Πολιτική

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί νιώθω όμορφα σήμερα και τείνω στο συμπέρασμα πως μάλλον είναι επειδή χτες Κυριακή ήπια μόνο δυο τσιγκινοκούτια μπύρες ενώ απέκτησα μαυρισματάκι σένιο από το μπράτσο ως τον καρπό πάνω στη Χάρλευ. Αν και όλες αυτές τις μέρες μου την είχε "σπάσει" αυτή η μιζερομουρμούρα με το φεστιβάλ της Κερατέας, μιας και ξαφνικά βάλθηκαν όλες οι πολιτίκαλυ κορέκτ Κασσάνδρες να μου υπενθυμίζουν πως είναι «κακό» να δηλώνεις αλληλέγγυος με την τοπική κοινωνία.

Εντάξει ρε παιδιά, για τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ σκουπίδια έλαβα μέρος, γιατί δεν θέλω να μου τα πηγαίνουν στη Κερατέα. Ούτε στα Λιόσια θέλω. Εγώ θέλω να φτιάξουνε κλίβανους στα σχολεία της κάθε γειτονιάς και να τα καίνε οι μαθητές, οι οποίοι θα αποφοιτούν ρακοσυλλέκτες. Να κάνουνε τα κ@λόπαιδα τίποτα χρήσιμο γιατί όλο στις καταλήψεις είναι κι οι έρμοι οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν να πληρώνουν! Να συνεχίσω τώρα που πρότεινα μια εναλλακτική λύση?

Έτσι λοιπόν βρέθηκα στο Σύνταγμα περιτριγυρισμένος μ’ ένα κάρο ΡΕΜΑΛΙΑ που περίμεναν υπομονετικά να πάει 11 και τέταρτο για να ξεκινήσουμε να ψηνόμαστε στον ανοιξιάτικο ήλιο, τραβώντας εκεί στον ελληνικό Νότο, να δούμε αν πράγματι υπάρχουν ακόμα αυτοί οι υβριδικοί Αρβανιτο-Γαλάτες, που συνεχίζουν να τσιγκλάνε τις κοιμισμένες μας συνειδήσεις εδώ και κάμποσους μήνες.

Ο ποδηλάτης ήταν πεσμένος στην άσφαλτο, είχε ακόμα τις αισθήσεις του, αλλά ήταν λίγο χαμένος, ίσως σοκαρισμένος. Μια κόκκινη λιμνούλα σχηματίζονταν δίπλα του.
Ο οδηγός του ασθενοφόρου τον κοίταζε με ανησυχία. Έσφιξε τα χείλη του και μουρμούρισε “Η κατάστασή του είναι μάλλον σοβαρή.”
“Μα γιατί δεν κάνετε κάτι;” φώναξε κάποιος αγριεμένος περαστικός.
“Θα κάνουμε, αλλά περιμένουμε το σήμα. Δυστυχώς ακόμα να πάρουμε το πράσινο φως”
Μετά το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των ασθενοφόρων, το σύστημα ήταν λίγο πιο πολύπλοκο (και αργό). Το χειρότερο ήταν όταν έπεφτες πάνω σε αυτούς που δεν είχαν αποδεχτεί να κάνουν την εμφύτευση του μικροτσίπ (η διορία έληγε στο τέλος του χρόνου, οπότε αυτό δεν ήταν και τόσο σπάνιο). Σε αυτή την περίπτωση έπρεπε πρώτα να ψάξεις το θύμα ελπίζοντας ότι έχει ταυτότητα (και ότι δεν έχει πέσει θύμα ληστείας) να βρεις την ταυτότητα του, να δώσεις σήμα με τα στοιχεία του να περιμένεις και να ελπίζεις.
“Μα βάλτε του τουλάχιστον μια γάζα” εκλιπάρισε κάποιος άλλος.
“Λες να μην το έχω σκεφτεί, αλλά ολόκληρο το όχημα είναι αυτοματοποιημένο πριν πάρει το πράσινο σήμα δεν ανοίγει ούτε το ντουλαπάκι με τις γάζες. Θεώρησαν ότι είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για να μην μπαίνει κανένας από εμάς στον πειρασμό”
Η καλύτερη περίπτωση ήταν το θύμα να ήταν ασφαλισμένο, σ' αυτή την περίπτωση μια απλή αναζήτηση στη βάση δεδομένων και το πράσινο σήμα έρχονταν άμεσα στον ασύρματο. Αν δεν ήταν τέτοια περίπτωση το πράγμα γινόταν όλο και πιο πολύπλοκο. Αρχικά έπρεπε να γίνει η αίτηση στην εφορία, να γίνει δεκτό το αίτημα και αυτό μόνο και μόνο για να πάρουν μια πλήρη αναλυτική κατάσταση περιουσιακών στοιχείων. Μετά αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο θετική που να μιλάει από μόνη της (και στις μέρες μας σπάνια ήταν), αναλάμβανε το τμήμα εκτιμητών της εταιρείας. Αξιολόγηση ιατρικών εξόδων έναντι αξίας κινητής ή/και ακίνητης περιουσίας.
“Δεν έχετε έστω μια δικιά σας; Είναι δυνατόν;” αντέταξε.

