Με κάποιο εξολκέα που είναι συμβατός με αυτά τα μονογράναζα ελεύθερα ή με το παραδοσιακό τρόπο( όπως είπαν και οι 3 ποδηλατάδες της περιοχής μου):
Με σφυρί και κατσαβίδι χτυπώντας αριστερόστροφα τις εγκοπές του μπλοκάζ?
Δεν το έχω επιχειρήσει γιατί φοβάμαι μη χαλάσω κέντρα και εμπλεκόμενα μέρη.
Τα γρανάζια τις περισσότερες φορές σε αυτά τα ποδήλατα είναι off από την ακινησία και τις καιρικές συνθήκες, και για αυτό καλό είναι (τις περισσότερες φορές)να τα αλλάζουμε έτσι και αλλιώς. Ακόμα όμως και σε αυτά που μπορεί να σώζονται εχω δει αρκετούς να τα βάζουν μέσα σε πετρέλαιο, να τα πλακώνουν με WD40 ακόμα και με βενζίνη....για εμένα είναι λάθος. Όλα αυτά κόβουν τα εργοστασιακά γράσα που περιέχουν μέσα, με αποτέλεσμα την ραγδαία φθορά του ρουλεμάν, καθώς είναι δύσκολο να ξαναβάλουμε εκεί μέσα πάλι γράσο αν είναι ξερά και σκουριασμένα καλύτερα να τα αλλάζουμε. Μιας και μιλάμε για γρανάζια να πούμε και το εξής.. αυτά τα ποδήλατα φοράνε συνήθως 44-46αρι δισκοβραχίωνα και 20-22 πίσω γρανάζι, και φυσικά δεν μας ενδιαφέρει η ταχύτητα αλλά η ροπή, καθώς καλούνται να κινήσουν (έστω θεωρητικά πλέον) αυξημένα βάρη.
Ως προς το ερώτημά σου τώρα Σωτήρη... έτσι τα βγάζω και εγώ όπως οι ποδηλατάδες τις γειτονιά σου. Απλά όταν φαίνεται πως τα έχει ''φτύσει'' εντελώς.. σαν αυτό που αφαίρεσα από το πίσω κέντρο που αναπαλαίωσα, και επειδή δεν θα βγει εύκολα, μην κουρεύεται τον τροχό πριν το αφαιρέσετε.
Καλύτερα.... αφαίρεσε πρώτα την πλάκα που κρατάει της μπίλιες και μετά τον δίσκο με τα εξωτερικά δόντια...θα σας έχει μήνη επάνω στο κέντρο μόνο πλέον το εσωτερικό του ρουλεμάν βιδωμένο.. βρες μια μέγγενη σφίξτε το καλά μέσα (το διαλυμένο γρανάζι), και περιστρέψτε τον τροχό για να ξεβιδωθεί το απομεινάρι του γραναζιού.
Kαλησπέρα……
Απόψε θα σας παρουσιάσω ένα σπαστό ποδήλατο που απέκτησα πρόσφατα…
Είναι ένα Peugeot helium, όπως προανέφερα είναι ένα σπαστό, που χρονολογείτε τέλος δεκαετίας 70 με αρχές της δεκαετίας του 80…. Ήταν την εποχή που πραγματικά αυτός ο τύπος ποδηλάτου σημείωσε πολύ σημαντικές πωλήσεις , με πολλούς και άξιους εκπροσώπους , όπως …souzana, cinzia, motobecane, κ.α Αυτά τα ποδήλατα αγαπήθηκαν πολύ από τους ιδιοκτήτες τους για την ευκολία μεταφοράς και αποθήκευσης, αλλά και την άνετη και ξεκούραστη οδήγηση που παρείχαν στον αναβάτη τους. Ακόμα ήταν αναπόσπαστο αξεσουάρ των διακοπών , τότε που κάναμε ελεύθερο κάμπινγκ σε σκηνές και τροχόσπιτα, τότε….. που τα καλοκαίρια έβλεπες μικρά αυτοκίνητα με μεγάλες οικογένειες να πηγαίνουν διακοπές γεμάτοι χαρά φορτωμένοι ασφυκτικά, και πάνω από τις βαλίτσες και μια souzana ή ένα σπαστό Peugeot ….
Το συγκεκριμένο ποδήλατο το βρήκα σε μια μάντρα με παλιοσίδερα στοιβαγμένο ανάμεσα σε κάτι λαμαρίνες, να περιμένει το τέλος της ζωής του….. Σε αυτή την μάντρα δεν είχα ξαναπάει ποτέ, παρόλο που πρέπει να έχω περάσει απ΄ έξω πάνω από 20 φορές μέσα σε ένα χρόνο. Θα σας αναφέρω την ιστορία και τους διαλόγους με τον μαντρά γιατί ίσως βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα, για το πώς μας βλέπουν κάποιοι, εμάς που ασχολούμαστε με αυτό το χόμπι….
Μπαίνω λοιπόν μέσα στη μάντρα βλέπω έναν τύπο γύρω στα 50 με μάγκικο στιλ, και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος…..
-Γεια σας, μήπως έχετε κανένα παλιό ποδήλατο?
- ναι φιλαράκο μου.. έλα να σου δείξω.
Με πάει από πίσω και μου δείχνει μια στοίβα με παλιά διαλυμένα mtb .. εκεί ποιο πέρα με την άκρη του ματιού μου βλέπω και το Peugeot όπου μου τράβηξε και την προσοχή (χωρίς φυσικά να το καταλάβει αυτός) Εδώ να αναφέρω πως τα σπαστά, και ειδικά αυτής της περιόδου, είναι ένας τύπος ποδηλάτου που μου αρέσει αρκετά και τα εκτιμώ ιδιαίτερα για την ευρηματική και μίνιμαλ κατασκευή τους. Επιστροφή όμως στην ιστορία μας…..
-Μήπως έχετε και κανένα άλλο ? κανένα από αυτά με τα δύο σίδερα?
-Α!!! εσύ λες από αυτά τα παλιά, τις καραβάνες! Έχω ένα έλα να στο δείξω….
Πάμε λοιπόν, και μου δείχνει ένα ινδικό eastman σε πολύ άσχημη κατάσταση… παρόλα αυτά συνέχισα και ρώτησα για το διπλοσκέλετο για να μην ''ξεκαρφωθώ'' ότι γνωρίζω, και μου φουσκώσει το πεζώ που ήταν και ο στόχος μου.
-Πόσο το δίνετε ?
- Φιλαράκο…. Με 8 κατοσταρικάκια το πήρες! Και μην μου κάνεις κανένα παζάρι!
- Μάλιστα…… για εκείνο το μικρό (το Peugeot)πόσα θέλετε ?
- Πάρτα και τα δύο 820 …. Το παλιό ότι αξίζει, το μικρό δεν μετράει.. είναι της πλάκας, το άλλο όμως… μαμάτο εργαλείο, και πούσε τσάμπα στο δίνω .. στο ίντερνετ τα πουλάνε 2-3 χιλιάρικα.
- Μάλιστα …μάλιστα… αφήστε το παλιό τότε, θα πάρω το μικρό.
Με στραβοκοίταξε, σπάστηκε που δεν πούλησε το κελεπούρι …. Του έδωσα το 20αρικο και φόρτωσα το όμορφο ποδηλατάκι που ήταν και ο αρχικός μου στόχος, με την υπόσχεση στον εαυτό μου πως ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που πάτησα εκεί….
Mε αυτή την ιστορία θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε φαινόμενα προσπάθειας εκμετάλλευσης πάνω σε αυτό που αγαπάμε, γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλά λαμόγια όπου προσπαθούν να βγάλουν πολλά χρήματα εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία και το πάθος μας για τα παλιά ποδήλατα. Φυσικά ο παραπάνω διάλογος δείχνει έναν αφελή τύπο που προσπαθούσε να βγάλει εύκολα χρήματα από έναν μη τυχαίο (επάνω στα κλασικά) άνθρωπο, και δεν επρόκειτο για κάποιον ‘’επαγγελματία’’ του είδους, οπότε δεν νομίζω ότι την πάταγες και εύκολα. Υπάρχουν όμως κάποιοι ...θεός να σε φιλάει.. και για αυτό μην πείθεστε και μην προχωράτε εύκολα αν δεν είσαστε σίγουροι για το τι αγοράζετε και σε τι τιμή το παίρνετε καθώς τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν, αφού κάποιοι βλέποντας εμάς με το πάθος μας, προσπαθούν έντεχνα να μας δουλέψουν.
