Πόλη

To Σάββατο 15 Οκτώβρη,τουλάχιστον 500 ποδηλάτες εμφανίστηκαν στους δρόμους της Αθήνας και διαδήλωσαν διεκδικώντας το αυτονόητο: Να επιτρέπεται η μεταφορά των ποδηλάτων στα τραίνα και το μετρό.
Tο γεγονός αυτό αποδεικνύει πως ένας υπολογίσιμος αριθμός ανθρώπων επιλέγει το ποδήλατο ως βασικό μέσο μετακίνησης και απαιτεί αξιοπρεπή αντιμετώπιση και συγκεκριμένα αιτήματα. Η μεταφορά ποδηλάτων στον ΗΣΑΠ αποτελούσε ένα δεδομένο εδώ και χρόνια. Στο ΜΕΤΡΟ ποτέ δεν ίσχυσε κάτι αντίστοιχο. Με αφορμή την Ολυμπιάδα η απαγόρευση επεκτάθηκε και στον ΗΣΑΠ. Έκτοτε δυσχεραίνει πάρα πολλούς ποδηλάτες.

Σε μια πόλη που ασφυκτιά από κυκλοφοριακά και περιβαλλοντικά προβλήματα είναι αδιανόητο να μη δίνεται έμπρακτα προτεραιότητα και διευκολύνσεις στο ποδήλατο, που αποτελεί την πιο άμεση πρόταση επίλυσής τους. Παραμερίζοντας προς στιγμή το σύνολο της αδιαφορίας για τα ζητήματα που αφορούν το ποδήλατο, θα επικεντρωθούμε σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα:

• Το αυτοκίνητο είναι η απόλυτη ιδιοτέλεια. Είναι ο μοναδικός ιδιωτικός χώρος που μπορεί να κινείται μέσα στο δημόσιο χώρο.
  Λέανδρος
  
• ...ο αριθμός των θυμάτων της τρομοκρατικής δραστηριότητας είναι πολύ μικρός. Αν η κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έδιναν τόση έμφαση στον αριθμό των ανθρώπων που σκοτώνονται καθημερινά στους δρόμους, ίσως να ήμαστε υπερβολικά τρομοκρατημένοι για να μπούμε στο αυτοκίνητό μας.
  

Πώς τα αυτοκίνητα κατέλαβαν τις πόλεις

Στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ μια συμμαχία μεταξύ των κατασκευαστών αυτοκινήτων, δρόμων και ελαστικών και των εταιρειών πετρελαίου ώστε να πιεστεί το Κογκρέσο για τη χρηματοδότηση της κατασκευής δρόμων ταχείας κυκλοφορίας.
Ο αρχικός στόχος ήταν η κατασκευή δρόμων μεταξύ των πόλεων αλλά το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν περισσότεροι αυτοκινητόδρομοι μέσα στις πόλεις.