αποχαιρετάμε το καλοκαίρι

ρε καλό παιδί, μού´δίνες τρία τραγούδια τα´ποια θα ξανακούσω όταν χαθώ στο σκοτάδι

σ´ευχαριστώ πάρα πολύ!

γειά χαρά σε όλες/όλους που δεν ζούσανε μεσα σε δύο πολιτισμούς· ξέρετε πως καταρρείται η καρδιά όταν σας λείπει η άλλη;
Παρακάτω θα σας δώσω μάθημα δωρεάν· γιατί αυτό που φαίνεται δεν ταιριάζει στην πραγματικότητα·
1ον) το γεγονός ότι κάπου γεννιέται κανείς και μαθαίνει τη γλώσσα της χώρας μητρική ταιριάζει στις 95% των πολίτων που ζούνε σε έναν τόπο, όπου δεν αντιμετωπίζουν εξαιρετικές συνθήκες· γεννιούνται πχ. Έλληνες, κι Έλληνες πεθαίνουν.
2ον) Άν ποτέ συζητηθήκατε με «μεταναστόπουλα», θα καταλάβατε ότι αυτά βρίσκονται «πολιτιστική ερμαφροδίτη» με την μητρική τους και την «καινούρια» στην όποια ζούνε καθημερινά. Έτσι, μοιράζουνε με τη γλώσσα και τις συνήθειες του κάθε πολιτισμού ανάγκαια και την καρδιά τους, έτσι δεν είναι;

automation wrote:

Για όσους δεν γνωρίζουν, η Κωστάνζα είναι Γερμανίδα (όχι Ελληνο-Γερμανίδα αλλά σκέτο Γερμανίδα)

Φίλε μου, με το να με καλείς «σκέτο Γερμανίδα» έκανες σοβαρό λάθος αγνωσίας, αφού τον εαυτό μου τον δεν τον βλέπω Γερμανίδα!

Στην ηλικία 14χρονών, ο πατέρας ανέλαβε εργασία παιδιάτρου σε νοσοκομείο της φτωχότερης περιοχής στην Ευρώπη, κι εμείς οι 4 αδελφές τον συνοδεύαμε με τη μητέρα. Εκεί αφήξαμε χωρίς γνώσεις σε καύσωνα, μας φωνάξαμε «τουρίστες! Τουρίστες!», κι ενώ οι υπόλοιποι αναστέναζαν λόγω της ζέστης, εγώ ανέλαβα τα ψώνια, έμαθα τη γλώσσα στο δρόμο παρόλο που με γέλασαν και προσπαθούσα να φέρω τροφήματα σπίτι με τα λίγα χρήματα που μου δόθηκαν· έκανα παζάρια με ανθρώπους τόσο φτωχούς που μου προκάλεσαν τύψεις, όμως έπρεπε να φάνε οι μικρότερες αδελφές. Μολονότι μας έλλειπε η τροφή όπως και μας έκλεψαν ό,τι είχαμε φέρει από τη χώρα πολυτέλειας, επίβιωσα περίφανη αφού τη γλώσσα την ήξερα χωρίς γερμ. τόνους μετά τρείς μήνες· είχα γίνει ντόπια. Ο δάσκαλος μαθηματικών έκανε το καλύτερο αστείο όταν με ρώτησε· «Εσύ, όνομα κι από που είσαι;» --- «Από Γερμανία, σύντροφε δάσκαλε, ο πατέρας δουλεύει παιδίατρος στο νοσοκομείο.»
«Α, γκασταρμπάϊτερ;» Όλοι μαζί σπάσαμε στα γέλεια.
Θα μπορούσα να σας γράψω χίλιες άλλες περιπέτειες που έζησα· επιβιώσαμε με κρεμμύδια και λάχανο σε στενότατο σπίτι, ώστε η μόνη μου χαρά έγινε το σχολείο όπου απόλαυσα την αδέσμευτη εκπαίδευση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το 1986 όταν έγινε το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπυλ, η δασκάλα μας φυσικών μας έκανε τόσο καταπληκτικό μάθημα περί κινδύνων πυρηνικών, όσο κατάλαβα. Επί πλέον, μάθαμε να ζήσουμε σχεδόν με τίποτε, ώστε μια τσοκολάτα μας έκανε απερίγραπτη χαρά.
Κι όμως, το εθνικό μείγμα δεν θα ζούσε μαζί ειρηνικά, όπως μάθαμε το 1987. Μας κόψανε το χαρτί υγιείας, τα σχολικά βιβλία, σχεδόν όλα τα επιούσια. Περιττό να πώ ότι παράκμισαν τα μαθήματα, αφού οι ντόπιοι ανέλαβαν εργασία για να επιβιώσουνε κάπως. Η άδεια παραμονής δε ανακαινώθηκε, ώστε μας διώξανε σαν εγκληματίας.