Μου στέλνουν πολλά παιδιά π.μ ρωτώντας με για διάφορα ποδήλατα, πολλοί φίλοι μου γράφουν πως διαβάζοντας τις διάφορες ιστορίες που γράφω για τα παλιά ποδήλατα… ότι τους φουντώνω την αγάπη και το ενδιαφέρων τους για αυτά τα κειμήλια… Πραγματικά είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο και με τιμά ιδιαίτερα … αυτό όμως που δεν θα ήθελα με τίποτα να συμβεί σε αυτούς που με διαβάζουν, είναι να τους εκμεταλλευτούν, ή αν θέλετε …δεν θέλω να κάνω πλούσιους κατά μερικές εκατοντάδες ευρω τους διάφορους πονηρούς και τα λαμόγια που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αγάπη μας ή και την καψούρα μας αν θέλετε, για τα κλασικά.
Εδώ βέβαια να αναφέρω πως και μέσα από την ομάδα (ΦΚΠ) έχουμε βάλει σαν στόχο μαζί και με τα υπόλοιπα μέλη, την εξάπλωση αυτής της αγάπης …. αλλά και την προστασία μας από διάφορα φαινόμενα απάτης που αφορούν αυτά τα ποδήλατα. Οπότε μην διστάσετε να απευθυνθείτε στην ομάδα μας (φίλοι κλασικού ποδηλάτου)για οποιαδήποτε αμφιβολία σας δημιουργηθεί, και να είσαστε πάντα υποψιασμένοι.
.
.
.
Όπως σας έχω πει τώρα των χειμώνα δεν κάνω εκτεταμένες αναπαλαιώσεις, καθώς η κακοκαιρία και η υγρασία δεν βοηθούν για τέτοιες δουλειές, οπότε το ποδήλατο περάστηκε με πετρέλαιο και αποθηκεύτηκε περιμένοντας ….. καλύτερες μέρες. Το ποδήλατο απλά να αναφέρω πως είναι σε πολύ καλή κατάσταση χωρίς ιδιαίτερα χτυπήματα, και με εύκολο σχετικά χρώμα …οπότε το καλοκαιράκι μάλλον θα κυκλοφορώ με πεζουδάκι και μάλιστα μπλε.
Καλό σας βράδυ …..
Με το που μπαίνεις σε μαντρά έχεις καρφωθεί
ότι ψάχνεις κάτι ιδιαίτερο. Διαφορετικά θα
άνοιγες μια εφημερίδα και θα έβρισκες κάτι
πολύ φθηνότερο και σε καλύτερη κατάσταση :)
Μπράβο Γιώργο και για την ιστορία αλλά και για την έκβασή της που εσύ όρισες! ....λοιπόν κι εγώ έχω ένα παλιό ψυγείο... μήπως να το κάνω ποδήλατο σε καμιά μάντρα; Έτσι το θέλουν, έτσι θα το 'χουν!
Με βάση την κατάσταση του πεζό, νομίζω, πως όταν ανοίξει ο καιρός, όλοι μας περιμένουμε κατάσταση βιτρίνας και καλύτερη μη σου πω!
Αν και κάααατι μου λέει πως δε θα μας απογοητεύσεις... Καλές πεταλιές!
Με το που μπαίνεις σε μαντρά έχεις καρφωθεί
ότι ψάχνεις κάτι ιδιαίτερο. Διαφορετικά θα
άνοιγες μια εφημερίδα και θα έβρισκες κάτι
πολύ φθηνότερο και σε καλύτερη κατάσταση :)
ναι σίγουρα ''καρφώνεσαι'' με την πρώτη... απλά υπάρχουν και σωστοί επαγγελματίες που μπορείς να καταλήξεις σε μια καλή αγορά, και μην ξεχνάμε πως συνήθως δεν έχουν όλοι τις γνώσεις που μπορεί να έχουμε εμείς... και θα επαναλάβω το ρητό που έχω γράψει σε παλιότερο thread... και μου το έχει πει ένας.... επιστήμονας του χώρου, ''Γιώργο τον χρυσό στα χώματα και στις λάσπες θα τον βρεις '' .
Και βέβαια αυτοί οι χώροι είναι καλές πηγές για κάποιον που ασχολείται με κλασικά, απλά θέλει τα μάτια σας..... δεκατέσσερα, καθώς σε αυτούς τους χώρους περιφέρωνται και ''διάφοροι'' περίεργοι.
Kαλησπέρα…. Απόψε δεν θα σας γράψω για διπλοσκέλετα ποδήλατα μα ούτε και για εγγλέζικα superb…. Άλλωστε η αλήθεια είναι πως παρόλο που τα λατρεύω, λόγω ηλικίας δεν τα έζησα στα φόρτε τους και μάλιστα…. την δεκαετία του 80 όπου είχα της πρώτες μου ποδηλατικές εμπειρίες αυτά τα ποδήλατα ήταν στην παρακμή τους, και οι μεγάλες εταιρείες που τα κατασκεύαζαν έκλειναν η μία μετά την άλλη.
Θα σας γράψω όμως, για ένα ποδήλατο που πραγματικά μου έκλεψε την καρδιά, ούτε λίγο ούτε πολύ, πριν 27 χρόνια. Το 1985 λοιπόν…..ήμουν 13 χρονών, το ποδήλατο της μάνας μου –ένα γυναικείο PANNONIA – δεν άντεχε πλέον τις ποδηλατικές μου ανησυχίες, και είχε αρχίσει να παραδίδει το πνεύμα, εξάλλου ήταν η εποχή όπου κάθε έφηβος που σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε να έχει ‘’αγωνιστικό ποδήλατο’’ στην αυλή του και όχι το…. ποδήλατο της μάνας του! Φυσικά …. έπρεπε να έχει και ένα Technics mk2 στο δωμάτιό του αλλά .. δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή την ζωή και έτσι τo εν λόγω μηχάνημα, δεν κατάφερα ποτέ να το πάρω και βολευόμουν με ένα …ούτε που θυμάμαι μάρκα.. απλό πικάπ για να ακούω τον αξέχαστο Παύλο και τον αγαπημένο μου παλιό καλό Βασίλη .
Σε αυτό όμως που δεν μπόρεσα να αντισταθώ ήταν το κόκκινο ‘’αγωνιστικό’’ –έτσι τα λέγαμε τότε- που είδα ένα απόγευμα σε ένα ποδηλατάδικο στο Ναύπλιο… ήταν απλά το πιο όμορφο που είχα δει. Μπροστά του τα Peugeot τα velosolex και τα υπόλοιπα ομόσταυλα του, έμοιαζαν πολύ démodé δίπλα στο λεπτεπίλεπτο πλαίσιό του.. τα διάφορα sachs, mailard ή ακόμα και simplex περιφερειακά αν θέλετε, που φορούσαν τα περισσότερα, έμοιαζαν απαρχαιωμένα μπροστά στα 600αρια shimano του, ή αλλιώς ULTEGRA -για τους ποιο νέους- όπου ήταν ντυμένο. Και το όνομα αυτού…., MOTOBECANE PROFIL 2 .
Σχεδιαστικά το ποδήλατο ήταν έντονα επηρεασμένο από την μόδα της εποχής ….. οι εταιρίες τότε είχαν ανακαλύψει την αεροδυναμική και έπαιζαν σχεδιαστικά μαζί της … τα οχήματα σε σχήμα τούβλο της δεκαετίας του εβδομήντα έδιναν την θέση τους στα σχήματα σφήνας …τα ford Cortina –για όποιον τα θυμάται – έγιναν sierra και τα διαβολεμένα YAMAHA RD 350 φόρεσαν …φέρινγκ. Έτσι λοιπόν και κάποιες ποδηλατοβιομηχανίες προχώρησαν στα διάφορα προγράμματα AERO όπου φόρεσαν και τους ομώνυμους ΑΕRO TUBE στα ποδήλατα τους. Το συγκεκριμένο ποδήλατο -για όποιον δεν το έχει δει από κοντά- διαθέτη παντού πλακέ αεροδυναμικούς σωλήνες, εκτός από το πιρούνι όπου το κάνουν να ξεχωρίζει από μακριά σε σχέση με τα υπόλοιπα της γενιάς του.
Το ποδήλατο -εκτός από την ομορφιά του – αυτό που το έκανε επίσης να ξεχωρίζει ήταν και η τσουχτερή τιμή του, και για να μιλήσουμε με αριθμούς θα σας πω πως όταν το MOTOBECANE SPRINT έκανε 28.000 δρχ και το PEUGEOT 103 κόστιζε 32.000δρχ το PROFIL έκανε ούτε λίγο ούτε πολύ …. 45.000 δρχ.
