Το ιστολόγιο του/της κωστάνζα

το κορίτσι μου με εγκατέλειψε για άλλο παιδί που το γλιφά μέρα νύχτα· πάει, τέλειωσε η καλύτερη εποχή του βίου μου. Κανένα φιλί, καμία καλημέρα, σα να μήν την αγαπούσα πια.

Πρίν από δεκάμιση χρόνια, με είχε ερωτευτεί κι εγώ αυτήν, κάναμε εκδρομές και το κορίτσι διάβασε ό,τιδήποτε ήθελα από τα μάτια μου, με φιλούσε για να ονειρευτώ γλυκά· νόμιζα ότι είμασταν ευτυχισμένοι. Μια μέρα είπα στο κορίτσι μου· «Αυτό που θέλεις τώρα δε θα το καταφέρεις, άς το!» Στεναχώριζε και δεν ερχόταν πια καθημερινά, σπάνια ήρθε για να με φιλεί, σα να είχε τύψεις. Έκανα υπομονή, το περίμενα, μα τίποτε. Με ξέχασε;

Τέλος Μαΐου, ήρθε να μου μιλήσει· «Λοιπόν άκου, φιλάκο μου Κέκ, εσύ μου είχες πεί τότε ότι δε θα με υποστηρίσεις, σωστά; Αφού βαρέθηκα το περπάτημα και τα λεωφορεία, βρήκα άλλο σύντροφο. Ειλικρηνά είχα τύψεις, νόμισα ότι θα ποδηλατούσαμε μαζί όλη ζωή, μα ξέρεις ότι δεν μπορώ να κρατώ την ισορροπία μου και φοβόσουν να πέσουμε. Όπως και να είναι, θέλω να σου ευχαριστήσω χίλιες φορές για την πανέμορφη δεκαετία που περάσαμε μαζί.»
Κοίταξα τα μάτια του κοριτσιού μου που μόλις δακρύσανε. Μου φάνηκε κουρασμένο, θλιμμένο, μου φίλησε τη σέλλα και με ρώταγε μήπως θέλω να είμαι σύντροφο καλού ανθρώπου;
Σε λίγο θα πάρει τρίκυκλο που του διευκολύνει τη ζωή.
Πονούσα, το κατάλαβα κάπως αφού δε γίνεται αλλιώς. Το τρίκυκλο πάντα θα μου μείνει αντιπαθητικό.

Σε λίγο θα ταξειδέψω στο Βερολίνο με μια καλή φίλη του πρώιν κοριτσιού μου· τη λένε Φρίγκα και τη θαυμάζω. Ελπίζω να μου φερθεί καλά...
Θα δούμε τι περιπέτειες με περιμένουνε στην πρωτεύουσα.

Καιρός να σας πώ το αντίο μου, χάρηκα για τα καλά σας λόγια. Σας εύχομαι όλα τα καλά, να ζήσετε!

φιλικά

το ποδήλατο του χαρούμενου φιλελλήνος κοριτσιού

γειά χαρά,

ονειρεύομαι για μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη, όπου δεν παίζει ρόλο η εθνικότητα πια, όπου μετράει ο άνθρωπος κι όχι ο τόπος όπου γεννήθηκε...

Παντού υπάρχουνε προβλήματα που μοιάζουνε· μια διαφορά φαίνεται συνεχώς· οι Γερμανοί ξέρουνε να παραγώσουν όπλα καλύτερης ποιότητας και τα πουλάνε σε όποιον τα θέλει, όσο κατεπείγοντα, τόσο καλύτερα πληρώνονται.

Μήπως υπάρχουνε κάποια μαζικά στοχά τα όποια ακολουθούμε όλες/όλοι; Λοιπόν, ας ενωθούμε! Όσο περισσότεροι στάθουμε όλοι μαζί, σε πολλές ζώνες Ευρώπης, τόσο δυσκολότερο το να μας ξεγελάνε.

Κι επιλαμβάνω για την ξ-τη φορά· χωρίς τις/τους Έλλην/ίδ/ες της Ευρώπης λείπει το κεντρικό μέρος! Άς βγούνε τα χρέη στο τασάκι της ιστορίας! Ας πάρουμε το στυλό στα ποίκιλά μας χέρια για να γράψουμε Ευρωπαϊκή ιστορία μαζί...

Τι λέτε;

Σας χαιρετά
η χαρούμενη φιλέλλην κωστάνζα

γειά χαρά,

αυτές τις μέρες, απολαμβάνουμε τη λιακάδα που μας ζεσταίνει στο «καλοκαίρι των γριών», και προετοιμαζόμαστε για τον κωλόκαιρο που θ´ακολουθεί. Ενώ τα περισσότερα φύλλα είναι ακόμη πράσινα, καιρός να βάλουμε τα μάλλινα και να ντυθούμε σαν το κρεμμύδι. Αφού δεν είχα μάλλινες κάλτσες και δεν τις βρήκαμε στο πρωτεύον μας χωριό, κάναμε εκδρομή στο Λύμπεκ όπου υπάρχουνε τα πάντα.
Περάσαμε ωραίους λόφους με τη στέγη του τενεκέδους ανοιχτή κι αποχαιρετούσαμε το καλοκαίρι.

Πρόσφατα έπαθα κυστίτιδα αφού δεν ήθελα να πιστέψω ότι πέρασε ο καλός καιρός κι ο σύζυγος με κάνει να πιώ ζεστή μπύρα για να διώξει τα μικρόβια έξω η απαίσια γεύση. Για να καθαρίσω τα αμύγδαλα, μασουλίζω μια φέτα πιπερίζα.

Σε λίγο τα φύλλα θα γίνουν πολύχρωμα πρίν πέσουν, μαζί με τη συσκότιση των ημερών, όταν το πρωΐ φεύγουμε στο σκοτάδι για να γυρίσουμε στο σκοτάδι· πρίν όμως μας πιάσει η μελαγχολία, πίνουμε ζεστό καρυκευμένο κρασί.

Τη άλλη ζεστή μπύρα στην γειά σας

καλημέρα φίλες και φίλοι,

αφού για δεκάδες ποδηλατούσα με κόντρα, τώρα τα πόδια πρέπει να βγάλουν τον αυτοματισμό· τρέχα με πίεση, περίμενε βάλε την ταχύτητα, τρέχα πιο γρήγορα

χτές το μεσημέρι ήθελα να καταβάσω ταχύτητα για να πάρω την ανηφόρα, πετάλησα με πίεση κι αλυσίδα έπεσε στο δεξιό πετάλι ώστε δεν μου ήτανε δυνατό να την ξαναβάλω :(
ε, τότε τράβηξα το τρίκυκλάκι μου κι άργησα >:-|
επίστρεψα με το τράμ και για να μήν χαλάσει η αλυσίδα από το το τρόχισμα την ανασήκωνα, κι έτσι δύο βρωμικά χέρια κουρασμένης κωστάνζας κλείδωσαν το Buck στην αυλή

το βράδυ ο καλύτερος σύζυγος όλων ξανέβαλε την αλυσίδα στο πινιό και είπε· «μήν πιέζεις ρε· αντί με την κόντρα, οι ταχύτητες θέλουν ηρεμία, πάρε ορμή και κάνε πέταλο ώστε ν´ ακούς το κλίκ, κατάλαβες;»

κατάλαβα, από τώρα θα πεταλώ προνοητικά για να μή χαλάσει το καλύτερο φιλάκι μου μετακίνησης

σας εύχομαι καλή ποδηλασία κι ευτυχισμένες μέρες