Πόλη

Προσπαθούσα να ανεβάσω μια φωτογραφία από το καινούριο άτι, αλλά δεν τα κατάφερα.

Τέλοσπαντων.

Τον Μάρτιο μου έκλεψαν το Bombi που είχα. Το χρησιμοποιούσα για να πηγαινοέρχομαι στη δουλειά και να κάνω και αρκετές δουλειές. Του είχα κοτσάρει κι ένα καφάσι, πήγαινα στη λαϊκή, στο σούπερμαρκετ, ήταν πολύ καλό για μέσα στην πόλη. Μονοτάχυτο αλλά ελαφρύ και άνετο στο δρόμο και φορτωμένο.

Πέρασε ο καιρός, έβγαλα το καλοκαίρι με το κουρσάκι αλλά δυστυχώς δεν γινόταν παραπέρα. Χρειαζόμουν ένα άλλο ποδήλατο για την πόλη πιο άνετο.

Έτσι κατέληξα στο Orient Nostalgie.

Ένα ασήμαντο καθημερινό επεισόδιο. Μια εικόνα + μερικές λέξεις - λιγότερες από χίλιες.

Πρώτα, δες τη φωτογραφία. Πάρ´ το σαν ένα τεστ παρατηρητικότητας.

Παρατήρησες κάτι περίεργο; Εάν όχι, δίκιο θα έχεις, δεν σε κατηγορώ, και πρέπει τώρα να το εξηγήσω:

Έχω καιρό να διηγηθώ μια ιστορία. Ίσως τρόμαξα όταν ξεκίνησα να βλέπω τη ζωή διαφορετικά από την τελευταία φορά που ξεστόμισα 4 + 1 μαζεμένες. Κάπως έτσι πέρασαν 10 μήνες από την 5η μέρα του Ιούνη που έβαλα μπροστά το στοίχημα με τον εαυτό μου, να ντύσω το πράσινο Mercian και να πάω μια βόλτα, να στρίψω ένα τσιγάρο και ν' αποφασίσω αν θέλω να τ' ανάψω ή όχι.

Ποζεριά στο φουλ χωρίς ντροπή κι οι φωτογραφιες μεγαλώνουν με κλικ.