Το 1985… 45.000 δρχ ήταν αρκετά χρήματα, όπου δύστυχος με τα χαρτζιλίκια ενός 13χρονου δεν μαζεύονταν…. και τα μετρημένα εισοδήματα της οικογένειας μου δεν δικαιολογούσαν τέτοιο έξοδο, οπότε η λύση ήταν μία … έπρεπε να βρω δουλειά. Πήγα λοιπόν ένα καλοκαίρι και δούλεψα σε ένα λουλουδάδικο, έβαλα στο PANNONIA μπροστά και ένα καλάθι όπου μετέφερα λουλούδια και γλάστρες, … ήταν το μεγαλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου, πρώτη φορά θυμάμαι να περιμένω με τόση λαχτάρα τον Σεπτέμβριο, δεν χάλασα ούτε ένα 100ρικο, δεν βγήκα ούτε μία φορά… σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι.
Και επιτέλους ήρθε η μέρα… από τις ομορφότερες της ζωής μου… το πρώτο πραγματικά δικό μου ποδήλατο, όπου ήταν και το πιο όμορφο … Όλα ήταν τέλεια, το είχα δουλέψει και το είχα πάρει με τον ιδρώτα μου μέχρι την τελευταία του βίδα. Αμέτρητα χιλιόμετρα, ατελείωτες βόλτες δεν παίρναμε χαμπάρι ούτε κρύα ούτε ήλιους όλα ήταν δρόμος και εφηβική αλητεία . Δύστυχος όμως το όνειρο κράτησε δύο χρόνια… μέχρι που κατέβηκα ένα πρωί στην αυλή και έτσι απλά δεν υπήρχε…. το ποδήλατο είχε κάνει φτερά.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια, και αρκετά ποδήλατα από την ζωή μου….. πάντα όμως έψαχνα ένα profil, δεν είχα βρει κανένα και παρόλο που έχω βρει πολύ σπάνια ποδήλατα , τέτοιο δεν είχα δει πουθενά. Φυσικά όλοι η καλοί φίλοι μου που έχουν σχέση με το ποδήλατο γνώριζαν ότι ο Γιώργος ψάχνει το συγκεκριμένο ποδήλατο, έτσι λοιπόν πριν μερικές μέρες ανοίγω τον υπολογιστή …μπαίνω στο σάιτ και βλέπω ένα μήνυμα από τον φίλο kougioum77 …. ‘’Γιώργο στο βρήκα στην Θεσσαλονίκη τι να κάνω’’? όπως καταλαβαίνετε έζησα μέρες του 1985… το ποδήλατο μέσα σε 10΄χάρη στον Στέλιο το είχα αγοράσει.
Το συγκεκριμένο ποδήλατο ήταν σε ένα ποδηλατάδικο σε κατάσταση NOS …το πλαίσιο είναι εντελώς καινούριο και απλά το είχαν ντύσει με περιφερειακά ότι νάνε. Έψαξα …με βοήθησαν και οι καλοί μου φίλοι columpus και Ραφαηλίδης και το ποδήλατο φόρεσε ότι ακριβός φόραγε, εκτός από τον μπροστά εκτροχιαστή όπου βολεύτηκα με κάτι πρόχειρο μέχρι να βρω τον γνήσιο του. Έτσι λοιπόν σήμερα ολοκληρώθηκε και έκανα και την πρώτη βόλτα ….. απίστευτο! Το ποδήλατο είναι καταπληκτικό …. Τα 600 shimano κέντρα του, και η rigita μαύρες δίπατες ζάντες του, του δίνουν αέρινη κύλιση, οι shimano adamas μανέτες του συνεργάζονται άψογα με τις επίσης 600αρες shimano σιαγόνες του. Πραγματικά το ποδήλατο σε κάνει να χαμογελάς έτσι απλά γιατί το κάνεις βόλτα… μόλις το καβάλησα, ένιωσα πιο ελαφρύς και έτοιμος να καταπιώ πολλά χιλιόμετρα.. επομένως το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι καλές ηλιόλουστες ανοιξιάτικες μέρες … αρκετά σας ζάλισα, καλό βράδυ και περιμένω τα σχόλιά σας για το ποδήλατο.
Υ.Γ…. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον kougioum77, ο οποίος έτρεξε μου το αγόρασε, το φύλαξε στο σπίτι του , το συσκεύασε, και μου το έστειλε από Θεσσαλονίκη στην Αθήνα όπου και το παρέλαβα. Εύχομαι να κάνει πολλά και όμορφα χιλιόμετρα με το mercier που του έστειλα και να είναι γερός αυτός και η οικογένεια του. Επίσης ευχαριστώ τον columpus για την βοήθειά του και φυσικά τον μάστορα μου στα δύσκολα τον Αντώνη Ραφαηλίδη.
Πολύ αεράτο (όπως άλλωστε είναι) και σφαιράτο φαίνεται. Έχει μια γοητευτική αλητεία και μια ευγενή επιθετικότητα. Μάλιστα προχθες ήθελα να σου στείλω μήνυμα να ρωτήσω πώς πάει. Ιδού λοιπόν, χαίρομαι που θα αναβιώσεις τα χρόνια που πέρασαν σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε και να κάνεις πάνω του όσες βόλτες σου στέρησαν...
Η ιστορία για το ποδήλατο συγκινητική, πιο συγκινητικό όμως το ίδιο το ποδήλατο!
Του λείπουν όμως τα συστήματα ασφαλείας : λουκέτα, συναγερμός, σωματοφύλακας κλπ....
Η ταινία στο τιμόνι ωραιότατη και σεμνότατη.
Η φωτογραφία με το συννεφιασμένο ουρανό του Ναυπλίου, όλα τα λεφτά! Να το χαίρεσαι - καλά χιλιόμετρα!!
Τι να το εκανες το MK2 αφού αντί για δίσκους είχαμε εκείνα τα πλαστικά καρούλια που τα λέγανε κασσέτες?
Πάντως καλές κι οι πρώτες φωτό... "τρώγονται"... επέτρεψέ μου όμως να περιμένω μια που θα βγάλεις σε κάποια άκρη ενός επαρχιακού δρόμου, έχοντας στήσει το προφιλ στο πεζούλι με το πετάλι και δίπλα να φαίνεται η άσφαλτος...
Τι να το εκανες το MK2 αφού αντί για δίσκους είχαμε εκείνα τα πλαστικά καρούλια που τα λέγανε κασσέτες?
Πάντως καλές κι οι πρώτες φωτό... "τρώγονται"... επέτρεψέ μου όμως να περιμένω μια που θα βγάλεις σε κάποια άκρη ενός επαρχιακού δρόμου, έχοντας στήσει το προφιλ στο πεζούλι με το πετάλι και δίπλα να φαίνεται η άσφαλτος...
Να 'χεις όμορφες βόλτες.
με το συγκεκριμένο ποδήλατο έχω σκοπό να γράψω πολλά χιλιόμετρα...
στην παρακάτω φωτογραφία (σημερινή) η οποία δεν έχει βέβαια πεζούλια και δρόμους, επαληθεύει το γνωστό.... καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε!
(το ποδήλατο είναι ακουμπισμένο στην κολόνα της εκκλησίας)
θα σας γράψω και εντυπώσεις αργότερα από τα πρώτα 50χλμ που του έκανα σήμερα.
...σε βλεπω να ανοιγεις κοσμηματοπωλειο.
Καλα χιλιομετρα προς το παρον ( καταλαβαινω, ειναι στην αρχη ακομα ο ερωτας, και δε θελω να σε ζαλιζω με κατεβατα), κι επιφυλασσομαι για το μελλον...