Στην Αργυρούπολη ξέρετε ελπίζω τα σχέδια του ποδηλατόδρομου, περίπου δύο χιλιόμετρα σε όλη την Μαρίνου Γερουλάνου μαζί με σύνδεσή της με το μετρό. Το έργο όμως για να υλοποιηθεί αφαίρεσε τμήμα του οδοστρώματος με αποτέλεσμα να στενέψει αυτό περίπου κατά δύο μέτρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν κάποιοι να συνεχίσουν άναρχα και προκλητικά να διπλοπαρκάρουν.
Αυτοί ήταν κυρίως πελάτες των μαγαζιών της Μαρίνου Γερουλάνου που έχουν μάθει να κινούνται και μέχρι το περίπτερο με το αυτοκίνητο. Και για αυτούς τους αναγκέφαλους παράνομους και αδαείς πελάτες, αλλά κυρίως για τους καταστηματάρχες που το περιβαλοντικό τους βλέμμα τους περιορίζεται στο πεζοδρόμιό τους, ο Δήμαρχος σκέφτεται την συνέχιση ή όχι του έργου.
Να μην μας έφτανε αυτό υπεύθυνη των δημοτικών έργων και Αντιδήμαρχος περιβάλλοντος της πόλης μας ανέλαβε μία κυρία που δεν τα έχει καλά με το ποδήλατο, και εννοείται είναι υπέρ του αυτοκινήτου «για το καλό της πόλης» όπως μου είπε, για να έχουν εμπορική κίνηση τα μαγαζιά. Όσο για τα επιπλέον περίπου 1000 δέντρα και θαμνοειδή που ξεκίνησαν ήδη να φυτεύονται στο ολοκληρωμένο τμήμα του έργου, είναι και σε αυτά κατά γιατί θα διογκώσουν το λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ….έλεος!!!!!
Δυστυχώς με αυτά τα δεδομένα και με σκόρπιες τις καλές κριτικές για την νέα όψη της Μαρίνου Γερουλάνου με δύο επιπλέον μέτρα πεζοδρόμιο (ο κοκ αναφέρει ότι ο ποδηλατόδρομος μπορεί να χρησιμοποιείται και από τους πεζούς, αρκεί να μην παρακωλύει την κίνηση των ποδηλάτων, και έτσι γίνεται στο τελειωμένο τμήμα του) η συνέχεια του έργου κλονίζεται.
Εκείνο που έχουμε κάνει σαν Ποδηλατικός Αθλητικός Σύλλογος Αργυρούπολης, αλλά και δεκάδες σύλλογοι και μεμονωμένοι πολίτες , να συλλέγουμε υπογραφές υπέρ του έργου. Παρατρέπουμε τον κόσμο να κινηθεί στο τελειωμένο τμήμα του έργου (έγινε ολική ανακατασκευή των πεζοδρομίων, δεντροφύτευση, φωτισμός, ράμπες αμέα, οδεύσεις τυφλών, κλπ) αλλά πλήθος παράνομων παρκαρισμένων αυτοκινήτων μας εμποδίζει και καθημερινά σπάει και από ένα νέο δέντρο.