανερώνοντας έτσι και την πρόθεση και την έμπνευσή σου.
Κάτι τέτοιο συχνά εκφράζει και μένα.
Το ένα από τα δυο που αναφέρεις το είχα διαβάσει παλιότερα.
Τα ''Σταφύλια...''
ομως μου κίνησες το ενδιαφέρον να τα αναζητήσω,
ελπίζω να το βρω στη δανειστική βιβλιοθήκη.
Καλές αναγνώσεις σε όλους.