πραγματικα κοσμημα το εργαλειο, καλες βολτες,να το χαρεις και να σε κανει να νιωσεις εκεινα τ αθωα παιδικα χρονια.παντως και το mercier δε παιζεται,εισαι για μια κοντρα
Kαλησπέρα…. Απόψε θα σας μιλήσω για μια εταιρία θρύλο σε ότι αφορά το ποδήλατο στην μεταπολεμική Ελλάδα. Ίσως να φανεί υπερβολικό σε κάποιους αυτό που θα γράψω αλλά είναι αλήθεια .. δεν είναι λίγοι αυτοί που νομίζουν (άσχετοι φυσικά με το ποδήλατο) πως όλα τα μεταπολεμικά διπλοσκέλετα τα έλεγαν…. Bismarck! Νομίζω πως οι λόγοι ήταν δύο ..ο πρώτος πως αυτά τα ποδήλατα ήταν πραγματικά σκυλιά σε μια νορμάλ τιμή σε σχέση με τα πανάκριβα Raleigh και ο δεύτερος ήταν το θρυλικό τους όνομα ….όπου θύμιζε το ομώνυμο θωρηκτό…. Η αλήθεια βέβαια είναι πως το όνομά του το χρωστάει για τους ποιο ιστορικά διαβασμένους στον καγκελάριο που ενοποίησε την Γερμανία το 1871 τον κύριο Οtto von Bismarck, και όχι φυσικά στο θωρηκτό όπου απλά τιμούν το ίδιο πρόσωπο… Να αναφέρουμε δε… πως επειδή ο καγκελάριος δεν ήταν αγαπητός στους σκανδιναβικούς ομόφυλους λαούς και δεν μπορούσε να πουλήσει με αυτό το όνομά, κυκλοφόρησε με το όνομα ‘’SKANDIA’’ στις σκανδιναβικές χώρες... όπως φυσικά πρέπει να πούμε πως χρησιμοποιούσε τα σκελετά της Bismarck και η Σουηδική ποδηλατοβιομηχανία KING όπου βρίσκουμε αρκετά διπλοσκέλετα της συγκεκριμένης εταιρίας και στην χώρα μας. Τυπικά να αναφέρουμε πως η εταιρία δημιουργήθηκε το 1896 και με την ονομασία BISMARCK Radevormwald -που είναι και η πλήρεις ονομασία,- κήρυξε πτώχευση το 1957, και τα δικαιώματα σηματοδοτήσεις πλέον της Bismarck πέρασαν στην δικαιοδοσία της εταιρίας Butterfly από το Bielefeld μέχρι και σήμερα…
Όλα αυτά βέβαια λίγο ενδιέφεραν τον Έλληνα της δεκαετίας του 50 όπου το ποδήλατο μοσχοπούλησε (όχι άδικα) στην χώρα μας, καθώς όπως έχουμε ξαναγράψει ήταν άλλες οι ανάγκες… ‘Έπρεπε να υπάρχει ένα όχημα όπου θα πήγαινε το πρωί αδιαμαρτύρητα τον άντρα στην δουλεία, να μεταφέρει την οικογένεια …ή ένα μέρος της , και βέβαια να είναι εύκολο στην επισκευή και στην συντήρησή του. Έτσι λοιπόν όλες αυτές τις ανάγκες μπορούσες άνετα να της καλύψεις με ένα τέτοιο ανθεκτικό ποδήλατο που ήταν το Bismarck…και μάλιστα σε μια λογική τιμή.. καθώς όπως έχω ξανάγράψει, όταν το μεροκαματο στο εργοστάσιο ήταν 30δρχ το goebel ειχαι 350δρχ το bismarck 500δρχ και το raleigh 800-900δρχ....
Όσο για τα χαρακτηριστικά του τα έχουμε ξαναπεί και δεν θα σας κουράσω με τεχνικά θέματα. Αφορμή δε, για όλα αυτά που σας έγραψα είναι το παρακάτω ποδήλατο όπου παραμένει εδώ και 60-65 χρόνια μάχιμο, μεταφέροντας αδιαμαρτύρητα το αφεντικό του σε κάθε μετακίνηση του. Το αφεντικό του λοιπόν -που είναι και κολλητός φίλος- με παρακάλεσε καθώς δεν γνωρίζει από p/c να σας το παρουσιάσω και να το καμαρώσουμε παρέα καθώς θεωρώ αυτά τα ποδήλατα μέρος της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, και αντιπροσωπεύουν τον μόχθο και τον κόπο ενός ολόκληρου λαού που κάποιοι των έκαναν να ξεχάσει τις πραγματικές αξίες τις ζωής, και τον βομβάρδισαν με δήθεν και ψέματα.
εδώ παρέα με το δικό μου...
και με κάνα δυο άλλα...
καλό βράδυ .. και καλή επιτυχία αύριο στους zorzilia για την εκδήλωση.
Καλησπέρα... μιας και άνοιξε λίγο ο καιρός και μύρισε άνοιξη εδώ στην επαρχία έπιασα τα εργαλεία και τα πινέλα.... Απόψε λοιπόν θα αναπαλαιώσουμε ένα σπαστό peugeot helium που είχα βρει πριν λίγο καιρό αν θυμάστε σε μια μάντρα με παλιοσίδερα.... το ποδήλατο δεν θα το αναπαλαιώσουμε με κάποιον κλασικό τρόπο, αλλά με έναν παλιό τρόπο που κάνουμε όταν έχουμε αυτοκόλλητα σε καλή κατάσταση επάνω στο ποδήλατο και δεν θέλουμε να τα χαλάσουμε...
Ας πιάσουμε όμως τα εργαλεία και ας αφήσουμε τα λόγια....
Αυτό λοιπόν είναι το εν λόγο ποδήλατο..
Το ποδήλατο λοιπόν όπως βλέπετε έχει και ένα θέμα με το πιρούνι το οποίο δεν είναι κάτι θα φτιαχτεί εύκολα στην μέγγενη. Ξεκινάμε λοιπόν με το λύσιμο...
το ποδήλατο μπορεί από μακριά να μην φαίνεται πολύ ταλαιπωρημένο, άλλα αν το παρατηρήσουμε από κοντά τα έχει τα θεματάκια του....
έτσι λοιπόν σε πρώτη φάση έτριψα το ποδήλατο με μεσαίο σφουγγαράκι τριψίματος, κοντά στα αυτοκόλλητα έτριψα πάρα πολύ ελαφρά, ίσα-ίσα να φύγουν τα καμένα από τον ήλιο βερνίκια
κάλυψα τα αυτοκόλλητα προσεκτικά χωρίς να ''ξεφύγω'' από τα περιθώρια πρώτα με την ψιλή ταινία που φτιάχνω τα φιλέτα, και μετά κάλυψα επίσης προσεκτικά με κοινή χαρτοταινία το υπόλοιπο αυτοκόλλητο
αφού το έτριψα καλύτερα για να φύγουν τα παλιά βερνίκια -εκεί που είχε σκουριές τις αφαίρεσα- .. χωρίς φυσικά να αφαιρέσω εντελώς το χρώμα..αστάρωσα ελαφρά το ποδήλατο, -ειδικά εκεί που είχε προβλήματα- προσοχή! χωρίς όμως να ασταρώσω αν προσέξετε την φώτο κοντά στα αυτοκόλλητα.
έβαψα το ποδήλατο σε κοντινή ή ακόμα καλύτερα σε ίδια απόχρωση.. έτσι ακόμα και αν υπάρχουν γρατσουνιές μέσα στα αυτοκόλλητα δεν θα φαίνονται διαφορετικού χρώματος και θα είναι ποιο φυσικές.
το άφησα στον ήλιο και στον αέρα και αφού στέγνωσε εντελώς αφαίρεσα τις ταινίες ....
και έτριψα ..προσεκτικά τα αυτοκόλλητα όχι μέσα, αλλά στο περίγραμμα με πολύ ψιλό νούμερο ντουκόχαρτο, για να εξαλείψω το τυχόν σκαλοπάτι ... εκεί το χρώμα μπορεί να ξεθωριάσει ελαφρά, μην φοβηθείτε μετά το ολικό βερνίκωμα που θα γίνει στο πλαίσιο θα το επαναφέρει.. ιδού!
και το τελικό αποτέλεσμα μετά το βερνίκωμα του ποδηλάτου....
αν προσέξετε και η μικρές γρατσουνιές των αυτοκόλλητων δεν φαίνονται ξένες αφού είναι το ίδιο χρώμα με του υπόλοιπου πλαισίου.
τα υπόλοιπα (ρόδες,τιμόνια,φτερά κ.τ.λ) έχουν πάρει των δρόμο τους .. αύριο θα σας το δείξω με τον προφυλακτήρα αλυσίδας και με ποιο κοντινές για να το δείτε και καλύτερα.
καλό βράδυ για την ώρα ...ερωτήσεις δεκτές.
Καλησπέρα … πρόχθες το απόγευμα βρήκα ‘’καινούριο’’ ποδήλατο, και σας το παρουσιάζω. Είναι ένα Record, 26’’ με γυναικείο σκελετό, σύστημα μεσαίας τριβής Thompson bottom bracket και κόντρα sachs torpedo στην πίσω ρόδα. Μπροστινό φρένο δεν υπάρχει, αλλά έχει ένα όμορφο προφυλακτήρα αλυσίδας, του οποίου έχει καταστραφεί το κάλυμμα του.. (αυτό που βλέπετε είναι ο σκελετός, μπροστά πρέπει να υπήρχε δερμάτινο κάλυμμα με φερμουάρ ) και μπροστά στο φτερό ένα όμορφο λοφίο..
Γιώργο καλησπέρα και καλό μήνα!
Να ρωτήσω κάτι:
Το γρανάζι πως το αφαιρείς?
Με κάποιο εξολκέα που είναι συμβατός με αυτά τα μονογράναζα ελεύθερα ή με το παραδοσιακό τρόπο( όπως είπαν και οι 3 ποδηλατάδες της περιοχής μου):
Με σφυρί και κατσαβίδι χτυπώντας αριστερόστροφα τις εγκοπές του μπλοκάζ?
Δεν το έχω επιχειρήσει γιατί φοβάμαι μη χαλάσω κέντρα και εμπλεκόμενα μέρη.