Λοιπόν, γυρίσαμε στη μπανανία με το τραβηγμένο αυτοκίνητο, όπου μας συμπεριφέρθηκαν σα τους ζητιανούς· «Α, οι ασυλάντες, καλά μιλάτε τη γλώσσα μας...» Τότε 16 χρονών, είχα ένα μπουκάμισο, ένα ζευγάρι παπούτσια κι αισθανόμουν παμπλούσια! Καταφαγόμουν με αναχωρήσεις για τις φίλες και όλους τους αγαπημένους μας εκεί που αντιμετωπίζανε δύσκολες εποχές. Για μόνη μου παρηγοριά κατέφαγα όλα τα μαθήματα, ενώ τη δεύτερη κωστάνζα την απέκλεισα αφού δεν μπορούσα ούτε να κλάψω γιαυτά που χάθηκαν ξαφνικά.
Τώρα ξέρω ότι δε γίνεται να ξαναπάω εκεί· θα με σκοτούσανε σαν προδότισσα.

Όποια/όποιος νομίζει πως θέλω να ανήκω πια σε κράτος όπου λόγω πολυνεξίας κανείς δε βλέπει πέρα από το γεμάτο πιάτο του το γεμάτο, να βάλει λίγη σκέψη.

Κι όμως, αντί να απελπιστώ εντελώς, έβαλα όλον τον κόπο για να μάθω τ´αρχαία. Επιμόνως έζησα από το μόνο καθηγητή αρχαίων ν´αρχίσει μια συνεργασία για να μου δώσει αρχική υποστήριξη· επί τέλους έγινε και κατέφαγα όλα τα βασικά ώστε ήμουν στη θέση να διαβάσω τον Πλάτωνα σε πρωτότυπο· όταν τον βαρέθηκα, ο καθηγητής μου παρουσίασε τον Αριστοτέλη. Το 1988 κάναμε εκδρομή στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Αθήνα, με την οποία αμέσως ερωτεύτηκα. Μολονότι δεν κατάλαβα τι είπε ο κόσμος, αποφάσισα να μάθω τα νέα ελληνικά τη στιγμή της ελευθερίας μου από τις δομές σπιτιού και σχολείου. Τέλος πάντων, έδωσα τη γραπτή εξέταση μεταφράσουσα εύκολο κομματάκι των «Μετά τα Φυσικά» του.

Για να ησυχάσω τους γονείς, είπα ότι θα ήθελα να ερευνήσω για το τι έγινε η αρχαία φιλοσοφία. Ωστε να μάθω και την καθαρή προφορά, αισθανόμουν ζητιανή ξανά, αυτήν τη φορά όμως εκ δικιάς μου άφισσας. Βρήκα σπίτι στην Άνω Πόλη Θεσσ/νίκης, απόλαυσα τα θερινά μαθήματα νέων ελληνικών, πέρασα την εξέταση για αλλοδαπούς, εγγράφηκα ακροατήρια στο ΑΠΘ, όπου γνώρισα καλά παιδιά με τα όποια συζητούσαμε πολιτιστικά ζητήματα.

Το σημαντικότερο γεγονός για τον εαυτό μου· η καρδιά μου βρήκε την πατρίδα της! Καταλάβατε τώρα ότι δεν είμαι «σκέτο γερμανίδα»;;

Ωραία. Πρόσφατα έκανα αίτηση στη βουλή των ΕΕ για να μου επιτρέψει την ευρωπαϊκή υπηκότητα αντί της γερμανικής, με το λόγο ότι ως πολιτιστική ερμαφροδίτη με περιορίζει αυστηρά ως πολιτικό ζώο.

Άν δε μου πιστεύετε, στείλτε μου πμ, και θα σας στείλω την αίτησή μου την όποια έδωσα στα αγγλικά

σας εύχομαι όλα τα καλά

Καλή μου Κωστάνζα σου στέλνω την αγάπη και την εκτίμησή μου.

άν και ούτε τον ελληνικό μου τον πίνω σκέτο ;)

κι όμως αναρωτιέμαι τα κριτήριά σου· Έλλην/ίδα ή μή Έλλην/ίδα τι διαφορά κάνει; Και, το να συλλογίσει κανείς ότι ήμουν «σκέτη γερμανίδα» μόνο γιατί γεννήθηκα σ´αυτήν τη χώρα αξίζει μόνο επιφανειακά εντάξει; :Ρ

Η Γερμανία έχει πονημένο παρελθόν με τόποιο δεν ήθελα να μπερδευτώ ποτέ· γιαυτό αντιδρώ υπερευεσθητικά οπόταν κανείς με λέει γερμανίδα, συγγνώμη!

Τώρα με την ηλικία προσπαθώ να μή σκάσω αμέσως· σου ζητώ συγγνώμη αφού δεν τα ήξερες. Θα χαρόμουν άν με δέχεσθε σα συμπατριωτάκι της καρδιάς μου· κι άν μου αποχωρίζετε τα λάθη μου, θα με κάνετε ευτυχισμένη.

Φιλικά

η κωστάνζα