Όμορφος που θα ήταν ο κόσμος μας, αγγελικά πλασμένος, αν ο καθένας από μας φρόντιζε τις δίκες του βεβαιότητες/ψευδαισθήσεις με στοργικό τρόπο. Αν ας πούμε τις αναγνώριζε στον εαυτό του πρωτίστως και οποίες γουστάρει να τις κρατάει και όποιες όχι να τις αποχαιρετά με αγάπη για τον καιρό που πέρασε μαζί τους χωρίς τους αναρίθμητους επαΐοντες και μέντορες να του λένε έτσι να κανεις και αλλιώτικα...
....''χωρίς τους αναρίθμητους ... μέντορες
να του λένε έτσι να κάνεις και αλλιώτικα''
Περί ΨΙΧΙς ο λόγος...
και δεν μπορώ να φανταστώ την ύπαρξή μου
χωρίς αυτήν την ''ψευδαίσθηση''.
Σύμφωνα με την Έλενα!
Αυτό που με τρομάει, όμως, είναι ο όρος ψευδαίσθηση. Με ποιάν υπόθεση
δικαιολογείται;! Που να ξέρουμε άν έχει δίκιο ο επιστήμονας ή όχι;
Ποιές είναι οι συνέπειες; Το ότι εάν νομίζω ότι υπάρχει η «ψυχή», κάνω λάθος στις αισθήσεις μου;
Κατά τ´άλλα, τούτη η «θεωρία» δεν είναι καινούρια. Ο Ντάρβιν δημοσίευσε τη θεωρία για τη «Μεγάλη Έκρηξη», εντάξει. Αφού δεν είμασταν πάροντες, τι να πουμε.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι υφίσταμαι μόνον από βιολογικά/χημικά γεγονότα.
Εάν κοιτάξουμε τον σύμπλοκο μας κόσμο, μπορούμε να πουμε κάτι ακριβές μόνον όταν επδείξουμε τη μέθοδό μας, έτσι δεν είναι;
Δεν μετράται, δεν περιγράφεται η ψυχή με ορισμούς «θετικών επιστήμων».
Είναι δυνατό να μήν υπάρξει κάτι μόνο γιατί δεν μου είναι δυνατό να το περιγράψω;
Μήπως υπάρχουν γεγονότα τα οποία δεν μπορούμε να εξηγήσουμε «απόλυτα»;
Συμπέρασμα· Κατά τη γνώμη μου, για να λέμε κάτι «ψευδαίσθηση», πρέπει
1ον) να καταθέσουμε κάθε από τις υποθέσεις μας
2ον) να περιγράφουμε κάθε βήμα της έρευνάς μας
3ον) να υπερνικήσουμε κάθε αμφιβολία που φανεί.
Είμαστε σίγουροι ότι οι γνώσεις τελειώνουν; Εάν ναι, που;
Δεν έχω απάντηση, ούτε θέλω να τη δώσω.
Σας εύχεται κάθε καλό το μαύρο προβατάκι, του οποίου γουστάρουν τέτοιες συζητήσεις
...νομίζω ότι δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να κατανοήσουμε πλήρως όσα συμβαίνουν γύρω μας, όσα μπορούν να καταλάβουν οι αισθήσεις μας. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να πιστεύω ότι η εξήγηση για όσα δεν μπορούμε ακόμα να κατανοήσουμε είναι η ύπαρξη του θεού, ή της ψυχής ή οποιασδήποτε άλλης αφηρημένης έννοιας.
Μιλάω καθαρά προσωπικά, για το πως εγώ εκλαμβάνω τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες μου ως άνθρωπος.
Η καλύτερη ίσως λέξη, αντί για το "ψευδαίσθηση" που χρησιμοποίησα, ίσως είναι το "παρερμηνεία". Η ψυχή είναι μαι παρερμηνεία όσως δεν μπορούμε να καταλάβουμε, όσως δεν θέλουμε ίσως να πιστέψουμε ότι οφείλονται ή ότι έχουν πάτημα στον φυσικό κόσμο.
Θέλουμε σε μερικά πράγματα να εθελοτυφλούμε, χρειαζόμαστε την ποίηση και την πίστη σε κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε για να αντέχουμε την φυσική ανημπόρια μας.
Δεν θέλουμε κατά βάθος να πιστέψουμε ότι τα πάντα ακόμα και η αγάπη, είναι χημικές ενώσεις. Θέλουμε και λίγο ρομαντισμό.
Αυτό δεν είναι κατά ανάγκη κακό. Ούτε λέω πως έχω όλες τις απαντήσεις. Ούτε καν πως οι απαντήσεις που έχω είναι οι σωστές.
Η δικιά μου αναζήτηση με έχει φέρει σε ένα δρόμο που αν θέλετε μοιάζει πιο βολικός για το δικό μου μυαλό.
Και συνεχίζω.
Ποτέ δεν σταματάει η αναζήτηση.
Ελπίζω να σας κάλυψα εν μέρει. Και πάλι εδώ είμαστε.