Και κάτι ακόμα,για άλλη μια φορά...έγραψες!
Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια....
Τα γρανάζια τις περισσότερες φορές σε αυτά τα ποδήλατα είναι off από την ακινησία και τις καιρικές συνθήκες, και για αυτό καλό είναι (τις περισσότερες φορές)να τα αλλάζουμε έτσι και αλλιώς. Ακόμα όμως και σε αυτά που μπορεί να σώζονται εχω δει αρκετούς να τα βάζουν μέσα σε πετρέλαιο, να τα πλακώνουν με WD40 ακόμα και με βενζίνη....για εμένα είναι λάθος. Όλα αυτά κόβουν τα εργοστασιακά γράσα που περιέχουν μέσα, με αποτέλεσμα την ραγδαία φθορά του ρουλεμάν, καθώς είναι δύσκολο να ξαναβάλουμε εκεί μέσα πάλι γράσο αν είναι ξερά και σκουριασμένα καλύτερα να τα αλλάζουμε. Μιας και μιλάμε για γρανάζια να πούμε και το εξής.. αυτά τα ποδήλατα φοράνε συνήθως 44-46αρι δισκοβραχίωνα και 20-22 πίσω γρανάζι, και φυσικά δεν μας ενδιαφέρει η ταχύτητα αλλά η ροπή, καθώς καλούνται να κινήσουν (έστω θεωρητικά πλέον) αυξημένα βάρη.
Ως προς το ερώτημά σου τώρα Σωτήρη... έτσι τα βγάζω και εγώ όπως οι ποδηλατάδες τις γειτονιά σου. Απλά όταν φαίνεται πως τα έχει ''φτύσει'' εντελώς.. σαν αυτό που αφαίρεσα από το πίσω κέντρο που αναπαλαίωσα, και επειδή δεν θα βγει εύκολα, μην κουρεύεται τον τροχό πριν το αφαιρέσετε.
Καλύτερα.... αφαίρεσε πρώτα την πλάκα που κρατάει της μπίλιες και μετά τον δίσκο με τα εξωτερικά δόντια...θα σας έχει μήνη επάνω στο κέντρο μόνο πλέον το εσωτερικό του ρουλεμάν βιδωμένο.. βρες μια μέγγενη σφίξτε το καλά μέσα (το διαλυμένο γρανάζι), και περιστρέψτε τον τροχό για να ξεβιδωθεί το απομεινάρι του γραναζιού.
Kαλησπέρα……
Απόψε θα σας παρουσιάσω ένα σπαστό ποδήλατο που απέκτησα πρόσφατα…
Είναι ένα Peugeot helium, όπως προανέφερα είναι ένα σπαστό, που χρονολογείτε τέλος δεκαετίας 70 με αρχές της δεκαετίας του 80…. Ήταν την εποχή που πραγματικά αυτός ο τύπος ποδηλάτου σημείωσε πολύ σημαντικές πωλήσεις , με πολλούς και άξιους εκπροσώπους , όπως …souzana, cinzia, motobecane, κ.α Αυτά τα ποδήλατα αγαπήθηκαν πολύ από τους ιδιοκτήτες τους για την ευκολία μεταφοράς και αποθήκευσης, αλλά και την άνετη και ξεκούραστη οδήγηση που παρείχαν στον αναβάτη τους. Ακόμα ήταν αναπόσπαστο αξεσουάρ των διακοπών , τότε που κάναμε ελεύθερο κάμπινγκ σε σκηνές και τροχόσπιτα, τότε….. που τα καλοκαίρια έβλεπες μικρά αυτοκίνητα με μεγάλες οικογένειες να πηγαίνουν διακοπές γεμάτοι χαρά φορτωμένοι ασφυκτικά, και πάνω από τις βαλίτσες και μια souzana ή ένα σπαστό Peugeot ….
Το συγκεκριμένο ποδήλατο το βρήκα σε μια μάντρα με παλιοσίδερα στοιβαγμένο ανάμεσα σε κάτι λαμαρίνες, να περιμένει το τέλος της ζωής του….. Σε αυτή την μάντρα δεν είχα ξαναπάει ποτέ, παρόλο που πρέπει να έχω περάσει απ΄ έξω πάνω από 20 φορές μέσα σε ένα χρόνο. Θα σας αναφέρω την ιστορία και τους διαλόγους με τον μαντρά γιατί ίσως βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα, για το πώς μας βλέπουν κάποιοι, εμάς που ασχολούμαστε με αυτό το χόμπι….
Μπαίνω λοιπόν μέσα στη μάντρα βλέπω έναν τύπο γύρω στα 50 με μάγκικο στιλ, και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος…..
-Γεια σας, μήπως έχετε κανένα παλιό ποδήλατο?
- ναι φιλαράκο μου.. έλα να σου δείξω.
Με πάει από πίσω και μου δείχνει μια στοίβα με παλιά διαλυμένα mtb .. εκεί ποιο πέρα με την άκρη του ματιού μου βλέπω και το Peugeot όπου μου τράβηξε και την προσοχή (χωρίς φυσικά να το καταλάβει αυτός) Εδώ να αναφέρω πως τα σπαστά, και ειδικά αυτής της περιόδου, είναι ένας τύπος ποδηλάτου που μου αρέσει αρκετά και τα εκτιμώ ιδιαίτερα για την ευρηματική και μίνιμαλ κατασκευή τους. Επιστροφή όμως στην ιστορία μας…..
-Μήπως έχετε και κανένα άλλο ? κανένα από αυτά με τα δύο σίδερα?
-Α!!! εσύ λες από αυτά τα παλιά, τις καραβάνες! Έχω ένα έλα να στο δείξω….
Πάμε λοιπόν, και μου δείχνει ένα ινδικό eastman σε πολύ άσχημη κατάσταση… παρόλα αυτά συνέχισα και ρώτησα για το διπλοσκέλετο για να μην ''ξεκαρφωθώ'' ότι γνωρίζω, και μου φουσκώσει το πεζώ που ήταν και ο στόχος μου.
-Πόσο το δίνετε ?
- Φιλαράκο…. Με 8 κατοσταρικάκια το πήρες! Και μην μου κάνεις κανένα παζάρι!
- Μάλιστα…… για εκείνο το μικρό (το Peugeot)πόσα θέλετε ?
- Πάρτα και τα δύο 820 …. Το παλιό ότι αξίζει, το μικρό δεν μετράει.. είναι της πλάκας, το άλλο όμως… μαμάτο εργαλείο, και πούσε τσάμπα στο δίνω .. στο ίντερνετ τα πουλάνε 2-3 χιλιάρικα.
- Μάλιστα …μάλιστα… αφήστε το παλιό τότε, θα πάρω το μικρό.
Με στραβοκοίταξε, σπάστηκε που δεν πούλησε το κελεπούρι …. Του έδωσα το 20αρικο και φόρτωσα το όμορφο ποδηλατάκι που ήταν και ο αρχικός μου στόχος, με την υπόσχεση στον εαυτό μου πως ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που πάτησα εκεί….
Mε αυτή την ιστορία θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε φαινόμενα προσπάθειας εκμετάλλευσης πάνω σε αυτό που αγαπάμε, γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλά λαμόγια όπου προσπαθούν να βγάλουν πολλά χρήματα εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία και το πάθος μας για τα παλιά ποδήλατα. Φυσικά ο παραπάνω διάλογος δείχνει έναν αφελή τύπο που προσπαθούσε να βγάλει εύκολα χρήματα από έναν μη τυχαίο (επάνω στα κλασικά) άνθρωπο, και δεν επρόκειτο για κάποιον ‘’επαγγελματία’’ του είδους, οπότε δεν νομίζω ότι την πάταγες και εύκολα. Υπάρχουν όμως κάποιοι ...θεός να σε φιλάει.. και για αυτό μην πείθεστε και μην προχωράτε εύκολα αν δεν είσαστε σίγουροι για το τι αγοράζετε και σε τι τιμή το παίρνετε καθώς τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν, αφού κάποιοι βλέποντας εμάς με το πάθος μας, προσπαθούν έντεχνα να μας δουλέψουν.
Μου στέλνουν πολλά παιδιά π.μ ρωτώντας με για διάφορα ποδήλατα, πολλοί φίλοι μου γράφουν πως διαβάζοντας τις διάφορες ιστορίες που γράφω για τα παλιά ποδήλατα… ότι τους φουντώνω την αγάπη και το ενδιαφέρων τους για αυτά τα κειμήλια… Πραγματικά είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο και με τιμά ιδιαίτερα … αυτό όμως που δεν θα ήθελα με τίποτα να συμβεί σε αυτούς που με διαβάζουν, είναι να τους εκμεταλλευτούν, ή αν θέλετε …δεν θέλω να κάνω πλούσιους κατά μερικές εκατοντάδες ευρω τους διάφορους πονηρούς και τα λαμόγια που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την αγάπη μας ή και την καψούρα μας αν θέλετε, για τα κλασικά.
Εδώ βέβαια να αναφέρω πως και μέσα από την ομάδα (ΦΚΠ) έχουμε βάλει σαν στόχο μαζί και με τα υπόλοιπα μέλη, την εξάπλωση αυτής της αγάπης …. αλλά και την προστασία μας από διάφορα φαινόμενα απάτης που αφορούν αυτά τα ποδήλατα. Οπότε μην διστάσετε να απευθυνθείτε στην ομάδα μας (φίλοι κλασικού ποδηλάτου)για οποιαδήποτε αμφιβολία σας δημιουργηθεί, και να είσαστε πάντα υποψιασμένοι.
.
.
.
Όπως σας έχω πει τώρα των χειμώνα δεν κάνω εκτεταμένες αναπαλαιώσεις, καθώς η κακοκαιρία και η υγρασία δεν βοηθούν για τέτοιες δουλειές, οπότε το ποδήλατο περάστηκε με πετρέλαιο και αποθηκεύτηκε περιμένοντας ….. καλύτερες μέρες. Το ποδήλατο απλά να αναφέρω πως είναι σε πολύ καλή κατάσταση χωρίς ιδιαίτερα χτυπήματα, και με εύκολο σχετικά χρώμα …οπότε το καλοκαιράκι μάλλον θα κυκλοφορώ με πεζουδάκι και μάλιστα μπλε.
Καλό σας βράδυ …..
Με το που μπαίνεις σε μαντρά έχεις καρφωθεί
ότι ψάχνεις κάτι ιδιαίτερο. Διαφορετικά θα
άνοιγες μια εφημερίδα και θα έβρισκες κάτι
πολύ φθηνότερο και σε καλύτερη κατάσταση :)
πολυ ομορφο
πολυ ομορφο
Μπράβο Γιώργο και για την ιστορία αλλά και για την έκβασή της που εσύ όρισες! ....λοιπόν κι εγώ έχω ένα παλιό ψυγείο... μήπως να το κάνω ποδήλατο σε καμιά μάντρα; Έτσι το θέλουν, έτσι θα το 'χουν!
Με βάση την κατάσταση του πεζό, νομίζω, πως όταν ανοίξει ο καιρός, όλοι μας περιμένουμε κατάσταση βιτρίνας και καλύτερη μη σου πω!
Αν και κάααατι μου λέει πως δε θα μας απογοητεύσεις... Καλές πεταλιές!
ναι σίγουρα ''καρφώνεσαι'' με την πρώτη... απλά υπάρχουν και σωστοί επαγγελματίες που μπορείς να καταλήξεις σε μια καλή αγορά, και μην ξεχνάμε πως συνήθως δεν έχουν όλοι τις γνώσεις που μπορεί να έχουμε εμείς... και θα επαναλάβω το ρητό που έχω γράψει σε παλιότερο thread... και μου το έχει πει ένας.... επιστήμονας του χώρου, ''Γιώργο τον χρυσό στα χώματα και στις λάσπες θα τον βρεις '' .
Και βέβαια αυτοί οι χώροι είναι καλές πηγές για κάποιον που ασχολείται με κλασικά, απλά θέλει τα μάτια σας..... δεκατέσσερα, καθώς σε αυτούς τους χώρους περιφέρωνται και ''διάφοροι'' περίεργοι.
Καλορίζικο και καλοτάξιδο, πολύ όμορφο το καινούργιο σου απόκτημα!!!
Kαλησπέρα…. Απόψε δεν θα σας γράψω για διπλοσκέλετα ποδήλατα μα ούτε και για εγγλέζικα superb…. Άλλωστε η αλήθεια είναι πως παρόλο που τα λατρεύω, λόγω ηλικίας δεν τα έζησα στα φόρτε τους και μάλιστα…. την δεκαετία του 80 όπου είχα της πρώτες μου ποδηλατικές εμπειρίες αυτά τα ποδήλατα ήταν στην παρακμή τους, και οι μεγάλες εταιρείες που τα κατασκεύαζαν έκλειναν η μία μετά την άλλη.
Θα σας γράψω όμως, για ένα ποδήλατο που πραγματικά μου έκλεψε την καρδιά, ούτε λίγο ούτε πολύ, πριν 27 χρόνια. Το 1985 λοιπόν…..ήμουν 13 χρονών, το ποδήλατο της μάνας μου –ένα γυναικείο PANNONIA – δεν άντεχε πλέον τις ποδηλατικές μου ανησυχίες, και είχε αρχίσει να παραδίδει το πνεύμα, εξάλλου ήταν η εποχή όπου κάθε έφηβος που σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε να έχει ‘’αγωνιστικό ποδήλατο’’ στην αυλή του και όχι το…. ποδήλατο της μάνας του! Φυσικά …. έπρεπε να έχει και ένα Technics mk2 στο δωμάτιό του αλλά .. δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή την ζωή και έτσι τo εν λόγω μηχάνημα, δεν κατάφερα ποτέ να το πάρω και βολευόμουν με ένα …ούτε που θυμάμαι μάρκα.. απλό πικάπ για να ακούω τον αξέχαστο Παύλο και τον αγαπημένο μου παλιό καλό Βασίλη .
Σε αυτό όμως που δεν μπόρεσα να αντισταθώ ήταν το κόκκινο ‘’αγωνιστικό’’ –έτσι τα λέγαμε τότε- που είδα ένα απόγευμα σε ένα ποδηλατάδικο στο Ναύπλιο… ήταν απλά το πιο όμορφο που είχα δει. Μπροστά του τα Peugeot τα velosolex και τα υπόλοιπα ομόσταυλα του, έμοιαζαν πολύ démodé δίπλα στο λεπτεπίλεπτο πλαίσιό του.. τα διάφορα sachs, mailard ή ακόμα και simplex περιφερειακά αν θέλετε, που φορούσαν τα περισσότερα, έμοιαζαν απαρχαιωμένα μπροστά στα 600αρια shimano του, ή αλλιώς ULTEGRA -για τους ποιο νέους- όπου ήταν ντυμένο. Και το όνομα αυτού…., MOTOBECANE PROFIL 2 .
Σχεδιαστικά το ποδήλατο ήταν έντονα επηρεασμένο από την μόδα της εποχής ….. οι εταιρίες τότε είχαν ανακαλύψει την αεροδυναμική και έπαιζαν σχεδιαστικά μαζί της … τα οχήματα σε σχήμα τούβλο της δεκαετίας του εβδομήντα έδιναν την θέση τους στα σχήματα σφήνας …τα ford Cortina –για όποιον τα θυμάται – έγιναν sierra και τα διαβολεμένα YAMAHA RD 350 φόρεσαν …φέρινγκ. Έτσι λοιπόν και κάποιες ποδηλατοβιομηχανίες προχώρησαν στα διάφορα προγράμματα AERO όπου φόρεσαν και τους ομώνυμους ΑΕRO TUBE στα ποδήλατα τους. Το συγκεκριμένο ποδήλατο -για όποιον δεν το έχει δει από κοντά- διαθέτη παντού πλακέ αεροδυναμικούς σωλήνες, εκτός από το πιρούνι όπου το κάνουν να ξεχωρίζει από μακριά σε σχέση με τα υπόλοιπα της γενιάς του.
Το ποδήλατο -εκτός από την ομορφιά του – αυτό που το έκανε επίσης να ξεχωρίζει ήταν και η τσουχτερή τιμή του, και για να μιλήσουμε με αριθμούς θα σας πω πως όταν το MOTOBECANE SPRINT έκανε 28.000 δρχ και το PEUGEOT 103 κόστιζε 32.000δρχ το PROFIL έκανε ούτε λίγο ούτε πολύ …. 45.000 δρχ.
Το 1985… 45.000 δρχ ήταν αρκετά χρήματα, όπου δύστυχος με τα χαρτζιλίκια ενός 13χρονου δεν μαζεύονταν…. και τα μετρημένα εισοδήματα της οικογένειας μου δεν δικαιολογούσαν τέτοιο έξοδο, οπότε η λύση ήταν μία … έπρεπε να βρω δουλειά. Πήγα λοιπόν ένα καλοκαίρι και δούλεψα σε ένα λουλουδάδικο, έβαλα στο PANNONIA μπροστά και ένα καλάθι όπου μετέφερα λουλούδια και γλάστρες, … ήταν το μεγαλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου, πρώτη φορά θυμάμαι να περιμένω με τόση λαχτάρα τον Σεπτέμβριο, δεν χάλασα ούτε ένα 100ρικο, δεν βγήκα ούτε μία φορά… σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι.