Η ψυχή είναι μια παρερμηνεία όσων δεν μπορούμε να καταλάβουμε, όσων δεν θέλουμε ίσως να πιστέψουμε ότι οφείλονται ή ότι έχουν πάτημα στον φυσικό κόσμο.
Για να το χαρακτηρίζουμε παρερμηνεία, σημαίνει ότι υπάρχει ερμηνεία σωστή και αυτή είναι λάθος.
Κανείς - απ' ότι ξέρω - δεν έχει συνδέσει την ψυχή με το φυσικό κόσμο, και όλα όσα πηγάζουν από αυτή: Ψυχολόγος, ψυχίατρος, αγάπη, αρετή, τόλμη, θάρρος, φόβος, θέληση, ίσκιος, έρωτας, μίσος, φθόνος, θλίψη, κατάθλιψη, συνείδηση, έχθρα, ευγένεια, θράσος, καλοσύνη, κακία, ανακούφιση, αγωνία, τρέλα, πίστη, απογοήτευση, συναισθήματα, βεβαιότητα. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι καλά, ενώ επιστημονικά είναι άρρωστοι και όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δε θα είναι καλά, ενώ όλα τα φυσικά τους όργανα θα δουλεύουν ρολόι, σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που είναι.
Η ψυχή υπάρχει ως ορολογία, για να περιγράψει όλα αυτά που δε μπορούμε να δούμε στον άνθρωπο, αλλά υπάρχουν. Είναι μία πραγματικότητα. Οι ερμηνείες και οι παρερμηνείες ξεκινούν μετά από αυτή τη διαπίστωση.
...και που πιστεύω, είναι πως όλα εξηγούνται με βάση τους φυσικούς νόμους.
Από εκεί και πέρα κατανοώ ότι για διάφορους λόγους δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο επίπεδο να μπορούμε να τα κατανοήσουμε όλα, και δεν ξέρω αν θα φτάσουμε ποτέ.
Άρα για μένα η έννοια της ψυχής είναι η προσπάθειά μας να εξηγήσουμε κάποια από τα πράγματα που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα πως λειτουργούν.
Δεν ξέρω αν αυτό που σκέφτομαι είναι σωστό, βασίζεται όμως σε μια συλλογιστική που μου φαίνεται απόλυτα λογική.
Για κάποια πράγματα δεν έχουμε ακόμα τη σωστή ερμηνεία, οπότε οτιδήποτε άλλο είναι παρερμηνεία.
Δεν υπάρχει (πια)...
Όμορφος που θα ήταν ο κόσμος μας, αγγελικά πλασμένος, αν ο καθένας από μας φρόντιζε τις δίκες του βεβαιότητες/ψευδαισθήσεις με στοργικό τρόπο. Αν ας πούμε τις αναγνώριζε στον εαυτό του πρωτίστως και οποίες γουστάρει να τις κρατάει και όποιες όχι να τις αποχαιρετά με αγάπη για τον καιρό που πέρασε μαζί τους χωρίς τους αναρίθμητους επαΐοντες και μέντορες να του λένε έτσι να κανεις και αλλιώτικα...
https://www.youtube.com/watch?v=p8-K8mixZ6U τα λένε οι Xatzifragketa και ας κωφεύουμε εμείς
....''χωρίς τους αναρίθμητους ... μέντορες
να του λένε έτσι να κάνεις και αλλιώτικα''
Περί ΨΙΧΙς ο λόγος...
και δεν μπορώ να φανταστώ την ύπαρξή μου
χωρίς αυτήν την ''ψευδαίσθηση''.
Σύμφωνα με την Έλενα!
Αυτό που με τρομάει, όμως, είναι ο όρος ψευδαίσθηση. Με ποιάν υπόθεση
δικαιολογείται;! Που να ξέρουμε άν έχει δίκιο ο επιστήμονας ή όχι;
Ποιές είναι οι συνέπειες; Το ότι εάν νομίζω ότι υπάρχει η «ψυχή», κάνω λάθος στις αισθήσεις μου;
Κατά τ´άλλα, τούτη η «θεωρία» δεν είναι καινούρια. Ο Ντάρβιν δημοσίευσε τη θεωρία για τη «Μεγάλη Έκρηξη», εντάξει. Αφού δεν είμασταν πάροντες, τι να πουμε.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι υφίσταμαι μόνον από βιολογικά/χημικά γεγονότα.
Εάν κοιτάξουμε τον σύμπλοκο μας κόσμο, μπορούμε να πουμε κάτι ακριβές μόνον όταν επδείξουμε τη μέθοδό μας, έτσι δεν είναι;
Δεν μετράται, δεν περιγράφεται η ψυχή με ορισμούς «θετικών επιστήμων».
Είναι δυνατό να μήν υπάρξει κάτι μόνο γιατί δεν μου είναι δυνατό να το περιγράψω;
Μήπως υπάρχουν γεγονότα τα οποία δεν μπορούμε να εξηγήσουμε «απόλυτα»;
Συμπέρασμα· Κατά τη γνώμη μου, για να λέμε κάτι «ψευδαίσθηση», πρέπει
1ον) να καταθέσουμε κάθε από τις υποθέσεις μας
2ον) να περιγράφουμε κάθε βήμα της έρευνάς μας
3ον) να υπερνικήσουμε κάθε αμφιβολία που φανεί.