Και επιτέλους ήρθε η μέρα… από τις ομορφότερες της ζωής μου… το πρώτο πραγματικά δικό μου ποδήλατο, όπου ήταν και το πιο όμορφο … Όλα ήταν τέλεια, το είχα δουλέψει και το είχα πάρει με τον ιδρώτα μου μέχρι την τελευταία του βίδα. Αμέτρητα χιλιόμετρα, ατελείωτες βόλτες δεν παίρναμε χαμπάρι ούτε κρύα ούτε ήλιους όλα ήταν δρόμος και εφηβική αλητεία . Δύστυχος όμως το όνειρο κράτησε δύο χρόνια… μέχρι που κατέβηκα ένα πρωί στην αυλή και έτσι απλά δεν υπήρχε…. το ποδήλατο είχε κάνει φτερά.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια, και αρκετά ποδήλατα από την ζωή μου….. πάντα όμως έψαχνα ένα profil, δεν είχα βρει κανένα και παρόλο που έχω βρει πολύ σπάνια ποδήλατα , τέτοιο δεν είχα δει πουθενά. Φυσικά όλοι η καλοί φίλοι μου που έχουν σχέση με το ποδήλατο γνώριζαν ότι ο Γιώργος ψάχνει το συγκεκριμένο ποδήλατο, έτσι λοιπόν πριν μερικές μέρες ανοίγω τον υπολογιστή …μπαίνω στο σάιτ και βλέπω ένα μήνυμα από τον φίλο kougioum77 …. ‘’Γιώργο στο βρήκα στην Θεσσαλονίκη τι να κάνω’’? όπως καταλαβαίνετε έζησα μέρες του 1985… το ποδήλατο μέσα σε 10΄χάρη στον Στέλιο το είχα αγοράσει.
Το συγκεκριμένο ποδήλατο ήταν σε ένα ποδηλατάδικο σε κατάσταση NOS …το πλαίσιο είναι εντελώς καινούριο και απλά το είχαν ντύσει με περιφερειακά ότι νάνε. Έψαξα …με βοήθησαν και οι καλοί μου φίλοι columpus και Ραφαηλίδης και το ποδήλατο φόρεσε ότι ακριβός φόραγε, εκτός από τον μπροστά εκτροχιαστή όπου βολεύτηκα με κάτι πρόχειρο μέχρι να βρω τον γνήσιο του. Έτσι λοιπόν σήμερα ολοκληρώθηκε και έκανα και την πρώτη βόλτα ….. απίστευτο! Το ποδήλατο είναι καταπληκτικό …. Τα 600 shimano κέντρα του, και η rigita μαύρες δίπατες ζάντες του, του δίνουν αέρινη κύλιση, οι shimano adamas μανέτες του συνεργάζονται άψογα με τις επίσης 600αρες shimano σιαγόνες του. Πραγματικά το ποδήλατο σε κάνει να χαμογελάς έτσι απλά γιατί το κάνεις βόλτα… μόλις το καβάλησα, ένιωσα πιο ελαφρύς και έτοιμος να καταπιώ πολλά χιλιόμετρα.. επομένως το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι καλές ηλιόλουστες ανοιξιάτικες μέρες … αρκετά σας ζάλισα, καλό βράδυ και περιμένω τα σχόλιά σας για το ποδήλατο.
Υ.Γ…. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον kougioum77, ο οποίος έτρεξε μου το αγόρασε, το φύλαξε στο σπίτι του , το συσκεύασε, και μου το έστειλε από Θεσσαλονίκη στην Αθήνα όπου και το παρέλαβα. Εύχομαι να κάνει πολλά και όμορφα χιλιόμετρα με το mercier που του έστειλα και να είναι γερός αυτός και η οικογένεια του. Επίσης ευχαριστώ τον columpus για την βοήθειά του και φυσικά τον μάστορα μου στα δύσκολα τον Αντώνη Ραφαηλίδη.
Πολύ αεράτο (όπως άλλωστε είναι) και σφαιράτο φαίνεται. Έχει μια γοητευτική αλητεία και μια ευγενή επιθετικότητα. Μάλιστα προχθες ήθελα να σου στείλω μήνυμα να ρωτήσω πώς πάει. Ιδού λοιπόν, χαίρομαι που θα αναβιώσεις τα χρόνια που πέρασαν σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε και να κάνεις πάνω του όσες βόλτες σου στέρησαν...
...και πώς μπορείς να του αντισταθείς...;
http://www.youtube.com/watch?v=MBpthkOFPvA
Φίλε Γιώργο, πραγματικά πανέμορφο το ποδήλατο.
Πολύ πολύ ωραίο! Καλά χιλιόμετρα να έχεις!
Να ρωτήσω κάτι πεζό; Πόσο το χτύπησες;;
έτσι εξηγείται η αδιαφορία σου στα κουρσάκια Γιώργο.
'Οταν σου κλέβουν ένα κομμάτι της ζωή σου,το προσπερνάς(έτσι νομίζεις )και συνεχίζεις.
έλα όμως που αυτό το κομμάτι μένει ακόμα στη καρδιά..
Σου εύχομαι πολλά (νοσταλγικά και μη)χιλιόμετρα!
Η ιστορία για το ποδήλατο συγκινητική, πιο συγκινητικό όμως το ίδιο το ποδήλατο!
Του λείπουν όμως τα συστήματα ασφαλείας : λουκέτα, συναγερμός, σωματοφύλακας κλπ....
Η ταινία στο τιμόνι ωραιότατη και σεμνότατη.
Η φωτογραφία με το συννεφιασμένο ουρανό του Ναυπλίου, όλα τα λεφτά!
Να το χαίρεσαι - καλά χιλιόμετρα!!
Τι να το εκανες το MK2 αφού αντί για δίσκους είχαμε εκείνα τα πλαστικά καρούλια που τα λέγανε κασσέτες?
Πάντως καλές κι οι πρώτες φωτό... "τρώγονται"... επέτρεψέ μου όμως να περιμένω μια που θα βγάλεις σε κάποια άκρη ενός επαρχιακού δρόμου, έχοντας στήσει το προφιλ στο πεζούλι με το πετάλι και δίπλα να φαίνεται η άσφαλτος...
Να 'χεις όμορφες βόλτες.
με το συγκεκριμένο ποδήλατο έχω σκοπό να γράψω πολλά χιλιόμετρα...
στην παρακάτω φωτογραφία (σημερινή) η οποία δεν έχει βέβαια πεζούλια και δρόμους, επαληθεύει το γνωστό.... καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε!
(το ποδήλατο είναι ακουμπισμένο στην κολόνα της εκκλησίας)
θα σας γράψω και εντυπώσεις αργότερα από τα πρώτα 50χλμ που του έκανα σήμερα.
Σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα λόγια,
...σε βλεπω να ανοιγεις κοσμηματοπωλειο.
Καλα χιλιομετρα προς το παρον ( καταλαβαινω, ειναι στην αρχη ακομα ο ερωτας, και δε θελω να σε ζαλιζω με κατεβατα), κι επιφυλασσομαι για το μελλον...
πραγματικα κοσμημα το εργαλειο, καλες βολτες,να το χαρεις και να σε κανει να νιωσεις εκεινα τ αθωα παιδικα χρονια.παντως και το mercier δε παιζεται,εισαι για μια κοντρα
Kαλησπέρα…. Απόψε θα σας μιλήσω για μια εταιρία θρύλο σε ότι αφορά το ποδήλατο στην μεταπολεμική Ελλάδα. Ίσως να φανεί υπερβολικό σε κάποιους αυτό που θα γράψω αλλά είναι αλήθεια .. δεν είναι λίγοι αυτοί που νομίζουν (άσχετοι φυσικά με το ποδήλατο) πως όλα τα μεταπολεμικά διπλοσκέλετα τα έλεγαν…. Bismarck! Νομίζω πως οι λόγοι ήταν δύο ..ο πρώτος πως αυτά τα ποδήλατα ήταν πραγματικά σκυλιά σε μια νορμάλ τιμή σε σχέση με τα πανάκριβα Raleigh και ο δεύτερος ήταν το θρυλικό τους όνομα ….όπου θύμιζε το ομώνυμο θωρηκτό…. Η αλήθεια βέβαια είναι πως το όνομά του το χρωστάει για τους ποιο ιστορικά διαβασμένους στον καγκελάριο που ενοποίησε την Γερμανία το 1871 τον κύριο Οtto von Bismarck, και όχι φυσικά στο θωρηκτό όπου απλά τιμούν το ίδιο πρόσωπο… Να αναφέρουμε δε… πως επειδή ο καγκελάριος δεν ήταν αγαπητός στους σκανδιναβικούς ομόφυλους λαούς και δεν μπορούσε να πουλήσει με αυτό το όνομά, κυκλοφόρησε με το όνομα ‘’SKANDIA’’ στις σκανδιναβικές χώρες... όπως φυσικά πρέπει να πούμε πως χρησιμοποιούσε τα σκελετά της Bismarck και η Σουηδική ποδηλατοβιομηχανία KING όπου βρίσκουμε αρκετά διπλοσκέλετα της συγκεκριμένης εταιρίας και στην χώρα μας. Τυπικά να αναφέρουμε πως η εταιρία δημιουργήθηκε το 1896 και με την ονομασία BISMARCK Radevormwald -που είναι και η πλήρεις ονομασία,- κήρυξε πτώχευση το 1957, και τα δικαιώματα σηματοδοτήσεις πλέον της Bismarck πέρασαν στην δικαιοδοσία της εταιρίας Butterfly από το Bielefeld μέχρι και σήμερα…
Όλα αυτά βέβαια λίγο ενδιέφεραν τον Έλληνα της δεκαετίας του 50 όπου το ποδήλατο μοσχοπούλησε (όχι άδικα) στην χώρα μας, καθώς όπως έχουμε ξαναγράψει ήταν άλλες οι ανάγκες… ‘Έπρεπε να υπάρχει ένα όχημα όπου θα πήγαινε το πρωί αδιαμαρτύρητα τον άντρα στην δουλεία, να μεταφέρει την οικογένεια …ή ένα μέρος της , και βέβαια να είναι εύκολο στην επισκευή και στην συντήρησή του. Έτσι λοιπόν όλες αυτές τις ανάγκες μπορούσες άνετα να της καλύψεις με ένα τέτοιο ανθεκτικό ποδήλατο που ήταν το Bismarck…και μάλιστα σε μια λογική τιμή.. καθώς όπως έχω ξανάγράψει, όταν το μεροκαματο στο εργοστάσιο ήταν 30δρχ το goebel ειχαι 350δρχ το bismarck 500δρχ και το raleigh 800-900δρχ....
Όσο για τα χαρακτηριστικά του τα έχουμε ξαναπεί και δεν θα σας κουράσω με τεχνικά θέματα. Αφορμή δε, για όλα αυτά που σας έγραψα είναι το παρακάτω ποδήλατο όπου παραμένει εδώ και 60-65 χρόνια μάχιμο, μεταφέροντας αδιαμαρτύρητα το αφεντικό του σε κάθε μετακίνηση του. Το αφεντικό του λοιπόν -που είναι και κολλητός φίλος- με παρακάλεσε καθώς δεν γνωρίζει από p/c να σας το παρουσιάσω και να το καμαρώσουμε παρέα καθώς θεωρώ αυτά τα ποδήλατα μέρος της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, και αντιπροσωπεύουν τον μόχθο και τον κόπο ενός ολόκληρου λαού που κάποιοι των έκαναν να ξεχάσει τις πραγματικές αξίες τις ζωής, και τον βομβάρδισαν με δήθεν και ψέματα.
εδώ παρέα με το δικό μου...
και με κάνα δυο άλλα...
καλό βράδυ .. και καλή επιτυχία αύριο στους zorzilia για την εκδήλωση.
...τι ηταν παλι αυτο βραδυατικα;
Δηλαδη επειδη εσυ δε θα ερθεις την Κυριακη στην εκδηλωση, εμεις να μην κοιμηθουμε σημερα;;...
Καλααααα....
καλησπέρα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια....
:)) μπορεί να μην είμαι σωματικά.. αλλά πνευματικά θα είμαι σίγουρα, όχι που θα σας άφηνα χαλαρούς!!
Καλησπέρα... μιας και άνοιξε λίγο ο καιρός και μύρισε άνοιξη εδώ στην επαρχία έπιασα τα εργαλεία και τα πινέλα.... Απόψε λοιπόν θα αναπαλαιώσουμε ένα σπαστό peugeot helium που είχα βρει πριν λίγο καιρό αν θυμάστε σε μια μάντρα με παλιοσίδερα.... το ποδήλατο δεν θα το αναπαλαιώσουμε με κάποιον κλασικό τρόπο, αλλά με έναν παλιό τρόπο που κάνουμε όταν έχουμε αυτοκόλλητα σε καλή κατάσταση επάνω στο ποδήλατο και δεν θέλουμε να τα χαλάσουμε...
Ας πιάσουμε όμως τα εργαλεία και ας αφήσουμε τα λόγια....
Αυτό λοιπόν είναι το εν λόγο ποδήλατο..
Το ποδήλατο λοιπόν όπως βλέπετε έχει και ένα θέμα με το πιρούνι το οποίο δεν είναι κάτι θα φτιαχτεί εύκολα στην μέγγενη. Ξεκινάμε λοιπόν με το λύσιμο...
το ποδήλατο μπορεί από μακριά να μην φαίνεται πολύ ταλαιπωρημένο, άλλα αν το παρατηρήσουμε από κοντά τα έχει τα θεματάκια του....
έτσι λοιπόν σε πρώτη φάση έτριψα το ποδήλατο με μεσαίο σφουγγαράκι τριψίματος, κοντά στα αυτοκόλλητα έτριψα πάρα πολύ ελαφρά, ίσα-ίσα να φύγουν τα καμένα από τον ήλιο βερνίκια
κάλυψα τα αυτοκόλλητα προσεκτικά χωρίς να ''ξεφύγω'' από τα περιθώρια πρώτα με την ψιλή ταινία που φτιάχνω τα φιλέτα, και μετά κάλυψα επίσης προσεκτικά με κοινή χαρτοταινία το υπόλοιπο αυτοκόλλητο
αφού το έτριψα καλύτερα για να φύγουν τα παλιά βερνίκια -εκεί που είχε σκουριές τις αφαίρεσα- .. χωρίς φυσικά να αφαιρέσω εντελώς το χρώμα..αστάρωσα ελαφρά το ποδήλατο, -ειδικά εκεί που είχε προβλήματα- προσοχή! χωρίς όμως να ασταρώσω αν προσέξετε την φώτο κοντά στα αυτοκόλλητα.
έβαψα το ποδήλατο σε κοντινή ή ακόμα καλύτερα σε ίδια απόχρωση.. έτσι ακόμα και αν υπάρχουν γρατσουνιές μέσα στα αυτοκόλλητα δεν θα φαίνονται διαφορετικού χρώματος και θα είναι ποιο φυσικές.
το άφησα στον ήλιο και στον αέρα και αφού στέγνωσε εντελώς αφαίρεσα τις ταινίες ....
και έτριψα ..προσεκτικά τα αυτοκόλλητα όχι μέσα, αλλά στο περίγραμμα με πολύ ψιλό νούμερο ντουκόχαρτο, για να εξαλείψω το τυχόν σκαλοπάτι ... εκεί το χρώμα μπορεί να ξεθωριάσει ελαφρά, μην φοβηθείτε μετά το ολικό βερνίκωμα που θα γίνει στο πλαίσιο θα το επαναφέρει.. ιδού!
και το τελικό αποτέλεσμα μετά το βερνίκωμα του ποδηλάτου....
αν προσέξετε και η μικρές γρατσουνιές των αυτοκόλλητων δεν φαίνονται ξένες αφού είναι το ίδιο χρώμα με του υπόλοιπου πλαισίου.
τα υπόλοιπα (ρόδες,τιμόνια,φτερά κ.τ.λ) έχουν πάρει των δρόμο τους .. αύριο θα σας το δείξω με τον προφυλακτήρα αλυσίδας και με ποιο κοντινές για να το δείτε και καλύτερα.
καλό βράδυ για την ώρα ...ερωτήσεις δεκτές.
Ποποπο άστραψε! Μπράβο πολύ ωραίο!
σημ. Ααααχ, ας όψονται τα λάστιχά μου που άργησαν λίγο...
Για ακόμα μία φορά,φαίνεται στην πράξη,
η σημασία της έννοιας:μοιράζομαι ανιδιοτελώς...
Και όταν με το καλό το ετοιμάσει και ο Παύλος, πάμε για... σπαστο-μαχίες!
Υ.Σ. να δούμε ποιός θα τριακοσαρίσει...
Γιώργο καλησπέρα,
Τι έχει γίνει το record?
είπαμε έχουμε προτεραιότητες, αλλά πιστεύω ότι οι δεσπινίδες(μεγαλοκοπέλες
τις λέγαν τα παλιά χρόνια) πρέπει νάχουν την τιμητική τους!
ένα ένα Σωτήρη.... υπάρχουν μυστικά προγράμματα εν εξελίξει :))
Ίντριγκα, μυστικισμός... και σίγουρα αποτέλεσμα που αποζημιώνει!
Σωτήρη δεν ξεχνά ο Γιώργος, απλά δουλεύει παρασκηνιακά, όχι σαν εμάς όλα στη φόρα! Ξέρει τι κάνει!