Είμαστε σίγουροι ότι οι γνώσεις τελειώνουν; Εάν ναι, που;
Δεν έχω απάντηση, ούτε θέλω να τη δώσω.
Σας εύχεται κάθε καλό το μαύρο προβατάκι, του οποίου γουστάρουν τέτοιες συζητήσεις
...νομίζω ότι δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να κατανοήσουμε πλήρως όσα συμβαίνουν γύρω μας, όσα μπορούν να καταλάβουν οι αισθήσεις μας. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να πιστεύω ότι η εξήγηση για όσα δεν μπορούμε ακόμα να κατανοήσουμε είναι η ύπαρξη του θεού, ή της ψυχής ή οποιασδήποτε άλλης αφηρημένης έννοιας.
Μιλάω καθαρά προσωπικά, για το πως εγώ εκλαμβάνω τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες μου ως άνθρωπος.
Η καλύτερη ίσως λέξη, αντί για το "ψευδαίσθηση" που χρησιμοποίησα, ίσως είναι το "παρερμηνεία". Η ψυχή είναι μαι παρερμηνεία όσως δεν μπορούμε να καταλάβουμε, όσως δεν θέλουμε ίσως να πιστέψουμε ότι οφείλονται ή ότι έχουν πάτημα στον φυσικό κόσμο.
Θέλουμε σε μερικά πράγματα να εθελοτυφλούμε, χρειαζόμαστε την ποίηση και την πίστη σε κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε για να αντέχουμε την φυσική ανημπόρια μας.
Δεν θέλουμε κατά βάθος να πιστέψουμε ότι τα πάντα ακόμα και η αγάπη, είναι χημικές ενώσεις. Θέλουμε και λίγο ρομαντισμό.
Αυτό δεν είναι κατά ανάγκη κακό. Ούτε λέω πως έχω όλες τις απαντήσεις. Ούτε καν πως οι απαντήσεις που έχω είναι οι σωστές.
Η δικιά μου αναζήτηση με έχει φέρει σε ένα δρόμο που αν θέλετε μοιάζει πιο βολικός για το δικό μου μυαλό.
Και συνεχίζω.
Ποτέ δεν σταματάει η αναζήτηση.
Ελπίζω να σας κάλυψα εν μέρει. Και πάλι εδώ είμαστε.
Φιλιά σε όλους.
Μορφέα, δίκιο έχεις! Η «παρερμηνία» είναι η καλύτερη λέξη.
Η αναζήτηση δεν σταματάει ποτέ.
Φιλιά σε όλους
Για να το χαρακτηρίζουμε παρερμηνεία, σημαίνει ότι υπάρχει ερμηνεία σωστή και αυτή είναι λάθος.
Κανείς - απ' ότι ξέρω - δεν έχει συνδέσει την ψυχή με το φυσικό κόσμο, και όλα όσα πηγάζουν από αυτή: Ψυχολόγος, ψυχίατρος, αγάπη, αρετή, τόλμη, θάρρος, φόβος, θέληση, ίσκιος, έρωτας, μίσος, φθόνος, θλίψη, κατάθλιψη, συνείδηση, έχθρα, ευγένεια, θράσος, καλοσύνη, κακία, ανακούφιση, αγωνία, τρέλα, πίστη, απογοήτευση, συναισθήματα, βεβαιότητα. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι καλά, ενώ επιστημονικά είναι άρρωστοι και όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δε θα είναι καλά, ενώ όλα τα φυσικά τους όργανα θα δουλεύουν ρολόι, σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που είναι.
Η ψυχή υπάρχει ως ορολογία, για να περιγράψει όλα αυτά που δε μπορούμε να δούμε στον άνθρωπο, αλλά υπάρχουν. Είναι μία πραγματικότητα. Οι ερμηνείες και οι παρερμηνείες ξεκινούν μετά από αυτή τη διαπίστωση.
...και που πιστεύω, είναι πως όλα εξηγούνται με βάση τους φυσικούς νόμους.
Από εκεί και πέρα κατανοώ ότι για διάφορους λόγους δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο επίπεδο να μπορούμε να τα κατανοήσουμε όλα, και δεν ξέρω αν θα φτάσουμε ποτέ.
Άρα για μένα η έννοια της ψυχής είναι η προσπάθειά μας να εξηγήσουμε κάποια από τα πράγματα που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα πως λειτουργούν.
Δεν ξέρω αν αυτό που σκέφτομαι είναι σωστό, βασίζεται όμως σε μια συλλογιστική που μου φαίνεται απόλυτα λογική.
Για κάποια πράγματα δεν έχουμε ακόμα τη σωστή ερμηνεία, οπότε οτιδήποτε άλλο είναι παρερμηνεία.